Ποίηση

THMMY.gr > Forum > Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα > ee-art > Λογοτ-ee-χνία > Ποίηση (Moderators: Mr Watson, Nikos_313) > Ποίηση

0 Members and 3 Guests are viewing this topic.

Pages: 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 66

Author

Topic: Ποίηση (Read 151010 times)

aliakmwn

Guest

Re: Ποίηση

« Reply #330 on: February 05, 2008, 20:12:38 pm »

Φορτουνάτος. Aφιέρωση
Φόσκολος Mάρκος Aντώνιος

Προς τον εκλαμπρότατον
και φωτερώτατον αφέντη
Nικολό Nτεμέτζο
κύριον, κύριον και αφέντη εντιμότατον

Mάρκος Aντώνιος ο Φόσκολος

Tς ίδιες σου χάρες και αρετές, αφέντη μου αξωμένε,
ψηλότατε και βγενικέ, και απ' όλους τιμημένε,
να γράψου και να δηγηθού εθέλασι άλλα χείλη,
και άλλο σοφό και γνωστικό και πλια ψιλό κοντύλι.
Tου Tσιτσερόνε η λαλιά, η σοφία του Δημοστένη,
κιαμιά απ' αυτές δεν είχε 'σται ποτέ τση εμπορεμένη
τσι δόξες σου και τσι τιμές με λόγια να μιλήση,
γή με κοντύλι σε χαρτί σωστά να ζωγραφίση.
Kι εγώ, απού 'μαι αγράμματος, δειλιός και άτεχνος τόσα,
με σκουριασμένη και τσευδή και μπερδεμένη γλώσσα,
πώς μόναι μπορεζάμενο σκιας να τς αναθιβάλω,
γή σ' ένα πέλαγο άμετρο, βαθύ και έτσι μεγάλο,
με βάρκα τόσα απόμικρη και ξεχαρβαλωμένη,
δίχως κουπιά μηδέ άρμενα, τιμόνι μηδέ τέχνη,
τέτοιας λοής ανέφοβα να θε να αποκοτήσω
μέσα να μπω στα βάθη τση και να μηδέ βουλήσω;
Πούρι γυρέψειν ήθελα σε μερτικό κιανένα
τ' αμέτρητα καμώματα, τ' άξα και δοξασμένα,
που σου στολίζου το κορμί και τ' όνομα ψηλώνου
στον ουρανό, κι εδώ στη γη τσι χάρες σου ξαπλώνου,
να γράψη το κοντύλι μου, και να μιλήση η γλώσσα
τσι φρόνιμες κυβέρνησες και τς αξωμένες τόσα,
με τες οποιές η χώρα μας ετούτη κυβερνάται,
και μόνο τα παινέματα τα τόσα σου δηγάται.
Mα δε μπορώντας έπαινος ποτέ τόσα μεγάλο,
καθώς τυχαίνει, σε χαρτί να γράψω και να βάλω,
να μην το περισσεύγουσιν οι δόξες σου, σωπαίνω,
και δουλευτής παντοτινός τση χάρης σου απομένω.
Mα απού την άλλη, γνώθοντας τ' αμέτρητά μου χρέη
που έχω τση καλοσύνης σου, ο λοϊσμός μού λέει
να βρω το μόδο, ως πεθυμά και θέλει η όρεξή μου,
κάποιο σημάδι σκιας μικρό τση τόσης δούλεψής μου
να δείξω τσ' εκλαμπρότης σου, αφέντη τιμημένε,
μέσα στους άλλους εκλεχτέ άρχο χαριτωμένε.
Aποκοτώ το λοιπονίς, μ' όλον οπού η καρδιά μου
ξεκοκκινίζει απ' τη ντροπή, τούτη την κωμωδιά μου
εις τ' όνομά σου το ψηλό να θα καθιερώσω
ογιά σημάδι απόμικρο στο χρέος μου το τόσο.
Kαι ανέν και βρίσκεται άτεχνη και χοντροκαμωμένη,
και από ποιητικές στολές γδυμνή και ρημασμένη,
οι χάρες και επιστήμες σου θέλουσι τήνε ντύσει,
και φορεσές το σκέπος σου θέλει τήνε στολίσει,
τς ανέμους των κακόγλωσσω ποσώς να μη φοβάται,
στο θάρρος τσ' εκλαμπρότης σου ανέγνοια να κοιμάται.
H καλοσύνη το λοιπό της φωτερότητάς σου,
και η ανθρωπότη η σπλαχνική της αγαθότητάς σου,
θέλει συγκλίνει να δεχτή το δώρος το λιγάκι
με πρόσωπο πασίχαρο, και ωσά μικρό παιδάκι
μέσα στη μυρισμένη τζη και γνωστική τζη αγκάλη,
ογιά να στέκη ανέφοβα πάντα, το θέλει βάλει.
Γνωρίζω δεν έναι άξιο σιμά στην αφεντιά σου
χάρισμαν έτσι απόμικρο, μα η μεγαλοψυχιά σου
και η αρχοντιά σου, βλέποντας την όρεξη την τόση
'νούς μπιστικού σου δουλευτή, που μόνο ογιά να δώση
λίγο σημάδι μαρτυριάς τσ' ευλάβειας τση μεγάλης
το κάνει, και τση δούλεψης τσ' άμετρης πλια παρ' άλλης
που έχει στη μεγαλία σου, το λίγο θέλει πάρει,
ογιά πολύ ψηφώντας το στην εδική τζη χάρη.
Γιατί και η ευρύχωρος θάλασσα και μεγάλη
ποτέ τση δεν περηφανεί στο βάθος τση να βάλη
εκείνο το λιγούτσικο νερό απού τα ορυακάκια
πέμπουσιν εις του λόγου τση, κι ας είναι και μικράκια·
και η ίδια χάρις του Θεού και των αγιών ομάδι
τόσα ψηφούσι το φτηνό και απόμικρο σημάδι
οπού οι φτωχοί για τάσσιμο στς εικόνες τως κρεμνούσι,
σαν κείνα τα βαρύτιμα που φέρνουσιν οι πλούσοι.


	Logged

pandora

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6443

madness

Re: Ποίηση

« Reply #331 on: February 05, 2008, 20:19:39 pm »

ti thelei na pei to... poihth?


	Logged

aliakmwn

Guest

Re: Ποίηση

« Reply #332 on: February 05, 2008, 20:26:42 pm »

Mικρή Aσυμφωνία εις A μείζον
Καρυωτάκης Kώστας

A! κύριε, κύριε Mαλακάση,
ποιος θα βρεθεί να μας δικάσει,
μικρόν εμέ κι εσάς μεγάλο,
ίδια τον ένα και τον άλλο;
Tους τρόπους, το παράστημά σας,
το θελκτικό μειδίαμά σας,
το monocle που σας βοηθάει
να βλέπετε μόνο στο πλάι
και μόνο αυτούς να χαιρετάτε
όσοι μοιάζουν αριστοκράται,
την περιποιημένη φάτσα,
την υπεροπτική γκριμάτσα
από τη μια μεριά να βάλει
της ζυγαριάς, κι από την άλλη
πλάστιγγα να βροντήσω κάτου,
μισητό σκήνωμα, θανάτου
άθυρμα, συντριμμένο βάζον,
εγώ, κύμβαλον αλαλάζον.
A! κύριε, κύριε Mαλακάση,
ποιος τελευταίος θα γελάσει;


	Logged

aliakmwn

Guest

Re: Ποίηση

« Reply #333 on: February 05, 2008, 20:29:26 pm »

Κε καθηγητά.
Χρηστος Ε. Δημακης

Οι πέντε σου
οι έξι σου
οι επτά δημοσιεύσεις σου
στα έγκυρα περιοδικά
της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ
σ’ ανέβασαν, σε πήρανε,
σ’ έφτιαξαν και σε δείρανε.

Όλο ίσως και περίπου,
όλο μπορεί και πιθανόν,
μια ζωή βιτρίνα,
τάχα έργο,
δήθεν ήθος, μα
μπρος-πίσω κενό.

Ύδατα και άνεμοι,
περιθώριο, περιφέρεια.
Τρύπες στον Λόγο, άνευ αξίας,
που οι άλλοι αφήνουν
μετρώντας το κόστος,
γεμίζεις ασθμαίνοντας
αυτοσυντηρούμενος,
αυτοελεούμενος,
αυτοϊκανοποιούμενος.

Κι έτσι και δεις τα τάλιρα
-ξέρουν δα εκείνοι τι αφήνουν-
τότε,
Θέ μου βόηθα.
4/5/95


	Logged

pandora

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6443

madness

Re: Ποίηση

« Reply #334 on: February 05, 2008, 20:32:36 pm »

Επίκαιρο Στάθη ε? Cheesy

το αγαπημένο μου είναι το αλλο με το γαρύφαλλο και τη σταγόνα....

(το έχεις?)


	Logged

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #335 on: February 05, 2008, 22:02:53 pm »

σχετικά με το Ρεμπώ, αυτό που λατρεύω είναι ότι μονίμως μου δίνει την εντύπωση οτι "φτύνει" τους στίχους.

τους εκσφενδονίζει, σα να φτύνει κατάμουτρα τη γαλλική κοινωνία.
φαντάζομαι έναν ποιητή που απαγγέλει με λύσσα, που απ' το μένος του σκίζει τα ίδια του τα ρούχα, τον ίδιο του τον εαυτό...

Εκφράζει με μοναδικό τρόπο το... σαράκι που τον τρώει....

Αρθούρε Ρεμπώ,
θα μπω στο μεθυσμένο σου καράβι....
να δω ποια σπίθα σώθηκε κι ανάβει....


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #336 on: February 05, 2008, 22:06:35 pm »

Το μεθυσμένο καράβι Μητσιάς Μανώλης

Μουσική: Χατζιδάκις Μάνος
Σε ποίηση Νίκου Γκάτσου

Αρθούρε Ρεμπό
απόψε θα μπω
στο μαύρο μεθυσμένο σου καράβι

Μακριά ν' ανοιχτώ
σε κύκλο φριχτό
που ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει

Αγγέλου γιασεμιά
σκόρπισες μέσα στην βρομιά
κληρονομιά για μας
Κι εσύ παντοτινά
σε σταυροδρόμια σκοτεινά
το σατανά πολεμάς

Αρθούρε Ρεμπό
το βράδυ θαμπό
και η πόρτα του παράδεισου κλεισμένη

Κατάρα κι οργή
μοιράζουν την γη
και χέρι χέρι παν οι κολασμένοι

Αρθούρε Ρεμπό
θα μπω στο μεθυσμένο σου καράβι
Αρθούρε Ρεμπό
να δω ποια σπίθα σώθηκε κι ανάβει


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

Optima

Εθισμένος στο ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 701

white art piano..

Re: Ποίηση

« Reply #337 on: February 06, 2008, 03:07:44 am »

Μάριος Μαρκίδης
Νανούρισμα

Έλα ύπνε που παίρνεις τα παιδιά και πάρε το
έλα γριά με τα φρικτά δόντια και πάρε το
έλα Τζων Σίλβερ
έλα άσπλαχνε Ιαβέρη
έλα Φου Μαντσού, Εμπενέζερ Σκρουτζ, σερίφη του Νότινγκχαμ
λυσσασμένοι λύκοι, στρίγκλες, τέρατα
ελάτε γαμώτο και πάρτε το
και μην το αφήνετε μέχρι το πρωί.

:Pνα και ενα ποιημα που εκφραζει αγανακτηση αντι για μελαγχολια! Cheesy


	Logged

"η μεν αμάθεια γεννά θράσος, η δε σκέψις ενδοιασμόν"

ανθρωποι ξετρελαμενοι στις οθονες του πολεμου με το φυσημα του ανεμου καινε πολεις και χωρια
στην καταντια της σκεψης βιαιες πραξεις να μοιραζουν ανυποστατα κεφαλια στο βωμο της μοναξιας...

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #338 on: February 06, 2008, 12:33:30 pm »

Quote from: Optima on February 06, 2008, 03:07:44 am

γαμάτο

καλά, πρέπει να το αγαπάει πολυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

Ο John Silver τρώγεται, αλλά ο Javere, jamais Cheesy


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

pandora

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6443

madness

Re: Ποίηση

« Reply #339 on: February 07, 2008, 23:18:20 pm »

Ένα ποιημα μιας οικογενειακής φίλης, νηπιαγωγού, που διαβάσε το ωραίο αυτό τόπικ και μου ζήτησε να το μεταφέρω.

Στους δασκάλους

Μεσ' την αγκάλη του μυαλού, της νόησης
και την απεραντοσύνη της γνώσης
έστειλα να ταξιδέψουν τα παιδιά μου
με τα παιδιά όλου του κόσμου.

Μεσ' την αγκάλη του στήθους μου
με δυο χέρια ζεστά και καθαρά
φύτεψα τους σπόρους των ονείρων τους
για το μέλλον όλου του κόσμου.

Το παρελθον της γενιάς μου εξιδανίκευσα
με παραμυθένιες ιστορίες, συχνά ανύπαρκτες
για να πατήσουν σταθερά και να πετάξουν
στους ορίζοντες όλου του κόσμου

Δώστε ελπίδα και οράματα στη νιοτη τους
σμιλέψτε τις καρδιές και το μυαλό τους
για να βρούν τη δύναμη να παλαίψουν
εσείς, δάσκαλοι όλου του κόσμου.

Ευριδίκη


	Logged

pandora

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6443

madness

Re: Ποίηση

« Reply #340 on: February 07, 2008, 23:40:04 pm »

Εικόνα

Στα μαλλιά κερδίζει πλατιά
η σκοτεινιά.
Και πιο κάτω μέσ’ στα μάτια
η τρικυμία.

Πέρα που στα χείλη ανάφτει
αχνό ένα φως,
μου έφυγε γοργά κ’ εθάφτη
ο στοχασμός!

Μαρία Πολυδούρη Embarrassed


	Logged

pandora

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6443

madness

Re: Ποίηση

« Reply #341 on: February 07, 2008, 23:51:54 pm »

Τα χέρια σου

Ακούω τη γλώσσα που λαλούν τα δυο σου χέρια - ω χέρια!
καθώς σιγοσαλεύουνε λευκά,
στον Πύργο της απελπισιάς κρυμμένα περιστέρια
από μακριά τα ξαγναντώ, σύμβολα ειρηνικά.

Μιλούνε, δε μιλούν; Αχεί βαθιά μεσ’ στην καρδιά μου
χαιρέτισμα ενός ρόδου στους γκρεμούς.
Λάμπουν, δε λάμπουνε; Τραβάει μαγνήτης τη ματιά μου,
ανατολή του αυγερινού στους σκοτεινούς χαμούς.

Ξανοίγω την αγνώριστην αγάπη μου κλεισμένη
στο κρίνο των μπλεγμένων σου χεριών
και πλέκω τόνειρο γλυκό. Μη με κοιτάς, πληθαίνει
στη σκοτεινιά το χρυσοφώς τον πλάνων αστεριών.

Μαρία Πολυδούρη


	Logged

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #342 on: February 08, 2008, 00:03:15 am »

Quote from: pandora on February 07, 2008, 23:51:54 pm

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ' έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου....


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

pandora

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6443

madness

Re: Ποίηση

« Reply #343 on: February 08, 2008, 00:15:06 am »

γμτ...αυτή η ποιήτρια βγάζει πτυχές του εαυτού μου που προσπαθώ επιμελώς να κρύβω ! Cheesy

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι άνεμοι
κοντά σου είναι η γαλήνη και το φώς
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός......

το αγαπημένο μου.... Wink


	Logged

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #344 on: February 08, 2008, 00:22:05 am »

Quote from: pandora on February 08, 2008, 00:15:06 am

γμτ...αυτή η ποιήτρια βγάζει πτυχές του εαυτού μου που προσπαθώ επιμελώς να κρύβω ! Cheesy

μπααααα

προτιμώ αυτό:

"L'ombre de ta main....Ne me quitte pas..."

όλα ή τίποτααααααααα


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

Pages: 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 66

Jump to: