Περί ίασης της ψυχής αφορμώμενοι από την ομοφυλοφιλία

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[4Dcube]

Το θέμα είναι ότι ένας θα πάει στον γιατρό αν νιώθει ότι έχει πρόβλημα. Δε θα πάει ο γιατρός σε κείνον.
Οι περισσότεροι ψυχίατροι σήμερα είναι και νευρολόγοι, δλδ περισσότερο του hardware.

Ε, ο γιατρός αν δει ότι μπορεί να βρει κάτι σε σένα από αυτά που μελετάει, θα ασχοληθεί μαζί σου. Αν δε βρει, θα σε ξαποστείλει. Απλά πράγματα. Γιατί κολλάτε στις λέξεις, σαν παιδάκια κάνετε, έλεος.

Σχετικά με την ομοφυλοφυλία και την ψυχιατρική.
Δε θεωρώ ότι κακώς ερευνήθηκε η φύση της. Η ψυχιατρική υπηρετεί τον άνθρωπο και μελετά κάποια πράγματα που αφορούν αυτόν. Το αντικείμενό της είναι ορισμένο, αλλά πιστεύω ότι οι ανθρώπινες συμπεριφορές είναι μέσα σε αυτό. Και όταν υπάρχει πρόβλημα σε μια κοινωνία στις συμπεριφορές προς και από ένα άτομο, νομίζω είναι δεδομένο ότι θα παρατηρηθεί και θα εξεταστεί έτσι ώστε να βγει ένα γενικότερο όφελος. Κατευθυνόμενο ίσως, από τις εκάστοτε συνθήκες.

[Turambar]

Αγαπητοί φίλοι !

 Η επικοινωνία μου με τους αναγνώστες της ιστοσελίδας μου έθεσε την αναγκαιότητα της προβολής μερικών θεμάτων , που αφορούν την διαδικασία της ψυχοθεραπείας , τους στόχους της και , ως απαραίτητη προϋπόθεση , την ανάλυση ανθρώπινης ψυχολογίας και προσωπικότητας . Κατ’αρχήν θα έπρεπε να διευκρινίσουμε τους στόχους της ψυχοθεραπείας . Πλειονότητα των ατόμων , απευθυνόμενη στους ψυχιάτρους για ψυχοθεραπεία , έχουν μια αντίληψη διαμορφωμένη από παλιά , κλασική σχέση ασθενή – γιατρού , η οποία ριζικά διαφέρει από τη σχέση αναλυτή με αναλυόμενο  . Εάν προσπαθήσουμε να περιγράψουμε  την ψυχολογική κατάσταση ενός τέτοιου ατόμου , θα δούμε ότι , μετά από αρκετά έντονη διαμάχη με των εαυτό του , επηρεασμένος από τις παλιές αντιλήψεις , ότι η ψυχιατρική ασχολείται με ψυχικές αρρώστιες , που συσχετίζονται κυρίως με τις ψυχώσεις  και σχιζοφρένια , αλλά και από καθημερινή ροή πληροφοριών σε μορφή βιβλίων , περιοδικών , κινηματογραφικών έργων , τηλεοπτικών εκπομπών , οποίες ασκούν μια έμμεση πίεση στην αντίληψη της αναγκαιότητας ψυχολογικής υποστήριξης , αποφασίζει να απευθυνθεί στον ψυχίατρο , πολλές φορές έχοντας ενδοιασμούς , κατά πόσο θα μπορούσε να βοηθηθεί από μια θεραπεία , χωρίς φάρμακα . Ως αποτέλεσμα αυτής  διαμάχης εμφανίζεται μια έντονη επιφυλακτικότητα κατά τις πρώτες επαφές του με των ψυχίατρο , η οποία δημιουργεί αρκετές δυσκολίες στην ανάπτυξη μιας ισότιμης σχέσης εμπιστοσύνης , που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχημένη έκβαση μιας αναλυτικής διαδικασίας . Η στάση του ατόμου αυτού , περιορίζεται από τα παλιά σχήματα και εμπειρίες των επαφών του με τους γιατρούς , όπου ο τελευταίος καλείται δια των ερωτήσεων να διαγνώσει την ασθένεια του πελάτη του και εν’ συνεχεία να θέσει κάποια φαρμακευτική αγωγή . Επομένως , υποσυνείδητα και μη ,   το άτομο αυτό αυτοπεριορίζει των εαυτό του στη αναφορά των συμπτωμάτων του ή των θεμάτων που συσχετίζονται με αυτά  , δημιουργώντας ένα ισχυρό ψυχολογικό φράγμα , το οποίο είναι δυνατόν να ξεπεραστεί μόνο στην περίπτωση αλλαγής μιας τέτοιας αντίληψης .


http://www.psychologia.gr/editions/psychotherapy's%20target.htm

[4Dcube]

Ωραία, και;

[Turambar]

Αυτό που ήθελα να γράψω, αλλά δε προλάβαινα οπότε πόσταρα το παραπάνω, είναι ότι η πεποίθηση ότι η επίσκεψη στον ψυχίατρο απαιτεί ή προϋποθέτει ψυχική αρρώστια, είναι μια ξεπερασμένη αντίληψη, σχετιζόμενη με βαθύτατη προκατάληψη.

[aliakmwn]

Μπαρουτι:

(Κατα τη γνωμη σας, ως -wannabe- ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ...) η ψυχιατρικη οφειλει να ασχολειται με την κτηνοβασια? Σε τι βαθμο?



edit: Οποιος τολμησει να υπονοησει οτι συνδεω με οποιονδηποτε τροπο την κτηνοβασια με την ομοφυλοφιλια θα φαει βρισιδι online...

[Guybrush]

Oποιασδήποτε προσπάθεια προσέγγισης της επιστήμης που ασχολείται με την ψυχή του ανθρώπου από άτομα μη επαρκώς και συστηματικώς ενημερώμενα πάνω στο αντικείμενό της και πολύ περισσότερο συζήτησης περί αυτής είναι εκ των προτέρων αποτυχημένη.

Οδηγεί άφευκτα σε λάθος συμπεράσματα από λάθος δρόμους, είναι κατά βάση κακοστημένη εκλαΐκευση και δεν έχει σκοπό.

Πεποίθησή μου είναι, και προκύπτει ως γενική σκέψη, ότι δεν υφίσταται λόγος να αναφερόμαστε σε ψυχικές καταστάσεις γενικώς, ως αυτές να είναι ιδιότητα συνόλου, παρά ειδικώς ως προς το άτομο που τις φέρει. Δε διαθέτουμε εξάλλου το επιστημονικό υπόβαθρο ώστε να προχωρήσουμε σε αναγωγή των συμπερασμάτων μας στο σύνολο, δηλ. στην έννοια της ψυχικής κατάστασης.
Από εδώ εξάλλου προκύπτει και το αυθαίρετο της ανάλυσής μας: βασίζεται στη γενική μας πεποίθηση. Ας αποδεχθούμε λοιπόν ότι κάθε τι που αφορά ένα άτομο είναι αυστηρά προσωπικό και δεν μπορεί να επεκταθεί.

Τα παραπάνω ενδέχεται να αναθεωρηθούν, όταν περάσει η επήρρεια του φραπέ ή να καταρριφθούν σύντομα λόγω άγνοιας.

[4Dcube]

Γιατί γενικεύετε και οι δυο (αλιάκμων και γκάιμπρας) στην περίπτωση που λείπουν οι γνώσεις;
Το θέμα είναι ο τρόπος που διατυπώνεται κάτι με όσες γνώσεις υπάρχουν.
Στο κάτω κάτω, η ιατρική είναι γνώσεις μη αλυσιδωτές, είναι τόσο απίθανο να γνωρίζει κάποιος ένα σχετικό κομμάτι ακόμη και αν δεν σκοπεύει να γίνει γιατρός;
Το πώς το παρουσιάζει φανερώνει και πόσο το κατέχει.
Επειδή δε διαβάζουμε όλοι κάτι με τον ίδιο τρόπο είναι που προκύπτουν διαφωνίες, κάτι που είναι κρίμα να δυσχεραίνει τη συζήτηση...

[Megawatt]

Tourambar στο κειμενο που παρεθεσες δεν αναφερεται καν ο ορος (και ο ρόλος) του ψυχολογου.
Το κειμενο σου ούτε καν τους διαχωριζει και μιλαει γενικα συγχεοντας την ψυχοθεραπεια μονο με τους ψυχιατρους :
"Πλειονότητα των ατόμων , απευθυνόμενη στους ψυχιάτρους για ψυχοθεραπεία"
Ηδη απο εδω εισαι λαθος και αρα λαθος ειναι το συμπερασμα σου:

Αυτό που ήθελα να γράψω, αλλά δε προλάβαινα οπότε πόσταρα το παραπάνω, είναι ότι η πεποίθηση ότι η επίσκεψη στον ψυχίατρο απαιτεί ή προϋποθέτει ψυχική αρρώστια, είναι μια ξεπερασμένη αντίληψη, σχετιζόμενη με βαθύτατη προκατάληψη.

To λαθος εδω ειναι στο επαγγελμα. "Η επισκεψη στον ψυχολογο" επρεπε να πεις και οχι "στον ψυχιατρο", αλλα σε δικαιολογω αφου παρασυρθηκες απο το κειμενο σου.

Καταρχην εχω πειστει οτι δεν εχεις ξεχωρισει ποιος ειναι ο ρολος τους.
Αλλο το επάγγελμα του ψυχολόγου
και αλλο το επαγγελμα του γιατρου ψυχιατρου.
Εχεις μπερδευτει και αρα ο ανημερωτος μεταξυ μας δεν ειμαι εγω
Μια πρωτη προσπαθεια να σου δειξει την διαφορα μετξυ τους, εκανε ο Κυβος λεγοντας σου οτι "Οι περισσότεροι ψυχίατροι σήμερα είναι και νευρολόγοι, δλδ περισσότερο του hardware.....Ο ψυχολόγος δεν είναι γιατρός."
Να το πω αλλιως: Οταν εγω παραθετω κειμενα απο διαφορους γιατρους, κανω πολλους να αναρρωτιούνται: "μα καλά, υπάρχει καποιος εκτος τον mw που τα διαβαζει αυτα" ?
Φαινεται λοιπον πως ούτε και εσυ τα διαβαζεις.
Επειδή ποτε δεν ειναι αργα, μαθε:

Τι είναι ο Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής και τι συμβαίνει στην ψυχολογική θεραπεία;
Γράφει: Βασιλειάδης Γρηγόρης , Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής, Διδάκτωρ Ψυχολογίας (Ph.D.)

Σύμφωνα με την επίσημη επιστημονική βιβλιογραφία και πρακτική ο ρόλος του συμβουλευτικού ψυχολόγου και του ψυχοθεραπευτή εναλλάσσονται κι αλληλοσυμπληρώνονται ανάλογα με τους θεραπευτικούς στόχους της ψυχολογικής θεραπευτικής παρέμβασης.

Ο συμβουλευτικός ψυχολόγος είναι ειδικά εκπαιδευμένος ψυχολόγος ο οποίος έχει μεγάλη εμπειρία στο να βοηθάει ανθρώπους να διαπραγματεύονται αποτελεσματικά τα συναισθηματικά και άλλα προσωπικά τους προβλήματα.

Αξιολογεί και αντιμετωπίζει συναισθηματικές διαταραχές, προβλήματα συμπεριφοράς, καθώς και δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ο συμβουλευτικός ψυχολόγος ενδιαφέρεται κυρίως για τις κρυμμένες δυνάμεις & δυνατότητες, και το υποστηρικτικό περιβάλλον του ενδιαφερόμενου - και του συστήματος στο οποίο ανήκει αυτός (π.χ. οικογένεια καταγωγής)-, για τους τρόπους επικοινωνίας και συνδιαλλαγής του ατόμου με αυτά τα περιβάλλοντα (συστήματα), τους ρόλους, τους κανόνες, και τους στόχους που υιοθετεί, καθώς και για το στάδιο της ψυχο-κοινωνικής ανάπτυξης στο οποίο βρίσκεται.

Η διαδικασία της ψυχολογικής θεραπείας περιλαμβάνει κυρίως διάλογο και σκέψη. Ο ενδιαφερόμενος μιλάει για τον εαυτό του και το πρόβλημα που τον απασχολεί, ενώ ο συμβουλευτικός ψυχολόγος τον ενθαρρύνει να σκεφτεί πάνω σε θέματα που -κατά την άποψή του- σχετίζονται με το/τα πρόβλημα/ τα, και να επεξεργαστεί νέες λύσεις στο πρόβλημα/τα αυτό/ά.

Αυτό το πετυχαίνει συνήθως κάνοντας ερωτήσεις και σχολιάζοντας τις απαντήσεις του ενδιαφερόμενου.

Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος (ή οι ενδιαφερόμενοι) είναι αυτός που αντιμετωπίζει το πρόβλημα με την καθοδήγηση, ή την παρέμβαση του συμβουλευτικού ψυχολόγου.

Πρακτικά ζητήματα στην ψυχολογική θεραπεία

Ενώ η μέση συχνότητα των συνεδριών είναι μια συνεδρία (συνάντηση) εβδομαδιαίως, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτούνται περισσότερες ή λιγότερες συνεδρίες. Γενικά, ενώ η πρώτη (εισαγωγική) συνεδρία διαρκεί κάπως περισσότερο απ' ό,τι συνήθως, οι περισσότερες θεραπευτικές συναντήσεις έχουν διάρκεια 45΄- 60΄ λεπτά της ώρας.

Ο χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση της ψυχολογικής θεραπείας σε άτομα, ζευγάρια, ή οικογένειες, συνήθως ποικίλει ανάλογα με τη σοβαρότητα και τις ιδιαιτερότητες του προβλήματος.

Όσον αφορά στη θεραπεία ζευγαριού ή οικογένειας, ο/η σύντροφος, ή τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δεν είναι απαραίτητο να συμμετέχουν πάντοτε στις συνεδρίες. Παρόλα αυτά, όταν υπάρχει ένα τουλάχιστον άτομο να συμμετέχει στη θεραπευτική διαδικασία, τότε συνήθως τα μέλη της οικογένειας που αρχικά αδιαφορούσαν εκδηλώνουν ενδιαφέρον κι εντάσσονται σε κάποιο μεταγενέστερο στάδιο της θεραπευτικής διαδικασίας. Σ' αυτές τις περιπτώσεις η ψυχολογική θεραπεία μπορεί να ολοκληρωθεί σε 10 - 15 συνεδρίες.

Ψυχολόγος ή Ψυχίατρος;

Το δίλημμα ψυχολόγος ή ψυχίατρος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της σύγχυσης που υπάρχει γύρω από τους επαγγελματίες της ψυχικής υγείας. Ο πιο εύκολος και συνηθισμένος τρόπος για να τους ξεχωρίζουμε είναι να λέμε ότι ο ψυχίατρος είναι για τα «βαριά« περιστατικά, ενώ ο ψυχολόγος για τα «ελαφριά». Η παρατήρηση αυτή περιέχει μία δόση αληθείας, αφού στα «βαριά» περιστατικά είναι απαραίτητη η φαρμακοθεραπεία, αλλά δεν περιγράφει ακριβώς το πώς έχουν τα πράγματα…

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι δύο αυτοί επιστήμονες κοιτάζουν το ίδιο πράγμα, τον άνθρωπο και τις ψυχικές του δυσλειτουργίες, από διαφορετική οπτική γωνία. Η διαφοροποίηση αυτή έχει να κάνει με την ιατρική ιδιότητα που έχει ο ψυχίατρος, πράγμα το οποίο λείπει από τον ψυχολόγο.

Ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε πώς επηρεάζει η ιατρική ιδιότητα: όταν κάποιος επισκέπτεται έναν ιατρό, ο τελευταίος θα τον εξετάσει, θα αναλύσει τα συμπτώματα, θα κάνει τη διάγνωση και θα χορηγήσει κάποια φαρμακευτική αγωγή. Κατά τη διάγνωση, η προσοχή του ιατρού στρέφεται στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΟΡΓΑΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ και στο σύμπτωμα που παρουσιάζεται. Ο τρόπος που ο ψυχίατρος γνωρίζει-έχει-μάθει-να-χρησιμοποιεί, βάση της ιατρικής του ιδιότητας, για να αντιμετωπιστεί η δυσλειτουργία του οργάνου (στη περίπτωση της ψυχικής υγείας μιλάμε για το κεντρικό νευρικό σύστημα) είναι η χορήγηση κάποιας χημικής ουσίας που ή θα επαναφέρει το όργανο στην αρχική του κατάσταση ή θα μπορέσει να ισορροπήσει τα αποτελέσματα της μόνιμης βλάβης του.

Η αντιμετώπιση του συμπτώματος, ως αποτέλεσμα της φαρμακολογικής αγωγής, σημαίνει απαραίτητα και εξάλειψη των αιτιών της δυσλειτουργίας; Αν για παράδειγμα κάποιος υποφέρει από άγχος, με τη χορήγηση φαρμάκων θα περιοριστεί το σύμπτωμα (ενδεχομένως το άγχος του δε θα είναι τέτοιο που να του δημιουργεί προβλήματα στη ζωή του), αλλά η αιτία που το προκαλεί και οι λανθασμένοι ψυχικοί μηχανισμοί που ωθούν κάποιον στο να βλέπει τις καταστάσεις σαν απειλητικές, θα εξακολουθούν να υπάρχουν.

Ο ψυχολόγος δεν είναι ιατρός και δεν έχει την «ιατρική ματιά». Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να MHN ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ και στο σύμπτωμα που υπάρχει, αλλά να βλέπει τον άνθρωπο που έχει μπροστά του με μια πιο γενική ματιά, σαν ένα σύνολο, το οποίο επηρεάζεται και λειτουργεί μέσα από τη συνεργία διαφόρων παραγόντων. Θεωρεί το σύμπτωμα σαν συνέπεια της δυσλειτουργίας και χωρίς να το αγνοεί, δεν περιορίζει την προσοχή του σε αυτό. Προσπαθεί λοιπόν να εντοπίσει και να λάβει υπόψη του, τους καθοριστικούς παράγοντες για τη δυσλειτουργία ή διαταραχή του πελάτη του και στη συνέχεια να δουλέψουν μαζί κατά τη θεραπεία. Σε αυτό το σημείο, πέραν της διαφορετικής προσέγγισης κατά τη διάγνωση, έρχεται στην επιφάνεια άλλη μία διαφορά, αυτή τη φορά σχετική με τον ίδιο τη θεραπεία και το ρόλο του ίδιου του θεραπευόμενου: η χορήγηση φαρμάκων θέτει σε παθητική στάση το θεραπευόμενο, αφού ο ρόλος του περιορίζεται στη σωστή και υπεύθυνη λήψη τους. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη για συμμετοχή και συνεργασία του θεραπευόμενου, απαραίτητο συστατικό κατά τη διάρκεια ψυχοθεραπειών που δε βασίζονται σε φάρμακα.

Ποιος είναι καλύτερος; Πού να πάω;

Το ερώτημα θεωρούμε ότι δεν έχει νόημα, αφού κάθε προσέγγιση, ανάλογα με την περίπτωση, προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα. Οι προκαταλήψεις έναντι των φαρμάκων μόνο πρόβλημα μπορεί να δημιουργήσουν, όπως επίσης η εύκολη και ανεύθυνη χορήγησή τους. Αναλόγως, η προκατάληψη και αμφισβήτηση της ψυχοθεραπείας δίχως φαρμακευτική αγωγή, έχει σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό μας από έναν αποτελεσματικό και επιστημονικό τρόπο αντιμετώπισης των ψυχικών διαταραχών.
Τα δύο επαγγέλματα αλληλοσυμπληρώνονται, συνεισφέροντας στη διαμόρφωση μιας, όσο γίνεται, ολοκληρωμένης άποψης για το πιο πολύπλοκο αντικείμενο επιστημονικής έρευνας: τον άνθρωπο και τις ψυχικές του λειτουργίες. Και τα δύο κινούνται με γνώμονα τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του θεραπευόμενου και σε αρκετές περιπτώσεις, ο συνδυασμός είναι το κλειδί για την επίτευξη των στόχων του κλινικού έργου.
--------------------------------------------------------------


Και ρωτάω: Τί λεει οτι κανουν τα δυο επαγγέλματα? Αλληλοσημπληρώνονται?
Τί ειπα εγω? Δεν Ειπα:

Οι ψυχολογοι ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!
Οι ψυχιατροι ασχολουνται ΜΟΝΟ με διαταραγμενους ανθρωπους.
....
Οι μισοι Αμερικανοι (γενικα ανθρωποι) πανε στον ψυχΟΛΟΓΟ . Αυτο ΔΕΝ σημαινει οτι ειναι αρρωστοι ολοι.
Εκεινος (ο ψυχολογος) θα τους παραπεμψει σε ψυχΙΑΤΡΟ  ΑΝ ΕΙΝΑΙ οντως ΑΡΡΩΣΤΟΙ

ΑΦΟΥ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ , δλδ
αναλαμβάνει αυτους που εχουν καποιο προβληματικο οργανο, που δεν μπορει να  γινει καλα ΜΟΝΟ με τις θεραπευτικες συμβουλες του ψυχολογου

Zwischen uns gibt es einen Unterschied

Όσο για την Ομοφυλοφιλία :
Ενώ παλαιότερα η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν έγκλημα ή αμάρτημα, η ψυχιατρική ήταν εκείνη που την όρισε ως παθολογία. Το 1952 η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία δήλωσε επίσημα ότι πρόκειται για αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας.

Από την πλευρά τους, τα κινήματα των ομοφυλόφιλων χρησιμοποίησαν τη δεκαετία του 1960 τον όρο "ομοφοβία" για να χαρακτηρίσουν ως προβληματική την εχθρική στάση απέναντί τους. Αργότερα η αποτυχία της ψυχιατρικής να "θεραπεύσει" την ομοφυλοφιλία, καθώς και τα νέα στοιχεία που δείχνουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι θέμα βιολογίας παρά προσωπική επιλογή, οδήγησαν την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία να δώσει ένα νέο ορισμό, αναφέροντας την ομοφυλοφιλία απλά ως μορφή σεξουαλικής συμπεριφοράς.

[aliakmwn]

Γιατί γενικεύετε και οι δυο (αλιάκμων και γκάιμπρας) στην περίπτωση που λείπουν οι γνώσεις;
Το θέμα είναι ο τρόπος που διατυπώνεται κάτι με όσες γνώσεις υπάρχουν.
Στο κάτω κάτω, η ιατρική είναι γνώσεις μη αλυσιδωτές, είναι τόσο απίθανο να γνωρίζει κάποιος ένα σχετικό κομμάτι ακόμη και αν δεν σκοπεύει να γίνει γιατρός;
Το πώς το παρουσιάζει φανερώνει και πόσο το κατέχει.
Επειδή δε διαβάζουμε όλοι κάτι με τον ίδιο τρόπο είναι που προκύπτουν διαφωνίες, κάτι που είναι κρίμα να δυσχεραίνει τη συζήτηση...

Κυβε, κατα βαση το προβλημα οφειλεται σε μια ψυχοπαθολογικη κατασταση που εχουμε ολοι οι ΤΗΜΜΥδες, καταλοιπο των συνθηματων περι "αφροκρεμας", περι "καλυτερων μυαλων" και "εξυπνοτερων", χαρακτηρισμοι που πηραμε a posteriori, αφου δηλαδη γραψαμε καλα και μετα (εαν ειχαμε ενα μοριο πιο κατω και δεν μπαιναμε στη σχολη, τοτε αυτοματα θα γινομασταν κατι λιγοτερο απο "οι καλυτεροι" και θα χαναμε τη λαμψη της υπερευφυιας) και εχουμε την ταση να απολυτοποιουμε τα παντα, να κλεινομαστε στο σκληρο εγω μας, στην αποψαρα μας, και να προσπαθουμε απεγνωσμενα να την περασουμε ως σωστη, ειτε αυτη ειναι τεκμηριωμενη και βασιζεται πραγματι στην επιστημη, ειτε ειναι απλα ο,τι μας κατεβηκε και οπως μας σηκωθηκε.

Οποιος θελησει να μου την πει, θα προσθεσει πως η παραπανω παραγραφος ειναι η πεμπτουσια του "τραγικου", καθως περιγραφει.. το ιδιο της το υφος.
Ισως μαλιστα προσπαθησει, επιβεβαιωνοντας το νοημα της παραγραφου, να πεισει πως ειναι και αυτοαναιρουμενη

[Turambar]

Και οι ψυχίατροι κάνουν ψυχοθεραπεία.

End of story.

Αν εσύ ΜW μπορείς να πεις έναν άνθρωπος που έχει πχ. έντονο στρες, και χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή, διαταραγμένο, εγώ i rest my case και σε αφήνω με τα συμπλέγματα σου.




σημείωση:
Το κείμενο που παρέθεσα, όπως εξήγησα πιο μετά, ήταν για να μεταφέρω μια άποψη, όχι για να αποδείξω κάτι.

[Turambar]

Γιατί γενικεύετε και οι δυο (αλιάκμων και γκάιμπρας) στην περίπτωση που λείπουν οι γνώσεις;
Το θέμα είναι ο τρόπος που διατυπώνεται κάτι με όσες γνώσεις υπάρχουν.
Στο κάτω κάτω, η ιατρική είναι γνώσεις μη αλυσιδωτές, είναι τόσο απίθανο να γνωρίζει κάποιος ένα σχετικό κομμάτι ακόμη και αν δεν σκοπεύει να γίνει γιατρός;
Το πώς το παρουσιάζει φανερώνει και πόσο το κατέχει.
Επειδή δε διαβάζουμε όλοι κάτι με τον ίδιο τρόπο είναι που προκύπτουν διαφωνίες, κάτι που είναι κρίμα να δυσχεραίνει τη συζήτηση...

Κυβε, κατα βαση το προβλημα οφειλεται σε μια ψυχοπαθολογικη κατασταση που εχουμε ολοι οι ΤΗΜΜΥδες, καταλοιπο των συνθηματων περι "αφροκρεμας", περι "καλυτερων μυαλων" και "εξυπνοτερων", χαρακτηρισμοι που πηραμε a posteriori, αφου δηλαδη γραψαμε καλα και μετα (εαν ειχαμε ενα μοριο πιο κατω και δεν μπαιναμε στη σχολη, τοτε αυτοματα θα γινομασταν κατι λιγοτερο απο "οι καλυτεροι" και θα χαναμε τη λαμψη της υπερευφυιας) και εχουμε την ταση να απολυτοποιουμε τα παντα, να κλεινομαστε στο σκληρο εγω μας, στην αποψαρα μας, και να προσπαθουμε απεγνωσμενα να την περασουμε ως σωστη, ειτε αυτη ειναι τεκμηριωμενη και βασιζεται πραγματι στην επιστημη, ειτε ειναι απλα ο,τι μας κατεβηκε και οπως μας σηκωθηκε.

Οποιος θελησει να μου την πει, θα προσθεσει πως η παραπανω παραγραφος ειναι η πεμπτουσια του "τραγικου", καθως περιγραφει.. το ιδιο της το υφος.
Ισως μαλιστα προσπαθησει, επιβεβαιωνοντας το νοημα της παραγραφου, να πεισει πως ειναι και αυτοαναιρουμενη

Ένα λαμπρό κείμενο, που ο σχολιάζων προσπαθεί να λάβει σοβαρά υπόψη του, επί προσωπικού.


Αυτές οι a priori απαντήσεις σου στους δυνητικά σχολιαστές σου, τι είναι? νέο φρούτο? το κάνεις σε κάθε ποστ σε αυτό το τόπικ σχεδόν

[bjork]

@Megawatt ο ψυχίατρος μπορεί να κάνει και τη δουλειά του ψυχολόγου. Κάποιοι πχ. είναι ψυχίατροι-ψυχοθεραπευτές (και για να το κάνουν αυτό εκπαιδεύονται κατάλληλα).

[pandora]

Αυτές οι a priori απαντήσεις σου στους δυνητικά σχολιαστές σου, τι είναι? νέο φρούτο? το κάνεις σε κάθε ποστ σε αυτό το τόπικ σχεδόν

Έχει εξελιχθεί ρητορικώς ακόμη περισσότερο τελευταία το παιδί....

Παρεπιπτόντως συμφωνώ με το : 

[Megawatt]

οι ακυρώτητες δεν ειναι 3, αλλά  13 σελιδες   

Αλιακμων ΠΡΕΠΕΙ να συμφωνησω μαζι σου!

Και οι ψυχίατροι κάνουν ψυχοθεραπεία.

Ε εννοειται! Σε συνεργασια με τους ψυχολογους παντα!

Αν εσύ ΜW μπορείς να πεις έναν άνθρωπος που έχει πχ. έντονο στρες, και χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή, διαταραγμένο, εγώ i rest my case και σε αφήνω με τα συμπλέγματα σου.

Το εντονο στρες θα προκυπτει απο καποια κατασταση που βασανιζει τον ασθενη. Τα φαρμακα που του εδωσε ο ψυχΙΑΤΡΟΣ,  ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ τιποτα αμα δεν του πει ο ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ "ξεφορτωσου την βασανιστικη κατασταση"! Καταλαβες - ΜΑΛΛΟΝ ΔΙΑΒΑΣΕΣ - το κειμενο που παρεθεσα?

Στην τελικη, ας παει να κανει το τεστ αγχους που ποσταρα στην καταθλιψη 

@Megawatt ο ψυχίατρος μπορεί να κάνει και τη δουλειά του ψυχολόγου. Κάποιοι πχ. είναι ψυχίατροι-ψυχοθεραπευτές (και για να το κάνουν αυτό εκπαιδεύονται κατάλληλα).

Σωστο! Το πες και μονη σου. Δεν αρκει απλα το ιατρος. Πρεπει να ειναι +ψυχολογος. Υπαρχουν και αυτοι οι "μεικτοι"

[4Dcube]

Ενώ παλαιότερα η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν έγκλημα ή αμάρτημα, η ψυχιατρική ήταν εκείνη που την όρισε ως παθολογία. Το 1952 η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία δήλωσε επίσημα ότι πρόκειται για αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας.

Αμερικάνικος πουριτανισμός

@Megawatt ο ψυχίατρος μπορεί να κάνει και τη δουλειά του ψυχολόγου. Κάποιοι πχ. είναι ψυχίατροι-ψυχοθεραπευτές (και για να το κάνουν αυτό εκπαιδεύονται κατάλληλα).

Ναι, είναι οι softwareάδες, οι γνωστοί τρελάρες


@aliakmwn
Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που λες, η ψυχοπαθολογική κατάσταση, θα μπορούσε να ηττηθεί από την απλή ανάγκη για γνώση και τη μίμηση του τρόπου με τον οποίο μεταβιβάζεται.
Επίσης, αυτό που έχω να πω ότι μετά την επέλαση του τραγικού, έρχεται η κάθαρση



*ευτυχώς που δεν είμαι μοντερέιτορ για να αποφασίσω τι θα μείνει και τι θα φύγει, μουχαχααα