O φόβος του φόβου

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[height=400]

  Όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες στις Ανακοινώσεις και Έκτακτα νέα, βάζουμε τη μεγαλύτερη πλευρά 400 (width=400 ή height=400 ). π.χ. [img height=400 (κλείνει η αγκύλη) 

[cecilia]

Η σωστή "αγκαλιά", σου μαθαίνει να πατάς σταθερά στα πόδια σου, ακόμη κ όταν είσαι μόνος σου. Έτσι, θα είσαι κ εσύ σε θέση, αν χρειαστεί να την ανταποδώσεις αυτή την αγκαλιά. 

[meltemi]

Εμένα με προβληματίζει λιγάκι αυτή η ψευδαίσθηση ναι.. Αλλά πιστεύω ότι σε κάποιο βαθμό και αν συνδυαστεί με κατάλληλη αντιμετώπιση μπορεί να βοηθήσει, κακά τα ψέματα. Αυτό που με βάζει πραγματικά σε σκέψεις όμως είναι η ζημιά που μπορείς να κάνεις σε άλλα άτομα παγιδεύοντάς τα για καιρό μέσα στο δικό σου πρόβλημα. Είναι φαύλος κύκλος από τον οποίο δε μπορείς να βγει κανείς.

Εκείνες τις στιγμές που φοβάσαι ότι θα πάθεις κάτι χειρότερο, που νιώθεις να πνίγεσαι, να ασφυκτιάς, να τρέμεις, να πονάς τόσο έντονα (ψυχικά κ σωματικά), θέλεις απεγνωσμένα να χαθείς, να δραπετεύσεις, να κρυφτείς κάπου, να τελειώσει αυτή η ατέρμονη καταστροφή αλλά ταυτόχρονα αισθάνεσαι ακόμη πιο άσχημα γιατί χρειάζεσαι κάποιον κοντά σου. Έχεις τρομερή ανάγκη από κάποιον να σε κρατήσει, να δεις πως θα είναι εκεί για να σε βοηθήσει, να σε καταλάβει, να σου πει πως δε θα είσαι μόνη. Κι όμως είσαι.... Και στην πραγματικότητα ο άνθρωπος που χρειάζεσαι πιο πολύ από τον οποιονδήποτε βέβαια είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.

[gtpp]

To atomo einai dipla sou gia na pernate ta provlimata mazi.
Den eglwvizeis kanenan.
An ola einai kala, o allos xairetai pou niwthei oti se voithaei me ton tropo tou.


Den nomizw genika ekeini tin stigmi oti mporeis na skefteis to otidhpote.
Epikentrwnesai sto ti sou simvainei kai pws tha to stamatiseis mono.

Na skefteis oti kriseis panikou mporei na tis dimiourgei kai mono tou to atomo dioti skeftetai arnitika, oti den yparxei kanenas na vrethei an to piasei mia.

+1 gia ton eauto.

[meltemi]

Δε λέω ότι δε θέλει ή ότι δε χαίρεται να βοηθά, μην το παρεξηγείς. Απλώς πιστεύω πως μακροπρόθεσμα κάνει και κακό χωρίς να το συνειδητοποιείς. Εξαρτάται ανά περίπτωση. Ψιλά γράμματα..

[cecilia]

Όταν κάποιος δεν είναι καλά, ο οποιοσδήποτε είναι κοντά του επειδή νοιάζεται κ θέλει να βοηθήσει, το κάνει επειδή θέλει. Μη τα μπερδεύουμε. Κ πραγματικά μπορεί να κάνει καλό. Κ στον άλλον, αλλά κ στον ίδιο του τον εαυτό. Βέβαια, όπως αναφέρθηκε, συνήθως όσοι έχουν κάποιο πρόβλημα, κλείνονται πολύ στον εαυτό τους, επιλέγουν τη μοναξιά. Πρέπει να περάσουν σε ένα άλλο στάδιο για να δεχτούν (ζητήσουν) μια αγκαλιά.

Πρόβλημα υπάρχει (φαινόμενο που δε νομίζω να είναι συχνό, αλλά είναι η μόνη περίπτωση αρνητικής επίπτωσης που μπορώ να σκεφτώ), όταν κάποιος δεν είναι καλά, κ ενώ το "γνωρίζει", το χρησιμοποιεί για να έχει κοντά του άλλα άτομα. Αυτός, ούτως ή άλλως δε θα γίνει καλά, γιατί του αρέσει  ακόμη κ υποσυνείδητα να χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη κατάσταση.

Από κει κ πέρα, αυτοί που νοιάζονται, δεν πρόκειται να εγκλωβισθούν, εξαρτηθούν ή οτιδήποτε παρόμοιο. Κάνουν αυτό που αισθάνονται κ "απλά" μπορεί στο τέλος να στεναχωρηθούν ή απογοητευθούν, αν καταλάβουν ότι ο άνθρωπος για τον οποίο νοιάζονταν, τους χρησιμοποιούσε - εξαπατούσε.

Για το ότι νοιάζονταν όμως, δεν πρόκειται (ή τουλάχιστον δεν πρέπει) να μετανιώσουν. Αυτή είναι η φυσική τάση ανάμεσα στους περ/ρους ανθρώπους. Να βοηθούν, να μοιράζονται.

[gtpp]

Από κει κ πέρα, αυτοί που νοιάζονται, δεν πρόκειται να εγκλωβισθούν, εξαρτηθούν ή οτιδήποτε παρόμοιο. Κάνουν αυτό που αισθάνονται κ "απλά" μπορεί στο τέλος να στεναχωρηθούν ή απογοητευθούν, αν καταλάβουν ότι ο άνθρωπος για τον οποίο νοιάζονταν, τους χρησιμοποιούσε - εξαπατούσε.

Για το ότι νοιάζονταν όμως, δεν πρόκειται (ή τουλάχιστον δεν πρέπει) να μετανιώσουν. Αυτή είναι η φυσική τάση ανάμεσα στους περ/ρους ανθρώπους. Να βοηθούν, να μοιράζονται.

Re vlepeis ti grafoume sto msn ? LOL

Egrayes cecilia.

[cecilia]

Re vlepeis ti grafoume sto msn ? LOL

αυτό σε ποιόν πάει?

[gtpp]

Re vlepeis ti grafoume sto msn ? LOL

αυτό σε ποιόν πάει?

Se sena - exw mia paromoia sizitisi sto msn pou i apantisi sou kolouse.

[cecilia]

χαχαχ οκ 8)

[meltemi]

είδες Νεκτάριε;  

Αλίμονο αν μετανιώναμε για την αγάπη ή τη βοήθεια που έχουμε προσφέρει στους άλλους ανθρώπους. Έστω κι αν δεν το άξιζαν ή αν προσπάθησαν να μας χρησιμοποιήσουν με οποιοδήποτε τρόπο.

[gtpp]

no comments.

[fugiFOX]

εγώ χρειάζομαι κ ένα παγωτό συνήθως

με βάφλα ή χωρίς;

[fugiFOX]

με φωνάζουν θα γράψω μετά απάντηση

[meltemi]

no comments.

 

εγώ χρειάζομαι κ ένα παγωτό συνήθως

με βάφλα ή χωρίς;

με βάφλα, με όλη την παρέα, γύρνα πίσω φιουτζζ 




Δε θα το ανέφερα καν αυτό, συμφωνώ, κατ' αρχάς, απόλυτα μ' όσα γράφτηκαν παραπάνω

Όταν αγαπάς κάποιον, νιώθεις την ανάγκη να τον βοηθάς να ξεπεράσει τα όποια προβλήματα έχει και από αυτό ωφελούνται και οι δύο πλευρές. Επιπλέον, ισχυροποιούνται οι δεσμοί που δένουν αυτούς τους ανθρώπους. Δεν αναφέρομαι σε προβληματικές καταστάσεις. Υπάρχει όμως πάντα ένα υποσυνείδητο χρέος να κάνεις κάτι τέτοιο και αυτό συνεπάγεται το να επωμίζεται το άτομο ένα ψυχολογικό βάρος (το λιγότερο που μπορώ να σκεφτώ) που μεγαλώνει ανάλογα με τη διάθεση του να συνεχίσει ή όχι να είναι κοντά στο άλλο άτομο, να κάνει άλλα πράγματα στη ζωή του κτλ. και τον φθείρει πολύ σε βάθος χρόνου. Ίσως να χρειαζόταν μία διάκριση όσον αφορά το πώς συσχετίζονται τα δύο άτομα σε κάθε περίπτωση γιατί έχει διαφορά. Δε θα επεκταθώ γιατί ήδη νομίζω πως δε γίνομαι κατανοητή όπως το θέλω. Μακάρι στο τέλος να καταλήγουν όλα για όλους καλά.

[meltemi]

πραγματικα ομως... στον υπνο σου μας εβλεπες??? ολοι παθαινουμε κρισεις πανικου.αλλα εκει που λες οτι κρατανε 20 λεπτα,δεν ειναι απαραιτητο.μπορει να κρατησουν κ πολυ λιγοτερο.αν δεν καταληξει σε λιποθυμια.κ για να το ξεπερασει καποιος ειναι να δει τα θετικα της υποθεσης κ ως αντεδρασε ο ιδιος ωστε να μην  το ξαναπαθει.αν θελει να σκεφτει θετικα.αλλιως το μεγαλωνει το θεμα στο μυαλο του ,ο φοβος εξαπλωνεται σε αρκετους τομεις της ζωης του κ ο πανικος καθε φορα ειναι ολο κ πι ο μεγαλος.επισης σημαντικο ειναι να κρατησει κανεις την ψυχραιμια του ωστε να λειτουργησει σε λογικα πλαισια εκεινη την ωρα.

Θετικό τίποτε απ' αυτά δεν είναι φυσικά αλλά μόνο αν θες πραγματικά να το δεις το όλο θέμα θετικά όπως λες, αρχίζεις να το αντιμετωπίζεις. Το κατά πόσο θέλεις και μπορείς μάλλον εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης (την ένταση των συμπτωμάτων κ το αν συνδυάζεται με άλλες διαταραχές, κάτι που επιδεινώνει τα πράγματα) όπως και από τη δύναμη σου και το περιβάλλον σου. Δε νομίζω Φαίη μου πως μπορείς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου (ή γενικώς να κάνεις και πολλά πράγματα). Μπορείς όμως να προσπαθήσεις να πεις τον εαυτό σου ότι δεν υπάρχει τίποτε παραπάνω για να ανησυχείς, έστω κι αν δεν τα καταφέρνεις στην αρχή. Παίρνεις αναπνοούλες και ηρεμείς (όσο μπορείς) μέχρι να περάσει. Πρέπει να αποβάλεις αισθήματα ενοχής που ενδεχομένως σου δημιουργούνται και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου και το πρόβλημα (μαζί και τις πιθανές αιτίες του εφόσον ακόμη υφίστανται) ως έχουν, να μην αφήνεις άλλο τις εσωτερικές σου άμυνες και σιγά σιγά να ανακτάς τον έλεγχο και να προλαμβάνεις όταν ακόμα είναι εφικτό. Να φτάσεις στο σημείο να αντιλαμβάνεσαι πότε, πώς και γιατί αρχίζει, να συγκεντρώνεις όλη τη δύναμή σου στο να το περιορίσεις ή να το αποτρέψεις τελικά. Αν θέλεις να τα καταφέρεις μόνος σου, αποφεύγεις να καταπιέζεις συναισθήματα και σκέψεις, εκφράζεσαι γι' αυτό και για ό,τι σε απασχολεί σε ανθρώπους που εμπιστεύεσαι και που μπορούν να σε στηρίξουν και να το κατανοήσουν χωρίς να το κρίνουν.. Θέλει υπομονή, πολλή θετική σκέψη, ακόμη και χιούμορ..


[Επειδή αναφέρεται νομίζω κάπου στο κείμενο που παρέθεσε ο φιουτζ, πριν περίπου τρία χρόνια, εμφάνιζα σχεδόν για ένα χρόνο περιστασιακά (καθόλου συχνά ευτυχώς) το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και κάθε φορά πονούσα υπερβολικά για τουλάχιστον 1.5 ώρα χωρίς όμως άλλα έντονα συμπτώματα. Αντέχω αρκετά στον πόνο αλλά αυτό δεν το μπορούσα.. με αποτέλεσμα να φοβάμαι πολύ ότι θα μου ξανασυμβεί ξαφνικά ενώ είμαι κάπου έξω (και δε θα μπορέσω να οριζοντιωθώ εγκαίρως/θα χάσω αισθήσεις). Οι παθολόγοι είχαν πει ότι μπορεί να προκαλείται από άγχος ή από στεναχώρια.. και στην πραγματικότητα αυτό από το οποίο πήγαζε ήταν η κατάθλιψη. Πέρα από το να προσέχω τη διατροφή (τις φυτικές ίνες συγκεκριμένα), δεν έκανα κάτι άλλο, δε μου προκάλεσε κανένα πρόσθετο άγχος, ούτε υπήρξα στο παρελθόν ιδιαίτερα αγχώδης. Το αντίθετο θα έλεγα. (Γι' αυτό κι ελπίζω η έμφυτη απάθεια μου γενικά σε στρεσογόνες καταστάσεις να νικήσει πάλι στο τέλος. )]