Πιστεύετε??

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels.

[CounterSpell]

Η αλήθεια είναι πως τα πέρασα όλα ένα χέρι αλλά δε θυμάμαι να καλύφθηκα από τις απαντήσεις, γι'αυτό δε θυμάμαι και αυτή για το συγκεκριμένο ερώτημα.
Αν κάνω λάθος, sorry!

[rat_poison]

Λάθος σου εξήγησαν Nessa. Η απάντηση είναι "να μην προσπαθείς να κατανοήσεις το Θεό με τη λογική".

Εγώ, ας πούμε, έχω το άλλο ερώτημα: ένας παντοδύναμος ΚΑΙ παντογνώστης Θεός γίνεται να αλλάξει το μέλλον; Δηλαδή, αν εγώ π.χ. πάω στην κόλαση, πότε αποφασίζεται αυτό και από ποιον; Από το Θεό, μετά το θάνατό μου (άρα είμαι εγώ υπεύθυνος γι'αυτό) ή από το Θεό, πριν τη Γέννηση του κόσμου ακόμα (άρα είναι Αυτός υπεύθυνος);

Το επιχείρημά σου αυτό Counterspell, αν και προωθεί μία άποψη που θέλω να υπερασπιστώ, πρέπει να σου πω ότι δεν το δέχομαι.
Σε έναν τέλειο Θεό, δεν υπάρχει παρελθόν και παρόν, γιατί θεωρητικά υπάρχει έξω από το χώρο και το χρόνο.
Ένα παράδειγμα: Φαντάσου ένα πεπερασμένο επίπεδο (Χ.Υ), περιβεβλημένο από μία άπειρη σφαίρα, η οποία μπορεί να παρεμβαίνει αιτιοκρατικά στο επίπεδο. Αν πχ η διάσταση Υ του επιπέδου αντιστοιχιστεί με t του χωροχρονικού (x,y,z,t) και στη διάσταση Χ του επιπέδου αντιστοιχιστούν οι προβολές του χωροχρονικού (x.y.z) τότε μπορεί να υπάρχει και αιτιοκρατία, και καμία "χρονική" (όπως η ανθρώπινη διάνοια την αντιλαμβάνεται) σύνδεση.
Πιο απλά και λιγότερο φορμαλιστικά:
Πάρε το προηγούμενο επίπεδο και τη σφαίρα. Μπορούμε να πούμε ότι η σφαίρα μπορεί να παρεμβαίνει στο επίπεδο (x,t) μέσω της διάστασης z, και με λογικά ορθό τρόπο και έξω από το χρόνο. Αν προσθέσεις τώρα στο επίπεδο άλλες δύο διαστάσεις, και στη σφαίρα άπειρες, έχεις την απάντηση για την αιτιοκρατική σχέση Θεού - Κόσμου έξω από το χρόνο διατυπωμένη με λογικά επιχειρήματα

[nec]

Μια ερώτηση: το "πήδημα" μετά το γάμο για τη στιγμιαία σαρκική ικανοποίηση και ηδονή επιτρέπεται; Δηλαδή εάν ένας άνθρωπος έχει μία μόνιμη σχέση, πλήρη συναισθημάτων και αγάπης για τον άλλον η οποία όμως δεν έχει "καθαγιαστεί" με την "έγκριση" του ανώτατου άρχοντα αυτόματα καθίσταται και αμαρτωλή η ίδια πράξη που μετά το γάμο δεν είναι; Κάτι σε συχωροχάρτια μου θυμίζει αυτό. Ή κάτι σε οι ελιές είναι νηστίσιμες το λάδι όμως όχι...

Η εκκλησία το γάμο τον θεωρεί μυστήριο. Ανάλογα και την ιερωσύνη τη θεωρεί μυστήριο. Και όπως δεν μπορείς π.χ εσύ να πας ετσι στο άσχετο ένα ωραίο πρωί σε μια εκκλησία και να πεις στον παπά: σήμερα θα κάνω εγώ τη Θ.Λειτουργία, αλλά θα πρέπει να επιτελεστεί το μυστήριο της ιερωσύνης και να γίνεις ιερέας, έτσι και με τη σαρκική πράξη.Πρέπει να επιτελεστεί πρώτα το μυστήριο του γάμου και μετά θα είναι "έγκυρη" η ερωτική πράξη. Όπως με το μυστήριο της ιερωσύνης γίνεται "ικανός" ο ιερέας να τελεί τη Θ.Λειτουργία και τα άλλα μυστήρια, έτσι και με το μυστήριο του γάμου γίνεται "ικανό" το ζευγάρι να συνευρίσκεται.(Η λέξη ικανός καταλαβαίνεται με ποια έννοια χρησιμοποιείται)
Αυτό υποστηρίζει και διδάσκει, απλά, η εκκλησία-και ο Χριστός- χωρίς να προσπαθεί να το επιβάλλει. Απλά όποιος Τον δέχεται, δέχεται και τη διαδασκαλία του, όσο δύσκολο και επίπονο είναι μερικές φορές να αντισταθεί.. Και το να αντισταθείς πάντως αμοίβεται στην άλλη ζωη, αφού ξέρει και ο ίδιος ο Θεός πόσο δύσκολο είναι πλέον στις μέρες μας να αντισταθεί κανείς, όταν όλα κινούνται γύρω από το sex
Αυτές τις ολίγες σκέψεις

[Kat]

Εγώ δεν πιστεύω στο Θεό. Εάν σε κάτι πιστεύω, είναι στη λογική και την καλοσύνη των ανθρώπων, καθώς και στην ηθική τους, η οποία έχει διαμορφωθεί ζώντας σε οικογένειες και κοινωνίες βάσει κανόνων που θεσπίστηκαν μετά από χιλιάδες χρόνια κατακτήσεων και ανθρώπινης προόδου.

Χωρίς να είμαι άνθρωπος που έχει εντρυφήσει, οι θρησκείες για μένα παρουσιάζουν το εξής ενδιαφέρον: πώς δημιουργήθηκαν από τον άνθρωπο, ο οποίος αισθανόταν την ανάγκη να πιστέψει ότι δεν είναι μόνος σε ένα κόσμο που δεν μπορεί να ελέγξει, και να νιώσει πως υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που ξέρουν τι κάνουν, και τους οποίους μπορεί ίσως να εξευμενίσει, ελπίζοντας να αποκτήσει ένα σχετικό έλεγχο στη ζωή του. Πώς βασικοί κανόνες για την ομαλή κοινή ζωή (ότι δεν σκοτώνουμε το διπλανό μας, ότι δεν του κλέβουμε το φαγητό) διατυπώθηκαν στο όνομα αυτού του θεού ή θεών, για να τηρούνται από όλο τον κόσμο. Πώς αυτοί οι κανόνες εξελίχθηκαν σε ένα κώδικα ηθικής, που πηγαίνει πέρα από τη διασφάλιση μίας στοιχειώδους τάξης στην κοινωνία (π.χ. το "αγάπα τον πλησίον σου", του χριστιανισμού).

Από εκεί και πέρα, ιδιαίτερη εκτίμηση για τις θρησκείες δεν τρέφω, με την έννοια ότι στην ιστορία υπήρξαν είτε αιτία είτε άλλοθι για πολέμους, για την καταπίεση των ανθρώπων και την επικράτηση συγκεκριμένων κοινωνικών τάξεων. Για αυτούς που τρέφω εκτίμηση είναι για τους ανθρώπους οι οποίοι πιστεύουν, δεν προσπαθούν να ελέγξουν τους άλλους, αλλά κάνουν οι ίδιοι μία ηθική ζωή, σύμφωνα με τις επιταγές της θρησκείας τους-και, μιλώντας για το χριστιανισμό συγκεκριμένα, διέπονται από καλοσύνη και επιείκεια για τους συνανθρώπους τους. Οποιοσδήποτε λόγος και αν κάνει τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται καλά απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους, είναι για μένα σεβαστός.

Από εκεί και πέρα, βέβαια, πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει κανείς στο μυαλό του ότι οι επιταγές της κάθε θρησκείας δεν οφείλονται στη μεταφυσική, αλλά ακριβώς στη διασφάλιση της ηθικής τάξης, για την οποία μίλησα πριν. Για μένα, είναι αρκετά καθαρό ότι η απαγόρευση των σεξουαλικών σχέσεων πριν την επισημοποίηση μιας σχέσης καθώς και η απαγόρευση της μοιχείας (κανόνες που, πρέπει να θυμάται κανείς, προϋπήρξαν αποτελεσματικών μέσων προφύλαξης) είναι η διασφάλιση ότι μία γυναίκα θα αποκτήσει ένα σπίτι για το οποίο πληρώνει ο άνδρας, ότι αυτός θα πάρει την προίκα που του αναλογεί, και στη δεύτερη περίπτωση, ότι ένας άνδρας δε θα βρεθεί να συντηρεί παιδιά τα οποία δεν είναι δικά του. Αυτό είναι όλο, για μένα. Νομίζω είναι αρκετά καθαρό σε όλους ότι αν η σεξουαλική πράξη μεταξύ ανθρώπων είχε ως μοναδικό στόχο της την τεκνοποίηση, οι άνθρωποι θα ήταν σαν τις γάτες: θα είχαν οίστρο συγκεκριμένες περιόδους του χρόνου, θα έψαχναν ένα σύντροφο και θα έκαναν τα παιδιά τους.

Στις μέρες μας, ακόμη πολλοί πιστεύουν (και ιδίως οι παλιότερες γενιές) ότι μία σχέση θα πρέπει να επισημοποιηθεί με το γάμο, ο οποίος επισημοποιεί το ζευγάρι απέναντι στην πολιτεία, η οποία το αντιμετωπίζει ως ενότητα που έχει ένα κομμάτι κοινής περιουσίας, ο ένας παίρνει σύνταξη όταν πεθαίνει ο άλλος, τα παιδιά τους έχουν το όνομα και των δύο, και οι δύο γονείς αναλαμβάνουν την υποχρέωση να συντηρούν τα παιδιά τους. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι άνθρωποι παντρεύονται. Τρέφω σοβαρές αμφιβολίες για το αν οι περισσότεροι παντρεύονται για να γίνουν ζευγάρι ενώπιον του Θεού, και να ευλογηθεί η σχέση τους. Κάποιοι ίσως το πιστεύουν-αυτοί που δεν το πιστεύουν, όμως, πρέπει να είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι νομίζουν.

Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι μία σχέση στην οποία οι άνθρωποι αγαπιούνται, ζουν μαζί, εκτιμούν ο ένας τον άλλο, και φυσικά έλκονται από το σύντροφό τους, είναι ανήθικη. Ούτε πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να ολοκληρώνεται. Όπως ειπώθηκε, μεταξύ πηδήματος της μιας βραδιάς και σεξ αποκλειστικά μέσα στο γάμο υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτική απέναντι στον προσανατολισμό τόσο της Καθολικής όσο και της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε θέματα προσωπικής ζωής, στα οποία γίνεται αναφορά ξανά και ξανά (ομοφυλοφιλία, σεξ με προφυλάξεις, προγαμιαίο σεξ). Θεωρώ ότι γίνεται γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να κολλήσεις έναν άνθρωπο στον τοίχο και να τον κάνεις να νιώσει ένοχος για το τι κάνει στο κρεβάτι σου, όντας εσύ (υποτίθεται, τουλάχιστον) άγαμος και "ηθικός", παρά να μιλήσεις για την απληστία, την επιδειξιομανία, τη μεγαλομανία και την άρνηση της βοήθειάς σου στους φτωχούς και ανήμπορους, όντας μέλος μίας εκκλησίας με τεράστια περιουσία και μεγάλα προνόμια και εξουσίες, και ντυμένος πατώκορφα στα χρυσαφικά.

Τέλος, για μένα είναι αρκετά καθαρό ότι στο χριστιανισμό η γυναίκα έχει κατώτερη θέση, κάτι το οποίο φαίνεται σε όλο το τελετουργικό, αλλά ακόμη και σε πιο απλά πράγματα. "Ο" Θεός, λέμε-και όχι μόνο εμείς, οι περισσότεροι λαοί! Για να το πάω λίγο πιο πέρα, σε επίπεδο φυλών, δε σας έχει κάνει ποτέ εντύπωση που ο Χριστός απεικονίζεται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ως άνδρας με σκούρα ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια; Δεδομένης της περιοχής που έζησε, δεν είναι πιο πιθανό να υπήρξε μελαψός ;...

Αυτά από εμένα!

[dictator23]

Eιναι εκπληκτικο και ευχαριστο συναμα για μενα οτι οι γυναικες του forum δειχνουν με τις αποψεις που εκφραζουν πιο ανοιχτομυαλες και προοδευτικες απο πολλους ανδρες.Keep it up!

[rat_poison]

Θα συμφωνήσω με την kat, είναι η οποία μου δίνει την ευκαιρία να κάνω την εξής ερώτηση: Σε μία συνεχώς διαμορφούμενη κοινωνία, η οποία σήμερα μπορεί να προάγεται από μία συγκεκριμένη συμπεριφορά των ανθρώπων και ύστερα από 1000 χρόνια μπορεί αυτή η κοινωνική συμπεριφορά να γίνει καταστρεπτική, πώς μπορεί να έχει θέση μία θρησκεία, ή η κάθε θρησκεία, που διακηρύττει έναν αιώνιο και απαρασσάλευτο τρόπο ηθικής ζής;
Πιστεύω ότι για πολλά χρόνια η ζωή δε διέφερε πολύ από γενιά σε γενιά, μέχρι την Αναγέννηση. Στη αρχαία Ρώμη, οι δουλοπάροικοι ας πούμε στα λατιφούντια, μεγαλώνοντας, είχαν να αντοιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα με τους δουλοπάροικους στον πρώιμο Μεσαίωνα που καταδυναστεύονταν από χίλιους μύριους επιδρομείς, οι οποίοι τη δουλεία μέσω φορολογίας την έλεγαν φόρο τιμής,  ενώ στον ύστερο Μεσαίωνα οι αγρότες είχαν να αντιμετωπίσουν τη φεουδαρχική "προστασία" το ότι όποιον φεουδάρχη από τη γύρω περιοχή "ήθελαν" να τους προστατεύει από τους άλλους φεουδάρχες (και από τον ίδιο του τον εαυτό) αυτόν πλήρωναν. Βλέπουμε δηλαδή ότι για 1500 περίπου χρόνια, η κοινωνική και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων στην Ευρώπη, από κοινωνικής, τεχνολογικής και πολιτιστικής πλευράς, δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου. Για 1500 χρόνια, ο κόσμος που μεγάλωνε ένα παιδί ήταν ο κόσμος που είχε μεγαλώσει ο παππούς και ο προπαππούς του και θα μεγάλωνε και το παιδί του και το εγγόνι του. Αυτό έδωσε την εντύπωση ότι η κοινωνία λειτουργεί με απαράλλαχτους τρόπους, την περίοδο που υποτίθεται ότι τα "λόγια του Χριστου" (ακόμα κι αν δεν τον δεχτούμε σαν ιστορική προσωπικότητα, δεχόμαστε ως ιστορικά τα κείμενα των ευαγγελίων) διαμορφώνονταν σε θεολογία μίας θρησκείας. Για πολλά χρόνια μετά μάλιστα, αυτά που έστω θεωρητικά έλεγε (τα έπραττε δεν τα έπραττε δε νομίζω ότι πια έχει ενδιαφέρον) έλεγε ο χριστιανισμός ήταν προοδευτικά.
Όμως ο αδυσώπητος παγκόσμιος νόμος της αλλαγής είπε μία μέρα ότι ακόμα και μια κοινωνική οργάνωση που κρατά πάνω απο 1500 ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει. Από τότε κάθε γενιά μεγαλώνει σε μία εντελώς διαφορετική κοινωνία, με εντελώς άλλη οργάνωση, άλλες ανάγκες και άλλες ελλείψεις. Άλλες ανάγκες είχε ας πούμε ο Γερμανός το 1992 στο ανατολικό Βερολίνο κα άλλες τώρα. Και μιλάμε για μία αλλαγή στην καθημερινότητα τόσο δραστική και τόσο ριζική σε ένα διάστημα μόνο για 13 χρόνιων.  Άλλες ανάγκες είχε ένα Αμερικανάκι στην εποχή της καλωδιακής και του Ψυχρού πολέμου και άλλες τώρα, στην εποχή του Δικτύου. Και όμως οι θρησκευτικές πεποιθήσεις για την ανθρώπινη κοινωνία βρίσκονται ακόμα βασισμένες να βοηθήσουν μία ανδροκρατούμενη, αγροτική, μη βιομηχανοποιημένη κοινωνία.

[fugiFOX]

Μίλησα το να έχεις μία σοβαρή, υπεύθυνη, αλληλοσυμπληρούμενη, συναισθηματικά άρτια σχέση, της οποίας απαραίτητη προϋπόθεση για να τελειώσει (με την αρχαιοελληνική έννοια του τέλος = σκοπός) είναι η σαρκική επαφή, αφ' ενός ως υλική απόδειξη και εκδήλωση της αγάπης, αφ' ετέρου ως πλήρωση των ορμονικών και πανάρχαιων επιταγών που ορίζουν τα σώματά σας ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ.

Κοίταξε σε αυτό το θέμα, η εκκλησία είναι σαφής.
Εφόσον πρόκεται για μια σοβαρή σχέση που έχει μέλλον
παντρευτείτε, "δηλώστε" τη σχέση σας ενώπιον Θεού
και κατόπιν μπορείτε να έχετε σαρκική επαφή.
Σίγουρα αυτό είναι πολύ πολύ δύσκολο να επιτευχθεί αλλά όχι και ακατόρθωτο.

Και εν πάσει περιπτώση, πριν δημιουργηθεί οιουδήποτε είδους ιερατείο, πριν ο Θεός "αποκαλύψει" στον Αβραάμ την ύπαρξή του, πριν μάθει καν ο μεταπτωτικός άνθρωπος για τον αυτοαποκαλούμενο "ΟΝΤΑ (αιτιατική του ο Ων, μετάφραση του Yahveh) οι άνθρωποι δεν έκαναν παιδιά; Εφ' όσον έκαναν παιδιά εκτός γάμου, και εφ' όσον δεν ήξεραν καν το Θεό για να του εξομολογηθούν την αμαρτία τους, ήταν αμαρτωλοί. Αλλά άμα δεν ήταν πόρνοι (όπως χαρακτηρίζει η εκκλησία αυτούς που κάνουν σεξ έξω από το γάμο) πώς θα έκαναν παιδιά;
Με άλλα λόγια, πώς η εκκλησία εξηγεί την ύπαρξη ενάρετων ανθρώπων που έκαναν παιδιά, χωρίς να είναι παντρεμένοι, αφού δεν υπήρχε καν διαμορφωμένη θρησκεία, πόσο μάλλον ιερατείο, πόσο μάλλον τελετουργικό; Ο πρωτόγονος άνθρωπος δηλαδή στις σπηλιές, δεν έπρεπε να κάνει σεξ, όσο ηθικός και αν ήταν, όσο ολοκληρωμένη με τα μέτρα και τα σταθμά της εποχής του σχέση και να είχε με μία γυναίκα;

O Θεός αποκαλύφθηκε εξ'αρχής

Για το θέμα της Παναγίας. Το ξέρω ότι όλα αυτά για την Παναγία τα πιστεύεις. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί της δίνεις την ιδιότητα ότι στερεί από τις γυναίκες πρόσβαση στο μέρος όπου σύμφωνα με αυτά που λες, μπορεί η γυναίκα να έρχεται όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτήν και στο Θεό. Γιατί ενώ τη θεωρείς ως πρότυπο ηθικής, συγχώρεσης, στωικότητας και αγιότητας, την κάνεις αφιλόξενη για τις γυναίκες. Αν τη θεωρείς φιλόξενη και υπόδειγμα οικογενειακής συμβίωσης, τότε υποτιμάς τις γυναίκες ως ανάξιές της

Ξέρεις το όλο θέμα θυμίζει ακριβώς την περίπτωση με τον απαγορευμένο καρπό.
Ο άνθρωπος είχε τα πάντα εκτός από έναν καρπό.
Αλλά είναι στην φύση του ανθρώπου να επιθυμεί τα απαγορευμένα τελικά (?)

[fugiFOX]

.

Άλλη απορία: ένα παιδί που γεννιέται από ένα ζευγάρι που συζεί μόνιμα χωρίς να είναι παντρεμένο θα πάει στην κόλαση;

Η επικρατούσα άποψη ότι τα παιδιά κληρονομούν τις αμαρτίες των γονεών καταρίφθηκε
και καταργήθηκε την εποχή Του Χριστού. Αυτό απαντά νομίζω στην ερώτηση έτσι;

[dictator23]

Fugitive ποιος οριζει τα απογορευμενα που λες και ποια ειναι τα απαγορευμενα;Mια προσωπικη ερωτηση που αν θελεις βεβαια την απαντας.Εσυ
μεχρι να παντρευτεις δε θα εχεις κατι παραπανω απο πλατωνικη σχεση;

[fugiFOX]

Μία συλλογιστική ακόμα.
Έχουμε έναν τέλειο Θεό που υπάρχε από πάντα και κάποια στιγμή δημιουργεί τον κόσμο από αγάπη (ο κόσμος στους χριστιανικούς θεολόγους ονομάζεται Κτίση - που σημαίνει ότι είναι κτιστό, άρα όχι αυθύπαρκτο)
Αν ο Θεός ήταν τέλειος (σημαίνει ότι είναι πλήρης, χωρίς ανάγκες) και άναρχος (σημαίνει ότι υπάρχει από πάντα, αμετάβλητος) πώς είναι δυνατόν να μεταβληθεί και να του δημιουργηθεί μία ανάγκη αφού τα έχει και είναι όλα;
Άρα για να είναι τέλειος και άναρχος, πρέπει να την είχε αυτήν την ανάγκη από πάντα.
Αν έχει ανάγκη και δεν ήταν ικανοποιημένη δεν είναι τέλειος. Αν δεν έχει ανάγκη τότε δε δημιουργείται ο κόσμος. Άρα η ίδια η ικανοποίηση της ανάγκης υπήρχε από πάντα. Άρα η Κτίση υπάρχει από πάντα. Αυτό όμως είναι άτοπο, και από ζητήματα φυσικής (σε έναν κόσμο που υπάρχει εδώ και άπειρο χρόνο δεν υπάρχει καμία μορφή ενέργειας, όλα είναι εντροπία, γιατί ο κόσμος έχει άπειρο χρόνο να μετατρέψει σε θερμότητα πεπερασμένη ενέργεια) και από ζητήματα Θεολογίας (η ίδια η Αγία Γραφή λέει ότι η Κτίση δεν είναι αυθύπαρκτη, εξ'ου και η επιλογή της λέξης Κτίση). Εκτός και αν η Κτίση είναι άπειρη οπότε έχει άπειρη ενέργεια, άρα δεν είναι απαραίτητο να έχει γίνει όλη εντροπία. Άρα η Κτίση δε θα τελειώσει ποτέ, και είναι το ίδιο άναρχη και άπειρη με το Θεό. Άτοπο και επιστημονικά και Θεολογικά επίσης.

Δεν καταλαβαίνω απο που έρχεται και που πάει ο συλλογισμός σου...

[fugiFOX]

Τέλος, για μένα είναι αρκετά καθαρό ότι στο χριστιανισμό η γυναίκα έχει κατώτερη θέση, κάτι το οποίο φαίνεται σε όλο το τελετουργικό, αλλά ακόμη και σε πιο απλά πράγματα. "Ο" Θεός, λέμε-και όχι μόνο εμείς, οι περισσότεροι λαοί! Για να το πάω λίγο πιο πέρα, σε επίπεδο φυλών, δε σας έχει κάνει ποτέ εντύπωση που ο Χριστός απεικονίζεται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ως άνδρας με σκούρα ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια; Δεδομένης της περιοχής που έζησε, δεν είναι πιο πιθανό να υπήρξε μελαψός ;...

Αυτά από εμένα!

Αγαπητή Κατ θέτεις τόσα πολλα θέματα σε ένα ποστ που είναι αδύνατον να απαντηθούν όλα μαζί.
Για το παραπάνω όμως σε παραπέμπω σε προηγούμενο ποστ της voyager που το έχει ήδη απαντήσει...

Χωρίς να είμαι άνθρωπος που έχει εντρυφήσει

ίσως εκεί να έγκειται η διαφωνία μας τότε;

EDIT

Στις μέρες μας, ακόμη πολλοί πιστεύουν (και ιδίως οι παλιότερες γενιές) ότι μία σχέση θα πρέπει να επισημοποιηθεί με το γάμο, ο οποίος επισημοποιεί το ζευγάρι απέναντι στην πολιτεία, η οποία το αντιμετωπίζει ως ενότητα που έχει ένα κομμάτι κοινής περιουσίας, ο ένας παίρνει σύνταξη όταν πεθαίνει ο άλλος, τα παιδιά τους έχουν το όνομα και των δύο, και οι δύο γονείς αναλαμβάνουν την υποχρέωση να συντηρούν τα παιδιά τους. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι άνθρωποι παντρεύονται. Τρέφω σοβαρές αμφιβολίες για το αν οι περισσότεροι παντρεύονται για να γίνουν ζευγάρι ενώπιον του Θεού, και να ευλογηθεί η σχέση τους. Κάποιοι ίσως το πιστεύουν-αυτοί που δεν το πιστεύουν, όμως, πρέπει να είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι νομίζουν.

Διαφωνώ. Για τέτοιες περιπτώσεςι υπάρχει ο πολιτικός γάμος.
Η σημασία του χριστιανικού γάμου είναι πέρα για πέρα διαφορετική...

[fugiFOX]

Fugitive ποιος οριζει τα απογορευμενα που λες και ποια ειναι τα απαγορευμενα;Mια προσωπικη ερωτηση που αν θελεις βεβαια την απαντας.Εσυ
μεχρι να παντρευτεις δε θα εχεις κατι παραπανω απο πλατωνικη σχεση;

Τα απαγορευμένα δεν τα ορίζω εγώ ή οι παπάδες,
παρά μόνο ο ίδιος Ο Θεός.
Για το δέυτερο ερώτημα θα..σε απαντήσω διπλωματικά παραπέμποντάς σε, σε προηγούμενο ποστ μου.
"Σίγουρα αυτό είναι πολύ πολύ δύσκολο να επιτευχθεί... "

Eιναι εκπληκτικο και ευχαριστο συναμα για μενα οτι οι γυναικες του forum δειχνουν με τις αποψεις που εκφραζουν πιο ανοιχτομυαλες και προοδευτικες απο πολλους ανδρες.Keep it up!

Υπάρχει κάποια έμμεση/άμμεση αναφορά σε κάποιον από τους ομιλητές;

[fugiFOX]

Πιστεύω ότι για πολλά χρόνια η ζωή δε διέφερε πολύ από γενιά σε γενιά, μέχρι την Αναγέννηση. Στη αρχαία Ρώμη, οι δουλοπάροικοι ας πούμε στα λατιφούντια, μεγαλώνοντας, είχαν να αντοιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα με τους δουλοπάροικους στον πρώιμο Μεσαίωνα που καταδυναστεύονταν από χίλιους μύριους επιδρομείς, οι οποίοι τη δουλεία μέσω φορολογίας την έλεγαν φόρο τιμής, ενώ στον ύστερο Μεσαίωνα οι αγρότες είχαν να αντιμετωπίσουν τη φεουδαρχική "προστασία" το ότι όποιον φεουδάρχη από τη γύρω περιοχή "ήθελαν" να τους προστατεύει από τους άλλους φεουδάρχες (και από τον ίδιο του τον εαυτό) αυτόν πλήρωναν. Βλέπουμε δηλαδή ότι για 1500 περίπου χρόνια, η κοινωνική και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων στην Ευρώπη, από κοινωνικής, τεχνολογικής και πολιτιστικής πλευράς, δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου. Για 1500 χρόνια, ο κόσμος που μεγάλωνε ένα παιδί ήταν ο κόσμος που είχε μεγαλώσει ο παππούς και ο προπαππούς του και θα μεγάλωνε και το παιδί του και το εγγόνι του. Αυτό έδωσε την εντύπωση ότι η κοινωνία λειτουργεί με απαράλλαχτους τρόπους, την περίοδο που υποτίθεται ότι τα "λόγια του Χριστου" (ακόμα κι αν δεν τον δεχτούμε σαν ιστορική προσωπικότητα, δεχόμαστε ως ιστορικά τα κείμενα των ευαγγελίων) διαμορφώνονταν σε θεολογία μίας θρησκείας. Για πολλά χρόνια μετά μάλιστα, αυτά που έστω θεωρητικά έλεγε (τα έπραττε δεν τα έπραττε δε νομίζω ότι πια έχει ενδιαφέρον) έλεγε ο χριστιανισμός ήταν προοδευτικά.
Όμως ο αδυσώπητος παγκόσμιος νόμος της αλλαγής είπε μία μέρα ότι ακόμα και μια κοινωνική οργάνωση που κρατά πάνω απο 1500 ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει. Από τότε κάθε γενιά μεγαλώνει σε μία εντελώς διαφορετική κοινωνία, με εντελώς άλλη οργάνωση, άλλες ανάγκες και άλλες ελλείψεις. Άλλες ανάγκες είχε ας πούμε ο Γερμανός το 1992 στο ανατολικό Βερολίνο κα άλλες τώρα. Και μιλάμε για μία αλλαγή στην καθημερινότητα τόσο δραστική και τόσο ριζική σε ένα διάστημα μόνο για 13 χρόνιων. Άλλες ανάγκες είχε ένα Αμερικανάκι στην εποχή της καλωδιακής και του Ψυχρού πολέμου και άλλες τώρα, στην εποχή του Δικτύου. Και όμως οι θρησκευτικές πεποιθήσεις για την ανθρώπινη κοινωνία βρίσκονται ακόμα βασισμένες να βοηθήσουν μία ανδροκρατούμενη, αγροτική, μη βιομηχανοποιημένη κοινωνία.

Πράγνατι σε γενικές γραμμές έχεις απόλυτο δίκιο!
Αυτή η αλλαγή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του χριστιανισμού.
Αυτή που προφητεύτηκε πριν από 2000 χρόνια.
Η παγκοσμιοποίηση που οδηγεί στην καταστρατήγηση των συνειδήσεων,
στη χαλάρωση των αντιδράσεων, στη μαζοποίηση,
στην κατάργηση της διαφορετικότητας,
στην χειραγώγηση των απόψεων.
Ευχαριστώ δε θα πάρω

[dictator23]

Ας υποθεσουμε τις περιπτωσεις  οτι ενας ανθρωπος:1) δε γνωριζει το χριστιανισμο αλλα ουτε και αλλη θρησκεια και εφαρμοζει χωρις να το ξερει τις επιταγες του(αγαπατε αλληλους) 2)γνωριζει την υπαρξη του χριστιανισμου αλλα δεν ειναι χριστιανος και επισης εφαρμοζει το αγαπατε αλληλους 3)ειναι αλλοθρησκος αλλα παλι στη καθημερινη ζωη του δεν αδικει,δεν κλεβει και βοηθα τους συνανθρωπους του.Ο θεος (ας πουμε οτι ο χριστιανικος υπαρχει και ειναι ο μονος αληθινος) τι θα αποφασισει για την καθε περιπτωση;

[CounterSpell]

Πιστεύω ότι για πολλά χρόνια η ζωή δε διέφερε πολύ από γενιά σε γενιά, μέχρι την Αναγέννηση. Στη αρχαία Ρώμη, οι δουλοπάροικοι ας πούμε στα λατιφούντια, μεγαλώνοντας, είχαν να αντοιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα με τους δουλοπάροικους στον πρώιμο Μεσαίωνα που καταδυναστεύονταν από χίλιους μύριους επιδρομείς, οι οποίοι τη δουλεία μέσω φορολογίας την έλεγαν φόρο τιμής, ενώ στον ύστερο Μεσαίωνα οι αγρότες είχαν να αντιμετωπίσουν τη φεουδαρχική "προστασία" το ότι όποιον φεουδάρχη από τη γύρω περιοχή "ήθελαν" να τους προστατεύει από τους άλλους φεουδάρχες (και από τον ίδιο του τον εαυτό) αυτόν πλήρωναν. Βλέπουμε δηλαδή ότι για 1500 περίπου χρόνια, η κοινωνική και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων στην Ευρώπη, από κοινωνικής, τεχνολογικής και πολιτιστικής πλευράς, δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου.
.....
Από τότε κάθε γενιά μεγαλώνει σε μία εντελώς διαφορετική κοινωνία, με εντελώς άλλη οργάνωση, άλλες ανάγκες και άλλες ελλείψεις.

Αυτή η αλλαγή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του χριστιανισμού.
Ευχαριστώ δε θα πάρω

Αν ήθελες όντως να γράψεις αυτό το πράγμα, είναι πράγματι ανησυχητικές οι απόψεις σου.