Σαν Σήμερα...

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πρόγραμμα Χειμερινής Εξεταστικής 2024-2025]

Πρόγραμμα Χειμερινής Εξεταστικής 2024-2025

[Karaμazoβ]

http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%BB%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B8%CF%85%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD

http://www.imdb.com/title/tt0081148/



κοιμήθηκα να πω την αληθεια, αλλα είναι σχετικα βασισμενη στα παραπανω γεγονότα

[nasia!!]

Σαν σήμερα,το 1980, αυτοκτόνησε ο Ian Curtis,lead singer των Joy Division..

http://www.joydiv.org/iancurtis.htm#suicide

[Turambar]

http://www.w3.org/Proposal.html

Future paths

The two phases above will provide an extremely useful set of tools. Though the results seem ambitious, the individual steps necessary are well within our abilities with available technology. Future developments which would further enhance the project could include:
Daemon programs which run overnight and build indexes of available information.
A server automatically providing a hypertext view of a (for example Oracle) database, from a description of the database and a description (for example in SQL) of the view required.
Work on efficient networking over wide areas, negotiation with other sites to provide compatible online information.
A serious study of the use and abuse of the system, the sociology of its use at CERN.

[sakaflias7]

Η Υπόθεση Πατσίφικο ήταν μια διπλωματική και πολιτική κρίση μεταξύ Ελλάδας και Βρετανίας το 1847-1850 που ανέκυψε με αφορμή την επίθεση το 1849 του αθηναϊκού όχλου κατά της περιουσίας του βρετανικής υπηκοότητας Εβραίου Δον Πατσίφικο, προξένου της Πορτογαλίας. Η κυβέρνηση είχε απαγορεύσει τη χρονιά εκείνη για πρώτη φορά το «κάψιμο του Εβραίου» ή του «Ιούδα», πασχαλινό έθιμο κατά το οποίο έκαιγαν αχυρένιο ομοίωμα Εβραίου. Με αφορμή την απαγόρευση αυτήν όχλος επιτέθηκε στον Εβραίο Δον Πατσίφικο, εισέβαλε στο σπίτι του και προξένησε καταστροφές. Ο Πατσίφικο ζήτησε υπέρογκο ποσό ως αποζημίωση από το ελληνικό κράτος αλλά δεν ικανοποιήθηκε και τότε στράφηκε στη βρετανική κυβέρνηση. Η υπέρμετρη αντίδραση της Βρετανίας, που κορυφώθηκε με τον ναυτικό αποκλεισμό της χώρας από το Βρετανικό Ναυτικό το 1850 και την κατάσχεση ελληνικών πλοίων στο Αιγαίο, ώστε να αναγκαστεί η Ελλάδα να καταβάλει αποζημίωση, αποτελεί πρωτοφανή στην ιστορία των διεθνών σχέσεων αναίτια επίδειξη ισχύος και αμφισβήτηση της κυριαρχίας κυρίαρχου κράτους και έχει παραμείνει κλασικό παράδειγμα στρατηγικής καταναγκασμού μέσω της "διπλωματίας της κανονιοφόρου". Η κρίση έληξε ύστερα από παρέμβαση των άλλων δύο προστάτιδων δυνάμεων του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, της Γαλλίας και της Ρωσίας και αφού η Ελλάδα δέχτηκε ισχυρό οικονομικό πλήγμα. Ο βρετανικός ναυτικός αποκλεισμός έμεινε στην ιστορία ως Παρκερικά, από το όνομα του Βρετανού ναυάρχου.
Παρκερικά ή Πατσιφικά ή Υπόθεση Πατσίφικο (όρος που δόθηκε από την γαλλική διπλωματία, κατά το υπόθεση Ντρέιφους), ονομάσθηκαν, από τους Έλληνες, τα υπέρογκα ενάντια της Ελλάδας πιεστικά εκ μέρους της Αγγλίας μέτρα, (ναυτικός αποκλεισμός, απαγόρευση καταπόπλων πλοίων, με κίνδυνο κατάσχεσης αυτών κ.λπ.) που λήφθηκαν τον Ιανουάριο του 1850, εξ αφορμής επεισοδίου που σημειώθηκε στην Αθήνα σε βάρος του Ισπανοεβραίου και Άγγλου υπηκόου Δαυίδ Πατσίφικο, πρώην Προξένου της Πορτογαλίας και στη συνέχεια τοκογλύφου. Η ονομασία προήλθε από το όνομα του Άγγλου ναυάρχου Ουΐλιαμ Πάρκερ που και εφάρμοσε τα μέτρα αυτά, κατά διαταγή του τότε υπουργού των εξωτερικών της Αγγλίας Πάλμερστον, ώστε να αναγκαστεί η Ελλάδα να καταβάλει την εξαιρετικά υπέρογκη αποζημίωση.
Τα μέτρα δε εκείνα αποτέλεσαν πρωτοφανή στην ιστορία των διεθνών σχέσεων αναίτια επίδειξη ισχύος και αμφισβήτηση της κυριαρχίας κυρίαρχου κράτους και έχει παραμείνει κλασικό παράδειγμα στρατηγικής καταναγκασμού μέσω της "διπλωματίας της κανονιοφόρου".
Γεγονός όμως υπήρξε ότι έναντι των μέτρων εκείνων πάντες οι Έλληνες από του Βασιλέως μέχρι και του τελευταίου εργάτη επέδειξαν γενναία ψυχραιμία και οι δε πληγέντες από τα μέτρα αυτά κυρίως έμποροι και ναυτιλλόμενοι στον Πειραιά τάχθηκαν όλοι στο πλευρό της ελληνικής Κυβέρνησης επιδοκιμάζοντας την στάση της.
Τελικά μετά από διπλωματικά επεισόδια μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας και της παρέμβασης της Ρωσίας ο ναυτικός αποκλεισμός ήρθη στις 15 Απριλίου του 1850 όπου και το ζήτημα της αποζημίωσης του Πατσίφικο παραπέμφθηκε σε διεθνή διαιτησία.

[Marmotakos]

70 χρόνια απο το pearl harbor

http://www.inews.gr/89/70-chronia-apo-to-perl-charbor.htm

ΗΠΑ: Τιμές στους πεσόντες του Περλ Χάρμπορ, 70 χρόνια μετά
      

 
Τα θύματα της ιαπωνικής επίθεσης της 7ης Δεκεμβρίου του 1941 στο Περλ Χάρμπορ τιμούν οι ΗΠΑ. Οι μνήμες από την επίθεση ξυπνούν, 70 χρόνια μετά την επίθεση, και επιζώντες, μαζί με χιλιάδες πολίτες, αναμένεται να τηρήσουν ενός λεπτού σιγή στο σημείο.

Περίπου 120 επιζώντες θα βρεθούν μαζί με στρατιωτικούς ηγέτες και πολίτες στο Περλ Χάρμπορ, όπου θα τηρήσουν ενός λεπτού σιγή τη στιγμή που ξεκίνησε η ιαπωνική επίθεση -ίσως η μεγαλύτερη στην ιστορία των ΗΠΑ.

Το αντιτορπιλικό USS Chung-Hoon θα αποδώσει τιμές στα θύματα της επίθεσης, ενώ το τέλος της θα σηματοδοτήσει σχηματισμός τζετ F-22 που θα πετάξουν πάνω από τον τόπο της επίθεσης.

Αυτή την εβδομάδα θα σκορπιστούν, επίσης οι στάχτες πέντε ατόμων που πολέμησαν στο Περλ Χάρμπορ, πέθαναν πρόσφατα και σήμερα «επιστρέφουν» στο σημείο, μετά την καύση τους.

«Η επιμονή τους καθόρισε τη Μεγάλη Γενιά και η ανδρεία τους έδωσε θάρρος σε όλους όσους υπηρέτησαν στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου» δήλωσε ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα.

«Ως έθνος, ας κοιτάξουμε τα γεγονότα της 7ης Δεκεμβρίου 1941, για να αντλήσουμε δύναμη από το παράδειγμα αυτών των πατριωτών και να τιμήσουμε όλους εκείνους που έχουν θυσιαστεί για την ελευθερία μας» είπε.

Ο τελικός απολογισμός ήταν οδυνηρός για τις ΗΠΑ: 21 πλοία «πληγωμένα», 323 αεροσκάφη κατεστραμμένα, 2.398 νεκρούς και 1.178 τραυματίες.

[provataki]

70 χρόνια απο το pearl harbor

ΖΗΤΟΥ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ!
ΖΗΤΟΥ Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ!

[billbarrett]

Σαν σημερα πριν 40 χρονια : http://en.wikipedia.org/wiki/Bloody_Sunday_%281972%29

<a href="https://www.youtube.com/watch?v=LQZLPV6xcHI" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=LQZLPV6xcHI</a>

[Megawatt]

...το 1996, "επεσε" το ελικοπτερο στα ΙΜΙΑ εξαιτιας "ασχημων καιρικων συνθηκων", οπως ειπαν. Απολογισμος: 3 ελληνες να χαθουν αδικα...

Στις 31 Ιανουαρίου και ώρα 01:40 Τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια. Στις 05:30 της ίδιας μέρας ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που απονηώθηκε από τη φρεγάτα Ναυαρίνο για να διαπιστώσει την παρουσία των Τούρκων στη βραχονησίδα κατέπεσε κατά την επιστροφή του στη φρεγάτα και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη θέση του Πολεμικού Ναυτικού είναι ότι το ελικόπτερο κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου (Vertigo). Την θέση αυτή υποστήριξε πρόσφατα ο πρώην αρχηγός ΓΕΝ ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης, αναφέροντας μάλιστα πως η τουρκική φρεγάτα Γιαβούζ προσφέρθηκε να βοηθήσει, αλλά πήρε άμεσα από τους πιλότους του ελικοπτέρου αρνητική απάντηση.[3] Ωστόσο, υπάρχει διαδεδομένη στην Ελλάδα η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί, και ότι η αληθινή αιτία της πτώσης αποκρύφτηκε προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο
|

Και άλλα περισσότερα εδω.

ΥΓ: Το θεμα το θημηθηκε ο ΠΑπαδακης στην πρωινη του εκπομπη. Αν και δεν τον παω καθολου, θα του δωσω ενα μπραβο

[BOBoMASTORAS]

deleted

[princess_of_the_dawn]

στις 21 Φεβρουαρίου του 1973, που ήταν και η μέρα που γεννήθηκα…

ιχθύες;

[panos13]

Γκάρι Κασπάροφ vs Deep Blue


17 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την πρώτη ήττα του Γκάρι Κασπάροφ με αντίπαλο έναν υπολογιστή.

Ο Deep Blue της IBM κέρδισε τον τότε παγκόσμιο πρωταθλητή σε παρτίδα με επίσημο χρόνο σκέψης.



Φιλαδέλφεια, Πενσυλβάνια, ΗΠΑ. 10 Φεβρουαρίου 1996, 6:14 μ.μ. Ο Γκάρι Κασπάροφ – θεωρούμενος από όλους τους ειδικούς του αθλήματος ως ο δυνατότερος παίκτης στην ιστορία του σκακιού – σηκώνεται από το κάθισμά του, ρίχνει ένα παγερό βλέμμα στον Φενγκ Χσούινγκ Σου, του δίνει το χέρι του συγχαίροντάς τον για την νίκη του και απομακρύνεται από την αίθουσα. Η στιγμή είναι ιστορική. Είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που ένας εν ενεργεία παγκόσμιος πρωταθλητής υποχρεώνεται σε ήττα από έναν υπολογιστή σε παρτίδα με επίσημο χρόνο σκέψης. Ο Deep Blue, το καμάρι της IBM, έχει καταφέρει να παγιδέψει τον Αζέρο πρωταθλητή, να τον αποπροσανατολίσει και τελικά να τον νικήσει.

Το Sport24.gr σας μεταφέρει σήμερα, ακριβώς 17 χρόνια μετά, το παρασκήνιο αυτής της μονομαχίας, αναλύοντας τον «αντίπαλο» του Κασπάροφ και ανατρέχοντας στους κυριότερους σταθμούς των σκακιστικών αναμετρήσεων ανάμεσα στον υπολογιστή και τον άνθρωπο.

ΣΚΑΚΙ & ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ
Ανέκαθεν το σκάκι θεωρείτο ιδανικό πεδίο για την εφαρμογή των υπολογιστών. Σύμφωνα με τη λογική το σκάκι είναι ένα απλό παιχνίδι. Σε κάθε κίνηση επιλέγεις από μια σειρά συνεχειών μέχρι να υπάρξει ματ ή κάποια ισόπαλη θέση. Πρακτικά βέβαια, για να εφαρμοστεί αυτή η στρατηγική, πρέπει να εξεταστεί ένας αστρονομικός αριθμός κινήσεων, πράγμα αδύνατο. Για αυτό το λόγο, τόσο ο άνθρωπος όσο και οι υπολογιστές, βασίζονται σε απλοποιήσεις προκειμένου να φτιάξουν το ακριβέστερο δυνατό μοντέλο σκακιού. Οι άνθρωποι βασίζονται σε αιώνες παράδοσης και – κυρίως – στα 200 χρόνια σκακιστικής βιβλιογραφίας, ενώ οι υπολογιστές στην εξέλιξη της υπολογιστικής νοημοσύνης τα τελευταία 50 χρόνια.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ


Η ιδέα της σκακιστικής μηχανής έχει τις ρίζες της στο 1760, όταν ο Ούγγρος βαρόνος Wolfgang von Kempelen περιόδευε την Ευρώπη με το «Chess Automaton», μια μηχανή δικής του επινόησης, η οποία ήταν γνωστή ως «Τούρκος» αφού οι κινήσεις εκτελούνταν από μια μαριονέτα που φορούσε τουρμπάνι μέσω ενός πολύπλοκου μηχανισμού. Το επίπεδο της μηχανής ήταν τόσο καλό, ώστε να νικήσει τον Ναπολέοντα – αρκετά καλό παίκτη – μόλις σε 19 κινήσεις. Η απάτη όμως δεν άργησε να αποκαλυφθεί: στο εσωτερικό του «Τούρκου» βρισκόταν στριμωγμένος ένας ισχυρός σκακιστής!

Ο Άγγλος μαθηματικός και ερευνητής της κρυπτογραφίας Alan Turing, έφτιαξε πρώτος το θεωρητικό μοντέλο ενός προγράμματος, ήταν όμως ο Αμερικανός μαθηματικός Claude Shannon αυτός που πρώτος θεμελίωσε τον αλγόριθμο minmax, τον σημαντικότερο αλγόριθμο στη λειτουργία ενός σκακιστικού προγράμματος.


Ο Αμερικανός μαθηματικός Claude Shannon ανακάλυψε τον αλγόριθμο minmax, φέρνοντας επανάσταση στη λειτουργία των σκακιστικών προγραμμάτων.
Το 1958 για πρώτη φορά σκακιστικό πρόγραμμα κερδίζει άνθρωπο. Ο αντίπαλος όμως ήταν η γραμματέας της εταιρίας που ανέπτυξε το πρόγραμμα, με γνώσεις αρχάριου πάνω στο παιχνίδι. Είναι το 1966, όταν για πρώτη φορά ένας υπολογιστής συμμετέχει σε τουρνουά ανθρώπων. Ο MacHack VI που δημιουργήθηκε από το πανεπιστήμιο ΜΙΤ των ΗΠΑ, έλαβε μέρος στο τουρνουά για αρχάριους της Μασαχουσέτης πετυχαίνοντας μία ισοπαλία και τέσσερις ήττες.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ
Το 1968 ο διεθνής μετρ David Levy βάζει το πιο γνωστό στοίχημα στην ιστορία του υπολογιστικού σκακιού. Στοιχηματίζει 3.000 δολάρια πως δε θα χάσει από υπολογιστή στα επόμενα 10 χρόνια. Την πρόκληση αποδέχεται ο John McCarthy, ένας διακεκριμένος μελετητής της τεχνητής νοημοσύνης. Το 1978 ο Levy θα κερδίσει το στοίχημα νικώντας το σκακιστικό πρόγραμμα Chess 4.7 στο Τορόντο με 3.5-0.5. Είναι όμως η πρώτη φορά που ένας υπολογιστής καταφέρνει να πάρει ισοπαλία από διεθνή μετρ.


ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΝΙΚΕΣ
Το 1981 ο υπολογιστής Cray Blitz κερδίζει το πρωτάθλημα του Μισσισίπι με 5 νίκες επιτυγχάνοντας απόδοση 2258 Εlo (μονάδα μέτρησης των ικανοτήτων και του επιπέδου ενός σκακιστή). To 1988 o Deep Thought και ο γκραν μετρ Tony Miles μοιράζονται την πρώτη θέση του US Open. Η απόδοση του Deep Thought φτάνει τα 2485 Elo.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι νίκες σκακιστικών προγραμμάτων επί γνωστών γκραν μετρ είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Οι Polgar, Karpov και Kasparov είναι τα πιο γνωστά ονόματα στον κατάλογο των «θυμάτων» των υπολογιστών. Τα προβλήματα όμως για τους σκακιστές-κομπιούτερ αρχίζουν στις παρτίδες με κανονικό χρόνο σκέψης.

Το 1996, ο Deep Blue, παρά την τελική του ήττα από τον Κασπάροφ με 4-2, γίνεται ο πρώτος υπολογιστής που καταφέρνει να νικήσει τον παγκόσμιο πρωταθλητή σε παρτίδα με επίσημο χρόνο σκέψης. Ώσπου το 1997 έρχεται η μεγάλη έκπληξη. Ο αναβαθμισμένος Deep Blue κερδίζει τον Κασπάροφ με τελικό σκορ 3.5-2.5. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής κατηγορεί την IBM για απάτη υποστηρίζοντας πως εκτός από τον υπολογιστή έπαιζαν και άνθρωποι και ζητάει ρεβάνς. Η ΙΒΜ αρνείται και αποσύρει τον Deep Blue εκτός λειτουργίας.

ΠΩΣ ΠΑΙΖΕΙ Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΣΚΑΚΙ;
Σήμερα τα τουρνουά με τη συμμετοχή σκακιστικών προγραμμάτων είναι πλέον θεσμός. Πριν περάσουμε στην ιστορική παρτίδα Deep Blue – Κασπάροφ, ας δούμε πώς λειτουργούν τα σκακιστικά προγράμματα. Όπως είπαμε και στην εισαγωγή, η προσπάθεια των υπολογιστών να εκτιμήσουν κάθε δυνατή συνέχεια μέχρι το τέλος της παρτίδας είναι πρακτικά αδύνατη λόγω του τεράστιου αριθμού των δυνατών περιπτώσεων. Δυο είναι οι κύριες στρατηγικές που ακολουθούν οι προγραμματιστές σκακιστικών προγραμμάτων. Ας τις απλοποιήσουμε για την ευκολότερη κατανόησή τους.



Shannon τύπος Α
Ο τύπος αυτός λαμβάνει υπόψη του όλες τις δυνατές κινήσεις μέχρι ένα συγκεκριμένο βάθος. Προκειμένου να καταφέρει να εκτιμήσει τη θέση που θα προκύψει μετά από κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις, ο υπολογιστής χρησιμοποιεί τη λεγόμενη συνάρτηση εκτίμησης. Έτσι, με τη βοήθεια κάποιων στατικών και δυναμικών χαρακτηριστικών (όπως το υλικό, η ανάπτυξη, η θέση του βασιλιά κλπ) ο υπολογιστής «βαθμολογεί» την κάθε θέση με έναν θετικό ή αρνητικό αριθμό. Στην ουσία πρόκειται για ένα «δέντρο».

Η ρίζα είναι η αρχική θέση και τα κλαδιά και παρακλάδια είναι οι θέσεις που προκύπτουν μετά από μία, δυο και περισσότερες κινήσεις. Το πρόβλημα με αυτή την συνάρτηση είναι πως ακόμα και οι ταχύτεροι επεξεργαστές αδυνατούν να φτάσουν σε βάθος μεγαλύτερο των 10 κινήσεων (μια τέτοια αναζήτηση σε βάθος 10 κινήσεων απαιτεί τη μελέτη ενός τρισεκατομμυρίου συνδυασμών!). Η λύση θα μπορούσε να είναι η αποθήκευση του «δέντρου», αλλά αυτό θα απαιτούσε τεράστιο χώρο μνήμης. Έτσι ο υπολογιστής είναι αναγκασμένος να υπολογίζει τα πάντα από την αρχή μετά από κάθε κίνηση.

Shannon τύπος Β
Αυτή η προσέγγιση περιορίζει τον αριθμό των κινήσεων που εξετάζονται από τον υπολογιστή. Επιλέγονται έτσι περίπου οκτώ κινήσεις για κάθε θέση. Το βάθος όμως που θα φτάσει η αναζήτηση δεν ορίζεται εκ των προτέρων. Δεν φτάνει δηλαδή κάθε φορά μέχρι την όγδοη κίνηση, αλλά μπορεί να τερματιστεί πολύ νωρίτερα. Η μελέτη σταματά όταν ένα ελάχιστο βάθος κινήσεων έχει εξεταστεί με την προϋπόθεση ότι η εκτίμηση της θέσης έχει σταθεροποιηθεί. Αν η θέση είναι «ασταθής» - όπως συμβαίνει στη διάρκεια διαδοχικών παρσιμάτων κομματιών – τότε η μελέτη συνεχίζεται σε μεγαλύτερο βάθος.


Γενικά μπορούμε να πούμε πως ο πρώτος τύπος χρησιμοποιείται σε συστήματα με μεγάλη επεξεργαστική ισχύ (παράλληλα συστήματα) όπως ο Deep Blue, ενώ ο δεύτερος σε προγράμματα που τρέχουν σε μονοεπεξεργαστικά συστήματα όπως είναι τα PC. Για να αυξηθεί η ταχύτητα αναζήτησης χωρίς να χρειάζεται πιο εξελιγμένο υλικό, εφαρμόζονται σήμερα ειδικές τεχνικές, οι σπουδαιότερες των οποίων είναι οι εξής:

- Opening Books: Πρόκειται για το «βιβλίο» ανοιγμάτων του υπολογιστή. Οι πρώτες 15-20 κινήσεις της θεωρίας αποθηκεύονται σε μια βάση δεδομένων και ανακαλούνται από τον υπολογιστή.

- Endgame Database: Παρόμοια με τα ανοίγματα, μια μεγάλη συλλογή από φινάλε έχει συγκεντρωθεί για να χρησιμοποιηθεί από τον υπολογιστή. Υπάρχουν θέσεις μέχρι και με 6 κομμάτια. Το μέγεθος βέβαια κάθε βάσης δεδομένων διαφέρει. Από μερικά KB για τα απλά φινάλε μέχρι και GB για τα πιο σύνθετα.

- Transposition Tables: Συχνά μια ίδια θέση μπορεί να προκύψει από διαφορετικές κινήσεις. Για να αποφευχθούν περιττοί υπολογισμοί, μια σειρά από κινήσεις αποθηκεύονται στη μνήμη. Έτσι όταν φτάνουμε σε μια συγκεκριμένη θέση από διαφορετικό μονοπάτι, ο υπολογιστής ανακαλεί την εκτίμηση της θέσης.


Σήμερα η εξέλιξη είναι διαρκής στα σκακιστικά προγράμματα. Κάθε χρόνο διοργανώνεται παγκόσμιο πρωτάθλημα υπολογιστών και κάθε τρίμηνο ανακοινώνεται η κατάταξη των εμπορικών σκακιστικών προγραμμάτων από την SSDF. Βέβαια δεν υπάρχει αντιστοιχία με το ανθρώπινο Elo, αφού η λίστα βασίζεται μόνο σε αγώνες μεταξύ υπολογιστών. Ας δούμε τώρα πιο αναλυτικά τις δυνατότητες του Deep Blue για να καταλάβουμε τι είχε να αντιμετωπίσει ο Γκάρι Κασπάροφ.

DEEP BLUE CHESS COMPUTER
Το 1985 ο κινέζος φοιτητής Φενγκ Χσιούνγκ Χσου δημιουργεί έναν υπολογιστή για σκάκι με το όνομα «Chiptest» που μπορούσε να εκτιμήσει 50.000 κινήσεις το δευτερόλεπτο. Δυο χρόνια αργότερα, το 1987, ο Τσίπτεστ έχει δεκαπλασιάσει την απόδοσή του εκτιμώντας πλέον 500.000 κινήσεις το δευτερόλεπτο. Ο Φενγκ συνεχίζει να αναβαθμίζει το δημιούργημά του και όταν το 1989 το μετονομάζει σε «Deep Thought», η εκτίμηση αγγίζει τις 720.000 κινήσεις. Την ίδια χρονιά κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα υπολογιστών-σκακιστών με το απόλυτο 5-0.


Είναι τότε που οι άνθρωποι της ΙΒΜ εντυπωσιασμένοι από τις δυνατότητες του Deep Thought προτείνουν στον Φενγκ να συνεργαστούν. Αρχίζουν να εξερευνούν την παράλληλη επεξεργασία ώστε να λύσουν σύνθετα υπολογιστικά προβλήματα. Δημιουργείται ειδική ομάδα επιστημόνων, οι οποίοι ασχολούνται αποκλειστικά με την συνεχή αναβάθμιση του προγράμματος.

Το 1990 ο Deep Thought τίθεται για πρώτη φορά απέναντι στον Γκάρι Κασπάροφ σε έναν αγώνα δυο παρτίδων. Ο Ρώσος καθαρίζει 2-0 με χαρακτηριστική ευκολία. Το 1993 ο Deep Thought μετονομάζεται σε «Deep Blue» (Deep για να τιμηθεί ο Deep Thought και Blue από το παρατσούκλι της ΙΒΜ, Big Blue). Η αναλυτική του δυνατότητα πλέον ξεπερνάει τα 7 εκατομμύρια κινήσεις το δευτερόλεπτο.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΝΟΣ «ΘΗΡΙΟΥ»
Ο Deep Blue είναι ένα παράλληλο (με 32 κόμβους) RISC σύστημα το οποίο τρέχει σε έναν υπολογιστή RS/6000 SP που κατασκεύασε η ΙΒΜ. Σχεδιάστηκε για να παίζει σκάκι στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, αυτό των γκραν μετρ. Ο Deep Blue ζυγίζει 1400 κιλά. Χρησιμοποιεί επεξεργαστές P2SC (Power Two Super Chip). Ο κάθε ένας από τους 32 κόμβους είναι εξοπλισμένος με 8 κάρτες ειδικών μικροεπεξεργαστών (συνολικά 256). Χρειάστηκαν 5 χρόνια και εκατομμύρια δολάρια από την ΙΒΜ για την κατασκευή του.


Ο Deep Blue δεν χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη. Δεν υπάρχει τέτοια φόρμουλα. Στηρίζεται αποκλειστικά στην υπολογιστική του ισχύ και την εκτιμητική του λειτουργία. Ο Deep Blue είναι ο πρώτος υπολογιστής που μπήκε στο εξώφυλλο του «Newsweek» και μόλις ο δεύτερος «σκακιστής» που πετυχαίνει κάτι τέτοιο (ο πρώτος ήταν ο Μπόμπι Φίσερ).

Την εποχή που ο Deep Blue αντιμετώπισε τον Κασπάροφ (το 1996 και το 1997), η αναλυτική του ικανότητα έφτανε τις 200 εκατομμύρια κινήσεις το δευτερόλεπτο, ενώ μπορούσε μέσα σε τρία λεπτά (που είναι ο μέσος όρος χρόνου που αναλογεί σε κάθε κίνηση στα επίσημα τουρνουά) να εκτιμήσει 200 δισεκατομμύρια κινήσεις, τη στιγμή που οι γκραν μετρ μπορούν να κάνουν το ίδιο για 500 κινήσεις. Μέσα στην μνήμη του και μόνο για το άνοιγμα της παρτίδας, υπήρχαν αποθηκευμένες 4.000 θέσεις και 700.000 παρτίδες γκραν μετρ. Έχοντας λοιπόν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε απέναντί του ο Αζέρος πρωταθλητής, ας περάσουμε στον ιστορικό πρώτο αγώνα του 1996.

ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ, ΗΠΑ, 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1996


Στις 3 το μεσημέρι της 10ης Φεβρουαρίου του 1996 ο Γκάρι Κασπάροφ μπήκε στην αίθουσα όπου θα διεξαγόταν ο αγώνας του με τον Deep Blue σε έξι συνολικά παρτίδες. Απέναντί του καθόταν ο ίδιος ο «πατέρας» του Deep Blue, Φενγκ Χσιούνγκ Χσου, ο οποίος είχε μπροστά του ένα τερματικό το οποίο ήταν συνδεδεμένο με τον υπολογιστή. Η βαθμίδα του αγώνα ήταν 40 κινήσεις για κάθε παίκτη στις δυο πρώτες ώρες κάθε παρτίδας. Η απόλυτη ησυχία ήταν υποχρεωτική μέσα στην κεντρική αίθουσα. Το χρηματικό έπαθλο για τον νικητή ήταν 400.000 δολάρια και για τον ηττημένο 100.000.

Οι δυο παίκτες άρχισαν να ανταλλάσσουν κινήσεις πολύ γρήγορα. Η δέκατη κίνηση του Κασπάροφ «προβλημάτισε» τον υπολογιστή και από εκείνο το σημείο η παρτίδα έγινε πιο αργή. Δυο κινήσεις αργότερα ο Κασπάροφ εγκατέλειψε για πέντε λεπτά την αίθουσα, επέστρεψε, έμεινε όρθιος πάνω από το τραπέζι κοιτώντας την σκακιέρα (οι φίλοι του σκακιού μπορούν να παρακολουθούν παράλληλα την εξέλιξη της παρτίδας στο βίντεο που ακολουθεί) για ένα ακόμα λεπτό και έφυγε ξανά. Εφτά λεπτά αργότερα επέστρεψε και μετακίνησε τη βασίλισσά του ένα τετράγωνο πίσω. Η επόμενη κίνηση του Deep Blue, να απειλήσει την βασίλισσα του Κασπάροφ με ένα άλογο, προκάλεσε τη μεγαλύτερη καθυστέρηση στο ματς. Ο Αζέρος ανέλυε για 27 ολόκληρα λεπτά πριν μετακινήσει ξανά την βασίλισσα.

Βίντεο: Η πρώτη παρτίδα του 1996 ανάμεσα στον Κασπάροφ και τον Deep Blue. Ο Deep Blue με τα λευκά, ο Αζέρος με τα μαύρα, (10/2/1996). Στο 1:54 η μοιραία 28η κίνηση του Κασπάροφ.
 
Την ίδια στιγμή στην διπλανή αίθουσα 700 θεατές παρακολουθούσαν την παρτίδα, ενώ διάφοροι γκραν μετρ ανέλυαν τις πιθανότητες και τις κινήσεις των δυο παικτών. Η κυρίως αίθουσα, όπου διεξαγόταν η παρτίδα είχε σχεδόν αδειάσει. Στις 4.30 – μιάμιση ώρα μετά την έναρξη – οι δυο αντίπαλοι είχαν παίξει 24 κινήσεις ο καθένας, όμως ενώ ο Deep Blue είχε ακόμα 75 λεπτά στη διάθεσή του, ο Κασπάροφ είχε μόλις 41 λεπτά για τις εναπομείνασες 16 κινήσεις του. Ο υπολογιστής είχε ήδη αποκτήσει ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

Πίσω από το τραπέζι βρίσκονταν τρεις κάμεραμεν, ένας επίσημος της οργανωτικής επιτροπής, τρία μέλη από την ομάδα του Κασπάροφ και ένας δημοσιογράφος. Όλοι οι υπόλοιποι, μην αντέχοντας την υποχρεωτική σιωπή και την ένταση που βασίλευε στην αίθουσα, είχαν πάει στον διπλανό χώρο, ο οποίος έσφυζε από αγωνία και προσμονή για το τελικό αποτέλεσμα. Ο Αζέρος ήταν τελείως απορροφημένος κάνοντας τις γνωστές του γκριμάτσες. Όμως μετά από μια γρήγορη ανταλλαγή πύργων για πρώτη φορά ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του η αγωνία.

Η ΜΟΙΡΑΙΑ 28η ΚΙΝΗΣΗ
Μερικές κινήσεις αργότερα έφυγε για άλλα 12 λεπτά από την αίθουσα και γυρνώντας (ενώ το ρολόι του έδειχνε 25 λεπτά με 13 κινήσεις να απομένουν) προώθησε ένα ήδη εκτεθειμένο πιόνι. Αυτή η κίνηση (η 28η) εξέπληξε όλους τους ειδικούς, ήταν κάτι μη αναμενόμενο. Αργότερα ο Κασπάροφ είπε πως μπλόφαρε, κάτι για το οποίο μετάνιωσε αφού ο υπολογιστής αδυνατεί να αντιληφθεί τέτοιες τακτικές, άρα δεν πέφτει στην παγίδα. Ο Deep Blue βρήκε λοιπόν απρόσμενα ένα άνοιγμα , πάνω στο οποίο μπορούσε να στηρίξει την επίθεσή του.


Στην 33η του κίνηση (με 7:24 υπολειπόμενο χρόνο) ο Κασπάροφ διέσχισε με τον μοναδικό του πύργο όλη τη σκακιέρα απειλώντας τον βασιλιά του Deep Blue. Ήταν μια κίνηση απελπισίας για να προλάβει την επίθεση του υπολογιστή. Αφού προστάτεψε τον βασιλιά του, ο Deep Blue απείλησε τρεις συνεχόμενες φορές τον Κασπάροφ. Στις 6:14 μ.μ. ο Αζέρος άπλωσε το χέρι του και συνεχάρη τον Χσου παραδεχόμενος την ήττα του.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΘΕΙ Ο DEEP BLUE
Για να νικήσεις έναν υπολογιστή στο σκάκι, πρέπει να μπορείς να κοιτάς σε μεγαλύτερο βάθος από αυτόν. Τα κομπιούτερ «υποφέρουν» από το λεγόμενο «σύνδρομο του ορίζοντα». Λόγω του περιορισμού στον χρόνο, μπορούν να προχωρήσουν την ανάλυσή τους μόνο μερικές κινήσεις μπροστά. Οι περισσότερες από τις εκατομμύρια κινήσεις που μπορούν να εκτιμήσουν, στην ουσία είναι άχρηστες σε παρτίδες με επίσημο (περιορισμένο) χρόνο σκέψης. Ο υπολογιστής δεν μπορεί να συγκεντρωθεί μόνο στις «καλές» κινήσεις. Είναι υποχρεωμένος να τις εξετάσει όλες. Όμως έχει συγκεκριμένο – περιορισμένο – ορίζοντα.

Ο ορίζοντας του Deep Blue είναι τόσο ανεπτυγμένος ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει με επιτυχία παίκτες του υψηλότερου επιπέδου. Δεν κάνει δηλαδή λάθος σε βραχυπρόθεσμες αναζητήσεις σωστών κινήσεων, αντίθετα ξέρει να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα λάθη του αντιπάλου. Άρα ο Κασπάροφ, για να καταφέρει να νικήσει τον Deep Blue, έπρεπε να ανακαλύψει πόσο μακριά μπορεί να «δει» ο υπολογιστής και μετά να του στήσει μια παγίδα πίσω από αυτό το όριο, πίσω από τον ορίζοντά του. Ο Deep Blue θα συνειδητοποιούσε πως βρίσκεται σε κίνδυνο αρκετά πριν φτάσει σε αυτό το σημείο, όμως το πιθανότερο θα ήταν να βρίσκεται ήδη σε τόσο μειονεκτική θέση, που η ανακάλυψη της παγίδας θα τού ήταν πλέον άχρηστη.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΣΠΑΡΟΦ


Τη νύχτα που ακολούθησε την ήττα του, ο Κασπάροφ ξαγρύπνησε πάνω από μια σκακιέρα, έχοντας δίπλα του το χαρτί της παρτίδας. Είχε ήδη μετανιώσει που δεν είχε πάρει στα σοβαρά τον αντίπαλό του. Αναλύοντας το παιχνίδι, συνειδητοποίησε πως ο Deep Blue δεν παρουσίαζε αδυναμία σε καμία από τις επιλογές του. Επικεντρώθηκε λοιπόν στο να βρει το βάθος του ορίζοντα του υπολογιστή. Όταν μετά από πολλές ώρες σκέψης και ανάλυσης των κινήσεων του αντιπάλου του ανακάλυψε επιτέλους τον «ορίζοντα» του Deep Blue, κατέστρωσε τη δική του επιθετική στρατηγική.

Έτσι, την επόμενη μέρα ο παγκόσμιος πρωταθλητής άρχισε τη δεύτερη παρτίδα εφαρμόζοντας μια στρατηγική τελείως άσχετη με αυτό που στην πραγματικότητα σχεδίαζε να κάνει. Καμουφλάροντας με επιτυχία την παγίδα του πίσω από τον ορίζοντα του Deep Blue, έδειξε ξαφνικά – στη μέση της παρτίδας – τις πραγματικές του προθέσεις παρασύροντας σε λάθος εκτιμήσεις τον αιφνιδιασμένο υπολογιστή. Η συνέχεια δικαίωσε απόλυτα τον Κασπάροφ, ο οποίος ισοφάρισε με χαρακτηριστική ευκολία, προηγήθηκε το ίδιο άνετα 2-1 και τελικά αποδιοργάνωσε τελειωτικά το σκεπτικό του Deep Blue τελειώνοντας τον αγώνα με 4-2.


Όλο αυτό ίσως ακούγεται εύκολο. Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν καθόλου. Ο Κασπάροφ έστυψε κυριολεκτικά το μυαλό του προσπαθώντας να ανακαλύψει τον ορίζοντα του υπολογιστή. Και μετά ακολούθησε την ίδια διαδικασία ανάποδα μέχρι να βρει τα σημεία που θα έστηνε τις παγίδες του. Ο ίδιος χαρακτήρισε τον αγώνα ως έναν από τους δυσκολότερους της καριέρας του. Ενθουσιασμένος όμως από την πρόκληση, ζήτησε από την ΙΒΜ να διοργανώσει έναν αγώνα ρεβάνς για την επόμενη χρονιά, αίτημα που έγινε αμέσως αποδεκτό.

Φρόντισε βέβαια να αφήσει και τη σπόντα του ζητώντας από τους υπεύθυνους της ΙΒΜ να μην ξανασυμβεί στο μέλλον κάτι παρόμοιο με αυτό που έγινε πρώτο θέμα συζήτησης στη διάρκεια της 4ης παρτίδας. Τότε ο Deep Blue αμέσως μετά την 22η κίνηση κατέρρευσε πλήρως και σαν να επρόκειτο για έναν οιοδήποτε υπολογιστή της σειράς, ο υπεύθυνος τεχνικός αναγκάστηκε να τον βγάλει από την πρίζα και να τον ξανασυνδέσει αμέσως μετά, κάτω από το επιτιμητικό βλέμμα του συγχυσμένου Κασπάροφ.

Η ΡΕΒΑΝΣ

Τον Μάιο του 1997, έναν χρόνο μετά την πρώτη συνάντηση, οι δυο αντίπαλοι ξαναβρέθηκαν αντιμέτωποι, αυτή τη φορά στον 35ο όροφο του Equitable Center στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Ο Deep Blue παρουσιάστηκε «ανανεωμένος», με την έννοια ότι είχε αναβαθμιστεί σε μεγάλο βαθμό, ειδικά στη μελέτη των ανοιγμάτων, εκεί όπου είχαν βάλει το χεράκι τους οι γκραν μετρ Μιγκέλ Ιγέσκας, Τζον Φεντόροβιτς και Νικ ντε Φίρμιαν. Πριν την έναρξη του αγώνα ο Κασπάροφ ζήτησε από την ΙΒΜ να του επιτρέψει να δει παρτίδες που είχε παίξει ο Deep Blue, ώστε να μελετήσει την καινούργια συμπεριφορά του υπολογιστή, αλλά εισέπραξε την κατηγορηματική άρνηση της εταιρίας.

Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο σε αυτό το κείμενο στον αγώνα – ρεβάνς, όπου και επιβλήθηκε τελικά ο Deep Blue (χαϊδευτικά τον ονόμαζαν – λόγω της αναβάθμισής του – Deeper Blue) με τελικό σκορ 3.5-2.5. Από μόνος του ο συγκεκριμένος αγώνας παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον, όχι μόνο γιατί πρόκειται για την πρώτη συνολική νίκη σε ολόκληρο αγώνα με επίσημο χρόνο σκέψης ενός υπολογιστή εναντίον ενός παγκόσμιου πρωταθλητή, αλλά και για το όλο παρασκήνιο στη διάρκειά του αλλά και μετά τη λήξη του.


Πολλά ερωτήματα έμειναν – και συνεχίζουν να παραμένουν – αναπάντητα. Ερωτήματα κρίσιμα για την κατανόηση της νίκης του Deep Blue ή αν το προτιμάτε, για την ήττα του Κασπάροφ. Όπως η ξακουστή «ανθρώπινη» αντίδραση του υπολογιστή σε μια κίνηση παγίδα του Κασπάροφ, κίνηση που μέχρι σήμερα όλοι οι ειδικοί έχουν χαρακτηρίσει σαν ύποπτη, σαν να προερχόταν από ανθρώπινο μυαλό δηλαδή και όχι από τον Deep Blue. Όπως η κάθετη άρνηση της ΙΒΜ να αποδεχτεί το αίτημα του Αζέρου για επανάληψη του παιχνιδιού.

Όπως το γιατί απέσυραν οι άνθρωποι της ΙΒΜ άρον – άρον τον υπολογιστή από την ενεργό δράση – τη στιγμή μάλιστα του θριάμβου του και ενώ εκείνη την εποχή αποτελούσε την αιχμή του δόρατος στην εξάπλωση της φήμης της ΙΒΜ παγκοσμίως – αποσυναρμολογώντας τον και κλείνοντάς τον μέσα σε ένα μουσείο. Όπως το γιατί άλλαξε ο κανονισμός και δόθηκε η άδεια στους επιστήμονες της ΙΒΜ να επεμβαίνουν στον υπολογιστή ανάμεσα στις παρτίδες, κάτι το οποίο απαγορευόταν αυστηρά το 1996, στερώντας έτσι από τον Κασπάροφ μια από τις δυσκολότερες και εντυπωσιακότερες στρατηγικές, αυτήν της οριοθέτησης του ορίζοντα του υπολογιστή και του στησίματος παγίδων πίσω από αυτόν.

ΣΙΜΟΥΛΤΑΝΕ ΜΕ 25 DEEP BLUES…!!!
Πριν κλείσουμε αυτό το κείμενο, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την ανάμιξη του μεγάλου Μπόμπι Φίσερ στην κόντρα με τον Deep Blue. Ένα από τα σπουδαιότερα σκακιστικά περιοδικά των ΗΠΑ, το «California Chess Journal», στο τεύχος του Απριλίου του 2004, δημοσίευσε την εξής εντυπωσιακή είδηση:


«Ο Μπόμπι Φίσερ προκάλεσε την ΙΒΜ όχι απλά σε έναν αγώνα με τον Deep Blue, αλλά σε παρτίδα σιμουλτανέ (παρτίδα όπου ένας σκακιστής παίζει ταυτόχρονα με πολλούς αντιπάλους) με 25 (!) Deep Blues. Ο αγώνας θα πραγματοποιηθεί σε έναν μήνα από τώρα, αφού η ΙΒΜ αποδέχθηκε τους 5 όρους που είχε θέσει ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής:

- Ο Φίσερ θα αντιμετωπίσει 25 Deep Blues στη σειρά.

- Οι υπολογιστές απαγορεύεται να είναι συνδεδεμένοι με το ίντερνετ, αλλά και κανένας γκραν μετρ δεν πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 20 μέτρων από τους Deep Blues.

- Ο Φίσερ θα έχει τη δυνατότητα να μελετήσει έναν Deep Blue από κοντά, στην κατοικία του στις Φιλιππίνες.

- Ανεξάρτητα από το αν θα χάσει ή κερδίσει τον αγώνα, ο Φίσερ θα εισπράξει 1 εκατομμύριο δολάρια. Επίσης διατηρεί το δικαίωμα να ακυρώσει τον αγώνα ανά πάσα στιγμή.

- Καμία κάμερα δεν επιτρέπεται να βρίσκεται μέσα στην αίθουσα την ώρα της διεξαγωγής του παιχνιδιού.

Ήδη μεταφέρθηκε στη Μανίλα με απόλυτη μυστικότητα ένας Deep Blue, όπως είχε απαιτήσει άλλωστε ο Φίσερ ώστε να εξασκηθεί. Είκοσι άτομα χρειάστηκαν για τη μεταφορά και τοποθέτηση του υπολογιστή στο σπίτι του σκακιστή, ενώ οι άνθρωποι της ΙΒΜ τοποθέτησαν δυο ισχυρές μονάδες κλιματιστικών για να αντιμετωπιστεί η υπερβολική θερμότητα που παράγει ο υπολογιστής».

Φανταστείτε τον πανικό που δημιουργήθηκε στην παγκόσμια σκακιστική κοινότητα στο διάβασμα της απίστευτης είδησης. Τα τηλέφωνα έπεφταν βροχή στα γραφεία του περιοδικού, το οποίο όμως αρνιόταν να κάνει το παραμικρό σχόλιο. Οι προσπάθειες που έγιναν ώστε να εντοπιστεί ο Φίσερ στις Φιλιππίνες για να σχολιάσει την είδηση έπεσαν στο κενό, αφού εκείνη την εποχή ο σκακιστής κρυβόταν φοβούμενος την σύλληψη από αμερικανούς πράκτορες, μια και είχε εκδοθεί σχετικό ένταλμα εναντίον του από τις αμερικανικές αρχές. Η ίδια η ΙΒΜ βλέποντας στην όλη ιστορία μια ακόμα ευκαιρία δωρεάν προβολής της, επίσης αρνήθηκε να σχολιάσει το δημοσίευμα. Μέχρι που... Μέχρι που στο επόμενο τεύχος του περιοδικού, αυτό του Μαΐου δηλαδή, ο αρχισυντάκτης ενημέρωσε τους αναγνώστες πως η είδηση ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα...


http://www.sport24.gr/top-guns/top-guns-krekoukias/gkari_kasparof_vs_deep_blue.2114517.html

[Karaμazoβ]

21/2/1848 -  Ο Μαρξ και ο Εγκελς δημοσιεύουν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο

https://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=4320.0



<a href="https://www.youtube.com/watch?v=QfkXoAhSVTc" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=QfkXoAhSVTc</a>

[Marco]

Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ

Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ (αγγλ. Declaration of Independence; επίσημα The unanimous Declaration of the thirteen united States of America) ήταν η ιδρυτική διακήρυξη ανεξαρτητοποίησης δεκατριών Πολιτειών της Αμερικής από την αποικιοκρατία των Βρετανών. Την έγραψε ο Τόμας Τζέφερσον και εγκρίθηκε γύρω στις 2 Αυγούστου 1776 (συμβολικά όμως στις 4 Ιουλίου 1776) από το Κογκρέσο. Θεωρείται ως η πράξη ίδρυσης του κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

In CONGRESS, July 4, 1776.

The unanimous Declaration of the thirteen united States of America,

When in the Course of human events, it becomes necessary for one people to dissolve the political bands which have connected them with another, and to assume among the powers of the earth, the separate and equal station to which the Laws of Nature and of Nature's God entitle them, a decent respect to the opinions of mankind requires that they should declare the causes which impel them to the separation.

We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness.

That to secure these rights, Governments are instituted among Men, deriving their just powers from the consent of the governed, That whenever any Form of Government becomes destructive of these ends, it is the Right of the People to alter or to abolish it, and to institute new Government, laying its foundation on such principles and organizing its powers in such form, as to them shall seem most likely to effect their Safety and Happiness. Prudence, indeed, will dictate that Governments long established should not be changed for light and transient causes; and accordingly all experience hath shewn, that mankind are more disposed to suffer, while evils are sufferable, than to right themselves by abolishing the forms to which they are accustomed. But when a long train of abuses and usurpations, pursuing invariably the same Object evinces a design to reduce them under absolute Despotism, it is their right, it is their duty, to throw off such Government, and to provide new Guards for their future security.

Such has been the patient sufferance of these Colonies; and such is now the necessity which constrains them to alter their former Systems of Government. The history of the present King of Great Britain is a history of repeated injuries and usurpations, all having in direct object the establishment of an absolute Tyranny over these States. To prove this, let Facts be submitted to a candid world.

He has refused his Assent to Laws, the most wholesome and necessary for the public good.

He has forbidden his Governors to pass Laws of immediate and pressing importance, unless suspended in their operation till his Assent should be obtained; and when so suspended, he has utterly neglected to attend to them.

He has refused to pass other Laws for the accommodation of large districts of people, unless those people would relinquish the right of Representation in the Legislature, a right inestimable to them and formidable to tyrants only.

He has called together legislative bodies at places unusual, uncomfortable, and distant from the depository of their Public Records, for the sole purpose of fatiguing them into compliance with his measures.

He has dissolved Representative Houses repeatedly, for opposing with manly firmness of his invasions on the rights of the people.

He has refused for a long time, after such dissolutions, to cause others to be elected, whereby the Legislative Powers, incapable of Annihilation, have returned to the People at large for their exercise; the State remaining in the mean time exposed to all the dangers of invasion from without, and convulsions within.

He has endeavoured to prevent the population of these States; for that purpose obstructing the Laws for Naturalization of Foreigners; refusing to pass others to encourage their migrations hither, and raising the conditions of new Appropriations of Lands.

He has obstructed the Administration of Justice by refusing his Assent to Laws for establishing Judiciary Powers.

He has made Judges dependent on his Will alone for the tenure of their offices, and the amount and payment of their salaries.

He has erected a multitude of New Offices, and sent hither swarms of Officers to harass our people and eat out their substance.

He has kept among us, in times of peace, Standing Armies without the Consent of our legislatures.

He has affected to render the Military independent of and superior to the Civil Power.

He has combined with others to subject us to a jurisdiction foreign to our constitution, and unacknowledged by our laws; giving his Assent to their Acts of pretended Legislation:

For quartering large bodies of armed troops among us:

For protecting them, by a mock Trial from punishment for any Murders which they should commit on the Inhabitants of these States:

For cutting off our Trade with all parts of the world:

For imposing Taxes on us without our Consent:

For depriving us in many cases, of the benefit of Trial by Jury:

For transporting us beyond Seas to be tried for pretended offences:

For abolishing the free System of English Laws in a neighbouring Province, establishing therein an Arbitrary government, and enlarging its Boundaries so as to render it at once an example and fit instrument for introducing the same absolute rule into these Colonies

For taking away our Charters, abolishing our most valuable Laws and altering fundamentally the Forms of our Governments:

For suspending our own Legislatures, and declaring themselves invested with power to legislate for us in all cases whatsoever.

He has abdicated Government here, by declaring us out of his Protection and waging War against us.

He has plundered our seas, ravaged our coasts, burnt our towns, and destroyed the lives of our people.

He is at this time transporting large Armies of foreign Mercenaries to compleat the works of death, desolation, and tyranny, already begun with circumstances of Cruelty & Perfidy scarcely paralleled in the most barbarous ages, and totally unworthy the Head of a civilized nation.

He has constrained our fellow Citizens taken Captive on the high Seas to bear Arms against their Country, to become the executioners of their friends and Brethren, or to fall themselves by their Hands.

He has excited domestic insurrections amongst us, and has endeavoured to bring on the inhabitants of our frontiers, the merciless Indian Savages whose known rule of warfare, is an undistinguished destruction of all ages, sexes and conditions.

In every stage of these Oppressions We have Petitioned for Redress in the most humble terms: Our repeated Petitions have been answered only by repeated injury. A Prince, whose character is thus marked by every act which may define a Tyrant, is unfit to be the ruler of a free people.

ολόκληρο το κείμενο σε μετάφραση εδώ

[banis]

Αγγλία 4/10/1936 ...



Δεν θα περάσουν!-Cable Street 1936


Το 1936 ήταν μια χρονιά όξυνσης των ανταγωνισμών, τόσο μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών -που μετά την κρίση του 1929 είχαν μπει σε μια τροχιά οικονομικής ανάπτυξης με κέντρο την πολεμική προετοιμασία- όσο και κυριότερα στο εσωτερικό τους, ενάντια στα λαικά στρώματα και κύρια στην εργατική τάξη, που τελικά θα αποτελούσε και τον κύριο στόχο για τα κανόνια που η ίδια κατασκεύαζε στον επερχόμενο πόλεμο. Στην Αγγλία, η εργατική τάξη έδειχνε να μην έχει αναρρώσει ακόμη από την ήττα της Γενικής Απεργίας του 1926 και τη συνακόλουθη αποσύνθεση μέρους της Αριστεράς. Οι φιλελεύθεροι “Τόρυς” πατούσαν γερά στην κυβέρνηση, αποτελώντας την αιχμή του δόρατος της επίθεσης στην εργατική τάξη, που έβλεπε τα πιο περιθωριοποιημένα κομμάτια της (άνεργοι κλπ) να υποτιμούνται ακόμα περισσότερο. Εκτός όμως από την κεντρική πολιτική σκηνή, μια άλλη δύναμη έκανε την εμφάνισή της, οικειοποιούμενη χαρακτηριστικά του εργατικού κινήματος: οι φασίστες.


Ο Άγγλος φασίστας Oswald Mosley.

Στα 1932, ο Sir Oswald Mosley ενοποιεί τις διάφορες φασιστικές συμμορίες σε ένα “νόμιμο” και αναγνωρίσιμο κόμμα: τη Βρετανική Ένωση Φασιστών, που θα εδραιωθεί στο “δρόμο” μέσω της δράσης “ομάδων περιφρούρησης”/μελανοχιτώνων και θα φτάσει να αριθμεί πάνω από 50.000 μέλη. Στην καρδιά του Λονδίνου, την περιβόητη οδό Cable Street, θα επιλέξουν οι φασίστες του Mosley να κάνουν μια επίδειξη δύναμης στις 4/10/1936.






Η επιλογή της Cable Street στο East End, εκλήφθηκε άμεσα από το οργανωμένο προλεταριάτο ως πρόκληση. Επρόκειτο για μια συνοικία σε μεγάλο βαθμό μεταναστών (κατά κύριο λόγο Εβραίοι-πάνω από 100.000-), ενώ το γειτονικό Limehouse ήταν στην κυριολεξία η Chinatown της εποχής, με επίσης μεγάλο αριθμό αφρικανών μεταναστών. Οι μετανάστες, Εβραίοι, Ιρλανδοί, Ελληνοκύπριοι, ήταν ο κύριος στόχος των φασιστικών κηρυγμάτων μίσους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς εργάζονταν στο λιμάνι και στα εργοστάσια της περιοχής.




Μιλάμε δηλαδή για μια “ζωντανή” γειτονιά μεταναστών, με έντονη παρέμβαση από την Αριστερά (την εποχή εκείνη οι εφημερίδες της Αριστεράς μπαίνουν σε πάνω από 1.000.000 σπίτια) και το αγγλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Ωστόσο, η πρώτη αντίδραση ήταν τουλάχιστον “αμήχανη”. Το Εβραϊκό συμβούλιο καλεί τα μέλη του να παραμείνουν στα σπίτια τους κλειδαμπαρωμένοι και να αποφύγουν κάθε δημόσια εκδήλωση (“Εβραίοι που θα θεαθούν να λαμβάνουν μέρος σε έκτροπα, οσοδήποτε άθελά τους, θα ενισχύσουν τον αντισημιτισμό”: η ίδια τακτική που είχαν ακολουθήσει τα Εβραϊκά Συμβούλια της Γερμανίας, με τραγικά αποτελέσματα μόλις λίγα χρόνια πριν), ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα θα καλέσει μια “αντιφασιστική” συγκέντρωση στην Trafalgar Square, πολλά χιλιόμετρα μακρυά από το Stepney, ως ένδειξη συμπαράστασης στους αντιφασίστες της Ισπανίας! (εξάλλου αρκετοί ήταν οι άγγλοι που συμμετείχαν στις διεθνείς ταξιαρχίες πολεμώντας τις ορδές του Φράνκο).




Παρόμοια η κατάσταση και στο Εργατικό Κόμμα, ενώ από διάφορους κύκλους των παραπάνω κυκλοφορεί μια Συλλογή Υπογραφών που καλεί την αστυνομία να απαγορεύσει την πορεία των φασιστών: πάνω από 100.000 άνθρωποι θα βάλουν την υπογραφή τους. Τελευταία στιγμή, κι ενώ η Αριστερά κινδύνευε να εκτεθεί ανεπανόρθωτα απέναντι στην εργατική τάξη, αντιτιθέμενη στον φασισμό στην Ισπανία αλλά αφήνοντάς τον να δράσει ελεύθερα κι ανεμπόδιστα στο Λονδίνο, οι συγκεντρώσεις ακυρώνονται και ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται στην Cable Street. Τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος φτάνουν στην περιοχή για να αντικρύσουν μια λαοθάλασσα από κατοίκους αποφασισμένους να αντισταθούν στους φασίστες με την φυσική παρουσία τους στους δρόμους: “No Pasaran – They shall not pass!”




Η αστυνομία θα στείλει άμεσα 4.000 έφιππους και 6.000 πεζούς αστυνομικούς για να εμποδίσει την αντιδιαδήλωση και να επιτρέψει να γίνει κανονικά η συγκέντρωση και η πορεία των φασιστών! Οι εκτιμήσεις για το μέγεθος της αντιδιαδήλωσης αναφέρουν από 350.000 έως και πάνω από 500.000 αντιφασίστες. Ξηλώνονται πεζοδρόμια, αναποδογυρίζονται λεωφορεία για να στηθούν οδοφράγματα, γυναίκες πετάνε γλάστρες και σκουπίδια απ’ τα παράθυρά τους στους έφιππους αστυνομικούς, ενώ πιτσιρικάδες της γειτονιάς αδειάζουν σακούλες με πιπέρι στα μούτρα των αλόγων, και πετούν μπίλιες στο δρόμο, κάνοντάς τα να χάνουν τον έλεγχο και να πέφτουν!



Η αστυνομία θα καταφέρει παρολαυτά να σχηματίσει “αλυσίδα προστασίας-κορδόνι” γύρω από το σημείο της συγκέντρωσης, προστατεύοντας έτσι τον Mosley και τους μελανοχιτώνες του. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς κατάφεραν να διαφύγουν προς το Hyde Park (ο ίδιος ο Mosley φυγαδεύτηκε με αυτοκίνητο μετά από συντονισμένες επιθέσεις έφιππων αστυνομικών ώστε να σπάσει το οργισμένο πλήθος που επεδίωκε να τον λιντσάρει), ενώ ακόμα μεγαλύτερες συμπλοκές καταγράφηκαν μεταξύ της έφιππης αστυνομίας που επέδραμε συνεχώς ενάντια στους αντιφασίστες διαδηλωτές που επί ώρες κρατούσαν την Cable Street άπαρτο κάστρο του αντιφασιστικού αγώνα.



“Και δεν ήταν το θέμα απλά οι Εβραίοι που βρέθηκαν εκεί στις 4 Οκτώβρη, το πιο εκπληκτικό πράγμα ήταν να βλέπεις έναν καλοντυμένο Ορθόδοξο Εβραίο να στέκεται δίπλα σ’ έναν Ιρλανδό λιμενεργάτη με μια σιδερόβεργα στα χέρια. Αυτό ήταν κάτι το απίστευτο. Κι αυτό γιατί, δεν είχαμε να κάνουμε με μια αναμέτρηση μεταξύ Εβραίων και φασιστών, αλλά ήταν ένα ζήτημα όλων των ανθρώπων που καταλάβαιναν τί είναι ο φασισμός. Και για μένα, ήταν η συνέχεια του αγώνα στην Ισπανία!” θα καταγράψει ο  Charlie Goodman, στο βιβλίο του “The Battle Of Cable Street, 1936”. Ο  αγγλοεβραίος Charlie, εργάτης κλωστοϋφαντουργίας, και μόνιμος κάτοικος της περιοχής θα συλληφθεί από την αστυνομία εκείνη την ημέρα και θα καταδικαστεί σε πολύμηνη φυλάκιση.


Η σύλληψη του Charlie Goodman.

Σύμφωνα επίσης με το -τότε- στέλεχος του Βρετανικού Κομουνιστικού Κόμματος, Joe Jacobs: “Η ήττα του Mosley είχε δρομολογηθεί πολύ νωρίτερα, όταν απέτυχε να κερδίσει έδαφος στο Shadwell και το Wapping, όπου ζούσαν ιρλανδικής καταγωγής λιμενεργάτες, με ισχυρό το στοιχείο του καθολικισμού, αλλά και μια μακρά ιστορία εργατικών αγώνων πίσω τους. Οι Εβραίοι του Ανατολικού Λονδίνου δε θα μπορούσαν, κατά τη γνώμη μου, να διώξουν τον Mosley χωρίς την υποστήριξη αυτών των γειτονιών στα νότια της Εβραϊκής συνοικίας…”







Υπήρξαν 150 συλλήψεις. Αρκετά μέλη της αστυνομίας απήχθησαν από διαδηλωτές. 175 άτομα (συμπεριλαμβανομένων γυναικών, παιδιών και αστυνομικών) τραυματίστηκαν. Πολλοί από τους συλληφθέντες διαδηλωτές ανέφεραν τη σκληρή μεταχείριση στα χέρια της αστυνομίας. Οι περισσότεροι κατηγορήθηκαν για απλή παρεμπόδιση της αστυνομίας και τους επιβλήθηκε πρόστιμο £5, αλλά αρκετοί απ’ αυτούς κρίθηκαν ένοχοι για συμπλοκή και καταδικάστηκαν σε 3 μήνες καταναγκαστικής εργασίας. Η μάχη της Cable Street ήταν ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν στην ψήφιση του νόμου περί Δημόσιας Τάξης το 1936 σύμφωνα με τον οποίο απαιτείται η συγκατάθεση της αστυνομίας για τη διεξαγωγή πολιτικών πορειών και απαγορεύεται η χρήση πολιτικών στολών δημοσίως.
Ο πρώην γραμματέας της τοπικής οργάνωσης των Νέων Κομμουνιστών, στο Mile End, Max Levitas, είναι ένας από τους ελάχιστους εν ζωή ανθρώπους που βίωσαν τα γεγονότα εκείνης της ημέρας. «Πραγματικά ήταν ένα μεγάλο θέαμα: μια νίκη εναντίον τόσο του κράτους όσο και των φασιστών. Τους σταματήσαμε, προτού παρελάσουν στο East End του Λονδίνου. Αν είχαν διαδηλώσει, θα είχαμε πολλές ανθρώπινες απώλειες» υποστηρίζει ο ίδιος.
«Ο τοπικός πληθυσμός ήταν εξ αρχής αρνητικός στο άκουσμα της είδησης για την πορεία, που θα περνούσε από το East End. Παρά τις προειδοποιήσεις για ακραία φαινόμενα βίας με αφορμή την παρέλαση των φασιστών, η βρετανική κυβέρνηση όχι μόνο αρνήθηκε να απαγορεύσει την πορεία, αλλά διέταξε να τη συνοδεύσει μεγάλη αστυνομική δύναμη, με στόχο να εξασφαλίσει ότι οι  οπαδοί του Mosley θα ολοκλήρωναν την πορεία που είχαν προγραμματίσει.»
«Όλα τα σπίτια και τα διαμερίσματα στο Stepney είχαν στην πόρτα τους φυλλάδιο με το οποίο καλούσαμε τον κόσμο να αντισταθεί στην κίνηση των φασιστών. Έτσι πείσαμε τον κόσμο να βγει στου δρόμους. Η αστυνομία προσπάθησε να έρθει μέσω της Cable Street, για ν’ ανοίξει το δρόμο για τους Μελανοχίτωνες και στη συνέχεια προσπάθησαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους κάποια δρομάκια. Αλλά δεν τα κατάφεραν», αναφέρει ο Max Levitas.







«Υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι έξω. Οι κάτοικοι της Cable Street  πέταγαν σκουπίδια, σάπια λαχανικά από τα παράθυρά τους. Οι ντόπιοι πετούσαν μάρμαρα στους δρόμους επάνω στα οποία γλιστρούσαν τα άλογα της αστυνομίας και έπεφταν κάτω μαζί με τους ιππείς τους. Οι καταστηματάρχες έφτιαξαν οδοφράγματα με τα καροτσάκια που χρησιμοποιούσαν ως πάγκους πώλησης λαχανικών και φρούτων. Επίσης, η πρόσβαση στην Commercial Street ήταν αδύνατη, καθώς οι κάτοικοι της περιοχής την μπλόκαραν αναποδογυρίζοντας τα βαγόνια του τραμ» εξιστορεί ο 96χρονος Levitas.
Ο Mosley τελικά, παραδέχτηκε την ήττα του και μαζί με τους υποστηρικτές του πήραν το δρόμο της επιστροφής. «Μας είπαν στις 3 μμ ότι η πορεία μέσα από το East End δε θα πραγματοποιηθεί. Ο κόσμος ξέσπασε ζητωκραυγάζοντας. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι και φώναζαν: Ελάτε ξανά και θα πάθετε τα ίδια », θυμάται ο Max Levitas.




Ο Mosley συνέχισε να οργανώνει κι άλλες πορείες, ενώ οι Μελανοχίτωνες εξακολούθησαν να τον υποστηρίζουν σε αυτές τις προσπάθειες. Θέλοντας να τερματίσει την κοινωνική αναστάτωση που προκαλούσε ο Mosley και οι ομοϊδεάτες του, η βρετανική κυβέρνηση ψήφισε το 1936 το Νόμο περί Δημόσιας Τάξης, πράξη με την οποία η Βρετανική Ένωση Φασιστών αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την παραστρατιωτική τακτική της. Με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ευρώπη ο Mosley ηγήθηκε μιας ιδιότυπης δήθεν “φιλειρηνικής” και στην πραγματικότητα βαθύτατα φιλοναζιστικής, κίνησης.






Την 23η Μαΐου του 1940 και ενώ η Βρετανία θρηνούσε ήδη χιλιάδες νεκρούς στον πόλεμο με την Ναζιστική Γερμανία, ο Mosley οδηγήθηκε στην φυλακή και το κόμμα του στην παρανομία. Παρόλα αυτά δεν θα μείνει στην φυλακή παρά για πολύ λίγο καιρό: η Βρετανική Κυβέρνηση θα τον απελευθερώσει το Νοέμβριο του 1943, και ενώ ο πόλεμος μαίνεται σε όλη την Ευρώπη. Θα φύγει από την ζωή πλήρης ημερών στις 3 Δεκεμβρίου του 1980, στην κυριολεξία ξεχασμένος στην λήθη της ιστορίας! Σε αντίθεση με την “μάχη της Cable Street” που παραμένει ζωντανό σύμβολο μέχρι τις ημέρες μας!
Τα διδάγματα από τη μάχη της Cable Street παραμένουν επίκαιρα τονίζει ο Max Levitas και καταλήγει: «Λόγω της Cable Street, οι νέοι άνθρωποι μαθαίνουν από τους αγώνες που σημειώθηκαν στη δεκαετία του 1930. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να είμαστε ενωμένοι στον αγώνα κατά του ρατσισμού!»




Αναπαράσταση των γεγονότων της εποχής ... από σειρά του BBC...

<a href="https://www.youtube.com/watch?v=1mtX9EAMEcg" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=1mtX9EAMEcg</a>


Πηγές:
http://parallhlografos.wordpress.com/2012/10/23/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-cable-street-1936/

http://esl.radio-i.org/index.php/news/item/27-cablestreet.html

http://dasamarisos.blogspot.gr/2012/10/cable-street-4101936.html

[banis]

Πάμε που αλλού ;;; 
Αγγλία 5 Νοεμβρίου 1605 ...



μπορεί να με έφυγαν λίγο οι μέρες αλλά πιστεύω πως αξίζει μιας αναφοράς ...
όσοι έχουν βρεθεί στο νησί την 5η Νοεμβρίου... θα παρατηρήσουν πως τη συγκεκριμένη μέρα ... όλοι οι άνθρωποι φοράνε μία κόκκινη κονκάρδα είτε στο τζάκετ είτε στο σακάκι τους ... παντού σε όλους τους δρόμους υπάρχουν άτομα τα οποία τις μοιράζουν και σε περίπτωση που δεν φοράς σε προτρέπουν να το κάνεις ...
έτσι λοιπόν και εγώ ο αδαής τριγυρνούσα στους δρόμους απορώντας πραγματικά για ποιο λόγο το κάνουν ... ρωτώντας έμαθα πως γιορτάζουν τη μέρα της πυριτιδαποθήκης ...  που μέχρι εκείνη τη στιγμή μου ήταν εντελώς άγνωστη ... μετά από χρόνια βέβαια έγινε γνωστή μέσω της ταινίας "V for Vendetta" που υποθέτω πως όλοι σας θα έχετε παρακολουθήσει ... είμαι βέβαιος πως θα σας θυμίσουν πολλά οι παρακάτω φράσεις ... 

Remember... remember... the 5th of November The Gunpowder Treason and plot;;;
I know of no reason why Gunpowder Treason Should ever be forgot...

Δημοφιλείς μέχρι και σήμερα μεταξύ των μικρών παιδιών... οι στίχοι αυτοί εξακολουθούν να υπενθυμίζουν στους Άγγλους γιατί το βράδυ της 5ης Νοεμβρίου σε κάθε πόλη και χωριό της Βρετανίας πυροτεχνήματα λάμπουν στον αέρα...

Η 5η Νοεμβρίου γιορτάζεται στη Βρετανία ως η Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night)... σε ανάμνηση της αποτυχημένης προσπάθειας του Φωκς να ανατινάξει το Βρετανικό Κοινοβούλιο στις 5 Νοεμβρίου 1605... και να οργανώσει τη "Συνωμοσία της Πυρίτιδας" σαν αντίδραση στην τυραννική βασιλεία του Ιακώβου Α' και στα σκληρά μέτρα του προτεστάντη βασιλιά απέναντι στους Καθολικούς... Στις αρχές του 17ου αιώνα... στα προάστια της πόλης του Λονδίνου... τρεις Καθολικοί Βρετανοί συναντώνται μυστικά για να αποφασίσουν τη δράση τους... Ο βασιλιάς Ιάκωβος Α' της Αγγλίας είχε μόλις αναλάβει την εξουσία της χώρας...

Παρότι είχε υποσχεθεί χαλάρωση των αντικαθολικών νόμων... φαινόταν ότι ο νέος βασιλιάς θα αποδεικνυόταν ακόμη περισσότερο αυστηρός στην εκτέλεσή τους από τον προκάτοχό του... Οι Ρόμπερτ Κάτεσμπι... γνωστός Καθολικός του Νορθαμπτονσάιρ... ο ξάδερφός του Τόμας Ουίντουρ... και ο φίλος του Ράιγκτ... αποφάσισαν να οργανώσουν ένα σχέδιο που περιλάμβανε την ανατροπή του βασιλιά και την ανατίναξη της Βουλής των Λόρδων... κατά την έναρξη της Βουλής στις 5 Νοεμβρίου 1605... με σκοπό να προκαλέσουν μια γενική εξέγερση που θα επέτρεπε την επιστροφή του καθολικισμού στη χώρα...

Τον Μάιο του 1604... στο σχέδιο εντάχθηκε και ο Γκάι Φωκς... μισθοφόρος από το Γιορκσάιρ... ο οποίος είχε διακριθεί στον Ισπανικό Στρατό... Λόγω της εμπειρίας του... ο Φωκς θα μετατραπεί στον "εγκέφαλο" της δράσης της ομάδας... η οποία διευρυνόταν διαρκώς... Αρχικά ο Κάτεσμπι νοίκιασε ένα διαμέρισμα κοντά στο Παλάτι του Ουέστμονστερ και η ομάδα άρχισε τη διάνοιξη μιας σήραγγας κάτω από το Βρετανικό Κοινοβούλιο... Η πρόοδος ωστόσο, ήταν αργή για τους κυρίους... οι οποίοι δεν ήταν συνηθισμένοι σε σκληρή χειρωνακτική εργασία... Τελικά το Μάρτιο του 1605... ο Τόμας Πέρσι κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις διασυνδέσεις του στην Αυλή για να νοικιάσει ένα κελάρι κάτω από τη Βουλή των Λόρδων...

Το σχέδιο του τούνελ εγκαταλείφθηκε γρήγορα και σύντομα ο Φωκς κατάφερε να γεμίσει την υπόγεια αποθήκη με περίπου 30 βαρέλια πυρίτιδας... που κρύφτηκαν κάτω από άνθρακα και κομμάτια ξύλου... Τα πάντα ήταν έτοιμα για να τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο... Ενδεχομένως να είχαν προετοιμαστεί πολύ νωρίς... διότι ορισμένα από τα μέλη άρχισαν να αμφιβάλλουν για το σχέδιο... εκφράζοντας ανησυχίες για τους Καθολικούς που θα βρίσκονταν παρόντες στο Κοινοβούλιο την ώρα της έκρηξης... Δέκα ημέρες πριν τη σχεδιαζόμενη επίθεση... ο Λόρδος Μοντίγκλ... ένας μεταρρυθμιστής Καθολικός... έλαβε ένα σημαντικό γράμμα... που τον συμβούλευε για τη δική του ασφάλεια να βρει μια δικαιολογία για να βρει μια δικαιολογία να απουσιάσει από το Κοινοβούλιο την 5η Νοεμβρίου...

Ο συγγραφέας της επιστολής ουδέποτε ταυτοποιήθηκε... ωστόσο ο Λόρδος ήταν γαμπρός του Φράνσις Τρέσμαν... μέλος της ομάδας της Πυρίτιδας... Ο Μοντίγκλ έδειξε αμέσως το γράμμα στον Ρόμπερτ Σέσιλ... υπουργό της κυβέρνησης. Παρότι με σημαντική καθυστέρηση... οι στοές κάτω από το Κοινοβούλιο ερευνήθηκαν την 4η Νοεμβρίου και η πυρίτιδα ανακαλύφθηκε... Μόλις ενημερώθηκαν ότι τα σχέδιά τους είχαν αποκαλυφθεί... ο Ρόμπερτ Κάτεσμπι και ο Τόμας Ουίντουρ εγκατέλειψαν το Λονδίνο και συναντήθηκαν με την υπόλοιπη ομάδα στο Ουαρουικσάιρ... χωρίς να εξασφαλίσουν την υποστήριξή της... Κατάφεραν να ταξιδέψουν... μένοντας σε φίλους και σε υποστηρικτές... αλλά τρεις μόλις ημέρες μετά συνελήφθησαν...

Ο Κάτεσμπι... ο Πέρσι και ο Ράιγκτ σκοτώθηκαν... ενώ ο τραυματισμένος Ουίντουρ μεταφέρθηκε στο Λονδίνο... Οι υπόλοιποι συνελήφθησαν λίγες ημέρες αργότερα... Όλοι οι συνωμότες... εκτός από τον Τρέσμαν...εκτελέστηκαν. Πώς μπόρεσαν αυτοί οι άνδρες να διεισδύσουν τόσο εύκολα στα άδυτα της αγγλικής κυβέρνησης;;; Και γιατί τα κελάρια ερευνήθηκαν τόσο καθυστερημένα;;;

Ενδέχεται ο Ρόμπερτ Σέσιλ να είχε οργανώσει όλη τη συνωμοσία για να εκφοβίσει τον βασιλιά... ώστε να αναγνωρίσει την καθολική απειλή;;; Μία δημοφιλής θεωρία υποστηρίζει ότι ο Γκάι Φωκς ήταν ένας προβοκάτορας... όπως και οι άλλοι συνωμότες... όπως ο Τρέσμαν που δρούσε ως διπλός πράκτορας... Είναι πιθανό ωστόσο οι πράκτορες του Σέσιλ να μην διαπίστωσαν ποτέ ότι επρόκειτο για μια ήδη σχεδιασμένη συνωμοσία... Ο τελευταίος αποκάλυψε τη συνωμοσία μόλις την τελευταία στιγμή.. προσδίδοντας δραματικότερο τόνο στην επιχείρηση... Στην πραγματικότητα... ο βασιλιάς μπορεί να μην βρέθηκε καμία στιγμή σε πραγματικό κίνδυνο...

Πηγή: http://britannia.com/