Πως να διαψεύδετε μια διάψευση και άλλες οδηγίες χρήσεως

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[meltemi]

 

[Fenix]

Πως να ταξιδεύετε με ένα σολομό

Διαβάζοντας τις εφημερίδες, δύο είναι τα προβλήματα που μαστίζουν την εποχή μας: η εισβολή των κομπιούτερ και η ανησυχητική προέλαση του Τρίτου Κόσμου. Έιναι αλήθεια και εγώ μπορώ να το επιβεβαιώσω.
   Πρίν από μερικές μέρες έκανα ένα σύντομο ταξίδι: μια μέρα στη Στοκχόλμη και τρεις στο Λονδίνο. Στη Στοκχόλμη βρήκα την ευκαιρία να αγοράσω έναν τεράστιο καπνιστό σολομό σε εξευτελιστική τιμή. Ήταν προσεχτικά τυλιγμένος σε πλαστικό, μα μου είπαν ότι, αν πρόκειται να ταξιδέψω, ήταν προτιμότερο να τον φυλάξω σ’ένα δροσερό μέρος. Εύκολο να το πει κανείς.
   Ευτυχώς στο Λονδίνο ο εκδότης μου, μου είχε κλείσει σ’ένα πολυτελές ξενοδοχείο ένα δωμάτιο εξοπλισμένο με ψυγείο-μπάρ.Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουν σε μια πρεσβεία του Πεκίνου στη διάρκεια της εξέγερσης των μπόξερς.
   Οικογένειες είχαν στρατοπεδεύσει στο σαλόνι, ταξιδιώτες τυλιγμένοι με κουβέρτες κοιμούνταν πάνω στις βαλίτσες τους...Ρωτάω τους υπαλλήλους, όλοι Ινδοί εκτός από κανά-δυο Μαλαισίους. Μου λένε ότι ακριβώς την προηγούμενη μέρα το μεγάλο εκείνο ξενοδοχείο είχε εγκαταστήσει ένα κεντρικό σύστημα υπολογιστών που, από μια βλάβη στη ρύθμισή του, είχε πάψει να λειτουργεί εδώ και δυο ώρες. Κανείς δεν ήξερε ποιο δωμάτιο ήταν ελεύθερο και ποιο όχι. Έπρεπε να περιμένουμε.
   Πρός το βραδάκι το κομπιούτερ επιδιορθώθηκε και μπόρεσα να πάω στο δωμάτιο μου. Ανησυχώντας για τον σολομό μου, τον έβγαλα από τη βαλίτσα και άνοιξα το ψυγείο.
   Συνήθως τα ψυγεία των περισσότερων ξενοδοχείων έχουν δυο μπίρες, δυο μπουκάλια μεταλλικό νερό, μερικά μικρά μπουκαλάκια με ποτά, μερικούς φρουτοχυμούς και δυο πακετάκια με φιστίκια. Αυτό στο ξενοδοχείο μου ήταν τεράστιο και είχε καμιά πενηνταριά μπουκαλάκια ουίσκι, τζιν, Ντραμπουί, Κουρβουαζιέ, Γκραν Μαρνιέ, Καλβαντός, οχτώ μπουκαλάκια Περιέ, δύο Βιτελουάζ, δυο Εβιάν, τρία μεσαίου μεγέθους μπουκάλια σαμπάνια, διάφορα κουτάκια Στάουτ, Πέιλ Έιλ, ολλανδέζικες και γερμανικές μπίρες, ιταλικά και γαλλικά λευκά κρασιά, φιστίκια, κρακεράκια, αμύγδαλα, σοκολατάκια  και Άλκα Σέλτζερ. Δεν είχε χώρο για το σολομό. Άνοιξα δυο μεγάλα συρτάρια και μετέφερα όλο το περιεχόμενο του ψυγείου, βόλεψα τον σολομό στα δροσερά και ησύχασα. Όταν την επόμενη μέρα ξαναγύρισα στο ξενοδοχείο μου στις τέσσερις, ο σολομός βρισκόταν στο τραπέζι και το ψυγείο ήταν και πάλι ξέχειλο με όλα εκείνα τα πολύτιμα προιόντα. Άνοιξα τα συρτάρια και είδα πως ότι είχα κρύψει εκεί την προηγούμενη μέρα βρισκόταν ακόμη στη θέση του.Τηλεφώνησα στη ρεσεψιόν και είπα να ειδοποιήσουν το προσωπικό του ορόφου ότι, αν έβρισκαν το ψυγείο άδειο, δεν ήταν επειδή τα είχα πιει όλα αλλά εξαιτίας του σολομού. Μου απάντησαν ότι έπρεπε να τροφοδοτήσουν το κεντρικό κομπιούτερ μ’αυτή την πληροφορία, διότι, μεταξύ άλλων, το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού δε μιλούσε αγγλικά και δεν μπορούσε να υπακούσει σε προφορικές εντολές μα μόνο σε εντολές Basic.
   Άνοιξα άλλα δυο συρτάρια και αφού μετέφερα το καινούριο περιεχόμενο του ψυγείου, έβαλα πάλι μέσα το σολομό μου. Την επόμενη μέρα στις τέσσερις ο σολομός ήταν στο τραπέζι και ανέδιδε μια ύποπτη μυρωδιά.
   Το ψυγείο ήταν ξέχειλο από μπουκάλια και μπουκαλάκια και τα τέσσερα συρτάρια θύμιζαν αποθήκες κακόφημων κέντρων την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Τηλεφώνησα στη ρεσεψιόν και μου είπαν ότι είχε ξαναεμφανιστεί κάποια βλάβη στο κομπιούτερ. Χτύπησα το κουδούνι και προσπάθησα να εξηγήσω την κατάσταση σ’έναν τύπο που είχε τα μαλλιά του κότσο χαμηλά στο σβέρκο: μα μιλούσε μια διάλεκτο που, όπως μου εξήγησε αργότερα ένας συνάδελφος ανθρωπολόγος, μιλιόταν μόνο στο Κεφιριστάν την εποχή που ο Μέγας Αλέξανδρος χούφτωνε τη Ρωξάνη.
   Την επόμενη μέρα κατέβηκα να πληρώσω το λογαριασμό. Ήταν αστρονομικός. Απ’όσο φαινόταν, μέσα σε δυόμισι μέρες είχα καταναλώσει αρκετά δεκάλιτρα Βεβ Κλικό, δέκα λίτρα από διάφορα ουίσκι, μεταξύ των οποίων και ορισμένα σπανιότατα Μάλτ, οχτώ λίτρα τζίν, εικοσιπέντε λίτρα Περιέ και Εβιάν και μερικές μπουκάλες Σαν Πελεγκρίνο, τόσους χυμούς, που θα έφταναν να κρατήσουν στη ζωή όλα τα παιδάκια που βοηθά η UNICEF, και τόσα αμύγδαλα, φουντούκια και φιστίκια που θα αναγούλιαζαν ακόμα και τον ιατροδικαστή που θα έκανε την νεκροψία στους ήρωες του Μεγάλου φαγοποτιού. Προσπάθησα να εξηγήσω, μα ο υπάλληλος, χαμογελώντας με δόντια μαυρισμένα από το μπετέλ, με διαβεβαίωσε ότι έτσι έλεγε το κομπιούτερ. Ζήτησα δικηγόρο και μου έφεραν βερίκοκα.
   Τώρα ο εκδότης μου είναι έξω φρενών και με θεωρεί παράσιτο. Ο σολομός δεν τρώγεται. Τα παιδιά μου με συμβούλεψαν να πίνω λιγότερο.

[meltemi]

Ρε Fenix, μαζί μας πιάνει; 
Τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν είχαμε συμπτωσάρα όπως πριν

[MihalisK]

Μπράβο ρε Fenix, τώρα ξέρω ότι είναι το βιβλίο που έψαχνα.
Στα αγγλικά το βιβλίο ήταν How to travel with a solomon!  Thanks!

[Fenix]

Ρε Fenix, μαζί μας πιάνει; 
Τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν είχαμε συμπτωσάρα όπως πριν

Ποιο του έστειλες αυτή την φορά για να ξέρω να μην το γράψω ξανά;

[mendelita]

Όχι γράψτο και για μας!!!!

[meltemi]

                                                ΠΩΣ ΝΑ ΤΡΩΤΕ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ



ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ενός αεροπορικού ταξιδιού πριν από μερικά χρόνια (Άμστερνταμ μετ' επιστροφής) κατέστρεψα δύο γραβάτες Brooks Brothers, δύο πουκάμισα Burburry, δύο παντελόνια Bardelli, ένα τουίντ σακάκι που είχα αγοράσει στη Bond Street και ένα γιλέκο Krizia.
     Πράγματι, στις διεθνείς πτήσεις ισχύει η καλή συνήθεια να σερβίρεται ένα γεύμα. Ωστόσο, όλοι ξέρουμε το κάθισμα είναι στενό, το τραπεζάκι επίσης και το αεροπλάνο μερικές φορές τραντάζεται. Επιπλέον οι πετσέτες στα αεροπλάνα είναι πολύ πολύ μικρές και, αν τη βάλεις στο λαιμό, σου αφήνει την κοιλιά ακάληπτη, ενώ αν τη  βάλεις στα γόνατα, μένει το στήθος εκτεθειμένο. Η λογική θα επέβαλε να σερβίρονται τροφές που δε λεκιάσουν και είναι στερεές. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μοιράζουν ταμπλέτες Enervit. Στερεές τροφές είναι η κοτολέτα α λα μιλανέζε, τα κρέατα σχάρας, το τυρί, οι τηγανητές πατάτες και το ψητό κοτόπουλο. Φαγητά που λεκιάζουν είναι τα σπαγγέτι με σάλτσα και λουκάνικα, οι μελιτζάνες παπουτσάκια οι πίτσες, μόλις βγαίνουν απ' το φούρνο, οι σούπες που σερβίρονται καυτές σε μπολ χωρίς λαβές.
     Το χαρακτηριστικό μενού των αεροπλάνων αποτελείται από παράψημένο κρέας που πλέει σε μια καφετιά σάλτσα, γεναίεες μερίδες από ντομάτες και λαχανικά ψιλοκομμένα και μουλιασμένα σε κρασί, ρύζι και μπιζέλια με σάλτσα. Ως γνωστόν, τα μπιζέλια είναι ασύλληπτα αντικείμενα - και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο ούτε καν οι μεγάλοι σεφ κατάφεραν ποτέ να φτιάξουν μπιζέλια γεμιστά - ιδίως αν προσπαθείς, όπως επιβάλλουν οι καλοί τρόποι, να τα φας με το πιρούνι και όχι με το κουτάλι. Μη μου πείτε ότι Κινέζοι βρίσκονται σε χειρότερη θέση διότι σας διαβεβαιώ ότι είναι πολύ πιο εύκολο να πιάσεις ένα μπιζέλι με τα ξυλάκια παρά να τα τσιμπήσεις με το πιρούνι. Και είναι ανώφελο να μου πείτε ότι τα μπιζέλια δεν τσιμπιούνται με το πιρούνι αλλά μαζεύονται, διότι τα πιρούνια είναι ακριβώς σχεδιασμένα για να ρίχνουν κάτω τα μπιζέλια που παριστάνουν ότι μαζεύουν.
     Ας προσθέσουμε ότι τα μπιζέλια στο αεροπλάνο κατά κανόνα σερβίρονται όταν το σκάφος μπαίνει σε κενό αέρος και ο κυβερνήτης συμβουλεύει να δέσετε τις ζώνες σας. Εξαιτίας αυτών των περίπλοκων εργονομικών υπολογισμών, τα μπιζέλια έχουν μόνο δύο εναλλακτικές λύσεις: ή να χωθούν στο λαιμό ή στο βρακί σας.
     Όπως μας διδάσκουν οι αρχαίοι μύθοι. για να μην μπορέσει για να μη μπορέσει η αλεπού να πιει από το ποτήρι, πρέπει το ποτήρι να είναι ψηλό και λεπτό. Τα ποτήρια των αεροπλάνων είναι ρηχά και πλατιά, σαν λεκανάκια. Προφανώς οποιοδήποτε υγρό χύνεται, διότι έτσι επιβάλλουν οι φυσικοί νόμοι, ακόμα και όταν δεν υπάρχουν κενά αέρος. Το ψωμί δεν είναι οι γαλλικές μπαγκέτες που πρέπει να τις κόβεις με τα δόντια σου, ακόμα κι όταν είναι φρέσκες, αλλά ένας ιδιαίτερος τύπος πιτυρούχου που, μόλις το πιάσεις, διαλύεται σ' ένα σύννεφο λεπτότατης σκόνης. Όπως διδάσκει και η αρχή του Λαβουαζιέ, η σκόνη αυτή δεν εξαφανίζεται παρά μόνο φαινομενικά: μόλις φτάσετε στον προορισμό σας, θ' ανακαλύψετε ότι πήγε όλη και χώθηκε κάτω από τα οπίσθιά σας, καταφέρνοντας να κολλήσει στο παντελόνι σας ακόμα κι από πίσω. Το γλυκό είτε μοιάζει με μαρέγκα και κολλάει μαζί με το ψωμί ή κυλάει κατευθείαν στα δάχτυλα σας, όταν η πετσέτα σας έχει ήδη μουσκέψει από σάλτσα ντομάτα και σας είναι άχρηστη.
     Έτσι μένουν μόνο τα υγρά χαρτομάντιλα: αλλά, καθώς είναι αδύνατο να ξεχωρίσετε τη συσκευασία τους απ' αυτήν του αλατιού, του πιπεριού και της ζάχαρης, όταν πια έχετε βάλει τη ζάχαρη στη σαλάτα, το χαρτομάντηλο έχει ήδη καταλήξει στον κάφέ, που σερβίρεται βραστός σ' ένα κυπελάκι από θερμοαγώγιμο υλικό, ξέχειλο ως επάνω, έτσι ώστε να μπορεί εύκολα να ξεφύγει από τα τσουρουφλισμένα χέρια σας και να ανακατευτεί με τη σάλτσα που έχει μαζευτεί γύρω από τη ζώνη σας. Στην business class ο καφές χύνεται στην αγκαλιά σας, κατευθείαν από την αεροσυνοδό η οποία σας ζητάει συγγνώμη σε εσπεράντο.
     Ο υπεύθυνος του κέτερινγκ μιας αεροπορικής εταιρείας στρατολογείται, χωρίς αμφιβολία, μεταξύ εκείνων των έμπειρων ξένοδοχοϋπαλλήλων που χρησιμοποιούν ένα είδος μπρικιού που, αντί να χύνει τον καφέ στο φλιτζάνι, αδειάζει το ογδόντα τοις εκατό πάνω στα σεντόνια. Μα γιατί; Η πιο προφανής υπόθεση είναι ότι θέλουν να δώσουν στούς ταξιδιώτες την αίσθηση της χλιδής, έχοντας υπόψη τους τις ταινίες του Χόλιγουντ, όπου ο Νέρων πίνει πάντα με τεράστιες κούπες που του μουσκεύουν τα γένια και τη χλαμύδα και οι φεουδάρχες ροκανίζουν μπούτια με σάλτσες να σπάσουν τις δαντέλες της πουκαμίσας τους, καθώς αγκαλιάσουν τις παλλακίδες τους.
     Μα τότε γιατί στην πρώτη θέση, όπου όλα είναι πιο ευρύχωρα, σερβίρουν στέρεες τροφές όπως κόκκινο χαβιάρι πάνω σε βουτυρωμένες φρυγανιές, καπνιστό σολομό και φέτες αστακού με λαδολέμονο; Ίσως επειδή στο φιλμ του Βισκόντι οι αριστοκράτες Ναζί λένε "τουφεκίστε τον", καθώς χώνουν στο στόμα τους μια σκέτη ρόγα σταφύλι;
                                                                           
                                                                                                                              (1987)



αυτό

[vasso]

κατέβασα το βιβλίο πρόσφατα από torrent. Αν κάποιος ενδιαφέρεται, υπάρχει σε μορφή pdf...