Ελληνική Ροκ σκηνή

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[height=400]

  Όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες στις Ανακοινώσεις και Έκτακτα νέα, βάζουμε τη μεγαλύτερη πλευρά 400 (width=400 ή height=400 ). π.χ. [img height=400 (κλείνει η αγκύλη) 

[trapped]

Ταξίδεψα στα σύννεφα-Δημήτρης Πουλικάκος

Ταξίδεψα, ταξίδεψα,
όμως εκεί δεν φτάνω,
μοιάζει θαρρείς με όνειρο,
που βρίσκω και το χάνω.

Πέρασα μέσα από στενά
και σκοτεινά δρομάκια,
πέρασα μέσα από φωτιά
κι αρχοντικά παλάτια.

Περπάτησα στα μάτια σου,
για να βρω την αλήθεια
μα τα 'κλεισες ειρωνικά
λέγοντας παραμύθια.

Και ξέρω, τώρα έφτασα,
τελείωσε το ταξίδι,
πλήρωσα τόσο ακριβά
κάτι που λίγο αξίζει.

Να φύγει αυτός ο χειμώνας-Δημήτρης Πουλικάκος


Όπου καρδιά κι όπου ψυχή, τα έχουμ' όλα θάψει
και όποιος αντιστέκεται, πρέπει κι αυτός να πάψει,
γλυκιά η αναρρίχηση, και η ανταμοιβή της
κόρη χωρίς αντίκρισμα,μάταια η μορφή της

Σκοτώνουμε τον έρωτα και τη ζωή
με τα καμώματά μας,
και ζούμε μες τα ψέμματα
κι εμείς και τα παιδιά μας

Πατέρας έκανε το γιό, να μοιάσει του πατέρα
κι όποιος γι' αυτούς εργάζεται, δε βλέπει άσπρη μέρα,
πρόσωπα χωρίς όνομα και δίχως χαρακτήρα
που πίνουνε το αίμα μας για ένα ποτήρι μπύρα.

Σκοτώνουμε τον έρωτα και τη ζωή
με τα καμώματά μας,
και ζούμε μες τα ψέμματα
κι εμείς και τα παιδιά μας

Μάτια που βλέπεις μέσα τους μιζέρια, φόβο, θλίψη
και καταθέσεις μια ζωή, μ' επιταγές τη σήψη,
αχ, πότε μια μέρα ο κόκορας, πριν κάνει να λαλήσει,
να ξαναγίνουμ' άνθρωποι και να 'χουμε ξυπνήσει

Σκοτώνουμε τον έρωτα και τη ζωή
με τα καμώματά μας,
και ζούμε μες τα ψέμματα
κι εμείς και τα παιδιά μας

Όπου καρδιά κι όπου ψυχή, τα έχουμ' όλα θάψει
και όποιος αντιστέκεται, πρέπει κι αυτός να πάψει,
γλυκιά η αναρρίχηση, και η ανταμοιβή της
κόρη χωρίς αντίκρισμα,μάταια η μορφή της

Σκοτώνουμε τον έρωτα και τη ζωή
με τα καμώματά μας,
και ζούμε μες τα ψέμματα
κι εμείς και τα παιδιά μας

Να φύγει αυτός ο χειμώνας..

[λήθη]

Γύρω - γύρω στη σκοπιά

Δημήτρης Πουλικάκος


Θα υπάρξει μια διέξοδος, είπ' ο παλιάτσος στο ληστή
γύρω μας βλέπω συγχυση, γαλήνη δε θα βρεις
εμπόροι πίνουν το κρασί μας, κι άλλοι σκάβουν τη γη
κανένας νόμος δεν ισχύει, τα πάντα έχουν χαθεί.

Δε χρειάζεται ν' ανησυχείς, ήταν τα λόγια του ληστή
βρίσκοντ' εδώ πολλοί από μας, που 'χουν γι' αστείο τη ζωή
κι ας μη μας ήτανε γραφτό, τα 'χουμε ζήσει όλ' αυτά
ας μη μιλάμε πια λοιπόν, η ώρα είν' αργά.

Γύρω - γύρω στη σκοπιά, πρίγκιπες ξαγρυπνούν
καθώς γυναίκες και παιδιά, ξυπόλητοι περνούν
κάπου απ' έξω μακριά, αγριόγατος βογκάει
πλησιάζουν καβαλάρηδες, τ' αγέρι λυσσομανάει.

[madmetal]

δεν μπορω να βρω που το ειχα ξαναποσταρει (????) οποτε παμε παλι..

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΨΕΜΑ

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στη ψυχή μου
γύρω να με τρώνει νιώθω
χάνω τη ζωή μου.

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου.

Είναι μέρες που σου βγαίνουν
είναι μέρες που δε βγήκαν
κι όλα αυτά που σε τρελαίνουν
δίπλα σου βρεθήκαν
Θλιβερό σε καταφέραν
λίγο λίγο σ' αρρωστήσαν
κι απομονωθήκαν όλοι
όσοι σ' αγαπήσαν.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός.

Κρατήθηκα από πάντα καρφωμένος καλά
και τώρα αργώ, τώρα ακροβατώ
το νιώθω και το ξέρω πως πατάω χαλαρά
στων άλλων το φως, σε ξένων το φως.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός

Συνήθεια νομίζω πως κρατάω κακιά
να παίρνω διαρκώς καινούρια στολίδια
να κόβομαι στα δύο, να ζητάω ματιά
στα σκουπίδια.

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
γύρω να με τρώει νιώθω
χάνω τη ζωή μου

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου
Τώρα μοιάζω κουρασμένος
τώρα κάτι μ' εκδικείται
τώρα το μυαλό μου ξένους
μοιάζει να μιμείται
Καταστρέφω το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου

[emmanuel]

είναι η μέρα τέτοια....

   Βροχοποιός -Ξύλινα Σπαθιά   

Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοι
των ανθρώπων που παγώνουνε πάνω
απ'τις σκεπές... Ας ξεπλύνουν οι
πιο άγριες βροχές αυτούς τους
δρόμους κι ας χυθούν στις μυστικές
δεξαμενές, που γεμίζουνε τη
θάλασσα της φρίκης, που βουτάει
αυτός ο δύτης μοναχός...
Πριν τελειώσει η ανάσα του
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...

Διαμαντένιος ουρανός...
Διαμαντένιος ουρανός...

Αν αυτά τα σύννεφα ζυγίζουνε το
βάρος που λυγίζει τις αθρώπινες
καρδιές... Ας γκρεμίσουνε οι πιο
άγριες ματιές αυτά τα σκιάχτρα κι
ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές,
που γεμίζουνε με καύσιμα τα τρένα
που θα πάρει κάποια μέρα μοναχός...
Πριν τελειώσει το τσιγάρο με
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...

Διαμαντένιος ουρανός!...

Όταν ήμουνα μικρός μες τα κύματα δε μ'ένοιαζε
αν ο κόσμος είν'απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε...

Διαμαντένιος ουρανός!...
 

[morax]

δεν μπορω να βρω που το ειχα ξαναποσταρει (????) οποτε παμε παλι..

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΨΕΜΑ


Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός.

Κρατήθηκα από πάντα καρφωμένος καλά
και τώρα αργώ, τώρα ακροβατώ
το νιώθω και το ξέρω πως πατάω χαλαρά
στων άλλων το φως, σε ξένων το φως.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός

Συνήθεια νομίζω πως κρατάω κακιά
να παίρνω διαρκώς καινούρια στολίδια
να κόβομαι στα δύο, να ζητάω ματιά
στα σκουπίδια.
 

 

[morax]

ΒΑΝΔΑΛΟΥΠ
"Ο κακός Ζητάς"

Όταν ήτανε μικρός και πήγαινε σχολείο
τα άλλα πιαδιά ρουφιάνεβε και του διναν βραβείο.
Σαν βγαίναμε στο διάλλειμα του ρίχναμε σφαλιάρες,
στην μπάλα δεν τον παίζαμε καθότανε στις σκάλες!

Τώρα μπήκε στην ΕΛ.ΑΣ,έγινε κακός Ζητάς,
σταματάει τα παπάκια και χτυπάει τα γυφτάκια.
Τώρα μπήκε στην ΕΛ.ΑΣ,έγινε κακός Ζητάς,
σταματάει τα παπάκια και χτυπάει τα γυφτάκια!

Πήγε στο γυμνάσιο και έγινε ΟΝΝΕΔιτης,
τα άλλα παιδιά ρουφιανεβε σαν ταγματασφαλίτης.
Πήγε γυμναστήριο έφτιαξε και ποντίκια,
ώσπου μια μέρα σπίτι του πήγε με δεκανοίκια!

Τώρα μπήκε στην ΕΛ.ΑΣ,έγινε κακός Ζητάς,
σταματάει τα παπάκια και χτυπάει τα γυφτάκια.
Τώρα μπήκε στην ΕΛ.ΑΣ,έγινε κακός Ζητάς,
σταματάει τα παπάκια και χτυπάει τα γυφτάκια!

Όταν πήγε στο στρατό η ίδια ιστορία,
μια μερα τον σουτάρανε μέσα στα μαγειρία.
Κανένας δεν του μίλαγε μέχρι να απολυθεί.
Σε όποιον μίλαγε του λεγε να πάει να γαμηθεί!

Τώρα μπήκε στην ΕΛ.ΑΣ,έγινε κακός Ζητάς,
σταματάει τα παπάκια και χτυπάει τα γυφτάκια.
Τώρα μπήκε στην ΕΛ.ΑΣ,έγινε κακός Ζητάς,
σταματάει τα παπάκια και χτυπάει τα γυφτάκια!

Καβάλα στο εργαλείο του στην πόλη μέσα τρέχει
και κυνηγάει τους κακούς με το μυαλό που έχει.
Μα όμως δεν κατάλαβε πως όπου και να πάει μια γεμιστήρα ολόκληρη στη μούρη του θα φάει!

Τώρα μπήκε στην ΕΛ.ΑΣ,έγινε κακός Ζητάς,
σταματάει τα παπάκια και χτυπάει τα γυφτάκια.
Τώρα μπήκε στην ΕΛ.ΑΣ,έγινε κακός Ζητάς,
σταματάει τα παπάκια και χτυπάει τα γυφτάκια!

[morax]

ΒΑΝΔΑΛΟΥΠ
" ΑΙ-ΣΙΧΤΙΡ ! "



Μπάτσοι νόμοι με στολές (άι-σιχτίρ,άι-σιχτίρ)
Σε πορείες ρουφιανιές (άι-σιχτίρ,άι-σιχτίρ)
Μπάτσοι υπεράνω όλων (άι-σιχτίρ,άι-σιχτίρ)
Μες στους δρόμους να σκοτώνουν (άι-σιχτίρ,άι-σιχτίρ)

ΟοοοοοοΟοοοοοοΟοοοοο

Τώρα με τα νέα μέτρα σου το λέω ρε μαλάκα,
πως δε θα τη βγάλεις καθαρή.
Πρέπει να φορέσεις κράνος για να μοιάζεις με μπασκίνα,με γουρούνι και με ΜΑΤατζή.
"Δείξε τώρα τα χαρτιά σου,δεν περνάει η μαγκιά σου,θα το φας το γκλοπ στη πλάτη,θα σε κάνουμε σακάτη!"

ΟοοοοΟοοοοΟοοοο

Τώρα το κάθε γουρούνι που φοράει άσπρο κράνος και έχει στο κεφάλι του σκατά.
Του αυξήσαν το μισθό του και του δώσανε αξία για να σε βαράει πιο καλά.
Αν γουστάρεις να 'σαι θύμα μπες αμέσως μες στο τμήμα κι άμα τα ξεράσεις όλα θα σου δώσουν κόκα-κόλα.

ΟοοοοοΟοοοοΟοοοο

[σόλο]

Είσαι θύμα αν νομίζεις πως τα τίναξε ο Χίτλερ,το Νταχάου,οι Ες-Ες και οι ναζί.
Έλα εδώ σε μας ρε φίλε για να δεις πως σε σκοτώνει η ελληνική καταστολή!

ΑΙ-ΣΙΧΤΙΡ!

[eddie]

ΧΑΣΜΑ - ΚΛΩΝΟΣ

Πέρασαν χρόνια και γυρίζω
και θα χαράξω όσα το δρόμο τους τραβήξαν
μ'όλες τις σκέψεις της αλήθειας
τώρα κλεισμένες πόρτες που ποτέ τους δεν ανοίξαν.
Ξέρω, τα πάντα έχουν αλλάξει
κι όμως θυμάμαι πως το χρώμα τους γνωρίζω
γύρισα σκοτεινός, νεκρός κεραυνός
εφιάλτης, πόνος, λιώνω στο κεφάλι σα νεκρός.

Ξύπνησα πάλι κουρδισμένος
σα να με γέννησε η ίδια ιστορία
σ'αυτή την πόλη εγκλωβισμένος
παραπατώ στου χρόνου την αμηχανία.
Ψάχνω στο όμορφο παρόν μου
και βρίσκω ανθρώπους που στο πρόσωπο μου μοιάζουν
μα όταν σκεφτώ την απουσία μου, φως
έγινα σκιά, χαραμίστηκα για να΄μαι δυνατός.

Μες το μυαλό μου λογική και απάτη
λέξεις χαμένες μέσα στο σκοτάδι
θα το πιστέψω πως αυτό που ζω είναι η ζωή μου
φυλακισμένος σε κλουβί.

Μόνο για να'μαι προδωμένος
θα ζήσω χρόνια μιζέριας γεμάτα ευτυχία
κι απ'τη ζωή μαγνητισμένος
θα κρατηθώ κενός με ηλίθια αστεία.
Ξέρω, θα ζω για να υπάρχω
κι όμως δε βλέπεις το φως στο παράθυρο που ανοίγω
πόσες φορές θα σου το πω, είμαι εδώ
είμαι ζωντανός κι ήρθα πάλι να σε βρω.

Κλώνος...





Morax,πού εξαφανίστηκες εσύ??

[morax]

ΧΑΣΜΑ - ΚΛΩΝΟΣ

Πέρασαν χρόνια και γυρίζω
και θα χαράξω όσα το δρόμο τους τραβήξαν
μ'όλες τις σκέψεις της αλήθειας
τώρα κλεισμένες πόρτες που ποτέ τους δεν ανοίξαν.
Ξέρω, τα πάντα έχουν αλλάξει
κι όμως θυμάμαι πως το χρώμα τους γνωρίζω
γύρισα σκοτεινός, νεκρός κεραυνός
εφιάλτης, πόνος, λιώνω στο κεφάλι σα νεκρός.

Ξύπνησα πάλι κουρδισμένος
σα να με γέννησε η ίδια ιστορία
σ'αυτή την πόλη εγκλωβισμένος
παραπατώ στου χρόνου την αμηχανία.
Ψάχνω στο όμορφο παρόν μου
και βρίσκω ανθρώπους που στο πρόσωπο μου μοιάζουν
μα όταν σκεφτώ την απουσία μου, φως
έγινα σκιά, χαραμίστηκα για να΄μαι δυνατός.

Μες το μυαλό μου λογική και απάτη
λέξεις χαμένες μέσα στο σκοτάδι
θα το πιστέψω πως αυτό που ζω είναι η ζωή μου
φυλακισμένος σε κλουβί.

Μόνο για να'μαι προδωμένος
θα ζήσω χρόνια μιζέριας γεμάτα ευτυχία
κι απ'τη ζωή μαγνητισμένος
θα κρατηθώ κενός με ηλίθια αστεία.
Ξέρω, θα ζω για να υπάρχω
κι όμως δε βλέπεις το φως στο παράθυρο που ανοίγω
πόσες φορές θα σου το πω, είμαι εδώ
είμαι ζωντανός κι ήρθα πάλι να σε βρω.

Κλώνος...

 

Morax,πού εξαφανίστηκες εσύ??

Ασε, με φαγαν τα Κυκλωματα! 

[johnorcos]

Nikolas Asimos-Bataria

[john_pos]

Μέσα στη νύχτα των άλλων

Δεν ακούει κανείς, δεν ξυπνάει κανείς
Μόνο οι καρδιές μας ηχούν και τίποτε άλλο
Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις
Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων

Δεν μιλάει κανείς, δεν απαντάει κανείς
Σκιές βουβές υπνοβατούν πάνω στον πάγο
Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις
Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων

Δεν ακούει κανείς, δεν ξυπνάει κανείς
Μόνο οι καρδιές μας ηχούν και τίποτε άλλο
Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις
Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων

Δεν ακούει κανείς, δεν ξυπνάει κανείς
Μόνο οι καρδιές μας ηχούν και τίποτε άλλο
Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις
Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων

Δεν μιλάει κανείς, δεν απαντάει κανείς
Σκιές βουβές υπνοβατούν πάνω στον πάγο
Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις
Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων

τι γυρεύουμε εμείς, τι γυρεύουμε εμείς,
τι γυρεύουμε εμείς, τι γυρεύουμε εμείς,
τι γυρεύουμε εμείς, τι γυρεύουμε εμείς,
μες τη νύχτα των άλλων, μες τη νύχτα των άλλων

Τι γυρεύουμε εμείς, τι γυρεύουμε εμείς,
τι γυρεύουμε εμείς, μες τη νύχτα των άλλων
Τι γυρεύουμε εμείς, τι γυρεύουμε εμείς,
τι γυρεύουμε εμείς, μέσα στη νύχτα των άλλων
μέσα στη νύχτα των άλλων, μέσα στη νύχτα των άλλων





Ακίνδυνο τραγουδάκι

Όσοι γελούν κι όσοι χλευάζουν
Όσοι ασκόπως τριγυρνάνε και ρεμβάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι θρηνούν κι όσοι γιορτάζουν
Όσοι τον πόνο ή τη χαρά γυμνοί αγκαλιάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι αγρυπνούν και δε δειλιάζουν
Όσοι σωπαίνουν κι όσοι απόκοσμα ουρλιάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι γελούν κι όσοι χλευάζουν
Όσοι ασκόπως τριγυρνάνε και ρεμβάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι γελούν κι όσοι χλευάζουν
Όσοι ασκόπως τριγυρνάνε και ρεμβάζουν
Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι

Όσοι αγαπούν κι όσοι σπαράζουν
Όσοι ονειρεύονται έναν κόσμο πιο ζεστό
Όσοι δε σκύβουν ούτε διατάζουν
Όσοι τη βρίσκουν με τραγούδια σαν αυτό

Είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
Είναι επικίνδυνοι
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Οι ονειροπόλοι, οι χαμένοι, οι τρελοί
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Θα έπρεπε κιόλας να ‘χουν ήδη συλληφθεί
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Οι μεθυσμένοι απ’ το θεό, οι εθισμένοι στη ζωή
Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
Θα έπρεπε κιόλας να ‘χουν ήδη συλληφθεί





Διψάω σαν ψάρι στον βυθό

Οι καταιγίδες με αγαπούν,
με βοηθάνε να σταθώ και να σωθώ
απ' τη νωθρή γαλήνη του καιρού
που με ρουφάει και με κρατάει υπνωτισμένο αιχμάλωτο

Οι νύχτες μου χαμογελούν,
ποτίζουν με αίμα τον γλυκό μου πυρετό
και οι μέρες όλες με καλούν μέσα απ' το στόμα τους να πιω
τον μυρωμένο τους αφρό, κι όμως εγώ

Διψάω σαν ψάρι στο βυθό
κι ασφυκτιώ,
κι ασφυκτιώ σαν συννεφάκι
μέσα στον καθαρό ουρανό

Διψάω σαν ψάρι στο βυθό
κι ασφυκτιώ,
κι ασφυκτιώ σαν συννεφάκι
μέσα στον καθαρό ουρανό

Κι όμως εγώ

Διψάω σαν ψάρι στο βυθό
κι ασφυκτιώ,
κι ασφυκτιώ σαν συννεφάκι
μέσα στον καθαρό ουρανό

Διψάω σαν ψάρι στο βυθό
κι ασφυκτιώ,
κι ασφυκτιώ σαν συννεφάκι
μέσα στον καθαρό ουρανό




Δρόμος

Δεν κοπάζει δεν σβήνει
στη καρδιά μου η φωτιά
που με τρώει και με ρίχνει
απ' την Εδέμ στο πουθενά

Οι αιώνες ρωτάνε
πόσο ακόμα θα αντέξω
να τρικλίζω εκεί έξω
ξυπόλυτος μόνος

Και γω ψιθυρίζω
δικιά μου η χαρά
δικό μου το αίμα
δικός μου κι ο τρόμος

Δεν είμαι μόνος
Δεν είμαι ο μόνος
Όλα είναι δρόμος

Η φωτιά, η γιορτή, η απώλεια, ο πόνος
Ο κάθε μικρός θάνατος
κι ο μεγάλος ο ατέλειωτος κόσμος

Όλα είναι δρόμος...






Είμαι ελαφρύς

Είμαι ελαφρύς
σαν βολτίτσα στο κενό
σαν πολύχρωμο μπαλόνι
Είμαι ελαφρύς
σαν talk show ανιαρό
σαν χειμώνας που σαρώνει
Είμαι ελαφρύς

Είμαι ελαφρύς
μια χαρούμενη κραυγή
μες τη φούρια του σφαγείου
Είμαι ελαφρύς
σουξεδάκι λαϊκό
σε κελί ψυχιατρείου
Είμαι ελαφρύς

Είμαι ελαφρύς
πρωινή γυμναστική
μες το στόμα του θηρίου
Είμαι ελαφρύς
σαν γιορτούλα παιδική
σε προθάλαμο πορνείου
Είμαι ελαφρύς

Είμαι ελαφρύς
σουξεδάκι λαϊκό
σε κελί ψυχιατρείου
Είμαι ελαφρύς
σαν βροχούλα τοξική,
σαν βομβίτσα νετρονίου
Είμαι ελαφρύς
σαν βομβίτσα νετρονίου

Κάποιος μέσα μου γελάει
μια ουρλιάζει, μια σωπαίνει
Κάτι μέσα μου χαλάει
κάτι μέσα μου αρρωσταίνει
Κάποιος μέσα μου ρωτάει
πως το αντέχω τόσο γλέντι
Κάτι μέσα μου χαλάει
κάτι μέσα μου πεθαίνει
Κάποιος μέσα μου γελάει
κάτι μέσα μου πεθαίνει
Κάτι μέσα μου χαλάει
κάποιος μέσα μου σωπαίνει
Κάτι μέσα μου χαλάει
κάτι μέσα μου αρρωσταίνει
Κάποιος μέσα μου ρωτάει
τι στο διάολο με βαραίνει,
τι με βαραίνει,
ποιος με βαραίνει
Είμαι ελαφρύς

Είμαι ελαφρύς
σαν βολτίτσα στο κενό,
σαν βολτίτσα στο κενό
Είμαι ελαφρύς

Είμαι ελαφρύς
σαν βολτίτσα στο κενό,
σουξεδάκι λαϊκό
Τι με βαραίνει
τι με βαραίνει
Είμαι ελαφρύς
σαν βολτίτσα στο κενό,
σαν βολτίτσα στο κενό

ΑΠΟ ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ


ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΑ

Ένα πληρωμένο τραγούδι

Φιμώνω τοίχους,
ταΐζω μηχανές,
για την καρδιά ενός κτήνους
καταπίνω φωτιές,
πληρώνω ερωμένες, σιωπές, εκβιαστές

Τραυλίζω μύθους,
σκαλίζω πληγές,
για την καρδιά ενός κτήνους
κυνηγιέμαι απ' το χθες,
πληρώνω καταθλίψεις, ενοχές, διαστροφές

Όμως πληρώνομαι γι' αυτό πληρώνομαι
μ' ανώδυνες μικρές διαδρομές
πάνω κάτω σε μια λαίμαργη χώρα
μέσα έξω σε μια αχόρταγη χώρα
Πληγώνομαι απ' αυτήν πληγώνομαι
μα ξαγρυπνάω γυρεύοντας τα άχρηστά της δώρα,
τα άχρηστά της δώρα

Από εύσπλαχνους δήμιους
ζητάω αναβολές
για την καρδιά ενός κτήνους
τρέφομαι με ψευτιές
πληρώνω φίλους-σκύλους, διαλυμένες γιορτές

Φιμώνω τοίχους,
ταΐζω μηχανές,
για την καρδιά ενός κτήνους
καταπίνω φωτιές,
πληρώνω ερωμένες, σιωπές, εκβιαστές

Όμως πληρώνομαι γι' αυτό πληρώνομαι
μ' ανώδυνες μικρές διαδρομές
πάνω κάτω σε μια λαίμαργη χώρα
μέσα έξω σε μια αχόρταγη χώρα
Πληγώνομαι απ' αυτήν πληγώνομαι
μα ξαγρυπνάω σέρνοντας τα άχρηστά της δώρα,
τα άχρηστά της δώρα





Κεφάλι γεμάτο χρυσαφί

Έχω ένα άδειο σκουριασμένο πιστόλι
και μια αλήθεια βολικιά σαν ξυράφι
Και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Έχω ένα φόβο που τον έχουνε όλοι
και μια φωτιά που την ταΐζω με λάθη
Και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
μ΄ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Έχω ένα δρόμο, μα δεν ξέρω που βγάζει,
μια ίσια γραμμή σ' ένα βρόμικο χάρτη
Και στροβιλίζομαι απ' τη μια άκρη στην άλλη
μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Έχω μια θλίψη που 'ναι τόσο μεγάλη
που όλο φοβάμαι μην τυχόν και ξεσπάσει
Κι ισορροπώ μέσα στου ονείρου τη ζάλη
μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Έχω έναν ήλιο χλωμό στη φορμόλη,
μια καρδιά που διψάει σαν καμένο χωράφι
Και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι





Πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα

Κάτω απ' τα πόδια μου οι δρόμοι καίγονται
Τρέχω σαν ξένος στην πιο ξένη ερημιά
Κι ακούω τις γέφυρες που πίσω μου γκρεμίζονται
μα δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια

Ό,τι έχω αφήσει εκεί πίσω είναι μια βρώμικη σκιά
Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια
Ό,τι έχει μείνει εκεί πίσω είναι μια βρώμικη σκιά
Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω

Θέλω να ζήσω όπως τα αστέρια που ξεψύχησαν
μέσα στο φως κάποιου αφιλόξενου και μακρινού ουρανού
γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
και με μισήσαν περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού

Να ξενυχτήσω συντροφιά με όσους θρήνησαν
το πτώμα ενός ασήκωτου, θλιβερού γυρισμού
γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
και με μισήσαν περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού

Κλείνω τα μάτια μου, γελάω και αφήνομαι
Μεθάω σαν ξένος στην πιο ξένη αγκαλιά
Πίσω τα ίχνη μου θαμπώνουν και σβήνουνε
μα δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια.

Ό,τι έχω αφήσει εκεί πίσω είναι μια βρώμικη σκιά
Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια
Ό,τι έχει μείνει εκεί πίσω είναι μια βρώμικη σκιά
Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω

Θέλω να ζήσω όπως τα αστέρια που ξεψύχησαν
μέσα στο φως κάποιου αφιλόξενου και μακρινού ουρανού
γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
και με μισήσαν περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού

Να ξενυχτήσω συντροφιά με όσους θρήνησαν
το πτώμα ενός ασήκωτου, θλιβερού γυρισμού
γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
και με μισήσαν περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού

[john_pos]

ΤΡΥΠΕΣ ΡΕ!!!

Στιχοι και μελωδιες γεματες νοημα που καθε φορα που τις ακουω πληρωνομαι, πεταω, ταξιδευω... απιστευτη μπαντα

[Apostolof]

Τα αδιέξοδά σου
Στίχοι/Μουσική:  Νικόλας Άσιμος

Τα αδιέξοδά σου όλα γλέντα και ρίχτα στο γιαλό
Γίνε κι εσύ κουδούνα σε πατέντα π’ αλλάζει σκηνικό
Και ακολούθησε για οδηγό σου τον αυτοσαρκασμό
Θέλει αντοχή να βρεις το ριζικό σου σε καθαρό οργασμό.

Στα `λεγα, δε μ’ άκουγες και πήγες στα χαμένα
Βρες τη παραμύθα σου, μα άσε με εμένα.
Αγάπη κι ειλικρίνεια στην έχουν κάνει λιώμα
Και δεν υπάρχουν άνθρωποι στον εικοστόν αιώνα...

Πέσαν γκουρού απάνω μου και μάγοι και οι σατανιστές
Πως μου θυμίζουν όλα καρναβάλι μ’ αλεξιπτωτιστές.
Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά
Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια σταθερή καρδιά.

Στα `λεγα, δε μ’ άκουγες τραβάς για την αγχόνη
Κι η κατεργάρα μύτη μου θαρρώ πως μεγαλώνει
Σαν Σιρανό ντε Μπερζεράκ μονομαχώ ακόμα
Στη μύτη μου φιλτράρεται το νέφος του αιώνα.

Αντέχω ακόμα να `μαι υπηρέτης, βαστάω και μπορώ
Κι αν δεν μπορείτε πια να με σκοτώστε με λέτε γραφικό.
Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά
Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια καθαρή καρδιά...