Ο φασισμός επιστρέφει στην χώρα που τον γέννησε...

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[12:00-13:30]

Η γραμματεία είναι ανοιχτή καθημερινά 12:00-13:30

[Karaμazoβ]

Ο Ντούτσε της Αιώνιας Πόλης


Το φασιστικό παρελθόν του νέου δημάρχου της Ρώμης και πώς εξηγείται η ήττα της κεντροαριστεράς

Σε περίοδο κρίσης και ενδοσκόπησης μπαίνει η ιταλική αριστερά μετά τα απογοητευτικά εκλογικά αποτελέσματα στις κοινοβουλευτικές και τοπικές εκλογές και τη μεγάλη νίκη της δεξιάς. Η σαρωτική επικράτηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, η εκλογή του νεοφασίστα Τζιάνι Αλεμάνο στη δημαρχία της Ρώμης και η ανάδειξη του επίσης νεοφασίστα Τζιανφράνκο Φίνι στην προεδρία της Βουλής, σηματοδοτούν μια νέα εποχή για τη χώρα του Τολιάτι και του Μακιαβέλι, του Γκράμσι αλλά και του Μουσολίνι.

Η Ιταλία άλλαξε δραματικά τα τελευταία χρόνια και οι μόνοι που δεν έδειξαν να αντιλαμβάνονται τα μηνύματα των καιρών είναι οι ηγέτες της κεντροαριστεράς, οι οποίοι εξακολουθούν να κάνουν πολιτική με τους ίδιους παρωχημένους όρους της δεκαετίας του '90.

Οι Ιταλοί επέστρεψαν στις παραδοσιακές αξίες, την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια, μια στάση καθαρά αμυντική, φοβική και αδιέξοδη, γιατί η κεντροαριστερή κυβέρνηση δεν μπόρεσε να δώσει λύσεις (ούτε και να προσφέρει όραμα) στα πιεστικά προβλήματα της καθημερινότητας.

Αντιθέτως, η πολιτική της πρόταση ήταν πολλές φορές «ουρά» της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, κάνοντας τις διαχωριστικές γραμμές ακόμη πιο ισχνές και γκρίζες. Ο Βελτρόνι και ο Ρουτέλι συναγωνίστηκαν τον Μπερλουσκόνι και τον Αλεμάνο στις υποσχέσεις για μείωση των φόρων, ενώ σε τοπικό επίπεδο κεντροαριστεροί δήμαρχοι υιοθέτησαν ξενόφοβα και ρατιστικά μέτρα κατά των μεταναστών.


Μετά τη νίκη οι οπαδοί τον χαιρετούν φασιστικά και αυτός τους απαντάει κουνώντας τη σημαία.

Το τείχος της ντροπής

Πιο κραυγαλέα περίπτωση, η κατασκευή τείχους γύρω από συνοικισμό μεταναστών στην Πάντοβα με τη συναίνεση ορισμένων δημοτικών συμβούλων της κεντροαριστεράς. Μετά την παγκόσμια κατακραυγή, το τείχος γκρεμίστηκε, όμως ο σπόρος του μίσους και του φόβου φαίνεται να έχει μπολιάσει την κοινωνία. Δήμαρχοι της Λίγκας στον Βορρά επικηρύσουν με 5.000 ευρώ τη σύλληψη και απέλαση μεταναστών χωρίς άδεια παραμονής, ενώ παίρνουν θεσμικά μέτρα για τον εξοβελισμό όχι μόνο των ξένων αλλά και των φτωχών και των παραβατικών Ιταλών από το ιστορικό κέντρο των πόλεων που ελέγχουν.

Η άκρα αριστερά, που είναι σημαντική εκλογική δύναμη στην Ιταλία, τιμώρησε τη δεξιά πολιτική του Πρόντι, ενώ η κοινωνία στράφηκε ακόμη πιο δεξιά, αφήνοντας την κεντροαριστερά να παραπαίει μέσα σε ένα διστακτικό, αμήχανο και γκρίζο νεφέλωμα πολιτικής σύγχυσης και συμψηφισμών.

Είναι ωστόσο αξιοσημείωτο ότι η ιστορική νίκη του Αλεμάνο (του πρώτου νεοφασίστα που εκλέγεται στη δημαρχία της Αιώνιας Πόλης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) έγινε με κεντρικό σύνθημα την επιβολή του νόμου και της τάξης, ενώ τόσο ο ίδιος όσο και η παράταξή του είναι η επιτομή της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς και της φασιστικής νοσταλγίας.

Ο Αλεμάνο εκμεταλλεύτηκε δύο πρόσφατες δολοφονίες Ιταλών από ρουμάνους μετανάστες για να σπείρει την ξενοφοβία και την ανασφάλεια στο εκλογικό σώμα. «Θα απελάσω κάθε ξένο που παραβιάζει τον ιταλικό νόμο», δήλωνε προεκλογικά, την ώρα που ο ηγέτης της Λίγκας του Βορρά και ιδεολογικός του σύμμαχος, Ουμπέρτο Μπόσι, απειλούσε να πάρει τα όπλα για να σώσει τη χώρα. Για τους ακροδεξιούς ο νόμος είναι κάτι σχετικό. Μπορεί να παραβιάζεται μόνο από τους ίδιους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο βίος και η πολιτεία του 50χρονου πρώην γραμματέα της νεολαίας των νεοφασιστών, Αλεμάνο. Ενεργό μέλος των παρακρατικών ομάδων των «χρόνων του μολυβιού», της ταραγμένης εποχής 1970-'80, φοράει ακόμη για φυλακτό στο λαιμό του τον φασιστικό διπλό πέλεκυ, σε ανάμνηση ενός φίλου του που σκοτώθηκε σε ένοπλη συμπλοκή με ακροαριστερούς το 1980.

Το 1981 συνελήφθη γιατί μαζί με άλλους τέσσερις νεοφασίστες έδειραν ανελέητα με μπαστούνια του μπέιζμπολ 23χρονο αριστερό φοιτητή.

Το 1982 ο Αλεμάνο συνελήφθη γιατί έριξε βόμβα μολότοφ κατά της σοβιετικής πρεσβείας στη Ρώμη. Καταδικάστηκε αρχικά σε οκτώ μήνες φυλάκιση, για να αθωωθεί σε δεύτερο βαθμό, λόγω αμφιβολιών.

Υπέρμαχος του Μουσολίνι

Το 1989 συνελήφθη μαζί με άλλους νεοφασίστες γιατί χτύπησαν τέσσερις αστυνομικούς κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στην επίσκεψη Μπους στη Ρώμη. Ο αμερικανός πρόεδρος επισκέφθηκε τότε το κοιμητήριο όπου είναι θαμμένοι οι συμπατριώτες του που έπεσαν στη μάχη για την απελευθέρωση της Ιταλίας από τον φασιστικό ζυγό. Ο Αλεμάνο, θιασώτης του νόμου και της τάξης, διαδήλωσε βίαια υπέρ της μνήμης των οπαδών του Μουσολίνι που αντιτάχθηκαν στην ξένη εισβολή...

Την ημέρα της εκλογικής του νίκης οι οπαδοί του τον χαιρετούσαν φασιστικά, ενώ ο δήμαρχος έβγαινε στο μπαλκόνι αλά Ντούτσε...


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 04/05/2008

   

   

[smo]

Και οι φιλοι μας οι Ιταλοι δεν ειναι οι μονοι που τα τελευταια χρονια τεινουν ξανα στο φασισμο. Στη γερμανια υπαρχουν ολοκληρα χωρια τα οποια ειναι φασιστοκρατουμενα σε σημειο που δεν επιτρεπουν σε αλλους να κατοικισουν σε αυτα.

Ακομη περισσοτερο ομως ειναι διαδεδομενη αυτη η ταση στην ρωσια οπου υπαρχουν στρατιωτικες κατασκηνωσεις που στελνουν οι ρωσοι το καλοκαιρι τα παιδια τους για "διακοπες" στην ουσια εκπευδευση. Και μαλιστα σε τοσο μεγαλο βαθμο εχει ισχωρισει ο φασισμος οπου και ο υπουργος εσωτερικων επι πουτιν λαμβανε μερος ως επικεφαλης σε τελετες μειησης σε φασιστικες οργανωσεις.

Ειχε κανει ενα ντοκιμαντερ αν δεν απατωμαι ο κουλουγλου καποτε που τα εδειχνε ολα αυτα αν το βρω θα ποσταρω το λινκ.

[pandora]

Η Ιταλία ζει ένα είδος εθνικής συμφιλίωσης, συγχωρώντας το «μαύρο» παρελθόν του νέου δημάρχου της Ρώμης Τζ. Αλεμάνο και του προέδρου της Βουλής Τζ. Φίνι

Το φάντασμα του Μουσολίνι δεν τους τρομάζει
Ολική επαναφορά της πιο σκληρής πτέρυγας της Δεξιάς του Σίλβιο Μπερλουσκόνι

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΣ


Εξήντα και πλέον χρόνια από την πτώση του φασισμού, η Τρίτη Ιταλική Δημοκρατία εγκαινιάζεται από τους πολιτικούς κληρονόμους του Μπενίτο Μουσολίνι. Κι όμως στην Ιταλία κανένας δεν φαίνεται να τρομάζει από το σκοτεινό παρελθόν της.
Oι Ιταλοί δεν τρόμαξαν ούτε από τους φασιστικούς χαιρετισμούς των συγκεντρωμένων οπαδών του πρώην ηγέτη της νεοφασιστικής νεολαίας Τζάνι Αλεμάνο μετά τη νίκη του στη Ρώμη, ούτε από τον κέλτικο σταυρό, ένα φορτισμένο σύμβολο, που φοράει και δεν φρόντισε να κρύψει ο νέος δήμαρχος της «αιώνιας πόλης». Τι συμβαίνει, λοιπόν, στην Ιταλία; Οι δαίμονες της Άκρας Δεξιάς δεν έχουν ενταφιαστεί ποτέ, όπως έγραφε στο κύριο άρθρο του ο Ιndependent μετά την εκλογή του Αλεμάνο, την περασμένη Δευτέρα; Ή μήπως η χώρα έκανε ένα σημαντικό βήμα προς την πολιτική ομαλότητα,  όπως έγραφε η Repubblica μετά την εκλογή του ηγέτη της Εθνικής Συμμαχίας Τζανφράνκο Φίνι στην προεδρία της Βουλής; Δύο πρώην φασίστες, νεοφασίστες ή μεταφασίστες (ανάλογα με την προσέγγιση) ενσαρκώνουν την ολική επαναφορά της πιο σκληρής πτέρυγας της Δεξιάς του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Και εξηγούν τους λόγους αυτής της επαναφοράς.

«Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη».
Ο Αλεμάνο δεν οφείλει ασφαλώς τη νίκη του στις παλιές ιδεολογικές του πεποιθήσεις. Κέρδισε γιατί απλώς έπαιξε με τη γνωστή ξενοφοβική ρητορική, το χαρτί της ανασφάλειας, ένα προνομιακό πεδίο της Δεξιάς. Αυτό το γενικευμένο αίσθημα της ανασφάλειας, το οποίο κορυφώθηκε έπειτα από δύο επεισόδια βιασμών με δράστες Ρουμάνους λαθρομετανάστες, ήταν αρκετό για να δοθεί τέλος στην αντιφασιστική παράδοση της Ρώμης. Στο Κουαντράρο, μια περιοχή στην περιφέρεια της ιταλικής πρωτεύουσας όπου έβρισκαν καταφύγιο οι αντάρτες γιατί δεν είχαν πατήσει ποτέ το πόδι τους οι φασίστες και οι ναζί, ο Αλεμάνο κέρδισε 19 από τις 20 έδρες. Το ίδιο συνέβη και σε άλλους παραδοσιακά «κόκκινους» δήμους.
Ο Αλεμάνο, που κάποτε είχε συλληφθεί για βιαιοπραγίες και τραμπουκισμό, δεν φαίνεται πια απειλητικός ούτε καν στους παραδοσιακούς αντιπάλους του. «Ο Τζάνι είναι σοβαρό πρόσωπο. Ας μην τον σταυρώνουμε πια για το παρελθόν του», τόνισε αυτήν την εβδομάδα ο Μάριο Καπάνα, ιδρυτής του φοιτητικού κινήματος το 1968, που κάποτε κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του από τα χέρια των νεοφασιστών. Από μια άποψη η Ιταλία ζει ένα είδος εθνικής συμφιλίωσης.

Η στροφή του Φίνι.

«Με εμένα τελείωσε η μεταπολεμική περίοδος». Με αυτήν τη φράση, που εκστόμισε μετά την εκλογή του στην προεδρία της Βουλής, ο Φίνι ολοκλήρωσε την επιχείρηση ιδεολογικής αποφόρτισης και δημοκρατικής νομιμοποίησης που άρχισε πριν από δεκατρία χρόνια. Ο άνθρωπος που χαρακτήρισε κάποτε τον Μουσολίνι ως τον μεγαλύτερο ηγέτη του 20ού αιώνα, διέλυσε το 1995 στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Φιούτζι το νεοφασιστικό Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα (ΜSΙ) και το μετονόμασε σε Εθνική Συμμαχία. Όπως σημειώνει ο συγγραφέας Τομπάιας Τζόουνς στη χθεσινή Guardian, ένας αναθεωρητικός άνεμος αποκατέστησε τον Μουσολίνι και την εικόνα των τεράτων-οπαδών του που είχαν αποτυπώσει ο Μπερτολούτσι στο «1900» και ο Παζολίνι στο «Σαλό».
«Κανένας δεν μπορεί να μη γιορτάζει την 25η Απριλίου», επέτειο της πτώσης του φασιστικού καθεστώτος, δήλωνε προχθές ο Φίνι. Την ίδια ώρα, βέβαια, ο σύμβουλός του Ινάτσιο Λα Ρούσα αγκάλιαζε την Αλεσάντρα Μουσολίνι και της έλεγε αρκετά δυνατά ώστε να τον ακούσουν όλοι: «Αγαπώ κι εσένα και τον παππού σου»...

ΤΑ ΝΕΑ 3/5/08

[promitheas]

τρελό γέλιο.... 

http://www.youtube.com/watch?v=_lR_i2uIn3A&feature=related

[SolidSNK]

Λυπηρό ...