Ποιά είναι η ισχύς της Μπολόνιας?

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πληροφορίες Καθηγητών]

Πληροφορίες Καθηγητών

[electroSOK]

Παραθέτω τα παρακάτω ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά άρθρα της Τετάρτης από ΤΑ ΝΕΑ, την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και  ΤΟ ΕΘΝΟΣ. Επίσης, στο συνημμένο αρχείο είναι το αντίστοιχο άρθρο από ΤΟ ΒΗΜΑ, που είναι και το πιο αποκαλυπτικό όλων!

Διαβάστε τα! Τα συμπεράσματα είναι πολύ χρήσιμα!


http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18656&m=N15&aa=1

Αδειασμα της υπουργού

«Αδειασε» χθες στη Βουλή ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής Αρχής Αξιολόγησης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Πίτερ Γουίλιαμς, την κ. Μαριέττα Γιαννάκου σχετικά με το ευρωπαϊκό μοντέλο εκπαίδευσης.

Μιλώντας στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, ο κ. Γουίλιαμς αμφισβήτησε το βασικό επιχείρημα της υπουργού ότι πρέπει οι αλλαγές για την αξιολόγηση των ελληνικών Πανεπιστημίων να προχωρήσουν ταχύτατα επειδή - κατά την κ. Γιαννάκου - μετά το 2010 θα ισχύσει το πανευρωπαϊκό σύστημα αξιολόγησης των Πανεπιστημίων των χωρών της Ε.Ε. Χαρακτήρισε «πολύ απομακρυσμένο σενάριο» να υπάρξει μετά τη συγκεκριμένη ημερομηνία «ένα κοινό καλούπι για την Ανώτατη Εκπαίδευση». Και πρόσθεσε πως «δεν υπάρχουν συστήματα διασφάλισης ποιότητας για να δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός φορέας».



http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100007_04/10/2006_200133
 
Αξιολόγηση... υπέρ αδυνάτων
 Οι συμβουλές και νουθεσίες του Ευρωπαίου ειδικού κ. Γουίλιαμς προς την πανεπιστημιακή κοινότητα
Του Αποστολου Λακασα

«Οπως ο καλός δάσκαλος φροντίζει περισσότερο τον μαθητή που υστερεί, έτσι θα πρέπει να λειτουργεί και η πολιτεία για τα πανεπιστήμια που μετά την αξιολόγηση θα βρεθούν σε δυσχερή θέση». Τα λόγια αυτά του Πίτερ Γουίλιαμς, που είναι ξεκάθαρο μήνυμα... έσπασαν τον πάγο της πρώτης συνάντησης που είχε ο προέδρος του Eυρωπαϊκού Δικτύου για τη Διασφάλιση της Ποιότητας στην Aνώτατη Eκπαίδευση (ENQA) με τους πρυτάνεις των ελληνικών πανεπιστημίων. Ακολούθησε η συνάντηση που είχε ο κ. Γουίλιαμς με τους προέδρους των ελληνικών ΤΕΙ, αλλά και η ενημέρωση που έκανε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Η ENQA είναι ο εντεταλμένος φορέας από το Συμβούλιο των Ευρωπαίων υπουργών Παιδείας, που θα διαμορφώσει τους άξονες της αξιολόγησης των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων ώστε να δημιουργηθεί από το 2010 ο ενιαίος ευρωπαϊκός χώρος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ο κ. Γουίλιαμς παρουσιάστηκε πανέτοιμος ενώπιον των εκπροσώπων των ελληνικών ιδρυμάτων, καθώς γνώριζε ότι υπάρχουν και αντιδράσεις για τη διαδικασία της αξιολόγησης. Με διαφάνειες παρουσίασε τα 7 σημεία της αξιολόγησης (τι είναι, οι στόχοι της κ.ά.) και φέρεται να εντυπωσίασε τους πρυτάνεις και τους προέδρους των ΤΕΙ καθώς διασκέδασε τους όποιους φόβους τους ότι η διαδικασία αξιολόγησης θα λειτουργήσει ως μέσο δημιουργίας πανεπιστημίων και ΤΕΙ πολλών... ταχυτήτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι πληθώρα ερωτήσεων από τους εκπροσώπους περιφερειακών ιδρυμάτων αναφέρονταν στις ιδιαιτερότητες που έχει η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. «Θα αξιολογηθεί με τον ίδιο τρόπο ένα παλιό, παραδοσιακό ίδρυμα της Αθήνας και ένα νέο, περιφερειακό, ?εξακτινισμένο? ίδρυμα;» ήταν μία από τις ερωτήσεις. Επίσης, ετέθη το ζήτημα της χρηματοδότησης των τομέων, όπως οι ανθρωπιστικές επιστήμες, που δεν μπορούν να διεκδικήσουν κονδύλια μέσω ερευνητικών προγραμμάτων.

Ο κ. Γουίλιαμς ανέφερε ότι δεν υπάρχει ένα ενιαίο σύστημα ελέγχου των ιδρυμάτων, αλλά απλώς δίνονται οι κατευθυντήριες γραμμές. «Το κάθε ίδρυμα θα πρέπει να αναπτύξει το δικό του προφίλ στο σκέλος της αξιολόγησης με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αλλωστε, η διαδικασία της αξιολόγησης είναι μία δυναμική κατάσταση σε διαρκή εξέλιξη» τόνισε χαρακτηριστικά.

Στο ίδιο εστίασε ο κ. Γουίλιαμς στην ενημέρωση που έκανε στα μέλη της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Υπογράμμισε ότι το ενδεχόμενο υιοθέτησης ενός ενιαίου ευρωπαϊκού συστήματος αξιολόγησης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης εντός της προσεχούς 15ετίας συγκεντρώνει πολύ μικρές πιθανότητες. Απαντώντας σε επισήμανση της υπουργού Παιδείας κ. Μαριέττας Γιαννάκου, ο κ. Γουίλιαμς χαρακτήρισε «πολύ απομακρυσμένο σενάριο το ενδεχόμενο ύπαρξης ενός κοινού καλουπιού για τα πανεπιστήμια μετά το έτος 2010», σημειώνοντας, πάντως, ότι απαιτείται η σωστή ταχύτητα για μία σταδιακή σύγκλιση των ακαδημαϊκών προσεγγίσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. «Για 10-15 χρόνια ακόμη θα υπάρχει μία πορεία προς αυτό το κοινό μοντέλο» επεσήμανε.
 
 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΕΙ
Ευρωπαϊκό «χαστούκι» στη Γιαννάκου

Eυρωπαϊκό «χαστούκι» δέχτηκε χθες η υπουργός Παιδείας M. Γιαννάκου για την περίφημη αξιολόγηση που προωθεί για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του διαλόγου για την ανώτατη εκπαίδευση που γίνεται στη Bουλή, ο πρόεδρος της Eυρωπαϊκής Aρχής Aξιολόγησης Πίτερ Γουίλιαμς άδειασε ουσιαστικά την κ. Γιαννάκου, καθώς αμφισβήτησε το βασικό επιχείρημά της ότι οι αλλαγές για την αξιολόγηση των AEI πρέπει να προχωρήσουν γρήγορα πριν ισχύσει το ενιαίο πανευρωπαϊκό σύστημα το 2010.

«Πρόκειται για πολύ απομακρυσμένο σενάριο» τόνισε ο Bρετανός καθηγητής αναφερόμενος στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού φορέα αξιολόγησης των πανεπιστημίων. H υπουργός Παιδείας, που παρακολουθούσε τη συνεδρίαση, ζήτησε από τον κ. Γουίλιαμς να ενημερώσει τη Bουλή σχετικά με το αν μπορεί να υπάρξει ένα είδος κοινού προτύπου αξιολόγησης για όλες τις χώρες της E.E «Mε προκαλείτε και δικαίως γιατί κινδυνεύουμε με εφησυχασμό» απάντησε εκείνος. «Oμως» συνέχισε αποκαλυπτικά «πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι για 10-15 χρόνια ακόμη αυτό το μοντέλο θα είναι αφιερωμένο στην εθνική συγκρότηση της Παιδείας για κάθε κράτος ξεχωριστά. Για να υπάρξει μακροπρόθεσμα ένα ευρωπαϊκό μοντέλο, πρέπει προηγουμένως η κάθε χώρα να ασχοληθεί με τα θέματα της Παιδείας και μετά βλέπουμε..»

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=5348&subid=2&PubID=66505&word=%C3%EF%F5%DF%EB%E9%E1%EC%F2

[electroSOK]

Πωπω, για δες τι μαθαίνουμε... Όχι τίποτε άλλο, απλά θυμάμαι ότι πολλοί που ήταν διστακτικοί κατά τη διάρκεια της κατάληψης λέγανε πως ό,τι και να κάνουμε τα μέτρα θα περάσουν γιατί θα μας το επιβάλει η Ε.Ε....
 
Για δες που τελικά, ακόμα και όταν η εκπαιδευτική πολιτική χαράσσεται από τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες, αν υπάρχει η κατάλληλη πίεση από μεριάς μας, όλα είναι πιθανά! Γιατί η πολιτική δεν είναι απλά μαθηματικά. Ποτέ δεν θα πάψει να διαμορφώνεται από τις πιέσεις που ασκούν οι κοινωνικές ομάδες. Και όποιος ασκεί την μεγαλύτερη πίεση, κερδίζει  !
 
Τα άρθρα είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά, θα προωθηθούν καταλλήλως και στην σχολή μας με το πέρας της εξεταστικής, κυρίως για να μπορέσει ο καθένας να βγάλει τα πολύ χρήσιμα συμπεράσματά του.
Οι ίδιοι οι εμπνευστές του μοντέλου του Κοινού Ευρωπαικού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και της συμφωνίας της Μπολόνιας ομολογούν ότι η προσπάθειά τους μάλλον σκαλώνει γιατί δεν υπολόγισαν σωστά κάποιους παράγοντες (θυμίζω ότι κινητοποίησεις για τις επιχειρούμενες αλλαγές στην Ανώτατη Εκπαίδευση βάση της συμφωνίας της Μπολόνιας γίνονται και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. εκτός της Ελλάδας. Επίσης, χώρες, όπως η Γερμανία που εφάρμοσαν το σύστημα 3+2 κύκλοι σπουδών, εντέλει γύρισαν στο παλιό τους σύστημα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις Πολυτεχνικές Σχολές, γιατί προφανώς διαπίστωσαν ότι το 3+2 είναι ένα αποτυχημένο μοντέλο).
 
Κοινώς, πολλές πτυχές της συμφωνίας της Μπολόνιας είναι ήδη αποτυχημένες. Και οι εμπνευστές τους τρέχουν να τις τροποποιήσουν και να τις δώσουν μεγαλύτερη παράταση χρόνου (10 με 15 χρόνια, άρα 2006+15= 2021!), μπας και διασώσουν κάπως την συμφωνία.
 
Οπότε
 
ΑΣ ΜΗΝ ΤΣΙΜΠΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ 2010.
 
Ας καταλάβουμε ότι η πολιτική που πάει να εφαρμόσει η κυβέρνηση έχει ήδη αποτύχει στις άλλες χώρες και πλέον δύσκολα βρίσκει συμμάχους (είδατε πώς την... άδειασε ο πρόεδρος της Ευρωπα'ι'κής Αρχής Αξιολόγησης των Πανεπιστημίων). Εμείς λοιπόν έχουμε το πάνω χέρι στην όλη κατάσταση.
 
ΔΕΝ ΤΣΙΜΠΑΜΕ!

[electroSOK]

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18666&m=N69&aa=3
 

--------------------------------------------------------------------------------


Ο ΒΡΕΤΑΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΑ «ΝΕΑ»

Μύθος η μη αναγνώριση των ελληνικών πτυχίων


 
Ο Βρετανός πρόεδρος της αγγλικής Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας των πανεπιστημίων, αλλά και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής, Πίτερ Γουίλιαμς 

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ λόγος η Ελλάδα να ακολουθήσει το βρετανικό πρότυπο για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων της, στο οποίο γίνεται ιεραρχική κατάταξη των ιδρυμάτων και σύνδεση με τη χρηματοδότησή τους. Εξάλλου, το ενδεχόμενο υιοθέτησης κοινού τρόπου για την αξιολόγηση των ΑΕΙ μέχρι το 2010 είναι πολύ «απομακρυσμένο» σενάριο. Για τα επόμενα 10-15 χρόνια θα εξακολουθεί η πορεία προς το κοινό σύστημα.

Με τις επισημάνσεις αυτές, σε συνέντευξή του προς «ΤΑ ΝΕΑ» και στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, ο Βρετανός πρόεδρος της αγγλικής Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας των πανεπιστημίων αλλά και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής, Πίτερ Γουίλιαμς, δίνει το «στίγμα» της αξιολόγησης των ΑΕΙ και διαλύει τον μύθο που έντεχνα καλλιεργεί το υπουργείο Παιδείας - ότι αν μέχρι το 2010 δεν κάνουμε αξιολόγηση των ΑΕΙ, τα ελληνικά πτυχία δεν θα αναγνωρίζονται στην Ευρώπη.

Μίλησε στους πρυτάνεις

Ο κ. Γουίλιαμς επισκέφθηκε προ ημερών την Ελλάδα και μίλησε στους πρυτάνεις των ΑΕΙ, στους προέδρους των ΤΕΙ και στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για το τι σημαίνει αξιολόγηση στην Ευρώπη και στη Βρετανία. «ΤΑ ΝΕΑ» μίλησαν μαζί του, με τη φροντίδα του Βρετανικού Συμβουλίου. Μάλιστα, η βρετανική Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας έχει ήδη αξιολογήσει στη χώρα μας όχι πανεπιστήμια, αλλά ιδιωτικά κολέγια που συνεργάζονται με βρετανικά ΑΕΙ.

«Στο πλαίσιο των συνομιλιών με τους προέδρους των ΤΕΙ και τους πρυτάνεις», είπε ο κ. Γουίλιαμς, «φρόντισα να τονίσω ότι η εμπειρία της Βρετανίας στο θέμα της διασφάλισης ποιότητας δεν αποτελεί απαραίτητα πρότυπο το οποίο θα πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα. Ωστόσο, ίσως αποτελέσει πηγή από την οποία η Ελλάδα θα μπορούσε να αντλήσει παραδείγματα τρόπων για να εξασφαλίσει στήριξη της κοινότητας της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Ειδικότερα, τόνισα τη σημασία της διασφάλισης ποιότητας ως μέσου υποστήριξης και βοήθειας για ανάπτυξη προς τα Ιδρύματα και όχι ως αρνητική δοκιμασία ή τιμωρία».

Μπορεί όμως να γίνει αξιολόγηση χωρίς «ποινές» ή «επιβραβεύσεις»;

«Η διασφάλιση ποιότητας είναι αποτελεσματική όταν δεν υπακούει στη λογική της επιβράβευσης και της ποινής. Το θέμα εδώ είναι ο ακαδημαϊκός επαγγελματισμός - η επιθυμία να παρέχουμε στους σπουδαστές τις καλύτερες δυνατές ευκαιρίες μάθησης και τη δυνατότητα να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Είναι μια ευθύνη που αναλογεί εξίσου σε καθηγητές και σπουδαστές».

Η αναγνώριση των πτυχίων

Όσον αφορά το θέμα της αναγνώρισης των ελληνικών πτυχίων μετά το 2010, αν μέχρι τότε τα πανεπιστήμια δεν έχουν αξιολογηθεί, ο κ. Γουίλιαμς ρωτήθηκε και από τη Βουλή και έθεσε το ζήτημα σε ορθή βάση - σε σχέση με το «δεν θα αναγνωρίζονται τα πτυχία» της κ. Γιαννάκου:

«Μετά το 2010 οι σπουδαστές των χωρών που δεν διαθέτουν διαφανή συστήματα διασφάλισης ποιότητας, είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν πρόβλημα με την κινητικότητα και την εύρεση εργασίας σε άλλες χώρες, καθώς θα είναι δύσκολο για τους εργοδότες από άλλη χώρα να συγκρίνουν το επίπεδο των σπουδών και των πτυχίων σπουδαστών από ένα πανεπιστήμιο χωρίς αξιολόγηση», είπε χαρακτηριστικά.



ΤΑ ΝΕΑ , 16/10/2006 , Σελ.: N69
Κωδικός άρθρου: A18666N693
ID: 541515

[electroSOK]

Δεν σας βλέπω, δεν σας βλέπω συμφορουμίτες μου να κάνετε κάποιο σχόλιο επί του θέματος αυτού. Αν και η αποκάλυψη αυτή είναι σοβαρότατη!

[jimi]

Τι να σχολιάσουμε ρε Τάσο???Τα ασχολίαστα???Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.Αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση δε δεχόταν και τόσο ισχυρές πιέσεις από την ΕΕ και γίνεται εμφανής η ανεπάρκεια των ατόμων που την απαρτίζουν.Και μάλλον τελικά δεν εξυπηρετούσαν τπτ περισσότερο από μικροπολιτικές σκοπιμότητες.Ήθελαν να παρουσιάσουν ένα "μεταρυθμιστικό" έργο για την παιδεία ,ώστε να το χρησιμοποιήσουν προεκλογικά,και φυσικά να "βολέψουν" μέσα στα πανεπιστήμια τα δικά τους παιδιά. Τώρα αν παραπέμπψω σε ιδεολογία της δεξιάς περί ιεράς εξέτασης ,αθέμιτου ανταγωνισμού και αχαλίνωτης βλακείας,θα φταίω εγώ???Θα σχολιάσω περισσότερο μετά τις βουλευτικές εκλογές.

[Alexkasgr]

Ο κ. Γουίλιαμς παρουσιάστηκε πανέτοιμος ενώπιον των εκπροσώπων των ελληνικών ιδρυμάτων, καθώς γνώριζε ότι υπάρχουν και αντιδράσεις για τη διαδικασία της αξιολόγησης. Με διαφάνειες παρουσίασε τα 7 σημεία της αξιολόγησης (τι είναι, οι στόχοι της κ.ά.) και φέρεται να εντυπωσίασε τους πρυτάνεις και τους προέδρους των ΤΕΙ καθώς διασκέδασε τους όποιους φόβους τους ότι η διαδικασία αξιολόγησης θα λειτουργήσει ως μέσο δημιουργίας πανεπιστημίων και ΤΕΙ πολλών... ταχυτήτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι πληθώρα ερωτήσεων από τους εκπροσώπους περιφερειακών ιδρυμάτων αναφέρονταν στις ιδιαιτερότητες που έχει η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. «Θα αξιολογηθεί με τον ίδιο τρόπο ένα παλιό, παραδοσιακό ίδρυμα της Αθήνας και ένα νέο, περιφερειακό, ?εξακτινισμένο? ίδρυμα;» ήταν μία από τις ερωτήσεις. Επίσης, ετέθη το ζήτημα της χρηματοδότησης των τομέων, όπως οι ανθρωπιστικές επιστήμες, που δεν μπορούν να διεκδικήσουν κονδύλια μέσω ερευνητικών προγραμμάτων.

Ο κ. Γουίλιαμς ανέφερε ότι δεν υπάρχει ένα ενιαίο σύστημα ελέγχου των ιδρυμάτων, αλλά απλώς δίνονται οι κατευθυντήριες γραμμές. «Το κάθε ίδρυμα θα πρέπει να αναπτύξει το δικό του προφίλ στο σκέλος της αξιολόγησης με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αλλωστε, η διαδικασία της αξιολόγησης είναι μία δυναμική κατάσταση σε διαρκή εξέλιξη» τόνισε χαρακτηριστικά.

Εγώ πάντως εδώ πέρα βλέπω να μιλάει για αξιολόγηση με σκοπό την ενίσχυση των αδύναμων και σταδιακή εξισορρόπηση των υποδομών των ιδρυμάτων μιας χώρας, ενώ για αντικείμενα που δεν θα μπορούν να προσεγγίσουν πολλά ερευνητικά προγράμματα, το Πανεπιστήμιο θα φροντίζει για την επαρκή χρηματοδότησή τους.
ʼρα τα όσα ακούμε επί 1 χρόνο στις συνελεύσεις μήπως είναι τρομολαγνεία?

«Μετά το 2010 οι σπουδαστές των χωρών που δεν διαθέτουν διαφανή συστήματα διασφάλισης ποιότητας, είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν πρόβλημα με την κινητικότητα και την εύρεση εργασίας σε άλλες χώρες, καθώς θα είναι δύσκολο για τους εργοδότες από άλλη χώρα να συγκρίνουν το επίπεδο των σπουδών και των πτυχίων σπουδαστών από ένα πανεπιστήμιο χωρίς αξιολόγηση», είπε χαρακτηριστικά.

Αυτονόητο. Εννοείται ότι μιλάμε για εκτός Ελλάδος προβλήματα στην αναγνώριση. Ο τίτλος του άρθρου είναι παραπλανητικός. Αν υπάρχει πρόβλημα στην αναγνώριση των πτυχίων στο εξωτερικό, ποιος μας εξασφαλίζει ότι τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού θα μας δέχονται για μεταπτυχίακες σπουδές?

[electroSOK]

Ο κ. Γουίλιαμς παρουσιάστηκε πανέτοιμος ενώπιον των εκπροσώπων των ελληνικών ιδρυμάτων, καθώς γνώριζε ότι υπάρχουν και αντιδράσεις για τη διαδικασία της αξιολόγησης. Με διαφάνειες παρουσίασε τα 7 σημεία της αξιολόγησης (τι είναι, οι στόχοι της κ.ά.) και φέρεται να εντυπωσίασε τους πρυτάνεις και τους προέδρους των ΤΕΙ καθώς διασκέδασε τους όποιους φόβους τους ότι η διαδικασία αξιολόγησης θα λειτουργήσει ως μέσο δημιουργίας πανεπιστημίων και ΤΕΙ πολλών... ταχυτήτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι πληθώρα ερωτήσεων από τους εκπροσώπους περιφερειακών ιδρυμάτων αναφέρονταν στις ιδιαιτερότητες που έχει η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. «Θα αξιολογηθεί με τον ίδιο τρόπο ένα παλιό, παραδοσιακό ίδρυμα της Αθήνας και ένα νέο, περιφερειακό, ?εξακτινισμένο? ίδρυμα;» ήταν μία από τις ερωτήσεις. Επίσης, ετέθη το ζήτημα της χρηματοδότησης των τομέων, όπως οι ανθρωπιστικές επιστήμες, που δεν μπορούν να διεκδικήσουν κονδύλια μέσω ερευνητικών προγραμμάτων.

Ο κ. Γουίλιαμς ανέφερε ότι δεν υπάρχει ένα ενιαίο σύστημα ελέγχου των ιδρυμάτων, αλλά απλώς δίνονται οι κατευθυντήριες γραμμές. «Το κάθε ίδρυμα θα πρέπει να αναπτύξει το δικό του προφίλ στο σκέλος της αξιολόγησης με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αλλωστε, η διαδικασία της αξιολόγησης είναι μία δυναμική κατάσταση σε διαρκή εξέλιξη» τόνισε χαρακτηριστικά.

Εγώ πάντως εδώ πέρα βλέπω να μιλάει για αξιολόγηση με σκοπό την ενίσχυση των αδύναμων και σταδιακή εξισορρόπηση των υποδομών των ιδρυμάτων μιας χώρας, ενώ για αντικείμενα που δεν θα μπορούν να προσεγγίσουν πολλά ερευνητικά προγράμματα, το Πανεπιστήμιο θα φροντίζει για την επαρκή χρηματοδότησή τους.
ʼρα τα όσα ακούμε επί 1 χρόνο στις συνελεύσεις μήπως είναι τρομολαγνεία?

Αυτά που ακούγονται στις γενικές συνελεύσεις είναι η καταγραφή της πραγματικότητας του πώς εφαρμόζεται η διαδικασία της αξιολόγησης σε άλλες χώρες όπως η Αγγλία. Εκεί η αξιολόγηση τιμωρεί και δεν βοηθά τα αδύναμα τμήματα. Τώρα το ότι υπάρχει και εναλλακτικός τρόπος αξιολόγησης που δεν τιμωρεί αλλά βοηθά τα αδύναμα τμήματα, αυτό ναι, μπορεί να ισχύσει. Δεδομένου όμως ότι συνήθως παίρνουμε στα σοβαρά τα όσα πραγματικά γίνονται και όχι τα λόγια που μένουν λόγια, θεωρώ εύλογο να υπάρχει ανησυχία για το που πάει η αξιολόγηση όταν το βρετανικό μοντέλο είναι ένα τιμωρητικό μοντέλο και υπάρχει μια γενικευμένη τάση να το μιμηθούν πολλές χώρες. Βέβαια, αυτό δεν θα πρέπει να ακυρώνει μια συζήτηση για το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα ένα σύστημα αξιολόγησης-ελέγχου, ανεξαρτήτως του τι ισχύει στην Αγγλία.
Όσο για το "ενώ για αντικείμενα που δεν θα μπορούν να προσεγγίσουν πολλά ερευνητικά προγράμματα, το Πανεπιστήμιο θα φροντίζει για την επαρκή χρηματοδότησή τους." εμένα μου φαίνεται αρκετά ασαφές και το ζήτημα της χρηματοδότησης από ερευνητικά προγράμματα αλλά και το ζήτημα της χρηματοδότησης από το Πανεπιστήμιο.
Το έχω ξαναγράψει: Είναι σίγουρα αναγκαίο να υπάρχει ένα σύστημα αυτογνωσίας (έτσι προτιμώ να το ονομάζω) στο Πανεπιστήμιο, έτσι ώστε να καταγράφονται οι αδυναμίες του κάθε ιδρύματος και το κάθε ίδρυμα να ξέρει τι του γίνεται για να ξέρει και τι να απαιτήσει. Το μεγάλο ζητούμενο όμως είναι να ξεπεράσουμε την γενικόλογη και γεμάτη ασάφειες συζήτηση για την αξιολόγηση και να πάμε λίγο στις λεπτομέριες του ζητήματος, που στην τελική αυτές είναι που θα κρίνουν και την πορεία του ζητήματος: Ποιά είναι τα κριτήρια της αξιολόγησης, ποιοί είναι οι τρόποι, ποιοί οι συμμετέχοντες, ποιά θα είναι η μετέπειτα χρήση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης κ.α.
Όσοι έτυχε όλο το προηγούμενο διάστημα να παρακολουθήσουν στις συνελεύσεις τμήματος κρίσεις καθηγητών, πιστεύω έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν μια άποψη για τις παραπάνω λεπτομέριες.

«Μετά το 2010 οι σπουδαστές των χωρών που δεν διαθέτουν διαφανή συστήματα διασφάλισης ποιότητας, είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν πρόβλημα με την κινητικότητα και την εύρεση εργασίας σε άλλες χώρες, καθώς θα είναι δύσκολο για τους εργοδότες από άλλη χώρα να συγκρίνουν το επίπεδο των σπουδών και των πτυχίων σπουδαστών από ένα πανεπιστήμιο χωρίς αξιολόγηση», είπε χαρακτηριστικά.

Αυτονόητο. Εννοείται ότι μιλάμε για εκτός Ελλάδος προβλήματα στην αναγνώριση. Ο τίτλος του άρθρου είναι παραπλανητικός. Αν υπάρχει πρόβλημα στην αναγνώριση των πτυχίων στο εξωτερικό, ποιος μας εξασφαλίζει ότι τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού θα μας δέχονται για μεταπτυχίακες σπουδές?

Άλεξ τι σχέση έχει το αν θα σε δεχτεί ένας εργοδότης του εξωτερικού με το αν τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού θα μας δέχονται για μεταπτυχιακές σπουδές?? Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Τα πανεπιστήμια σου παρέχουν γνώσεις και από κει και πέρα άλλοι εργοδότες σε προσλαμβάνουν και άλλοι όχι.
Όλοι το ξέρουμε ότι στον ιδιωτικό τομέα ο εργοδότης δεν κοιτάει τόσο πολύ το πτυχίο, αλλά βάζει δικά του κριτήρια για την πρόσληψη. Ο κ. Γουίλιαμς απλά έκανε μια εικασία ότι μπορεί οι εργοδότες του εξωτερικού να μην δέχονται αποφοίτους των ελληνικών πανεπιστημίων λόγω της αξιολόγησης. Η οποία εικασία όμως μπορεί και να μην ισχύει. Θυμάμαι, το ζήτημα αυτό το είχα συζητήσει με τον κ. Δημάκη και τον κ. Παπαγιάννη και αυτό που μου είπαν είναι ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, γιατί με τα κριτήρια που προσλάμβαναν μέχρι σήμερα οι εργοδότες στο εξωτερικό θα συνεχίσουν να προσλαμβάνοιυν και από δω και στο εξής. Γιατί πολύ απλά έχουν τα δικά τους κριτήρια (το μόνο που θέλουν είναι να γίνεται η δουλειά τους έτσι όπως αυτοί κρίνουν), σιγά μην περίμεναν την διαδικασία της αξιολόγησης για να καταλάβουν ποιοί απόφοιτοι τους κάνουν και ποιοί όχι. Ήδη έχουν αξιολογήσει και αξιολογούν τους αποφοίτους των Πανεπιστημίων με βάση τα δικά τους κριτήρια. Και συνεπώς όσοι προτιμούν να προσλαμβάνουν αποφοίτους των ελληνικών πανεπιστημίων, θα συνεχίσουν να τους προτιμούν ανεξαρτήτως του τι λέει η διαδιακασία της αξιολόγησης.

[pandora]

Μπολόνιας... συνέχεια...
μεταφέρω από electroauth χωρίς την άδεια του δημιουργού
(ελπίζω να μη με... μηνύσει για πνευματικά δικαιώματα!  )


http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=4553170

Τα πανεπιστήμια πρέπει να απομακρυνθούν από τα τριετούς διάρκειας πτυχιακά προγράμματα και να υιοθετήσουν διετή πτυχία, με στόχο τη μείωση των δημοσίων δαπανών για την παιδεία. Αυτά ανακοίνωσε η κυβέρνηση της Βρετανίας, μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων, δια στόματος του Υπουργού Επιχειρήσεων Πίτερ Μάντελσον. Μη βιαστείτε, ωστόσο, να ανατριχιάσετε πριν ακούσετε τη συνέχεια. Ο ίδιος Υπουργός δήλωσε ότι περικόπτει τον προϋπολογισμό για την εκπαίδευση κατά 533 εκατ. στερλίνες για το 2010-11

«Adoption of a system essentially based on two main cycles,

undergraduate and graduate. Access to the second cycle shall require

successful completion of first cycle studies, lasting a minimum of three

years.»  (Διακήρυξη της Μπολόνια 1999)

 

Είναι σαφέστατη παραβίαση της … διακήρυξης της Μπολόνια από τους υπερμάχους της.

Αλλά το πρόβλημα δεν είναι εκεί.

Είναι στο ότι θεωρούν πως είναι καιρός να την ξεπεράσουν!

Δηλαδή οι στόχοι της πέτυχαν και πάμε γι’ άλλα, ακόμη πιο ωραία.

Η φιλοδοξία να ανατρέψεις σε 10 χρόνια ό,τι η ιστορία δημιούργησε σε 900 δεν είναι και μικρή υπόθεση…

 

Η Μπολόνια του 1999 είναι υπόθεση αρρωστημένων υπουργικών κεφαλών.

Μια απλή ανάγνωση των διακηρύξεων του 1989 (Μπολόνια των πρυτάνεων, Magna Charta Universitatum) και του 1999 (Μπολόνια των υπουργών) αρκεί για να φανεί τι θα πει αγκάλιασμα των πρυτάνεων από τους υπουργούς της ΕΕ.

Ιστορικά, πρόκειται για την μεγαλύτερη παρέμβαση στα εσωτερικά του πανεπιστημίου από εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες.

Οι ακαδημαϊκοί που στα σοβαρά την υποστηρίζουν, ή το κάνουν εκ συμφερόντων κινούμενοι, ή δεν έχουν καμιά σχέση με την έννοια του Πανεπιστημίου – συμπεριλαμβάνεται και η άγνοια χωρίς να συγχωρείται.

Απορυθμιστικές  και ευτελιστικές προτάσσεις όπως αυτές του Βρετανού ασθενούς  είναι φυσική κατάληξη της δεκαετούς διαδικασίας.

 

Έχω αναφερθεί σε προηγούμενο μήνυμά μου στο ασθενές σύνθημα της αντιπαράθεσης Humboldt-Bologna που εμφανίσθηκε από το φετινό καλοκαίρι στις αίθουσες των Γερμανικών Πανεπιστημίων και στους δρόμους των Γερμανικών πόλεων.

Δεν μπορώ να παρακολουθήσω την Γερμανική επικαιρότητα, παρά μόνο με την διαμεσολάβηση των αυτόματων μεταφραστών της Google.

Αρκεί όμως αυτό για να με κάνει να μη νοιώθω μοναξιά ως νοσταλγός του Χουμπολτιανού τύπου πανεπιστημίου, όπως αυτό εξελίχθηκε μέχρι και τα τέλη του εικοστού αιώνα - μη βιαστεί κανείς να με καταγγείλει σαν υπερασπιστή του πανεπιστημίου της πρωσικής ελίτ του Φρειδερίκου Γουίλιαμ του ΙΙΙ.

Οι συνάδελφοι που είναι πιο κοντά στην Γερμανική πραγματικότητα ας κάνουν τον κόπο να μας ενημερώνουν.

Είναι γνωστό, από την περσινή  Γαλλική εμπειρία, το πώς συμπεριφέρεται ο ευρωπαϊκός τύπος απέναντι σε παρόμοιου είδους κινητοποιήσεις.

 

Η ακαδημαϊκή κοινότητά μας βγήκε από μια τριετή σχεδόν κρίση χωρίς καμιά σοβαρή ανάπτυξη συγκροτημένου λόγου γύρω από το πιο σημαντικό Ευρωπαϊκό ζήτημα της ανώτατης εκπαίδευσης, που ήταν και είναι η αιτία της κρίσης μας.

Προσωπικά μετρώ τέσσερα έως πέντε σοβαρά άρθρα και μια μόνο σοβαρή κομματική επεξεργασία διατυπωμένη το 2001 με μερικές αναθεωρήσεις της αργότερα.

Το αποτέλεσμα είναι: Μια νομοθετική σκευή για το κράτος, για την οποία οι δημιουργοί της καυχιούνται ότι είναι η πιο προσαρμοσμένη στην διαδικασία της  Μπολόνια σε όλη την Ευρώπη, η οποία, παρ’ όλα αυτά, δεν εφαρμόζεται ούτε στα σημαντικά της, ούτε στα επουσιώδη της.

Μας αρκούν, εμάς οι εξελίξεις μας – εκλογές μας, και τους φοιτητές μας ο τουρισμός των Εράσμους.

Έτσι, από την μια έχουμε πλήρη νομική  προσαρμογή και από την άλλη έχουμε αρνηθεί την πρακτική εφαρμογή της Μπολόνια και είμαστε όλοι ευτυχισμένοι.

Η σχιζοφρενική αυτή αντιμετώπιση μας οδηγεί στο  γεγονός ότι είμαστε η χώρα με τα πιο μακροχρόνια μπάτσελορ – τετραετή ή πενταετή.

Στα οποία προστίθενται εν είδει αυθαιρέτου πανωσηκώματος  απίθανα, ανεξάρτητα από τις οιονεί προπτυχιακές σπουδές, δίχρονα κατά κανόνα  μάστερ, άλλων σχολών, άλλων πανεπιστημίων και άλλων χωρών.

Αν και φαίνεται να μην  απασχολεί κανέναν, εκτός από την εκπαιδευτική-πολιτική του διάσταση το ζήτημα είναι και μέσα στην τσέπη μας – είμαι πατέρας μιας επταετούς και ενός εξαετούς  κατόχου μάστερ που  τους αντίστοιχους συναδέλφους τους , όπου κι αν έψαξα,  τους βρήκα με πενταετείς και  τετραετείς αντίστοιχες συνολικές σπουδές.

Η προσπάθεια, και με την πρόσφατη -καλοδεχούμενη βέβαια- απόφαση της συγκλήτου, να αναγνωριστούν τα πενταετή διπλώματά μας  ως ‘ισοδύναμα’ με μάστερ, χωρίς όμως να είναι μάστερ, δεν είναι παρά η εκδήλωση της γενικευμένης αδυναμίας μας να αντιμετωπίζουμε τα ουσιαστικά  προβλήματα, με συνέπεια να  δίνουμε απαντήσεις εκτός νομικού πλαισίου, χωρίς να μεταβάλουμε τίποτε από την νοσηρή μας κατάσταση.

   

Θα προκαλούσα τους συζητητές του άχαρου θέματος ‘Δραγώνα’ και τα θύματα του  αιώνιου ‘ασύλου’ να στρέψουν τον δυναμισμό τους και την ευγλωττία τους προς τέτοιες κατευθύνσεις, ουσιαστικές και  καθοριστικές για το μέλλον του Πανεπιστημίου.

Πολύ θα ήθελα να δω επίσης, δυνάμει υποψηφίους Πρυτάνεις  να συζητούν κάποτε και  τέτοια ευτελή και ασήμαντα.

 

Από την πλευρά μου έχω να καταθέσω μιαν  ‘αποτυχημένη’  προσπάθεια να συζητήσω με τους φοιτητές μου και τους συναδέλφους μου  για το ζήτημα το 2006, κρεμασμένη στο διαδίκτυο, που όμως φαίνεται ότι προσελκύει επισκέπτες ακόμη (25000 την έχουν επισκεφτεί, ο συνάδελφος Γκλαβίνης μπορεί να προβληματιστεί από αυτήν για την λειτουργία των φόρουμ στον ακαδημαϊκό χώρο).

 

Τέλος, σε αντίβαρο της Βρετανικής υπουργικής ελαφρότητας, επισυνάπτω συνέντευξη του Markus Reiser, μεταφρασμένη από το Goethe στα αγγλικά.

Καθηγητής θεολογίας και κλασικής φιλολογίας στο Mainz, που στην αρχή του 2009 παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας  για την Μπολονέζικη μεταρρύθμιση στην χώρα του.

Υπάρχουν και τέτοιοι, ευτυχώς, για μένα είναι το χαμόγελο που αρχίζει τον καινούριο χρόνο.

 

Καλή χρονιά σε όλες και όλους.

 

Χρήστος Ε. Δημάκης

 

[Karaμazoβ]

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, πως θα μπορούσαν να μιλησουν "σοβαρά" για την Μπολόνια οι φοιτητές και να αντιπροτείνουν, οταν ειναι στο πανεπιστήμιο 2-3-4 χρονια κατα μέσο όρο, δεν ξερουν τι εργασιακά δικαιώματα έχουν και το 95% απο αυτούς θα μπει στη παραγωγή και δεν θα ξαναπατήσει στο πανεπιστήμιο.

αν οι ακαδημαικοι, οι "ανθρωποι του πανεπιστημίου" , οι οποιοι είναι στο πανεπιστήμιο μια ζωή και καποιοι διατελούν σύμβουλοι στη διαμόρφωση της εκπιαδευτικής πολιτικής , δέχονται τέτοιες παρεμβάσεις αιφνιδιασμένοι, μπορείς να περιμένεις κατι καλύτερο απο κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί πολύ με το θέμα;

σα να λέμε πόσο πιθανό ειναι να κανει καλή διαγνωση ένας φοιτητης ιατρικής, όταν ένας εμπειρος γιατρός αποτυγχάνει...

[pandora]

νομίζω πάντως ότι η επιστολή είναι από το dialogos - dep απλά μεταφερμένη στην electroauth

[gpap]

αν οι ακαδημαικοι, οι "ανθρωποι του πανεπιστημίου" , οι οποιοι είναι στο πανεπιστήμιο μια ζωή και καποιοι διατελούν σύμβουλοι στη διαμόρφωση της εκπιαδευτικής πολιτικής , δέχονται τέτοιες παρεμβάσεις αιφνιδιασμένοι, μπορείς να περιμένεις κατι καλύτερο απο κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί πολύ με το θέμα;

Καλά, τι λέμε τώρα! Αφού το θέμα 'Μπολόνια' είναι ταμπού εδώ και τόσα χρόνια και αντιμετωπίζεται με ... χουλιγκανικού τύπου πολιτικές.
Και όποιος τολμήσει να ψελλίσει το όνομα του .... "you know who" κινδυνεύει να βρεθεί 'κτισμένος' σε κανένα γραφείο....

Καλές οι πολιτικές θέσεις, αλλά ο πολιτικός διάλογος δεν έβλαψε κανέναν (και δεν επέβαλε σε κανέναν να αλλάξει απόψεις με το ζόρι).

Θα μου πείτε .. τί ψάχνουμε τώρα... Οταν πέσει κανένας σχετικός νόμος, ντιρεκτίβα, σφαλιάρα κλπ έ τότε θα κάνουμε καμιά καταληψούλα. 

[pandora]

κι οι γερμανο- γάλλοι καταληψούλες κάνουν κ. Παπαγιάννη  
μπορεί να κάνουν και καμιά συζήτηση μέσα σ' αυτές (όπως το δικό μας 2006)

το φταίξιμο για τους ουγκάνους φοιτητές και την πρωτόγονη αντιμετώπισή τους βρίσκεται βεβαίως στους ίδιους... αλλά όχι στους "χτίστες" - σε αυτούς που αδιαφορούν και αφήνουν τους χτίστες να κάνουν "πολιτική", σιωπώντας

οι λίγοι που φωνάζουν είναι "γραφικοί" (κατανοώντας εδώ την κουρασμένη αντίδραση του θεοδόση - και η δικιά μου δεν απέχει πολύ)

αυτό που απλά λέει ο Θεοδόσης, είναι, ότι όσο νηπιακές φαντάζουν οι συζητήσεις των φοιτητών άλλο τόσο φαντάζουν οι δραγωνο - κοκκορομαχίες και οι συζητήσεις για την "προάσπιση" του ΑΠΘ από την απροκάλυπτη επίθεση του... γιγάντιου μουσακα  , η δαιμονοποίηση του ασύλου από ..."γλαβίνηδες" και πάει λέγοντας...

(όλο και κάτι διαρρέει από τον περίφημο διάλογο των ΔΕΠ  )

ο διάλογος είναι θέμα που πρέπει να αρχίσει από την αρχή αυτή τη στιγμή... αλλά με τόση πικρία και προκατάληψη εκατέρωθεν (από οργισμένους φοιτητές για τα μηχανάκια του Χρυσοχοϊδη που αλώνιζαν στο προαύλιό μας και από οργισμένους καθηγητές για την ψυχολογική βία που ασκήθηκε στο Μάνθο), φαντάζει πολύ δύσκολο...
 

[Karaμazoβ]

τα "χτισίματα" γινονταν για άλλους λόγους , όπως το άσυλο και η λειτουργία των σχολών, και πολυ σπάνια για την Μπολόνια...

επικρατεί νομίζω άγνοια για το θέμα,και είναι χαμηλά στην ατζέντα: απασχολεί κυρίως φοιτητές που τελειώνουν και σκέφτονται τα επαγγελματικά, το μαστερ κτλ. Οι φοιτητές όμως όπως είπα , είναι δικαιολογημένοι: εχουν λιγο καιρό στο πανεπιστήμιο. Ξαναλέω οι ακαδημαικοί που ζούνε σε αυτό τον χώρο , αντέδρασαν πολύ καλύτερα;

[gpap]

@i_a

Διάβασε λίγο το τελευταίο post στην electroauth από τον Λυκάρτση και θα δεις μια άλλη άποψη για τα ...Γερμανικά πράγματα. Και  δεν θέλω να σταθείς στις μορφές της κατάληψης, κάτι τέτοια κάναμε και εμείς παλιά εδώ πέρα. Αν όμως διαβάσεις πιο προσεκτικά το κείμενο θα βρεις πράγματα που πληγώνουν βαθιά. Εκείνο που με σκότωσε εμένα ήταν το έδώ αγαπάνε τις σπουδές τους'. Εμείς όμως μισούμε τα πάντα γύρω μας....

@Karamazov

Κατάλαβες καλά Θοδώση τι εννοώ με το κτίσιμο. Εμένα δεν με 'εκτισαν' (δεν χωράω άλλωστε και σε .. στενά μέρη .. γενικά).
Όσο για τους συναδέλφους μέλη ΔΕΠ, τις πολιτικές τους θέσεις, τη συνδικαλιστική τους έκφραση και τη γενικότερη παρουσία του και συμμετοχή στα ακαδημαϊκά δρώμενα, οι θέσεις μου είναι από παλιά γνωστές και διόλου κολακευτικές για τον κλάδο.

[pandora]

@i_a

Διάβασε λίγο το τελευταίο post στην electroauth από τον Λυκάρτση και θα δεις μια άλλη άποψη για τα ...Γερμανικά πράγματα. Και  δεν θέλω να σταθείς στις μορφές της κατάληψης, κάτι τέτοια κάναμε και εμείς παλιά εδώ πέρα. Αν όμως διαβάσεις πιο προσεκτικά το κείμενο θα βρεις πράγματα που πληγώνουν βαθιά. Εκείνο που με σκότωσε εμένα ήταν το έδώ αγαπάνε τις σπουδές τους'. Εμείς όμως μισούμε τα πάντα γύρω μας....

το διάβασα, με εντυπωσίασε, και το μεταφέρω (πάλι χωρίς την άδεια του συγγραφέως - ελπίζω και ο Θανάσης να μου το επιτρέπει)

αυτό που με πληγώνει εμένα περισσότερο, είναι ότι χθές συζητούσα με μια παρέα αξιολογότατων ατόμων, που είναι μηδενός εξαιρουμένου γενιά επίδοξων και αμετανόητων μεταναστών (με μοναδική εξαίρεση εμένα που απορώ πώς θα χρειαστεί να αποχωριστώ τον υπερτέλειο τρόπο ζωής του ελληναρά  )

συνέχεια, από electroauth λοιπόν :


Καλημέρα σε όλους!

Αφού ο κ. Δημάκης το ανέφερε, θα είχα και εγώ να πω μερικά πραγματάκια για την κατάσταση στη Γερμανία.

Μερικά προσωπικά στοιχεία πρώτα. Εγώ ήρθα στο Technische Universität του Βερολίνου (TUB) το εαρινό εξάμηνο του 2008 για Εράσμους. Το συγκεκριμένο είναι και μέλος των TU9, δηλαδή των 9 μεγαλύτερων (και καλύτερων) πολυτεχνείων της Γερμανίας (  http://www.tu9.de/    ,   http://www.tu9.de/tu9/3332.php   ). Και εδώ έρχεται μια πρώτη παρατήρηση: Στη  Γερμανία, τα πολυτεχνεία δεν λέγονται (ούτε είναι στην ουσία τους) "Πολυτεχνεία". Είναι Τεχνικά Πανεπιστήμια. Που σημαίνει, στην περίπτωση του TUB τουλάχιστον, ότι από την φύση τους δεν επικεντρώνουν μόνο στο μέρος της τεχνολογίας, αλλά προσφέρουν τη δυνατότητα για ένα πλήρες πρόγραμμα σπουδών, με το ένα μάτι βέβαια πάντα στην εφαρμογή και την τεχνολογία. Στο TUB εκτός από τα κλασικά τμήματα (ηλεκτρολόγους, μηχανολόγους κτλ) υπάρχουν: Παιδαγωγικό, Μαθηματικό, Φυσικό, Ψυχολογία, Φιλολογίες, Χημεία, Ψυχολογία...όλα εκτός από ιατρική. Και μπορεί κανείς, επειδή τα μαθήματα ελεύθερης επιλογής είναι βασικό μέρος των σπουδών (με αναφορά στην προηγούμενη συζήτηση των καθ'ημών για τα 2 μαθήματα από άλλα τμήματα και σχολές), να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα σπουδών που είναι μεν επαρκώς σφαιρικό (παν-επιστημιακό θα το χαρακτήριζα), έχει όμως την κατεύθυνσή του στην εφαρμογή των γενικών γνώσεων σε θέματα τεχνολογίας. Η ελεύθερη επιλογή έχει διατηρηθεί ΚΑΙ μετά την αλλαγή στο μπολονιακό σύστημα, με τη μορφή credits. Μαζί με αυτό, τα εργαστήρια γίνονται διεξοδικά και η πρακτική σε εταιρίες προωθείται σε τέτοιο βαθμό, που είναι σχεδόν αδύνατο να βγει κανείς χωρίς να έχει κάνει...έτσι διασφαλίζεται και ότι ο κάτοχος του πτυχίου θα έχει και γνώση για το που προορίζεται. Όλα αυτά ισχύουν για το Δίπλωμα (Diplom) των μηχανικών, και το καθιστούν ακόμα πιο ισχυρό κατά τη γνώμη μου. Μάλιστα, είχα διαβάσει ένα άρθρο σχετικά με τις πρακτικές, και η κριτική εντοπιζόταν στο ότι οι πρακτικές είναι πληρωμένη σκλαβιά και εξυπηρετούν τις εταιρίες που προσλαμβάνουν φοιτητές για να τους κάνουν τις βρωμοδουλειές...τώρα πως μπορεί να είναι πληρωμένη σκλαβιά με 11 € την ώρα (νομοθετικά ρυθμισμένο) και 80 ώρες το μήνα max (ώστε να μπορεί κανείς να συνεχίζει και τις σπουδές με δυνάμεις), εγώ δεν το πολυκαταλαβαίνω! Να αναφέρω εδώ ότι με 880 € το μήνα στο Βερολίνο, ζει κανείς τουλάχιστον αξιοπρεπώς.

Αυτήν την περίοδο, αφού ολοκλήρωσα το δικό μας ωραίο και (τώρα καταλαβαίνω πόσο) χρήσιμο και πλήρες (παρά τις όποιες ελλείψεις) πρόγραμμα σπουδών, κάνω εδώ ένα Μάστερ σε Audio Τechnology. Γιατί; Όχι γιατί δε μου έφταναν αυτά που έμαθα στην Ελλάδα για να δουλέψω (οι απόφοιτοι των ελληνικών πολυτεχνείων είναι περιζήτητοι εδώ), αλλά επειδή το θέμα του ήταν τέτοιο που συνδυάζει θέματα τα οποία ήθελα από παλαιότερα να συνδυάσω (μουσική και τεχνολογία) και επειδή στην Ελλάδα κάτι τέτοιο υπάρχει μόνο σε ΙΕΚ. Και από εκεί ξέρω ότι το επίπεδο είναι απλά χαμηλό. Εδώ μπορώ να πω ότι με όσα έχω δει ως τώρα είμαι πολύ ευχαριστημένος. Τα μαθήματα γίνονται με κέντρο τον φοιτητή, ο φόρτος δεν είναι απίστευτος, ένα ερευνητικό πνεύμα υπάρχει σχεδόν σε κάθε θέμα, και σε κάθε περίπτωση η οργάνωση και η συμβουλευτική/βοήθεια είναι καλή. Αυτό είναι η, ίσως, καλή πλευρά των μάστερ: Προσφέρουν τη δυνατότητα για εμβάθυνση σε μια συγκεκριμένη μεν, "διατμηματική" και ευρεία δε περιοχή, σε απόφοιτους που έχουν ολοκληρώσει ένα πρώτο στάδιο σπουδών. Π.χ. τα δικά μας πρώτα 3 χρόνια στο τμήμα (προτομεακά) και θέλουν να συνεχίσουν με τις βασικές τους γνώσεις σε κάτι πιο ταιριαστό σε αυτούς.

Μέχρι τώρα το έκανα να φαίνεται λίγο πάρα πολύ τέλειο, οπότε εδώ θα διαλύσω λίγο τα συννεφάκια ευτυχίας. Στο μάστερ μου  υπάρχουν άτομα, που έχουν τελειώσει κάποιο πρώτο bachelor, το οποίο δεν είχε σχεδόν καθόλου σχέση και επαφή με μαθηματικά και την "άποψη του μηχανικού". Οι συγκεκριμένοι τώρα ζορίζονται αρκετά να παρακολουθήσουν μαθήματα όπως η Τεχνική Ακουστική, Τηλεπικοινωνιακά Συστήματα, Δίκτυα Τηλεπικοινωνιών κ. ο. κ. σε βαθμό να παίρνουν μαθήματα βοηθητικά στο πανεπιστήμιο ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν τα απαραίτητα εφόδια. Κατ' εμέ το πρόβλημα εντοπίζεται σε δύο σημεία: α) Στο ότι οι προϋποθέσεις επιλογής των υποψηφίων σε σχέση με τις προηγούμενες σπουδές τους είναι πολύ χαλαρές και β) στο ότι το πρόγραμμα σπουδών του μάστερ είναι λίγο "κόψε-ράψε", προκειμένου να επιδεικνύει έναν πολυθεματικό χαρακτήρα με έμφαση στην τεχνολογία. Στην πρώτη περίπτωση όμως, το να το κάνουν πιο αποκλειστικό δεν είναι για εμένα αποδεκτή λύση, και το δεύτερο θέμα είναι ίσως ενδημικό πρόβλημα σε μάστερ τα οποία εμφανίζονται ξαφνικά μετά την υιοθέτηση της Μπολόνια, χωρίς όμως να είναι συστατικά στοιχεία μιας ευρύτερης κατεύθυνσης, όπως είναι ο τομέας των ηλεκτρολόγων στο δικό μας δίπλωμα. Το δεύτερο θέμα που ήθελα να θίξω, το οποίο αφορά σε σχεδόν όλες τις σχολές και τμήματα εδώ, είναι η γραφειοκρατεία και πολυπλοκότητα που εισήχθη μετά τη Μπολόνια. Το συγκεκριμένο ζήτημα απασχολεί πάρα πολύ τον κόσμο εδώ (εντάξει είναι Γερμανία, η οργάνωση είναι πολύ καλά ριζωμένη στη νοοτροπία τους, αλλά μόνο όταν υπάρχει από πίσω κάποιο πλαίσιο που βγάζει νόημα και με την προϋπόθεση ότι όλα μπορούν να γίνονται όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά). Σε αυτό το σημείο είναι που αρκετοί και από τους καθηγητές και διοικητικούς του πανεπιστημίου εξίστανται επίσης. Η σύγχυση που επέφερε η Μπολόνια οδήγησε σε έναν φόρτο δουλειάς και γραφειοκρατίας, προκειμένου να υλοποιηθούν οι απαιτήσεις, που δεν τους διευκολύνει καθόλου, και οδηγεί επίσης και σε πιθανή διασπάθηση χρήματος ή "παράπλευρες απώλειες". Τέλος, προσθέτει επιπλέον δουλειά στον φοιτητή που πρέπει να βρει πως θα βγει "σώος" από το λαβύρινθο των κατευθυντήριων γραμμών, και με όλα του τα credits στην θέση τους. Ως τελευταίο πρέπει να αναφέρω ότι λόγω των αλλαγών, ο φόρτος στο bachelor αυξήθηκε δραματικά κατά τα λεγόμενα, κάτι που δεν άρεσε και πολύ στους φοιτητές εδώ. Δεν άρεσε όμως ούτε στους εργοδότες. Πάρα πολλά άρθρα σχολίαζαν ότι οι απόφοιτοι του bachelor τους είναι άχρηστοι, καθότι δεν έχουν κάνει πρακτική, έχουν μόνο βασικές γνώσεις, δε μπορούν να έχουν μια συνολική θεώρηση του θέματός τους αφού δεν έχουν εμβαθύνει και είναι τόσο φορτωμένοι με facts αλλά όχι γνώσεις από τις τρίχρονες και εντατικές σπουδές τους, που δεν μπορούν να δουν που παν τα 4 (μόνο τα 2).

Τα παραπάνω τα ανέφερα καθώς είναι ένα βλέμμα σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, το οποίο όμως είναι σε γενικές γραμμές ενδεικτικό για την κατάσταση στη Γερμανία. Πιο συνολικά, υπάρχουν και άλλα προβλήματα που πρέπει να ειπωθούν. Στη δυτική Γερμανία κυρίως, για παράδειγμα, εισήχθησαν και δίδακτρα σε αρκετά πανεπιστήμια, τουλάχιστον για τα μάστερ (κάτι που δε ισχύει εδώ στο Βερολίνο). Το ίδιο νομίζω ότι ισχύει και στην Αυστρία. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τα προλεγόμενα, οδήγησε, έστω και λίγο καθυστερημένα (οι Γερμανοί προχωρούν αργά στις μεταρρυθμίσεις εν γένει), στα πανωσηκώματα που έγιναν γνωστά το καλοκαίρι και κορυφώθηκαν το Νοέμβρη που μας πέρασε, στις 17 του μηνός (είναι και Παγκόσμια Μέρα Φοιτητών, ειρήσθω εν παρόδω). Εάν κρίνω από αυτά που διάβασα στον τύπο, οι κινητοποιήσεις είχαν γενικό χαρακτήρα και τα αιτήματα ήταν σχετικά με τα προβλήματα που ανέφερα πρωτύτερα: Όχι λεφτά για τις σπουδές, περισσότερα λεφτά από το κράτος (αυτό είναι κλασικό παντού, και εδώ μετά τη Μπολόνια πολλά κονδύλια για έρευνα μειώθηκαν και τμήματα που δεν προσέφεραν καθαρό κέρδος εξόδου καταργήθηκαν ή συγχωνεύτηκαν με άλλα), χαλάρωση του φόρτου εργασίας στο bachelor, και γενικά επιστροφή στο παλιό καλό σύστημα. Μετά από τις δικές τους κινητοποιήσεις, αρκετοί καθηγητές εξέφρασαν και πιο μαχητικά την αντίρρησή τους στη Μπολόνια. Τελικά, ακόμα και οι ιθύνοντες συμφώνησαν ότι η Μπολόνια δεν τους ταιριάζει, και επειδή είναι η ΓΕΡΜΑΝΙΑ, δηλαδή η μεγαλύτερη βιομηχανική και ίσως και πολιτική δύναμη στην ηπειρωτική ευρώπη, μπόρεσαν και είπαν: Θα μεταρρυθμίσουμε τη μεταρρύθμιση. Δεν ξέρω αν είναι κενά λόγια, ούτε δόθηκε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Αλλά οι φωνές που δε συμφωνούν συνεχίζουν να μιλούνε, και μάλλον κάποια στιγμή στο μέλλον θα υπάρξουν αλλαγές, ίσως και επιστροφή στο Δίπλωμα και τυπικά και στον χαρακτήρα του Χουμπολτιανού πανεπιστημίου. Εδώ ας μην ξεχάσω να πω, ότι η αντίδραση ενυπάρχει ούτως ή άλλως στον τρόπο διαχείρισης των σπουδών. Όσον αφορά στις κλασικές τεχνολογικές σχολές, μπορεί π. χ. το τμήμα των ηλεκτρολόγων να έσπασε σε  bachelor και master, αλλά οι συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών δε σταματάει στα 3 χρόνια, αλλά δίνοντας μια ενδιάμεση εξέταση (κάτι που εφαρμόζεται εδώ και πολλά πολλά χρόνια, σαν τα δικά μας προαπαιτούμενα) προχωράει στο μάστερ και ολοκληρώνει αυτό που κάποτε ήταν και τυπικά το δίπλωμα των ηλεκτρολόγων. Στην πράξη δηλαδή, το παλιό σύστημα επιζεί.

Θα κλείσω λέγοντας κάποια πράγματα που αποτελούν λίγο προσωπική άποψη. Το πρώτο αφορά στις κινητοποιήσεις εδώ, στη μορφή τους. Κάποια στιγμή το Νοέμβριο άκουσα ότι το πανεπιστήμιο έχει κατάληψη. Αμάν λέω, λες να γίνουν όλα όπως στην Ελλάδα και να διακοπούν τα μαθήματα, ξύλο, πορείες, μπάχαλα και τα σχετικά; Έπεσα αρκετά έξω ευτυχώς! Λίγο επειδή εδώ έχουν στο νου τους ότι η αστυνομία μπορεί να μπει στο πανεπιστήμιο (αλλά δεν το κάνει γιατί δεν είναι ηλίθιοι), και περισσότερο επειδή η νοοτροπία εδώ είναι διαφορετική, η κατάσταση είχε ως εξής (τουλάχιστον στο TUB): Οι φοιτητές έκαναν κατάληψη στο αντίστοιχο Αμφιθέατρο Παναγιωτόπουλος μόνο, και καμιά πόρτα δεν έκλεισε. Κάθε μέρα οργανώνονταν συζητήσεις, οι οποίες κινούνταν σε κόσμιο επίπεδο, και αποσκοπούσαν στην ουσία, δηλαδή σε εύρεση πρακτικών λύσεων στα προβλήματα του πανεπιστημίου. Οργανώθηκαν πορείες, οι οποίες ήταν στο μεγαλύτερο μέρος τους ειρηνικές, και τίποτα στο πανεπιστήμιο δεν καταστράφηκε ή βανδαλίστηκε. Φυσικά υπήρχαν και εξαιρέσεις στα παραπάνω, κυρίως σε άλλες πόλεις, αλλά ήταν αμελητέες. Παρόλα αυτά, τα αιτήματα όπως είπα, τουλάχιστον εισακούστηκαν. Ο λόγος για αυτό; Δεν ξέρω ακριβώς. Ίσως εδώ να παίρνουν πιο στα σοβαρά τους φοιτητές-ψηφοφόρους, που είναι και η αυριανή εργατική δύναμη. Ίσως να παίρνουν πιο στα σοβαρά την παιδεία γενικά και λόγω "εγωισμού" όπως έγραψε και ο κ. Δημάκης να θέλουν να βγάλουν ικανούς πολίτες που μεθαύριο θα μπορούν να πρωτεύσουν στην παγκόσμια σκηνή. Προσωπικά αυτό που βλέπω, είναι δύο πράγματα. Πρώτον, μια καλά στηριζόμενη αίσθηση του Κράτους, τόσο του Κοινωνικού όσο και του Δικαίου. Δεύτερον, μια γενική τάση για δουλειά και αποτέλεσμα. Είναι ενδεικτικό το γεγονός, ότι εδώ οι φοιτητές κυριολεκτικά μοχθούν για τις πανεπιστημιακές σπουδές. Αλλά τις αγαπάνε συνήθως κιόλας. Εάν όχι γίνονται τεχνικοί ή κάνουν κοινωνική εργασία (η παίρνουν επίδομα ανεργίας, το γνωστό Hartz IV). ή αλλιώς αλλάζουν το αντικείμενο στα μέσα της πορείας, αλλά τελικά όταν βγαίνουν, είναι ικανοί και έτοιμοι και θέλουν να δουλέψουν και να παράγουν. Φυσικά, εδώ ο κόπος τους αναγνωρίζεται, και ως προσπάθεια και χρηματικά. Και επίσης εδώ υπάρχουν δουλειές. Πολλές δουλειές για όλα τα γούστα. Αυτόν τον καιρό ψάχνω για part time και εγώ και δεν ξέρω που να πρωτοστείλω. Υπάρχει η δυνατότητα να δουλέψει κανείς στο πανεπιστήμιο (πάλι με 11€/ώρα) ως βοηθός για ασκήσεις, εργαστήρια κτλ, ή ως φοιτητικός συνεργάτης σε ερευνητικά θέματα. Ακόμα ένα πολύ καλό και ως εμπειρία και ως πρακτική και ως προσθήκη στο βιογραφικό κομμάτι.

Σε σχέση με την κατάσταση στην Ελλάδα, για εμένα θα μπορούσε να βελτιωθεί μέσω τέτοιων αλλαγών και πρωτοβουλιών σε επίπεδο κάθε πανεπιστημίου, τα οποία είναι τουλάχιστον ακόμα αρκετά ανεξάρτητα ώστε να "νομοθετούν" και να "ρυθμίζουν" κάποια θέματα στο εσωτερικό τους. Επειδή δυστυχώς είναι θέμα νοοτροπίας, και η νοοτροπία δεν αλλάζει από τα πάνω, για εμένα ο καλύτερος δρόμος είναι αρχικά η εφαρμογή κάποιων πρωτοβουλιών (όπως η δουλειά για τους φοιτητές μέσα στο πανεπιστήμιο), και σιγά σιγά όταν γενικευθούν, η συγχώνευσή τους σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο που θα μπορούσε να προωθηθεί. Και στην πορεία η νοοτροπία θα επηρεαστεί από την αλλαγμένη καθημερινότητα...ή τουλάχιστον έτσι γίνεται στην θεωρία. Διότι πιστεύω ότι την θέληση και τη δυνατότητα για ένα πανεπιστήμιο χουμπολτιανού τύπου την έχουμε, και σε μεγάλο βαθμό ισχύει και τυπικά στο παρόν. Αυτό που λείπει είναι να γίνει κοινή κτήση το ότι αυτό είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε, και να θέσουμε καινούριους όρους.

Αυτά είχα να δώσω ως αναφορά από εδώ. Δυστυχώς δε μπορώ (λόγω χρόνου) να μεταφράζω κάθε άρθρο του γερμανικού τύπου (είναι και μεγάλα τα άτιμα), αλλά εάν βρίσκω κάτι ενδιαφέρον μπορώ να κάνω μια προσπάθεια...κ. Δημάκη εάν θέλετε ας μου λέτε και έσεις πότε πιστεύετε ότι κάτι αξίζει τον κόπο.

Με τιμή από το παγωμένο Βερολίνο,

Θανάσης Δ. Λυκάρτσης