'Εχει ενδιαφέρον το χάσμα ανάμεσα στο πόσο καλός καθηγητής οικονομικών είναι ο Βαρουφάκης και στο πόσο επικύνδινα άσχετος όσον αφορά τα πολιτικά. Παραθέτω τα δύο παρακάτω ενδεικτικά βίντεο:

Σαν καθηγητής:
https://www.youtube.com/watch?v=9aK4OztueuE

Πολύ ωραία ομιλία που παρακινεί τους νέους να διαβάσουν όλα τα οικονομικά ρεύματα με τον ίδιο ζήλο, χωρίς παρωπίδες, και να προβληματιστούν. Την προτείνω ανεπιφύλακτα.

Σαν πολιτικός:
https://www.youtube.com/watch?v=Ncopnh0CueE

Εδώ κάνει μπαμ ότι όταν καταπιάνεται με θέματα που δεν γνωρίζει σε βάθος είναι πουτσοάσχετος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα να λέει ότι το Iron Dome καταρίπτει 50% των πυραύλων (!!!) ή ότι άλλα κράτη όπως η Ολλανδία θα έχουν διαφορετική αντιμετώπιση απέναντι στην Ελλάδα επειδή στηρίξαμε το Ισράηλ. Δεν θα μπω στο αν η στήριξη Ελλάδας στο Ισραήλ ήταν σωστή ή λάθος αλλά το να υποστηρίζει πολιτικός στα σοβαρά ότι νοιάζει την Χ Ευρωπαική χώρα η στάση της Ελλάδας στο ζήτημα και αναλόγως θα αναπροσαρμόσει την εξωτερική πολιτική της είναι αστείο. Γιατί πολύ απλά χέστηκαν. Ας ενημερώσει κάποιος τον Γιανη με ένα ν ότι στην εμπειρική εξωτερική πολιτική το μόνο που μετράει είναι τα διακρατικά συμφέροντα και όχι αν θα μποικοτάρουμε και μεις την Eurovision. Βέβαια εδώ φαίνεται και μία άλλη αδυναμία του Μέρα25 και αυτή είναι το πόσο προσωποπαγές κόμμα είναι. Όταν το 2ο πιο προβεβλημένο στέλεχος του κόμματος είναι ο συμπαθείς, πλην επίσης πουτσοάσχετος, Κλέων Γρηγοριάδης επειδή είχε γίνει (δικαίως) viral με το δημοψήφισμα κάτι πάει στραβά.

Παρακολουθώ το Γιάνη σαν καθηγητή οικονομικών/θεωριάς παιγνίων γιατί μαρέσουν πολύ οι ομιλίες του. Επίσης διεκδικεί με αξιώσεις να μπει στην βουλή, επομένως έχει νόημα και η κριτική στο Γιάνη σαν πολιτικό.

Το Μέρα25 είναι μάλιστα το μόνο από τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπω θετικά ως προς την είσοδο του στην βουλή, αλλά όχι για κάτι παραπάνω και εκεί έγκειται η απογοήτευση. Τον ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα όχι μετά το κρεσέντο φασιστεράς που είδαμε κατά το πραξικόπημα Κασελάκη που θα ζήλευαν ακόμα και κάποιες αριστερές παρατάξεις στην σχολή μας όταν κλείναν τις πόρτες σε συνέλευση κατά την διάρκεια των ομιλητών για να αποκλείσουν όσους ήταν κατά της κατάληψης ή όταν δεν άφησαν πλαίσιο να κατέβει επειδή δεν ήταν "επαρκώς πολιτικό" (ναι νέοι μου έχουν γίνει αυτά σε συνελεύσεις του δικού μας τμήματος). Νέο Κόμμα Τσίπρα, επίσης όχι, δοκιμάστηκε και είδαμε τα αποτελέσματα. Πλεύση Ελευθερίας για κανένα λόγο μετά το φιασκό με το διορισμό βουλευτών που δεν εκλέχτηκαν με σταυρό τρώγοντας την θέση αυτων που εκλέχθηκαν (χώρια ο προσωποκεντρισμός). Αν και δίνει καλό κόντεντ τώρα με τον ΟΠΕΚΕΠΕ η Ζωή. Μένουν Κίνημα Δημοκρατίας, Νέα Αριστέρα και Μέρα25, από τα οποία έχω σαφή προτίμηση στο Μέρα25 παρά τις ενστάσεις.

Το πρόβλημα μου δεν είναι στο αν η στάση της Ελλάδας ήταν σωστή ή λάθος. Ας δεχτούμε ότι ήταν λάθος. Τότε θα ήθελα μια πιο σοβαρή και σφαιρική ανάλυση του τι κερδίσαμε με την στάση αυτή από το no shit sherlock δεν θα πολεμήσει το Ισραήλ για μας, λες και αυτό περιμένουμε, και τις ανακρίβειες πέρι Iron Dome. Σίγουρα κερδίσαμε κάποια μικρότερα ωφέλη, το θέμα είναι αν αξίζουν το κόστος. Πάμε τώρα στο κόστος. Το κόστος δεν είναι ότι είμασταν μειοψηφία στον ΟΗΕ, γιατί ξανά τον ΟΗΕ τον έχουν γραμμένο όλοι. Ούτε υπάρχει κάποιο κόστος στις σχέσεις μας με δυτικές χώρες, όπως υπονοήθηκε. Το όποιο κόστος πρέπει να αναλυθεί ως προς το ηθικό κομμάτι και ως προς την σχέση μας με χώρες απόλυτα εχθρικές στο Ισραήλ, πχ. Ιράν. Η ανάλυση με όρους Eurovision είναι να είχαμε να λέγαμε κατά την δική μου προσωπική και ταπεινή άποψη.