Koκκινο Topic

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[thrilikos]

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι ποιους πραγματικά πρέπει να τιμάμε:
"Θέλω να με εκτελέσετε με τη φανέλα του Θρύλου''
Ποια θα μπορούσε να είναι η τελευταία επιθυμία ενός μελλοθάνατου αγωνιστή στις φυλακές της Κέρκυρας, μεσούντος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα; Ο καταδικασμένος σε θάνατο Νίκος Γόδας είχε ήδη αποφασίσει τι θα κάνει, όταν θα ερχόταν αυτή η στιγμή: Τα χαράματα της 19ης Νοεμβρίου του 1948 όταν τον ειδοποίησαν οι φύλακες ότι τον ζητούν στη διεύθυνση, ο Νίκος Γόδας ζήτησε την ερυθρόλευκη φανέλα και το άσπρο σορτσάκι και πορεύθηκε για την εκτέλεση, στο νησάκι Λαζαρέτο, μπροστά στο λιμάνι της Κέρκυρας...

Ήταν νέος και οραματιζόταν ν' αλλάξει τον κόσμο.
Γιατί, δηλαδή, να μην οραματίζεται ν' αλλάξει έναν κόσμο
που πέταξε την οικογένειά του
από τις πατρογονικές της εστίες στο Αϊβαλί πρώτα στη Μυτιλήνη και στην Κρήτη και ύστερα στην Κοκκινιά.
Ρίζωσε στα πειραιώτικα χώματα η οικογένεια του Νίκου Γόδα,
όπως άλλωστε τόσες και τόσες οικογένειες από τις χαμένες πατρίδες και προόδευε,
ξαναρχίζοντας τη ζωή της από το μηδέν.
Ο Νίκος ήταν καλός ποδοσφαιριστής
και είχε την ευκαιρία να ξεδιπλώνει το πλούσιο ταλέντο του στην ομάδα της Κοκκινιάς.
Όλοι καταλάβαιναν πως αυτός ο δαιμόνιος μέσα δεξιά
σύντομα θα κατέληγε στη μεγάλη ομάδα του Πειραιά.
Όμως ήρθαν ο πόλεμος, κατοχή και η αντίσταση,
με αποτέλεσμα η αγωνιστική δραστηριότητα να νεκρώσει.
Όταν μετά τη μεγάλη πείνα του χειμώνα του 1941-42
και αφού τα μέτρα των δυνάμεων κατοχής κάπως χαλάρωσαν,
μια υποτυπώδες αθλητική κίνηση άρχισε να αχνοφαίνεται,
τουλάχιστον στην περίοχη της πρωτεύσουσας.
Φιλικές συναντήσεις, τουρνουά Χριστουγέννων και Πάσχα
και είναι η εποχή που συναντάμε στο ρόστερ του Θρύλου τον Νίκο Γόδα.
Αρχισε ο πόλεμος, η αντίσταση, πρωταθλήματα-τουρνουά γίνονταν απ' τα τέλη του '42, μετά το χειμώνα της μεγάλης πείνας, κι εκεί βρίσκουμε τον Γόδα να παίζει βασικός στον Ολυμπιακό ως «μέσα δεξιά» και να σκοράρει στους αγώνες Ολυμπιακός-Απόλλων 4-0 και Ολυμπιακός-Εθνικός 4-0.
Σε μια απ' τις λίγες φωτογραφίες που διασώθηκαν είναι στον αγώνα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 5-2, τα Χριστούγεννα του 1943, μαζί με τους Γραμματικόπουλο, Συμεωνίδη, Γιάννη και Στέλιο Βάζο, Αναματερό κ.ά.


Η μεγάλη αγάπη του Νίκου για τον Ολυμπιακό βρίσκει τώρα την πλήρωση της.
Όμως παράλληλα ο Νίκος οργανώνεται στον ΕΛΑΣ
και δίνεται με πάθος στον αγώνα για την αποτίναξη του ξένου ζυγού,
αλλά και στον αγώνα για την κοινωνική αλλαγή.
Έτσι τον βρίσκουμε τόσο στα γήπεδα
(είναι βασικός στον τελικό του Κυπέλλου Δημάρχου του Πειραιά, το Μάιο του 1943,
όταν ο Ολυμπιακός ήρθε ισόπαλος 2-2 με τον Παναθηναϊκό,
όμως κατέκτησε τον τίτλο γιατί οι "πράσινοι" αρνήθηκαν να παίξουν στην παράταση,
όπως και στο Κύπελλο Χριστουγέννων,
το Δεκέμβριο του 1943, όταν ο Θρύλος νίκησε 5-2 τον Παναθηναϊκό,
όσο και στις μάχες στην πρωτεύουσα,
όπου ως λοχαγός του 5ου λόχου του ΕΛΑΣ της Κοκκινιάς
συμμετέχει στις μάχες της Ηλεκτρικής αλλά και σ΄εκείνη της 7ης Μαρτίου.
Τέλη του 1944 κι ενώ τα Δεκεμβριανά βρίσκονται σ' εξέλιξη,
ο λόχος του Νίκου Γόδα πολεμά τους Άγγλους στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά.
Γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του
"Αυτοί που ντρόπιασαν τον θάνατο"
ο συμπολεμιστής του Σταμάτης Σκούρτης (σήμερα γενικός γραμματέας του Συλλόγου Εκτοπισθέντων-Φυλακισθέντων Κέρκυρας).
Στο βιβλίο του «Ωσπου να ξημερώσει» (σελ. 318, εκδ. Κιβωτός) περιγράφει ως εξής την εκτέλεση: «...ο ήλιος σκάει πίσω απ' τα βουνά και δεν ξέρεις τι είναι πιο κόκκινο, η φανέλλα που φοράει κατάσαρκα ο Νίκος, που οι λευκές λωρίδες της κοκκίνησαν απ' το αίμα, ή ο ήλιος; Η οικογένεια του Νίκου Γόδα μού μετέφερε τα λόγια του σε κάποιο απ' τα γράμματά του σε ανύποπτο χρόνο, αφού η εκτέλεση ανακοινωνόταν πάντα στον μελλοθάνατο το τελευταίο βράδυ: "Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου. Αν κάνετε γιο, να του δώσετε τ' όνομά μου". Κι ο αδελφός του Δημήτρης ονόμασε την κόρη του Νίκη».
Γραφει επισης:
"Το κελί μοιάζει με τάφο.
Η κατασκευή του μου θύμισε τα μνήματα του νεκροταφείου της Ανάστασης, στον Πειραιά,
όταν πολεμούσαμε τους Εγγλέζους τα Χριστούγεννα του 1944.
Οι μάχες με τα τάνκ του Σκόμπι και τα αεροπλάνα, μέρες τώρα, γίνονταν σώμα με σώμα.
Το Νεκροταφείο όσες δυνάμεις και να ρίχνει ο εχθρός δεν μπορεί να το πάρει.
Θυμάμαι τότε το λοχαγό μου Νίκο Γόδα, που θα πει μισοαστεία μισοσοβαρά:
"Σύντροφε ανθυπολοχαγέ, εμείς απ' όλους τους άλλους ΕΛΑΣίτες είμαστε οι πιο προνομιούχοι.
Όσοι από μας σκοτωθούμε είμαστε τυχεροί γιατί θα θαφτούμε σε κανονικό και μάλιστα προνομιούχο μνήμα".
Η μονάδα του Νίκου αποδεκατίζεται και περνά στο Βελούχι,
προκειμένου να ενταχθεί στο 36ο Σύνταγμα.
Όμως στις αρχές του 1945 και λίγο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας,
ο Νίκος αρρωσταίνει απο πνευμονία,
επιστρέφει στην Αθήνα όπου συλλαμβάνεται -κάποιος "καλοθελητής" εξυπηρέτησε τις διωκτικές αρχές στο έργο τους-
και οδηγείται αρχικά στις φυλακές της Αίγινας
(όπου έπαιζε μπάλα στην ποδοσφαιρική ομάδα που είχαν συστήσει οι φυλακισμένοι)
και κατόπιν στην απομόνωση των φυλακών της Κέρκυρας.
Η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη: θάνατος.
Το μόνο που μένει να γίνει γνωστό είναι το πότε.
Όμως το ηθικό δεν κάμπτέται,
ιδιαίτερα από τη στιγμή που στη φυλακή διαρρέει η φήμη
πως η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε συμβιβασμό με την κυβέρνηση του βουνού.
Ο Γόδας έμεινε στη φυλακή τρία χρόνια, χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας για να σωθεί. Ο Σταμάτης Σκούρτης κι ο Σπύρος Ανδρεάδης, και οι δυο μελλοθάνατοι που σώθηκαν ύστερα από παρέμβαση του ΟΗΕ το 1949, είναι κατηγορηματικοί ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν ενδιαφέρθηκε να σώσει τον Γόδα (κατά τον Σκούρτη, η ΑΕΚ έσωσε δικούς της αθλητές, ο Ολυμπιακός όχι) ενώ η οικογένεια του Γόδα αποδίδει την εκτέλεση στην άρνησή του να υπογράψει, κάτι που λέει κι ο Σκούρτης στο βιβλίο του.
Ο Σπύρος Ανδρεάδης, πρόεδρος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων-Εξορισθέντων Κέρκυρας, μου μετέφερε την απάνθρωπη αντίδραση του τότε προέδρου του Ολυμπιακού Μιχάλη Μανούσκου, όταν του ζήτησαν να παρέμβει για τον Ανδρεάδη, που είχε καταδικασθεί με την κατηγορία ότι... στρατολογούσε αθλητές του Ολυμπιακού για το αντάρτικο: «Οπου έστρωσε να κοιμηθεί».

Ο Νοέμβρης του 1948 έρχεται γεμάτος βροχές και τσουχτερό κρύο.
Με το νοτιά οι τοίχοι τρέχουνε ποτάμι, όπου κι αν ακουμπάς μουσκεύσαι.
Εύχεσαι το βοριά που σε περονιάζει μέχρι το κόκκαλο, όμως δεν μουλιάζεις, είναι κι αυτό κάτι.
Όταν αρχίζει εδώ η βροχή ξεχνά να σταματήσει.
"Θα σαπίσουμε", έλεγε ο Κουφουδάκης, που δεν άντεχε τη μούχλα.
"Αν ζήσει κανείς μας και βγει στον κόσμο, θα 'ναι σάπιος.
" "Καλύτερα έτσι, Φώτη μου,
παρά ξαπλωμένος μ' ένα μέτρο χώμα και πέτρες απο πάνω σου",
του έλεγε ο Λούβαρης από το Φάληρο.
Ήταν φίλοι. Πειραιωτάκια, μαζί στην κατοχή, μαζί στον αγώνα, μαζί στα Δεκεμβριανά.
Κολλητός τους και ο ποδοσφαιστής του Ολυμπιακού Νίκος Γόδας.
Κάνανε σχέδια πώς θα φτάχνανε την ομάδα, σα βγαίνανε από κει μέσα.
Τους άρεσε το ποδόσφαιρο και κάθε φορά που το ραδιόφωνο της φυλακής μετέδιδε κανένα αγώνα,
ξεχωρίζανε από τους υπόλοιπους και παρακολουθούσανε με προσήλωση τα δρώμενα.
Πότε γελάγανε, πότε βρίζανε, άλλοτε μουντζώνανε κατά την περίσταση.
Πολλοί που τους έβλεπαν τους κορόιδευαν
και άλλοι που δεν είχανε δει ποτέ τους μεγάλη ομάδα να παίζει στεκόντουσαν, άκουγαν λίγο και φεύγανε.
"Είσαι φίλαθλος Κωνσταντή;". "Είμαι", του κάνω.
"Δεν είσαι και να γιατί:
αν έχεις ένα δεκάρικο όλο κι όλο,
θα προτιμήσεις να πάρεις μια κουλούρα ψωμί για το σπίτι σου ή ενα εισητήριο για το γήπεδο;".
"Όχι, διάβολε, το ψωμί των παιδιών μου θα πάρω πρώτα".
"Βλέπεις; Δεν είσαι φίλαθλος, εγώ θα έπαιρνα το εισητήριο", που απάντησε.
Ο Νοέμβρης έχει 19, Κυριακή, Βρέχει με το κανάτι.
Ο Λούβαρης και οι άλλοι δύο γυρίσανε μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο.
"Σκέψου να μας πάρουνε, Νίκο, με τέτοια βροχή".
"Δεν θα το ήθελα". "Γιατί;".
"Η τσιριμονιά τελειώνει βιαστικά και δεν έχεις την άνεση να δεις τους μακελάρηδες κατάματα.
Σαν βρέχει δεν μπορείς να ανοίξεις τα μάτια,
είναι και το νερό που τρέχει και δεν βλέπεις όπως πρέπει,
είναι σαν να σου κλείνουν τα μάτια με το έτσι θέλω.
Εγώ θέλω να είναι καλοκαιρία, να τον κοιτάω κατάματα για να δω πόσο σίγουρος νιώθει αυτός που με σκοτώνει".
Έτσι κατέγραψε τις αναμνήσεις του από τον Νίκο Γόδα ο συμπολεμιστής και συγκρατούμενός του στην Κέρκυρα
Σταμάτης Σκούρτης, που θυμάται χαρακτηριστικά:
"Ο Νίκος ζήτησε να τον εκτελέσουν με την ερυθρόλευκη φανέλα κατάσαρκα και το λευκό σορτ.
Και αυτό γιατί ήταν αυθεντικός Ολυμπιακός όπως και κομμουνιστής.
"Νενικήκαμεν. Ζήτω οι ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού.
Γεια σας συναθλητές μου", ήταν τα τελευταία λόγια του Νίκου φεύγοντας από τη φυλακή όταν τον οδηγούσαν στο νησί Λαζαρέτο,
στο λιμάνι της Κέρκυρας, για να τον εκτελέσουν.
Ο Νίκος έφυγε σαν ήρωας, το μόνο μας παράπονο ήταν η αδιάφορη στάση που κράτησε τότε η διοίκηση του συλλόγου.
Είμαι σίγουρος πως αν ενεργοποιούνταν οι διοικούντες,
ο Νίκος δε θα χανόταν. Ήταν πραγματικό παλληκάρι".
Στο βιβλίο του ο Σταμάτης Σκούρτης παρουσιάζει με ανατριχιαστική γλαφυρότητα τις τελευταίες του στιγμές:
"Ώρα τρεις τα μεσάνυχτα, η αγωνία παίρνει τέλος.
"Έρχονται, σύντροφοι, ετοιμαστείτε",
ακούγεται η φωνή του αγρυπνητή, τα χωνιά είναι από έρα ετοιμασμένα.
Πρώτη κραυγή βγαίνει γοερή από το πρώτο κελί κι ακολουθάνε κι άλλες:
"Λαέ της Κέρκυρας, πάλι απόψε παίρνουνε αγωνιστές της αντίστασης για εκτέλεση.
Είναι οι τέσσερις Πειραιώτες"...
Ο Νίκος Γόδας υπήρξε ένας πραγματικός ήρωας,
ένας άνθρωπος που ξεπέρασε το μέσο όρο για να βρεθεί στο πάνθεον της κόκκινης ιστορίας,
τιμώντας μέχρι την τελευταία του πνοή τις ιδέες που τον συνεπήραν στη σύντομη ζωή του,
στη ζωή των μόλις τριάντα χρόνων.

[Karaμazoβ]

Aχ αυτά ητανε τα παλια...που ο Ολυμπιακός ητανε η ομαδα των φτωχών εργατών που ζούσανε στις γειτονιές έξω απο το κέντρο της Αθηνας...

Τα ντερμπυ Ολυμπιακου - Παναθηναικού ειχανε σχεδόν ταξικό χρωμα...αλλα πάνε αυτα...αν και η αναμνηση ισως να μενει ακομα σε καποιους παλιούς.

[thrilikos]

Για τον λαλίστατο και ''Παναθηναϊκάρα'' Κώστα Αντωνίου:
Το καλοκαίρι του 1988, λοιπόν, επί εποχής Κοσκωτά, δύο παίκτες του Παναθηναϊκού συμφωνούν να μετεγγραφούν στον Ολυμπιακό: ο Σαραβάκος και ο Αντωνίου. Κι αν για τον πρώτο τα χρήματα που δόθηκαν τότε ήταν πραγματικά εξωπραγματικά, για τον δεύτερο δεν ίσχυε κάτι τέτοιο.
Βάσει του νόμου της εποχής, όσοι συμπλήρωναν πενταετία στην ομάδα τους, υποχρεούνταν να ανανεώσουν το συμβόλαιό τους έναντι προσφοράς ύψους 17 εκατ. δρχ. Αν άλλη ομάδα ήθελε να τους διεκδικήσει, έπρεπε να καταθέσει προσφορά υψηλότερη κατά 40%, περίπου. Αυτό έκανε ο Ολυμπιακός με τον Αντωνίου, προσφέροντάς του περί τα 24 εκατ. δρχ.
Η διαφορά, δηλαδή, ήταν της τάξης μόλις των 6 εκατ. δρχ., ποσό σημαντικό για την εποχή εκείνη, που όμως ένας «Παναθηναϊκάρας» θα μπορούσε να αρνηθεί.

Ο Αντωνίου, λοιπόν, κατέβηκε στο Ρέντη. Φόρεσε τη φανέλα με το δαφνοστεφανωμένο έφηβο, έβγαλε χαμογελαστός τις πρώτες του φωτογραφίες, άρχισε προπονήσεις με τον Ολυμπιακό, αλλά ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, επιθυμώντας να τον κρατήσει στην Παιανία, ενεργοποίησε μία διάταξη σχετική με το καθεστώς των «γηγενών» ποδοσφαιριστών και ανανέωσε μονομερώς το συμβόλαιό του.
Η αντίδραση του «Παναθηναϊκάρα» Αντωνίου ήταν βαθύτατα… Ολυμπιακή! Έστειλε εξώδικο στους «πράσινους», ενημερώνοντάς τους ότι δεν αποδέχεται τη νέα τους προσφορά και πως επιθυμεί να συνεχίσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό!
Η υπόθεση οδηγήθηκε σε επιτροπή της ΕΠΟ, η οποία δικαίωσε τον Παναθηναϊκό (σε εποχές που ακόμα και το… «Καραϊσκάκη» να ζητούσε, πιθανώς θα του το έδιναν!), αλλά εκείνος που στύλωσε τα πόδια του ήταν ο Αντωνίου!

Βγήκε στις εφημερίδες, δηλώνοντας ότι θα πάει στο ΑΣΕΑΔ για να δικαιωθεί, επειδή ήθελε να παίξει στον Ολυμπιακό!!! Και πράγματι, πήγε. Μόνο που και στο Ανώτατο Συμβούλιο ο Παναθηναϊκός (μήνα Σεπτέμβριο πλέον κι ενώ ο παίκτης εξακολουθούσε να προπονείται με τον Ολυμπιακό) δικαιώθηκε κι ας είχε ο Αντωνίου στο πλευρό του τον σημερινό του αντιπρόεδρο!
Τότε, λοιπόν, ο σημερινός «football manager» της ΠΑΕ είχε κάνει τη μνημειώδη δήλωση: «Στον Παναθηναϊκό δεν γυρίζω ούτε νεκρός, μετά απ’ όσα έγιναν!».
Τελικά επέστρεψε και ο Βαρδινογιάννης τον κράτησε στην κερκίδα για ένα εξάμηνο, μπας και δείξει μεταμέλεια…
Προφανώς, του έκανε καλό!
Γι’ αυτό και τώρα το παίζει πιο Παναθηναϊκός κι απ’ το… έμβλημα της ομάδας!
Πότε, όμως, έλεγε την αλήθεια; Στο μέλλον, όταν τον ξαναδούμε σε κάποια θέση τηλεσχολιαστή -ή κριτικού διαιτησίας, αφού φαίνεται να του αρέσει το αντικείμενο- θα το μάθουμε…

[Inquirer]

ρε θρυλικέ είσαι κόκκινος στα αθλητικά
γτ δεν είσαι κόκκινος και στα πολιτικά μια είσαι λαικό παιδί του Πειραιά?

[sakaflias7]

ρε θρυλικέ είσαι κόκκινος στα αθλητικά
γτ δεν είσαι κόκκινος και στα πολιτικά μια είσαι λαικό παιδί του Πειραιά?

αν και παραδοσιακα ο μονος δημος π βγαζει αριστερο δημαρχο ειναι η κοκκινια του πειραια και γενικα ειναι λαικη περιοχη ΝΟ POLITICA...αλλου τα πολιτικα σας

[thrilikos]

ρε θρυλικέ είσαι κόκκινος στα αθλητικά
γτ δεν είσαι κόκκινος και στα πολιτικά μια είσαι λαικό παιδί του Πειραιά?

Γιατί όπως λένε πολλοί κόμμα αλλάζεις,γυναίκα αλλάζεις αλλά το Θρύλο ποτέ δεν τον αφήνεις..Είναι λάθος να πολιτικοποιούμε τις ομάδες..Υπάρχουν κοινωνικοί αγωνιστές αλλά και πατριώτες σε όλες τις παρατάξεις...Όσο για το ΚΚΕ δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει και σε άλλα posts μου, ενώ γενικά εκφράζει αγωνιστικές και λαϊκές θέσεις, είναι απίστευτα εκνευριστική για μένα αυτή η αφοσίωση και η λατρεία στην ΕΣΣΔ και γενικά σε οτιδήποτε το σοβιετικό...

[(Stalin)^2]

Εγώ ένα ξέρω σύντροφοι. Αν υπάρχει μια θύρα που παράγει πολιτική, αυτή είναι η (Αυτόνομη) Θύρα 10... Και είναι η μοναδική κερκίδα (γενικά, όχι μόνο στην 10) που δεν τολμάει να σταθεί φασιστάκος.. Ενώ σε άλλες ομάδες (βλ. Γαύρος, ΠΑΟΚ, Βάζελος, καλά για τον Άρη δεν το συζητάμε) μπορεί να υπάρχουν αντιφασίστες, αλλά έχουμε δει ουκ ολίγες φορές και στοχάδια, σβάστιγκες, ελληνικές σημαίες, κλπ..

[vag]

o super3 mia fora ta pano me ton che ta kremaei

[Inquirer]

....στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή...

[(Stalin)^2]

o super3 mia fora ta pano me ton che ta kremaei

Nai alla tous ieroloxites den leei na tous dioxei mia kai kali...

[Ex_Mechanus]

Γιατί όπως λένε πολλοί κόμμα αλλάζεις,γυναίκα αλλάζεις αλλά το Θρύλο ποτέ δεν τον αφήνεις..Είναι λάθος να πολιτικοποιούμε τις ομάδες..Υπάρχουν κοινωνικοί αγωνιστές αλλά και πατριώτες σε όλες τις παρατάξεις...Όσο για το ΚΚΕ δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει και σε άλλα posts μου, ενώ γενικά εκφράζει αγωνιστικές και λαϊκές θέσεις, είναι απίστευτα εκνευριστική για μένα αυτή η αφοσίωση και η λατρεία στην ΕΣΣΔ και γενικά σε οτιδήποτε το σοβιετικό...

Απόσταγμα λαικής σοφίας, μέδω άναυνος, μακριά μαλλιά, σκουλαρίκια στ' αυτιά και τηγανητά να πούμε.

Κάποιος εγγύς θα έλεγε, είναι λάθος να ασχολούμαστε (σοβαρά) με τις ομάδες, το να τις πολιτικοποιούμε κι' όλας...

o super3 mia fora ta pano me ton che ta kremaei

Nai alla tous ieroloxites den leei na tous dioxei mia kai kali...

υπάρχει συκρουσιακή εξύψωση στην ομάδα 

[(Stalin)^2]

Γιατί όπως λένε πολλοί κόμμα αλλάζεις,γυναίκα αλλάζεις αλλά το Θρύλο ποτέ δεν τον αφήνεις..Είναι λάθος να πολιτικοποιούμε τις ομάδες..Υπάρχουν κοινωνικοί αγωνιστές αλλά και πατριώτες σε όλες τις παρατάξεις...Όσο για το ΚΚΕ δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει και σε άλλα posts μου, ενώ γενικά εκφράζει αγωνιστικές και λαϊκές θέσεις, είναι απίστευτα εκνευριστική για μένα αυτή η αφοσίωση και η λατρεία στην ΕΣΣΔ και γενικά σε οτιδήποτε το σοβιετικό...

Απόσταγμα λαικής σοφίας, μέδω άναυνος, μακριά μαλλιά, σκουλαρίκια στ' αυτιά και τηγανητά να πούμε.

Κάποιος εγγύς θα έλεγε, είναι λάθος να ασχολούμαστε (σοβαρά) με τις ομάδες, το να τις πολιτικοποιούμε κι' όλας...

o super3 mia fora ta pano me ton che ta kremaei

Nai alla tous ieroloxites den leei na tous dioxei mia kai kali...

υπάρχει συκρουσιακή εξύψωση στην ομάδα 

Φιλαράκι, τί πρόβλημα έχεις με το σύνθημα "μακριά μαλλιά, σκουλαρίκια στ' αυτιά και ναρκωτικά"; Ντάξει αναφέρεται σε κάποια αλάνια, δεν χρειάζεται να το χλευάζουμε...οι υπόλοιποι...

[Ex_Mechanus]

Φιλαράκι, τί πρόβλημα έχεις με το σύνθημα "μακριά μαλλιά, σκουλαρίκια στ' αυτιά και ναρκωτικά"; Ντάξει αναφέρεται σε κάποια αλάνια, δεν χρειάζεται να το χλευάζουμε...οι υπόλοιποι...

Δεν έχω πρόβλημα με το σύνθημα, έχω πρόβλημα με την συμπεριφόρα που συνοδεύεται από το σύνθημα και κάθε αντίστοιχο από τις άλλες ομάδες. Ο χλευασμός με την παραλλαγή πήγαινε προς άλλη ομάδα, έλα γατόνι μου...

Το χρησιμοποίησα σαν όχημα για να θίξω την μπουρδολογία περί "κόμμα αλλάζεις...", τωρά μπορείς να ξαναδιαβάσεις σε τι απαντάω 

[(Stalin)^2]

Προς ποιά άλλη ομάδα;

έδιτ: γατόνι μου...;

[thrilikos]

Απόσταγμα λαικής σοφίας, μέδω άναυνος, μακριά μαλλιά, σκουλαρίκια στ' αυτιά και τηγανητά να πούμε.

Κάποιος εγγύς θα έλεγε, είναι λάθος να ασχολούμαστε (σοβαρά) με τις ομάδες, το να τις πολιτικοποιούμε κι' όλας...

Το αν εσύ είσαι κουλτουριάρης, άνθρωπος ανώτερος επιπέδου και με ανοιχτό μυαλό ουδόλως με ενδιαφέρει και κράτα το για την πάρτη σου και για τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι...Αλλά αν δε σέβεσαι ότι για τις ομάδες και συγκεκριμένα για τον Ολυμπιακό υπάρχουν άτομα που έχουν δώσει το αίμα τους χάνοντας με τραγικό τρόπο τις ζωές τους, άλλοι πολύ πριν γεννηθείς έχουν εκτελεστεί ζητώντας ως τελευταία επιθυμία να φορέσουν τη φανέλα του και άλλα παιδιά σήμερα για πολλούς και διαφόρους λόγους έχουν κάνει την ομάδα καθημερινή προσωπική τους ασχολία, πίστεψε με είσαι πολύ μικρός για να το κάνεις...Μπορείς να εκφράσεις τη διαφωνία σου αλλά όχι να ειρωνεύεσαι και να γελοιοποιείς το αίμα, τον ιδρώτα και την καψούρα κάποιου...Αν για σένα το να είσαι αγνός οπαδός είναι μια γελοιότητα,για κάποιους άλλους είναι ένα ιδανικό ζωής...(και είμαι σίγουρος ότι μπροστά τους δε θα είχες την ίδια εφευρετικότητα γελοιότητας)