Συζήτηση περι παρατάξεων

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Zarathoustra]

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100023_08/10/2006_200695

"Από φορέας πολιτικής ιδεολογίας και πράξης, οι φοιτητικές παρατάξεις έχουν μετατραπεί σε μηχανισμούς εξουσίας εντός των ιδρυμάτων. Τριάντα τρία χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, τα ελληνικά πανεπιστήμια βιώνουν μια κρίση βαθιά, λόγω της άκρατης κομματικοποίησης και της στρεβλής δύναμης των φοιτητικών παρατάξεων."
....
....
Ο στόχος τους; Από το να αποκτήσουν κομματικές «περγαμηνές» εντός της παράταξης, οι οποίες θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για την κομματική κλίμακα του «μητρικού» κόμματος, έως να εξασφαλίσουν εύκολη πρόσβαση σε μεταπτυχιακά προγράμματα ή ακόμη και να βγάλουν λεφτά, όπως παρουσιάζει σήμερα η «Κ».
.....   
.....
 "Διαπραγματεύονται ακόμη και με λεφτά». Αυτό ανέφερε στην «Κ» πανεπιστημιακός για τις συναλλαγές που υπάρχουν μεταξύ των εκπροσώπων των φοιτητικών παρατάξεων και των υποψηφίων για τις πρυτανικές εκλογές. Ακόμη κι αν ο χρηματισμός αποτελεί σπάνια εξαίρεση, στην πλειονότητα των περιπτώσεων θεωρείται δεδομένη η συναλλαγή μεταξύ των φοιτητικών εκλεκτόρων και των υποψήφιων πρυτάνεων."
....
....
"«Τι είπες, ρε; Αν δεν ήμουν εγώ δεν θα ήσουν εδώ σήμερα!» Ετσι απάντησε φοιτητοπατέρας της ΔΑΠ σε πρύτανη, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει το ρουσφέτι (μετεγγραφή φοιτητή από πανεπιστήμιο της περιφέρειας), που του ζητούσε. Ευνόητο είναι ότι ο πρύτανης είχε εκλεγεί με τη στήριξη της ΔΑΠ."
....
....
"Τα τελευταία χρόνια το βασικό αντάλλαγμα προς τους φοιτητοπατέρες είναι η εξασφάλιση μιας θέσης σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Και αυτό διότι πλέον οι θέσεις είναι περιζήτητες, ενώ οι όροι για τους υποψηφίους ιδιαίτερα δύσκολοι (ξεκινώντας από τη βαθμολογία). Μάλιστα, η «Κ» διαθέτει καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες τμήμα κεντρικού πανεπιστημίου αύξησε τον αριθμό των εισακτέων σε μεταπτυχιακό πρόγραμμμα από 20 (που προέβλεπε η προκήρυξη) σε 40, ώστε να φοιτήσει και πρωτοκλασάτο στέλεχος της ΠΑΣΠ, το οποίο είχε βρεθεί λίγο πριν από τη 40ή θέση στην αξιολόγηση.
Επίσης, οι επικεφαλής των φοιτητικών παρατάξεων βρίσκουν... εύκολη δουλειά σε μεταπτυχιακά προγράμματα των διδασκόντων που χρηματοδοτούνται από την Ευρώπη. Και αυτό διότι ο κάθε επιστημονικός υπεύθυνος ενός προγράμματος μπορεί να απασχολήσει επ' αμοιβή στο πρόγραμμά του πτυχιούχους ή ακόμη και εν ενεργεία φοιτητές. Και οι εκπρόσωποι των παρατάξεων αποτελούν βασική δεξαμενή για όσους διδάσκοντες έχουν... φιλοδοξίες εντός του ιδρύματος ή, έστω, θέλουν να έχουν «ήσυχο το κεφάλι τους» από τις παρατάξεις. Αλλωστε, οι φοιτητικές παρατάξεις -ιδίως εκείνη που πλειοψηφεί στη σχολή- έχουν μετατραπεί στον γενικό «κουμανταδόρο» της εσωτερικής λειτουργίας των ιδρυμάτων."

[Aurelius]

Το αρθρο αυτο λεει αληθειες. Το θεμσ ειναι οτι δεν εστιαζει σωστα. Οταν λεει για μητρικα κομματα δεν αποδιδει ευθυνες. Απλα δεχεται τη κατασταση. Ακομη δε περισσοτερο, δεν συνδεει την κατασταση με την σαπιλα που εχει κυριαρχησει στη πολιτικη ζωη του τοπου, πραγμα το οποιο αποδεικνυεται και απο την φοιτητικη της εκφανση και τα ρουσφετια.

[Νessa]

 

Αν είναι δυνατόν να γενικεύεις από τέτοια φαινόμενα...

Βέβαια μιλάμε για την Καθημερινή, μια κυβερνητική εφημερίδα με συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση... αυτό το μένος εναντίον των παρατάξεων έχει σα στόχο να αποδυναμώσει το κίνημα, διαχέοντας τη δυναμική του (τώρα το τι προσφέρουν οι παρατάξεις στο κίνημα, τα έχω ξαναπεί, ας μην επαναλαμβάνομαι).

[BOBoMASTORAS]

deleted

[(Stalin)^2]

+1/0

[Johnny English]

Τα φαινόμενα αυτά δε νομίζω ότι αντικατοπτρίζονται στη σχολή μας. Σίγουρα σε άλλες σχολές και ιδιαίτερα στο ΠΑΜΑΚ υπάρχουν έντονα τέτοια φαινόμενα. Όπως και να χει δε περιμένω από μία εφημερίδα να μου εξηγήσει τη κατάσταση που επικρατεί στα πανεπιστήμια. Μάτια έχω και βλέπω

Τα φαινόμενα αυτά δεν αφορούν σχολές συγκεκριμένες...

Επίσης όλοι έχουν μάτια... αλλά κάποιοι βλέπουν και μαθαίνουν περισσότερα...

[(Stalin)^2]

Τώρα βέβαια εξαρτάται και από το πόσο καλή είναι η κατάσταση των ματιών σου...

[emmanuel]

Αφιέρωμα: Παραεξουσία φοιτητικών παρατάξεων


Ομηροι φοιτητές και καθηγητές

«Τι είπες ρε; Αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα ήσουν εδώ σήμερα!». Ετσι απάντησε «φοιτητοπατέρας» σε πρύτανη, ο οποίος αρνήθηκε να του κάνει ένα ρουσφέτι (μετεγγραφή φοιτητή). Ο εν λόγω πρύτανης είχε εκλεγεί με τη στήριξη της παράταξης του φοιτητή και το αντάλλαγμα δεν εδόθη.

Τα τελευταία χρόνια οι φοιτητικές παρατάξεις από φορείς πολιτικής ιδεολογίας και πράξης, έχουν μετατραπεί σε μηχανισμούς εξουσίας μέσα στα AEI. Ουδείς πλέον μπορεί να τις ελέγξει, καθώς αποτελούν τον κινητήριο μοχλό για τη λειτουργία του πανεπιστημίου. Παρεμβαίνουν σε όλα: από την εκλογή του πρύτανη, που συχνά γίνεται υποχείριό τους, έως και τη διανομή σημειώσεων, θεμάτων, εκδουλεύσεων στους φοιτητές. Συμπεριφέρονται με υπεροψία, εκβιάζουν, απαιτούν, ενίοτε κερδοσκοπούν σε βάρος του Δημοσίου, βυθίζοντας διδάσκοντες και διδασκόμενους στη σήψη.

 


Η ανώτατη παιδεία σήμερα, η σημασία της μεταρρύθμισης
Του Αντωνη Μακρυδημητρη*

Είναι κάπως δύσκολο να ισορροπήσει κανείς μιλώντας για τα θέματα της ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα σήμερα ανάμεσα σε δύο αντιφατικά συναισθήματα: αυτό της καταγγελίας και αυτό της προσδοκίας για ένα καλύτερο μέλλον. Ο δυϊσμός αυτός οφείλεται κυρίως στη συνειδητοποίηση ότι βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο, σε μια μεταβατική ιστορική στιγμή: ανάμεσα σε εκείνα που αφήνουμε πίσω και σε εκείνα που δεν έχουν προσλάβει ακόμη την οριστική τους μορφή – και επιχειρούμε να τα κάνουμε πράξη. Πολλώ δε μάλλον που οι συνέπειες των επιλογών μας εκτείνονται στο μέλλον, αφορούν τη ζωή και τις προοπτικές των νέων ανθρώπων που ξανοίγονται με άλλες προοπτικές και όνειρα στη ζωή.

Επιχειρείται, λοιπόν, μια μεταρρύθμιση σήμερα σε ορισμένα από τα προφανέστερα προβλήματα που μαστίζουν την ανώτατη παιδεία στη χώρα μας. Μια μεταρρύθμιση που έχει ήδη προξενήσει αντιδράσεις και της έχει ασκηθεί έντονη κριτική από μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Μια κριτική που έχει τη βάση της. Οχι μόνο γιατί η προτεινόμενη από την κυβερνητική πλευρά μεταρρύθμιση έχει ατελή και επίμαχα σημεία, αλλά και γιατί εκείνοι που ασκούν την κριτική στη μεταρρύθμιση, και μάλιστα με τρόπο έντονο πολλές φορές, εκφράζουν έτσι τη δική τους φιλοσοφία και τη δική τους άποψη για τη ζωή και τα δημόσια πράγματα του τόπου.

Το γεγονός είναι ότι κάτι ή μάλλλον πολλά δεν πάνε καλά στο σύστημα της παιδείας στη χώρα μας. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να το παραδεχθούμε δίχως μισόλογα και ψευδαισθήσεις.

Ενας θεσμός που προσποιείται ότι προσφέρει και απαιτεί από τους άλλους πράγματα που δεν μπορεί στην πράξη ούτε να προσφέρει ούτε να απαιτήσει, είναι, όπως έλεγε ο Ισπανός φιλόσοφος Ortega y Gassett, θεσμός νόθος και διεφθαρμένος. Εχει αντικατασταθεί η αρχή της αυθεντικότητας από αυτήν της ψευδούς απεικόνισης που συσκοτίζει και παραπλανά. Προσποιείται ότι είναι και κάνει διαφορετικά πράγματα από αυτά που είναι όντως σε θέση να είναι και να κάνει.

Η παιδεία και μάλιστα η ανώτατη παιδεία στη χώρα μας υποτίθεται πως είναι ανοιχτή σε όλους τους πολίτες, ότι παρέχεται δωρεάν και ότι εγγυάται σε αυτούς υψηλής ποιότητας εκπαίδευση. Είναι όμως έτσι τα πράγματα στην πράξη;

Ακόμη και αν η ανώτατη παιδεία μαζικοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια με την πληθωρική ίδρυση τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας, το ερώτημα εξακολουθεί να είναι βασανιστικό: πόσο κοστίζουν όλα αυτά, ποιος τελικά πληρώνει και κυρίως ποια η αληθινή ποιότητα και αξία της παιδείας που παρέχεται και αποκτάται σε αυτά; Ποιο το αντίκρισμα στο διανοητικό, ηθικό και αισθητικό κεφάλαιο των νέων ανθρώπων που προσέρχονται κάθε Σεπτέμβρη με αισιοδοξία και προσδοκίες σε βιβλιοθήκες και αίθουσες διδασκαλίας;

Κυρίως προβληματίζει τους πιο αντικειμενικούς παρατηρητές μήπως –λέγω, μήπως– η ποσότητα αντικατέστησε και υπονόμευσε την ποιότητα; Μήπως η αξιοκρατία στην έρευνα και τη διδασκαλία περιθωριοποιήθηκε από τη μετριότητα και το χαμήλωμα του μέσου όρου; Δεν λησμονώ ούτε μια στιγμή ότι το ζήτημα της παιδείας συναρτάται άμεσα και ουσιαστικά με άλλα συναφή προβλήματα, όπως αυτό της μεταρρύθμισης του κράτους και της οικονομίας. Μια μεταρρύθμιση που δεν μπορεί να είναι επιφανειακή και συντηρητική, να περιορίζεται στα συμπτώματα και να μην αντιμετωπίζει τα αίτια των προβλημάτων. Πάνω από όλα χρειάζεται, νομίζω, αλλαγή οπτικής γωνίας για μια πιο ελεύθερη, πιο ανοιχτή, πιο δημιουργική και κυρίως ποιοτική παιδεία.

Η παιδεία δεν αλλάζει μονομιάς με νόμους και διατάγματα. Αλλά με αλλαγή συνείδησης και νοοτροπίας. Αυτή δεν την αναμένει κανείς από τους μεγαλύτερους σε ηλικία, τους βολεμένους με το σύστημα και τα εγκατεστημένα συμφέροντα. Αυτούς που ανήκουν σε άλλο κόσμο, τον κόσμο του χθες, τον κόσμο που φεύγει.

Την αλλαγή αντίληψης και νοοτροπίας την αναμένει κανείς από τους νέους πολίτες, τα νέα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αυτοί ανήκουν ολοκληρωτικά στο αύριο και δικαιούνται να ζητήσουν και να διεκδικήσουν μια πιο ανοιχτή, πιο ελεύθερη, πιο δημοκρατική, πιο ανταγωνιστική και πιο ποιοτική παιδεία. Για την οποία καταβάλλουν ήδη τόσο κόπο, χρήμα και προσπάθεια. Με πνεύμα ρεαλισμού και ευθύνης, με δημιουργική φαντασία και συνέπεια θα μπορέσουν να ζήσουν μια αυθεντική πνευματική ζωή.

* Ο Αντ. Μακρυδημήτρης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

 

 

Οι παρατάξεις στα πανεπιστήμια

Οι φοιτητικές παρατάξεις γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν σε δύσκολες εποχές. Στο παρελθόν υπήρξαν φορείς ιδεών. Σήμερα είναι φορείς συμφερόντων.

Με τον καιρό οι κάποτε ρωμαλέες σε ιδέες και μαζικότητα παρατάξεις εκφυλίστηκαν σε μηχανισμούς νομής εξουσίας εντός των πανεπιστημίων. Για την ακρίβεια σήμερα δεν υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις. Υπάρχει το άδειο κέλυφος του φοιτητικού κινήματος, κομματικές σφραγίδες που χρησιμοποιούν κάποιοι μηχανισμοί για ιδιοτελή και πολλές φορές παράνομα οφέλη.

Ολοι οι παροικούντες την Ανώτατη Παιδεία έχουν κάποια αήθεια να διηγηθούν. «Φοιτητοπατέρες» διαπραγματεύονται την εκλογή ή προαγωγή καθηγητών με ποικίλα ανταλλάγματα, από ευνοϊκή βαθμολόγηση μέχρι και χρηματισμό! Οι φοιτητικές παρατάξεις σήμερα δεν εκπροσωπούν τους φοιτητές και δεν βοηθούν στην αναβάθμιση της Παιδείας. Αντιθέτως την υποβαθμίζουν.

Σε όλες τις χώρες του κόσμου που έχουν αναπτύξει ζηλευτή Ανώτατη Παιδεία οι φοιτητές συμμετέχουν ελάχιστα έως καθόλου στη διοίκηση των εκπαιδευτικών τους ιδρυμάτων. Στην Ελλάδα δυστυχώς με το νόμο πλαίσιο που έκανε το ΠΑΣΟΚ το 1982 έδωσε στις φοιτητικές παρατάξεις καθοριστικό ρόλο στην εκλογή των πρυτάνεων, καθηγητών κ.λ.π. και ως εκ τούτου ρυθμίζουν τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Αποτέλεσμα: τα εκφυλιστικά φαινόμενα που ζούμε σήμερα.

Η πρόταση της Επιτροπής για καθολική συμμετοχή των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές θα μειώσει αυτού του τύπου τις αήθεις πρακτικές. Σημαντικότερο όμως και πιο τολμηρό είναι να ακολουθήσουμε την πεπατημένη του εξωτερικού, εκεί όπου βλέπουμε ότι η Παιδεία είναι αληθινά ουσιαστική και πραγματικά Ανώτατη. Δεν χρειάζεται να αποτελούμε την ευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα στα πάντα. Οταν κάτι έχει αποδεδειγμένα επιτύχει οφείλουμε να το εφαρμόσουμε κι εμείς.

 

 

Οι φοιτητικές παρατάξεις «διοικούν» τα ΑΕΙ και ΤΕΙ (I)
 Επί της ουσίας ανεξέλεγκτες, κρατούν σε ομηρία καθηγητές και φοιτητές
Του Αποστολου Λακασα

Από φορέας πολιτικής ιδεολογίας και πράξης, οι φοιτητικές παρατάξεις έχουν μετατραπεί σε μηχανισμούς εξουσίας εντός των ιδρυμάτων. Τριάντα τρία χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, τα ελληνικά πανεπιστήμια βιώνουν μια κρίση βαθιά, λόγω της άκρατης κομματικοποίησης και της στρεβλής δύναμης των φοιτητικών παρατάξεων. Ουδείς πλέον μπορεί να τις ελέγξει καθώς αποτελούν τον κινητήριο μοχλό για τη λειτουργία του ιδρύματος. Και βεβαίως τον πρώτο λόγο έχουν οι παρατάξεις που έχουν την πλειοψηφία μέσα στη σχολή. Παρεμβαίνουν σε όλα: από τη μείζονα διαδικασία της
 εκλογής πρυτανικών αρχών έως και τη διανομή σημειώσεων στους φοιτητές. Χρησιμοποιώντας τη δύναμη που τους δίνει ο νόμος να εκπροσωπούν τους συναδέλφους τους στις εσωτερικές διαδικασίες, οι εκλεγμένοι επικεφαλής των παρατάξεων -οι λεγόμενοι «φοιτητοπατέρες»- λύνουν και δένουν εντός των ιδρυμάτων. Προσφέρουν στήριξη σε καθηγητές και περιμένουν από αυτούς αντίστοιχα ανταλλάγματα.

Συμπεριφέρονται με υπεροψία, εκβιάζουν, απαιτούν, είναι απόλυτοι γνώστες της δύναμής τους, αφού μπορούν να εκλέξουν τις πρυτανικές αρχές. Οι περισσότεροι συναλλασσόμενοι καθηγητές γίνονται υποχείριά τους.

Ο στόχος τους; Από το να αποκτήσουν κομματικές «περγαμηνές» εντός της παράταξης, οι οποίες θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για την κομματική κλίμακα του «μητρικού» κόμματος, έως να εξασφαλίσουν εύκολη πρόσβαση σε μεταπτυχιακά προγράμματα ή ακόμη και να βγάλουν λεφτά, όπως παρουσιάζει σήμερα η «Κ». Εκπρόσωπος της ΠΑΣΠ είχε στήσει «δίκτυο» ώστε να εκμεταλλεύεται τις θέσεις των φοιτητών που δικαιούνται στέγαση. Με δάκτυλο της τοπικής νομαρχιακής επιτροπής κόμματος εκλέχτηκε πρόεδρος τμήματος. ΔΑΠ και ΠΑΣΠ μοίρασαν θέματα εξετάσεων προηγούμενων ετών, που -οποία σύμπτωση!- επελέγησαν πανομοιότυπα και εκείνη τη φορά. Ολα αυτά δεν είναι δείγματα εκτεταμένης σήψης, στην οποία βυθίζονται μαζί διδάσκοντες και φοιτητοπατέρες;

Η πρόταση για την καθολική ψηφοφορία των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές -και όχι δι' εκλεκτόρων όπως ισχύει- θεωρείται ότι θα σπάσει το απόστημα των κομματικών νεολαιών σε συνδυασμό με την κατάργηση της «αιώνιας» φοίτησης. Θα γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις πράξη;

Στήριξη πρυτάνεων με ποικίλα. ..οφέλη

«Διαπραγματεύονται ακόμη και με λεφτά». Αυτό ανέφερε στην «Κ» πανεπιστημιακός για τις συναλλαγές που υπάρχουν μεταξύ των εκπροσώπων των φοιτητικών παρατάξεων και των υποψηφίων για τις πρυτανικές εκλογές. Ακόμη κι αν ο χρηματισμός αποτελεί σπάνια εξαίρεση, στην πλειονότητα των περιπτώσεων θεωρείται δεδομένη η συναλλαγή μεταξύ των φοιτητικών εκλεκτόρων και των υποψήφιων πρυτάνεων.

Πιο συγκεκριμένα, στις πρυτανικές εκλογές οι φοιτητές δεν ψηφίζουν καθολικά αλλά δι' εκλεκτόρων που τους ορίζουν οι φοιτητικές παρατάξεις και ο αριθμός τους προκύπτει με βάση τα ποσοστά των παρατάξεων στις φοιτητικές εκλογές. Ετσι, λοιπόν, το κάθε υποψήφιο πρυτανικό σχήμα, για να εξασφαλίσει την εκλογή του, επιδιώκει όχι μόνο να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πανεπιστημιακών, αλλά και τη στήριξη των φοιτητικών παρατάξεων. Και στην πλειονότητα των περιπτώσεων η... στήριξη δίνεται δι' ανταλλαγμάτων. «Τι είπες, ρε; Αν δεν ήμουν εγώ δεν θα ήσουν εδώ σήμερα!» Ετσι απάντησε φοιτητοπατέρας της ΔΑΠ σε πρύτανη, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει το ρουσφέτι (μετεγγραφή φοιτητή από πανεπιστήμιο της περιφέρειας), που του ζητούσε. Ευνόητο είναι ότι ο πρύτανης είχε εκλεγεί με τη στήριξη της ΔΑΠ.

Στα μεταπτυχιακά

Τα τελευταία χρόνια το βασικό αντάλλαγμα προς τους φοιτητοπατέρες είναι η εξασφάλιση μιας θέσης σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Και αυτό διότι πλέον οι θέσεις είναι περιζήτητες, ενώ οι όροι για τους υποψηφίους ιδιαίτερα δύσκολοι (ξεκινώντας από τη βαθμολογία). Μάλιστα, η «Κ» διαθέτει καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες τμήμα κεντρικού πανεπιστημίου αύξησε τον αριθμό των εισακτέων σε μεταπτυχιακό πρόγραμμμα από 20 (που προέβλεπε η προκήρυξη) σε 40, ώστε να φοιτήσει και πρωτοκλασάτο στέλεχος της ΠΑΣΠ, το οποίο είχε βρεθεί λίγο πριν από τη 40ή θέση στην αξιολόγηση.

Επίσης, οι επικεφαλής των φοιτητικών παρατάξεων βρίσκουν... εύκολη δουλειά σε μεταπτυχιακά προγράμματα των διδασκόντων που χρηματοδοτούνται από την Ευρώπη. Και αυτό διότι ο κάθε επιστημονικός υπεύθυνος ενός προγράμματος μπορεί να απασχολήσει επ' αμοιβή στο πρόγραμμά του πτυχιούχους ή ακόμη και εν ενεργεία φοιτητές. Και οι εκπρόσωποι των παρατάξεων αποτελούν βασική δεξαμενή για όσους διδάσκοντες έχουν... φιλοδοξίες εντός του ιδρύματος ή, έστω, θέλουν να έχουν «ήσυχο το κεφάλι τους» από τις παρατάξεις. Αλλωστε, οι φοιτητικές παρατάξεις -ιδίως εκείνη που πλειοψηφεί στη σχολή- έχουν μετατραπεί στον γενικό «κουμανταδόρο» της εσωτερικής λειτουργίας των ιδρυμάτων.

Για παράδειγμα, βγάζουν το πρόγραμμα των εξετάσεων, μοιράζουν στους φοιτητές τις σημειώσεις που δίνει ο κάθε καθηγητής, ανακοινώνουν ακόμη και τις αποφάσεις του συλλόγου των καθηγητών.

Ενα αστείο συμβάν είναι ότι τον περασμένο Ιούνιο η ΔΑΠ σε σχολή κεντρικού πανεπιστημίου ενημέρωνε τους φοιτητές ότι η απόφαση της Ομοσπονδίας Πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) ήταν για απεργία. Ομως, επρόκειτο για πρόταση της ΠΟΣΔΕΠ, την οποία δεν υιοθέτησε ο σύλλογος της σχολής. Αλλά τα μαθήματα δεν έγιναν, αφού οι φοιτητές είχαν δει τις αφίσες με την ενημέρωση της «έγκυρης» παράταξης. Εύγλωττος είναι ο ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων στις εξετάσεις των μαθημάτων (όπου παρίστανται εκπρόσωποί τους). Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης οι εκπρόσωποι μπορούσαν να είναι παρόντες για να αποφεύγονται λαθροχειρίες και για τον έλεγχο της δημοκρατίας της διαδικασίας. Τώρα όμως έχουν μετατραπεί ακόμη και σε επιτηρητές των συμφοιτητών τους!

«Οχι» στην καθολική ψηφοφορία για πρυτάνεις

Οι απόψεις τους συγκλίνουν, αν και από διαφορετικές αφετηρίες! Οι φοιτητικές παρατάξεις δεν συμφωνούν με την ιδέα όλοι οι φοιτητές -και όχι δι' εκλεκτόρων- να ψηφίζουν στις πρυτανικές εκλογές και κατόπιν οι ψήφοι τους να προσμετρώνονται κατά 80% στο τελικό αποτέλεσμα (οι ψήφοι των πανεπιστημιακών προσμετρώνται κατά 100%). Οι λόγοι; Θέτουν πρόβλημα υποδομών («πώς θα ψηφίσουν 40.000 φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών;») ή εκτιμούν ότι τα φαινόμενα συναλλαγής θα πολλαπλασιαστούν. Παρ' όλα αυτά, στα πανεπιστήμια του εξωτερικού οι φοιτητές συμμετέχουν ελάχιστα ή και καθόλου στις αντίστοιχες εκλογές. Στη Βρετανία, στη σχετική διαδικασία δεν συμμετέχουν καθόλου οι φοιτητές. Στις ΗΠΑ, δεκαμελής επιτροπή πανεπιστημιακών με τη συμμετοχή μόνο του προέδρου της φοιτητικής ένωσης εκλέγει τον προέδρο και αντιπρόεδρο του ιδρύματος. Αντίστοιχο (10%) είναι το ποσοστό συμμετοχής των φοιτητών στην εκλογή των προέδρων των γαλλικών ιδρυμάτων. Οι εκπρόσωποι των νεολαιών διατυπώνουν τις εξής απόψεις στην «Κ»:

Δημήτρης Βολουδάκης, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΑΕΙ: «Δεν προσεγγίζουμε το ζήτημα με συντεχνιακή λογική. Η συμμετοχή των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές είναι επιβεβλημένη. Ο προβληματισμός μας στην πρόταση για καθολική ψηφοφορία έγκειται στο κατά πόσο θα μειωθούν τα φαινόμενα συναλλαγής με το νέο σύστημα».

Αρης Γκορόγιας, ΠΑΣΠ στο ΕΜΠ: «Πάγια πρότασή μας είναι όλοι οι φοιτητές να ψηφίζουν και οι ψήφοι τους να μετρούν ισοδύναμα με των καθηγητών».

Θανάσης Πάνος, ΠΚΣ: «Η καθολική ψηφοφορία είναι κατ' επίφαση δημοκρατικό μέτρο. Ενισχύει τις πελατειακές σχέσεις αφού πλέον οι φοιτητές θα έρχονται σε άμεση επαφή με τους υποψηφίους. Από την άλλη, αδυνατίζει τον έλεγχο των οργάνων διοίκησης από το φοιτητικό κίνημα».

Δημήτρης Τζανακόπουλος, γ.γ. νεολαίας ΣΥΝ: «Δεν λύνει το πρόβλημα η καθολική ψηφοφορία. Πελατειακές σχέσεις υπάρχουν και στις βουλευτικές εκλογές όπου το σύστημα είναι το ίδιο. Η διαφθορά είναι συνολικό φαινόμενο και από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε».

Δημήτρης Φατάλης, ΕΑΑΚ (Αριστερά Σχήματα): «Εμείς δεν ψηφίζουμε στις πρυτανικές εκλογές. Ομως, η καθολική ψηφοφορία δεν λύνει κανένα πρόβλημα διαπλοκής. Αυτοί που διαπλέκονται είναι οι μεγάλες παρατάξεις, οι οποίες θα συνεχίσουν να «δίνουν γραμμή» στους ψηφοφόρους τους».

 

Οι φοιτητικές παρατάξεις «διοικούν» τα ΑΕΙ και ΤΕΙ (II)
 Επί της ουσίας ανεξέλεγκτες, κρατούν σε ομηρία καθηγητές και φοιτητές
Αποστολος Λακασας

Μεγάλη κομπίνα με τη στέγαση των φοιτητών

Τα στελέχη των κομμματικών νεολαιών χρησιμοποιούν την ισχύ της θέση τους, όχι μόνο για να εξυπηρετήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες εντός του ιδρύματος ή –μετέπειτα– στην πολιτική, αλλά και για να προσποριστούν οικονομικό όφελος. Φυσικά, με πλάγιους τρόπους. Ορίστε μία περίπτωση: στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς είχε στηθεί ολόκληρη επιχείρηση ώστε ορισμένοι να εκμεταλλεύονται τα κονδύλια στέγασης. Μάλιστα για το θέμα έχει –κατόπιν ελέγχου στην επιχείρηση– εκδοθεί σχ
ετική αναφορά της τοπικής ΔΟΥ.

Δικαστική έρευνα

Πρωτοκλασάτο στέλεχος της ΠΑΣΠ κανόνιζε –προς ίδιον όφελος– τα της στέγασης των φοιτητών σε μισθωμένο ξενοδοχείο, έχοντας τη στήριξη-κάλυψη, όχι μόνο των «αντιπάλων» φοιτητοπατέρων, αλλά και μεγαλοκαθηγητή (τα στοιχεία είναι στη διάθεση της «Κ»). Για το θέμα υπάρχει σε εξέλιξη δικαστική έρευνα, ενώ στο γραφείο της υπουργού Παιδείας κ. Μαριέττας Γιαννάκου υπάρχει σχετική καταγγελία από τον προηγούμενο Μάρτιο.

Ειδικότερα, το πανεπιστήμιο είχε σύμβαση με ξενοδοχείο του Φαλήρου για να στεγάζει συγκεκριμένο αριθμό φοιτητών. Στέλεχος φοιτητικής παράταξης είχε έλθει σε συμφωνία με την ιδιοκτησία του ξενοδοχείου, και υπεδείκνυε τους φοιτητές που θα έμεναν στο ξενοδοχείο. Οι φοιτητές όμως δεν έμεναν, αλλά είχαν τραπεζικό λογαριασμό, στον οποίο η ιδιοκτησία του ξενοδοχείου κατέθετε ένα είδος «προμήθειας». Είναι ενδεικτικό, ότι στους λογαριασμούς όλων των φοιτητών που «πήγαιναν συστημένοι» από το στέλεχος της ΠΑΣΠ προς τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, συνδικαιούχος ήταν το ίδιο το στέλεχος. «Δεν πρόκειται να έλθουν να μείνουν γιατί έχουν σπίτι», αναφέρει ο «φοιτητοπατέρας» προς τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου σε σημείωμά του, στο οποίο προσθέτει ότι πρέπει να ενταχθούν στη λίστα των στεγαζόμενων δύο νέες φοιτήτριες. «Και να ξέρετε, ό,τι χρειαστείτε, είμαστε στη διάθεσή σας. Χρειαζόμαστε βοήθεια τώρα», τονίζει ο φοιτητής, εννοώντας ότι αυτοί που θα στηρίξουν τον ιδιοκτήτη είναι η ΠΑΣΠ, ενώ παραθέτει και το όνομα καθηγητή με υψηλή θέση στο ίδρυμα...

Ψήφος – ματ από τη... Νομαρχιακή Επιτροπή

Η Νομαρχιακή Επιτροπή του κόμματος έχει λόγο και στην ανάδειξη προέδρου τμήματος ελληνικού πανεπιστημίου! Ολα έδειχναν ότι δύο υποψήφιοι θα έδιναν τη μάχη για τον θώκο: ο απερχόμενος και ένας άλλος που για πρώτη φορά διεκδικούσε τη θέση. Τα αρχικά προγνωστικά ήταν υπέρ του απερχόμενου προέδρου, ο οποίος είχε καταφέρει να κερδίσει τη μερίδα των πανεπιστημιακών συναδέλφων του αλλά και των φοιτητικών εκλεκτόρων, οι ψήφοι των οποίων του έδιναν ένα μικρό –έστω– προβάδισμα. Ομως, η κατάσταση ανετράπη, αφού ο «νέος» υποψήφιος έκανε μία κίνηση – ματ, όπως απεδείχθη. Κατάφερε να αξιοποιήσει την πρόσβαση που είχε στη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ στην πόλη όπου το πανεπιστήμιο είχε την έδρα του. Οι επικεφαλής της εκεί κομματικής οργάνωσης ζήτησαν άμεσα από τους εκλέκτορες της ΠΑΣΠ να ψηφίσουν τον δεύτερο υποψήφιο, τονίζοντας τις... επιπτώσεις που μπορεί να είχε στους εκλέκτορες – φοιτητές ένα «αντάρτικο». Τελικά, η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του νέου υποψηφίου. Η τελική κρίση της κάλπης ήταν αποτέλεσμα συναλλαγής, με τον έξωθεν δάκτυλο να έχει κάνει το θαύμα του. Ο απερχόμενος πρόεδρος έμεινε με τις διαμαρτυρίες, αφού και κατά τη διάρκεια της συγκρότησης του εκλογικού σώματος έγιναν διάφορες λαθροχειρίες. Τι έκαναν οι πρυτανικές αρχές, που εισέπραξαν τις διαμαρτυρίες; Τήρησαν διακριτικώς αποστασιοποιημένη στάση. Αλλωστε, μέλη του πρυτανικού συμβουλίου είναι μέλη της Νομαρχιακής Επιτροπής και είχαν στηρίξει τον ευνοούμενό της...

Οι παρατάξεις «εκδικήθηκαν» σκληρά την Αννα

«Η νεολαία μας προσφέρει... σήμερα τα θέματα των εξετάσεων». Θα μπορούσε να είναι προεκλογικό σύνθημα. Και όμως είναι μία ακόμη έκφανση της εξουσίας που έχουν οι παρατάξεις μέσα στα ιδρύματα. Καθώς προσφέρουν σημειώσεις με θέματα παλαιότερων εξετάσεων, επί της ουσίας ευνοούν τα μέλη τους αφού ο διδάσκων θέτει θέματα παρόμοια, ή ακόμη και ίδια, με των προηγούμενων ετών. Η αληθινή περιπέτεια της 20χρονης φοιτήτριας, όπως μας τη διηγήθηκε, τα λέει όλα...

Η Αννα όταν εισήχθη σε τμήμα ΤΕΙ της περιφέρειας βρέθηκε μόνη σε μια πόλη της επαρχίας. Την πλησίασαν, λοιπόν, οι εκπρόσωποι από τις νεολαίες και εκείνη, «έτσι για να βρω κάποιες παρέες» όπως είπε στην «Κ», αποφάσισε να ενταχθεί στη ΔΑΠ. Επέλεξε εκείνη που της ταίριαζε, και συνέπιπτε με τις οικογενειακές της πολιτικές καταβολές. «Αλλά, χαλαρά. Δεν είχα πολλά πάρε – δώσε, ούτε ήθελα να τρέχω σε εκδηλώσεις». Οταν, όμως, διαπίστωσε ότι η παράταξη έμπαινε στη ζωή της και οι κομματικοί φίλοι έγιναν πιεστικοί για πιο ενεργητική συμμετοχή της Αννας στην παράταξη, άρχισε να απομακρύνεται σιγά σιγά. Αποτέλεσμα, η τελική αποχώρησή της. Ομως, το πλήρωσε!

Στις εξετάσεις ενός δύσκολου μαθήματος, που την ενδιέφερε ως αντικείμενο και για μεταπτυχιακό, η Αννα πήγε πολύ καλά προετοιμασμένη. Διαπίστωσε, όμως, ότι η πλειονότητα των συμφοιτητών της ήταν ακόμη... καλύτερα προετοιμασμένοι. Και χωρίς κόπο. Ολοι είχαν πάρει τα θέματα από εξετάσεις προηγούμενων ετών από τις παρατάξεις στις οποίες ανήκαν. Η Αννα έμεινε εκτός παιχνιδιού, αφού οι πρώην κομματικοί φίλοι (οι ΔΑΠίτες) την «εκδικήθηκαν» για την αποχώρησή της, ενώ οι αντίπαλοί τους (οι ΠΑΣΠίτες) την «εκδικήθηκαν» για την πρώτη της επιλογή. Τα θέματα που μπήκαν εκείνη την ημέρα ήταν τα περισσότερα όμοια με αυτά που διακινούσαν οι παρατάξεις. Τελικά, η Αννα πήρε τον πολύ καλό και άξιο βαθμό του 8 στο μάθημα. Δυστυχώς, όμως πολύ μακριά από τα 10άρια που «χτύπησαν» κάποιοι άλλοι.

Αθανάσιος Ε. Γκότοβος*

Κλειστές ομάδες προώθησης ιδιοτελών συμφερόντων

Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης η φοιτητική συμμετοχή σε ζητήματα διοίκησης είναι αρκετά περιορισμένη και ορίζεται εντελώς διαφορετικά. Μέσα στα 25 χρόνια εφαρμογής του νόμου 1268/82 ο ουσιαστικός ρόλος των φοιτητικών νεολαιών έχει αλλάξει ριζικά. Από παράγοντας προώθησης ενός δημοκρατικότερου πανεπιστημίου μέσω της άσκησης ισχυρής πίεσης σε προσωποπαγείς και συντηρητικές δομές και νοοτροπίες, οι κομματικές νεολαίες έχουν μετεξελιχθεί σε πολιτικό άλλοθι για τη δημιουργία κλειστών ομάδων προώθησης ιδιοτελών συμφερόντων, οι οποίες δεν εκπροσωπούν ούτε προοδευτικές ούτε συντηρητικές συλλογικότητες. Κατά κάποιον τρόπο, οι συνασπισμένοι σε δίκτυα επαγγελματίες φοιτητικοί εκπρόσωποι, έχοντας συνείδηση της πολιτικής τους ισχύος, λειτουργούν ως διαχρονικοί επίτροποι. Οι καθηγητές που έχουν διοικητικές και άλλες φιλοδοξίες εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένοι στην καλύτερη περίπτωση να τους προσεταιριστούν και κατά κανόνα να διαπλεκούν μαζί τους. Παλαιότερα οι εκπρόσωποι των φοιτητών λογοδοτούσαν σε μια «βάση» που αγωνιζόταν –ή έτσι πίστευε– για την αναβάθμιση του δημόσιου αγαθού «ανώτατη εκπαίδευση». Σήμερα οι εκπρόσωποι κατά κανόνα δεν έχουν ούτε σχέση ούτε επαφή με τη βάση. Ο αγώνας τους αφορά τον έλεγχο των μηχανισμών διανομής των δημοσίων πόρων και έχει συγκεκριμένα ανταλλάγματα. Οσο η βάση των φοιτητών ανέχεται αυτό το είδος εκπροσώπων, όσο λειτουργοί της ανώτατης εκπαίδευσης δεν έχουν πολιτικό ή ηθικό δίλημμα να συμπράττουν και να διαπλέκονται «δημοκρατικώ τω τρόπω» με κομματικούς κομισάριους, το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να συνέλθει από την κρίση. Ο πραγματικός εχθρός του δημόσιου πανεπιστημίου ως ιδέας είναι ο ίδιος ο εαυτός του ως τρέχουσα πραγμάτωση. Την πραγμάτωση πρέπει να ανατρέψουμε, όχι την ιδέα.

* Ο κ. Αθανάσιος Ε. Γκότοβος είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Ευγενία Μπουρνόβα *

Η συνδιοίκηση ΑΕΙ, χώρος εκκολαπτόμενων πολιτευτών

«Δεν είμαι απ' τους ανθρώπους που αναπολούν το παρελθόν και ισχυρίζονται πως όλοι εμείς στα νιάτα μας ενδιαφερόμασταν περισσότερο για το πανεπιστήμιο και την εκπαιδευτική πολιτική. Σήμερα, όμως, οι φοιτητικές παρατάξεις σε πολλά πανεπιστήμια δεν ασκούν έλεγχο στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά αντιθέτως ασκούν εξουσία! Πρόκειται για διαστρέβλωση στην άσκηση του δημοκρατικού δικαιώματος της συμμετοχής στα όργανα διοίκησης. Με τα χρόνια, οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων, επειδή αυτοί και μόνο από τους φοιτητές ψηφίζουν για τις πρυτανικές αρχές, θεώρησαν ότι πρέπει να έχουν κι αυτοί προσωπικά μερίδιο στην άσκηση εξουσίας και έτσι το παρουσίασαν και στους υπόλοιπους φοιτητές: όποιος έχει πρόβλημα μπορεί να αποταθεί σε εκπρόσωπο μιας συνδικαλιστικής παράταξης, αφού θεωρείται κοντά στην εξουσία και θα βρεθεί λύση! Οι φοιτητικές παρατάξεις φτάνουν στο σημείο, λοιπόν, να "προσφέρουν" μια σειρά από υπηρεσίες: Σημειώσεις από τα μαθήματα για όσους δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις διαλέξεις των διδασκόντων, ανακοινώσεις για την ύλη του μαθήματος και τα
 πιθανά θέματα με βάση τα προηγούμενα έτη και γενικότερα μια ιδιότυπη προστασία των φοιτητών, οι οποίοι αντί να απευθύνονται π.χ. στη γραμματεία ή στον διδάσκοντα τις ώρες των φοιτητικών ακροάσεων, απευθύνονται στις φοιτητικές παρατάξεις. Στη συνέχεια, οι φοιτητικές παρατάξεις ως ενδιάμεσοι πιέζουν τη γραμματεία, την προεδρία των τμημάτων και την πρυτανεία για την ικανοποίηση των αιτημάτων των ψηφοφόρων τους ή της πελατείας τους; Μας θυμίζει κάτι αυτή η πρακτική; Δυστυχώς, η συνδιοίκηση αυτή σήμερα λειτουργεί ως χώρος εκκολαπτόμενων πολιτευτών! Η αναπαραγωγή αυτής της νοοτροπίας επείγει να σταματήσει. Οι φοιτητικές παρατάξεις πρέπει να ξαναγίνουν χώρος παραγωγής νέων ιδεών και νέων πολιτικών.

Πολλές φορές σήμερα, όχι μόνο δεν έχουν μεταρρυθμιστικές προτάσεις, αλλά στηρίζουν και υπερασπίζονται τη σημερινή κατάσταση, τα λεγόμενα κεκτημένα: Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί η θέση τους για διατήρηση του ενός και μοναδικού δωρεάν συγγράμματος που σκοτώνει την κριτική σκέψη, αυτήν που καλούνται να αναπτύξουν στο πανεπιστήμιο, ενώ ποτέ δεν ακούστηκε αίτημα για βιβλιοθήκες;»

* Η κ. Ευγενία Μπουρνόβα είναι αν. καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
 
 
 
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

[aliakmwn]

Λυπαμαι διοτι τα αρθρα αυτα δεν ειναι τιποτε αλλο απο πυροτεχνηματα, ανθρωπων που δεν εχουν καμια απολυτως σχεση με το χωρο, δεν ερευνουν τι συμβαινει, παρα μονο γραφει ο καθενας την πιπα του (πολλες φορες για να περασει την αποψη που θελει) αδιαφορωντας για τα παντα...
edit: Ισως καποιοι να εχουν... καει καποια στιγμη, και να βγαζουν τωρα τα προσωπικα τους στη φορα!

Πολυ γρηγορα απομονωσα μερικα κομματια απο τα παραπανω αρθρα, δειγματοληπτικα:

Οι παρατάξεις στα πανεπιστήμια

.....

Σε όλες τις χώρες του κόσμου που έχουν αναπτύξει ζηλευτή Ανώτατη Παιδεία οι φοιτητές συμμετέχουν ελάχιστα έως καθόλου στη διοίκηση των εκπαιδευτικών τους ιδρυμάτων. Στην Ελλάδα δυστυχώς με το νόμο πλαίσιο που έκανε το ΠΑΣΟΚ το 1982 έδωσε στις φοιτητικές παρατάξεις καθοριστικό ρόλο στην εκλογή των πρυτάνεων, καθηγητών κ.λ.π. και ως εκ τούτου ρυθμίζουν τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Αποτέλεσμα: τα εκφυλιστικά φαινόμενα που ζούμε σήμερα.

Το bold κομματι δειχνει ξεκαθαρα ποιες ειναι οι ιδεολογικες καταβολες του εν λογω κυριου, καθως και το ποιος ειναι ο στοχος του αρθρου του...

Για ολα τα προβληματα που υπαρχουν, δεν ευθυνεται κανενας αλλος εκτος απο τις παραταξεις... Μονο αυτες...

Το μηνυμα της υποτελειας, κολλητα με το συντηρητικο αντιδημοκρατικο τσιτατο: Οι ευρωπαιοι εχουν ζηλευτη παιδεια, κι αυτο διοτι οι φοιτητες μονο διαβαζουν, δεν ασχολουνται με συνδικαλισμους...

Ποιος ειναι πιο βλακας τωρα, αυτος που το γραφει ή αυτοι που το πιστευουν?

Οι φοιτητικές παρατάξεις «διοικούν» τα ΑΕΙ και ΤΕΙ (I)
 Επί της ουσίας ανεξέλεγκτες, κρατούν σε ομηρία καθηγητές και φοιτητές
Του Αποστολου Λακασα

Από φορέας πολιτικής ιδεολογίας και πράξης, οι φοιτητικές παρατάξεις έχουν μετατραπεί σε μηχανισμούς εξουσίας εντός των ιδρυμάτων. Τριάντα τρία χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, τα ελληνικά πανεπιστήμια βιώνουν μια κρίση βαθιά, λόγω της άκρατης κομματικοποίησης και της στρεβλής δύναμης των φοιτητικών παρατάξεων. Ουδείς πλέον μπορεί να τις ελέγξει καθώς αποτελούν τον κινητήριο μοχλό για τη λειτουργία του ιδρύματος. Και βεβαίως τον πρώτο λόγο έχουν οι παρατάξεις που έχουν την πλειοψηφία μέσα στη σχολή. Παρεμβαίνουν σε όλα: από τη μείζονα διαδικασία της εκλογής πρυτανικών αρχών έως και τη διανομή σημειώσεων στους φοιτητές. Χρησιμοποιώντας τη δύναμη που τους δίνει ο νόμος να εκπροσωπούν τους συναδέλφους τους στις εσωτερικές διαδικασίες, οι εκλεγμένοι επικεφαλής των παρατάξεων -οι λεγόμενοι «φοιτητοπατέρες»- λύνουν και δένουν εντός των ιδρυμάτων. Προσφέρουν στήριξη σε καθηγητές και περιμένουν από αυτούς αντίστοιχα ανταλλάγματα.

.....

Για παράδειγμα, βγάζουν το πρόγραμμα των εξετάσεων, μοιράζουν στους φοιτητές τις σημειώσεις που δίνει ο κάθε καθηγητής, ανακοινώνουν ακόμη και τις αποφάσεις του συλλόγου των καθηγητών.

Ενα αστείο συμβάν είναι ότι τον περασμένο Ιούνιο η ΔΑΠ σε σχολή κεντρικού πανεπιστημίου ενημέρωνε τους φοιτητές ότι η απόφαση της Ομοσπονδίας Πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) ήταν για απεργία. Ομως, επρόκειτο για πρόταση της ΠΟΣΔΕΠ, την οποία δεν υιοθέτησε ο σύλλογος της σχολής. Αλλά τα μαθήματα δεν έγιναν, αφού οι φοιτητές είχαν δει τις αφίσες με την ενημέρωση της «έγκυρης» παράταξης.

.....

Δημήτρης Φατάλης, ΕΑΑΚ (Αριστερά Σχήματα)

3 κομματια:

1) Κι εδω στην πρωτη boldαρισμενη παραγραφο, η ιδια διαπιστωση: Για ολα φταινε οι παραταξεις.
Εαν φυσικα το αρθρο του εν λογω κυριου αναφερονταν στα ερευνητικα, θα υπηρχε παλι διανθισμενη η διαπιστωση του πως για ολα φταινε τα ερευνητικα... Για το ασυλο? Ομοιως, το ασυλο φταιει... Για την διοικητικη αυτοτελεια, ομοιως...
(Ακυρο σχολιο, τωρα ειδα πως ειναι καθηγητης, αρα αποκλειεται να εγραφε πως φταινε τα ερευνητικα  )
Παντα φταιει το ζητημα για το οποιο γραφουμε το αρθρο μας, και η ανικανοτητα μας να παρουσιασουμε μια σωστη ερευνα, μια αναλυση πραγματικη, μας οδηγει σε γελοιες μισο-διαπιστωσεις, μεγαλοστομιες και... αγανακτηση........ Να το διαβασει ο αναγνωστης, και να μας ξαναπροτιμησει... Κατι σαν τους μεγαλοστομους τιτλους με την επιβλητικη μουσικη στις ειδησεις του ALTER!

2) Ω της γελοιοτητας! Μοιραζουν το προγραμμα των εξετασεων λεει, και ενημερωνουν για τις αποφασεις των οργανων των καθηγητων!
Ε ρε καταντια, μα καλα δεν ντρεπονται? Να μοιραζουν προγραμματα? Τς τς τς... Αισχος! (Βεβαια, εδω σηκωνει αρκετο σχολιασμο η πελατειακη λογικη της παρα-γραματειακης υποστηριξης, αλλα φυσικα σε εντελως διαφορετικη βαση απο αυτην που το θετει ο... δημοσιογραφος)
Οσο για τις σημειωσεις, εαν ο καθηγητης ειναι σωστος, οφειλει να απευθυνθει στο Συλλογο Φοιτητων. Εαν παλι πηγαινει σε συγκεκριμενη παραταξη, ειναι καθηκον των φοιτητων να αντιδρασουν. (Στην περιπτωση δε που σε ενα ΣΦ μια παραταξη εχει αυτοδυναμια, αρα και κανει κουμαντο, ευθυνεται το εκλογικο σωμα, δηλαδη οι φοιτητες)

3) Και τελος η ασχετοσυνη του κυριου, η ελλειψη καθε επαφης με την πραγματικοτητα του χωρου, φαινεται και απο το γεγονος οτι δεν εχει ιδεα σε ποιους αναφερεται... Βλεπουμε λοιπον να ταυτιζει τα ΕΑΑΚ και τα Αριστερα Σχηματα, παρουσιαζοντας μαλιστα το δευτερο ως κομματικο πατερα του πρωτου... Βεβαια τα ΕΑΑΚ ειναι η παραταξη του ΝΑΡ, και τα Αριστερα Σχηματα της ΚΟΕ, αλλα τι μας νοιαζει, εμεις ενα πραγμα θελουμε μονο: Να αποδειξουμε παση θυσια οτι "οι αποψεις των παραταξεων ταυτιζονται" και προκειμενου να το κανουμε αυτο, πρεπει να παρουσιασουμε δειγμα απο ολες τις παραταξεις. Κι οσες δεν υπαρχουν, τις κατασκευαζουμε...
 

Οι φοιτητικές παρατάξεις «διοικούν» τα ΑΕΙ και ΤΕΙ (II)
 Επί της ουσίας ανεξέλεγκτες, κρατούν σε ομηρία καθηγητές και φοιτητές
Αποστολος Λακασας

.....

Οι παρατάξεις «εκδικήθηκαν» σκληρά την Αννα
.....
Στις εξετάσεις ενός δύσκολου μαθήματος, που την ενδιέφερε ως αντικείμενο και για μεταπτυχιακό, η Αννα πήγε πολύ καλά προετοιμασμένη. Διαπίστωσε, όμως, ότι η πλειονότητα των συμφοιτητών της ήταν ακόμη... καλύτερα προετοιμασμένοι. Και χωρίς κόπο. Ολοι είχαν πάρει τα θέματα από εξετάσεις προηγούμενων ετών από τις παρατάξεις στις οποίες ανήκαν. Η Αννα έμεινε εκτός παιχνιδιού, αφού οι πρώην κομματικοί φίλοι (οι ΔΑΠίτες) την «εκδικήθηκαν» για την αποχώρησή της, ενώ οι αντίπαλοί τους (οι ΠΑΣΠίτες) την «εκδικήθηκαν» για την πρώτη της επιλογή. Τα θέματα που μπήκαν εκείνη την ημέρα ήταν τα περισσότερα όμοια με αυτά που διακινούσαν οι παρατάξεις. Τελικά, η Αννα πήρε τον πολύ καλό και άξιο βαθμό του 8 στο μάθημα. Δυστυχώς, όμως πολύ μακριά από τα 10άρια που «χτύπησαν» κάποιοι άλλοι.

Αχ μωρε την καημενη την Αννουλα, πολυ την λυπηθηκα... Μοιραζαν παλια θεματα οι αλλοι λεει, και δεν της εδωσαν...
Αλλη μια συγκλονιστικη, δακρυβρεχτη ιστορια, που θα κανει τον γονεα να αγανακτησει για το καμαρι του, τον κανακαρη ή την κορουλα του, που ειναι ερμαιο στα χερια των αρπακτικων, και που παραλιγο να χασει το μεταπτυχιακο του (ουγκ???) εξ' αιτιας τον παραταξεων............ Κλαψ, συγκινηθηκα κι εγω τωρα

Α, και το thmmy.gr ειναι κι αυτο κομματι της διαπλοκης, διοτι κι αυτο μοιραζει παλια θεματα


Το μονο σωστο, εν τελει, σε ολα αυτα τα αρθρα, ειναι η διαρκης επαναληψη των ονοματων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Ειναι οι παραταξεις που ευθυνονται αποκλειστικα για τον εκφυλισμο και την απαξιωση του φοιτητικου κινηματος, και ευτυχως σε καθε αρθρο φροντιζει να γινεται ξεκαθαρο (αν και συνοδευεται παντα απο το μηδενιστικο "ολοι ιδιοι ειναι")

[!!DUO!!(Αγγίζοντας την τελειότητα..)]

Λυπαμαι διοτι τα αρθρα αυτα δεν ειναι τιποτε αλλο απο πυροτεχνηματα, ανθρωπων που δεν εχουν καμια απολυτως σχεση με το χωρο, δεν ερευνουν τι συμβαινει, παρα μονο γραφει ο καθενας την πιπα του (πολλες φορες για να περασει την αποψη που θελει) αδιαφορωντας για τα παντα...

Σχεδόν όλοι καθηγητές Παν/μίων είναι ρε..Όχι δεν έχουν και σχέση με το χώρο..

Το μονο σωστο, εν τελει, σε ολα αυτα τα αρθρα, ειναι η διαρκης επαναληψη των ονοματων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Ειναι οι παραταξεις που ευθυνονται αποκλειστικα για τον εκφυλισμο και την απαξιωση του φοιτητικου κινηματος, και ευτυχως σε καθε αρθρο φροντιζει να γινεται ξεκαθαρο (αν και συνοδευεται παντα απο το μηδενιστικο "ολοι ιδιοι ειναι")

Την καφρίλα δεν μπορούσες να μην την πετάξεις..

Λοιπόν για να σοβαρευτούμε
Το 1982 οι φοιτητές επί ΠΑΣΟΚ (και δεν θα μείνω στην κομματική χροιά του θέματος) απέκτησαν -επιτέλους- δικαιώματα..Μπορούσαν να έχουν γνώμη για θέματα που αφορούν την ακαδημαϊκή και μετέπειτα την ενταγμένη πλέον στην κοινωνία ζωή τους..

Και όχι μόνο είχαν γνώμη..
Γνώμη είχαν πάντοτε αλλά ποτέ δεν είχαν τη δύναμη
Απέκτησαν και την εξουσία να την προωθήσουν και να την υλοποιήσουν..

Όλα αυτά μέσα από τη δύναμη που τους δόθηκε να μπορούν να σχηματίζουν παρατάξεις με θεσμικούς ρόλους που διατυπώνονται πλήρως στα καταστατικά τους
Τη δύναμη να έχουν συυλόγους και να παίρνουν αποφάσεις χωρίς τον φόβο που υπήρχε εκείνη την εποχή..
Τη δύναμη να ανεβάζουν και να κατεβάζουν μέχρις ενός σημείου καθηγητές, κοσμήτορες και πρυτάνεις..

Και εδώ είναι το μελανό σημείο..
Το ότι άτι πρέπει να αλλάξει είναι δεδομένο..Οι καιροί αλλάζουν και κάθετί πρέπει να ανανεώνεται...όπως ακριβώς και τα δικαιώματα των φοιτητών..

Κανείς δεν λέει ότι όλα είναι ρόδινα

Αλλά να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας..Το να λές η ΠΑΣΠ και ΔΑΠ φταίνε ενώ εμείς όχι χωρίς επιχειρήματα και με έναν τρόπο 10χρονου παιδιού είναι τουλάχιστο γελοίο

[aliakmwn]

Λυπαμαι διοτι τα αρθρα αυτα δεν ειναι τιποτε αλλο απο πυροτεχνηματα, ανθρωπων που δεν εχουν καμια απολυτως σχεση με το χωρο, δεν ερευνουν τι συμβαινει, παρα μονο γραφει ο καθενας την πιπα του (πολλες φορες για να περασει την αποψη που θελει) αδιαφορωντας για τα παντα...

Σχεδόν όλοι καθηγητές Παν/μίων είναι ρε..Όχι δεν έχουν και σχέση με το χώρο..

Ε και? Το οτι ειανι καθηγητες πανεπιστημιων σημαινει πως εχουν και σχεση μαζι του? Εσυ αυτο βλεπεις απο τα αρθρα τους?

[!!DUO!!(Αγγίζοντας την τελειότητα..)]

Δηλαδή ο καθηγητής Παν/μίου δεν έχει καμία σχέση με το Παν/μίο??

Δεν βλέπει τί γίνεται??

Δεν λέω..υπάχει η -μεγάαααλη- πιθανότητα να δεξιοφέρνουν αλλάαυτό δεν τους στερεί το δικαίωμα να λεν την γνώμη τους ως καθηγητές..κοτσάροντας από κάτω και τον τίτλο τους..

[aliakmwn]

Δηλαδή ο καθηγητής Παν/μίου δεν έχει καμία σχέση με το Παν/μίο??

Δεν βλέπει τί γίνεται??

Δεν λέω..υπάχει η -μεγάαααλη- πιθανότητα να δεξιοφέρνουν αλλάαυτό δεν τους στερεί το δικαίωμα να λεν την γνώμη τους ως καθηγητές..κοτσάροντας από κάτω και τον τίτλο τους..

Κι εμας δε μας στερει το δικαιωμα να λεμε τη γνωμη μας για τα αρθρα τους, χαρακτηριζοντας τα απαραδεκτα, μεχρι και γελοια... Πού κολλας λοιπον?

Οσο για το κατα ποσον εχουν ολοι σχεση με το χωρο ή οχι, εαν ξεκινησεις να ασχολεισαι λιγο πιο σοβαρα με το ρολο σου ως εκπροσωπος φοιτητων, θα ανακαλυψεις πολλα θαυμαστα.................

[jimi]

Το μονο σωστο, εν τελει, σε ολα αυτα τα αρθρα, ειναι η διαρκης επαναληψη των ονοματων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Ειναι οι παραταξεις που ευθυνονται αποκλειστικα για τον εκφυλισμο και την απαξιωση του φοιτητικου κινηματος, και ευτυχως σε καθε αρθρο φροντιζει να γινεται ξεκαθαρο (αν και συνοδευεται παντα απο το μηδενιστικο "ολοι ιδιοι ειναι")

Τώρα το παράχεσες ...Έλεος...Επίσης είναι εξίσου μηδενιστικό να βάζεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ στην ίδια μοίρα αλλά το κάνεις.Για αυτό μην κατηγορείς τους άλλους για μηδενισμό.Και ναι...Η συμπεριφορά της πλειοψηφίας των παρατάξεων είναι ίδια.Τα κάνουν όλα για να τους ψηφίσεις στις φοιτητικές εκλογές ,γιατί δε ξέρω και εγώ τι θα πετύχουν.Πολιτεύονται και δεν ντρέπονται με λίγα λόγια...Και σίγουρα υπάρχουν πολλά  άτομα που όντως θέλουν να αγωνιστούν και ανήκουν στις παρατάξεις...Αλλά υπάρχουν και πολλοί πουλημένοι "ιδεολόγοι" και βρίσκονται σε όλα τα κόμματα.Και επίσης το έχουμε ξαναπεί ότι αν πραγματικά θέλεις να αλλάξεις κάτι τουλάχιστον μέσα στα πανεπιστήμια,αφού είσαι φοιτητής αυτόματα ανήκεις σε μια συλλογικότητα(φοιτητικοί σύλλογοι κτλ).Δε χρειάζεσαι και άλλη.

Κρατήστε το κρατήστε το θυμό σας όμως...Έρχεται ΓΣ...

[BOBoMASTORAS]

deleted