Ρεμπέτικο

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[komninos]

Χωρίσαμ' ένα δειλινό

Ζεϊμπέκικο του 1944-46 (.
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης
Στίχοι: Αλέκος Γκούβερης (1944)
Πρώτη φωνογράφηση: Φεβρουάριος του 1947 [Columbia, D.G. 6626]
Πρώτη εκτέλεση: Πρόδρομος Τσαουσάκης & Ιωάννα Γεωργακοπούλου


Χωρίσαμ' ένα δειλινό
με δάκρυα στα μάτια.
Η αγάπη μας ήταν γραφτό
να γίνει δυό κομμάτια.

Πονώ σαν συλλογίζομαι
τα όμορφα τα βράδια,
που μου 'δινες, γλυκά-γλυκά,
όρκους φιλιά και χάδια.

Με μια λαχτάρα καρτερώ
και πόνο στη καρδιά μου,
ίσως γυρίσεις γρήγορα
ξανά στην αγκαλιά μου.



Σημειώσεις του Ντίνου Χριστιανόπουλου στο βιβλίο του Τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη που γράφτηκαν στη Θεσσαλονίκη επί Γερμανικής Κατοχής) (Εκδόσεις Μπιλιέτο, Παιανία):

Αφήγηση Αλέκου Γκούβερη στον Σχορέλη (Δ', σ. 21-22): «Ήταν το 1944. Ο [Μπάμπης] Μπακάλης, που 'ταν παιδάκι [γεννήθηκε το 1919], ήταν ερωτευμένος με μια Εβραιοπούλα. Τα πράγματα είχαν ζορίσει πολύ. Από στιγμή σε στιγμή, το βλέπαμε καθαρά, θα μας πιάναν το κορίτσι του φίλου μας. Το σκεφτήκαμε το πράγμα και στείλαμε το κορίτσι στο βουνό. Σώσαμε μια ζωή. Ο Μπάμπης απαρηγόρητος. Το πρωί συναντηθήκαμε σ' ένα καφενείο των Τρικάλων, το «Μαύρος Γάτος». Τη νύχτα είχα γράψει τους στίχους: «Χωρίσαμ' ένα δειλινό». Ο Αποστόλης [Καλδάρας] κι ο [Μπάμπης] Μπακάλης βάλανε μουσική, τρομερή μουσική. Αργότερα [άραγε πότε; 1945; 1946;] τ' άκουσε ο Τσιτσάνης, του άρεσε, κι έβαλε δική του μουσική, όμως οι στίχοι είναι δικοί μου». Το θέμα το εξετάζει και ο Αλμπέρτος Ναρ, στο βιβλίο του «Κειμένη επί ακτής θαλάσσης...», Θεσ. 1997, σ. 322-324.

Το «Χωρίσαμ' ένα δειλινό» είναι αριστουργηματικό μες στην απλότητά του...

 8)

[komninos]

Χατζή μπαξές   

Χασαποσέρβικο του 1942.
Μουσική & στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης
Πρώτη φωνογράφηση: 15 Ιουνίου του 1946 [COLUMBIA D.G. 6598]
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Παγιουμτζής & Βασίλης Τσιτσάνης


Πάμε τσάρκα πέρα στο Μπαξέ-Τσιφλίκι,
κούκλα μου γλυκιά απ’ τη Θεσσαλονίκη.
Στου Νικάκη τη βαρκούλα, γλυκιά μου Μαριγούλα,
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά!

Πάμε τσάρκα πέρα στο Καραμπουρνάκι,
να τα πιούμε μια βραδιά στο Καλαμάκι,
κι από ’κει στο Μπεχτσινάρι, σε φίνο ακρογιάλι,
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά!

Πάμε τσάρκα στην Ακρόπολη, στη Βάρνα,
κι από ’κει στα κούτσουρα, στου Δαλαμάγκα.
Μαριγώ, θα σε τρελάνει, ν’ ακούσεις τον Τσιτσάνη
να σου παίξει φίνο μπαγλαμά!


Σημειώσεις του Ντίνου Χριστιανόπουλου στο βιβλίο του Τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη που γράφτηκαν στη Θεσσαλονίκη επί Γερμανικής Κατοχής) (Εκδόσεις Μπιλιέτο, Παιανία):

Ένα από τα εκπληκτικότερα τραγούδια του Τσιτσάνη. Κατά τον Βίρβο, το σπουδαιότερό του. Με μεγάλη διάδοση. Αγαπήθηκε πολύ από το λαό.

Πότε γράφτηκε: Ο Τσιτσάνης (Χατζηδουλής, σ. 20) το αναφέρει πρώτο μεταξύ των τραγουδιών που έγραψε επί κατοχής. Και προσθέτει (σ. 21): «Όταν έγραψα το "Μπαξέ Τσιφλίκι" δούλευα στο μαγαζί του Δαλαμάγκα ακόμα∙ εκεί μέσα το συνέθεσα». Επειδή ο Τσιτσάνης το «ουζερί» του το άνοιξε περί τα μέσα του 1942 και μια σαιζόν αργότερα δούλεψε στου Δαλαμάγκα, λογαριάζω ότι το τραγούδι γράφτηκε στα τέλη του 1942 ή το φθινόπωρο της χρονιάς αυτής.

Και παρακάτω:
Τα πρόσωπα: Ο Νικάκης και η Μαριγούλα είναι φανταστικά πρόσωπα (Χατζηδουλής, σ. 132). Όσο για τον Δαλαμάγκα, που ο Τσιτσάνης τον κατέστησε μυθικό πρόσωπο στον κόσμο του ρεμπέτικου, υπήρξε επί κατοχής ιδιοκτήτης του υπαίθριου κέντρου «Τα Κούτσουρα», στην οδό Νικηφόρου Φωκά 10.

[arianos]

Θλιμμένο σούρουπο - Ρίτα Σακελλαρίου

Όταν ζυγώνει η βραδιά και γλυκοσουρουπώνει
βαθιά μου σφάζουν την καρδιά της ερημιάς μου πόνοι

Θλιμμένο σούρουπο, ποτέ να μη νυχτώνει
γι αυτούς που ζούνε μόνοι

Κάθε ηλιοβασίλεμα δε ξέρω τι μού φταίει
Με παίρνει το παράπονο, αχ, και η καρδιά μου κλαίει

Θλιμμένο σούρουπο, ποτέ να μη νυχτώνει
γι αυτούς που ζούνε μόνοι

[CyberCaesar]

ΤΑ ΜΑΤΟΚΛΑΔΑ ΣΟΥ ΛΑΜΠΟΥΝ

Τα ματόκλαδά σου λάμπουν - βρε
σαν τα λούλουδα του κάμπου.

Τα ματόκλαδά σου γέρνεις - βρέ
νου και λογισμό που παίρνεις.

Τα ματάκια σ' αδελφούλα - βρέ
μου ραγίζουν την καρδούλα.

Τα ματόκλαδά σου να βγούνε - βρε
σαν κι εμένανε δεν θα βρούνε.

[Verminoz]

Ωραίος CybeCaesar, το τελευταίο μεγάλο τραγούδι του σπουδαίοτερου συνθέτη!

[Verminoz]

Το μεγαλύτερο τραγούδι είναι το χαράματα η ώρα τρεις.

Το έχω σε δύο εκτελέσεις, όποιος έχει αυτή που ψάχνω πμ πληζζ

Ποια θες? Ποιοι τραγουδάνε και ποιοι παίζουν σ'αυτήν?

[CyberCaesar]

Ωραίος CybeCaesar, το τελευταίο μεγάλο τραγούδι του σπουδαίοτερου συνθέτη!

κ ένα απο τα αγαπημένα μου

θέλω την κίτρινη

λολ, δε θέλω την εκτέλεση που τραγουδάει ο ίδιος, γιατί είπαμε, καλός, συμπαθής, με μεράκι, αλλά τραγουδάει χάλια!
έχω άλλη μία που τραγουδάει μία γυναίκα, χάλια πάλι.

θέλω λοιπόν την καλύτερη!

ποιοι τραγουδάνε όμως?

[CyberCaesar]

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΡΓΙΛΕ
 (ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ)

Πέντε χρόνια δικασμένος μέσα στο Γεντί- Κουλέ
από το πολύ σεκλέτι το 'ριξα στον αργιλέ.

Φύσα ρούφα τράβα τόνε
πάτα τόνε κι άναφ' τόνε
φύλα τσίλιες για τους βλάχους
κείνους τους δεσμοφυλάκους.

Κι άλλα τόσα ξεχασμένος από σένανε καλέ
για παρηγοριά οι μάγκες μου πατούσαν αργιλέ.

Τώρα που 'χω ξεμπουκάρει μέσ' απ' το Γεντί - Κουλέ
γέμωσε τον αργιλέ μας να φουμάρουμε καλέ.

Φύσα ρούφα τράβα τόνε
πάτα τόνε κι άναφ' τόνε
φύλα τσίλιες απ' τ' αλάνι
κι έρχονται δυο πολιτσμάνοι.

κορυφαίο τραγούδι απο Στελλάκη Περπινιάδη

[Verminoz]

λολ, δε θέλω την εκτέλεση που τραγουδάει ο ίδιος, γιατί είπαμε, καλός, συμπαθής, με μεράκι, αλλά τραγουδάει χάλια!

Τώρα με σπρώχνεις στα όρια μου. Όποιος λέει ότι η φωνή του Βαμβακάρη δεν είναι καλή τότε έχει διαστρεβλωμένη αισθητική άποψη πάνω στην φωνή. Έλεος πια με την αέναη αναζήτηση των "φωνών" και των "φωνάρων".
Φιλικά πάντα

έχω άλλη μία που τραγουδάει μία γυναίκα, χάλια πάλι.

θέλω λοιπόν την καλύτερη!

Κανονικά δεν θα έπρεπε αλλά θα δω ποιες έχω

[Finrond]

λολ, δε θέλω την εκτέλεση που τραγουδάει ο ίδιος, γιατί είπαμε, καλός, συμπαθής, με μεράκι, αλλά τραγουδάει χάλια!

Τώρα με σπρώχνεις στα όρια μου. Όποιος λέει ότι η φωνή του Βαμβακάρη δεν είναι καλή τότε έχει διαστρεβλωμένη αισθητική άποψη πάνω στην φωνή. Έλεος πια με την αέναη αναζήτηση των "φωνών" και των "φωνάρων".
Φιλικά πάντα

++

[CyberCaesar]

θέλω την κίτρινη

λολ, δε θέλω την εκτέλεση που τραγουδάει ο ίδιος, γιατί είπαμε, καλός, συμπαθής, με μεράκι, αλλά τραγουδάει χάλια!
έχω άλλη μία που τραγουδάει μία γυναίκα, χάλια πάλι.

θέλω λοιπόν την καλύτερη!

Ιεροσυλία απλά.

[Zarathoustra]

Εγώ δεν δίνω και τόσο μεγάλη σημασία στον τραγουδιστή,όμως θεωρώ ιεροσυλία και μέγιστη κακογουστιά μεταγενέστερες εκτελέσεις ρεμπέτικων με το σιχαμερό,φλύαρο όργανο που ονομάζεται "Τετράχορδο μπουζούκι".

Τώρα,η φωνή του Θεού Βαμβακάρη καλλιεργημένη στους καπνούς του λουλά και τις αναθυμιάσεις του αλκοολ είναι μέν εντελώς σκληροπυρηνική στα όρια του ... avant garde ,αλλά δίνει την αίσθηση της γνησιότητας,του αυθόρμητου και του ανεπιτήδευτου,κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα σε αυτό το είδος!

[Verminoz]

Εγώ δεν δίνω και τόσο μεγάλη σημασία στον τραγουδιστή,όμως θεωρώ ιεροσυλία και μέγιστη κακογουστιά μεταγενέστερες εκτελέσεις ρεμπέτικων με το σιχαμερό,φλύαρο όργανο που ονομάζεται "Τετράχορδο μπουζούκι".

Την τέταρτη χορδή στο μπουζούκι την προσέθεσε αργότερα ο Μανώλης Χιώτης, ή αλλιώς ο Malmsteen του μπουζουκιού, ένας συνθέτης και οργανοπαίκτης με σαφείς καταβολές στο πρώιμο ρεμπέτικο που το προχώρησε στο πιο ελαφρολαϊκό όταν τα "μπουζούκια" άρχισαν ξαφνικά να γίνονται της μόδας στα σαλόνια του '50 και του '60.

Τώρα,η φωνή του Θεού Βαμβακάρη καλλιεργημένη στους καπνούς του λουλά και τις αναθυμιάσεις του αλκοολ είναι μέν εντελώς σκληροπυρηνική στα όρια του ... avant garde ,αλλά δίνει την αίσθηση της γνησιότητας,του αυθόρμητου και του ανεπιτήδευτου,κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα σε αυτό το είδος!

Συμφωνώ απολύτως. Όντας ούτως ή άλλως βαρύτονος αλλά και με 3 λίτρα κρασί, τσιγάρα και..."τσιγάρα" επί καθημερινής βάσεως "καλλιέργησε" μια φωνή που βγάζει κάτι παραπάνω από αυτά που είπες. Βγάζει μια αισθητική άποψη επάνω στην φωνή του ρεμπέτικου. Είναι τελείως avant garde!

[Zarathoustra]

O Χιώτης ήταν ποζεράς και συνέβαλλε στην καταστροφή του ρεμπέτικου,χωρίς κανείς να αμφιβάλλει φυσικά για την καταπληκτική τεχνική του.

Τώρα θυμήθηκα μια πολύ αστεία ιστοσελίδα (στα Αγγλικά!!) που αναλύει με ζήλο και επιδεικτική εμπάθεια το θέμα:


Ριζοσπαστικό Κίνημα για την αποχιωτοποίηση του Ρεμπέτικου και την αποτετραχορδοποίηση του μπουζουκιού 

Δηλώνουμε σφόδρα αντίθετοι :

1)Στην ιμπεριαλιστική τυραννία του τετράχορδου μπουζουκιού!
2)Στη συναφή με αυτό δύσπεπτη,ψεύτικη μουσική που σερβίρεται κυρίως σε βρώμικες ελληνικές ταβέρνες.
3)Στις δυτικές μείζονες κλίμακες και τους εισαγόμενους κίτς ρυθμούς.
4)Στα ατελείωτα παχιά τρέμολο.

Απαιτούμε:

1)Την άνευ όρων επανεισαγωγή του τρίχορδου μπουζουκιού
2)Το κλείσιμο όλων των μαγαζιών που διαθέτουν πιάτα για σπάσιμο και drum machines
3)Ζειμπέκικα σε δρόμο σαμπάχ και τσιφτετέλια σε δρόμο καρτσιγάρ
4)Παίξιμο με δύο δάχτυλα μόνο,αλλά με ψυχή,σθένος και @@ (αλα Μάρκος)

 

[CyberCaesar]

Τώρα,η φωνή του Θεού Βαμβακάρη καλλιεργημένη στους καπνούς του λουλά και τις αναθυμιάσεις του αλκοολ είναι μέν εντελώς σκληροπυρηνική στα όρια του ... avant garde ,αλλά δίνει την αίσθηση της γνησιότητας,του αυθόρμητου και του ανεπιτήδευτου,κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα σε αυτό το είδος!

Συμφωνώ απολύτως. Όντας ούτως ή άλλως βαρύτονος αλλά και με 3 λίτρα κρασί, τσιγάρα και..."τσιγάρα" επί καθημερινής βάσεως "καλλιέργησε" μια φωνή που βγάζει κάτι παραπάνω από αυτά που είπες. Βγάζει μια αισθητική άποψη επάνω στην φωνή του ρεμπέτικου. Είναι τελείως avant garde!

+1
Αυτές οι φωνές κ οι καταστάσεις κάναν το ρεμπέτικο της εποχής μοναδικο.