Βιβλιοπροτάσεις

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[CyberCaesar]

οκ θα δοκιμάσω κ βλεπουμε 

[akis]

Ο Σαραμαγκού έχει πάρει και Νόμπελ Λογοτεχνίας και ανεξαρτήτως αυτού πιστεύω πως αξίζει....
Επίσης ό,τι και να πω για τον Έκο αυτή τη περίοδο είναι λίγο...
κοινώς Κύβε και οι δύο προτάσεις σου ήταν εξαιρετικές

[Appelsinpiken]

Το βιβλίο "Ο Χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας" του Γιάννη Ξανθούλη.

Όχι τόσο για την υπόθεση του βιβλίου, αλλά κυρίως για τον τόσο ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο γράφει ο Ξανθούλης.

Τέτοιο πράγμα δεν έχω ξανασυναντήσει.

Το βιβλίο , που είναι ευκολοδιάβαστο, το τελείωσα μέσα σε μια μέρα ουσιαστικά και επειδή με γοήτευσε τόσο η γραφή του, ήδη άρχισα ένα άλλο δικό του, "Το ροζ που δεν ξέχασα"

[(Stalin)^2]

Ο Σαραμαγκού έχει πάρει και Νόμπελ Λογοτεχνίας και ανεξαρτήτως αυτού πιστεύω πως αξίζει....
Επίσης ό,τι και να πω για τον Έκο αυτή τη περίοδο είναι λίγο...
κοινώς Κύβε και οι δύο προτάσεις σου ήταν εξαιρετικές

Εγώ πάντως που διάβασα το Εκκρεμές του Φουκώ και το Όνομα του Ρόδου δεν μου είπαν τίποτα ιδιαίτερο.
Εντάξει, οι περιγραφές είναι πολύ καλές και έχει και άλλα σημαντικά χαρίσματα ενός λογοτέχνη, αλλά σαν ιστορία, σαν νόημα, σαν σενάριο, σαν δίδαγμα τα έκρινα ασήμαντα. (Άσε που είμαι και λίγο συνομωσιολόγος και στον Έκο βλέπω το πρόσωπο της σύγχρονης δεξιάς...)

[(Stalin)^2]

Να κάνω και γω τις προτάσεις μου...

Boris Vian (Μπορίς Βιάν):

    α. Θα φ΄τυσω στος στους τάφους σας
    β. Όλα τα πτώματα έχουν το ίδιο χρώμα
    γ. Έχουν όλοι τους μαύρα μεσάνυχτα
    δ. Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους
    ε. Ποιήματα
    στ. Ο Αφρός των Ημερών

έχει κι άλλα, αλλά δεν μπόρεσα να τα βρω σε κανένα βιβλιοπωλείο, όπως "Ο Ψυχοβγάλτης" και "O Κομπάρσος".
Προτείνω ανεπιφύλακτα όλα τα (α) έως (στ) και κυρίως τα (α) και (στ) ως ακραία.

[corina]

Εγώ πάλι το ακριβώς αντίθετο....
Είχα διαβάσει πριν καιρό το όνομα του ρόδου και με είχε γοητεύσει. Τώρα διαβάζω το εκκρεμές του φουκώ...

Η αλήθεια είναι ότι και τα δύο βιβλία διαβάζονται δύσκολα. Ο Έκο κάνει μεγάλες περιγραφές, αλλά όταν η υπόθεση άρχισε να τρέχει, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω.

Όσο για το νόημα της υπόθεσης του ρόδου, εκεί είναι το ωραίο: Ο Έκο, αντί να γράψει ένα δοκίμιο για την κωμωδία και το γέλιο, έγραψε ένα μυθιστόρημα. Διάλεξε μία υπόθεση "αστυνομική", με φόνους και μυστήριο, και έδωσε ένα τέλος που μου θύμισε πάρα πολύ αρχαία τραγωδία. Κατάφερε ακριβώς μία υπόθεση με φόνους - που την έχουμε δει σε τόσα άλλα μαζικής κατανάλωσης  βιβλία - να την εμπλουτίσει με το στοιχείο της κάθαρσης και να περάσει ένα δίδαγμα για το γέλιο και την αξία του στη ζωή.

Βέβαια, ένας ακόμη λόγος που μου αρέσει τόσο ο Έκο είναι ότι καταφέρνει αυτά που γράφει να σε κάνει να τα μισοπιστεύεις, ιδιαίτερα στο όνομα του ρόδου, για το οποίο έχω ολοκληρωμένη άποψη. Ήταν τέτοια η εισαγωγή του βιβλίου που, ενώ ήξερες ότι αυτό που διαβάζεις είναι μυθιστόρημα, σου περνούσε από το μυαλό - αμυδρά πάντα - μήπως η ιστορία του βιβλίου βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.

Περιττό να πω πόσοι προσπάθησαν να κλέψουν στοιχεία της πλοκής και της γραφής του, με πρώτο πρώτο τον Dan Brown...

[Appelsinpiken]

Το εκκρεμές του Φουκώ, εκκρεμεί ακόμη ..!!!!

αλλά έχω άποψη πάνω στο Μπαουντολίνο του ιδίου

όσο για τα βιβλία που διάβασα τελευταία, ξεχωρίζω το Baudolino του Ουμπέρτο Έκο

Υπέροχη ιπποτική ιστορία, παραμύθι μες το χρόνο

Ο Μπαουντολίνο αφηγείται την ιστορία της ζωής του στον ιστορικό Νικήτα Χωνιάτη με τόσο ξεκαρδιστικό τρόπο, που την ωρα που διαβάζεις το βιβλίο νιώθεις την αναγκη να μοιραστεις αυτες τις μικρες και απιστευτα αστειες ιστοριες με οποιον καθεται διπλα σου.

Ο Μπαουντολινο ειναι ψευτης εκ γενετής, ψεύτης με πατέντα, ο μεγαλύτερος παραμυθας, το περιεργο ομως είναι πως τα ψεματα του δε λειτουργουν με τον ίδιο τροπο όπως αυτα του Πινοκιο
Τα ψέματα του Μπαουντολίνο δημιουργούν ιστορία- και η μύτη παραμένει φυσιολογική  . Μάλιστα έχει τέτοιο ταλεντο που ώρες ώρες μου έδινε την εντύπωση πως ούτε ο ίδιος κατάφερνε να ξέχωρισει την πραγματικότητα.
Ίσως όλη η ιστορια να είναι φανταστική. Ίσως πάλι όχι

608 χορταστικότατες σελιδες
μακαρι να ηταν κι άλλες.
αλλά αν  ήταν κι άλλες ίσως να ήταν ψέματα. αλλά ακόμη κι αν ήτα ψέματα, αφηγητής ήταν ο Μπαουντολίνοοοοο

[Wade]

Lord of the Flies - William Golding

Το διάβασα πρόσφατα, και μπορώ να πω πως είναι το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει (έχει βραβευτεί άλλωστε με Νόμπελ λογοτεχνίας).  Περιγράφει τη διαμόρφωση της κοινωνίας μερικών μικρών αγοριών που ναυαγούν σε ένα έρημο νησί μετά από αεροπορικό δυστύχημα.

Μέσα από την πλήρη παραστατικότητα των περιγραφών, την ανάπτυξη της προσωπικότητας των χαρακτήρων και την όμορφη χρήση της αγγλικής γλώσσας, ο συγγραφέας παρασύρει τον αναγνώστη σε μια δραματική, αιματηρή και ιδιαίτερα αγωνιώδη κατάληξη.  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η τάση του συγγραφέα να έχει πάντα τον αναγνώστη σε πλήρη επίγνωση της ψυχολογικής κατάστασης των χαρακτήρων και των κινήτρων που οδηγούν στις πράξεις τους.

Το διήγημα είναι ιδιαιτέρως διδακτικό, καθώς περιγράφει αλληγορικά την ανθρώπινη κοινωνία και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η επιβίωση μιας κοινότητας.

[N3ikoN]

Στον Κήπο Του Επίκουρου (αφήνοντας πισω τον τρομο του θανατου)

του Irvin D. Yalom ( απ ότι θυμάμαι στα 77 του ειναι, καθηγητης ψυχιατρικης στο standford,ενας απο τους μεγάλους εν ζωη της υπαρξιακης σχολής!)

    τώρα το διαβάζω! μ φαίνεται πολύ ενδιαφέρον βιβλίο! το μπανισα διαβάζοντας μια -εξαιρετικη-συνεντευξη του συγγραφέα στις "εικονες" πριν καποιο καιρο. αν κ το θεμα γύρω από το οποίο κινειται (τρομος του θανατου) δεν μ συγκινουσε κ τοσο , ωστόσο δεν περιορίζεται τόσο στο κυρίως θέμα , παραθέτει κ αναλύει περιστατικά κ γεγονότα από συνεδρίες με τους ασθενείς του (το πιο ενδιαφερον κομματι του βιβλιου κατ εμε προς τ παρών!) , σχολιάζει αποφευγματα η θεωρίες άλλων όπως Νιτσε , Σοπεναουερ κτλ! κ μετα επικεντρωνεται στο κυριως θεμα, και με προσωπικες εμπειρίες!
   Α!σημαντικο : το βιβλιο ειναι αποσπασματικο , μικρες ενοτητες δλδ , δεν έχει μια συνεχόμενη ροή , δεν έιναι όλο μια ιστορία δλδ..
Ωραίος , ενδιαφέρων τρόπος γραφής , έξυπνο βιβλίο ! αν δεν εχετε τι να κανετε τα επομενα σας 20 ευρω  το προτείνω!



υ.γ. αν δε σας αρέσει στον mr.Yalom τ παραπονα 

[golden]

Η δυνατότητα ενός νησιού και Η πλατφόρμα
και τα δύο του Μισέλ Ουελμπέκ.
Το πρώτο είναι μία ευθεία επίθεση κατά του ανθρώπινου είδους,
το δεύτερο θεωρήθηκε στη Γαλλία ύμνος στον ρατσισμό..
Με εκνεύρισε, με έκανε να τον μισήσω, κάποιες φορές ένιωσα να
αηδιάζω, όμως στο τέλος τέλος της γραφής κατάλαβα ότι μάλλον
είναι ο τρόπος του να δείξει πως τα πάντα είναι γκρι κι εμείς ικανοί
να βλέπουμε μόνο σε αποχρώσεις του γκρι..
Όποιος θέλει να τα τολμήσει πμ ή ας τον αναζητήσει σε κάποιο βιβλιοπωλείο!

[Appelsinpiken]

Στον Κήπο Του Επίκουρου (αφήνοντας πισω τον τρομο του θανατου)

του Irvin D. Yalom ( απ ότι θυμάμαι στα 77 του ειναι, καθηγητης ψυχιατρικης στο standford,ενας απο τους μεγάλους εν ζωη της υπαρξιακης σχολής!)

ωραία

γιατι σκεφτόμουν να διαβασω Γιάλομ

και το θέμα είναι catchy και λέει

θενκςςςς 

[Netgull]

Από Yalom διαβάστε το Όταν έκλαψε ο Νίτσε, είναι το καλύτερό του με διαφορά.
Επίσης η θεραπεία του Σοπενάουερ του ίδιου που κινείται γύρω από τη θεωρία και τη ζωή του.

Τον κήπο του επίκουρου δεν τον έχω αγγίξει ακόμα, αλλά άμα έχει τη συνηθισμένη ροή του yalom, αλλά βασισμένο στον Επίκουρο, έχει προοπτικές.

[cecilia]

Yalom γενικά 

[pmousoul]

Εγώ διάβασα πριν από πολλά χρόνια Καζαντζάκη... Στον Τελευταίο Πειρασμό θυμάμαι πλοκή, λεξοπλασία, ανακάτεμα του χρόνου και του χώρου, εκόνες άλλοτε απλές και άλλοτε σουρεάλ... και πλοκή τέτοια που με έκανε να πω μέσα μου ότι αυτή η σύλληψη θα ήταν δύσκολο να εκφραστεί ακόμα και σε ταινία, πόσο μάλλον με γραπτό λόγο (χωρίς να γνωρίζω τότε ότι το συγκεκριμένο έργο έγινε πράγματι ταινία)..

[pandora]

 αυτή η σύλληψη θα ήταν δύσκολο να εκφραστεί ακόμα και σε ταινία, πόσο μάλλον με γραπτό λόγο (χωρίς να γνωρίζω τότε ότι το συγκεκριμένο έργο έγινε πράγματι ταινία)..

Είναι απίστευτα δύσκολο αυτό το βιβλίο να αποτυπωθεί σε ταινία
για την ακρίβεια είναι όσο δύσκολο είναι να περιγράψεις τη δαντέλα με λέξεις - χωρίς εικόνα
η γραφή του είναι σαν λεπτοδουλεμένη δαντέλα


ps δεν έχω δεί ακόμα την ταινία του Σκοετσέζε για να εκφράσω  και ολοκληρωμένη άποψη....