Τι είναι ο φόβος...

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Karaμazoβ]

Η Τετραφάρμακος

Άφοβον ο θεός,
ανύποπτον ο θάνατος
και ταγαθόν μεν εύκτητον,
το δε δεινόν ευκαρτέρητον.

Φιλόδημος




Ὁ θάνατος οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς· τὸ γὰρ διαλυθὲν ἀναισθητεῖ͵ τὸ δ΄ ἀναισθητοῦν οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς.

Ο θάνατος δεν είναι τίποτε για εμάς, διότι αυτό που έχει αποσυντεθεί δεν αισθάνεται και αυτό που δεν αισθάνεται δεν είναι τίποτε για εμάς.

Επίκουρος - Κύριαι Δόξαι, 2


Τὸ φρικωδέστατον οὖν τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς͵ ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν͵ ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν͵ ὅταν δὲ ὁ θάνατος παρῇ͵ τόθ΄ ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. οὔτε οὖν πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς τοὺς τετελευτηκότας͵ ἐπειδήπερ περὶ οὓς μὲν οὐκ ἔστιν͵ οἳ δ΄ οὐκέτι εἰσίν.

    Το πιο φοβερό από τα κακά, ο θάνατος, δεν είναι τίποτε για εμάς – στον βαθμό που όσο υπάρχουμε, δεν είναι παρών· κι όταν πάλι είναι παρών εκείνος, τότε δεν υπάρχουμε εμείς. Άρα ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια.
  
Επικουρος -  Επιστολή προς Μενοικέα, 125








ΥΓ δεν μπορεσα να κρατηθω...

[john_pos]

Karamazoβ πολυ όμορφο αυτο που υποστηριζεις και τοσο μεστα περιγραφει ο Επικουρος
εφοσον βεβαια εισαι πεπεισμενος και σιγουρος οτι δεν υπαρχει τιποτα μετα θανατον!

[Karaμazoβ]

o σκοπός δεν ειναι να επιτεθώ στον χριστιανισμο (αιωνες του επιτείθενται αλλωστε), αλλα να σου πω οτι σε αυτά που παρέθεσες παραπανω υπάρχει και η εναλλακτική προσέγγιση: μια αντιμετώπιση του φόβου του θανάτου χωρις θεους.

Όσο για την σιγουριά, παντα θα διαφεύγει. Οπως καποιος δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την ανυπαρξία της μεταθανάτιας ζωής, αλλο τόσο δεν είναι μπορεί να είναι σιγουρος για την υπαρξη της. Αποδέχομαι βεβαια οτι και τα δυό συστήματα σκέψης μπορούν να είναι συνεπή ως προς τους συλλογισμούς τους. Άρα η επιλογή της κατευθυνσης θα πρέπει να γίνει ως προς τα αρχικά αξιώματα και αφήνεται στον καθε άνθρωπο.

[john_pos]

Παρα πολυ ωραια συμφωνούμε απολυτα! Καλο βραδυ!

[Karaμazoβ]

Παρα πολυ ωραια συμφωνούμε απολυτα! Καλο βραδυ!

βασικα δεν συμφωνουμε, αλλα αναγκαζόμαστε να αποδεχθουμε τη διαφωνία μας

δεν ειναι ευκολο καλό ύπνο

[john_pos]

Οσο περισσότερο νομιζει οτι κατέχει κανείς την απόλυτη βεβαιότητα τόσο πιο έξω πέφτει..

Αρα είμαστε μια χαρα καθώς καθένας αποδέχεται την γνώμη του άλλου με κριτική αλλά όχι επικριτική σκέψη αφήνοντας περιθώριο κι άλλος να έχει δίκιο

άρα μια χαρά!

[g]

karamazof ώρα να βγάλεις τον νιτσε απο το αβαταρ μου φαίνεται ...

[Karaμazoβ]

karamazof ώρα να βγάλεις τον νιτσε απο το αβαταρ μου φαίνεται ...

elaborate please. Ο Νιτσε με εμπνεει, αλλα δε τον εχω και ευαγγελιο.

Οσο περισσότερο νομιζει οτι κατέχει κανείς την απόλυτη βεβαιότητα τόσο πιο έξω πέφτει..

Αρα είμαστε μια χαρα καθώς καθένας αποδέχεται την γνώμη του άλλου με κριτική αλλά όχι επικριτική σκέψη αφήνοντας περιθώριο κι άλλος να έχει δίκιο

άρα μια χαρά!

με αυτά που λες, βαζεις δυναμίτη στα θεμέλια της θρησκείας σου, και, εν καιρω εσυ ο ίδιος θα βαλεις φωτια στο φυτίλι

[sofigami]

με αυτά που λες, [...]

Παιδιά ας αποφύγουμε το σπλιτ τώρα που το βλέπουμε.. Ελεύθεροι να ανοίξετε άλλο αν είναι να το γενικεύσετε

εδιτ έτσι

[g]

karamazof ώρα να βγάλεις τον νιτσε απο το αβαταρ μου φαίνεται ...

elaborate please. Ο Νιτσε με εμπνεει, αλλα δε τον εχω και ευαγγελιο.

Μόλις θα έκανα έδιτ να συμπληρώσω ότι κάνω πλάκα  ... λίγο στο επίπεδο της ευγένειας του λόγου, μου ήρθε συνειρμικά να το γράψω 

[john_pos]

με αυτά που λες, βαζεις δυναμίτη στα θεμέλια της θρησκείας σου, και, εν καιρω εσυ ο ίδιος θα βαλεις φωτια στο φυτίλι

Ισα ίσα αυτά λέει η θρησκεία μου απλώς οι περισσότεροι την φαντάζονται σαν μέσο ελέγχου για ανθρώπους υποταγμένους και άβουλους που αν δεν κάνεις το τάδε ή το δείνα τιμωρίες φωτιές και ο balrog await...

Κι αυτό γιατί η βεβαιότητα δεν πηγάζει από το μυαλό ή τον νου

Τελοσπαντων κάποια άλλη στιγμή αν θες και δεν βαριέσαι μιλάμε

οσο για το δυναμίτη ποτέ δεν ξέρεις

[Karaμazoβ]

στην επομενη (τηλεπο)ταβερνα μετα απο καποια τσίπουρα, για να εχουμε και πνευμα συμποσίου 

[Social_waste]

Όσο για την σιγουριά, παντα θα διαφεύγει. Οπως καποιος δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την ανυπαρξία της μεταθανάτιας ζωής, αλλο τόσο δεν είναι μπορεί να είναι σιγουρος για την υπαρξη της.

(εδω βεβαια ειναι δοκιμο να πει κανεις οτι το ιδιο το διλημμα της υπαρξης ζωης μετα το θανατο
ειναι επιπλαστο και βασιζεται στην αποδοχη εκ των προτερων καποιου ειδους μεταφυσικης ουσιας
η οποια ενοικει σε καθε ατομο και επιζει της φθορας του σωματος, για την οποια μπορει να ειναι
κανεις απολυτα βεβαιος. με αλλα λογια δεν ειναι μεταφυσικο ερωτημα, γυρω απο το οποιο καλουμαστε
να παρουμε θεση, αλλα θεση καθ'εαυτη.)

[boudou]

Ο φόβος του λάθους, είναι ένα κυρίαρχο μάθημα στις δυτικές κοινωνίες και στο σχολείο. Ήδη, μία από τις παλαιότερες μελέτες της μουσικής ανάπτυξης (Moog, 1976), στην οποία συμμετείχαν 500 παιδιά από βρεφική ηλικία ως και 6 ετών, έδειξε ότι όλα τα παιδιά έχουν μία έμφυτη ικανότητα δημιουργίας η οποία εκδηλώνεται στο τραγούδι: από τους πρώτους μήνες της ζωής, τα παιδιά αυτοσχεδιάζουν δικά τους τραγούδια. Με την αύξηση της ηλικίας και μέχρι τα πέντε χρόνια, οι αυτοσχεδιασμοί των παιδιών γίνονται όλο και πιο σύνθετοι και “σοφιστικέ”, ενώ ταυτόχρονα βελτιώνεται και η ικανότητά τους να αναπαράγουν τραγούδια που τους διδάσκουν οι μεγάλοι. Το τραγούδι και οι αυτοσχεδιασμοί εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στις δραστηριότητές τους: παίζουν τραγουδώντας, ζωγραφίζουν τραγουδώντας, κ.λ.π. Στην ηλικία περίπου των πέντε με έξι ετών, η δραστηριότητα αυτή μειώνεται απότομα και δραματικά. Οι ερευνητές αποδίδουν αυτό το φαινόμενο στο γεγονός ότι με την είσοδό τους στο σχολείο τα παιδιά για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή με κάποιον που “διορθώνει” τις προσπάθειές τους. Ο φόβος μην κάνουν “λάθος”, αναχαιτίζει και τον αυθορμητισμό της δημιουργικής έκφρασής τους.

Εύκολα μπορούμε να αναλογιστούμε πως το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης: στο λόγο, στη ζωγραφική, στο χορό. Είχα κάποτε γνωρίσει μια πιτσιρίκα πρώτης Δημοτικού η οποία έγραφε καταπληκτικά ποιήματα, χωρίς το οικογενειακό περιβάλλον να έχει κάποια ιδιαίτερη μόρφωση ή ενασχόληση με τον ποιητικό λόγο. Τυχαία, επισκεπτόμενη το σπίτι τους, ανακάλυψα στο πίσω μέρος μιας τσακαλωμένης απόδειξης σούπερ-μάρκετ το εξής, γραμμένο από τη μικρή:
“Το προί όταν ξυπνάο, πάντα τον ήλιο συναντάο. Και το βράδι συναντάο το φεγγάρι.
Κάθε μέρα, κάθε ώρα, πάντα,
τον ήλιο, το φεγγάρι συναντάο.
Κι η μητέρα, όταν το άκουσε αυτό, λέει στο παιδί της: έτσι ήναι οι μέρες”.
Εντυπωσιάστηκα και ρώτησα τη μικρή αν έχει και άλλα τέτοια να μου δείξει. Εκείνη έσκυψε το κεφάλι ντροπαλά και μου είπε: “Δε γράφω πλέον”. Όταν τη ρώτησα γιατί, μου απάντησε: “γιατί με κοροϊδεύουν τ' αδέλφια μου που δεν ξέρω όλα τα ο και τα ι”.

Πόσες φορές, αλήθεια, δεν παρατηρήσαμε εκπαιδευτικούς ή μητέρες να δίνουν “Μπλοκ Ζωγραφικής” στα παιδιά τους με έτοιμα τυπωμένα σχήματα και την οδηγία: “προσπάθησε να μη βγαίνεις έξω από το περίγραμμα” ή να λένε “τα δέντρα είναι καφέ, δεν είναι μωβ”. Ή πόσα παιδιά σχολικής ηλικίας δεν μας έχουν πει: “ζωγράφισέ μου μία γάτα γιατί εγώ δεν ξέρω πώς”. Το “δεν ξέρω πώς”, υπονοεί “φοβάμαι πως δεν θα την κάνω σωστά”. Γιατί λίγα χρόνια πριν, τα ίδια παιδιά ζωγράφιζαν και γάτες και σκύλους και ό,τι επιθυμούσαν. Ίσως αυτό να εννοούσε ο Πικάσσο λέγοντας: “Κάθε παιδί είναι ένας καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι πώς να παραμείνεις καλλιτέχνης μεγαλώνοντας”.

(δεν είναι δικό μου το κείμενο)