Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

THMMY.gr > Forum > Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα > Φιλόσοφοι Μηχανικοί - Μηχανικοί Φιλόσοφοι > Κοινωνία (Moderators: Mr Watson, Tasos Bot) > Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Pages: [1] 2 3 ... 10

Author

Topic: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης (Read 20176 times)

Paf1984

Καταξιωμένος/Καταξιωμένη

Gender:

Posts: 232

Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« on: October 14, 2011, 02:47:56 am »

Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

Βρισκόμαστε μια βδομάδα πριν τη γενική απεργία στις 19 Οκτώβρη. Η κυβέρνηση διαμηνύει ότι το πολυνομοσχέδιο (νέο μισθολόγιο και εφεδρεία στο δημόσιο, περικοπές συντάξεων, μείωση αφορολόγητου, πετσόκομμα φοροαπαλλαγών και κατάργηση κλαδικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα) πρέπει να έχει ψηφιστεί πριν τη σύνοδο κορυφής την Κυριακή 23 Οκτώβρη. Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία. Όλα θα παιχτούν τις επόμενες μέρες. Ο στόχος του κινήματος πρέπει να είναι ένας. Μέχρι το τέλος της βδομάδας που έρχεται η κυβέρνηση του ΓΑΠ πρέπει να πάρει δρόμο.

Βαδίζουν στα τυφλά

Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση βαδίζει στα τυφλά. Κανένας από τους στόχους που βάζει δεν φαίνεται να μπορεί να πραγματοποιηθεί. Το φετινό έλλειμμα σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία βρίσκεται ήδη στα 19,5 δις (εννιάμηνο) όταν ο στόχος ήταν να κλείσει στα τέλη Δεκέμβρη στα 16,3 δις. Με τον ρυθμό αυτό στο τέλος του χρόνου θα σκαρφαλώσει στα 25 δις δηλαδή στο 11% του ΑΕΠ. Οι “αγορές” που τόσο η κυβέρνηση και οι εταίροι της στο ΔΝΤ και την ΕΕ προσπαθούν να καλμάρουν θα εξαγριωθούν εντελώς. Η τρόικα βλέποντας ότι όλοι οι στόχοι πάνε κατά διαόλου ζητάει επιπλέον μέτρα για το 2012 ύψους 6 δις. Είναι σίγουρο ότι σε λίγες βδομάδες θα ζητάει μέτρα 10 δις και πάει λέγοντας. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα σχέδιο διεξόδου. Τα μέτρα λιτότητας δεν αποδίδουν, απλώς φέρνουν την κοινωνία στα όριά της. Η οικονομία μέρα με την μέρα βουλιάζει ακόμα περισσότερο. Όχι μόνο η ελληνική αλλά παντού. Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει για κούρεμα του ελληνικού χρέους σκοντάφτει στην απροθυμία των τραπεζών να συμμετέχουν περαιτέρω του κουρέματος που αποφασίστηκε στα μέσα του καλοκαιριού και στην περίφημη συμφωνία της 21 Ιούλη. Ένα κούρεμα πάνω από αυτό το ποσοστό θα είναι καταστροφικό για την επιβίωση τους. Όχι μόνο για τις ελληνικές τράπεζες που θα γράψουν ζημιές πάνω από την αξία των ιδίων κεφαλαίων τους, αλλά και για όσες του εξωτερικού είναι εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος όπως η γαλλοβελική Dexia που χρεοκόπησε πριν λίγες μέρες. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι και στις 23 Οκτώβρη δεν πρόκειται να αποφασιστεί τίποτα περισσότερο από την παράταση της αβεβαιότητας. Το μήνυμα που θα πάρουν για ακόμα μια φορά οι “αγορές” είναι ότι πλοίο είναι έτοιμο να τσακιστεί πάνω στα βράχια. Από δω και στο εξής οποιαδήποτε στιγμή η προδιαγεγραμμένη πορεία προς την χρεοκοπία μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της ευρωζώνης.

Πολιτική κρίση

Ανεξάρτητα όμως από το πώς αντιδρούν οι “αγορές”, αυτό που έχει σημασία είναι ότι πλέον κανείς δεν ελπίζει ότι με αυτό το σχέδιο θα υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα. Ακόμα και αυτοί που πίστευαν ότι με το μνημόνιο “ίσως αποφύγουμε τα χειρότερα” συνειδητοποιούν πλέον το αδιέξοδο. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες αδυνατούν πλέον να αντεπεξέλθουν στην καθημερινότητά τους. Η εμπιστοσύνη των μεσοστρωμάτων, ακόμα και ενός σημαντικού τμήματος της εργατικής τάξης προς την άρχουσα τάξη και τα πολιτικά της επιτελεία σπάει μέρα με τη μέρα. Αυτό μεταφράζεται στην πρωτοφανή πλέον κρίση εμπιστοσύνης με το κυβερνών κόμμα να βρίσκεται στις δημοσκοπήσεις κάτω από το 20% και λίγες μονάδες πάνω από το ΚΚΕ. Είναι αδύνατον με τέτοια ποσοστά απονομιμοποίησης να μπορέσει αυτή η Κυβέρνηση να σταθεί στην εξουσία. Οι μέρες της είναι πλέον μετρημένες.
Για την άρχουσα τάξη είναι επείγουσα ανάγκη να βρεθεί μια εναλλακτική λύση, που όμως με το διαρκώς ογκούμενο εκρηκτικό κοινωνικό πεδίο φαίνεται να αποτελεί άλυτο γρίφο. Στην πραγματικότητα κανείς δεν θέλει να διαδεχθεί τον ΓΑΠ. Ο Σαμαράς ναι μεν ζητάει εκλογές αλλά ξέρει ότι δεν θα έχει καμία καλύτερη τύχη απ’ αυτή του προκατόχου του. Αυτό που τον σώζει προς το παρόν είναι ότι με το 31% δεν θα μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και έτσι θα μπορεί να ρίξει το μπαλάκι στην εξέδρα. Από κει και πέρα οι συστημικές επιλογές γίνονται ακόμα πιο ανυπόληπτες. Ο Καρατζαφέρης με 8% και η Ντόρα εκτός Βουλής δεν μπορεί να έχουν καμία αξιοπιστία.

Κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης

Η μόνη διέξοδος για το αστικό καθεστώς προκειμένου να ολοκληρώσει το αντεπαναστατικό του σχέδιο είναι μια κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης, ανεξάρτητα αν αυτή προκύψει πριν ή μετά της εκλογές. Τη λύση αυτή εξάλλου προκρίνουν σύσσωμα τα εξωθεσμικά αστικά επιτελεία. Μια κυβέρνηση τεχνοκρατών με μη πολιτικά πρόσωπα ψηφισμένη από τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και το ρετάλι της Ντόρας. Μια κυβέρνηση που θα είναι τρισχειρότερη από αυτή που ζούμε σήμερα. Αν σήμερα οι διαδηλώσεις χτυπιούνται έξω από τη Βουλή ή έστω με μια ασήμαντη “αφορμή”, με την κυβέρνηση που ευαγγελίζονται ο Καρατζαφέρης και η Μπακογιάννη θα απαγορεύονται δια νόμου. Άρθρα του Συντάγματος που επιτρέπουν τις συγκεντρώσεις ακόμα και την ελευθερία δράσης των πολιτικών κομμάτων -της αριστεράς- ενδεχομένως να ανασταλούν. Το ίδιο και η συνδικαλιστική δράση και το δικαίωμα στην απεργία. Τίποτα άλλο δεν μπορεί να είναι μια τέτοια κυβέρνηση και αυτό το προαναγγέλλουν σε όλους τους τόνους τα κάθε είδους αστικά επιτελεία του βαθέως κράτους. Στη βάση αυτή θα επιδιώξουν να χτίσουν νέες κοινωνικές συμμαχίες ή καλύτερα θα λέγαμε να αναβιώσουν το κοινωνικό μπλοκ εξουσίας της εμφυλιακής και μεταεμφυλιακής Ελλάδας. Εκατοντάδες χιλιάδες ηλίθιοι είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον αγώνα εναντίον των “συντεχνιών, των κομματόσκυλων, των κομμουνιστών, των αναρχικών, των μεταναστών, των ρετιρέ, των ταραχοποιών, των ανθελλήνων και όλων όσων καταστρέφουν αντί να βάλουν χέρι για να σωθεί η πατρίδα αυτές τις δύσκολες στιγμές”. Ας μην είμαστε αφελείς. Ένα τέτοιο κράτος θα βρει τον τρόπο να ανταποδώσει σε κάθε πραιτοριανό της εξουσίας τις υπηρεσίες του προς το “έθνος”. Ήδη τα κάθε είδους φασιστόμουτρα ακονίζουν τα μαχαίρια τους και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι βρίσκουν εκατοντάδες για να μην πούμε και χιλιάδες από το κοινωνικό κατακάθι έτοιμους να συνδράμουν.

Άγριες απεργίες

Είναι αλήθεια ότι στον κόσμο που μέχρι στιγμής έχει λάβει μέρος στους αγώνες ενάντια στο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο, υπάρχει μια αίσθηση ότι δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε. Σε λιγότερο από 1,5 χρόνο έχουν πραγματοποιηθεί 13 γενικές απεργίες χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι συγκρούσεις στο Σύνταγμα πάρα την μαχητικότητα χιλιάδων απεργών και διαδηλωτών πνίγηκαν μέσα στα χιλιάδες χημικά και τα σπασμένα κεφάλια εκατοντάδων ανθρώπων κάθε ηλικίας. Η αυταπάτη του καλοκαιριού ότι μπορεί μια μαζική ειρηνική διαμαρτυρία ακομμάτιστων πολιτών με τα κατσαρολικά τους και κάτω από την ταμπέλα των αγανακτισμένων να πιέσει την κυβέρνηση επίσης δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα Η αίσθηση ότι οι απεργίες είναι μόνο χαμένα μεροκάματα και δεν αρκούν για να αναγκάσουν την κυβέρνηση σε υποχώρηση, φαίνεται να έχει εμπεδωθεί στην πλειοψηφία των εργαζόμενων που μέσα σε αυτές τις άγριες συνθήκες διατηρούν προς το παρόν την δουλειά τους.
Κανείς πλέον δεν πιστεύει ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η λαίλαπα με τις κλασικές μεθόδους (απεργίες, πορείες, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας) που μέχρι τώρα ξέραμε. Ούτε επίσης με κινητοποιήσεις τύπου woodstock που η εναλλακτική τους στην αστική αντεπανάσταση είναι να φυτεύουμε μαρούλια και να ανταλλάσσουμε τις παλιατζούρες που έχουμε στις ντουλάπες μας.
Oμως φαίνεται ότι κάτι αλλάζει. Οι καταλήψεις στις χωματερές από τους εργαζόμενους στους δήμους που απειλούνται ευθέως με μαζικές απολύσεις και για όσους παραμείνουν με μισθούς πείνας κάτω των 800 ευρώ, δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει από δω και στο εξής η μαχόμενη εργατική τάξη. Η κατάληψη από τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ του μηχανογραφικού που πρόκειται να εκδοθούν οι λογαριασμοί με το χαράτσι στα ακίνητα, στην Πειραιώς 247 από την Τετάρτη 12/10, ανοίγει επίσης μια άλλη προοπτική. Οι εργαζόμενοι μπορούν στην πράξη να μπλοκάρουν την πολιτική της κυβέρνησης. Αυτό δεν έχει απλώς μια συμβολική σημασία. Ενδεχομένως σηματοδοτεί την έναρξη μιας περιόδου δυαδικής εξουσίας. Στα κανάλια αναρωτιούνται οι τηλερουφιάνοι σε έξαλλη κατάσταση ποιος είναι το αφεντικό σε αυτή τη χώρα. Ποιος την κυβερνάει. Οι εργαζόμενοι στους δήμους, στη ΔΕΗ και στα υπουργεία που βρίσκονται κατά δεκάδες σε κατάληψη δίνουν την απάντηση.
Το κύμα αυτό των καταλήψεων πρέπει τώρα να επεκταθεί. Τα φερέφωνα των δελτίων στις 8 ουρλιάζουν ότι ενώ έχουν καταλάβει τα υπουργεία συνεχίζουν να πληρώνονται, ενώ δεν μαζεύουν τα σκουπίδια χτυπάνε κάρτα. Ανορθόδοξος αγώνας, ε; Ε λοιπόν ναι, ήρθε η ώρα του ανορθόδοξου αγώνα. Λες και αυτό που συμβαίνει εδώ και μήνες και ειδικά τις τελευταίες βδομάδες είναι μια καθαρή αναμέτρηση από τη μεριά του συστήματος. Αυτοί οι θρασύδειλοι μπορούν να μιλάνε για πόλεμο, για έκτακτα μέτρα, για κυβερνήσεις καμικάζι, για εξωκοινοβουλευτικές λύσεις, για δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, για δραματικές μειώσεις των μισθών και των συντάξεων και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι και οι νέοι που νοιώθουν στο πετσί τους τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής να κάτσουν και να πεθάνουν της πείνας. Και ποιοι το λένε αυτό; Τα καθάρματα που συνεχίζουν να καλύπτουν τα δισεκατομμύρια που κλέβουν καθημερινά από την εργατική τάξη. Που είναι ρε αλήτες τα 863 εκ. που έφαγε ο Λαυρεντιάδης από την Proton Bank και με τις πλάτες του Βενιζέλου; Γιατί δεν λετε τίποτα για αυτό το νέο φέσι; Την ώρα που ο κόσμος δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, οι εφοπλιστές χτίζουν πλοία αξίας δεκάδων δις χωρίς να πληρώνουν ούτε μισό ευρώ σε φόρους, αλλά τα φερέφωνά τους στο ΣΚΑΙ έχουν το θράσος να συκοφαντούν και να βρίζουν τον κάθε μεροκαματιάρη που παλεύει για να ταΐσει τα παιδιά του.
Ο αγώνας από δω και πέρα πρέπει να διεξαχθεί με αυτά τα μέσα. Όσο μεγαλύτερη πυγμή δείχνει η μαχόμενη εργατική τάξη τόσο θα σπάει το ηθικό του αντιπάλου και άλλο τόσο θα πείθονται όσοι κοντοστέκονται και είναι έτοιμοι να πεθάνουν από την κατάθλιψη ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Πολλοί στην αριστερά μιλάνε για αγώνα -απεργία- διαρκείας, για μακρύ αγώνα, για αγώνα αντοχής, για αγώνα παρενόχλησης και άλλα τέτοια. Όλα αυτά είναι για να δικαιολογούν την αναβολή της σύγκρουσης. Οι στόχοι πρέπει να είναι συγκεκριμένοι. Η μάχη του πολυνομοσχεδίου είναι η μεγαλύτερη μάχη για το εργατικό κίνημα και την αριστερά από το 73. Είναι σημαντικότερη ακόμα και από το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο. Τώρα φαίνεται να συσπειρώνονται οι μεγαλύτερες δυνάμεις που είναι έτοιμες να μπουν στη μάχη. Αντίθετα ο αντίπαλος βρίσκεται σε πανικό και καταβεβλημένος από την κόπωση. Μέχρι σήμερα η αριστερά και τι κίνημα έδειχναν να είναι σκορποχώρι ενώ ο αντίπαλος να έχει σχέδιο και πυγμή για να το επιβάλει. Τώρα αυτό μπορεί να αλλάξει.
Οι απεργοί στους δήμους μιλάνε ήδη για πολιτικό αγώνα. Το ίδιο και οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ. Ο στόχος δεν είναι να κάνει πίσω η κυβέρνηση. Αλλά να πάρει δρόμο. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι κάθε ευκαιρία που δίνεται στην κυβέρνηση είναι το ok για ένα νέο πλιάτσικο σε ότι μας έχει απομείνει. Το νέο μισθολόγιο ρίχνει τους μισθούς στο 40% από αυτούς που ήταν πριν 1,5 χρόνο. Με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, το αφορολόγητο στα 5000, τα χαράτσια και τις έκτακτες εισφορές που έρχονται ανά δίμηνο είναι αδύνατο πλέον να επιβιώσει μια μέση οικογένεια. Με την ανεργία στο 20%, με τις τιμές στα καύσιμα να σπάνε όλα τα ρεκόρ και με τα δάνεια να τρέχουν μιλάμε για την πλήρη καταστροφή. Σε αυτές τις συνθήκες η κοινωνική έκρηξη είναι ζήτημα χρόνου.

Πολιτικός αγώνας στους δρόμους

Για το κράτος και την άρχουσα τάξη θα ήταν ευτύχημα να εκτονωθεί η κοινωνική οργή σε μια τυφλή εξέγερση. Να σπάσουν οι τράπεζες και να καεί το σύμπαν. Και μόλις τελειώσουν όλα η εξουσία να βρίσκεται ακόμα στη θέση της, έτοιμη να πάρει τη δική της ρεβάνς, κινητοποιώντας όχι μόνο τους κατασταλτικούς μηχανισμούς τους κράτους αλλά και σύσσωμο το παρακρατικό σκουπιδαριό των φασιστών, των μαφιόζων της νύχτας, των εμπόρων ναρκωτικών, των πάσης φύσεως σαλταρισμένων του κυρίου, των εκατοντάδων χιλιάδων απόστρατων που νέμονται τις συντάξεις του δημοσίου από τα 45 τους, και όλων των βλαμμένων που παραπατάνε βλέποντας τούρκους, αλβανούς, σκοπιανούς, πακιστανούς, εβραίους και μασόνους στον ύπνο τους και στον ξύπνιο τους.
Τίποτα δεν μπορεί να αφεθεί από δω και μπρος στην τύχη του. Ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι η ύπαρξη εναλλακτικής λύσης για την επόμενη μέρα. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα σχέδιο όχι μόνο ανατροπής αυτής της λαίλαπας αλλά και διάδοχης λύσης. Αυτό όχι μόνο θα εμπνεύσει τον κόσμο που σήμερα βρίσκεται σε απόγνωση αλλά κυρίως θα οργανώσει τις δικές μας δυνάμεις που επίσης βρίσκονται σε αμηχανία.
Στην περίπτωση που η κυβέρνηση δεν καταφέρει να περάσει το πολυνομοσχέδιο μέσα στη βδομάδα θα πέσει. Αν οι αντιδράσεις κλιμακωθούν και επεκταθούν ανοίγονται όλες οι προοπτικές. Η κοινωνία θα πάρει το μήνυμα. Η κατάσταση θα γίνει προεπαναστατική. Η άρχουσα τάξη ή θα πάει σε εκλογές ή στο σχηματισμό μια κυβέρνησης “καμικάζι” όπως την ονόμασε σε ένα άρθρο του ο Παπαχελάς. Σε περίπτωση εκλογών η αριστερά πρέπει να ρίξει στο τραπέζι τη δική της εναλλακτική λύση. Ήδη στα γκάλοπ στ’ αριστερά του ΠΑΣΟΚ υπάρχει σκόρπιο ένα 30%. Αυτό είναι ένα εντελώς καινούργιο στοιχείο. Στο λεκανοπέδιο το ποσοστό αυτό μπορεί να αγγίζει και το 40%. Αν μορφοποιηθεί σε ένα μέτωπο της αριστεράς μπορεί να γίνει ο πόλος έλξης μιας ευρύτερης κοινωνικής δυσαρέσκειας. Μιας δυναμικής που δεν μπορεί να προβλέψει κανένα γκάλοπ και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να δούμε σε δημοσκοπήσεις κατά παραγγελία. Όμως αυτό δεν θα έχει καμία προοπτική όσο δεν δείχνει τη δύναμη του στο δρόμο.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να περπατήσουμε. Ούτε σοβιέτ έχουμε, ούτε εργατικά συμβούλια, ούτε οι συνελεύσεις στις γειτονιές είναι τόσο ισχυρές και αναγνωρίσιμες για να παίξουν ένα τέτοιο ρόλο. Μπορούμε να τα φτιάξουμε, αλλά τώρα δεν υπάρχουν. Μια γενική επίκληση στην επανάσταση και σε μια άλλη κοινωνία χωρίς τα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα που θα την πραγματοποιήσουν παραμένει μια προπαγάνδα χωρίς αντίκρισμα και αναντίστοιχη των στιγμών. Τώρα χρειαζόμαστε μια συγκεκριμένη διαδρομή που να τρέξει ένα επαναστατικό σχέδιο σοσιαλιστικής διεξόδου από την κρίση. Ναι ναι σοσιαλιστικής. Αυτή είναι η μοναδική λύση που υπάρχει. Όλα τα άλλα, οι ανταλλακτικές κοινότητες, οι συνεταιρισμοί, και οι ατέρμονες συνελεύσεις που εξυπηρετούν μόνο ψυχοθεραπευτικές ανάγκες δεν αφορούν κανένα αγώνα ούτε απαιτούν καμία σύγκρουση με την οικονομική και πολιτική εξουσία. Ας φτιάξει όποιος θέλει ανταλλακτικές κοινότητες και όσους συνεταιρισμούς νομίζει. Δεν πρόκειται να τον ενοχλήσει κανένας. Ούτε και το απαγορεύει κανείς. Και αν νομίζει ότι μπορεί δίπλα σε αυτόν τον -καπιταλιστικό- κόσμο να επιβιώσει ας το προσπαθήσει. Εξάλλου ο καθένας μπορεί να προτείνει ότι θέλει. Άλλος μέτρα ανακούφισης για την παρέα του και την “μικρή του κοινότητα”, χωρίς να βάζει χέρι στο κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του κράτους, και άλλος μια άλλη κοινωνία πάνω στο πτώμα του καπιταλισμού και του αστικού κράτους.

Κυβέρνηση της αριστεράς
Για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό

Χρειαζόμαστε όντως μια κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα με τους παπαχελάδες. Επίσης συμφωνούμε ότι δεν είναι ανάγκη να προκύψει κάτι τέτοιο μέσα από τις κάλπες. Όντως οι κάλπες έχουν κουράσει τον κόσμο και σε τελευταία ανάλυση όντως το πελατειακό εμφυλιοπολεμικό κράτος της δεξιάς και της χούντας, το επίσης πελατειακό κράτος των κλαδικών του ΠΑΣΟΚ και ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός των αντιπαροχών και των επιδοτήσεων έχει φαει τα ψωμιά του. Και να προσθέσουμε εδώ σε όσους νεοφιλελεύθερους παραμυθάδες ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρχει και υγιής καπιταλισμός χωρίς κρατική παρέμβαση. Δεν θα άντεχε ούτε μια ώρα. Ο καπιταλισμός σας επιβίωσε ακριβώς χάρη στις κρατικές επιδοτήσεις στο κεφάλαιο, που στη συνέχεια έγιναν ελλείμματα, για να γίνουν χρέος και σήμερα να καταρρέει το άπαν. Δικό σας είναι το οικοδόμημα και τις ιστοριούλες για τις “συντεχνίες, την αριστερά που πίεζε για παροχές” και για την “Ελλάδα που είναι η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης” να πάτε να τα πουλήσετε σε τίποτα καθυστερημένα που βλέπουν εφιάλτες με ελοχιν και νεφελιν. Οι υπόλοιποι σας έχουν πάρει χαμπάρι για το κουτόχορτο που πουλάτε.
Ναι χρειαζόμαστε μια νέα κατάσταση. Ναι χρειαζόμαστε σκληρά και επώδυνα μέτρα. Όμως διαφωνούμε στο ποιος πρέπει να τα πληρώσει. Εσείς λετε να πληρώσει ο λαός, όπως υπάρχει και μια άλλη λύση να πληρώσετε εσείς. Η αριστερά και εννοούμε αυτή που έχουμε κι όχι αυτή που θα θέλαμε πρέπει να κάνει το βήμα και να θέσει τον εαυτό της προ των ευθυνών. Αν οι ηγεσίες της δεν τολμούν, ας την σπρώξει ο κόσμος, ας την αναγκάσουμε να προχωρήσει. Θέλουμε μια αριστερά που δεν θα προτείνει λύσεις στο σύστημα (επιστροφή στη δραχμή για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα, ευρωομόλογα για να συνεχίζουν να πληρώνονται οι τοκογλύφοι, αναδιαπραγμάτευση του χρέους στα πλαίσια πάντα της ΕΕ και του ευρώ) και γενικώς προτάσεις που δεν σπάνε αυγά. Αυτό το είδος “αριστερής” πολιτικής, που βάζει καθήκοντα σε αστικές κυβερνήσεις ανήκει πλέον στο παρελθόν. Δεν υπάρχει κανένα άλλο αστικό σχέδιο πέρα από αυτό που εφαρμόζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Η μοναδική άλλη αστική πολιτική θα ήταν πράγματι αυτή της επιστροφής στη δραχμή, της υποτίμησής της, του εθνικού προστατευτισμού, και τελικά της προετοιμασίας για τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο. Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει πλέον καμία μέση λύση. Το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο έχει λήξει και ας το καταλάβουν και όσοι προσπαθούν ακόμα και τώρα να συμβουλέψουν την “εθνική” αστική τους τάξη, να επιστρέψει σε μια κεϋνσιανή διαχείριση. Είμαστε σε ανοιχτό πόλεμο και εδώ δεν έχουν θέση οι ενδιάμεσες λύσεις.
Θέλουμε μια αριστερά για να συγκρουστεί εδώ και τώρα. Η κατάληψη της ΔΕΗ με την παρουσία του ΠΑΜΕ, της ΓΕΝΟΠ, του ΕΚΑ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Ανταρσυα και αγωνιστών από την σκόρπια αριστερά και την αναρχία δείχνει το δρόμο. Θα πει κανείς. Μα αυτή η αριστερά είναι ρεφορμιστική, έχει αδράνειες, είναι γεμάτη με γραφειοκράτες, έχει δεσμούς με το αστικό σύστημα κλπ κλπ. Μάλιστα έτσι ακριβώς είναι. Μόνο που το αστικό σύστημα την έχει πλέον χεσ..νη κι αυτή την αριστερά και τα συνδικάτα και όλους όσους έχτισε τις προηγούμενες δεκαετίες το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολεμικής ταξικής ισορροπίας. Το κοινωνικό υπόβαθρο αυτής της αριστεράς έχει πάει περίπατο. Δεν έχει πλέον επιλογές για ελιγμούς. Ή θα συρθεί στη σύγκρουση ή θα παρασυρθεί στη δίνη της αστικής αντεπανάστασης. Αν δεν μπορεί να δώσει τη μάχη ο κόσμος της πρέπει να την υπερβεί. Η αριστερά πρέπει να γίνει κίνημα, να αντιληφθεί ότι η πολιτική δεν είναι μια υπόθεση εντός των αστικών θεσμών. Και τι θεσμών πια, που δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη ούτε καν στην ίδια την άρχουσα τάξη. Τώρα χρειαζόμαστε νέους θεσμούς. Όχι για κοινωνικούς πειραματισμούς στη γειτονίτσα μας. Αλλά ανταγωνιστικούς προς την υπάρχουσα αστική εξουσία. Για να διεκδικήσει το ίδιο το επαναστατικό προλεταριάτο την εξουσία.

Κάτω η κυβέρνηση, το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και το πολυνομοσχέδιο
Καμία ενότητα με τα αφεντικά και κάθε επίδοξο διάδοχο (ΝΔ, ΛΑΟΣ, Ντόρα) της ίδιας πολιτικής
Άγριες απεργίες, συνέχεια και επέκταση των καταλήψεων
Για μια κυβέρνηση της αριστεράς με την υποστήριξη των συνδικάτων, για να συγκρουστεί με την άρχουσα τάξη, να σταματήσει την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων, να ανοίξει όλους τους φακέλους των κλεμμένων προχωρώντας σε απαλλοτριώσεις περιουσιακών στοιχείων, αφήνοντας τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν αποζημιώνοντας μόνο τους μικροκαταθέτες, εθνικοποιώντας εδώ και τώρα τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας κάτω από εργατικό έλεγχο, ανασυγκροτώντας την παραγωγή στη βάση των κοινωνικών αναγκών, επιτάσσοντας για το σκοπό αυτό κάθε περιουσιακό στοιχείο που αυτή τη στιγμή μένει ανεκμετάλλευτο στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας που ενδιαφέρεται μόνο για τα κέρδη της.

Για την αναδιοργάνωση της κοινωνίας και την οικονομίας σε σοσιαλιστική βάση. Για να περάσουν η εξουσία και τα μέσα παραγωγής σε αυτούς που τα δουλεύουν. Για μια οικονομία με κίνητρο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος των καπιταλιστών. Η οικονομία θα επανεκκίνησει μόνο σε αυτή τη βάση ή αλλιώς ύστερα από μια τεράστια εκκαθάριση κεφαλαίων και καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων προκειμένου ο παγκόσμιος καπιταλισμός να περάσει σε ένα επόμενο μακρύ κύμα αν βεβαίως μπορέσει να βρει μια νέα ισορροπία μετά την καταστροφή. Οι δήθεν “μαρξίζουσες” βεβαιότητες για το ξεπέρασμα της κρίσης ύστερα από μια τέτοια καταστροφή ας περιμένουν μέχρι να επιβεβαιωθούν. Αλλά μέχρι να γίνουν όλα αυτά, ας δώσουμε τη μάχη τώρα, χτίζοντας έτσι την επαναστατική προλεταριακή εναλλακτική λύση.

Κ. Μαραγκός

http://avantgarde2009.wordpress.com/2011/10/13/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%AD%CE%BA%CF%81%CE%B7%CE%BE%CE%B7%CF%82/


	Logged

http://foithtikokinhma.blogspot.com

Issle

Εθισμένος στο ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 602

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #1 on: October 14, 2011, 05:42:07 am »

Quote

Κυβέρνηση της αριστεράς
Για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό

Αν υπάρχει κάτι που με φοβίζει περισσότερο από τον κίνδυνο της χρεωκοπίας της χώρας, αυτό είναι μία κυβέρνηση της αριστεράς.

Ας προσευχόμαστε μη φτάσουμε ποτέ σε αυτό το σημείο. Αυτό που είναι χειρότερο του να είσαι δικτάτορας, είναι το να είσαι προδότης.

Γιατί η αριστερά πάντα εκκόλαπτε μία μικρή επικίνδυνη κλίκα ανθρώπων έτοιμοι να προσδώσουν τα πάντα από μίσος. Και όσο για την μάζα της, περιέχει ως επί το πλείστον ανθρώπους των οποίων οι απόψεις δεν έχουν καμία θετική πρακτική εφαρμογή μέσα σε μια κοινωνία. Θέσεις και απόψεις ουτοπικές και επικίνδυνες. Π.χ. Απόψεις των ΕΑΑΚ.


« Last Edit: October 14, 2011, 05:47:43 am by Issle »	Logged

We can be a nation that believe in war,
And still tells the world that we don't.
Let the flag for hypocrisy fly high from every pole
We're a little bit country, and we're a little bit rock n' roll

png

Veteran
Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 2101

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #2 on: October 14, 2011, 06:33:14 am »

...

αχ ρε Issle.
ξεκίνησα ποστ "τώρα λες μαλακίες", αλλά γιατί να τις λες εσύ κι όχι εγώ στην τελική...
πάντως είναι αξιοθαύμαστο πόσο προκλητικός γίνεσαι σε τόσο λίγες γραμμές.

τουλάχιστον, μην ταυτίζεις κομμουνισμό και αριστερά.
εντάξει, έχεις τις απόψεις σου, αλλά, ρε φίλε, πείσε τουλάχιστον ότι δεν είσαι αδαής.


	Logged

τακτοποιημένο χάος

DotA_ftw

Θαμώνας

Posts: 352

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #3 on: October 14, 2011, 09:13:48 am »

Quote from: Issle on October 14, 2011, 05:42:07 am

Quote

Κυβέρνηση της αριστεράς
Για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό

γνώστης της ιστορίας να υποθέσω?


	Logged

Issle

Εθισμένος στο ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 602

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #4 on: October 14, 2011, 09:14:33 am »

Sorry gia ta greeklish alla eimai apo freeBSD kai den exei glvssa.

Den tha mpw ston kopo na grapsw 1000 grammes gia na ekshghsw. Skepsoy apla ti tha kanoyn an bgoyn sthn eksoysia oi anthropoi poy stis syneleyseis, kwboun omilites me diaforetikes apopseis, enw epitrepoyn opiadipote asidosia apo meriaw ton dikvn toyw omilitvn. Eidame 5 ebdomadew tin dimokratia tiw aristeras, einai arketes gia na krinoyme.

Nomizo me esena milousame PNG stin teleytaia sineleysh otan sou legame oti eisai h monh amerolipth sto proedreio, right ? prosopika irtha stis sineleyseiw me poli kalh diathesh kai anoixto mialo, feygo apogiteymenos apo thn olh diadikasia kai ton tropo me ton opio tin diaxirizontai orismenoi. Kaystikos, proklitikos, alla ayto pisteyo apo ayta pou eida. Sorry.


« Last Edit: October 14, 2011, 09:20:37 am by Issle »	Logged

We can be a nation that believe in war,
And still tells the world that we don't.
Let the flag for hypocrisy fly high from every pole
We're a little bit country, and we're a little bit rock n' roll

DotA_ftw

Θαμώνας

Posts: 352

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #5 on: October 14, 2011, 09:41:35 am »

Quote from: Issle on October 14, 2011, 09:14:33 am

νιώθεις στην κυβέρνηση της δεξιάς ότι εκφράζεσαι, ότι δεν σου έχουν κόψει τον λόγο, τα δικαιώματα, την ίδια την σκέψη? πιστεύεις ότι γίνεται χειρότερα από αυτό που ζούμε σήμερα? σε έχουν ρωτήσει για τίποτα από αυτά που κάνουν? σου δίνουν λογαριασμό?
συμμετείχες, ίσως, σε ότι πιο δημοκρατικό υπάρχει εκεί έξω. μπορεί να έχει τα αρνητικά του, μπορεί να έχει καταντήσει για μεγάλα διαστήματα σε μια άχρηστη διαμάχη μεταξύ εαακ-πκσ, δεν παύει όμως να είναι ότι καλύτερο μπορείς να βρεις και στο χέρι όλων μας να το βελτιώσουμε. που αλλού το βλέπεις αυτό, μια άμεση μορφή δημοκρατίας με ελάχιστη αντιπροσώπευση? μήπως στις εκλογές? ή στα μέσα όπου σε δελτίο 2 ωρών η προβολή του μέσου πολίτη είναι 30 δευτερόλεπτα? ξέρεις ποιοι εμφανίζονταν ως καταληψίες από τα δελτία των ειδήσεων? οι πασπιτοδαπίτες. αυτό είδες εσύ στην διαδικασία? ξέρεις ποιοι προβάλονταν ως "ανεξάρτητοι" φοιτητές? ο μηναδάκης της ντόρας. βρέθηκες σε συνέλευση 1000 ατόμων κοντά και έμεινες απογοητευμένος...
τέλος διάβασε και λίγο ιστορία, δεν βλάπτει.


	Logged

Καμένος

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 2322

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #6 on: October 14, 2011, 09:43:51 am »

Δηλαδή έβγαλες άποψη από συγκεκριμένους φοιτητές τις τελευταίες 5 βδομάδες, ώστε να κρίνεις κάθε αριστερό που υπάρχει..

"Γιατί η αριστερά πάντα εκκόλαπτε μία μικρή επικίνδυνη κλίκα ανθρώπων έτοιμοι να προσδώσουν τα πάντα από μίσος" - Ενώ η δεξιά..


	Logged

fugiFOX

Veteran
Καταστραμμένος

Posts: 8962

Fugi+Fox μια νέα μορφή ζωής...

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #7 on: October 14, 2011, 09:58:33 am »

Quote from: Paf1984 on October 14, 2011, 02:47:56 am

Νομίζω ότι έτσι χάνουμε το δάσος.
ΟΚ, έπεσε ο ΓΑΠ. Και ήρθε ο μπλε με τον πράσινο
ή ο μπλε με τον πολύχρωμο (σύμφωνα με τα γκάλοπ πάντα).
Υπάρχει κάποιος που πραγματικά πιστεύει ότι με ένα νέο πολιτικό σχήμα
θα γυρίσουμε ως δια μαγείας στο 2009;

Εκτός εάν θεωρήσουμε, ότι γίνεται η έκπληξη και ανεβαίνει ένας αριστερός σχηματισμός,
ο οποίος-εάν δεν ακολουθήσει και την πετατημένη του άλλα προεκλογικά άλλα μετεκλογικά,
μας βγάλει εκτός ΕΕ και γυρίσουμε στη δραχμή.
Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει κάποιος που πραγματικά πιστεύει ότι με τη δραχμή
θα γυρίσουμε ως δια μαγείας στο 2009;


	Logged

http://www.mozilla.org/en-US/firefox/new/

Grecs

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6379

Lived in the air died on asphalt

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #8 on: October 14, 2011, 10:04:46 am »

Quote from: Issle on October 14, 2011, 09:14:33 am

Aμα εδειχνες τον ιδιο ζηλο για την καταπατηση της δημοκρατιας εκτος σχολης ισως να ζουσαμε ενα καλυτερο κοσμο. Δε νομιζω να υπαρχει ομως διαθεση δημοκρατικοτητας διακρινω εμμονη με την αριστερα.


	Logged

"I wish punk, pizza, coke, and skateboarding could be combined into one thing that I could taste, look at or play with."

legacycell

Ανερχόμενος/Ανερχόμενη

Posts: 91

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #9 on: October 14, 2011, 10:51:27 am »

Issle στην συνέλευση όμως το παίζεις χαζούλης. Εδώ για όλα έχεις άποψη. Να χαρώ εγώ ανεξάρτητους ακομμάτιστους ακροδεξιούς.


	Logged

gillan

Guest

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #10 on: October 14, 2011, 10:52:06 am »

Quote from: Issle on October 14, 2011, 05:42:07 am

Quote

Κυβέρνηση της αριστεράς
Για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό

Ξερεις υπαρχει μια διαφορα αναμεσα στις ανοικτες δημοκρατικες διαδικασιες και στις "δηθεν" δημοκρατικες. Στις "δηθεν" δημοκρατικες μπορεις να κανεις οποιαδηποτε ηλιθιοτητα, ανεξαρτητα αν βλαπτει εσενα (αυτο ειναι δικαιωμα σου) η το κονωνικο συνολο, οπως ας πουμε να ψηφισεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ κλπ. Εχεις επισης δικαιωμα να εχεις οποια ηλιθια αποψη θελεις, αλλα καμμια δυνατοτητα να την εκφραζεις, αν δεν εισαι Πρεντερης φυσικα...

Στις ανοικτες δημοκρατικες διαδικασιες απο την αλλη, οπως μια συνελευση συλλογου λογου χαριν, παλι εχεις δικαιωμα να εχεις οτι αποψεις θελεις, οσο ηλιθιες και να ειναι. Σου δινουν ομως το δικαιωμα να τις εκφρασεις αμεσα! Αυτη ειναι η πρωτη διαφορα. Η δευτερη ειναι οτι εδω για την ηλιθιοτητα υπαρχει συνεπεια οτι θα σε γιουχαρει το αμφιθεατρο... Αυτο εσυ το λες φιμωμα, εγω το λεω φυσιολογικη και δικαιη διαδικασια. Σε γιουχαρε ολο το αμφιθεατρο, οχι μονο οι αριστεροι, δεν γιουχαραμε οσους ηταν εναντια στην καταληψη, καποιοι ειχαν αποψεις φυσιολογικες, δεν ηταν εριστικοι, και αυτοι δεν ειχαν κανενα προβλημα να μιλησουν. Σε εσενα πολυ απλα λειτουργησαν οι κανονες της αμεσης δημοκρατιας. Λες βλακειες δημοσια, με απαραδεκτο και εριστικο υφακι, οπως αυτο το ποστ σου, οπως οταν με ειπες μπετοβλακα επειδη διαφωνουσαμε, οποτε δημοσια σε αποδοκιμαζουμε και πολυ λογικα σε κοβουμε γιατι δεν εχουμε καμμια διαθεση να σε ακουμε και να μας σπας τα νευρα....

Μπορεις αμα θελεις απο αυτην την εμπειρια να βγαλεις το συμπερασμα οτι οι αριστεροι ειναι "ετσι, αλλιως και αλλιοτικα", αλλα θυμησου οτι μπορει να μην ειναι στραβος ο γιαλος, αλλα εσυ να αρμενιζεις στραβα....


	Logged

kapnias

Καταξιωμένος/Καταξιωμένη

Posts: 262

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #11 on: October 14, 2011, 11:19:04 am »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για την παρεμπόδιση και την ανατροπή της πολιτικής που εξοντώνει το λαό

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΡΙΖΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ - ΛΑΪΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΠΑΝΤΟΥ

ΛΥΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΗ - ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ - ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Ο πόλεμος κατά των δικαιωμάτων και της ζωής του λαού, που έγκαιρα το ΚΚΕ είχε προβλέψει και είχε προειδοποιήσει, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και κορύφωση. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό σε αγωνιστική και πολιτική συμπόρευση για να εμποδίσουμε και να ανατρέψουμε την πολιτική που οδηγεί αυτόν και τα παιδιά του να ζουν για δεκαετίες στην πιο μαύρη δυστυχία των μισθών πείνας, της ανεργίας, της ανασφάλειας, χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα, προκειμένου να προστατευτούν τα κέρδη και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων από τη δική τους κρίση και από την αναγκαστική γι' αυτούς κρατική χρεοκοπία.

Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι λαϊκή χειραφέτηση, αφύπνιση και οργάνωση κατά των κοινών αδυσώπητων εχθρών μας, της κυβέρνησης της πλουτοκρατίας, των άλλων κομμάτων της και των διεθνών συμμάχων της, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η λαϊκή οργάνωση, η πάλη και οι μορφές να αντιστοιχηθούν στη σφοδρότητα της ολομέτωπης και ανελέητης επίθεσης του κεφαλαίου.

Για να εμποδιστούν τα βάρβαρα μέτρα, για να έρθει πιο κοντά η ώρα της ανατροπής, της λαϊκής νίκης, χρειάζεται τώρα σε κάθε τόπο δουλειάς, κλάδο και συνοικία να ορθωθεί ισχυρό το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να διαμορφωθεί ένα παλλαϊκό μέτωπο που να θέτει εδώ και τώρα:

* Τέλος στις θυσίες για την κρίση και την κερδοφορία της πλουτοκρατίας.
* Κάτω η κυβέρνηση, κάτω τα κόμματα που θυσιάζουν το λαό για να σωθεί το κεφάλαιο και η Ευρωπαϊκή Ενωση.
* Σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Να ανήκει στην εργατική τάξη και στο λαό ο πλούτος που παράγουν, με λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους.

Κανένα δημοψήφισμα δεν πρέπει να γίνει τώρα αποδεκτό. Θα είναι παγίδα, με όποια δικαιολογία και με όποιο πρόσχημα επιχειρήσει να το κάνει η κυβέρνηση. Στόχος της είναι να εμφανίσει ότι ο λαός ή στηρίζει ή ανέχεται την πολιτική της. Οχι στο δημοψήφισμα, να γίνουν εκλογές.

Αυτή τη στιγμή, τίποτα δεν πρέπει να αναστείλει τη λαϊκή αφύπνιση, την ορμητική ανάπτυξη του εργατικού λαϊκού κινήματος. Αυτό πρέπει να καθορίσει τις εξελίξεις και να ανατρέψει την κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, πρέπει να επιφέρει ισχυρό πλήγμα και στη ΝΔ και στα άλλα αστικά κόμματα του Καρατζαφέρη και της Μπακογιάννη, που συμφωνούν με τους στόχους και την ουσία του μνημονίου να πτωχεύσει ο λαός για να μη θιγεί το κεφάλαιο. Και μέσα από τους αγώνες και μέσα από τις εκλογές να μειωθεί δραστικά η δύναμή τους, η επιρροή τους στο λαό.

Στις εκλογές, για να έχει όφελος ο λαός, για να κερδίσει χρόνο και να βγει πιο ισχυρός, χρειάζεται να υποστούν μεγάλο «κούρεμα» και το ΠΑΣΟΚ, και η ΝΔ, και τα άλλα κόμματα που είναι πρόθυμα να συμβάλουν στη διαμόρφωση διάφορων μορφών κυβερνήσεων συνεργασίας - συναίνεσης, για να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το αντιλαϊκό έγκλημα. Τα αστικά κόμματα πρέπει να υποστούν φθορά και αποδυνάμωση, ώστε με όποιο τρόπο κι αν διαμορφώσουν κυβέρνηση, αυτή να είναι αδύναμη στο πέρασμα της πολιτικής της. Βασική προϋπόθεση είναι να μετατραπεί η λαϊκή οργή και αγανάκτηση σε δύναμη οργανωμένης δράσης, σε δύναμη ανατροπής, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Ο λαός έχει κάθε λόγο και χρέος να εμπιστευτεί, να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ που είπε έγκαιρα όλη την αλήθεια, είναι έμπειρο, ικανό και δοκιμασμένο, δεν έχει καμία δέσμευση προς τα μονοπώλια, το σύστημα, την ΕΕ και έχει αποδείξει ότι δεν τους φοβάται.

Ο λαός πρέπει να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα, να αξιοποιήσει την πείρα από την Ελλάδα και την Ευρώπη, να συνειδητοποιήσει ότι είναι προς το συμφέρον του να βγουν αδύναμα τα αστικά κόμματα, αδύναμο το πολιτικό σύστημα και ισχυρό το ΚΚΕ και το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Ετσι, μπορεί ο λαός να ανακόψει και να ματαιώσει αντιδραστικές εξελίξεις. Να βάλει φρένο στην εξόντωση των δικαιωμάτων του, στον αυταρχισμό και την καταστολή που πάντα χρησιμοποιεί το αστικό πολιτικό σύστημα, για να εμποδίσει τη λαϊκή παρέμβαση. Να αποτρέψει την εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Η λαϊκή απαίτηση για εκλογές πρέπει να συνδυάζεται με την αγωνιστική λαϊκή δράση της λαϊκής ανυπακοής, της άρνησης πληρωμών των εξοντωτικών χαρατσιών που πρέπει να γενικευτεί και να πάρει καθολικό χαρακτήρα στην Εκπαίδευση, στην Υγεία, στην Πρόνοια, παντού όπου η κυβέρνηση και το κράτος απαιτούν από τη λαϊκή οικογένεια να πληρώνει ξανά και ξανά για τα δικαιώματά της.

Η λαϊκή συμμαχία της παρεμπόδισης και της αντεπίθεσης μπορεί να διαμορφωθεί με τη συμμετοχή και τη δράση των ίδιων των εργαζομένων, της νεολαίας από τα κάτω, παραμερίζοντας τις εχθρικές και χρεοκοπημένες πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, που καλλιεργούν είτε το συμβιβασμό και τη μοιρολατρία, είτε αυταπάτες ότι μπορεί να σωθεί ο λαός χωρίς σύγκρουση και αντιπαράθεση με τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα κόμματά τους, την ΕΕ.

Τα εργατικά λαϊκά στρώματα πρέπει εδώ και τώρα να ξεμπερδεύουν και με τα αστικά αντιδραστικά ιδεολογήματα, αλλά και με τις παλιές και νέες αυταπάτες που καλλιεργούν τα κόμματα του οπορτουνισμού, που πηγάζουν από τα ανώτερα μεσαία στρώματα, την ξεπουλημένη εργατική αριστοκρατία, δηλαδή όλους αυτούς που διαπιστώνουν σήμερα ότι τα μονοπώλια δεν μπορούν να τους κάνουν τις παραχωρήσεις που έκαναν στο παρελθόν, για να διασφαλίζουν τη συμμαχία τους και την υποστήριξή τους προς το καπιταλιστικό σύστημα. Ο καπιταλισμός είναι τόσο ξεπερασμένος και αντιδραστικός που δεν ανέχεται πια τις εργατικές λαϊκές κατακτήσεις, που αποσπάστηκαν σε προηγούμενες δεκαετίες. Σε πείσμα όλων των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων ο «ευρωμονόδρομος», η ΕΕ, αποδεικνύεται μια λυκοσυμμαχία, συμφέρουσα για την ελληνική πλουτοκρατία, αλλά ολέθρια όχι μόνο για τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους, αλλά και για τα μεσαία στρώματα, τις παραγωγικές - αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

Δεν φτάνουν σήμερα οι αμυντικοί και επιμέρους αγώνες, δεν μπορούν ν' αποσπάσουν κατακτήσεις όπως παλιά, ούτε να εξασφαλίσουν μια στοιχειώδη άμυνα απέναντι στην επιθετικότητα των μονοπωλίων και της εξουσίας τους. Κανένας κλάδος, καμία κατηγορία εργαζομένων δεν μπορεί να διασωθεί μόνος του.

Το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε τώρα, την ψυχή του την πούλησε στο κεφάλαιο πολύ πριν ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δε γίνεται να αλλάξουν, είναι σάπια και αντιδραστικά, όπως και το σύστημα που υπηρετούν. Τα βάρβαρα μέτρα ήταν στο πρόγραμμα και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τα είχαν ψηφίσει στην ΕΕ πριν από την κρίση, κατά συνέπεια είναι ψέμα ότι τους τα επέβαλαν οι ξένοι. Η ουσία της τρόικας, του μνημονίου, που είναι η καθολική μείωση του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος, ήρθε με συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης και με απαίτηση της ελληνικής πλουτοκρατίας. Η ΝΔ και τα άλλα κόμματα, που παριστάνουν ότι αντιπολιτεύονται, διεκδικούν την πιο γρήγορη και αποτελεσματική εφαρμογή τους. Αυτά τα μέτρα δεν είναι προσωρινά. Θα φέρουν ακόμα χειρότερα μέτρα μπροστά στη δρομολογημένη χρεοκοπία από την κυβέρνηση και την ΕΕ.

Είναι μεγάλη παγίδα ότι λύση υπέρ του λαού μπορεί να δώσουν διάφορες κυβερνήσεις όπως κι αν ονομάζονται, «οικουμενικές», «κεντροαριστερές», «πατριωτικές» ή «αριστερές». Τέτοιες κυβερνήσεις που προτείνουν διάφορες δυνάμεις, όπως και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δε θα δώσουν ανάσα στο λαό, αλλά στο σύστημα. Τέτοιες κυβερνήσεις μπορούν να στηριχθούν από τμήματα της πλουτοκρατίας, γιατί δε διατρέχουν κανέναν κίνδυνο απ' αυτές, εφόσον δε στοχεύουν στην ανατροπή της εξουσίας και της κυριαρχίας των μονοπωλίων. Αντίθετα, μπορούν να αποβούν χρήσιμες σε αυτά, γιατί μπορεί να αναστείλουν τις θετικές ριζοσπαστικές διεργασίες στις λαϊκές συνειδήσεις και να οδηγήσουν στην απογοήτευση. Οι προβλέψεις των κάθε μορφής οπορτουνιστικών δυνάμεων στην Ελλάδα και στην ΕΕ αποδείχτηκαν ή χρεοκοπημένες ή χρήσιμες για την αστική διακυβέρνηση. Αδυνατούν ακόμα να βρουν και πολύ περισσότερο να συμφωνήσουν στις αιτίες της κρίσης και πέρα από κάποια κοινά αιτήματα δεν μπορούν να διαμορφώσουν εναλλακτική πρόταση διεξόδου και εξουσίας, γιατί η πολιτική τους αρχίζει και τελειώνει στον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού και στη μετάλλαξη της ΕΕ.

Αν φτιαχτεί σήμερα «κοινό μέτωπο» μεταξύ της εργατικής τάξης, του λαού και τμημάτων της ελληνικής πλουτοκρατίας, που αναζητούν άλλους ιμπεριαλιστές συμμάχους, από τους σημερινούς, δε θα είναι πατριωτικό, αλλά αλλαγή ιμπεριαλιστικών συμμαχιών που εξίσου εχθρεύονται τα συμφέροντα του λαού.

Πατριωτισμός είναι το δίκιο του λαού. Σημαίνει λαϊκή χειραφέτηση και συμμαχία κατά του κεφαλαίου, εγχώριου και ξένου, αποδέσμευση απ' όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μόνο η λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορεί να εξασφαλίσει την εθνική κυριαρχία, την προστασία της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές, υπέρ του λαϊκού συμφέροντος.

Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν έχουν ακόμα χρησιμοποιήσει τη μεγάλη τους δύναμη. Δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη. Αν ορθώσουν το ανάστημά τους, εμπιστευτούν τη δύναμή τους, το δίκιο τους, θα διαπιστώσουν ότι είναι μια πανίσχυρη δύναμη που παράγει τον πλούτο και μπορεί να γίνει δύναμη εξουσίας, να διαμορφώσουν μια ολωσδιόλου νέα οργάνωση της κοινωνίας και της παραγωγής, όπου αυτοί θα είναι τα αφεντικά.

ΑΘΗΝΑ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011

ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ


	Logged

corina

Veteran
Αbsolute ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 4651

summertime

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #12 on: October 14, 2011, 11:41:06 am »

Quote from: Issle on October 14, 2011, 05:42:07 am

Quote

Κυβέρνηση της αριστεράς
Για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό

Μου σηκώθηκε η τρίχα πρωί πρωί... δεξιότερος των ακροδεξιών.

Φίλε Issle, το επόμενο βήμα είναι ο ναζισμός και τα σαπούνια.


	Logged

Η συμμετοχή δεν φέρνει ντε και καλά τη νίκη. Αλλά η νίκη δεν μπορεί να έρθει αλλιώς. Ασε που, συμμετέχοντας μπορεί να βγεις απ' τη συντήρηση.

Godgil

Αρχάριος/Αρχάρια

Posts: 4

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #13 on: October 14, 2011, 11:47:42 am »

Quote

Εκτός εάν θεωρήσουμε, ότι γίνεται η έκπληξη και ανεβαίνει ένας αριστερός σχηματισμός,
ο οποίος-εάν δεν ακολουθήσει και την πετατημένη του άλλα προεκλογικά άλλα μετεκλογικά,
μας βγάλει εκτός ΕΕ και γυρίσουμε στη δραχμή.
Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει κάποιος που πραγματικά πιστεύει ότι με τη δραχμή
θα γυρίσουμε ως δια μαγείας στο 2009;

Δεν υπάρχει επιστροφή. Και για να είμαστε ειληκρινείς, θα ήθελες να γυρίσεις πίσω να διατηρήσεις αυτό το διεφθαρμένο και καταχρηστικό μοντέλο? Δε θα γυρίσουμε ποτέ στο 2009 γιατί ξεκινάμε το έτος 0. Είμαι πολύ χαρούμενος για όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία 2 χρόνια. Παρόλο που οι συνέπειες μας χτυπάνε από όλες τις μπάντες, ζούμε την ευκαιρία να το αλλάξουμε. Εξηγώ παρακάτω:

Για να πετύχει κάποια αλλαγή σε συστεμικό επίπεδο χρειάζεται μια συγκεκριμένη κρίσημη μάζα που θα αφυπνηστεί και θα έχει την απαραίτητη δύναμη για να υλοποιήσει αυτή την αλλαγή. Ορισμένοι άνθρωποι ξυπνάνε εύκολα, με γλυκόλογα ας πουμε. Κάποιοι άλλοι, όταν ακούν γλυκόλογα βυθίζονται περισσότερο στον ύπνο τους. Χρειάζονται φωνές και ταρακούνημα για να σηκωθούν. Οι συνθήκες παίξαν αυτόν ακριβώς το ρόλο. Και όταν ξυπνάνε το όνειρο καταρρέει. Σταδιακά, στην αρχή είναι μουδιασμένοι και ίσως δεν μπορούν να δεχτούν αυτό που βλέπουν. Γιατί βλέπουν το πραγματικό του πρόσωπο.

Αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή το σύστημα είναι να θολώσει αυτούς τους φρεσκοξυπνημένους μέσα στον τρόμο. Όσο είναι ακόμα μουδιασμένοι και δεν έχουν πλήρη αντίληψη του περιβάλλοντός τους. Είναι ακόμα ανάμεσα ύπνου και ξύπνιου. Ελπίζουν ότι έτσι αυτοί που πλέον ξύπνησαν δεν θα δράσουν και θα προτιμίσουν να πέσουν πάλι στο κρεβάτι με την ελπίδα ότι το όνειρο μπορεί να συνεχιστεί. Φυσικά αυτος ο τρόμος δεν έρχεται από το ΜΜΕ. Έρχεται απευθείας από την εξουσία.

Δεν έβλεπαν ότι τα μέτρα ενάντια στην αγοραστική δύναμη του πολίτη δεν θα φέρουν αποτέλεσμα? Δεν είχαν άλλες επιλογές? Δεν είναι σαφές ότι όλο αυτό είναι προσχεδιασμένο και υλοποιήται με συκγεκριμένες στοχεύσεις?

Αυτός είναι ο τρόμος. Κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν ότι δέχονται επίθεση και, ενστικτωδώς, αντιδρούν αμυντικά. Αμυντικά με ατομικό τρόπο πρωτίστως. Προσπαθώντας να σώσουν όσα έχουν αποκτήσει, με την ελπίδα ότι αυτό που βλέπουν δεν είναι αλήθεια και ότι είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο θα ξυπνήσουν και όλα θα είναι όπως πρώτα. Αλλά το όνειρο ήταν η πρότερη ζωή τους.

Ώρα να σηκωθούμε, δεν υπάρχει επιστροφή.

@issle: Ένας αριθμός αρκεί για να σου απαντήσω σε όλα. Αν είσαι τόσο έξυπνος όσο νομίζεις ότι είσαι θα τον καταλάβεις.

1337


	Logged

Link-gr

Καταξιωμένος/Καταξιωμένη

Posts: 214

Re: Στο παρά πέντε της κοινωνικής έκρηξης

« Reply #14 on: October 14, 2011, 15:36:27 pm »

Έχει κάποιος κάποιο λίνκ να παραθέσει, μια συνολική θεώρηση για την κυβέρνηση της αριστεράς που συζητιέται στο θρεντ?
Δεν ζητω τα γενικόλογα (γενικά και αοριστα πχ λαικη εξουσία για τα μέσα παραγωγής), να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις , ως προς σημαντικά ερωτήματα.
Οπως πχ
Ποια είναι η απάντηση στην(ακόμη πιο) άγρια λιτότητα που θα προκύψει απο την έξοδο απο το ευρο? Για το έλλειμα του εμπορικού ισοζυγίου? Την φορολόγηση?
Τι ακριβώς πχ θα σημαίνει αυτό για έναν αγρότη που έχει στην κατοχή του μέσο παραγωγής?
Ποια θα είναι δομή της σοσιαλιστικής αυτής κυβέρνησης, και ο έλεγχος της? Εκλογές πχ πότε, καθως όλα αυτα που λέγονται προυποθέτουν και συνταγματική αναθεώρηση.
Μπορώ να γράψω σελίδες απο ερωτήματα.

Επιμένω ομως γιατί βλέπω πολλούς να μιλάνε για αυτην την επόμενη σοσιαλιστική ημέρα αλλά δεν βλέπω συγκεκριμένες προτάσεις , δομές πέρα απο γενικότητες.

Συζήτηση κάνουμε.


	Logged

Pages: [1] 2 3 ... 10

Jump to: