Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

THMMY.gr > Forum > Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα > Διάφορα > Συγκοινωνίες και Μέσα Μεταφοράς (Moderators: Don, Nikos_313, chatzikys, Tasos Bot) > Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Pages: 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 74

Author

Topic: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ. (Read 122145 times)

anonymous-root

Veteran
Καταστραμμένος

Posts: 8574

What do you want to troll today?

Απ: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #165 on: May 12, 2006, 16:14:32 pm »

Quote from: aliakmwn on May 12, 2006, 09:42:42 am

Επειδη το αμαξι ειναι απλα για να σε μεταφερει!

ΣΥΜΦΩΝΩ!


	Logged

bakeneko

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 7702

Απ: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #166 on: May 12, 2006, 19:27:27 pm »

Αυτοί όμως που έχουν το φαν κλαμπ των LADA προφανώς δεν το θεωρούν ότι είναι απλά για να μεταφέρει!


	Logged

Larry_Flynt

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5403

Απ: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #167 on: May 12, 2006, 19:34:12 pm »

Πολλές φορές μπορεί να είναι και για ευχαρίστηση, όπως οι γυναίκες.


	Logged

void DrawShadow()
{
shadow = Matrix.CreateShadow(-directionalLight0Direction, game.functions.GetPlane(ref game.player.position, 5));
Matrix[] bones = game.heroPlayer.GetSkinTransforms();
Matrix[] shadowBones = new Matrix[bones.Length];

for (int i = 0; i < shadowBones.Length; i++)
{
shadowBones = bones * shadow;
}

foreach (ModelMesh mesh in game.heroModel.Meshes)
{
foreach (Effect effect in mesh.Effects)
{
effect.CurrentTechnique = effect.Techniques["Shadow"];
effect.Parameters["Bones"].SetValue(shadowBones); effect.Parameters["View"].SetValue(game.viewMatrix);
effect.Parameters["Projection"].SetValue(game.projectionMatrix);
}
mesh.Draw();
}

}

poly1

Guest

Re: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #168 on: May 13, 2006, 00:28:45 am »

Quote from: Τιερί Ανρί on May 12, 2006, 19:34:12 pm

Πολλές φορές μπορεί να είναι και για ευχαρίστηση, όπως οι γυναίκες.

Θα συμφωνησω απολυτα με τον Τιερί Ανρί...

Quote from: aliakmwn on May 12, 2006, 09:42:42 am

Επειδη το αμαξι ειναι απλα για να σε μεταφερει!

Θα διαφωνησω φυσικα με τον αλιακμωνα...

με το ιδιο σκεπτικο θα φορουσαμε ολοι τα ιδια ρουχα θα αρκουμασταν σε απλες γευστικες απολαυσεις και ενα σωρο αλλα πραγματα..

Θα αρνουμασταν δλδ αυτα που επιτασσει η εκαστοτε κοινωνια...


	Logged

Verminoz

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 8236

I smoke my friends down to the filter

Re: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #169 on: May 13, 2006, 00:38:37 am »

Quote from: ninjutsuFOX on May 13, 2006, 00:28:45 am

με το ιδιο σκεπτικο θα φορουσαμε ολοι τα ιδια ρουχα θα αρκουμασταν σε απλες γευστικες απολαυσεις και ενα σωρο αλλα πραγματα..

Θα αρνουμασταν δλδ αυτα που επιτασσει η εκαστοτε κοινωνια...

Ναι νταξει αλλά δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Άλλο κάποιος να θελει να απολαμβάνει μια εκλεκτή γεύση και άλλο να χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο ως προέκταση του πέους για παράδειγμα. Και γιατί τότε να μην αρκεί σε όλους μία σταθερή και ασφαλής λύση στο αυτοκίνητο και θέλουν όλοι να πάρουν το καινούριο BMW super-ultra-turbo engine με 24 βαλβίδες, 98 μπουλόνια και 8500 κυβικά, με πίσω μπρος σπόιλερ 322 άλογα και 101 πόνυ δαλματίας + 1 γαιδούρι δώρο??? Τεσπα καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, έτσι???


	Logged

Englab - Open source scientific/engineering platform
Rebetologion - Contemporary/Experimental

Κακούργα ύπαρξις!

poly1

Guest

Re: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #170 on: May 13, 2006, 00:40:42 am »

οχι ακριβως....

οπως εσυ θαθελες να χεις μια γκομενα ωραια ετσι παει και με το αμαξι μερικες φορες..

δεν ισχυει για ολους αλλα συνηθως..


	Logged

tiger

Θαμώνας

Posts: 371

Re: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #171 on: May 13, 2006, 00:44:32 am »

"ειναι απλα για να σε μεταφερει"
και εγω θα διαφωνησω με τον aliakmwna

Μερικες φωτογραφιες απο το αυτοκινητο που μου φτιαχνει την διαθεση
και με βοηθαει να παω τα καλοκαιρια στο ποσειδι!!!!!!!!


« Last Edit: May 13, 2006, 00:46:45 am by tiger »	Logged

Larry_Flynt

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5403

Απ: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #172 on: May 13, 2006, 04:10:34 am »

Quote from: Τιερί Ανρί on May 12, 2006, 19:34:12 pm

Πολλές φορές μπορεί να είναι και για ευχαρίστηση, όπως οι γυναίκες.

Συμπληρώνω για να μην παρεξηγηθώ κιόλας.

Όταν λέω όπως οι γυναίκες για ευχαρίστηση δεν εννοώ μόνο! Αυτό για τις φεμινίστριες! Wink


	Logged

Verminoz

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 8236

I smoke my friends down to the filter

Re: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #173 on: May 13, 2006, 10:03:40 am »

Quote from: ninjutsuFOX on May 13, 2006, 00:40:42 am

Εχμ...μάλλον αν κάνεις μια μίξη το πετυχαίνεις ακριβώς...

Υπάρχουν και πολλά καλαίσθητα και καλά αυτοκίνητα που δεν είναι τόσο εφετζίδικα όσα τα περισσότερα που πόσταραν τα παιδιά σε αυτό το τόπικ. Τα εφετζίδικα είναι για τους εφετζήδες...και εξυπηρετούν περισσότερο σκοπούς παπατζιλικού και επίδειξης παρά μεταφοράς...

Από την άλλη βέβαια το να οδηγείς ένα Beatle είναι άποψη! Ή το αυτοκίνητο του Mr Bean Tongue


	Logged

Englab - Open source scientific/engineering platform
Rebetologion - Contemporary/Experimental

Κακούργα ύπαρξις!

poly1

Guest

Re: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #174 on: May 13, 2006, 10:05:21 am »

Ναι του Mr Bean χαλαρα το καλυτερο! Cheesy


	Logged

Larry_Flynt

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5403

Απ: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #175 on: May 13, 2006, 12:47:04 pm »

Τα περισσότερα αυτοκίνητα του τόπικ δε μπορούν να χαρακτηριστούν εφετζίδικα.

Εφετζίδικα είναι αυτά που είναι πουλ μούρ μόνο. Τα του τόπικ είναι για οδηγική απόλαυση. Μπορεί να τυχαίνει να είναι και πουλ μούρ / δευτερεύουσα ιδιότητα.


	Logged

Larry_Flynt

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5403

Απ: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #176 on: May 13, 2006, 12:50:48 pm »

Μέταλλον ει
και εις μέταλλον απελεύσει…

Τα πρώτα σημάδια ότι κάτι δεν πήγαινε καλά είχαν εμφανισθεί πριν μήνες, αλλά το ʽβρισκε λογικό. Μετά από 25 χρόνια ζωής, περισσότερα από 200 χιλιάδες χιλιόμετρα στους δρόμους της Ελλάδας και του εξωτερικού, τα εξαρτήματά του είχαν πια διαλυθεί. Ο κινητήρας έκαιγε περισσότερο λάδι από βενζίνη, το τιμόνι είχε χάσει την ακρίβειά του και το αμάξωμα ήταν γεμάτο από σημάδια απʼ τα τρακαρίσματα. Τον τελευταίο καιρό η μία βλάβη διαδεχόταν την άλλη και, σα να μην έφτανα όλα αυτά, ήρθε και το τρακάρισμα (στην Ιερά Οδό) που στράβωσε το σασί μʼ αποτέλεσμα να κινείται με το πλάι, «σαν κάβουρας» όπως έλεγε ο κύριός του. Κάθε πρωί έλεγε: «Σε βαρέθηκα, όλο προβλήματα και βλάβες είσαι. Θα σε δώσω και θα πάρω καινούριο». Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβει ότι η ζωή του πλησίαζε στο τέλος. Πέρα απʼ τα σχόλια του κυρίου της ήταν και οι συζητήσεις της οικογένειας. «Να το δώσουμε γιʼ απόσυρση. Κερδίζουμε 900 χιλιάδες, παίρνουμε ένα καινούριο και γλιτώνουμε απʼ αυτό το σαράβαλο». Ακούς εκεί σαράβαλο! Σαράβαλα ήταν αυτοί που δεν μιλούσαν παρά για αρρώστιες, φάρμακα και νοσοκομεία. Τα τελευταία δέκα χρόνια μάλιστα η κατάσταση είχε παραγίνει. Ο κύριός του παραπονιόταν για την καρδιά, τη μέση το στομάχι, τα πόδια του. Ερείπιο είχε καταντήσει όπως και αυτό.
Κι εκείνη η γυναίκα του… ποτέ του δεν τη χώνεψε. Όλο «μην τρέχεις θα σκοτωθούμε» ήταν, και όταν δεν επαναλάμβανε αυτή τη φράση παραπονιόταν για τη μέση της που την είχε καταστρέψει, λέει, η σκληρή ανάρτηση. Τι ανάρτηση ήθελε δηλαδή να έχει ένα Μίνι; Φούσκες σαν την Σιντροέν του θείου Τάκη ή φύλλα σούστας σαν το Φόρντ της Μαρίκας που περηφανευόταν πώς ήταν «μαλακό σαν πολυθρόνα». Αν ήθελε πολυθρόνα δεν είχε παρά να αγοράσει ένα από εκείνα τα αμερικάνικα που πηγαίνουν σαν βάρκες στη στεριά. Αυτό ήταν φτιαγμένο για να οδηγείται και όχι για να μετακινείται.
Τι τα ʽθελε όμως τώρα; Η απόφαση είχε παρθεί και κανείς δε μπορούσε να την αλλάξει, ούτε καν οι αναμνήσεις από τις όμορφες στιγμές που η οικογένεια είχε περάσει μαζί του. Έφερε στο νου του τα καλά χρόνια. Τις εκδρομές στο Ναύπλιο και στη Μάνη, στο Πήλιο και την Καστοριά, τότε που κατάπινε ακούραστα ένα-ένα τα χιλιόμετρα στους ελληνικούς δρόμους. Και τα πικ νικ στο δόμο για τους Δελφόυς; Τις εκδρομές στη Χαλκίδα τότε που η βενζίνη έκανε 5 δραχμές το γαλόνι;
Όλα όμως ωχριούσαν μπροστά στις αναμνήσεις που είχε από τους αγώνες, τότε που ο κύριός του, νέος τότε, έτρεχε στις αναβάσεις και στους αγώνες ταχύτητας στην Κέρκυρα, στη Ρόδο και στο Τατόι. Τι στιγμές… Οι πιο όμορφες της ζωής του τότε που έτρεχε με τους αριθμούς στις πόρτες. Τότε που στη θέση της εξάτμισης τοποθετούσαν έναν ανοιχτό σωλήνα και το έριχναν στη μάχη για μια καλή θέση στον τερματισμό. Οι αναρτήσεις του ακόμα πονούσαν απʼ την καταπόνηση στις στροφές της Πάρνηθας! Τι ώρες, τότε που το στρίγκλισμα από τον τετρακύλινδρο κινητήρα με τους δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής και τα 45άρια Βέμπερ σε έκανε να ανατριχιάζεις! Τότε που έβγαινε στους δρόμους της Αθήνας για δοκιμή… Θυμήθηκε τις νύχτες στα συνεργεία, τότε που οι μηχανικοί άλλαζαν τις ρυθμίσεις στα καρμπυρατέρ του και τοποθετούσαν «άγριους» εκκεντροφόρους για να το κάνουν να πάει πιο γρήγορα.
Ποιος τα θυμόταν τώρα αυτά; Κανείς, ούτε κι ο κύριός του που τα τελευταία χρόνια είχε μεταβληθεί κι αυτός σε κινούμενο ερείπιο. Το μόνο πράγμα που θύμιζε το αγωνιστικό τους παρελθόν ήταν το ξύλινο τιμόνι και η χαμηλωμένες αναρτήσεις, αλλά και οι κιτρινισμένες φωτογραφίες απʼ τους αγώνες που βρίσκονταν πλέον στα συρτάρια. Ένα βράδυ τον άκουσε να λέει ότι έπρεπε νʼ αγοράσει ένα άλμπουμ, να βάλει τις αναμνήσεις του σε τάξη, αλλά ποτέ δεν βρήκε καιρό να το κάνει. Η δουλειά, τα προβλήματα, η καθημερινότητα είχαν εξοντώσει και τους δύο.
Μʼ αυτά και με τα άλλα πέραν τα χρόνια και τώρα συζητούσαν για τον αντικαταστάτη του. Θα ʽπαιρναν λέει ένα Χιουντάι Εξέλ ή ένα Σουμπαρού κάτι. Ούτε το ένα ήξερε ούτε το άλλο. Δεν υπήρχαν τέτοια πράγματα στην εποχή του. Θυμόταν τις Λάντσια, τις BMW, τις Πόρσε, τις Άλφα Ρομέο αλλά… Χιουντάι και Μιτσουμπίσι! Καινούρια φρούτα αυτά, προϊόντα της εποχής της μετακίνησης σε αντίθεση με την εποχή της αυτοκίνησης.
Ο κόσμος όμως άλλαξε και μαζί του και τʼ αυτοκίνητα κι όλα μαρτυρούσαν πως η στιγμή του χωρισμού πλησίαζε.
Δεν ξημέρωσε καλά εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη. Πρώτα απʼ όλα ο κύριός του. Άνοιξε την πόρτα και κάθισε αμίλητος στο κάθισμα. «Ώρα να χωρίσουμε» μουρμούρισε, «σήμερα είναι η τελευταία μέρα που θα ʽμαστε μαζί, πάς για απόσυρση στη Μαγουλέζα. Ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που η φωνή του δεν έκρυβε θυμό ή παράπονο για τις βλάβες του, αλλά θλίψη. Μετά ήταν και ο καιρός. Χαμηλά τα σύννεφα, γεμάτα βροχή κάλυπταν την Αττική κι ο παγωμένος αέρας έκανε τα πράγματα χειρότερα. Δυσκολεύτηκε να πάρει εμπρός, αλλά τα κατάφερε. Λίγα λεπτά αναμονής για να ζεσταθεί ο κινητήρας και μετά ξεκίνημα για τη Μαγουλέζα και την απόσυρση.
Στο δρόμο αναρωτιόταν: «Τι να ʽναι άραγε η Απόσυρση… κάποιο μέρος που πάνε τα αυτοκίνητα όταν γεράσουν; Γενική επισκευή ή κάτι χειρότερο; Από τις κουβέντες είχε ακούσει ότι οι άνθρωποι απέσυραν τα παλιά τους αυτοκίνητα για νʼ αγοράσουν καινούρια αλλά δεν είχε καταλάβει τι γινόταν με τα παλιά. Ίσως να ʽταν μια τεράστια μάντρα που θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή του μαζί με χιλιάδες άλλα παλιά αυτοκίνητα.
Συνέχισαν το δρόμο. Ούτε λέξη από το στόμα του κυρίου του. Άρχισε να βρέχει. Οι καθαριστήρες δεν κατάφερναν και πολλά πράγματα, έτσι παλιοί και φθαρμένοι που ήταν. Ποιος αλλάζει υαλοκαθαριστήρες σε ένα αυτοκίνητο που πρόκειται να αποσυρθεί…
Ώσπου φθάσανε. Η εικόνα το συγκλόνισε. Εκατοντάδες αυτοκίνητα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο. «Εδώ φέρνουν ταʼ αυτοκίνητα όταν γεράσουν;» αναρωτήθηκε. «Δεν είναι κι άσχημα. Όλο και με κάποιον θα ʽχω να μιλήσω. Θα πω για τους αγώνες, τις εκδρομές, τα ταξίδια… Θα διηγηθώ τη δική μου ζωή και θα μου πουν για τη δική τους…»
Έφτασαν στην πύλη και μπήκαν στην ουρά. Μπροστά τους μια Σιντροέν 21, δύο BMW 2002. Δίπλα ένα σκουριασμένο Όπελ που του ʽλειπαν ακόμα και τα τζάμια, ένα Ρενό 8 που ο καθʼ ένας απʼ τους τέσσερις τροχούς του κοιτούσε σʼ ένα απʼ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Τι σχέση μπορεί να ʽχου αυτά τα ερείπια μʼ εκείνο και τις αναμνήσεις του;
Ο κύριος του έδωσε ένα φάκελο στον υπάλληλο κι εκείνος τον έβαλε να υπογράψει εδώ κι εκεί. Μετά κάθισε στο τιμόνι, έβαλε μπρος και πατώντας τέρμα το γκάζι, το οδήγησε σε ένα μέρος που το θύμισε κόλαση. Μπροστά του ένας τεράστιος γερανός με μια αρπαγή. Η αρπαγή κατέβαινε, τα μηχανικά της δάκτυλα έπιαναν το κουφάρι του αυτοκινήτου, το σήκωναν στον αέρα και το τίναζαν σαν κλαρί δέντρου. Από το κουφάρι έπεφταν στο έδαφος σαν ώριμοι καρποί οι κινητήρες, οι άξονες και οι τροχοί, που οι εργάτες είχαν αποχωρήσει προηγουμένως απʼ το αμάξωμα με οξυγόνο.
Πάγωσε. Αυτή ήταν λοιπόν η Απόσυρση; Εκεί θα κατέληγε; Και οι αναμνήσεις που είχαν ποτίσει τους κυλίνδρους του; Σκράπ θα γίνονταν κι αυτές; Έψαξε για τον κύριο της αλλά, το μόνο που αντίκρισε ήταν ένας άνθρωπος που τραβούσε φωτογραφίες.
Προσπάθησε να μιλήσει σε μια Σιντροέν που περίμενε την σειρά της στην πρέσα. «Αυτό είναι το τέλος;» «Αυτό» απάντησε η Σιντροέν χαμηλώνοντας τις υδραυλικές αναρτήσεις της λες και ήθελε να προφυλαχθεί απʼ τα μηχανικά δάχτυλα. «Εδώ δε σκοτώνουν αυτοκίνητα αλλά αναμνήσεις ψέλλισε, προσπαθώντας να πάρει θάρρος. «Λένε ότι και οι αναμνήσεις ρυπαίνουν το περιβάλλον» είπε ένα μικρό Αουτομπιάνκι κι ένα 2CV που στεκόταν δίπλα συμφώνησε, ενώ μια BMW έμενε αμίλητη, δείχνοντας να μην μπορεί να συμβιβαστεί με την κατάσταση.
Ο χρόνος σταμάτησε. Η αρπαγή το είχε σηκώσει ψηλά πάνω απʼ το έδαφος. Σε λίγο η μπίγα θα την έφερνε στο στόμα της πρέσας που αγκομαχούσε από κάτω. Σε λίγο δε θα ήταν παρά ένας
άμορφος όγκος σίδερο που θα ʽπαιρνε το δρόμο για το χυτήριο όπου θα την έκαναν σίδερο για οικοδομές ή σύρμα για περιφράξεις. Ποιος ήξερε.
Μια απέραντη γαλήνη διέτρεξε τους αρμούς του. «Ας μην τα θέλουμε όλα…» σκέφτηκε, άλλωστε το ίδιο θα συμβεί και με τον κύριό μου όταν αυτός γεράσει. Θα πεθάνει, θα γίνει χώμα και…»
Χαμογέλασε στη σκέψη πως το χώμα του μπορεί να κατέληγε στις γλάστρες ενός κήπου ή σαν σκόνη στο σύρμα μιας περίφραξης που θα ήταν φτιαγμένη απʼ το δικό του μέταλλο.
Δεν ένιωσε πόνο όταν τα δάχτυλα της αρπαγής χώθηκαν στο αμάξωμα του θρυμματίζοντας τα κρύσταλλα και παραμορφώνοντας το κουρασμένο του κουφάρι Ούτε όταν η μπίγα όταν ξετίναξε στο έδαφος τα σωθικά του αφήνοντάς το χωρίς ζωή.

Κώστας Καββαθάς.


	Logged

Larry_Flynt

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5403

Απ: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #177 on: May 13, 2006, 12:52:35 pm »

Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να διαβαστεί.


	Logged

Verminoz

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 8236

I smoke my friends down to the filter

Re: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #178 on: May 13, 2006, 13:11:27 pm »

Quote from: Τιερί Ανρί on May 13, 2006, 12:47:04 pm

Πουλ μουρ είναι οτιδήποτε κοστίζει πάνω από 40.000 ευρώ. Γιατί τα 40 χιλιάρικα είναι ένα καλό (ίσως και υπερβολικό όριο) χρημάτων με τα οποία κάποιος θα μπορούσε να αγοράσει ένα αυτοκίνητο που έχει λίγο πολύ όοοοοοο,τι μπορεί να χρειαστεί ένα οδηγός: ασφάλεια, άνεση, οικονομία, καλαισθησία, λειτουργικότητα και διάρκεια. Όλα αυτά προσφέρουν οδηγητική απόλαυση. Για όλα αυτά, ακόμα και με λίγη πολυτέλεια, 40 χιλιάρικα είναι αρκετά για να τα έχεις σε ένα αυτοκίνητο. Από κει και πάνω τα πάντα είναι παπατζιλίκι (πουλ μουρ) και μάρκα...

...πες μου τώρα πόσα αυτοκίνητα που ποστάρατε εδώ μέσα είναι κάτω του ορίου? 8)


	Logged

Englab - Open source scientific/engineering platform
Rebetologion - Contemporary/Experimental

Κακούργα ύπαρξις!

bakeneko

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 7702

Απ: Πάθος... ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

« Reply #179 on: May 13, 2006, 13:14:45 pm »

Quote from: Verminoz on May 13, 2006, 00:38:37 am

Quote from: ninjutsuFOX on May 13, 2006, 00:28:45 am

Εντάξει αυτό δε σημαίνει ότι τα θέλουν όλοι για να πιάνουν γκόμενα..! Σε κάποιους θα άρεσε απλώς να οδηγούν ένα γρήγορο αυτοκίνητο..!


	Logged

Pages: 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 74

Jump to: