…με αφορμή τις περικοπές μισθώνΤης Νέλλης Ψαρού,
εργαζόμενη στον Σκάι«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ», Παύλος Σιδηρόπουλος
Υπάρχουν στη ζωή μας πολλά παραμύθια: του πρίγκιπα με το άσπρο άλογο, του ιπτάμενου χαλιού, του παπουτσωμένου γάτου… Τα παραμύθια είναι ωραία όταν μας προσφέρουν μια φανταστική νότα χαλάρωσης και εντόνωσης. Όταν όμως χρησιμοποιούνται ως μύθοι, δηλαδή ως ερμηνευτικά σχήματα της πραγματικότητας βασισμένοι σε μια συγκεχυμένη διήγηση μυθοπλασίας και γεγονότων, τότε μπορεί να αποβούν μοιραία επικίνδυνα στον τρόπο που θα αντιληφθούμε τα προβλήματά μας, τις αιτίες και, συνεπώς τη λύση τους.
Σε όλα τα παραμύθια υπάρχει ο Καλός και ο Κακός. Στην πολιτική ζωή, ιδιαίτερα αυτήν της ευρύτερης «Αριστεράς», κυριαρχεί η μυθοπλασία του «καλού εργαζόμενου» και του «κακού εργοδότη» – εξ’ ορισμού. Δηλαδή, βασισμένη σε ρεαλιστικά γεγονότα, αυτή η μυθοπλασία αναπαράγει το εν λόγω σχήμα ως μια δεδομένη κατάσταση με καθολική ισχύ. ΟΚ, εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους μύθους που θέλει κανείς μέσα τους να ζει. Όμως, όταν αυτοί οι μύθοι έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην πραγματική ζωή, που επηρεάζει όλους μας, τότε αλλάζουν τα πράγματα.
Θα εξηγήσω τι εννοώ «πατώντας» πάνω στο πρόσφατο παράδειγμα του ΣΚΑΪ, όπου η διοίκηση κάλεσε όλους τους εργαζομένους να υπογράψουν νέες ατομικές συμβάσεις με 10% περικοπή στο μισθό τους. Αν και αρχικά όλοι οι εργαζόμενοι είχαν συμφωνήσει ότι δεν θα υπογράψει κανείς, μετά από μία βδομάδα και ύστερα από συνεχείς και εξατομικευμένες οχλήσεις υπέγραψαν σχεδόν όλοι. Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο «συνάδελφοί μας (όπως μέλλουσες μητέρες και όχι μόνο) με τη διακριτική ενθάρρυνσή μας υπέγραψαν ή άλλοι με δάκρυα στα μάτια σύρθηκαν -τελευταίοι- ως το λογιστήριο για να υπογράψουν τη μη απόλυσή τους. Κάποιοι -λιγοστοί αντέχουν ακόμα. Ως άτομα. Γιατί ξέρουν ότι το σωματείο τους εξαντλήθηκε στο ‘Θα’ και την κωλυσιεργία». Μάλιστα, στη συζήτηση για την κρίση της Διακλαδικής Πρωτοβουλίας για τα ΜΜΕ επισημάνθηκε η «αξιοπρέπεια όλων, όσων δεν υπογράψανε και όσων υπογράψανε, απέναντι στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας και στο ξεπούλημα της ΕΣΗΕΑ».
Θα σας πω εν τάχει πώς αντιλαμβάνομαι εγώ τα παραπάνω:
· Ένας εργοδότης που πουλάει προπαγάνδα εκμεταλλεύεται το κλίμα των ημερών για να διευρύνει τα κέρδη του, ενεργώντας έτσι προς το συμφέρον του. 400 εργαζόμενοι που διευκολύνουν με την εργασία τους στην προπαγάνδα αυτή –που βάλλει εναντίον άλλων εργαζομένων- ενεργούν ενάντια στο συμφέρον τους, κατηγορώντας τον εργοδότη που ενεργεί προς το συμφέρον του αλλά και τα τσιράκια του (π.χ. στο συνδικαλισμό) γι’ αυτό.
· Αυτοί οι εργαζόμενοι συμφώνησαν μεταξύ τους ότι θα αντισταθούν. Όταν ήρθε η ώρα να το πράξουν, έκαναν ουρά –κυριολεκτικά- έξω από το λογιστήριο για να υπογράψουν.
· Για το ότι υπέγραψαν όλοι επικαλέστηκαν την «ξεπουλημένη ΕΣΗΕΑ» που τους «κρέμασε». Ωραίο άλλοθι, αλλά δεν πείθει: δεν ξέρατε τι ρόλο παίζει ο Σόμπολος, τώρα το μάθατε; Ή μήπως, ακριβώς επειδή ξέρατε περιμένατε την δήθεν υποστήριξή της, και μετά χωρίς τύψεις να κάνετε αυτό που πραγματικά θέλατε;
· Και ας πούμε ότι, σωστά, θέλατε ΚΑΙ την υποστήριξη του σωματείου, η οποία δεν ήρθε. Γιατί δεν αντισταθήκατε όλοι μαζί, να κερδίσετε και τον μισθό σας και να θίξετε έτσι στην πράξη την ΕΣΗΕΑ; Αφού ξέρετε πολύ καλά ότι δεν υπήρχε περίπτωση να σας απολύσουν όλους. ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ!
· Προς όσους επικαλούνται τις ανάγκες τους (υποχρεώσεις, έξοδα δάνεια κλπ), γιατί θεωρείτε ότι οι δικές σας «ανάγκες» και δάνεια σάς δικαιολογούν στο ξεπούλημα αλλά την κυβέρνηση όχι; Γιατί θεωρείτε ότι η κυβέρνηση είχε και άλλο δρόμο απ’ το ξεπούλημα της χώρας για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα (ορθώς) και δεν θεωρείτε το ίδιο και για σας; Πόσα μέτρα και πόσα σταθμά εφαρμόζετε;
· Κατηγορείτε στις κατ’ ιδίαν κουβέντες τους αρμόδιους πολιτικούς που «εξυπηρετούν» τους επιχειρηματίες επειδή η δουλειά τους είναι να προασπίζονται τον νόμο, αλλά για τους επιχειρηματίες συχνά λέτε ότι «αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, οι πολιτικοί έχουν χρέος…». Γιατί δεν λέτε το ίδιο για τον (κάθε) Αλαφούζο: ότι δηλαδή, αυτός «τη δουλειά του κάνει», «εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να πράξουμε τα δέοντα για εμάς»; Πόσα μέτρα και πόσα σταθμά εφαρμόζετε;
· «Με δάκρυα στα μάτια σύρθηκαν στο λογιστήριο» λέει η ανακοίνωση. Σας έπιασαν από το λαιμό, σας πήραν με το ζόρι; Οι λιγοστοί δηλαδή που δεν «σύρθηκαν», παρόλο που εσείς, οι συνάδελφοί τους, τους πουλήσατε, τι ήταν; Φουσκωτοί, χωρίς έξοδα και υποχρεώσεις; Κι αφού είναι έτσι, γιατί είχατε συμφωνήσει ότι «δεν υπογράφουμε με τίποτα»; Ο λόγος σας δεν έχει καμία αξία;
Θέλω όμως να περάσω σε κάτι ακόμα πιο σοβαρό, και εξοργιστικό συνάμα:
· Προς όσους επικαλούνται το γεγονός ότι έχουν παιδιά και γι’ αυτό υπέγραψαν, θέλω να ρωτήσω: με ποιο δικαίωμα ξεπουλάτε το μέλλον των παιδιών σας στο όνομά τους; Από πού κι ως που τα επικαλείστε ως άλλοθι για να τα παρατήσετε έρμαια στην αυθαιρεσία, στη βία, στη χωρίς νόημα καταναλωτική «πίστη»;
· Δηλαδή, όταν δεν είχατε παιδία αντιστεκόσασταν και τώρα ξαφνικά υποκύψατε; Ή μήπως αντισταθήκατε όταν ήσασταν ακόμη παιδιά;
· Τα παιδιά τα ρωτήσατε ποτέ; Ξέρετε κανένα παιδί που να έπαθε ζημιά επειδή δεν έζησε μέσα σε ένα βουνό καταναλωτικά αγαθά, που τους αγοράζετε αφειδώς για να καλύψετε το κενό της ανυπαρξίας σας ως συμπαραστάτες τους στο σπίτι; Θα πάθει τίποτα ο κανακάρης σας αν δεν έχει κινητό στα 13 χρόνια του [στην πραγματικότητα θα πάθει αν έχει, έτσι δεν είναι;]; Εσείς που τα κριτικάρετε συνεχώς λέγοντας πώς μεγαλώσατε μέσα σε στερήσεις, γιατί δεν τα αφήνετε να στερηθούν για λίγο πράγματα που είναι περιττά και καταστρεπτικά για την υγεία και την ψυχοσύνθεσή τους; Ή μήπως αυτοί που δεν μπορούν να στερηθούν τις ανέσεις του καταναλωτισμού είστε εσείς οι ίδιοι, «που μεγαλώσατε τόσο όμορφα μέσα στις στερήσεις»;
· Με ποιο δικαίωμα μάλιστα στερείτε από τα παιδιά σας τη μεγαλύτερη χαρά, που είναι ο χαρούμενος γονιός; Και το λέω αυτό γιατί τα κεφάλια όλων σας ήταν κατεβασμένα τη Δευτέρα που υπογράψατε –και έκτοτε- σε αντίθεση με την όρθια θέση που είχε φίλος μου, που είπε του οικονομικού διευθυντή: «Αν είναι έτσι, θα κάνω εγχείρηση αλλαγής φύλου για να με γαμάτε κι απ’ τις δύο τρύπες!» και δεν υπέγραψε. Σημειωτέον, δεν τον απέλυσαν…
· Αν σας νοιάζουν τα παιδιά, γιατί δεν κλείσατε όλοι τις δουλειές σας κατά τη δίκη των ανηλίκων με βάση τον τρομονόμο στη Λάρισα; Γιατί δεν κατεβαίνετε μαζί τους στο δρόμο και τα έχετε αφήσει έρμαια στη σύγχρονη χούντα, μέχρι να έρθει ο επόμενος νεκρός;
· Τι μάθημα ζωής νομίζετε ότι θα δώσετε στα παιδιά σας όταν, όχι μόνο χάσατε το μισθό σας αλλά και την αξιοπρέπειά σας; Ποιο πρότυπο θα αποτελέσετε όταν θα σας βλέπουν υποταγμένους και σιωπηλούς – στην πράξη; Θα κατέβετε ποτέ σας σε απεργία από δω και πέρα; Θα υπερασπιστείτε τη χώρα σας, τον συνάνθρωπό σας, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια; Το συμφέρον σας βρε αδερφέ. Αυτό που εξυπηρετεί τόσο καλά αυτός που βρίζετε: ο «κακός εργοδότης».
· Πότε ακριβώς ξεχάσατε ότι το μόνο που επιζητούν τα παιδιά είναι ΑΓΑΠΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΖΕΣΤΑΣΙΑ! Σε ποια φάση της ζωής σας πειστήκατε ότι μπορείτε να τους μιλάτε για όλα αυτά, άρα να εκπληρώνετε το καθήκον σας απέναντί τους, αλλά να πράττετε άλλα; Πότε ξεχάσατε πόσο μικροί ήταν οι δικοί σας γονιοί στα μάτια σας όταν άλλα έλεγαν και άλλα έκαναν;
· Ποιος θα υπερασπιστεί τώρα αυτά τα παιδιά; Με τι εφόδια θα βαδίσουν στο μέλλον που εσείς καταστρέφετε στο όνομά τους;
Δεν τα έγραψα όλα αυτά για να κάνω τον εισαγγελέα, δεν επιθυμώ να σας κατηγορήσω. Επιθυμώ να λήξει (και) αυτός ο μύθος της κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής. Για να πάμε μπροστά. Όμως μην κατηγορείτε κι εσείς τους συνήθεις άλλους που υπηρετείτε τόσο πειθήνια: δείτε λίγο και στον καθρέφτη. Επίσης, όσα έγραψα δεν αφορούν μόνο τον ΣΚΑΪ, αλλά όλους τους «καλούς εργαζομένους». Στην εκπομπή του ΣΚΑΪ, «Ελληνοφρένεια» -που κανείς από τους συντελεστές δεν υπέγραψε για λόγους αξιοπρέπειας και ιδεολογίας- έλεγε ο παρουσιαστής ότι «Δεν είναι ντροπή που οι συνάδελφοί μας υπέγραψαν, είχαν ανάγκες…». Όχι, αγαπητοί, είναι ντροπή τους και αν εσείς δεν τους πείτε ότι υπάρχει και ο άλλος δρόμος, τους αφήνετε μέσα στην αποχαύνωσή τους να νομίζουν ότι πράττουν ορθώς και έχουν και κάλυψη γι’ αυτό. Καταλαβαίνω ότι συμμερίζεστε τους συναδέλφους σας, είναι ανθρώπινο, αλλά δεν τους βοηθάτε έτσι., κανέναν δεν βοηθάτε έτσι. Και κυρίως δεν βοηθάτε τα παιδιά. Αυτά που τόσοι από αυτούς έχουν ξεχάσει μέσα τους.
Καταλαβαίνω ότι τα παραμύθια είναι πιο βολικά για όλους μας. Όμως, προσοχή: κρύβουν δράκους στις γωνίες…
πηγή:
http://workersnet.wordpress.com/2010/12/13/%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%C2%AB%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%85%C2%BB-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF/#more-3066
Links
Members
Total Members: 9950
Stats
Users Online
Για αλλαγή του public name σας, επικοινωνήστε με έναν από τους Admins. 
Author