ΠΕΜΠΤΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ –  6 μμ –άγαλμα Βενιζέλου

    Σε πραγματικό εφιάλτη μετατρέπεται η προοπτική της ανεργίας. Η απόφαση του ΔΟΛ, ιδιοκτήτη του εκδοτικού οίκου «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ», να κλείσει την εταιρεία και να πετάξει στο δρόμο 100 εργαζόμενους είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα. Στο ΔΟΛ και σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης γίνονται καθημερινά απολύσεις για τις οποίες καμία «ανεξάρτητη» εφημερίδα δεν γράφει, κανένα «αντικειμενικό» κανάλι δεν αναφέρει. Στο ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης έγιναν 7 απολύσεις σε μια εβδομάδα, ενώ όλα δείχνουν ότι ετοιμάζεται μαζικό κύμα απολύσεων. Στις εταιρείες τηλεπικοινωνιών έχουν γίνει εκατοντάδες απολύσεις τον τελευταίο χρόνο, χιλιάδες συμβασιούχοι του δημοσίου βρίσκονται ήδη στην ανεργία και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
     Το μνημόνιο μπήκε στη ζωή μας κανονικά με την ανεργία να χτυπάει κάθε νοικοκυριό, τους ανέργους να εκτινάσσονται στο 1.000.000. Οι εργαζόμενοι δέχονται τους εργοδοτικούς εκβιασμούς για μειώσεις μισθών και χειρότερες συνθήκες εργασίας, με πρόσχημα πολλές φορές την κρίση και «αντίτιμο» την παραμονή στην εργασία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πολιορκητικό κριό το δημόσιο χρέος έβαλε σε εφαρμογή το πιο βάρβαρο πρόγραμμα αναδιανομής εισοδήματος σε βάρος των εργαζομένων και σε όφελος μιας μειοψηφίας επιχειρηματιών, τραπεζιτών και εφοπλιστών. Οι αλλαγές που εφαρμόζει στις εργασιακές σχέσεις έχουν στόχο την ανατροπή κάθε σταθερότητας στην εργασία, την κυριαρχία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και κάθε εργασιακής προστασίας.
     
     Οι εργοδότες θα επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν τον τεράστιο στρατό ανέργων που δημιουργεί η κρίση για να επιβάλουν άλλο ένα φραγμό εργατικής διάσπασης, που μπορεί να πάρει και χαρακτηριστικά εργατικού αλληλοσπαραγμού. Απέναντι στην προσπάθεια εργατικού εμφυλίου χρειάζεται ένα ενιαίο ταξικό κίνημα εργαζομένων – ανέργων, σταθερά-ελαστικά απασχολούμενων, ελλήνων- μεταναστών, νέων-μεγαλύτερων, και όχι απλώς ένα κίνημα συμπαράστασης στους κάθε φορά πληττόμενους. Χρειάζεται τη συμμετοχή των ανέργων στα συνδικάτα (επιχειρησιακά ή κλαδικά) και τη φιλοδοξία να σηκώσουν το γάντι αυτής της αναμέτρησης όλα τα συνδικάτα – όχι μόνο τα θιγόμενα. Αυτό σημαίνει σύγκρουση με το σημερινό συνδικαλισμό τύπου ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ της υποταγής και της διάσπασης της εργατικής τάξης, και δημιουργία νέων δομών, που θα υποδέχονται όλο το κατακερματισμένο εργασιακά, μισθολογικά και κοινωνικά εργατικό δυναμικό της νέας εποχής.
     
     Στο φόντο της έκρηξης της κοινωνικής ανέχειας για πλατιά στρώματα ανέργων, αλλά και των δυσοίωνων προβλέψεων ότι σύντομα ο ΟΑΕΔ δεν θα μπορεί να καταβάλει ούτε τα επιδόματα ανεργίας, πρέπει να δοθεί ειδικό βάρος στην αυτοοργάνωση των ανέργων, με μορφές που θα τους συσπειρώνουν και με περιεχόμενο που θα συμβάλει στο ξεδίπλωμα αγώνων με πανεργατική λογική.

    Παράλληλα, η πάλη κατά της ανεργίας δεν μπορεί να αρκείται σε διακηρύξεις. Απαιτεί μαχητικές μορφές πάλης με γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις ΟΑΕΔ ή επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά, κοινό μέτωπο ανέργων και εργατών, σε συμπόρευση με τα ανεξάρτητα, ταξικά συνδικάτα και τις τοπικές κοινωνίες. Οι μηνύσεις και οι δικαστικές προσφυγές, οι υποσχέσεις για αποζημιώσεις και προγράμματα εθελούσιας εξόδου, οι παραστάσεις στους νομάρχες και τους δημάρχους, η απομόνωση στην επιχείρηση δεν οδηγούν πουθενά.

     Ιστορικά οι κινητοποιήσεις ενάντια σε κλεισίματα εργοστασίων και κινήματα υπεράσπισης ανέργων διατρέχουν την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος . Σε Γαλλία, Ιταλία και Αργεντινή δρουν σωματεία και κινήσεις ανέργων με σημαντικές νίκες. Στην Ελλάδα οι προσπάθειες για σωματεία ανέργων δεν έχουν ακόμα ευοδωθεί, όμως η συνδικαλιστική οργάνωση των αδιόριστων, των συμβασιούχων, των σταζιέρ, των επισφαλώς εργαζόμενων έχει και αυτή τη μορφή. Τα μέλη αυτών των σωματείων εξ ορισμού περνούν διαστήματα ανεργίας ανάμεσα στις συμβάσεις ή περιπλανώνται από εργοδότη σε εργοδότη. Η διεκδίκηση μόνιμης εργασίας τα τελευταία χρόνια συγκρότησε σημαντικά κινήματα και πέτυχε νίκες ιδιαίτερα στον κλάδο της εκπαίδευσης. Πολύ σημαντικές είναι και οι μάχες ενάντια στις απολύσεις. Οι παραδειγματικές μάχες που έχουν δώσει σωματεία του ιδιωτικού τομέα (βιβλίου-χάρτου, φροντιστήρια, τηλεπικοινωνίες κτλ) και οι νίκες που έχουν κερδηθεί με πιο πρόσφατη την μεγάλη νικηφόρα μάχη στο εστιατόριο banquet αποδεικνύουν ότι τα αφεντικά δεν είναι ανίκητα όταν ο αγώνας έχει διάρκεια και δυναμικές μορφές πάλης.


   Να μετατρέψουμε τις καταθλιπτικές ουρές των ανέργων έξω από τα παραρτήματα του ΟΑΕΔ σε ζωντανά κύτταρα διεκδίκησης και αγώνα για:
   
     - Απαγόρευση όλων των απολύσεων. Δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιρειών) του ιδιοκτήτη της εταιρείας που πτωχεύει ή κλείνει. Απ’ αυτά να εξασφαλίζονται (στο βαθμό που είναι εφικτό) οι αποζημιώσεις και τα επιδόματα ανεργίας των απολυμένων.

       Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους, χωρίς προϋποθέσεις, για όλο το διάστημα της ανεργίας, ίσο με τον κατώτερο μισθό για όλους τους ανέργους, χωρίς προϋποθέσεις (παλιοί ή νεοεισερχόμενοι), ώστε να ζει ο άνεργος με αξιοπρέπεια, αλλά και να λειτουργεί ως αντικίνητρο στην απόλυση. Δημιουργία Ταμείου Ανεργίας που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά και μόνο από την άμεση φορολόγηση των καπιταλιστικών κερδών. Κατάργηση όλων των διατάξεων που φορτώνουν το βάρος των επιδομάτων ανεργίας έμμεσα στους μισθωτούς. Κατάργηση ιδιωτικών ΟΑΕΔ – δουλεμπορικών γραφείων ευρέσεως εργασίας και Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης.  Προσμέτρηση χρόνου ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια.

     Πλήρης ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων. Δωρεάν συγκοινωνίες, κατάργηση δημοτικών τελών, απαλλαγή από τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας για όλο το διάστημα της ανεργίας.
 
     -  Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας. Κάτω τα χέρια από τις συλλογικές συμβάσεις. Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Μείωση του εργάσιμου χρόνου, χωρίς μείωση των αποδοχών. 35ωρο με προοπτική το 30ωρο, πενθήμερο με σταθερή εργασία και πλήρεις αποδοχές. Μαζικές προσλήψεις ανέργων σε κανονικές θέσεις απασχόλησης στον κοινωνικό / κρατικό τομέα που τώρα καρκινοβατεί λόγω και έλλειψης προσωπικού (υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια, προστασία περιβάλλοντος κ.λπ.).
                                                                                                                                                                   
     - Κάλυψη των απολυμένων, ώστε όλοι οι άνεργοι που απολύονται να εξακολουθούν να ανήκουν, να υποστηρίζονται και να καλύπτονται από το κλαδικό ή τοπικό ή/και επιχειρησιακό συνδικάτο τους. Οργάνωση των ανέργων, ώστε όλοι οι απολυμένοι άνεργοι, καθώς και οι νεοεισερχόμενοι άνεργοι (που δεν έχουν δουλέψει ποτέ) να συγκροτούν τοπικές ενώσεις, που να γίνονται π.χ. δεκτές στα τοπικά εργατικά κέντρα και να συντονίζουν τη δράση τους με τα εργατικά σωματεία της περιοχής τους.