Προβλήματα στην δουλειά.

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[Turambar]

Γεια σας,

είμαι απόφοιτος της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών.
Τελείωσα με καθυστέρηση τη σχολή, εκπλήρωσα τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, και γύρισα στην Θεσσαλονίκη αποφασισμένος να παροσπαθήσω λίγο να βρω μια καλή δουλειά στην πόλη μου, πριν καταλήξω όπως τόσοι άλλοι στην Αθήνα.
Έψαξα αρκετό καιρό, και μόνο μικρές άσχετες δουλειές έβρισκα ίσα ίσα για χαρτζιλίκι. Μέχρι που ήρθε στο δρόμο μου η εταιρία στην οποία εργάζομαι αυτή την στιγμή, στις αρχές του Γενάρη.
Η συνέντευξη πήγε καλά, η εταιρία φαινόταν να ασχολείτε με ενδιαφέρουσες νέες τεχνολογίες, και η θέση που θα κάλυπτα φαινόταν πολύ καλή. Η χαρά μου ήταν μεγάλη φυσικά, όταν με ενημέρωσαν ότι επιλεχθηκα για να με προσλάβουν. Τουλάχιστον στην συνέντευξη, τα λεφτά μου είχαν πει, θα είναι τα τυπικά για έναν ηλεκτρολόγο μηχανικό, και ένιωσα ότι έπιασα την καλή. Το μόνο που έμενε ήταν να αποδείξω ότι αξίζω.
Ξεκίνησα με ενθουσιασμό την εργασία μου και από φόβο μην τυχόν φανώ σε κάτι ανεπαρκής, προσπάθησα να ασχοληθώ και να διαβάσω κάποια πράγματα, και εκτός εργασίας, τον πρώτο καιρό.
Μια βδομάδα στην εταιρία, και προσπαθώντας ακόμα να προσανατολιστώ, μας ενημέρωσαν, τα τρία άτομα στο τμήμα μου, ότι θα φροντίσουν να μας πληρώσουν την επόμενη βδομάδα που αλλάζει ο μήνας, αυτή τη βδομάδα που αρχίσαμε, γιαν αμην μείνει υπόλοιπο.
Όλα έμοιαζαν ονειρικα. Θα είχα δουλέψει μια βδομάδα και θα έπαιρνα κιόλας λεφτά! Ήδη υπολόγιζα κάποιους δικούς μου λογαριασμούς που θα μπορούσα να ξεπληρώσω.
Ο μήνας άλλαξε, οι παλιοί στην εταιρία πληρώθηκαν. Εμείς οι τρεις όμως δεν πληρωθήκαμε. Όπως μας είπαν, το ακριβές ποσό που θα πληρωνόμαστε δεν έχει καθοριστεί επ ακριβώς, οπότε δε μπορέι να υπολογίσει πόσα πρέπει να μας δώσει. Θα πάρουμε αυτά τα λεφτά, με τον μισθό μας τον άλλο μήνα.
Πρώτη απογοήτευση.
Οι μέρες περνούσαν, και γρήγορα χρειάστηκε να μπούμε βαθιά στον τομέα της παραγωγής. Η δική μου θέση ειδικά, ήταν να αντικαταστήσω κάποιον που θα έφευγε από την εταιρία, και βρέθηκα μόνος, να έχω υπό την επιτήρηση μου 30000+ γραμμές κώδικα, χωρίς σχόλια, και χωρίς να υπάρχει κάπου εκεί κοντά, αυτοί που έφτιαξαν τον κώδικα. Παρόλα αυτά, κατάφερα να ανταποκριθώ πλήρως, και ώρες ώρες, πολύ καλύτερα από ότι ήλπιζα, στις απαιτήσεις που έρχονταν. Και όλα αυτά, με μόνους συμμάχους το google και τον debugger του netbeans.
Ο Φεβρουάριος τελείωνε, τα όποια λεφτά είχα από τις δουλειές που έκανα πριν και παράτησα για να ξεκινήσω στη νέα εταιρία, είχαν τελειώσει, και είχα ξαναρχίσει να χρειάζομαι λεφτά από τους γονείς. Κάτι που είχα καταφέρει  να αποφύγω ακόμα και στον στρατό, επιλέγοντας να πάω σαν δόκιμος.
Αλλά δεν ήταν παράξενο να την παλεύεις ζόρικα στα τέλη του μήνα.
Δυστυχώς η πληρωμή από τέλη φλεβάρη μετατέθηκε για αρχές μάρτη, κάτι που δεν ήταν παραλογο, αλλά σίγουρα έκανε ακόμα πιο δύσκολη τις επόμενες μέρες.
Εν τω μεταξύ καταφέραμε σιγά σιγά να μάθουμε το καθεστώς της εργασίας μας.
Προφανώς με μπλοκάκι. 1100 και κάτι ψιλά το μήνα. Καμία συμμετοχή στην ασφάλιση. Με την μασημένη υπόσχεση ότι θα παίρνουμε το δώρα κατ' αναλογία του π΄σοο καιρού θα δουλεύουμε στην εταιρία.
Τα πράγματα έγιναν πολύ δυσοίωνα, αλλά η δουλειά είχε ιδιαίτερη πρόκληση, ένιωθα ότι γινόμουν καλύτερος μέρα με τη μέρα, η εταιρία παρουσιαζόταν ότι ήταν στα καλά της, και με τους υπόλοιπους εργαζόμενους είχαμε κάνει μια καλή παρέα. Με την ανεργία που υπάρχει, δεν σηκώνεσαι να φύγεις έτσι εύκολα, επειδή δεν παίρνεις, όχι αυτά που αξίζεις, αλλά ούτε αυτά που τυπικά δικαιούσαι. Θα κάνεις τις υποχωρήσεις σου κάποιες φορές...

Συνεχίζεται...

[Turambar]

Να σημειώσω ότι μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο, με το πρόσχημα ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει πόσα ακριβώς θα παίρνουμε και πως, δεν είχε γίνει καμία σύμβαση στους καινούριους που ήρθαν στην εταιρία. Πάντα το ζήτημα ήταν θέμα ημερων, και πολύ κρίσημο για την εταιρία, καθώς έπρεπε να υπογράψουμε και συμφωνητικό εχεμύθιας, όμως τα διαδικαστικά με τον λογιστή πέρναν καιρό.
Έφτασε η τελευταία μέρα της πρώτης βδομάδας του μάρτη και άρχιζαν να φωνάζουν έναν έναν τους εργαζόμενους για να πληρωθούν.
200 ευρώ. Έναντι για τον Φεβρουάριο. Τα λεφτά για τις μέρες του Γενάρη που δουλέψαμε. Δεν θα πληρωθούμε για την πρώτη βδομάδα που ίσα ίσα τακτοποιούμασταν (μια βδομάδα επί ένα οχτάωρο τακτουποιούμασταν).
Τα υπόλοιπα για τον Φεβρουάριο; Μέσα στην επόμενη βδομάδα θα κανονιστεί. Προσωρινό πρόβλημα ρευστότητας.
Οι συμβάσεις; Από βδομάδα έρχονται και αυτές.

Ένα από τα καινούρια παιδιά στο άλλο τμήμα της εταιρίας, ζήτησε εξηγήσεις και του είπαν, αν δε μπορείς, φύγε. Και έφυγε με την υπόσχεση να πάρει τα δεδουλευμένα την άλλη βδομάδα μαζί με τους υπόλοιπους. (σσ δεν έχει πάρει τίποτα από τότε παρά τις προσπάθειες του).

Φυσικά αγχωθήκαμε όλοι. Ούτε οι παλιοί πληρώθηκαν κανονικά.

Το αφεντικό ζήτησε να μας δει όλους έναν έναν. Μας διαβεβαίωσε ότι το πρόβλημα είναι προσωρινό και την άλλη βδομάδα θα λυθεί το πρόβλημα. Μας είπε ότι μας αξιολόγησε πολύ θετικά και ότι προσβλέπει στην συνεργασία μας, αλλά θέλει και από εμάς να είμαστε πεπεισμένοι ότι θέλουμε να δουλέψουμε για την εταιρία.
Ελπίζοντας ότι θα λυθεί το πρόβλημα την άλλη βδομάδα, ότι όντως είναι κάτι προσωρινό, άλλωστε η εταιρία προσέλαβε τόσο κόσμο (είχε 6 άτομα, είαν φύγει 2 ήρθαν άλλοι 6) σχετικά με το πόσους είχε, θέλει κάποια μπαλατζάρισμα για να έρθει στα ίσια της, γυρίσαμε στις δουλείες μας.
Η επόμενη εβδομά ήταν μια εβδομάδα ανήσυχη, με το επίπεδο εργασίας και αφοσίωσης όμως αμείωτο.
Όταν ήρθε η Παρασκευή, μας έδωσε 100 ευρώ, με νέα υπόσχεση για την άλλη βδομάδα.

(συνεχίζεται)

[Turambar]

Σε αυτό το σημείο, το θετικό είναι ότι όλα τα παιδιά (ή σχεδόν όλα) είμασταν ενωμένα, είχαμε γίνει μια παρέα, και θέλαμε να βρούμε μια λύση. Προς το παρόν όμως κάναμε υπομονή, γιατί φαινόταν ότι η εταιρία είχε τρόπους που μπορούσαν να την συντηρήσουν, και σύντομα θα έβγαζε νέο προϊόν που θα μπορούσε να αποφέρει λύσεις.
Όμως όταν εργάζεσαι αρκετό καιρό καπου, αργά ή γρήγορα, τα κρυφά γίνονται φανερά. Και το πόσο χρεωμένη ήταν η εταιρία που μπήκε στην διαδικασία να διπλάσιάσει το προσωπικό της, άρχισε να γίνεται αντιληπτό από τους άλλους.
Οι συμβάσεις παρέμεναν ακόμα ζήτημα της επόμενης βδομάδας, και όλοι περιμέναμε την  τρίτη Παρασκευή του μήνα.
Άλλα 100 ευρώ.

Τα νεύρα σπάσανε. Η απόδοση μας άρχισε να παίρνει την κατιούσα. Η διοίκηση άρχισε να το αντιλαμβάνεται και άρχισε να δινει υποσχέσεις στον καθένα ξεχωριστά, για καλύτερη θέση, για το πώς θα ανήκε ο καθένας σε διευθυντική θέση απέναντι στους υπολοίπους, μπας και διατηρήσουμε το ηθικό μας.

Ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν δεν είμασταν τόσο ενωμένοι, δεν εμπιστευόμασταν ο ένας τον άλλον και δεν αφήναμε μεταξύ μας την πληροφορία να διαχυθεί ελεύθερα. Με τις σκόρπιες πληροφορίες που έπαιρνε ο καθένας, σχηματίστηκε το παζλ για το ποιόν της εταιρίας. Για την τατκτική της με τους εργαζόμενους, τα χρέη, καθώς και τα φούμαρα που πουλούσε, ακόμα και σε εμάς τους ίδιους.

Μετά από συνενόηση, και για να αποφύγουμε το "αν εσύ έχεις πρόβλημα, φύγε" και να δείξουμε ότι είμαστε όλοι μαζί, απαιτήσαμε συγκεκριμένες απαντήσεις. Τι θα γίνουν οι συμβάσεις, πότε θα πάρουμε τα λεφτά μας.
Η απάντηση που πήραμε ήταν συμπονετική και γεμάτη κατανόηση. Θα πληρωθούμε αρχές Απρίλη.
Οι συμβάσεις είναι έτοιμες, αλλά επειδή θα ανοίξει νέα εταιρία, με νέα ονομασία κλπ κλπ, θα πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι να ιδρυθεί, και τότε θα κλείσει το θέμα.

[Turambar]

Η απόδοση άρχισε να πάει πάτο, και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσσεις, το μόνο κίνητρο είναι να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου. Να πεις ότι εσύ έκανες σωστά τη δουλειά σου, και ο άλλος φταίει για όλα. Και κάνοντας κάτι δημιουργικό, μας κράτησε να διατηρούμε ένα επίπεδο παραγωγικότητας.

Όμως η αλήθεια ήταν εκεί. Η εταιρία προσβλέπει σε αργά αντανακλαστικά εκ μέρους μας. Όσο περνούσε ο καιρός, τα δεδουλευμένα που μας χρωστούσε μεγάλωναν, και αυτό έκανε πιο δύσκολη την απόφαση να φύγουμε, αφού ξέραμε στην ουσία ότι δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα για αυτό. Επίσης μπορούσε άνετα να αντέξει μια αργή ανανέωση του προσωπικού αφού, αν έφευγε ένας και ερχόταν αντικαταστάτης, θα είχε κόσμο να τον βοηθήσει να προσανατολιστεί και να γίνει και υατός παραγωγικός.

Παραμείναμε ενωμένοι για να δούμε πώς θα το χειριστούμε.





(η συνέχεια το βράδι)

[Karaμazoβ]

Γιώργο, σίγουρα δεν μπορώ να σε νιώσω στη δυσκολία της κατάστασης, αλλα μάζεψέ τα και φύγε. Οι γονείς σου θα σε στηρίξουν μεχρι να βρεις καινούρια δουλειά , όπως έκαναν. Τι να κάνουμε , στην αρχή είσαι ακόμα. Εφόσον λεφτά δεν παίρνεις έτσι κι αλλιώς, μην ανέχεσαι αυτή τη συνεχιζόμενη κοροιδία. Τουλάχιστον σου έμεινε μια προυπηρεσία, δες το κι έτσι.

[Finrond]

pes k ligo kai poia etairia einai afti

[BOBoMASTORAS]

deleted

[nikolayev]

Λοιπόν, είμαι και εγώ εργαζόμενος μηχανικός περισσότερο από έναν χρόνο και αυτό που έχω δει έιναι ότι δε σου χαρίζουν ούτε μισό ευρώ.

Αφού όπως λες οι εργαζόμενοι έχετε γίνει μία παρέα και αντιμετωπίζετε τα ίδια προβλήματα τότε το έδαφος είναι ιδανικό για απεργία. Μόνο έτσι θα κοπεί ο αέρας της εργοδοσίας.

Άλλωστε δεν έχετε να χάσετε και τίποτα, παρά μόνο να κερδίσετε.

Ατομικές λύσεις δεν υπάρχουν και ο εργοδότης γνωρίζοντάς το προσπαθεί να σας διασπάσει με τις προσωπικές συνατνήσεις.

Συνάδελφοι, το δουλεμπόριο τουλάχιστον έχει καταργηθεί εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Είναι ότι χειρότερο να δουλεύεις σαν σκυλί, το μέλλον σου να είναι αβέβαιο, και να παίρνεις ψίχουλα.

Το να συμβαίνουν όμως όλα τα παραπάνω και να μην πληρώνεσαι κιόλας είναι καθαρός μαζοχισμός.

[gpap]

Φίλε Γιώργο,

Welcome to the ... nightmare!

Όταν πριν από 5 χρόνια έγραφα το ... πόνημα

http://genesis.ee.auth.gr/forum/viewtopic.php?f=17&t=304&sid=5c703bfb61f468a9dbcda4234e0edc45

κατηγορήθηκα και από πολλούς συναδέλφους ότι είμαι πολύ ..πεσιμιστής, ότι σας μαυρίζω τη ψυχή, ότι ο ρόλος μας είναι να σας ...τονώνει το ηθικό (ηθικόν ..ακμαιότατον δόκιμε!) κλπ κλπ.

Πίστευα ότι το μήνυμά μου ήταν τελικά .. αισιόδοξο. Βέβαια ακόμη ζούσαμε στη χλίδα του Ολυμπιακού ονείρου και των μετα- Ολυμπιακών λαμπρών προσδοκιών. Σήμερα, που ήρθε ο λογαριασμός και όλοι σφυρίζουν κλέφτικα, που τα spreads, οι κερδοσκόποι, τα Ταμεία ντόπια, Ευρωπαϊκά και Διεθνή καραδοκούν η κατάσταση είναι σίγουρα χειρότερη.

Παρόλα αυτά συνεχίζω και σήμερα να είμαι ... παράλογα αισιόδοξος.

Η αγορά εργασίας είναι μια προσωπική πρόκληση για τον καθένα σας. Οι δυσκολίες είναι αναμφισβήτητες, τι να λέμε άλλωστε, σήμερα κλονίζονται εργασιακές σταθερές που χρειάστηκαν δεκαετίες για να κατοχυρωθούν. Στο περιβάλλον αυτό κάποιοι θα τα καταφέρουν, κάποιοι θα τα καταφέρουν καλύτερα και κάποιοι δεν θα τα καταφέρουν τελικά. Στη μορφή της οικονομίας και της κοινωνίας που ζούμε, όλοι περάσαμε και όλοι θα περάσετε από το στάδιο αυτό. Συγκυριακά, άλλοτε με καλύτερες (?) προοπτικές και άλλοτε με χειρότερες.

Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι για τους περισσότερους η ... εμπειρία αυτή έρχεται πολύ αργά. 'Οταν ήδη νοιώθει πολύ κουρασμένος να παλέψει για κάτι καλύτερο, για κάτι περισσότερο, για κάτι διαφορετικό. Έτσι ο συμβιβασμός με το μπλοκάκι και τα 700 € γίνεται πιο εύκολος, τα άλλοθι περισσεύουν και ο αυτοσεβασμός καταρρακώνεται.

Συμφωνώ και εγώ με το συνάδελφο nikolayev. Κανένας δε θα σου χαρίσει όχι €, αλλά ούτε cent! Και φυσικά δεν χρειάζεται να πιάσουμε τα αυτονόητα περί της υπεραξίας της εργασίας σου, αυτά τα γράψαν άλλοι πολύ καλύτερα από μας. Η συλλογική δράση στο χώρο δουλειάς βοηθάει. Και δε μιλάω για απεργίες και άλλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αυτά είναι πράγματα που εσείς θα τα δείτε και θα αποφασίσετε την κλιμάκωση της δράσης σας. Απλά και σαν φρένο στην αντίληψη 'δε βαριέσαι και αν εσύ δεν θες το μοναστήρι να ναι καλά και από Μηχανικούς, προγραμματιστές και λοιπούς ..βρωμάει ο τόπος' είναι πολύ σημαντική.

Το ζήτημα όμως είναι ότι αν η ..'επιχείρηση' και ο εργοδότης ...βρωμάνε από το κεφάλι, όλα αυτά είναι ..ασπιρίνες και σύντομα όλοι θα πρέπει να ψάξετε για κάτι καινούργιο. Υπάρχουν δυστυχώς πολλά 'μαγαζάκια΄που λειτουργούν στην αντίληψη του αλλάζω το προσωπικό σαν τα πουκάμισα και δεν έχω πρόβλημα με κανένα. Φυσικά αφού εσύ είσαι ο ..προβληματικός.

Συνεπώς, θα πρότεινα να αρχίσεις να σκέφτεσαι πολύ σοβαρά να την κάνεις για αλλού. Εξάλλου, βασικός κανόνας του ..management είναι ότι στα πρώτα 10 επαγγελματικά χρόνια χρειάζεσαι κινητικότητα. Όσο άχαρο είναι το να νιώθεις ότι είσαι αντικείμενο εκμετάλλευσης ενός εργοδότη στην πρώτη σου δουλειά, άλλο τόσο μίζερο είναι να προσπαθείς να φανταστείς τον εαυτό σου να δουλεύει ....35-40 χρόνια για αυτόν! 

'Ασχημες και σκόρπιες νυχτερινές σκέψεις για ένα ακόμη πιο άσχημο θέμα.

Καλή τύχη!

Γρηγόρης Παπαγιάννης

ΥΓ   Δεν τολμάω ούτε να το ..ξαναδιαβάσω. Πολύ ..πατερναλιστικό μου βγήκε. Γερνάμε.......

[Turambar]

Προφανώς όποιος θέλει πληροφορίες για την εταιρία ας επικοινωνήσει μαζί μου σε pm.
Κάθομαι και τα μεταφέρω αυτά, εκτός από μια ανάγκη ψυχανάλησης, για να προϊδεάσω τον κόσμο για το τι μπορεί να βρει, για να συμπαρασταθώ σε κάποιον που έχει βρει κάτι αντίστοιχο, και να καταδείξω τρόπους δράσης, όπως και να ακούσω συμβουλές.
Μα επίσης για να ενημερώσω συγκεκριμένα, γιατί σύντομα βλέπω να ζητάνε πάλι προγραμματιστές.

[Turambar]

Και καθώς ο Απρίλης προχωρά, έχουμε την υπόσχεση, ότι μέχρι τις 15 θα ξεπληρώσει τον φλεβάρη, και μέχρι τέλη απρίλη, θα ξεχρεώσει τον μάρτιο.

Όμως δεν έχει μείνει καμιά ελπίδα πια. Όχι για το αν θα στεριώσουμε σε αυτήν την εταιρία αλλά αν θα καταφέρουμε να φύγουμε, χωρίς να μας χρωστάνε περισσότερα.

Η εταιρία έχει καταλάβει τι γίνεται και έχει αποφασίσει την τακτική της. Διάλεξε 2 άτομα, και στοιχηματισε πάνω τους. Τα κριτήρια για να τα διαλέξει, δεν ήταν μόνο αναφορικά της ποιότητας της δουλειάς. Είδε ποιά άτομα έχουν την φιλοδοξία, και ποια άτομα έχουν την ικανότητα να δουλέψουν χωρίς να πληρώνονται.
Έτσι έχω την τύχη να είμαι ένας από τους εκλεκτούς, που λόγω εντοπιότητας, θεωρούν ότι θα την βγάλω καθαρή, με 2-3-4 κατοστάρικα στο μήνα.
Τι τύχη ε?
Διευθυντής σου λέει στο τεχνικό τμήμα. Σύντομα διευθυντής του εαυτού μου, καθώς η απαξίωση στους περισσότερο αναλώσιμους εργαζόμενους, έχει αρχίσει, λέγοντας ότι αυτοί θα πρέπει να τον πληρώνουν που τους εκπαιδεύει, και όχι αυτός εκείνους.
Εύκολα μιλάει. Άλλωστε δεν τον δεσμεύει καμία σύμβαση.

Θυμάστε το παλικάρι που έφυγε στον πρώτο μήνα όταν δεν πήρε όλα τα λεφτά του?
Πήρε αρκετές φορές τηλέφωνο για να περάσει να πάρει τα λεφτά του ή μέρος αυτών. Δοκίμασε να περάσει και δυο φορές μπας και φιλοτιμηθούν όταν τον δουν. Τελικά ζήτησε το αφεντικό, οπυ εκτός από τα τετ-α-τετ και όταν το επιλέξει αυτός, δεν θέλει να ακούει για οικονομικά.
Πρώτη ατάκα:
Εσύ δεν είχες σύμβαση. Το ξέρεις ότι άμα θέλω δε σου δίνω τίποτα.
Όπερ και εγένετο.
Δεν έχει πάρει τίποτα, και έχει δεχθεί και απειλές, σε μια τηλεφωνική αντιπαράθεση που είχε μαζί του.


Οπότε οι μέρες έφτασαν. Η 15 Απριλίου έφτασε και πέρασε.
Αύριο ξεκινάει μια νέα μέρα, και πάλι έχει φτάσει μια παρασκευή που ελπίζουμε να πάρουμ εκάτι.
Η στάση μας θα αλλάξει. Ότι και να γίνει. Ότι και να μας δώσει.

Η συνέχεια... στις ερχόμενες μέρες. (λεπτομε΄ρειες από κοντά)

[Megawatt]

Με την ανεργία που υπάρχει, το να σηκωθεις να φυγεις απο εκει θελει σκεψη.
Πάντως το να μενεις σε αυτη την δουλεια, το μόνο που κερδίζεις ειναι εμπειρία.

Υπάρχει βεβαια και η ανθρωπινη αξιοπρέπεια στην τελική.

Δες τί θα γίνει και σήμερα και αν δεν σας πληρώσουν ούτε σήμερα, πάρε ο,τι πληροφορία μπορείς απο εκει - μιλάμε γεμισε ενα τερρα σκληρο - και σήκω φύγε. Ισως η πληροφορια που θα παρεις, να σε αποδώσει στο μελλον περισσότερα απο τα 2-3-4 κατοσταρικα που σου δωσανε. Αυτα μπορω να σε συμβουλέψω φίλε Γιώργο.

Και όχι εγώ ενεργειακός δε θα γίνω, να δουλεύω μέσα στα καλώδια και τις υπερυψηλές τάσεις και να πάθω καρκίνο απο τα 35 μου, ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..

[Turambar]

Και συνεχίζω αυτό το blog/ημερολόγιο πλοήγησης.

Άλλη μια Παρασκευή ορόσημο ήρθε και όλοι περιμέναμε τι θα γίνει για να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε.
Η μέρα δεν ξεκίνησε καλά και ουσιαστικά έγινε ξεκάθαρο ότι εταιρία είχε σκοπό να απαλλαγεί από το περίσσιο φορτίο κάποιον από τους εργαζομένους της, με σκοπό να τους αντικαταστήσει με φρέσκο αίμα. Μου ζητήθηκε να συντάξω αγγελία που θα αντικαταστούσε δύο από τους απλήρωτους και χωρίς συμβάσεις συναδέλφους μου.

Όταν ήρθε η ώρα των πληρωμών, μας ενημέρωσαν, δίνοντας μας τα λεφτά, νέες συνθήκες πληρωμών, για τα ήδη δεδουλευμένα, που σε κάποιες περιπτώσεις, ουσιαστικά μιλούσαν για μισθούς κάτω των κατώτερων μισθών.
Σε παιδιά που είχαν δουλέψει 8ωρο, με πάρα πολλές άγραφες υπερωρίες, τους δίναν μισθους τετραώρου, αφού τους είχαν δουλέψει!!!!

Περιμέναμε υπομονετικά να πληρωθούμε και μετά ζητήσαμε να μιλήσουμε με το αφεντικό, που στο μεταξύ είχε φύγει. Μιλήσαμε με την υπεύθυνο προσωπικού λοιπόν, που μας ξεκαθάρισε ότι λεφτά δεν υπάρχουν, οι συμβάσεις σε 2 βδομάδες θα είναι έτοιμες, και το πότε θα πάρουμε αυτά που μας χρωστάνε, άγνωστο.

Εμείς είπαμε ότι την Δευτέρα θα περιμένουμε άμεση λύση των προβλημάτων.


Την Δευτέρα λοιπόν, και αφού μάθαμε για απεγνωσμένες προσπάθειες του αφεντικού να βρει αντικαταστάτες, ενημερώσαμε ότι δεν θα δουλέψουμε πρωτού μιλήσουμε με το αφεντικό. Η υπεύθυνος μας ζήτησε, αφού δεν είχαμε σκοπό να δουλέψουμε. να πάμε καμιά βόλτα να περιμένουμε, και θα μας ενημερώσουν πότε θα έρθει το αφεντικό, για να μην εμποδίζουμε κιόλας.

Πήγαμε σε διπλανό καφέ και μας καλέσαν μετά από 1-2 ώρες ουσιαστικά δίνοντας μας ένα χαρτί να υπογράψουμε. Με αυτό το χαρτί ουσιατικά δηλώναμε παραίτηση, αποδεχόμενοι να πληρωθούμε μετά από ένα μήνα.

[Fishler]

για μηνυση ειναι..

[Turambar]

Πραγματικά, πιστεύαν ότι είμαστε πολύ ηλίθιοι ή αθώοι, καθώς με αυτό το χαρτί, παραιτούμασταν από πολλά δικαιώματα μας, χωρίς να κερδίζουμε τίποτα. Αυτοί δεν δεσμεύονταν για τίποτα, και εμείς αφηνόμασταν σε μία υπόσχεση που δεν είχε ούτε το ποσό των χρημάτων που μας όφειλε.

Αρνηθήκαμε προφανώς να υπογράψουμε, και ουσιαστικά γίναμε αντικείμενα κατηγορίων για λόγους αντιεπαγγελματισμού, θεωρώντας ότι αποφασίσαμε να σηκωθούμε να φύγουμε από τη δουλειά στα καλά καθούμενα.
Δεν δεχόντουσαν ότι εμείς δεν είχαμε σκοπό να φύγουμε, πεισματικά, προωθώντας μας και πιεζοντάς μας να υπογράψουμε το χαρτί ή να γυρίσουμε στις δουλειές μας για να παραδώσουμε στους επόμενους που θα έρθουν να μας αντικαταστήσουν.


Επίσης είχε ενδιαφέρον, το πώς αντιμετώπισαν την συλλογικότητα της αντίδρασης. Την εκλάβαν σαν εκβιασμό. Ίσως να ήταν. Όμως ότι έγινε, έγινε μετά απο συνεχείς ενημερώσεις και προειδοποιήσεις. Δεν ζητήσαμε ούτε αύξηση, ούτε τίποτα διαφορετικό από τα αρχικά συμφωνηθέντα όσο άδικα και παράνομα (εναντίον μας ήταν). Αντίθετα αμφισβήτησαν απευθείας τις υπάρχουσες προφορικές συμφωνίες αναδρομικά.
Αυτό που περίμεναν όμως, ήταν ο καθένας μας να αντιμετωπίση την κατάσταση επί προσωπικού. Αν δεν θίξουν τις δικές μου αρχικές συμφωνίες ας πούμε (το ότι δεν πληρωνόμουν δε το μετράμε) δε θα με πείραζε αν εξωθούσαν με παράλογα μέσα τους συναδέλφους να φύγουν. Και το θεώρησαν αντιεπαγγελματικό, αν εκτός από τον εαυτό μου, με απασχολεί η κατάσταση του συναδέλφου μου.

Ακόμα και αν αφήσουμε στην άκρη την συναδελφική αλληλεγγύη. Πόσο δύσκολο θα είναι για μένα να καταλάβω, ότι εφόσον δουλεύω χωρίς σύμβαση και χωρίς να με εξοφλούν, οποια μέρα θέλουν, το ίδιο μπορούν να το κάνουν και σε μένα.


Δεν ξέρω αν το ανέφερα, αλλά το ίδιο αφεντικό που μας μιλούσε για αντιεπαγγελματισμό, όταν ένα παιδί, χωρίς σύμβαση γύρισε να ζητήσει τα λεφτά του είπε κατά λέξη:
"Εσύ δεν έχεις σύμβαση, δεν είσαι γραμμένος πουθενά, άμα θέλω σε πληρώνω."