Εσπασε τα φράγματα για τις γυναίκες

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[height=400]

  Όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες στις Ανακοινώσεις και Έκτακτα νέα, βάζουμε τη μεγαλύτερη πλευρά 400 (width=400 ή height=400 ). π.χ. [img height=400 (κλείνει η αγκύλη) 

[Turambar]

προφανώς ήταν τάιπο που δεν έπεσε στην αντίληψη μου....

δεν είναι θέμα πολίτικαλ κορέκτ... είναι θέμα γιατί το λέει ο καθένας...

το να λες οτι οι γυναίκες κάνουν αυτό, εε και ναι οι άντρες κάνουν αυτό, ναι όλοι οι άνθρωποι οτ κάνουν αυτό...
Δεν έχει νόημα...

Είναι θέμα σημασιολογίας.... αφού συμβαίνει σε όλους... δεν είναι θέμα των γυναικών... γιατί το σχολιάζεις αν δεν θες να προβοκάρεις;

Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, αλλά έχει αυτή την λογική τρύπα πιστεύω. Και δε πιστεύω ότι είσαι φαλοκράτης.
(κολημένος είσαι όπως όλοι μας σε κάποιες "πεποιθήσεις κοινής λογική") (φτου καταραμένη κοινή λογική) (άσχετο)

[Verminoz]

Φίλε Τουράμπαρ μην κολλάς σε λέξεις

Δεν θέλω να προβοκάρω, δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου. Απλά επειδή το όλο θέμα όπως το έθεσε η pstp αφορούσε τις γυναίκες, γι αυτό και εγώ το έθεσα έτσι. Αν το θέμα αφορούσε τους άντρες θα έλεγα: "οι άντρες αυτό και οι άντρες το άλλο", δεν τίθεται θέμα.

Υ.Γ. Προσωπικά προτιμώ την αφηρημένη σκέψη όμως δυστυχώς οι άνθρωποι ακόμα δεν έχουν μάθει να επικοινωνούν βάσει αυτής...

[Turambar]

Οπότε, αν της έλεγες... οι άνθρωποι κάνουν έτσι ούτως ή άλλως, δεν θα στην πέφτανε.. αλλά ήξερες ότι θα στην πέφτανε...


Δεν το έκανες πραγματικά αυτό... αλλά μοιάζει με προβοκάτσια

[Verminoz]

Χμμμ, ναι έχεις δίκιο. Ήξερα ότι μάλλον θα μου την πέσουν με αυτό τον τρόπο αλλά ήλπιζα να μην το κάνουν. Πάντως δεν υπήρχαν προβοκατόρικες προθέσεις, κάθε άλλο...

[4Dcube]

Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, αλλά έχει αυτή την λογική τρύπα πιστεύω. Και δε πιστεύω ότι είσαι φαλοκράτης.
(κολημένος είσαι όπως όλοι μας σε κάποιες "πεποιθήσεις κοινής λογική") (φτου καταραμένη κοινή λογική) (άσχετο)

Ο "κοινός νους"...
Ζοσέ Σαραμαγκού έχετε διαβάσει;
Πολύ ενδιαφέροντα πράγματα...
Ο κοινός νους μας επαναφέρει στην πραγματικότητα, αλλά μερικές φορές μας αποτρέπει να φερθούμε ανθρώπινα...

[pstp]

Veminoz και Turambar,

εγώ απλώς ήθελα να θίξω το γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν επέκταθει σε πολλούς τομείς
και καταπιάνονται με πολλά πράγματα,πράγμα δύσκολο γι 'αυτές,όχι όμως απαραίτητα ακατόρθωτο(κατ'εμε βέβαια).
Ο Verminoz έφερε στη κουβέντα τα δυτικά πρότυπα της γυναίκας που είναι "απελευθερωμένη κοινωνικά",χαμένη μέσα στον κόσμο του υπερκαταναλωτισμού,κλπ,κλπ...ως αιτία της αποξένωσης της γυναίκας από οικογένεια και νοικοκυριο,με το οποίο συμφωνώ.Φρόντισα ωστόσο να τονίσω ότι τα προτυπα αυτά έχουν επηρεάσει και τους άντρες(και νομίζω ότι συμφώνησε και ο  Verminoz),και έτσι έρχομαι στα λόγια σου Turambar,ότι μιλάμε γενικα για τους ανθρώπους,

Επομένως νομίζω ότι ξεκαθαρίστηκαν οι απόψεις όλων μας!!!YUPPI!!!   

[Verminoz]

4DCube έχεις συχνά την μαγική ιδιότητα να είσαι εντελώς 
Να το κοιτάξεις αυτό

pstp 

Νομίζω πως έβαλες επιτυχώς τα πράγματα στην θέση τους

[Turambar]

χαχαχα... οδηγείτε εύκολα ο κύβος, αλλά δεν φταίει μόνο αυτός


Και pstp, οι γυναίκες δεν έχουν χάσει την επαφή τους με το νοικοκυριό. Οι άντρες το έχουν χάσει. Εδώ και μερικές δεκάδες χιλιάδων χρόνων.

Οι ανάγκες για αυτό έχουν ξεπεραστεί, καιρό να ξεπεραστούν και οι προκαταλήψεις, τα ταμπού και τα κολήματα.

Με άλλα λόγια... Οι γυναίκες κάνουν υπερβολικά πολλά, είστε πολύ καλές αλλά πρέπει να αλλάξετε αυτά που απαιτούν οι άλλοι από εσάς, αλλάζοντας πρώτα αυτά που απαιτείται εσείς από εσάς...

[pstp]

Ομολογουμένως το τελευταίο ήταν πολύ καλό Turambar!!!Χαίρομαι που αναγνωρίζεις ότι κάνουμε πολλά και προσωπικά θα φροντίσω να ακολουθήσω την τελευταία σου φράση..."Να αλλάξω αυτά που απαιτώ από τον εαυτό μου..."Μ'άρεσε...Για να δούμε,θα πετύχει???
 8) 8) 8)

[Nessa NetMonster]

Αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω ρε Νέσσα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ. Υπάρχουν πολλά άλλα εκτός από τον φεμινισμό και τον φαλλοκρατισμό.

Όπως;

Είναι άκρως ρατσιστικό αυτό που λες και ισοπεδωτικό.

Καθόλου.

Στην αμερική μετά το σκάνδαλο Λεβίνσκι, η κοινή γνώμη ευαισθητοποιήθηκε πολύ στις περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης φυσικά με την καθοδήγηση της τηλεόρασης, μια και η τηλεόραση αποτελεί την ανθρώπινη συνείδηση του σύγχρονου αμερικανού. Η κατάσταση πιέστηκε τόσο που φτάσαμε πλέον στο αντίθετο άκρο. Τώρα πια, αν ο εργοδότης αγγίξει κατά λάθος τον αγκώνα της υπαλλήλου του τον πάνε στα δικαστήρια για σεξουαλική παρενόχληση. Το δικαστήριο για να ικανοποιήσει την κοινή γνώμη και την οργή της 4ης εξουσίας βγάζει φυσικά ένοχο, και χωρίς πολλές πολλές αποδείξεις, ο οποίος πληρώνει δισεκατομμύρια στα και μπαίνει στην φυλακή στα καλά καθούμενα. Αυτό είναι αλήθεια. Έχουν αποδειχτεί δικαστικές πλάνες. Αυτό δεν είναι ακραία εκδήλωση φεμινισμού;;; Από εκεί που τις εκμεταλλεύονταν τώρα γίναν οι γυναίκες εκμεταλλευτές.

Ναι, υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις. Παντού υπάρχουν δικαστικές πλάνες, όχι μόνο σε θέματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Δε φταίει ο φεμινισμός γι'αυτό. Και φυσικά, κανένας δεν εμποδίζει και τους άντρες να κάνουν το ίδιο.

Επίσης η σύγχρονη ελληνίδα αρνείται να μάθει να μαγειρεύει και να καθαρίζει το σπίτι της από κόμπλεξ μήπως και της κολλήσουν την ρετσινιά της νοικοκυράς. Δηλαδή προτιμά να τρώει σουβλάκια και πίτσα και να μην πλένει τα πιάτα προκειμένου να μην την πουν νοικοκυρά. Λες και είναι κακό ας πούμε. Ή λες και αν πλύνει τα πιάτα θα γίνει ξαφνικά λιγότερο "γυναικάρα".

Σύγκρινε το ποσοστό των ανδρών που ξέρουν να μαγειρεύουν με το αντίστοιχο ποσοστό των γυναικών. Ποιο πρότυπο λοιπόν έκανε το μεγαλύτερο κακό;

Μήπως το στρες και η εργασιομανία είναι εκείνα που οδηγούν στην έλλειψη επικοινωνίας και στην αδιαφορία;;; Φυσικά και ΝΑΙ!!! Μα τι άλλο;;; Μη μου πεις ασυμφωνία χαρακτήρων γιατί όταν υπάρχει αγάπη όλα βρίσκονται. Η ασυμφωνία χαρακτήρων χώριζει μόνο 1 στα 1000 ζευγάρια που πραγματικά αγαπιούνται. Πρέπει να είναι πολύ ακραία περίπτωση.

Και πάλι: Σύγκρινε το ποσοστό των ανδρών που απορροφούνται στην καριέρα τους με το αντίστοιχο ποσοστό των γυναικών. Ποιο πρότυπο λοιπόν έκανε το μεγαλύτερο κακό;

[Cyberkat]

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ

Βία χωρίς όνομα!

Είναι αλήθεια πως τούτες τις μέρες οι Παπαληγούρας -Βουλγαράκης έχουν άλλα τρεξίματα. Η συζήτηση, ωστόσο, του νομοσχεδίου για την ενδο-οικογενειακή βία δεν πρέπει να καθυστερήσει άλλο. Σε τελική ανάλυση, είναι ένα ζήτημα σαφέστερο από τις υποκλοπές.

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ. ΙΟΣ e-mail

Το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας είναι έτοιμο και αναμένεται η συζήτησή του στη Βουλή. Την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών (25 Νοεμβρίου) επέλεξε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Α. Παπαληγούρας, να το παρουσιάσει, ενώ την ίδια ακριβώς ημέρα πριν από έναν χρόνο (25.11.2004) έντεκα γυναίκες βουλευτές της Ν.Δ. είχαν καταθέσει πρόχειρη πρόταση νόμου με το ίδιο αντικείμενο.

Καθώς οι συμβολισμοί έχουν τη σημασία τους, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να πείσει ότι με το νομοσχέδιο που φέρνει στη Βουλή απαντά σε μια σοβαρή θεσμική εκκρεμότητα: τη νομοθετική ρύθμιση του προβλήματος της βίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στο πλαίσιο της οικογένειας. Το μήνυμα ωστόσο που εκπέμπεται ταυτόχρονα από τα υπουργικά -και όχι μόνο- χείλη είναι ότι το νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει την υποχρέωση της πολιτείας για την προστασία της οικογένειας και την ειρηνική συμβίωση των μελών της.

Διόλου τυχαία, ένα νομοθέτημα που «θα διασφαλίζει τη γαλήνη της οικογένειας» υποσχέθηκε ο κ. Παπαληγούρας σε πρόσφατη τοποθέτησή του στη Βουλή. Μένει να δούμε τι ακριβώς επιχειρείται με το προτεινόμενο για ψήφιση νομοσχέδιο.

Είναι βέβαιο πως η κατάθεση ενός νομοσχεδίου για την ενδοοικογενειακή βία συνιστά σταθμό σε μια υπόθεση που εκκρεμεί εδώ και καιρό. Πάγιο αίτημα φεμινιστικών και γυναικείων οργανώσεων, η θεσμική αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών στο εσωτερικό της οικογένειας παρουσίασε αδικαιολόγητη καθυστέρηση, παρά τις κατά καιρούς διαβεβαιώσεις των (εκάστοτε) αρμοδίων ότι επίκειται η λύση του προβλήματος. Τα τελευταία ωστόσο χρόνια, η διάσταση λόγων και έργων -κι αυτό αφορά λίγο πολύ ολόκληρο το πολιτικό φάσμα- εμφανιζόταν ακόμη μεγαλύτερη: καθώς η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών είχε πια αποκτήσει ρητό περίγραμμα και γινόταν όλο και περισσότερο αντιληπτή ως κοινωνικό πρόβλημα, η ανυπαρξία μιας κάποιας θεσμικής αποτύπωσης και αντιμετώπισής της φάνταζε σαν ένας ασυγχώρητος αναχρονισμός.

Νομοσχέδιο-φάντασμα

Ούτως ή άλλως, η συγκεκριμένη νομοθετική υστέρηση αμαύρωνε την εικόνα της χώρας στους διεθνείς και ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Πρόσφατα ακόμη, η αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ εγκαλούσε την Ελλάδα για έλλειψη ειδικών νομοθετικών ρυθμίσεων που να ποινικοποιούν την ενδοοικογενειακή βία και τον συζυγικό βιασμό. Στο κλίμα αυτό, ήταν προφανές ότι το νομοθετικό κενό έπρεπε πλέον να καλυφθεί. Και μάλιστα σύντομα.

Η τελευταία φάση της όλης υπόθεσης ξεκινάει τον Ιανουάριο του 2000, όταν με απόφαση του τότε υπουργού Εσωτερικών συγκροτήθηκε διυπουργική επιτροπή για να μελετήσει το πρόβλημα και να συντάξει σχετικό νομοσχέδιο. Το σχέδιο νόμου κατατέθηκε στον υπουργό Εσωτερικών τον Οκτώβριο του 2002, ενώ το υπουργείο Δικαιοσύνης ανέλαβε την τελική επεξεργασία του.

Εκτοτε αγνοούνταν τα ίχνη του, έως ότου, πολύ μετά την αλλαγή της κυβέρνησης, η πρόεδρος της επιτροπής και γραμματέας Ισότητας επί ΠΑΣΟΚ, Ε. Μπέκου, δήλωσε ότι δεν έγινε δυνατό να κατατεθεί το νομοσχέδιο στη Βουλή λόγω της προκήρυξης των εκλογών τον Ιανουάριο του 2004. Οπως και να έχει, το νομοσχέδιο αυτό υπήρξε ένα συνεκτικό νομοθέτημα 34 άρθρων το οποίο, όπως προκύπτει και από την εισηγητική του έκθεση, επιχειρούσε να ορίσει τη βία κατά των γυναικών, προσέγγιζε τις αιτίες που την προκαλούν ως απόρροια των σχέσεων εξουσίας ανάμεσα στα φύλα και πρότεινε συγκεκριμένες μεθόδους αντιμετώπισης και πρόληψής της.

Οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σήμερα εγκωμιάζουν με κάθε ευκαιρία το νομοσχέδιό «τους» δεν έχουν δώσει επαρκείς εξηγήσεις για τους λόγους που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «δεν πρόλαβε» να το ψηφίσει. Εξάλλου, ακόμη και επί κυβέρνησης Ν.Δ. αρνήθηκαν, όταν προκλήθηκαν σχετικά, να το καταθέσουν προς συζήτηση.

Το ουδέτερο φύλο της βίας

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση αγνόησε συστηματικά την ύπαρξη του έτοιμου νομοσχεδίου. Στο μεταξύ, καθώς είχαν πια πυκνώσει και οι διαμαρτυρίες των ενδιαφερόμενων οργανώσεων για την καθυστέρηση, έντεκα βουλευτές της Ν.Δ., όλοι γυναίκες, κατέθεσαν στις 25 Νοεμβρίου 2004 μία και μοναδική παράγραφο την οποία βάφτισαν «Πρόταση νόμου για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας». Μερικούς μήνες αργότερα ανακοινωνόταν από τη Γραμματεία Ισότητας και το υπουργείο Εσωτερικών η συγκρότηση ομάδας εργασίας για την επεξεργασία ενός νέου νομοσχεδίου.

Τον Ιούλιο του 2005, η ομάδα έκανε γνωστό ότι στα στενά χρονικά όρια που διέθετε δεν μπόρεσε να συντάξει σχέδιο νόμου και αντ' αυτού επέλεξε να υποβάλει «Πόρισμα με τις βασικές διαπιστώσεις και προτάσεις της».

Το πόρισμα δέχθηκε σφοδρή κριτική από φεμινιστικές και γυναικείες οργανώσεις, η οποία επικεντρώθηκε σε δύο κυρίως σημεία: την ανομολόγητη πλην σαφή πρόθεσή του να στηρίξει πάση θυσία την οικογένεια και την πρότασή του για εισαγωγή ενός συστήματος ποινικής διαμεσολάβησης μεταξύ των διαδίκων.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο απορρίφθηκε στη Βουλή το σχέδιο νόμου των έντεκα βουλευτών της Ν.Δ., ενώ αναγγέλθηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης ως επικείμενη η κατάθεση ενός πλήρους νομοσχεδίου («Ιός» 15.11.05). Το νομοσχέδιο παρουσιάστηκε τελικά από τον κ. Παπαληγούρα τον Νοέμβριο: ο θεσμός της δικαστικής διαμεσολάβησης, η αναγνώριση του βιασμού εντός γάμου, η απαγόρευση της σωματικής βίας εις βάρος των ανηλίκων ως μέσου σωφρονισμού και η επέκταση των μέτρων κατά της ενδοοικογενειακής βίας σε περιπτώσεις σταθερής συμβίωσης χωρίς γάμο διαφημίστηκαν από τον υπουργό ως σημαντικές τομές που εισάγονται με το νέο νομοθέτημα.

Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι τόσο απλά: το προτεινόμενο νομοσχέδιο όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα το οποίο έρχεται να επιλύσει, αλλά αρνείται ακόμη και να το κατονομάσει. Στην πραγματικότητα, βρίσκεται πιο πίσω ακόμη και από το (ήδη προβληματικό) πόρισμα που επεξεργάστηκε η ομάδα εργασίας του υπουργείου Εσωτερικών. Η βία εις βάρος των γυναικών δεν γίνεται αντιληπτή ως κοινωνικό πρόβλημα, αντιθέτως διαχέεται μέσα σε ένα αδιαφοροποίητο σύνολο βίαιων συμπεριφορών που σημειώνονται στο εσωτερικό της οικογένειας. Στη λογική αυτή, τα (ενήλικα) μέλη της οικογένειας ενδέχεται να εναλλάσσονται στον ρόλο εκείνου που κακοποιεί και εκείνου που κακοποιείται. Συνεπές με την εξαιρετικά παρωχημένη αυτή πρόσληψη της βίας, το νομοσχέδιο του κ. Παπαληγούρα αναθέτει στον ρυθμιστικό ρόλο της πολιτείας την «αρμονική συμβίωση» των προσώπων στο πλαίσιο της οικογένειας και ξεκαθαρίζει ρητά ότι «δεν επιδιώκει να παρέμβει στην ιδιωτική ζωή των μελών της και δεν θίγει ήθη, αξίες και αρχές, όπως αυτές διαμορφώνονται στην ελληνική κοινωνία».

Από την αρχική αυτή παραδοχή προκύπτουν και οι επιμέρους ρυθμίσεις: ποινικοποιούνται μόνον οι «σοβαρότερες και επαχθέστερες» μορφές βίας, ο θεσμός της διαμεσολάβησης δείχνει να διευκολύνει τον δράστη, καθώς αναστέλλει τη δίωξή του εφόσον δώσει το «λόγο της τιμής» του ότι δεν θα επαναλάβει τη βίαιη πρακτική του, ενώ η «αρωγή των θυμάτων» παραμένει κενό γράμμα. Στο πλαίσιο αυτό, ο τρόπος με τον οποίο εισάγεται ο συζυγικός βιασμός, καθώς και η επέκταση των μέτρων στις περιπτώσεις συμβίωσης χωρίς γάμο, προδίδουν την αμήχανη προσπάθεια εναρμονισμού με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές νομοθεσίες και σχετίζονται με τις συγκεκριμένες πιέσεις που έχουν ασκηθεί στη χώρα από αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς.

Στήριξη των γυναικών ή στήριξη της οικογένειας; Γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις έχουν ήδη διατυπώσει ρητά και τεκμηριωμένα τις αντιρρήσεις τους για το προτεινόμενο νομοθέτημα. Η επικείμενη συζήτηση στη Βουλή θα δείξει κατά πόσον (και από ποιες/ποιους) υπάρχει η πολιτική βούληση ώστε η
 βία κατά των γυναικών στο εσωτερικό της οικογένειας να αποκτήσει και πάλι το όνομά της.

Ελευθεροτυπία
12/2/06

[Cyberkat]

Αστυνομικές διευθετήσεις

Αν πιστέψουμε τον κ. Βουλγαράκη, η ΕΛ.ΑΣ. έχει αλλάξει πρόσωπο σε ό,τι αφορά τη στάση των υφισταμένων του απέναντι στις γυναίκες που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία.

Στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε αν συμβουλευτούμε την μπροσούρα με τίτλο «Η αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας», επίσημη έκδοση της Ελληνικής Αστυνομίας (Απρίλιος 2005). Η εμπειρία ωστόσο πολλών γυναικών που καταφεύγουν στη αστυνομία για να καταγγείλουν την κακοποίησή τους έρχεται να αμφισβητήσει την εξωραϊσμένη εικόνα μιας «εκσυγχρονισμένης», υποτίθεται, υπηρεσίας που καλλιεργεί η ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης.

Νωπή είναι ακόμη η καταγγελία για την αδιαφορία που επέδειξαν οι υπεύθυνοι του Α.Τ. Αγίων Αναργύρων όταν τους ζητήθηκε να ασχοληθούν με ένα περιστατικό βαρύτατης συζυγικής κακοποίησης.

Το πρόβλημα είναι γνωστό: συχνά οι αστυνομικοί υποβαθμίζουν τη σημασία της ιστορίας που τους αφηγούνται τα θύματα της κακοποίησης και, κινούμενοι λίγο πολύ στη λογική του νομοσχεδίου του κ. Παπαληγούρα, συμβουλεύουν τις γυναίκες να «δώσουν τόπο στην οργή» προκειμένου να «σώσουν» την οικογένειά τους. Εκείνο που δεν είναι γνωστό είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις οι αστυνομικοί, συνειδητά ή μη, φροντίζουν να απαλείψουν τα ίχνη του συγκεκριμένου εγκλήματος. Αρκεί μια ματιά στα βιβλία συμβάντων για να αντιληφθούμε ότι στην αστυνομική ορολογία η ενδοοικογενειακή κακοποίηση μεταφράζεται σε «οικογενειακό επεισόδιο» μεταξύ «δύο ατόμων». Τα πρόσωπα παραμένουν χωρίς φύλο και η φύση της «διαφοράς» τους ασαφής.

Υπάρχουν ασφαλώς και χειρότερα: Προ καιρού, η Κ. Ζ. δέχθηκε επίθεση από τον εν διαστάσει σύζυγό της. Ο άντρας προσπάθησε να παραβιάσει με κλοτσιές την πόρτα του διαμερίσματός της. Εβριζε και απειλούσε. Τα παιδιά ξύπνησαν και άρχισαν να κλαίνε τρομοκρατημένα, ενώ κάποιοι γείτονες έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει. Η Κ. Ζ. τηλεφώνησε στην αστυνομία και σε λίγο έφτασε ένα περιπολικό. Ο άντρας είχε μόλις φύγει. Ο αστυνομικός διαπίστωσε τις ζημιές στην πόρτα, συνομίλησε μαζί της, τη ρώτησε αν επιθυμεί να υποβάλει μήνυση και ανέλαβε να βρει το σύζυγό της για να του γίνει σύσταση.

Υστερα από μερικές ημέρες, η Κ. Ζ. ζήτησε βεβαίωση του περιστατικού από τη Διεύθυνση Αμεσης Δράσης της ΓΑΔΑ. Της χορηγήθηκε «Απόσπασμα του ημερησίου δελτίου» του περιπολικού το οποίο ανέφερε επί λέξει τα εξής: «Ωρα 23.27. Διεύθυνση... Ενοχλητικό άτομο. Ωρα 23.29. Προς Κέντρο. Αφιξη. Αναφέρω στο σημείο ουδείς μας ανέμενε και ουδέν διαπιστώθηκε. Ενημερώθηκε το Κέντρο». Ουδείς, λοιπόν, τους ανέμενε και ουδέν διαπιστώθηκε.

Η Κ. Ζ. επανέρχεται με νέα αίτηση-ένσταση, στην οποία αφηγείται με λεπτομέρειες τα γεγονότα, σημειώνει ονόματα μαρτύρων (γειτόνων) που ήταν παρόντες στη σκηνή και καταλήγει ζητώντας τα ονόματα των αστυνομικών που χειρίστηκαν την υπόθεση. Στην απάντησή του, ο υπεύθυνος υποδιευθυντής αναφέρει ότι, σύμφωνα με το αρχείο της υπηρεσίας, το 100 δέχθηκε τηλεφώνημα από άτομο που δήλωσε ότι ονομάζεται Κ. Ζ. και κατήγγειλε ότι «ενοχλητικό άτομο προσπαθεί να σπάσει την πόρτα», αλλά ότι ο αστυφύλακας που ανέλαβε το περιστατικό λείπει σε άδεια.

Στην τελική της απάντηση, η αστυνομική διεύθυνση περιγράφει επιτέλους το περιστατικό: «Εκ παραδρομής ο αστυφύλακας ... ανέγραψε στην αρχική του εγγραφή ότι ουδείς στο σημείο ανέμενε και ουδέν διαπιστώθη, ενώ το σωστό είναι ότι στην είσοδο του διαμερίσματος τον ανέμενε η Κ. Ζ. που του δήλωσε ότι είχε βίαιο επεισόδιο με τον εν διαστάσει σύζυγό της, ο οποίος είχε μεταβεί στο σημείο πιωμένος και την απειλούσε κλοτσώντας την πόρτα του διαμερίσματός της, ενώ τα δύο παιδιά της ούρλιαζαν από το φόβο τους. Ο επιληφθείς αστυνομικός [...] διαπίστωσε φθορές στην πόρτα εισόδου. Εγένοντο υποδείξεις και αναζητήσεις του εν λόγω ατόμου [του συζύγου] πλην όμως δεν ανευρέθη».

Είναι προφανές ότι, αν η Κ. Ζ. δεν είχε επιμείνει, τα ίχνη του «επεισοδίου» θα είχαν χαθεί. Επρεπε να επανέλθει επικαλούμενη και τη μαρτυρία των γειτόνων της για να δεήσει η υπηρεσία να «θυμηθεί» τι ακριβώς είχε συμβεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Chris Corrin

«La violence masculine contre les femmes: resistance et recherche feministes» (περιοδικό «Nouvelles Questions Feministes» 3-4/18 (1997), σ. 9-47)

Φεμινιστικές αναγνώσεις της βίας εις βάρος των γυναικών. Αμφισβήτηση των προσεγγίσεων που αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως παθητικά θύματα.

Jalna Hammer

«Βία και κοινωνικός έλεγχος των γυναικών» (μετάφραση Γεωργία Παπαγεωργίου, περιοδικό «Σκούπα» 2/1979, σ. 80-93)

Από τις πρώτες θεωρητικές απόπειρες κατανόησης του χαρακτήρα της ανδρικής βίας εις βάρος των γυναικών. Η έκταση του κοινωνικού αυτού φαινομένου, ο ρόλος του κράτους, η διαπλοκή φύλου και τάξης.

Ignacio Ramonet

«Οι άνδρες βλάπτουν σοβαρά τις γυναίκες» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 25.07.2004)

Οι τρομακτικές διαστάσεις της ενδοοικογενειακής κακοποίησης των γυναικών στην Ευρώπη. Πρόταση για τη συγκρότηση ενός μόνιμου διεθνούς δικαστηρίου για τη βία κατά των γυναικών.

Καίτη Παπαρρήγα- Κωσταβάρα

«Νομοσχέδιο για την "ενδοοικογενειακή βία". Δεν λύνει το πρόβλημα, αντίθετα δημιουργεί προβλήματα» (εφ. «Η Εποχή», 18.12.2005, http://www.epohi.gr)

Κριτική του νομοσχεδίου τόσο ως προς το γενικό πνεύμα του (πάση θυσία στήριξη της οικογένειας) όσο και ως προς τις επιμέρους διατάξεις του. Εμφαση στο θεσμό της διαμεσολάβησης.

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

http://www.femnetsalonica.gr

Η πλούσια σε πληροφορίες ιστοσελίδα του Δικτύου Γυναικών Θεσσαλονίκης. Οι δραστηριότητες της Πρωτοβουλίας Γυναικών Ενάντια στην Κακοποίηση και τα υλικά της συζήτησης για τη νομοθετική ρύθμιση της ενδοοικογενειακής βίας. Βλ. -μεταξύ άλλων- την κριτική του νομοσχεδίου από τη δικηγόρο Αθηνά Γιούλιαρου.




Ο ΙΟΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 12/02/2006

   

[apostolos1986]

Μπέτι Φρίνταν, μια πολύ επίκαιρη Αμερικανίδα

Της Μαριλιας Παπαθανασιου/ mpapathanasiou@kathimerini.gr

«Το βιβλίο βρίθει από ισοπεδωτικές γενικότητες που παρότι έχουν δόση αλήθειας, συσκοτίζουν τα ουσιαστικότερα ζητήματα. Είναι επιφανειακό να κατηγορεί κανείς την κοινωνία, τον σύγχρονο πολιτισμό και τα γυναικεία περιοδικά. Τι εμποδίζει τις σημερινές γυναίκες να διαβάζουν έντυπα που ασχολούνται με ζητήματα εσωτερικής και διεθνούς πολιτικής; Παραφράζοντας μια διάσημη ρήση, το πρόβλημα, κυρία Φρίνταν, δεν είναι στον πολιτισμό μας αλλά στους εαυτούς μας».

Με αυτές τις φράσεις υποδέχτηκαν οι βιβλιοκριτικοί της εφημερίδας Τhe Νew York Times, τον Απρίλιο του 1963, το βιβλίο της Μπέτι Φρίνταν, με τίτλο «The Feminine Mystique», που έμελλε να γίνει η βίβλος για εκατομμύρια γυναίκες στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο. Το βιβλίο που αποκαθήλωνε τον μύθο της ευτυχισμένης ζωής των αστών παντρεμένων Αμερικανίδων στα προάστια, εκφραστής του οποίου υπήρξε και η ίδια η συγγραφέας, κατά τη διάρκεια της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου.

Η Μπέτι Φρίνταν επανήλθε στην επικαιρότητα, με τον θάνατό της στις 4 Φεβρουαρίου, την ημέρα που συμπλήρωνε τα 85 της χρόνια. Κείμενα γιʼ αυτήν δημοσιεύτηκαν σχεδόν σε όλο τον δυτικό Τύπο – για τον υπόλοιπο κόσμο αμφιβάλλουμε αν γνώριζε καν το όνομά της. Κείμενα παντός είδους, περιγραφικά, μαρτυρίες, σύντομες αναλύσεις του έργου της. Θυμηθήκαμε, λοιπόν, τη ζωή αυτής της κόρης Ρωσοεβραίων μεταναστών, που έκανε λαμπρές σπουδές Ψυχολογίας, που δεν συνέχισε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, εξαιτίας των πιέσεων του τότε αγαπημένου της, ενός νεαρού γιατρού, ο οποίος ένιωθε ότι απειλείται από μια τόσο έξυπνη γυναίκα. Θυμηθήκαμε το μακρινό και επαναστατικό 1966, όταν η Φρίνταν μετά τη φήμη που της χάρισε το βιβλίο της, ίδρυσε την Εθνική Οργάνωση Γυναικών, (NOW) της οποίας προήδρευσε επί μια πενταετία. Θυμηθήκαμε τους πύρινους λόγους περί ισότητας των δύο φύλων, που εκφωνούσε η Φρίνταν στις εκδηλώσεις του «κινήματος», με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη πορεία στην Πέμπτη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, τον Αύγουστο του 1970.

Θυμηθήκαμε όλες αυτές τις εικόνες του παρελθόντος, διαποτισμένες με την αθωότητα του πνεύματος της εποχής. Ποιος αλήθεια διανοείται σήμερα ότι τέτοιες εικόνες μπορούν να επαναληφθούν; Παρότι πέτυχε πολλά, το φεμινιστικό κίνημα έχει ταυτιστεί στο μυαλό πολλών νεότερων με αστείους φανατισμούς γυναικών οι οποίες πυρπολούν δημοσίως τους στηθόδεσμούς τους. Και στην καλύτερη περίπτωση, στο δικαίωμα των γυναικών να βγουν και να διασκεδάσουν μόνες τους, χωρίς ανδρική συντροφιά (εικόνα που αναπαράγεται σχεδόν ευλαβικά, κάθε χρόνο, σε αρκετά φωτογραφικά ρεπορτάζ περιοδικών, για τις εκδηλώσεις με αφορμή την 8η Μαρτίου, διεθνή ημέρα της γυναίκας).

Η Μπέτι Φρίνταν, όμως, η Αμερικανίδα Σιμόν ντε Μποβουάρ, όπως την αποκάλεσαν, δεν απέρριπτε συλλήβδην το ανδρικό φύλο. Πίστευε ότι οι γυναίκες μπορούν και πρέπει να ζουν σε συνεργασία με τους άνδρες. Γνώριζε όμως καλά ότι το ζήτημα της ισότητας των φύλων είναι πρωτίστως πολιτικό και ότι συνήθως την πολιτική τη διαμορφώνουν, στην εποχή της αλλά και σήμερα, κατά κύριο λόγο οι άνδρες. Θυμάστε αλήθεια τα ειρωνικά σχόλια των «συντρόφων» της στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, όταν η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, σύντροφος του γραμματέα του κόμματος, Φρανσουά Ολάντ, εξεδήλωσε την επιθυμία να διεκδικήσει, όπως και εκείνος, το χρίσμα του υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, το 2007; «Και ποιος θα φροντίζει τα παιδιά;» είπαν τότε ορισμένοι «προοδευτικοί» Γάλλοι σοσιαλιστές…

Αυτό και μόνο το σχόλιο απαντά στην απορία του βιβλιοκριτικού των Νew York Times, για το βιβλίο της Φρίνταν, το 1963, για το ποιος εμποδίζει τις γυναίκες να διαβάζουν και να ασχολούνται με τη διεθνή πολιτική…

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ