Στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ. τρίχα που ανήκει σε μέλος του «Επαναστατικού Αγώνα»

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[Godhatesusall]

once moar sum lenin
(οι υπογραμμίσεις δικές μου)

"Το κράτος - λέει ο Ένγκελς, βγάζοντας τα συμπεράσμα­τα από την ιστορική του ανάλυση - δεν είναι καθόλου μια δύναμη που επιβλήθηκε στην κοινωνία απ' έξω. Το κράτος δεν είναι επίσης «η πραγματικότητα της ηθικής ιδέας», «η εικόνα και η πραγματικότητα του λογικού», όπως ισχυρίζεται ο Χέγκελ. Το κράτος είναι προϊόν της κοινωνίας σε ορι­σμένη βαθμίδα εξέλιξης. Το κράτος είναι η ομολογία ότι η κοινωνία αυτή μπερδεύτηκε σε μιαν άλυτη αντίφαση με τον εαυτό της, διασπάστηκε σε ασυμφιλίωτες αντιθέσεις, που δεν έχει τή δύναμη να τις εξορκίσει. Και για να μη φθεί­ρουν τον εαυτό τους και την κοινωνία σ' έναν άκαρπο αγώνα αυτές οι αντιθέσεις, οι τάξεις με τ' αντιμαχόμενα οικονομικά συμφέροντα, έγινε αναγκαία μια δύναμη, που φαινομενικά στέκει πάνω από την κοινωνία, για να μετριά­ζει τή σύγκρουση, για να την κρατάει μέσα στα όρια της «τάξεως». Κι η δύναμη αυτή, που προήλθε από την κοινω­νία, μα πού βάζει τον εαυτό της πάνω απ' αυτήν, που όλο και περισσότερο αποξενώνεται απ' αυτήν, είναι το κράτος».

Εδώ διατυπώνεται με απόλυτη σαφήνεια η βασική ιδέα του μαρξισμού στο ζήτημα του ιστορικού ρόλου και της σημασίας του κράτους. Το κράτος είναι προϊόν και εκδήλωση του ασυμφιλίωτου των ταξικών αντιθέσεων. Το κράτος εμφανίζεται εκεί, τότε και καθόσον, όπου, όταν και εφόσον οι ταξικές αντιθέσεις δεν μπορούν αντικειμενικά να συμφιλιωθούν. Και αντίστροφα : η ύπαρξη του κράτους αποδείχνει ότι οι ταξικές αντιθέσεις είναι ασυμφιλίωτες. Ακριβώς απ' αυτό το σπουδαιότατο και θεμελιακό σημείο αρχίζει η διαστρέβλωση του μαρξισμού, που ακολουθεί δυο βασικές γραμμές.

Από τη μια μεριά, οι αστοί και προπάντων οι μικροαστοί ιδεολόγοι -αναγκασμένοι κάτω από την πίεση των αδιαφιλονίκητων ιστορικών γεγονότων ν' αναγνωρίσουν ότι το κράτος υπάρχει μόνο εκεί που υπάρχουν ταξικές αντιθέσεις και ταξική πάλη- "διορθώνουν" τον Μαρξ με τρόπο που βγαίνει πως το κρά­τος είναι όργανο συμφιλίωσης των τάξεων. Κατά τον Μαρξ, το κράτος δε θα μπορούσε ούτε να εμφανιστεί, ούτε να διατηρηθεί, αν ήταν δυνατή μια συμφιλίωση των τάξεων. Σύμφωνα με τους μικροαστούς και φιλισταίους καθηγητές και δημοσιολόγους, - που κάθε τόσο επικαλούνται καλόβουλα τον Μαρξ - βγαίνει πως το κράτος ίσα-ίσα συμφιλιώνει τις τάξεις. Κατά τον Μαρξ, το κρά­τος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας, όργανο καταπίεσηs μιας τά­ξης από μιαν άλλη, είναι η δημιουργία της "τάξεως" εκείνης, που νομιμοποιεί και στερεώνει αυτή την καταπίεση, μετριάζοντας τη σύγκρουση των τάξεων. Κατά τη γνώμη των μικροαστών πο­λιτικών, τάξις είναι ακριβώς η συμφιλίωση των τάξεων κι όχι η καταπίεση της μιας τάξης από μιαν άλλη, γι' αυτούς μετρια­σμός τις σύγκρουσης σημαίνει συμφιλίωση κι όχι αφαίρεση από τις καταπιεζόμενες τάξεις ορισμένων μέσων και τρόπων πάλης για την ανατροπή των καταπιεστών.


http://www.marxists.org/ellinika/archive/lenin/works/1917/staterev/ch01.htm

[Ex_Mechanus]

A state? What is that? Well! open now your ears unto me, for now will I say unto you my word concerning the death of peoples. A state, is called the coldest of all cold monsters. Coldly lieth it also; and this lie creepeth from its mouth: "I, the state, am the people"

...

The criminal thus appers as someone whom society should potentially value, instead of looking upon all criminals with derision. The criminal points out something about society that may be in need of change, helping to jolt the rest of us out of complacency. The concept of "punishment" for criminals, then, simply amounts to the "suppression of a revolt," in that it becomes nothing more than an attempt to maintain the mediocre status quo of the herd by imprisoning (or in some cases killing) those who deviate from it.

[Nessa NetMonster]

Προφανώς όχι πάντα. Άμα σκοτώσεις κάποιον γιατί δε σου αρέσει η φάτσα του, δεν παρατηρείς κάτι στραβό στην κοινωνία, απλά εσύ είσαι σαλεμένος.

[Social_waste]

μηπως το παραδειγμα σου ειναι καπως απλουστευτικο?

[Nessa NetMonster]

Μήπως το σκεπτικό του Ex Mechanus χρησιμοποιεί μια αδικαιολόγητη γενίκευση;

[Ex_Mechanus]

σε αυτό το σημείο δεν λέγεται ότι το σύνολο αυτών που δρούν εκτός νόμου, αποτελούν μηχανισμό εντοπισμού λαθών που, κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα προκύψουν και θα διαιωνίζονται στο εντός νόμου (η διαχωριστική γραμμή μπαίνει στα πρότυπα συμπεριφορών που σου επιτρέπουν ή όχι, να αποτελείς κομμάτι του συνόλου που τελεί υπό αυτό το καθεστώς διαχείρησης)

απλά ότι φέρουν την ικανότητα να αποτελέσουν τέτοιον μηχανισμό
εξ' ου και η απλούστευση σε ένα παράδειγμα

[Nessa NetMonster]

Άρα σε ποιες περιπτώσεις, για ποιες εγκληματικές συμπεριφορές και υπό ποιες συνθήκες μπορείς να ισχυριστείς κάτι τέτοιο;

[Ex_Mechanus]

κοίτα, δεν υπάρχει κανείς δεν είναι απόλυτα "έκνομος", όπως κανείς δεν πράττει με πλήρη απουσία υπόβαθρου
το να δράς έξω από τα επιτρεπτά όρια μιας κοινωνίας, δεν σημαίνει ότι δεν δρας μέσα σε κάποια άλλα, ίσως ευρύτερα
κατ' αυτόν τον τρόπο και με τα ερωτήματα που θέτεις καταλαβαίνεις δεν μπορούμε σε αυτό το σημείο να ανιχνεύσουμε το πολύ μεγάλο πλέγμα σχέσεων που δημιουργείται

και το να μιλάμε (όπως και να σκεφτόμαστε) με παραδείγματα δεν θα βοηθήσει στην κατανόηση
σε κάθε περίπτωση σε παραπέμπω στο αρχικό κείμενο

[(Stalin)^2]

μελισσοκόμε εσύ είσαι αντιεξουσιαστής και τα λες, οι άλλοι μπορεί να επιθυμούν ένα κράτος δικαίου

Πάντως εγώ δεν δήλωσα ούτε αντιεξουσιαστής, ούτε αναρχικός, ούτε κομμουνιστής. Αυτές οι έννοιες είναι βαρύτατα φορτισμένες. Προτιμώ να δείχνω με πράξεις τί είμαι και τι δεν είμαι.
Όσον αφορά στο άλλο τώρα, κατά τη γνώμη μου, η έννοια "κράτος δικαίου" αποτελεί την πλήρη αντίφαση. Δεν μπορεί ένα κράτος να είναι δίκαιο. Το κράτος είναι μια αντιδραστική δομή που δεν αφήνει περιθώρια δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη μπορεί να προέλθει μόνο μέω της συλλογικής ελευθερίας (όχι της ατομικής - αυτό είναι ένα χυδαίο ιδεολόγημα). Και συλλογική ελευθερία δεν μπορεί να ανθίσει μέσα σε δομές-κράτη που ζουν και αναπτύσσονται μέσα σε ιεραρχικές σχέσεις. Αυτά, κατά τη γνώμη μου, όπως είπα.

[Nessa NetMonster]

Το κράτος ποτέ δεν είναι "καλό", αλλά δεν είναι αναγκαστικά αντιδραστικό. Εάν γίνει επανάσταση και ιδρυθεί εργατικό κράτος, αυτό θα είναι πρόοδος σε σχέση με αυτό που υπήρχε πριν. Επίσης, θα είναι αναγκαίο, για να καταπιέζει τις τάξεις που πριν κυριαρχούσαν.

Το κράτος, ο στρατός, η αστυνομία, υπάρχουν για να καταπιέζουν. Η ταμπακιέρα είναι ποιον θα καταπιέζουν.

[(Stalin)^2]

Πάλι τα ίδια... Κόμμα νέου τύπου και δικτατορία του προλεταριάτου... Βαριέμαι να ξανακάνω αυτήν την κουβέντα...
Ο σύντροφος τσιγαρίδας πάντως τα είπε καλά σήμερα...

[ΡΕΣΑΛΤΟ]

+1