Για την αθλιότητα των φοιτητικών κύκλων

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πληροφορίες Καθηγητών]

Πληροφορίες Καθηγητών

[Karaμazoβ]

ολοι οι φυσιολογικοι ανθρωποι εχουν κανει την επανασταση τους αλλιως δεν ξερω τι ψυχολογικες επιπτωσεις θα ειχαν

αν δεν υπήρχαν συγκρουσεις ψυχολογικές μεσα στην οικογένεια, τοτε ποιος ο λόγος να κανει καποιος την "επανασταση" του? - ασχετο





γενικά εχω αρχίσει να σκέφτομαι οτι στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία ο φοιτητής εχει παρει τη θέση του φαντάρου. Και εξηγουμαι: πριν 30 χρονια η θητεία ηταν η πρωτη στιγμη για τους νεους που έφευγαν απο το σπίτι τους και έμεναν μονοι τους, αλλα όχι τελειως ανεξάρτητοι. Τοτε η θητεία διαρκούσε 2 και πλέον χρόνια και οι φανταροι αντιμετωπίζονταν απο τις τοπικές κοινωνίες ως μια επιπλέον ειδική ομαδα (ας γινει μια σύγκριση με το πληθος των στρατοπέδων τοτε και το πλήθος των σχολών σημερα ανα την επαρχία).
Στη συνείδηση της κοινωνίας ο νεος στο στρατό "γινόταν ανδρας", δεν έβγαζε αρχίδια προφανως, αλλα ωρίμαζε θεωρητικά και εντασσόταν στην κοινωνια (μετα του έλεγαν και "καλός πολιτης").


Μπορεί να πει κανείς μαλλον οτι αυτό τον ρόλο τον εχει αναλάβει η φοιτητική ζωή σημερα...του προθαλαμου προς την ενταξη στην κοινωνία και τις δομές της...

3.
Όπως οι τελετουργίες γενικά έτσι και οι τελετουργίες διάβασης έχουν συντηρητικό νόημα για την κοινότητα. Κατά τον κοινωνιολόγο της θρησκείας Emile Durkheim οι τελετουργίες συντηρούν πιστά τον πολιτισμό, διατηρούν το status quo και συνέχουν την κοινωνία.

τον Ντυρκέμ θυμαμαι πως τον ανέφερε η Κοινωνιολογία στο Λύκειο...δεν ξερω και πολλα γιαυτον αλλα θυμαμαι οτι απέρριπτε την πάλη των τάξεων και ελεγε οτι οι επαναστασεις ειναι ενα μετρο επαναφορας της κοινωνίας στην ομαλότητα οταν αυτή διαταράσσεται απο εξωτερικούς παράγοντες...

[wesa]

παντα συγγραφω
ε δεν εχει ανοιξει ουτε ενα θεμα με ατομο παραπανω απο 5 post..
και μετα απλα γινεται πανικος απο spam..

ειχα 7 post οταν το ανοιξα... ty

[wesa]

δεν το βλεπω αντιπαραθετικα με κατι απλα αντιλαμβανομαι την πραγματικοτητα πολυπλευρα και το μοντελο του ημιτελη ανθρωπου δεν μου ταιριαζει σενα φοιτητη

και θα φερω απλα ενα αντιπαραδειγμα που ειναι αρκετο για να καταριψει την καθολικοτητα την οποια εκφραζει το αρθρο :

εναν φοιτητη που σπουδαζει και συμμετεχει σε μια μπαντα που παραγει τη δικη της μουσικη και ασχολειται επαγγελματικα με το ζητημα (δεν ειναι ακραιο παραδειγμα και το επαγγελματικα που δινω εχει σημασια) και μια τηλεπερσονα που δημιουργηθηκε μεσω ενος ριαλιτι και αντιπροσωπευει ολο το lifestyle της εποχης μας.  Αφηνεται στην κριση του καθενος η ουσιαστικη πλευρα της ημιτελειας.

θεωρω οτι η κοινωνια εχει πολυ πιο απομωνομενα κομματια απο τους φοιτητες αλλα εδω ερχεται μεγαλη κουβεντα που δεν ξερω ποσο ειμαι διαθετιμενος να τη γραψω αλλα και εσενα προσωπικα εξ σε γνωριζω αν θες τη συζηταμε καμμια φορα

Δεν νομιζω οτι το αρθρο προσπαθει να πει οτι οι φοιτητες ειναι μονοπλευροι ανθρωποι(το οποιο δεν πιστευω οτι εχει οποιαδηποτε εννοια ετσι κι αλλιως) αλλα οτι διεπονται απο το χαρακτηριστικο της “τελετουργικής διάβασης”. Ετσι ο φοιτητης που παιζει μουσικη και σπουδαζει μετα τη "φοιτητικη του ζωη"(μυητικό στάδιο) το πιο πιθανο ειναι οτι ή θα συνεχισει να παιζει μουσικη ή θα συνεχισει να ασχολειται με την "επιστημη" το. Επισης το lifestyle της εποχης μας ειναι κατι πολυ περα απο τις τηλεπερσονες και τα ριαλιτι.

[pandora]

"Ο φιλελευθερισμός, ο συντηρητισμός, ο σοσιαλισμός, συνδέονται με το θεμελιακό μοντέλο της δυτικής κουλτούρας και σκέψης. Μεταφυσικοί και ορθολογιστές, θρησκευόμενοι και άθεοι, φιλελεύθεροι και σοσιαλιστές, ουτοπιστές και ρεαλιστές, μοιράζονται τις ψευδιασθήσεις αυτής της βεβαιότητας. Αρκεί να επιλέξετε τον κατάλληλο "θεράποντα ιατρό", την σωστή Εκκλησία, την ορθή ιδεολογία, την απελευθερώτρια κοινωνική τάξη, το λυτρωτικό κόμμα και θα επέλθει η οριστική ίαση ολων των κοινωνικών ασθενειών.Η πλατωνική και αριστοτελική τελεολογία, η ιουδαϊκή σύλληψη του μεγάλου δημιουργού, η χριστιανική ανθρωπολογία με τις κατηγορίες της, έχουν διαποτίσει τον ορθολογισμό, το Διαφωτισμό, τον φιλελευθερισμό, τον συντηρητισμό, τον κομμουνισμό, τον σοσιαλισμό. Διαμόρφωσαν τελικά το ιστορικό μοντέλο της ευρωπαϊκής σκέψης που βρήκε την τελική του έκφραση στις ιδεολογίες του 19ου αιώνα.

Το όραμα μιας ιδανικής κοινωνίας έχει βαθιές ρίζες στην ανθρώπινη ψυχή, αντλεί από την ασύνειδη νοσταλγία του χαμένου παραδείσου της παιδικής ηλικίας. Όσο πιό αδύναμοι, ανασφαλείς και εξαστημένοι αισθάνονται οι άνθρωποι, τόσο αρπάζονται από τους μύθους της λύτρωσης και της σωτηρίας, μεταφυσικής ή κοσμικής, θρησκευτικής ή ιδεολογικής, αριστερής ή δεξιάς, εθνικής ή οικουμενικής, τόσο νιώθουν ισχυρότερη την έλξη από θεωρίες που τους προσφέρουν φαντασιωτικά μιαν απεριόριστη ατομική και συλλογική ασφάλεια.

Πλήρης χειραφέτηση οριστικά μάλλον δεν θα υπάρξει ποτέ. Μην ξεχνάμε πόσους αιώνες πάσχιζε να επικρατήσει ο ορθολογισμός. Κυριάρχησε, αλλά οι δυνάμεις του ανορθολογισμού παραμένουν πάντοτε ισχυρές.

Δεν υπάρχει ωστόσο, κανένας "μέγας αρχιτέκτων" που θα δημιουργήσει το τέλειο κτίριο. Όμορφα κτίρια φτιάχνονται και θα συνεχίσουν να φτιάχνονται σε άπειρες παραλλαγές. Η αρχιτεκτονική μας επιφυλάσσει μεγαλύτερες εκπλήξεις στο μέλλον. Πολιτικά, αυτό μεταφράζεται στο ότι το παιχνίδι δεν τελειώνει ποτέ. Το κοινωνικό ζήτημα θα είναι πάντα ανεπίλυτο. Στις επόμενες γενιές, η διαφορετικότητα και η ποικιλία θα διαποτίζουν σε απίστευτο βαθμό όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα, όλες τις εστίες των προβλημάτων και των λύσεων σε σχέση με την εποχή των ιδεολογικών στρατοπέδων και των κλειστών κομμάτων. Αυτός ο αγωνιστικός πλουραλισμός είναι ασυμβίβαστος με την έννοια του οριστικού νικητή που εκτοπίζει όλους τους άλλους, ξένος με το modus vivendi της αναγκαστικής συνύπαρξης μέσα στην ασυννενοησία. Απαιτεί μόνο ένα ηθικό ελάχιστο, αυτό της διασφάλισης της διαβούλευσης όλων των μερών. Ένα κοινωνικό ελάχιστο για τη διάχυση της ευημερίας και την κοινωνική συνοχή η οποία αποτρέπει τον αποκλεισμό και τη στέρηση. Και τέλος, ένα δημοκρατικό ελάχιστο που κατοχυρώνει τη συνέχιση - ελεύθερη και ανεμπόδιστη - του παιχνιδιού.Ένας ανοιχτός τρόπος ανάλυσης που βάζει κάθε ισχυρισμό στη βάσανο της αξιολόγησης και του ελέγχου της κοινωνικής πρακτικής. Ούτε νέο Μωυσή, ούτε νέο Μαρξ θα συναντήσουμε στο μέλλον.

Ο Μπέρστάιν, μια ηγετική φυσιογνωμία του σοσιαλισμού, διαπίστωνε ότι δεν επίκειται καμιά αυτόματη κατάρρευση του καπιταλισμού και αμφισβήτησε, πανταχόθεν υβριζόμενος, την απολυτότητα του τελικού σκοπού λέγοντας το κλασσικό "Η κίνηση είναι το πάν, ο σκοπός δεν είναι τίποτα". Ο Ντεκάρτ βεβαια ήρθε πολύ νωρίς και δεν θα μπορούσε ποτε να διανοηθεί ότι ο νόμος της βαρύτητας και το λογικό σύστημα που θεμελίωσε θα πρωταγωνιστούσαν στην πρώτη βιομηχανική επανάσταση και στη δημιουργία ενός κοινωνικού συστήματος, όπως ο καπιταλισμός.

Θα αφήσουμε όλοι αυτοί οι "-ισμοί", όλα αυτά τα φαντάσματα του 19ου αιώνα, να κάνουν κατάληψη στο μυαλό της νέας γενιάς όπως έκαναν στο δικό μας; Μπορούμε, αντ' αυτού, να δώσουμε νέο νόημα με τις παλιές λέξεις. Η εισαγωγή νέων λέξεων μπορεί να είναι εκδήλωση μια ιδεολογικής κρίσης ή να σηματοδοτεί μια "αίρεση" ή την εμφάνιση ενός ανανεωτικού ρεύματος στους κόλπους του παλιού, μια ριζική αναθεώρηση των εννοιών.

Ένα νέο κίνημα καταφεύγει στο παλιό λεξιλόγιο, αλλά στην πραγματικότητα - το ξέρει, δεν το ξέρει - ανατρέπει οριστικά το περιεχόμενό του και εισάγει στην πράξη νέες έννοιες και νέες καταστάσεις. Αυτό έκανε, όπως έχουμε πεί, και ο Μάης του '68. Επιστράτευσε το πιό παλιό κολεκτιβίστικο και ουτοπικό λεξιλόγιο του κομμουνισμού και του αναρχισμού, οι πρωταγωνιστες του φαντασιώνονταν οτι είναι λενινιστές, τροτσκιστές, μαοϊκοί, μπακουνιστές, αλλά στην πραγματικότητα έφεραν την έκρηξη μιας νέας πολύχρωμης ατομοκρατίας και το μεγαλύτερο άνοιγμα σε μια σύγχρονη, ανεκτική, φιλελεύθερη κοινωνία".



ΥΣ Η παραπάνω - αρκετά αιρετική οφείλω να ομολογήσω για τα γούστα μου - άποψη, ανήκει στον Μίμη Ανδρουλάκη, πολιτικό και συγγραφέα. Ανεξαρτήτως διαφωνίας ή συμφωνίας, η άποψη παρουσιάζει ενδιαφέρον, και για κάποιο λόγο μου φάνηκε απόλυτα ταιριαστή ως "καύσιμο" στη συζήτηση που διεξάγεται σ' αυτό το τόπικ και σε κανα - δυο άλλα ακόμη τις τελευταίες μέρες.

[smo]

Δεν νομιζω οτι το αρθρο προσπαθει να πει οτι οι φοιτητες ειναι μονοπλευροι ανθρωποι(το οποιο δεν πιστευω οτι εχει οποιαδηποτε εννοια ετσι κι αλλιως) αλλα οτι διεπονται απο το χαρακτηριστικο της “τελετουργικής διάβασης”. Ετσι ο φοιτητης που παιζει μουσικη και σπουδαζει μετα τη "φοιτητικη του ζωη"(μυητικό στάδιο) το πιο πιθανο ειναι οτι ή θα συνεχισει να παιζει μουσικη ή θα συνεχισει να ασχολειται με την "επιστημη" το. Επισης το lifestyle της εποχης μας ειναι κατι πολυ περα απο τις τηλεπερσονες και τα ριαλιτι.

αυτο το σταδιο τον βγαζει εξω απο την κοινωνια αυτο εννοω μονοπλευρο αλλα προς το παρον δεν με απασχολει ακομη και να συμφωνησω μαζι σου σε αυτο (και ας εχω αντιρησεις), αυτο που θα θελα παρα πολυ θα ειναι να μου περιγραψεις εσυ την αισθηση την οποια εχεις για το lifestyle της εποχης μας 

[Karaμazoβ]

ΥΣ Η παραπάνω - αρκετά αιρετική οφείλω να ομολογήσω για τα γούστα μου - άποψη, ανήκει στον Μίμη Ανδρουλάκη, πολιτικό και συγγραφέα. Ανεξαρτήτως διαφωνίας ή συμφωνίας, η άποψη παρουσιάζει ενδιαφέρον, και για κάποιο λόγο μου φάνηκε απόλυτα ταιριαστή ως "καύσιμο" στη συζήτηση που διεξάγεται σ' αυτό το τόπικ και σε κανα - δυο άλλα ακόμη τις τελευταίες μέρες.

Μεσα απο αυτό το κείμενο, σα να εξηγεί ο ίδιος ο Ανδρουλάκης γιατί κατέληξε στη σοσιαλδημοκρατία, ενω ως φοιτητής ήταν ριζοσπάστης...Η αναφορά στον Μπερστάιν μαλλον δεν ήταν τυχαία.

Γενικά, και τα 2 κείμενα προσπαθούν να κανουν μια ψυχολογική μαλλον ερμηνεία των αιτιων των ριζοσπαστικων ιδεολογιων και οχι τοσο μέσα απο το πρίσμα της ταξικής παλης/κοινωνικών αγωνων,το οποιο εχουμε συνηθίσει, και αυτό τα κανει ενδιαφέροντα...

[pandora]

Μεσα απο αυτό το κείμενο, σα να εξηγεί ο ίδιος ο Ανδρουλάκης γιατί κατέληξε στη σοσιαλδημοκρατία, ενω ως φοιτητής ήταν ριζοσπάστης...Η αναφορά στον Μπερστάιν μαλλον δεν ήταν τυχαία.

Γενικά, και τα 2 κείμενα προσπαθούν να κανουν μια ψυχολογική μαλλον ερμηνεία των αιτιων των ριζοσπαστικων ιδεολογιων και οχι τοσο μέσα απο το πρίσμα της ταξικής παλης/κοινωνικών αγωνων,το οποιο εχουμε συνηθίσει, και αυτό τα κανει ενδιαφέροντα...

Αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο ("Βαμπιρ και Κανίβαλοι"), το γράφει μάλλον πιό πολύ από τη σκοπιά του καπιταλιστή, ούτε κάν του σοσιαλδημοκράτη. Οι προτάσεις του σε ορισμένες περιπτώσεις ξενίζουν, και ομολογώ ότι μου ήταν αρκετά δύσκολο να τις... "καταπιώ", αλλά είναι σίγουρα ενδιαφέρουσες.

[smo]

τωρα το διαβασα το κειμενο του μιμή γενικα για μενα δεν λεει και τιποτα, εκει μονο που αναφερεται στο λεξιλογιο θελω να υπενθυμισω οτι οι λεξεις εξελισονται μαζι με την κοινωνια οποτε αν καποιος χρησιμοποιει μια λεξη "αρχαια" καλυτερα να βρουμε το νοημα που της προσδιδει παρα να τον κατηγορησουμε το υπολοιπο το βρισκω πραγματικα κενο


υγ με μια μονο ερωτηση ειναι μασονος ο μιμης?  (το λεξιλογιο του τον προδιδει παντως , ακου μεγας αρχιτεκτον και αλλα πολλα)

[Godhatesusall]

Το όραμα μιας ιδανικής κοινωνίας έχει βαθιές ρίζες στην ανθρώπινη ψυχή, αντλεί από την ασύνειδη νοσταλγία του χαμένου παραδείσου της παιδικής ηλικίας. Όσο πιό αδύναμοι, ανασφαλείς και εξαστημένοι αισθάνονται οι άνθρωποι, τόσο αρπάζονται από τους μύθους της λύτρωσης και της σωτηρίας, μεταφυσικής ή κοσμικής, θρησκευτικής ή ιδεολογικής, αριστερής ή δεξιάς, εθνικής ή οικουμενικής, τόσο νιώθουν ισχυρότερη την έλξη από θεωρίες που τους προσφέρουν φαντασιωτικά μιαν απεριόριστη ατομική και συλλογική ασφάλεια.

Βέβαια,το όραμα για μια καλύτερη κοινωνία προέρχεται από την νοσταλγία της παιδικής ηλικίας,και όχι από τα σχολεία-φυλακές,τα 700 ευρώ ανασφάλιστη εργασία,τις άπειρες ώρες που τρώμε σε μια διαδικασία που μας αλλοτριώνει(είτε αυτή λέγεται ...τεχνική μηχανική είτε δουλειά) κοκ.Και γαμώ την ψυχανάλυση μας έκανε ο μίμης.

Πλήρης χειραφέτηση οριστικά μάλλον δεν θα υπάρξει ποτέ. Μην ξεχνάμε πόσους αιώνες πάσχιζε να επικρατήσει ο ορθολογισμός. Κυριάρχησε, αλλά οι δυνάμεις του ανορθολογισμού παραμένουν πάντοτε ισχυρές.

Α,εντάξει,βάλαμε ταφόπλακα στην ιστορία.Και ο τσάρος στην Ρωσία έλεγε:"Ε,σιγά μην γίνει επανάσταση",και μετά τον κρέμασαν.

Όποιος διακηρύττει το "τέλος της ιστορίας" -και το λέω ξεκάθαρα- είναι είτε ζώον είτε σκοπίμως παραποιεί την ιστορία.Και επειδή ο Ανδρουλάκης μόνο ζώον δεν είναι,μάλλον κρύβει πίσω από "ορθολογισμούς" την δικιά του κατρακύλα(από μεγάλος θεωρητικός του σοσιαλισμού τώρα είναι στο ΠΑΣΟΚ...)

Δεν υπάρχει ωστόσο, κανένας "μέγας αρχιτέκτων" που θα δημιουργήσει το τέλειο κτίριο. Όμορφα κτίρια φτιάχνονται και θα συνεχίσουν να φτιάχνονται σε άπειρες παραλλαγές. Η αρχιτεκτονική μας επιφυλάσσει μεγαλύτερες εκπλήξεις στο μέλλον. Πολιτικά, αυτό μεταφράζεται στο ότι το παιχνίδι δεν τελειώνει ποτέ.Το κοινωνικό ζήτημα θα είναι πάντα ανεπίλυτο.

Βέβαια,η πολιτική είναι όμοια με την αρχιτεκτονική.Γαμάτη αναλογία.

"Η κίνηση είναι το πάν, ο σκοπός δεν είναι τίποτα"

Για να εξετάσουμε με ένα παράδειγμα αυτό που λέει ο Μπερνσταϊν:

Για την κοινωνία σαν σύνολο είναι καλό ο κόσμος να δουλεύει και να μην είναι άνεργος.Είναι καλό δηλαδή να υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας και μικρή ανεργία.
Είναι επίσης καλό να υπάρχει μια κοινωνική ειρήνη,ειρήνη που όμως δεν θα είναι χτισμένη πάνω στον τρόμο,αλλά πάνω στην ικανοποίηση όλων των μελών της.
Τέλος,είναι πολύ θεμιτό το νόμισμα μιας χώρας να είναι σταθερό και χωρίς διακυμάνσεις,ώστε η αγοραστική δύναμη να ανεβαίνει με σταθερούς ρυθμούς,και άρα η κοινωνία να ζει καλύτερα...

Το πρόβλημα της Γερμανίας στον μεσοπόλεμο ήταν ότι είχε τεράστια πολεμικά χρέη,όλες σχεδόν οι περιοχές της που είχαν τις πρώτες ύλες είχαν προσαρτηθεί από χώρες της ανταντ,ο πληθωρισμός(επειδή τυπώνονταν πολλά χρήματα) ήταν στα ύψη,και στην κοινωνία υπήρχε έντονος αναβρασμός λόγω της ανεργίας που είχε φτάσει στο 70-85%

Ε,μετά ήρθε ο χίτλερ.Έδωσε δουλειά σε όλους(με αιχμή τις πολεμικές βιομηχανίες),επέφερε την κοινωνική ειρήνη(μέσω της προπαγάνδας και της ψυχολογίας του πλήθους "έπεισε" τους Γερμανούς),σταθεροποίησε το νόμισμα(αφού ανορθώθηκε η "πραγματική" οικονομία της Γερμανίας) και έτσι η ανεργία έπεσε σε πολύ χαμηλά επίπεδα.Πέτυχε δηλαδή αυτό που δεν μπορεί να πετύχει καμία αστική κυβέρνηση.

ΝΑΙ,ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΕΣΦΑΞΕ ΤΟΝ ΜΙΣΟ ΠΛΑΝΗΤΗ!!!

Άρα είναι αισχρό ψέμα να ισχυριζόμαστε σήμερα ότι η κίνηση είναι το παν,ο σκοπός δεν είναι τίποτα....


Και γενικότερα,αυτό το κείμενο του Ανδρουλάκη με αηδίασε.Γενικότερα με ενοχλούν οι "ανάστροφες" αιτιολογήσεις θέσεων(οι αιτιολογήσεις που γίνονται αφού έχεις επιλέξει μια θέση και ΜΕΤΑ ψάχνεις επιχειρήματα να την υποστηρίξεις).Ο Ανδρουλάκης πρώτα έγινε σοσιαλδημοκράτης και μετά άρχισε να δικαιολογεί την στάση του.Εν τέλει,θα το έβρισκα πολύ πιο έντιμο να πει ότι :"Αρκετά αγωνίστηκα,βαρέθηκα.Ας γυρίσω στην ομαλότητα" ή ακόμα και το εξής:"Τα ταξικά μου συμφέροντα άλλαξαν,χέστηκα για την αριστερά".

[dimakis]

Καλά κρασιά με  Γκυ Ντεμπόρ και Μίμη Ανδρουλάκη!!!

Αλήθεια, πόσο 'βαριά', 'βαθιά' και 'σοβαρά' σας φαίνονται αυτά τα δυο κείμενα;

Εμένα πάντως μου κάνουν σαν λόγια συντηρητικού νοικοκύρη, μπαμπά (εικοσάχρονου φοιτητή) στο καφενείο μπροστά από μια τράπουλα.
Και μπορεί μεν τον Ντεμπόρ να μη τον ψηφίζει (που να τον βρει κιόλας εκεί που...  είναι), ο Ανδρουλάκης όμως μας κάνει.  

[Nessa NetMonster]

Βασικά είναι παράλογο να λες ότι η επαναστατικότητα οφείλεται στη νοσταλγία της παιδικής ηλικίας. Αυτή είναι αντίθετα η ψυχολογία του συντηρητισμού ("τι καλά που ήμασταν τότε παλιά, είχαμε ήθη, είχαμε παραδόσεις, άλλοι καιροί")... αν σε κάποιον άρεσε η εποχή που ήταν απόλυτα εξαρτημένος από άλλους, τότε θα έπρεπε να λατρεύει τους ισχυρότερους, όχι να εξεγείρεται εναντίον τους.

(μέσω της προπαγάνδας και της ψυχολογίας του πλήθους "έπεισε" τους Γερμανούς)

Όπου δεν έπιανε αυτό, έπιπτε ράβδος...

[pandora]

Εμένα πάντως μου κάνουν σαν λόγια συντηρητικού νοικοκύρη, μπαμπά (εικοσάχρονου φοιτητή) στο καφενείο μπροστά από μια τράπουλα.

Είναι πράγματικά συντηρητικά, όπως και ολόκληρο το βιβλίο
(για την ακρίβεια δεν το χώνεψα από την πρώτη σελίδα, αν και με έβαλε στη διαδικασία να σκεφτώ αν όντως αυτά που θεωρώ εγώ σωστά είναι απαραίτητα και σωστά).

Η αλήθεια είναι ότι έκανε βέβαια την προβοκατόρικη δουλειά του, όπως άλλωστε περίμενα
(απόδειξη η άμεση απάντηση του Φώτη - με τον οποίο στην ουσία δεν διαφωνώ).

Υπάρχουν βέβαια και αλήθειες στα κείμενά του. Όλες οι πολιτικές θεωρίες έδωσαν τελικά μια κοινωνική "λύση" με θετικά και αρνητικά, καμιά λύση δεν οδήγησε στην "τέλεια" κοινωνία που ευαγγελίστηκαν πολλοί. Πάντα αναρωτιόμουν προσωπικά αν θα υπάρξουν ποτέ άνθρωποι που θα είναι τόσο δίκαιοι απέναντι στο συνάνθρωπό τους και τόσο ώριμοι ώστε να μπορέσουν να ζήσουν πχ το όραμα του Μάρξ, την αταξική κοινωνία. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι, και οι "τέλειες" κοινωνίες υποτίθεται ότι προϋποθέτουν πολλούς ανθρώπους κοντά στο τέλειο. Τώρα βέβαια, μπορεί να κάνω και λάθος. Ειναι απλά πράγματα που με κάνουν να αναρωτιέμαι.
Όχι βέβαια ότι δεν αξίζει κανείς να προσπαθήσει για το τέλειο.

 

[fourier]

Υπάρχουν βέβαια και αλήθειες στα κείμενά του. Όλες οι πολιτικές θεωρίες έδωσαν τελικά μια κοινωνική "λύση" με θετικά και αρνητικά, καμιά λύση δεν οδήγησε στην "τέλεια" κοινωνία που ευαγγελίστηκαν πολλοί. Πάντα αναρωτιόμουν προσωπικά αν θα υπάρξουν ποτέ άνθρωποι που θα είναι τόσο δίκαιοι απέναντι στο συνάνθρωπό τους και τόσο ώριμοι ώστε να μπορέσουν να ζήσουν πχ το όραμα του Μάρξ, την αταξική κοινωνία. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι, και οι "τέλειες" κοινωνίες υποτίθεται ότι προϋποθέτουν πολλούς ανθρώπους κοντά στο τέλειο. Τώρα βέβαια, μπορεί να κάνω και λάθος. Ειναι απλά πράγματα που με κάνουν να αναρωτιέμαι.
Όχι βέβαια ότι δεν αξίζει κανείς να προσπαθήσει για το τέλειο.

Εισαι σιγουρη πως μιλας για τον Μαρξ και τους κομμουνιστες, και οχι για την Αγια Γραφη και το Χριστο? 
Τρικυμια εν κρανιω 

[Godhatesusall]

pandora βρίσκω λίγο "μπερδεμένη" την ανάλυση που κάνεις για το ζήτημα της "τέλειας",αταξικής κοινωνίας.

Το πρόβλημα που δεν μπορούμε να λύσουμε με μια πρώτη ματιά είναι αυτό των παραβατικών συμπεριφορών.Πχ τι θα γίνει δηλαδή αν σε μια αταξική κοινωνία κάποιος πάρει ένα πιστόλι και αρχίζει να πυροβολεί κόσμο?

Η αστική δημοκρατία έχει θεσπίσει ένα σύνολο από υποχρεωτικούς κανόνες συμπεριφοράς(νόμους) στους οποίους υπακούν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες.Έτσι παρόλο που εγώ θέλω να σφάξω το παιδί του γείτονα(πολύ κλαίει γμτ και πρέπει να διαβάσω),δεν θα το κάνω γιατί φοβάμαι ότι μετά αν με πιάσουν θα είμαι μια ζωή στην φυλακή.Και επειδή καλύτερα να περάσω ένα μάθημα λιγότερο παρά να πάω φυλακή,επιλέγω να "ελέγξω" την δίψα μου για αίμα.

Αυτό όμως που δεν μπορεί να λύσει το συγκεκριμένο σύστημα είναι η αναπαραγωγή του εγκλήματος.Αν δηλαδή σκοτώσω το μωρό,θα με βάλουν φυλακή,αλλά σίγουρα κάπου κάποτε θα υπάρξει ένας δεύτερος Φώτης για να κάνει άλλο έναν φόνο.Οι αστικές δημοκρατίες δεν επιλέγουν(και δεν μπορούν ούτε θέλουν κατά την άποψη μου) να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στην ρίζα τους(μόνο τα καταπραΰνουν ώστε να υπάρχει μια στοιχειώδης συνοχή του κοινωνικού ιστού).Έτσι το έγκλημα αναπαράγεται και όσο μεγαλώνουν οι αιτίες του τόσο πληθαίνουν σε συχνότητα εγκληματικές ενέργειες.

Τώρα όμως ήρθε η ώρα να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα:"Καλά όλα αυτά,αλλά ποια είναι τα αίτια και γιατί δεν αντιμετωπίζονται αφού στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα?"


Το (κοινό ποινικό) έγκλημα υπάρχει όσο υπάρχουν ανισότητες στην κοινωνία.Είναι πολύ λογικό ο καθένας μας να θέλει να ζει καλύτερα.Έτσι,εγώ μπορώ να πω ότι:"Ρε πούστη,δεν αξίζει να κλέψω μια Eizo 26" ρισκάροντας να μπω φυλακή για μερικά χρόνια",αλλά ένας άνθρωπος που δουλεύει 10 ώρες την μέρα για 700 ευρώ μπορεί να πει:"Από το να ζω σαν σύγχρονος σκλάβος ας κλέψω μια τράπεζα.Στην καλύτερη θα μπορέσω να ζήσω μια αξιοπρεπή ζωή,ενώ στην χειρότερη θα μπω φυλακή.Τουλάχιστον εκεί δεν θα χρειάζεται να ξεπατώνομαι 10 ώρες την μέρα".

Η πιο πάνω συμπεριφορά,αν και πολύ μακριά από τα "καθωσπρέπει" σαλόνια μας είναι πέρα για πέρα αληθινή.Γι'αυτό ο μετανάστης που τον φέρονται σαν σκλάβο κλέβει κοκ.

Είναι ξεκάθαρο δηλαδή ότι αν ο κοινωνικός ιστός είναι ισορροπημένος τότε η εγκληματικότητα πέφτει.Ισορροπημένος κοινωνικός ιστός όμως σημαίνει ότι οι μεσοαστοί θα μπορούν να συγκριθούν σε απολαβές με έναν "μέτριο" εργάτη.Αυτό όμως κοστίζει ΠΟΛΥ χρήμα στην αστική τάξη,που δεν είναι διατεθειμένη να το δώσει.Έτσι,ανάλογα με το που γέρνει η ζυγαριά της ταξικής αντιπαράθεσης, έχουμε και μειωμένη ή αυξημένη εγκληματικότητα(στις σκανδιναβικές χώρες πχ οι εγκληματικές ενέργειες είναι πολύ λιγότερες από ότι στην Αμερική)

Άρα βλέπουμε ότι σε μια αστική δημοκρατία η εγκληματικότητα είναι αναπόφευκτη.Από την μία οι φτωχοί εργάτες που πάντα θα θέλουν να έχουν όσα περισσότερα γίνεται και από την άλλη οι πλούσιοι που δεν θέλουν να τα δώσουν.ΑΥΤΗ η κατάσταση είναι η αιτία της "εγκληματικότητας"(με την έννοια που έχει αυτή σήμερα).


Ο Μάρξ όμως πρότεινε ένα σύστημα που ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ.Δηλαδή,αντί να αντιμετωπίζουμε τα συμπτώματα,"γιατρεύουμε" το πρόβλημα από την ρίζα του,δηλαδή καταργούμε τις ταξικές διαφορές.Αν εγώ έχω τα ίδια με τον διπλανό μου(ούτε περισσότερα,ούτε λιγότερα) δεν έχω κανένα λόγο να προσπαθήσω να τον κλέψω ή να "του την φέρω",και άρα το κοινό ποινικό έγκλημα δεν υπάρχει.Δηλαδή ο σοσιαλισμός δεν ζητάει τον κάθε άνθρωπο να είναι "τέλειος",απλά καταργεί τις γενέτειρες του εγκλήματος.Προφανώς και θα υπάρχουν προσωπικές διαφορές σε ένα σοσιαλιστικό σύστημα,αλλά αυτές θα προέρχονται από διαφορετικές αντιλήψεις(πχ ο ένας σε μια παρέα θα θέλει θέατρο και ο άλλος κινηματογράφο) και όχι από κοινωνικά αίτια.

Τελειώνοντας θέλω να αναφέρω κάτι που δεν έχει γίνει κατανοητό σε πολλούς από εμάς.Ο σοσιαλισμός δεν απαιτεί να είσαι και γαμώ τα παιδιά και να παίρνεις χωρίς να δίνεις κτλ.Αυτό που λέει είναι ότι η γενέτειρα όλων των μεγάλων πολιτικών προβλημάτων είναι οι ανειρήνευτες ταξικές διαφορές,και ότι αν καταργήσουμε τις τάξεις τα αίτια αυτών των προβλημάτων θα λυθούν και έτσι θα ζούμε καλύτερα.

[pandora]

Αυτό που συζητούσα και πρίν λίγο με τον "χοίρο" είναι ότι μου φαίνεται πραγματικά δύσκολο το τί θα κάνεις με τον ψυχοπαθή/σχιζοφρενή/άρρωστο (που θέλει να κάνει κακό όχι επειδή του λείπει κάτι αλλά έτσι) (ποιό σύστημα δλδ θα τον γιατρέψει αυτόν και ποιός μηχανισμός θα τον κρατά μόνιμα περιορισμένο αν δεν υπάρχει κράτος), τί θα κάνεις με τον τεμπέλη (εφόσον τα ωφέλη για όλους θέλουν πάρα πολλή δουλειά με ανταμοιβή βέβαια έναν φυσιολογικό μισθό και την ευτυχία να ζείς σε μια κοινωνία όπου όλοι είναι ευχαριστημένοι και όλοι απολαμβάνουν), τί θα κανεις με την ατομοκεντρική ανταγωνιστική διάθεση του ανθρώπου, που ακόμη και αν έχει τα πάντα, στρέφεται ενάντια στο γείτονά του για να φανεί/ νιώσει καλύτερος, τί θα κάνεις με τον πλεονέκτη, αυτόν που όσα κι αν έχει θέλει "περισσότερα".