Πορείες για την δολοφονία του Αλέξη

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels.

[bakeneko]

Κουκουλοφόροι!
http://www.tvxs.gr/v2046
http://www.tvxs.gr/v1982

[bakeneko]

http://foralexandros.blogspot.com/2008/12/blog-post_27.html

[pandora]

Dada, de Sade και εμείς

Tου Νικου Κωνστανταρα

Ομάδες νεαρών εισβάλλουν σε θέατρα, διακόπτουν την παράσταση και κηρύττουν το μήνυμα των ημερών: «Σηκωθείτε, εξεγερθείτε!» Εξω, στους δρόμους, από τη νύχτα του θανάτου του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, η πόλη φωτίζεται από τις φλόγες των μολότωφ και των οδοφραγμάτων, τυλίγεται στην ομίχλη των δακρυγόνων αερίων, πάλλεται με τις φωνές, με το πάθος μαθητών σε πορείες. Οι δρόμοι μας έγιναν η θεατρική σκηνή την οποία παρακολουθεί όλη η Ευρώπη. Και ο δρόμος εισέβαλε στα θέατρα. Από την εποχή που το ανατρεπτικό κίνημα Dada εμφανίστηκε ξαφνικά στη Ζυρίχη έχουμε να δούμε τόση σύγχυση ανάμεσα στο πεζοδρόμιο, την πολιτική και την τέχνη.

Τότε, στην ουδέτερη Ελβετία οι ακτιβιστές καλλιτέχνες υιοθέτησαν ένα ευρηματικό, παιχνιδιάρικο ύφος και μια σοβαρή στάση εναντίον του πολέμου την ώρα που ο ανθός της ευρωπαϊκής νεολαίας σφαγιαζόταν στα χαρακώματα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Σήμερα, στην Ελλάδα, οι διαδηλώσεις και τα χάπενιγκ έχουν το δικό τους μήνυμα. Το έναυσμά τους ήταν ο θάνατος του μικρού Αλέξη, αλλά οι πηγές των αντιδράσεων βρίσκονται στη δυσθυμία και τους κλειστούς ορίζοντες μιας χώρας που αναπτύχθηκε γρήγορα, αλλοπρόσαλλα, χωρίς να λογαριάζει πώς θα καλύψει τα κενά της κοινωνίας που θα προέκυπτε. Λίγοι προσπάθησαν και ακόμη λιγότεροι έκαναν κάτι για να δημιουργήσουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα και μια αγορά εργασίας που θα μπορούσε να αξιοποιήσει τα λαμπρά μυαλά και τις φιλοδοξίες που θα προέκυπταν από το βελτιωμένο επίπεδο ζωής. Σε πολλά επίπεδα, η νέα κοινωνία χτίστηκε με δανεικά και χωρίς θεμέλια. Τα παιδιά μεγαλώνουν με αυξημένες ανάγκες, αλλά μικρότερες ελπίδες απ’ αυτές που είχαν οι γονείς τους. Η καταναλωτική κοινωνία και η νοοτροπία του «όλα για πάρτη μου», η ατιμωρησία των εκλεκτών και η ταπείνωση των μη προνομιούχων ήταν φυσικό να δημιουργήσουν ένα κράμα απαίτησης για τα μέγιστα και απογοήτευσης για την έλλειψη των στοιχειωδών: της καλής εκπαίδευσης και της αξιοπρεπούς εργασίας.

Ξεσηκώθηκαν οι νέοι και απαιτούν την ευκαιρία να ζήσουν σε μια καλύτερη κοινωνία. Το ερώτημα είναι: από ποιον το απαιτούν; Εδώ δεν βλέπουμε την κλασική διαμάχη των γενεών, όπου τα παιδιά αναμετριούνται με τους γονείς στην αιώνια σύγκρουση της προόδου με τη συντήρηση. Τα παιδιά, απαιτώντας αρχικά το αυτονόητο (να μην πέφτουν νεκροί συνομήλικοί τους από σφαίρες αστυνομικών) αναμετριούνται με μια κοινωνία την οποία κανείς δεν είναι διατεθειμένος να υπερασπιστεί. Είναι σαν να βρισκόμαστε όλοι στην ίδια πλευρά, σε μια σύγκρουση με αόρατο εχθρό. Διαφέρουμε σε μεθόδους και τακτικές (δεν σπάμε όλοι μαγαζιά) αλλά απέναντί μας έχουμε όλοι το «κράτος», το «κεφάλαιο», τον «καταναλωτισμό». Σαν να μην είμαστε εμείς οι καταναλωτές που δανειζόμαστε περισσότερα απ’ ό,τι αντέχουμε, για να αγοράζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε, που δεν δημιουργήσαμε αυτό το ανίκανο και βάναυσο κράτος – το οποίο είτε στελεχώνουμε είτε ανεχόμαστε.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ούτε οι πολιτικοί ούτε οι αστυνομικοί ούτε οι λειτουργοί των άλλων θεσμών ενδιαφέρονται να προστατέψουν αυτό το κράτος.

Παρακολουθώντας τους «εξεγερμένους νέους» στις πλατείες, τους δρόμους και τα θέατρα, και την ίδια ώρα τους «πατέρες του έθνους» να συζητούν τον προϋπολογισμό στη Βουλή, όλοι κολλημένοι σε άγονους, κουρασμένους ρόλους, αισθάνεται κανείς σαν κομπάρσος σε ένα πολύ κυνικό θεατρικό έργο. Στο «Μαρά/Σαντ» του Πέτερ Βάις (1963), οι τρόφιμοι τρελοκομείου, υπό τη σκηνοθεσία του συντρόφου τους Μαρκήσιου ντε Σαντ, παρουσιάζουν τη δολοφονία του επαναστάτη Μαρά από τη νεαρή Σαρλότ Κορντέ. Το «έργο μέσα στο έργο» συγχέει την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία και το προσωπικό με το συλλογικό. Ενα από τα πολλά μηνύματά του είναι ότι η επανάσταση είναι θέμα προσωπικής αλλαγής και όχι τόσο κοινωνικής. Κυρίαρχη είναι η αίσθηση ενός χώρου όπου οι τρελοί καταλαμβάνουν το τρελοκομείο, όπου οι προσωπικές ιστορίες αναστατώνουν την «ομαλή» ροή των πραγμάτων, όπου και ο αυτάρεσκος διοικητής του ιδρύματος παρασύρεται από γεγονότα που δεν μπορεί να ελέγξει. Ολοι είναι ανεύθυνοι γιατί κανείς δεν βρίσκεται στο άσυλο με δική του θέληση.

Η Ελλάδα δεν είναι ίδρυμα και δεν είμαστε κρατούμενοι. Το μέλλον εξαρτάται από την προσπάθεια που θα κάνουμε, ατομικά και συλλογικά – και θα ήταν τραγικό να πάει χαμένη η ενέργεια που ελευθερώθηκε από τα παιδιά.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_28/12/2008_297496

[pandora]

Και ο περιβόητος κ. Γιανναράς - σε ένα αντιδραστικό παραλήρημα :

Η παράνοια φίμωσε τη γιορτή

το άρθρο φαντάζει απλά γελοίο μπροστά στο - αρκετά σοβαρό - του Κωνσταντάρα.

Θα θελα να ξερα τί θα λεγε ο Γιανναράς αν ήταν πατέρας του Γρηγορόπουλου.
Ότι ο Κορκωνέας ήταν θέλημα Θεού να σκοτώσει το γιό του, μάλλον....

[emmanuel]

Χριστούγεννα Πρωτούγεννα

Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ

ΟΛΟΙ ΤΑ Χριστούγεννα τα περνάνε πάρα πολύ ωραία κι οικογενειακά. Εγώ δεν τα πέρασα ωραία· μόνο οικογενειακά. Γιατί όταν εμείς περνάμε οικογενειακά, μόνο ωραία δεν περνάμε! Όλο τσακωνόμαστε: Ο μπαμπάς με τη μαμά, η μαμά με μένα, εγώ με τον αδελφό μου, ο αδελφός μου με τη γιαγιά, η γιαγιά με τον παππού, ο παππούς με τον μπαμπά... Τους κάνουμε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς και όλοι μας πετυχαίνουνε. Κι επειδή φωνάζουμε όλοι μαζί, σε κάποια φάση η γιαγιά φωνάζει πιο δυνατά και λέει «μην τσακώνεστε, βρε παιδιά, είναι γρουσουζιά, με τον καινούργιο χρόνο θα τσακώνεστε». Κι ο μπαμπάς μου λέει «Χριστούγεννα είναι ακόμα, έχουμε μια εβδομάδα περιθώριο». Και συνεχίζουμε να τσακωνόμαστε.
Κάθε χρόνο έχουμε παράδοση να στολίζουμε όλοι μαζί το δέντρο. Το δέντρο είναι κοντόχοντρο και τσατισμένο. Δεν είναι αληθινό, ψεύτικο είναι. Αλλά το πήραμε σε προσφορά κι όλο μαδάει. Πιο πολύ δέντρο έχει κάτω στη μοκέτα, παρά πάνω στα κλαδιά. Τα οποία κλαδιά σαν να μας μουντζώνουνε!
ΦΕΤΟΣ, Η μαμά μου ήθελε να το στολίσει όλο λευκές μπάλες για να είναι μίνιμαλ. Κι ο μπαμπάς μου είπε «τι μίνιμαλ;
Μίνιμαλ είναι το ίδιο το κωλοδέντρο. Φύλλο δεν του ΄χει μείνει πάνω του». Αλλά η μαμά μου επέμενε και το έκανε όλο με άσπρες μπάλες κι άσπρες κορδέλες και άσπρα αστεράκια. Κι η γιαγιά μου είπε «αυτό δεν είναι δέντρο, αυτό είναι νυχτερινή αποκλειστική». Κι ο παππούς μου γέλασε και είπε «πάνω στην ώρα να μου χώσει και μια ενδοφλέβια». Κι η μαμά μου κατέβασε τα μούτρα της και δεν μίλαγε για πέντε ολόκληρα λεπτά. Αλλά επειδή όλοι τσακωνόμασταν και πολύ το γλεντάγαμε, μετά τα πέντε λεπτά βαρέθηκε κι άρχισε να τσακώνεται κι εκείνη. Το δέντρο το κοντόχοντρο, το τσατισμένο, είναι φτυστό ο αδελφός μου. Όταν ήταν ένα χοντρό μωρό, όλοι λέγανε «θα τα ρίξει μπόι». Αλλά πέρασαν τα χρόνια κι αυτός δεν τα ρίχνει σε μπόι, τα ρίχνει σε φάρδος. Κι έχει γίνει ολοστρόγγυλος. Κι όπως φορούσε και την κόκκινη πιτζάμα ήταν σαν μπάλα χριστουγεννιάτικη.
Και για να γελάσουμε είπα εγώ «τον Νίκο που θα τον κρεμάσουμε;». Κι ο Νίκος σήκωσε το χέρι και μου ΄δωσε μια ξανάστροφη στη μούρη. Κι ο μπαμπάς είπε «Νίκο, χτύπησες την αδελφή σου;». Κι ο Νίκος είπε: «Όχι, σήκωσα το χέρι να φτιάξω το αγγελάκι. Κατά λάθος η μπούφλα εξοστρακίστηκε! Ήτανε μια παρεξήγηση!»...
Τώρα που έγιναν όλα αυτά με την παρεξήγηση, οι γονείς μου ήταν να σκάσουν από τον προβληματισμό και την πολιτικοποίηση. Γιατί ψηφίζουν Αριστερά κι όταν ήταν νέοι γνωρίστηκαν στο αμφιθέατρο της Νομικής σε μια συνέλευση. Σπούδαζαν και οι δυο για να γίνουν δικηγόροι. Τώρα ο μπαμπάς έχει μαγαζί «τυρόπιτες- μπουγάτσες» και η μαμά κάνει «επάγγελμα συμβασιούχα».
Κι όταν έγιναν οι διαδηλώσεις σηκώθηκαν να πάνε κι εκείνοι. Γιατί είπε ο μπαμπάς «επιτέλους, αυτός ο λαός αφυπνίστηκε». Η γιαγιά μου έβαλε τις φωνές «έξω σκοτώνουν κόσμο, πού πάτε, πού αφήνετε δυο παιδιά ορφανά;». Κι ο παππούς είπε «αν νομίζετε πως μετά θ΄ αναλάβω εγώ τα μούλικα, τρελός παπάς σας βάφτισε». Αλλά η μαμά είπε ότι είναι καθήκον τους. Κι ο μπαμπάς άρχισε να τραγουδάει δυνατά «παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους». Κι εγώ είπα στον αδελφό μου «Νίκο, πάρε το μπουφάν σου». Κι ο μπαμπάς είπε «εσείς να κάτσετε εκεί που κάθεστε».
Και του λέω «μα εσύ είπες τώρα “παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους”». Κι ο μπαμπάς είπε «δεν εννοούσα τα δικά μου τα παιδιά!».
Και φύγανε. Και δέκα λεπτά αργότερα γυρίσανε. Γιατί είχε πολλά δακρυγόνα κι ο μπαμπάς έχει αλλεργική ρινίτιδα. Κι είχε και πολύ κόσμο και τη μαμά τη χτύπησε το τακούνι. Και κάτσανε και τα βλέπανε στην τηλεόραση. Κι η γιαγιά είπε «τώρα γιατί καταστρέφουν το βιος του κοσμάκη οι αλήτες;». Κι ο μπαμπάς είπε «δεν είναι αλήτες. Και δεν γίνεται καμιά κοινωνική επανάσταση χωρίς απώλειες. Τέρμα πια το βόλεμα!». Κι ο παππούς είπε, «Κωλόπαιδα είναι». Κι ο μπαμπάς τσατίστηκε, «μια νεολαία με κοινωνική συνείδηση είναι!
Έτσι... Έτσι! Δεν θα περάσει ο φασισμός!». Κι η μαμά χάρηκε που δεν θα περάσει ο φασισμός και πέσαμε να κοιμηθούμε πολύ ευχαριστημένοι!
ΕΛΑ ΟΜΩΣ που το άλλο πρωί τα «γεγονότα» συνεχίστηκαν. Κι ήρθε η νεολαία με την κοινωνική συνείδηση και στη δική μας γειτονιά. Και χύμηξε κι έσπασε το μαγαζί του μπαμπά. Και το ΄κανε λαμπόγυαλο. Κι έφαγαν όοοολες τις τυρόπιτες- μπουγάτσες! Κι ο μπαμπάς μου ούρλιαζε «κωλόπαιδα, αλήτες» και ξέχασε κι αμφιθέατρα και συνελεύσεις κι επαναστάσεις. Κι άρπαξε μια σανίδα κι άρχισε να τους κυνηγάει. Και πέσαμε όλοι στα τέσσερα και μαζεύαμε τυρόπιτες και μπουγάτσες απ΄ τον δρόμο. Κι εγώ ρώτησα «έτσι χάλια θα τις πουλήσουμε;». Κι ο μπαμπάς μου είπε «κάντες λίγο φου φου, να φύγουν οι πολλές οι σκόνες». Κι η μαμά μου είπε «μμμμμμ, ωραία κοινωνική συνείδηση!». Κι ο μπαμπάς μου είπε «δε με χέζεις, έτσι κι αλλιώς όλο κάτι φασιστόμουτρα είναι οι πελάτες!». Κι αλλάξαμε και τζαμαρία! Κι έκατσε καραούλι ο παππούς μου με το δίκαννο και την πατερίτσα να φυλάει βάρδια. Και τις πουλήσαμε τις τυρόπιτες- μπουγάτσες. Αλλά αυτούς που τις αγόρασαν, δεν τους ξαναείδαμε στη γειτονιά! Μάλλον κάνουν Χριστούγεννα Πρωτούγεννα στην τουαλέτα.
Πήγαμε και στο Σύνταγμα να δούμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Φέτος το κάνανε πάρα πολύ ωραίο: Αντί για στολίδια, κρέμονται πάνω του άντρες των ΜΑΤ! Και μετά γυρίσαμε σπίτι, όλοι μαζί μια χαρούμενη κι αγαπημένη οικογένεια! Σε όλους εσάς και στις χαρούμενες, αγαπημένες οικογένειές σας, Καλά Χριστούγεννα, Χρόνια Πολλά κι απ΄ το πεζοδρόμιο!

[bakeneko]

Η ποιότητα της ελληνικής ενημέρωσης!
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=UOMR1F1BeUg" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=UOMR1F1BeUg</a>

[Karaμazoβ]

Ελεύθερο Βήμα

Το ΚΚΕ και η αντιμετώπιση του νεολαιίστικου ξεσπάσματος

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή το πολύμορφο ξέσπασμα μιας σημαντικής μερίδας της νέας γενιάς, γράφτηκαν και ειπώθηκαν διάφορες εκτιμήσεις τόσο για τις αιτίες αυτού του ξεσπάσματος όσο και για τον χαρακτήρα του.

Οσον αφορά τις επιμέρους αιτίες, οι αναλύσεις και συντηρητικών ακόμη σχολιαστών δεν απείχαν πολύ από την αλήθεια και τούτο διότι αυτές είναι μάλλον προφανείς και ήταν δύσκολο, αλλά και τελικά ανώφελο, να αποκρυφθούν.

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι μια μερίδα νέων ανάμεσα σ' εκείνους που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργανωμένα, αλλά και ανάμεσα σ' εκείνους που ξεσηκώθηκαν αυθόρμητα, αντέδρασαν με αφορμή τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, όχι μόνο για επιμέρους αιτίες που έχουν να κάνουν με το παρόν και το μέλλον τους, αλλά αμφισβητώντας συνολικά το κυρίαρχο σύστημα. Και προς αυτήν την κατεύθυνση θα ήταν άδικο να μην υπογραμμιστεί ο ρόλος που έχει παίξει τόσο το ΚΚΕ όσο και η συνεπής εξωκοινοβουλευτική αντικαπιταλιστική αριστερά, οι οποίοι καλλιεργούν σταθερά μια αντιιμπεριαλιστική συνείδηση και προάγουν σαν εναλλακτική λύση τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μας.

Ποιος όμως είναι ο χαρακτήρας αυτού του ξεσηκωμού; Ως προς αυτό οι εκτιμήσεις στο ίδιο το εσωτερικό του αριστερού χώρου υπήρξαν έως και αντιθετικές. Εδώ θα μας απασχολήσει πιο ειδικά η θέση του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ, λοιπόν, ορθά κατήγγειλε τον ρόλο των προβοκατόρων κουκουλοφόρων, ορθά επεσήμανε ότι η εργατική τάξη και όχι γενικώς η νεολαία είναι το υποκείμενο της επανάστασης, ορθά μας θύμισε ότι τα προβλήματα της νεολαίας δεν περιορίζονται μόνο σε εκείνα των κατόχων μεταπτυχιακού, ορθά επεσήμανε ότι βία είναι και ο οικονομικός καταναγκασμός και η βία της εργοδοσίας. Επίσης, καλώς περιφρούρησε τις πορείες του και θα ήταν ακόμη καλύτερο αν αυτό το έπραττε συμμετέχοντας, όπως άλλωστε κατά την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, με τα δικά του μπλοκ και συνθήματα σε κοινές πορείες.

Από την άλλη, όμως, το ΚΚΕ δεν αρκέστηκε να καταγγείλει τους συνειδητούς προβοκάτορες, δεν αρκέστηκε να καταγγείλει τον αντικειμενικά προβοκατόρικο ρόλο του σπασίματος βιτρινών, δεν αρκέστηκε έστω να καταγγείλει όλους όσοι στις διαδηλώσεις κρύβουν τα πρόσωπά τους, ξεχνώντας βεβαίως ότι το ίδιο κάνουν μεταξύ άλλων οι ζαπατίστας και ο υποδιοικητής Μάρκος, ή οι Κορεάτες διαδηλωτές, ξεχνώντας ακόμη ότι η μεταμφίεση αποτελεί συνήθη τεχνική της παρανομίας, αλλά προχώρησε παραπέρα.

Στη βάση μιας λογικής καχυποψίας απέναντι σε κάθε τι μη ελεγχόμενο από το ίδιο, δηλαδή μιας κατεξοχήν σεχταριστικής λογικής, για την οποία πέρα από το άσπρο και το μαύρο δεν υπάρχουν άλλα χρώματα, ακολούθησε μια συλλογιστική η οποία οδηγούσε στην εναντίωσή του συνολικά με το αυθόρμητο ξέσπασμα της νεολαίας.

Κατ' αρχάς το ΚΚΕ όχι μόνο δεν έλαβε υπόψη του ότι το αυθόρμητο κίνημα μπορεί να είναι εκφραστής αιτημάτων πιο προχωρημένων από το οργανωμένο κίνημα, στον βαθμό που αυτό το τελευταίο, όπως πολύ συχνά συνέβη στην Ιστορία με τη σοδιαλδημοκρατία, έχει ενσωματωθεί, αλλά ακόμη ξέχασε ότι, όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε ο Λένιν πιο ειδικά, «ο αναρχισμός είναι συχνά ένα είδος τιμωρίας για τα οπορτουνιστικά αμαρτήματα του εργατικού κινήματος»1.

Ταυτόχρονα, υποστηρίζοντας ότι η φτώχεια και η καταπίεση γεννούν νομοτελειακά μόνο «την ανάπτυξη και όξυνση της ταξικής πάλης»2, και όχι και άλλες μορφές αντίδρασης όπως το αυθόρμητο κίνημα ή μορφές όπως ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός ή και μορφές ατομικής βίας, όπως συμβαίνει με τους Παλαιστίνιους κομάντος αυτοκτονίας, ή και ότι μπορεί να οδηγήσουν στον πι0 ακραίο συντηρητισμό, ουσιαστικά ταυτίζει αντιδιαλεκτικά το Είναι με τη συνείδηση. Αυτό όμως «είναι καθαρός παραλογισμός [και] μια απόλυτα αντιδραστική θεωρία»3.

Αντί λοιπόν το ΚΚΕ να περιοριστεί στην ορθή επισήμανση ότι το αυθόρμητο κίνημα μόνον αν ενταχθεί στη συνειδητή και οργανωμένη πάλη μπορεί να γίνει αποτελεσματικό, διαφορετικά θα λειτουργήσει απλά σαν μια περιστασιακή εκτόνωση, η οποία θα ξεφουσκώσει και θα οδηγήσει στην απογοήτευση όσους συμμετείχαν, υποτιμά τον σημαντικό ρόλο που παίζει το αυθόρμητο ως πρόπλασμα του συνειδητού κι ακόμη παραπέρα φτάνει στο σημείο να το αντιμετωπίζει εχθρικά και να το ταυτίζει με προβοκάτσια.

Οι εντελώς άστοχες αναλογίες με τον ρόλο που έπαιξε η τρομοκρατική ενέργεια στους δίδυμους πύργους, ή ακόμη και με τον εμπρησμό του Ράιχσταγτ, και με τη 17η Νοέμβρη, με δεδομένη την άποψη του ΚΚΕ γι' αυτήν την οργάνωση4, είναι ενδεικτικές αυτής της αντίληψης και ακόμη πιο άμεσα ενδεικτικό είναι αυτό το εξωφρενικό που γράφτηκε στον «Ριζοσπάστη» της 25ης του Δεκέμβρη, δηλαδή ότι το κίνημα αυτό της νεολαίας «στέκεται απέναντι στο εργατικό κίνημα, στην επαναστατική πάλη για την αντικατάσταση του καπιταλισμού από τον σοσιαλισμό, απέναντι στην εργατική τάξη».

Από μια άλλη σκοπιά, το ΚΚΕ ναι μεν ορθά ξεκαθαρίζει ότι η νεολαία γενικά δεν μπορεί να υποκαταστήσει την εργατική τάξη, από την άλλη όμως υποτιμά τον ιδιαίτερο ρόλο της, ξεχνώντας ότι η ίδια η πεπερασμένη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και το γεγονός ότι οι νέοι έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους και την ελπίδα να την αλλάξουν, καθώς και το γεγονός ότι είναι πιο αγνοί και λιγότερο διαβρωμένοι από τις κυρίαρχες αξίες, τους οδηγεί πιο εύκολα στην αμφισβήτηση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρωτεργάτες όλων των μεγάλων επαναστάσεων και κινημάτων ήταν στη μεγάλη τους πλειονότητα νέοι. Ο μέσος όρος των Γάλλων επαναστατών της περιόδου 1775-1795 ήταν κάτω από 30 ετών5, τον Λένιν τον αποκαλούσαν παππού στη ρωσική επανάσταση, ενώ πιο πρόσφατα νέοι ήταν και οι ηγέτες της κουβανικής επανάστασης, του γαλλικού Μάη, της δικής μας εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Οσον αφορά πιο ειδικά τη χρήση βίας γενικώς, η γ.γ. της Κ.Ε. του κόμματος, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, υποστήριξε ότι «με την πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι», λες και υπήρξε ή θα υπάρξει ποτέ τέτοια εξέγερση, λες και η πράξη του Γιάννη Αγιάννη στους Αθλιους του Βίκτωρος Ουγκό να σπάσει τη βιτρίνα του αρτοπωλείου δεν ήταν πράξη λαϊκής εξέγερσης αλλά προβοκάτσια. Στο ίδιο πλαίσιο ειπώθηκε και το ανήκουστο ότι «δεν μπορεί να υπάρξουν μορφές πάλης που απαγορεύονται»6, λες και η ίδια η σοσιαλιστική επανάσταση είναι νόμιμη για την αστική εξουσία.

Εκείνο όμως που ξεπέρασε κάθε όριο και προκάλεσε σοκ ήταν ένα απίστευτο και όμως αληθινό, πραγματικά προβοκατόρικο πριν απ' όλα για το ίδιο το ΚΚΕ, «διήγημα» που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη7, με τίτλο «Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά». Σε αυτό το πολιτικό κείμενο, που εμφανίζεται σαν διήγημα και που θα αποτελέσει μελανή κηλίδα για το ΚΚΕ, με μια πολύ πιο συγκροτημένη δομή απ' ό,τι εκείνη των προκλητικών δηλώσεων Κούγια, αθωώνεται, ναι καλά διαβάσατε, αθωώνεται ο αστυφύλακας - «παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό», που πυροβόλησε «τα κωλόπαιδα» «με σπίτι ιδιόκτητο, τρία αυτοκίνητα, νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι», τα οποία του «βρίζανε τη μάνα» και «πήγαν να τον κάψουν σαν λαμπάδα»!!!

Αν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και πιο ειδικά ο Συνασπισμός, λειτουργώντας σαν ξέφραγη παιδική χαρά όχι μόνο λόγω οργανωτικής αδυναμίας, αλλά και λόγω πολιτικής ελαφρότητας, πράγματι φάνηκε να χαϊδεύουν τα αυτιά των νεαρών που προέβαιναν σε πράξεις βίας, μόνο και μόνο για να τους φανούν αρεστοί, το ΚΚΕ με τη στάση του, ναι μεν κατόρθωσε να αναδειχτεί ως η πλέον υπεύθυνη δύναμη από όλα τα κόμματα8, από τη συντηρητική «σιωπηρή πλειονότητα» των αλλοτριωμένων, πολιτών οι οποίοι εναντιώνονται τόσο σε αυτό το ξέσπασμα όσο και σε κάθε άλλο προοδευτικό κίνημα, που θίγει το όποιο βόλεμά τους, από την άλλη όμως έχασε ένα μεγάλο τμήμα της εξεγερμένης νεολαίας και απογοήτευσε πολλά μέλη, οπαδούς του και ανένταχτους αριστερούς πολίτες.

1. Λένιν, Ο «Αριστερισμός» παιδική αρρώστια του κομμουνισμού, Απαντα, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, τόμος 41, σελίδα 15

2. Βλέπε σχετικά εισηγητική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα σε συνέντευξη Τύπου, Ριζοσπάστης 20 Δεκέμβρη 2008 σελ. 9-10

3. Λένιν, Υλισμός και εμπειριοκρατισμός, Απαντα, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, τ. 18, σελ. 350

4. Βλέπε σχετικά εισηγητική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα ό.π.

5. Βλέπε Μ. Vovelle, La mentalite revolutionnaire editions Sociales 1985, σελ. 72

6. Βλέπε σχετικά εισηγητική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα ό.π.

7. Ριζοσπάστης της 28ης Δεκέμβρη, σελίδες 8-9 του ένθετου

8. Με βάση στοιχεία δημοσκόπησης της GPO για τη στάση των κομμάτων στο θέμα των επεισοδίων στην Αθήνα, οι πολίτες θεωρούν ότι το ΚΚΕ τήρησε την πιο σωστή στάση. Αναλυτικά, σύμφωνα με τα στοιχεία που μετέδωσε το MEGA, στο ερώτημα ποιο κόμμα τήρησε την πιο σωστή στάση στα επεισόδια, το ΚΚΕ συγκεντρώνει 23,4%, το ΠΑΣΟΚ 21,2%, η Ν.Δ. 16,8%, ο ΛΑΟΣ 7,5% και ο ΣΥΡΙΖΑ 5,6%.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/01/2009

[Karaμazoβ]

αξίζει πιστεύω να διαβαστεί καθότι ο Ρουσης ειναι κατι σαν "εσωκομματικη αντιπολιτευση" μεσα στο ΚΚΕ. Βεβαια δεν ξερω ποσο εντιμο ειναι να γραφει στην "Ε" για τις διαφωνίες του όταν ο ίδιος ειναι σε ενα κομμα, και το αποδεχεται, που λειτουργεί με βαση τον λεγόμενο "δημοκρατικο συγκεντρωτισμό"...

[Godhatesusall]

αν και διαφωνώ σε κάποια σημεία με τον γράφοντα,το κείμενο είναι πάρα πολύ καλό,και αξίζει να διαβαστεί.

[Karaμazoβ]

Εχω διαβασει και αλλο ενα του Ρουση...ο ανθρωπος ειναι ΚΚΕ αλλα φαινεται να μην πηγαινει την Παπαρήγα...

[pandora]

πολύ καλό άρθρο...
επιτέλους και ένα ανοιχτό μυαλό....

[Nessa NetMonster]

αξίζει πιστεύω να διαβαστεί καθότι ο Ρουσης ειναι κατι σαν "εσωκομματικη αντιπολιτευση" μεσα στο ΚΚΕ. Βεβαια δεν ξερω ποσο εντιμο ειναι να γραφει στην "Ε" για τις διαφωνίες του όταν ο ίδιος ειναι σε ενα κομμα, και το αποδεχεται, που λειτουργεί με βαση τον λεγόμενο "δημοκρατικο συγκεντρωτισμό"...

Παρεξηγημένη έννοια. Όπως και η "φράξια".