Τι αγαθό ειναι η ελευθερία?

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[promitheas]

τι είναι εξουσία τότε για να καταλάβω τι είναι ελευθερία??

Παντως το avatar σου ειναι το ακριβως το αντιθετο της ελευθεριας. Κομμουνισμος και εθνος together. Μαυρη μαυριλα...

Η αναρχία είναι το πιο καταπιεστικό και απολυταρχικό κοινωνικο - οικονομικό σύστημα!!!
Αλλά ξέρεις ποια είναι μαγκία της?? Το γεγονός ότι αποκρύπτει θαυμάσια αυτά της τα χαρακτηριστικά απο τον Λαό, και φαίνεται ώς το απόλυτο ελευθεριακό σύστημα!
Ψέμα τεράστιο!!!
Ο Αναρχοσυνδικαλισμός του 19ο - 20ο αιώνα καταδικάστικε στην πράξη απο όλα τα εργατικά και λαϊκά κινήματα παγκοσμίως, γιατι ξεσκεπάστικε ο ρόλος του , ρόλος υπεράσπισης της Αστικο - δημοκρατίας.

...να διαβάζουμε και λίγο Ιστορία...

[gillan]

Η αναρχία είναι το πιο καταπιεστικό και απολυταρχικό κοινωνικο - οικονομικό σύστημα!!!
Αλλά ξέρεις ποια είναι μαγκία της?? Το γεγονός ότι αποκρύπτει θαυμάσια αυτά της τα χαρακτηριστικά απο τον Λαό, και φαίνεται ώς το απόλυτο ελευθεριακό σύστημα!
Ψέμα τεράστιο!!!
Ο Αναρχοσυνδικαλισμός του 19ο - 20ο αιώνα καταδικάστικε στην πράξη απο όλα τα εργατικά και λαϊκά κινήματα παγκοσμίως, γιατι ξεσκεπάστικε ο ρόλος του , ρόλος υπεράσπισης της Αστικο - δημοκρατίας.

...να διαβάζουμε και λίγο Ιστορία...

  

παλι καλα που διαβαζεις ιστορια...

[Nessa NetMonster]

Η αναρχία είναι το πιο καταπιεστικό και απολυταρχικό κοινωνικο - οικονομικό σύστημα!!!

Διάβασε και κανένα βιβλίο, δε θα πάθεις τίποτα.

Προς το παρόν σκέψου λίγο το εξής: Αναρχία !=(NOT EQUAL) αναρχισμός.

[Sand]

(Θα ήθελα να σχολιάσω ορισμένα σημεία, κυρίως όσων αφορά την έννοια της απόλυτης ελευθερίας.)
Σε ατομικό επίπεδο:
Δεν πιστεύω πως η ελευθερία συνδέεται με την ευτυχία, καθώς θεωρώ πως ο πραγματικά ελεύθερος είναι απαλλαγμένος από κάθε μορφή εξάρτησης και προσδοκίας. Ποιος άνθρωπος όμως παραμένει άνθρωπος χωρίς την συναισθηματική εξάρτηση; Η αγάπη είναι περιοριστική. Νοιάζεσαι για κάποιον και με αυτό τον τρόπο η ευτυχία σου καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από αυτόν, παύει να είναι ατομική υπόθεση. Ακόμη κι αν η αγάπη θεωρηθεί ως υποσυνείδητος ωφελιμισμός, η αναμονή για την ανταπόδοση σου περιορίζει τα περιθώρια δράσης.
Σε συλλογικό επίπεδο:
Τέθηκε, αν δεν κάνω λάθος, το ερώτημα πως μπορεί κάποιος να είναι ευτυχισμένος αν ο διπλανός του δυστυχεί (ή κάτι παρόμοιο). Τι θα πυροδοτούσε μια τέτοια αντίδραση, η ηθική ή ο φόβος; Έχω τοποθετηθεί σε άλλη συζήτηση πως δεν πιστεύω στην έννοια της ηθικής ή τουλάχιστον δεν πιστεύω πως μπορεί να οριστεί αντικειμενικά, δηλ. πως δεν υπάρχει μια οικουμενική ηθική. Μα ουσιαστικά, ανεξαρτήτως περιεχομένου, η ηθική δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κώδικας συμπεριφοράς με τον οποίο αυτοπεριοριζόμαστε (είτε η μορφή που παίρνει το περιεχόμενό της μας έχει επιβληθεί, είτε είναι αποτέλεσμα δικής μας σκέψης). Ένας ηθικός άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος καθώς είναι δέσμιος της ηθικής του.
Ένας απόλυτα ελεύθερος άνθρωπος λοιπόν ποτέ δεν θα έθετε στον εαυτό του το άνωθεν, κατεξοχήν "ηθικό" ερώτημα, γιατί απλώς δε θα τον ενδιέφερε. Η αδιαφορία και η απάθεια δε θέτει περιορισμούς. Κατ' επέκταση στα πλαίσια της κοινωνίας, θα μπορούσα να φανταστώ την απόλυτηελευθερία ως εξής: Ο καθένας θα δρούσε παρορμητικά, ναι μεν σε αλληλεπίδραση με τους άλλους αλλά χωρίς να δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης, και με κάποιον μαγικό τρόπο θα μπορούσαμε ωστόσο να συμβιώνουμε.
Η απόλυτη ελευθερία λοιπόν δεν είναι εφικτή. Ακόμη κι αν καταργούνταν κάθε μορφή εξουσίας, όπως την αντιλαμβανόμαστε τώρα (πχ κράτος, στρατός, ΜΜΕ), κάτι άλλο θα ξεπηδούσε από τις στάχτες τους, κάτι καλύτερο ίσως. Θα μπορούσαμε όμως ποτέ να εξαλείψουμε την εξάρτιση μεταξύ των ανθρώπων; Η απόλυτη ελευθερία, με αυτήν την έννοια, δεν είναι το ζητούμενο κι ούτε έχει νόημα. Κι εδώ έγκειται το πρόβλημα, στον καθορισμό μιας μορφής ελευθερίας που θα συντελούσε στην ευτυχία όσο το δυνατό περισσότερων ανθρώπων.

[Nessa NetMonster]

Εσύ πας στο άλλο άκρο από το gillan, βλέπεις όλες τις ελευθερίες σαν μια ατομική υπόθεση (οι ατομικές-εσωστρεφείς ελευθερίες είναι αντιπαραθετικές μεταξύ των ατόμων, ενώ οι συλλογικές αλληλοσυμπληρώνονται - εσύ βλέπεις μόνο τις πρώτες, ο gillan μόνο τις δεύτερες).

Επίσης δε μίλησε κανένας για "απόλυτη" ελευθερία, αλλά για όσο το δυνατόν περισσότερη. Πάντως οι περιορισμοί που αναφέρεις αφορούν σε εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ επιθυμιών και όχι σε επιβολές από το περιβάλλον. Ουσιαστικά η ευθύνη του να αποφασίσω αν θα κάνω αυτό που αρέσει σε μένα ή αυτό που αρέσει στο διπλανό είναι ελευθερία, όχι απουσία ελευθερίας. Επιλέγω ανάμεσα σε δύο δρόμους ευτυχίας.

[Sand]

Επίσης δε μίλησε κανένας για "απόλυτη" ελευθερία, αλλά για όσο το δυνατόν περισσότερη.

Με αφορμή ορισμένα σημεία, θέλησα να στηρίξω την θέση πως δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη ελευθερία. Έτσι κι αλλιώς το θέμα είναι ο προσδιορισμός του αγαθού της ελευθερίας. Δε νομίζω πως είναι εκτός πλαισίων συζήτησης η τοποθέτησή μου.

[Sand]

Ουσιαστικά η ευθύνη του να αποφασίσω αν θα κάνω αυτό που αρέσει σε μένα ή αυτό που αρέσει στο διπλανό είναι ελευθερία, όχι απουσία ελευθερίας. Επιλέγω ανάμεσα σε δύο δρόμους ευτυχίας.

Το περιβάλλον δεν τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων. Κι ορισμός της ελευθερίας που αναφέρεις αποτελεί την προσωπική σου τοποθέτηση.
Και μια επεξήγηση στο παραπάνω: Υπάρχει, κατά την γνώμη μου, το εξής οξύμωρο. Ενώ η απόλυτη ελευθερία ορίζεται, ουσιαστικά δεν έχει πρακτικό ενδιαφέρον. Οι διάφορες μορφές ελευθερίας υπόκεινται όμως στην υποκειμενική κρίση. Ο καθένας δίνει τον ορισμό του (σε κάτι που ουσιαστικά είναι αδιάστατο).
Πάντως δε θα θεωρούσα πως πράττοντας ενάντια στις επιθυμίες μου θα αποκόμιζα οποιαδήποτε μορφή ικανοποίησης.

[Nessa NetMonster]

Η άμεση οπτική είναι ότι εφόσον επιλέγεις αβίαστα, κάτι αποκομίζεις - πχ την ικανοποίηση ότι κάνεις το σωστό, ή τη χαρά να δεις το διπλανό να ευτυχεί. Μακροσκοπικά βέβαια, το γεγονός ότι δε μπόρεσες να ικανοποιήσεις και τους δύο ταυτόχρονα σημαίνει ότι κάποιος περιορισμός υπάρχει.

Εφόσον μιλάμε πάντα για την περίπτωση της στενής ατομικής ελευθερίας, ας πάρουμε ένα κλασικό τέτοιο παράδειγμα: Εγώ θέλω να ακούω μουσική δυνατά ενώ ο γείτονας θέλει να διαβάσει για τις εξετάσεις και ψιλοενοχλείται. Επιλέγω να αφήσω το γείτονα να διαβάσει γιατί νιώθω ότι αυτό είναι το σωστό (ηθική ικανοποίηση). Ο εξωτερικός περιορισμός, ο οποίος γίνεται φανερός αν σκεφτούμε μακροσκοπικά, δεν είναι παρά η κακή ηχομόνωση (αλλιώς θα μπορούσαμε και οι δύο να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε).

Βέβαια αυτή είναι μόνο μια πτυχή της ελευθερίας, και είναι επιπόλαιο να βλέπουμε μόνο αυτήν. Η ελευθερία που εννοεί ο gillan, η οποία είναι μεγάλο ζήτημα, αφορά σε συλλογικές δραστηριότητες όπως η εργασία, η ανταλλαγή ιδεών, η διεκδίκηση. Εκεί είναι έως και επικίνδυνο να βλέπουμε την ελευθερία με ατομικούς όρους. Πχ το να δικαιούσαι να διαμαρτυρηθείς ενάντια στην κυβέρνηση δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τη δική σου ζωή (εκτός αν το κάνεις μόνο για να ξεσπάσεις - αν το βλέπεις μόνο έτσι τότε ναι, είναι ατομική ελευθερία) αλλά ολόκληρη την κοινωνία, με την οποία βρίσκεσαι σε συνεχή αλληλεπίδραση (εφόσον το κάνεις για να αλλάξεις κάτι) άρα εδώ αρχίζουμε να μιλάμε με συλλογικούς όρους (δεν είσαι απλά ένα άτομο, αλλά προσδιορίζεσαι από έναν κοινωνικό ρόλο) και πάμε αντίστοιχα σε συλλογικές δράσεις. Σε αυτήν την περίπτωση αλλά και σε άλλες, η ελευθερία των άλλων βοηθά τη δική σου.