Πνευματικά Δικαιώματα και Δωρεάν Παιδεία

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[12:00-13:30]

Η γραμματεία είναι ανοιχτή καθημερινά 12:00-13:30

[gtpp]

Πολυ θεωρητικουρα επεσε.
Η σχολη δεν εχει φωτοτυπικα προς χρηση απο τους φοιτητες και συνεπως δεν κινδυνευει.


Mουαχαχα .-

[nikolayev]

για τώρα... 

[Turambar]

Συμφωνώ με nikolayev... άλλο τα πνευματικά δικαιώματα, άλλο τα εμπορικά...

Η σύγχρονη κοινωνία τα συγχέει, ο νόμος τα ταυτίζει.

Εφόσον πουλάνε πνεύμα... οκ... αλλά μπακάληδες της γνώσης θα είναι και τίποτε παραπάνω.


Download....



----

αλλά προφανώς έχει δίκιο και ο Guybrush.

Το πανεπιστήμιο θα πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες των φοιτητών, με αξιοπρεπή συγγράμματα και βιβλιοθήκες.

Και να σκεφτεί κανείς, ότι εμείς είμαστε και καλά...

[gtpp]

Οχι θα κατσει να γραψει ο αλλος Handbook 2000+ σελιδων για την ψυχη της μανας του..

[Guybrush]

Ότι ο εργαζόμενος καθηγητής, συγγραφέας ή ποιητής πρέπει να αποζημιώνεται για την εργασία του σε κάθε περίπτωση.
Δεν είναι ο ρόλος του να παρέχει δωρεάν τα συγγράμματα. Για το τελευταίο μπορεί να μεριμνήσει το πανεπιστήμιο, δημόσιο ή ιδιωτικό. 8)

να αποζημιώνεται,είπε κανείς το αντίθετο?
Να ορίσουμε και το ύψος της αποζημίωσης,αλλά τα πνευματικά δικαιώματα με βρίσκουν εντελώς αντίθετο.

1ον μακάρι να ήταν αληθινά πνευματικά αλλά δεν είναι .Εμπορικά δικαιώματα είναι στην ουσία.
2ον τι είναι πνευματικό δικαίωμα εν τέλη? Η γνώση ανήκει σε αυτόν που την ανακάλυψε και την κάνει ότι γουστάρει?
Κάθε στιγμιαία ανακάλυψη η πνευματική δημιουργία στηρίζεται στις ανακαλύψεις και δημιουργίες των προηγουμένων.Άμα όλοι τη κρατάγανε για τον εαυτό τους θα ανάβαμε ακόμα φωτιά με τσακμακόπετρες....

Πνευματικό δικαίωμα είναι το πως ονομάσαμε την ιδιοκτησία και την εμπορική εκμετάλλευση*, αλλά ΚΑΙ την ηθική επιβράβευση τνω φιλοδοξιών(κατά βάση ευγενών) κάποιου που κάνει πνευματική εργασία.
Η ανταμοιβή του είναι το να μπορεί να πουλάει μόνον αυτός τη γνώση που παρήγαγε. Πιο απλά, να μην τα κονομάνε τα φωτοτυπάδικα.

Όταν αγοράζεις φωτοτυπίες, είτε είσαι φοιτητής είτε είσαι εφοπλιστής, αποδίδεις κέρδος σε κάποιον που εκμεταλλεύτηκε την πνευματική κούραση του άλλου.

Τα περί δωρεάν διανομής, κοινωνικής αδικίας κτλ είναι τελείως άσχετα με το θέμα. Το ζήτημα της διανομής("δωρεάν" με πολλά εισαγωγικά) συγγραμμάτων στους μη έχοντες ή γενικά στους φοιτητές είναι  διαφορετικό, συναφές αλλά διαφορετικό.

*Όποιος πιαστεί μόνον από αυτή την πρόταση και δε δώσει σημασία στα παρακάτω ή απαντήσει πρόταση προς πρόταση, θα καταφέρει να με διώξει από την κουβέντα.

[nad]

Πιο απλά, να μην τα κονομάνε τα φωτοτυπάδικα.

 Τα φωτοτυπάδικα τι δουλειά έχουν; Αν είναι κάποιος να πληρώσει για τα πνευματικά δικαιώματα θα είναι αυτός που χρησιμοποιεί τις φωτοτυπίες, όχι αυτός που τις βγάζει.

[gillan]

Πνευματικό δικαίωμα είναι το πως ονομάσαμε την ιδιοκτησία και την εμπορική εκμετάλλευση*, αλλά ΚΑΙ την ηθική επιβράβευση τνω φιλοδοξιών(κατά βάση ευγενών) κάποιου που κάνει πνευματική εργασία.
Η ανταμοιβή του είναι το να μπορεί να πουλάει μόνον αυτός τη γνώση που παρήγαγε. Πιο απλά, να μην τα κονομάνε τα φωτοτυπάδικα.

Κανεις λαθος. Πνευματικο δικαιωμα ονομάζουμε το εμπορικό δικαίωμα και μονο! Η ονομασία ειναι απλα παραπλανητικη. Οι ευγενεις φιλοδοξιες ,είτε μουσικων είτε συγγραφεων είτε οτιδηποτε δεν θα επραιπε να συναδουν με οποιαδηποτε αναλογη απαιτηση. Αν καποιος το κανει ειναι απλα γελοιος κατ εμε !  Η γνωση, οι τεχνες, η επιστημη, οφειλουν να ειναι ελευθερες προς χρηση και επαναδιαπραγματευση ανα πασα στιγμη απο ολους. Αλλωστε προσφυγη δεν εκαναν οι συγγραφεις αλλα οι εκδοτες.....

Όταν αγοράζεις φωτοτυπίες, είτε είσαι φοιτητής είτε είσαι εφοπλιστής, αποδίδεις κέρδος σε κάποιον που εκμεταλλεύτηκε την πνευματική κούραση του άλλου.

Η αιτερειες που πουλαν βιβλια και cd το κανουν αυτο εξ ορισμου. Η επιστημη (οφειλει να) ειναι ελευθερη,
αλλιως δεν ειναι επιστημη!

[

[gtpp]

Αλλωστε προσφυγη δεν εκαναν οι συγγραφεις αλλα οι εκδοτες.....

Ο ΟΣΔΕΛ αποτελεί κοινό συνεταιρισμό συγγραφέων και εκδοτών....

http://osdel.gr/html/main01.html

[gillan]

Ο ΟΣΔΕΛ αποτελεί κοινό συνεταιρισμό συγγραφέων και εκδοτών....

Ναι αλλα για μενα οσοι συγγραφεις ζηταν πνευματικα δικαιωματα ειναι απλα ΓΕΛΟΙΟΙ! Ουτε επιστημονες ουτε τιποτα. Απλα γελοιοι! Οι εκδοτες ειναι απλα εκδοτες....

Αλλωστε ξερει κανεις ποιοι και ποσοι συμμετεχουν στον ΟΣΔΕΛ? Κοβω το κεφαλι μου οτι ειναι ολοι οι εκδοτες και πεντε συγγραφεις!

[nikolayev]

Ότι ο εργαζόμενος καθηγητής, συγγραφέας ή ποιητής πρέπει να αποζημιώνεται για την εργασία του σε κάθε περίπτωση.
Δεν είναι ο ρόλος του να παρέχει δωρεάν τα συγγράμματα. Για το τελευταίο μπορεί να μεριμνήσει το πανεπιστήμιο, δημόσιο ή ιδιωτικό. 8)

να αποζημιώνεται,είπε κανείς το αντίθετο?
Να ορίσουμε και το ύψος της αποζημίωσης,αλλά τα πνευματικά δικαιώματα με βρίσκουν εντελώς αντίθετο.

1ον μακάρι να ήταν αληθινά πνευματικά αλλά δεν είναι .Εμπορικά δικαιώματα είναι στην ουσία.
2ον τι είναι πνευματικό δικαίωμα εν τέλη? Η γνώση ανήκει σε αυτόν που την ανακάλυψε και την κάνει ότι γουστάρει?
Κάθε στιγμιαία ανακάλυψη η πνευματική δημιουργία στηρίζεται στις ανακαλύψεις και δημιουργίες των προηγουμένων.Άμα όλοι τη κρατάγανε για τον εαυτό τους θα ανάβαμε ακόμα φωτιά με τσακμακόπετρες....

Πνευματικό δικαίωμα είναι το πως ονομάσαμε την ιδιοκτησία και την εμπορική εκμετάλλευση*, αλλά ΚΑΙ την ηθική επιβράβευση τνω φιλοδοξιών(κατά βάση ευγενών) κάποιου που κάνει πνευματική εργασία.
Η ανταμοιβή του είναι το να μπορεί να πουλάει μόνον αυτός τη γνώση που παρήγαγε. Πιο απλά, να μην τα κονομάνε τα φωτοτυπάδικα.

Όταν αγοράζεις φωτοτυπίες, είτε είσαι φοιτητής είτε είσαι εφοπλιστής, αποδίδεις κέρδος σε κάποιον που εκμεταλλεύτηκε την πνευματική κούραση του άλλου.

Τα περί δωρεάν διανομής, κοινωνικής αδικίας κτλ είναι τελείως άσχετα με το θέμα. Το ζήτημα της διανομής("δωρεάν" με πολλά εισαγωγικά) συγγραμμάτων στους μη έχοντες ή γενικά στους φοιτητές είναι  διαφορετικό, συναφές αλλά διαφορετικό.

*Όποιος πιαστεί μόνον από αυτή την πρόταση και δε δώσει σημασία στα παρακάτω ή απαντήσει πρόταση προς πρόταση, θα καταφέρει να με διώξει από την κουβέντα.

Να θέσω ένα ερώτημα, για να διασαφηνιστεί το σημείο διαφωνίας μας περί πνευματικών δικαιωμάτων και το ρόλο της επιστήμης γενικότερα.

Ας πούμε ότι εγώ είμαι επιστήμονας-ερευνητής και μετά από αγώνες χρόνων, ανακαλύπτω το φάρμακο που καταπολεμά τον ιό του AIDS.
Εφόσον λοιπόν κατοχυρωθεί η ανακάλυψη στο όνομά μου,θα μπορώ να χειρίζομαι τη διάθεση του φαρμάκου όπως εγώ και μόνον εγώ επιθυμώ.Το οποίο μεταφράζεται στο

1.το πουλάω όσο θέλω
2. αφού αποτελεί πνευματική μου ιδιοκτησία απαγορεύεται η αναπαραγωγή του και η επεξεργασία του χωρίς την άδειά μου.

Συμφωνείς με αυτό?Αντιλαμβάνεσαι τις επιπτώσεις?

Υ.Γ η αναφορά στη συγκεκριμένη ασθένεια ήταν τυχαία,προφανώς και αναφέρομαι σε οποιαδήποτε επιστημονική ανακάλυψη

[Kat]

Βλέπω ότι έχει αρχίσει να ξεφεύγει η συζήτηση, αλλά δεν μου φαίνεται τόσο αδικαιολόγητο το αίτημα. Νομίζω απλά ότι υπάρχουν διαφορετικές άδειες για αυτά τα πράγματα.

Για παράδειγμα, το Α.Π.Θ. έχει ως πανεπιστήμιο συνδρομή σε επιστημονικά περιοδικά. Έχοντας ip του πανεπιστημίου, έχεις πρόσβαση στο σύνολο των δημοσιεύσεών τους. Το πανεπιστήμιο έχει πληρώσει, πιστεύω, ειδική συνδρομή για να μπορεί να το κάνει αυτό. Το ερώτημα είναι εάν θα ήταν σωστό π.χ. το πανεπιστήμιο να αγοράσει μία ατομική συνδρομή, να κατεβάσει όλο το σάιτ και να αφήνει τους φοιτητές να εκτυπώνουν δημοσιεύσεις. Για τον φοιτητή, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο-το πρόβλημα του οργανισμού, όμως, δεν είναι με τον φοιτητή αλλά με το πανεπιστήμιο ως οργανισμό.

Αυτά τα θέματα σε άλλες χώρες λύνονται με καλύτερες βιβλιοθήκες με μεγάλο αριθμό αντιτύπων (ώστε να μην χρειάζεται να καταφεύγεις σε φωτοτυπίες) και ειδικές συνδρομές όπου τα βιβλία είναι e-book. Αυτές οι υπηρεσίες, όμως, θέλουν παραπάνω χρήματα, και αυτά ζητά ο οργανισμός. Τώρα για το ποσόν ή το πώς αυτό πρέπει να υπολογιστεί, αυτό όντως σηκώνει συζήτηση. Σίγουρα πάντως δεν πρέπει να το πληρώνουν οι φοιτητές, αλλά το πανεπιστήμιο.

Τέλος, το ότι η οικονομική κατάσταση του πανεπιστημίου δεν είναι καλή δεν αφορά τον υπόλοιπο κόσμο ούτε μπορεί να είναι δικαιολογία για την τήρηση δύο μέτρων και δύο σταθμών. Ο οργανισμός αυτός δεν είναι κρατικός, άλλωστε.

[Guybrush]

@nikolayev

Μιλάμε για συγγράμματα. Πνευματικά δικαιώματα, όχι πατεντες.
Αν είναι να μιλήσουμε για φάρμακα, μπορούμε να πούμε πολλά, ξεκινώντας από την κατοχύρωση ευρεσιτεχνιών τμημάτων του ανθρώπινου γονιδιώματος.

[gtpp]

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
«Μάχες» για τα αυτονόητα

Παρά το νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας από το 1993, οι δημιουργοί δεν έχουν ακόμη δικαιωθεί επί της ουσίας. Κι αυτό γιατί η εφαρμογή του Νόμου 2121/93 στις περισσότερες περιπτώσεις δεν εφαρμόζεται ή εφαρμόζεται μετά από δικαστικές «μάχες». Εχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε δικαστικούς αγώνες ηθοποιών, μουσικών κ.ά. Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά παγκόσμιο. Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική ο αγώνας για την εφαρμογή του νόμου ή καλύτερα για την είσπραξη των πνευματικών δικαιωμάτων δε σταματάει ποτέ, αλλά αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, δύσκολα βρίσκει «ταίρι». Μπορεί κάποιοι να πιστεύουν ότι κάποιοι καλλιτέχνες, επειδή είναι διάσημοι, κερδίζουν τεράστια ποσά. Αυτό είναι η εξαίρεση και κυρίως στην Αμερική. Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών παγκοσμίως είναι συνηθισμένοι, σκληρά εργαζόμενοι και απροστάτευτοι ως προς τα δικαιώματά τους.

Το θέμα της είσπραξης των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, στην Ελλάδα, τις περισσότερες φορές επιλύεται μόνο με προσφυγή στα δικαστήρια. Ετσι, όλα αυτά τα χρόνια από την ίδρυση των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης του κάθε τομέα, στα δικαστήρια φτάνουν, για παράδειγμα, αγωγές των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης των Ηθοποιών εναντίον τηλεοπτικών σταθμών, αλλά και των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης έργων του Λόγου, Εργων των Εικαστικών Τεχνών και Εφαρμογών τους και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης και Προστασίας Πνευματικών Δικαιωμάτων Φωτογράφων, κατά κάποιων εταιριών μελών του Συνδέσμου Εταιρειών Πληροφορικής Ελλάδας (ΣΕΠΕ), οι οποίες αρνούνται να εφαρμόσουν το Νόμο. Αρνούνται να καταβάλουν - όπως οφείλουν με βάση το άρθρο 18.3 του 2121/93 - την εύλογη αμοιβή που επιβάλλεται ως αντιστάθμισμα της ελεύθερης (χωρίς άδεια) αναπαραγωγής, για ιδιωτική χρήση και εκμετάλλευση, έργων των πνευματικών δημιουργών και η οποία υπολογίζεται με ποσοστό επί της αξίας των τεχνικών μέσων, τα οποία καθιστούν εφικτή την αναπαραγωγή. Κυριότερα τεχνικά μέσα είναι τα κασετόφωνα, βίντεο (ποσοστό 6% επί της τιμής εισαγωγής), φωτοτυπικές συσκευές και χαρτί για φωτοτυπίες (4%) και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές (2%).

Πληροφορική και πνευματικό έργο

Ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Εργων Λόγου (ΟΣΔΕΛ) αποτελεί κοινό συνεταιρισμό συγγραφέων και εκδοτών και σκοπός του είναι να εισπράττει και να διανέμει στους πνευματικούς δημιουργούς (συγγραφείς και εκδότες), έστω και ένα μέρος από αυτά που εκείνοι χάνουν από τους μη ελεγχόμενους σύγχρονους τρόπους αναπαραγωγής. Και ενώ είχε επιτευχθεί, μετά από διαπραγματεύσεις, συμφωνία με το Σύνδεσμο Εταιριών Πληροφορικής Ελλάδας και υπογράφτηκαν συμβάσεις με κάποιες εταιρίες, η νέα διοίκησή του, που εξελέγη πέρσι, δήλωσε ότι δε δεσμεύεται από τη συμφωνία και πίεζε τις εταιρίες να μην καταβάλλουν τις οφειλές τους. Από την άλλη πλευρά, ο Σύνδεσμος Εταιριών Πληροφορικής Ελλάδας πιέζει το υπουργείο Ανάπτυξης για την κατάργηση του άρθρου 18, το οποίο ρυθμίζει την εύλογη αμοιβή που καταβάλλεται στους δικαιούχους για τη μη ελεγχόμενη αναπαραγωγή των έργων τους μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών και των δρόμων της Πληροφορικής γενικότερα. Κατάργηση που θα είναι σε βάρος του δημιουργού, αλλά και της ίδιας της πληροφορικής. Από την άλλη, όμως, οι εταιρίες επιδιώκουν μεγαλύτερα κέρδη σε βάρος των δικαιωμάτων των πνευματικών δημιουργών.

Κάποιες εταιρίες Πληροφορικής, λοιπόν, καταπατώντας νόμους και ευρωπαϊκές οδηγίες, δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους σε βάρος δεκάδων χιλιάδων πνευματικών ανθρώπων του τόπου, αρνούμενες να πληρώσουν ένα ελάχιστο ποσό που επιτρέπει την ελεύθερη αναπαραγωγή προϊόντων πνευματικού μόχθου για ιδιωτική χρήση. Βέβαια, μέχρι στιγμής 25 εταιρίες υπέγραψαν σύμβαση με τον ΟΣΔΕΛ και απέδωσαν τα νομίμως προβλεπόμενα ποσά στους δημιουργούς. Ηδη ο ΟΣΔΕΛ έχει κερδίσει 19 δίκες με καταδικαστικές αποφάσεις για όσες εταιρίες δεν εφάρμοσαν το νόμο. Ο ΟΣΔΕΛ, ως τακτικό μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Οργανισμών για τα Δικαιώματα Αναπαραγωγής (IFRRO), έχει συνάψει επίσης συμβόλαια αμοιβαιότητας με 15 χώρες, εκπροσωπώντας χιλιάδες ξένους πνευματικούς δημιουργούς.

Αλληλέγγυοι οι δημιουργοί

Στο πρόβλημα αυτό, που αντιμετωπίζουν οι δημιουργοί με τις εταιρίες Πληροφορικής, συντάσσονται με τον ΟΣΔΕΛ, υπογράφοντας κοινό ψήφισμα, όλοι οι φορείς πνευματικών δημιουργών, δημοσιογράφων, εικαστικών, φωτογράφων, οι οποίοι εκπροσωπούν 50.000 ανθρώπους του Πνεύματος και της Τέχνης. Μεταξύ αυτών: Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, Ενωση Συντακτών Περιοδικού Τύπου, Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοχαρτοπωλών, Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου, Σύνδεσμος Εκδοτών Βορείου Ελλάδος, Εταιρεία Συγγραφέων, Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Πανελλήνιος Σύλλογος Επαγγελματιών Μεταφραστών, Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, Πανελλήνια Ομοσπονδία Φωτογράφων κ.ά.

Τα πράγματα, λοιπόν, έχουν ως εξής: Ενώ με δεκάδες αποφάσεις των δικαστηρίων, η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει αναγνωρίσει το δικαίωμα των δημιουργών στην εύλογη αμοιβή για την ψηφιακή αναπαραγωγή των έργων τους, εντελώς παράνομα και αντιδεοντολογικά, η πλειοψηφία των εταιριών Πληροφορικής εξακολουθούν να μη συμμορφώνονται προς τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Από την άλλη, στα πνευματικά έργα που παράγουν οι εταιρίες Πληροφορικής, δηλαδή το λογισμικό (software), είναι αυστηρότατες στην εκμετάλλευσή του. Μέχρι και το ΣΔΟΕ έχει επιστρατευτεί για να αγοράζονται τα προγράμματα από κάθε χρήστη και να αποφεύγεται η παράνομη αναπαραγωγή (αντιγραφή).

Ζητούν, λοιπόν, οι δικαιούχοι να επικρατήσει το ίδιο πνεύμα και για τους πνευματικούς δημιουργούς. Βεβαίως, στο λογισμικό απαγορεύεται ολοκληρωτικά η αναπαραγωγή. Στην περίπτωση των πνευματικών δημιουργών έργων λόγου δεν μπορεί από τη μια να επιτρέπεται η πρόσβαση στο έργο και από την άλλη να μην υπάρχει εύλογη αμοιβή για τους δημιουργούς. Οι Η/Υ συνιστούν, σίγουρα, το μέσο για την πρόσβαση στα έργα του Πνεύματος, που αποτελεί το περιεχόμενο της Πληροφορικής. Η ελεύθερη πρόσβαση είναι ένα από τα σημαντικότερα κίνητρα για τη διάδοση της Πληροφορικής. Τι θα ήταν το Διαδίκτυο χωρίς περιεχόμενο;

Είναι αναμφισβήτητο ότι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές αποτελούν σήμερα ένα από τα σημαντικότερα μέσα ιδιωτικής αναπαραγωγής πνευματικών δημιουργημάτων. Είναι, επίσης, γνωστό ότι η ανάπτυξη της Πληροφορικής, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται στη δυνατότητα που παρέχουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές στην αναπαραγωγή πνευματικών έργων. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, και ιδιαίτερα με την ανάπτυξη του Διαδικτύου, αποτελούν το μέσο για την πρόσβαση στα έργα του Πνεύματος, τα οποία συνιστούν το περιεχόμενο (content) της Πληροφορικής. Το άρθρο 18 του Ν.2121/93, καθιερώνοντας την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κίνητρα για τη διάδοση της Πληροφορικής. Διαφορετικά η πρόσβαση θα ήταν περιορισμένη και θα κόστιζε υπέρογκα.

Σε περίπτωση που η πρόσβαση στο περιεχόμενο ήταν ελεύθερη, χωρίς όμως να αποδίδεται οποιαδήποτε αμοιβή (ούτε αυτή η ελάχιστη του 2%), το αποτέλεσμα θα ήταν η οικονομική εξαθλίωση των πνευματικών δημιουργών και παράλληλα η επιβράδυνση της ανάπτυξης του Πολιτισμού μας, αλλά και της ίδιας της Πληροφορικής. Βεβαίως, η εύλογη αμοιβή του 2% σε ελάχιστο βαθμό αναπληρώνει τα χαμένα εισοδήματα του δημιουργού. Στην πράξη αυτό το ποσοστό, αν υπολογιστεί στην τιμή εισαγωγής, αντιστοιχεί σε ελάχιστα ευρώ ανά ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Με επανειλημμένες, πάντως, παρεμβάσεις της, όπως και πρόσφατα (Οκτώβρης 2001), η διεθνής Ομοσπονδία για τα Δικαιώματα Αναπαραγωγής (IFRRO), με ψήφισμα της Γενικής της Συνέλευσης, έχει καλέσει την ελληνική κυβέρνηση να διατηρήσει το Νόμο ως έχει, να μην καταργήσει το άρθρο.

Ολοι οι άνθρωποι του Πνεύματος και της Τέχνης απλά επιζητούν την εφαρμογή του Νόμου όπως ισχύει. Πιστεύοντας ότι το κερδοσκοπικό, παράνομο και αντισυνταγματικό (ως προς την αναδρομική κατάργηση του Νόμου) και όπως σημειώνουν «αίτημα των οικονομικά εύρωστων εταιριών της Πληροφορικής έναντι των δικαιούχων των πνευματικών δικαιωμάτων προβάλλεται για λόγους μικροπολιτικής επίδειξης της ισχύος τους, για ίδιον βραχυπρόθεσμο όφελος και σε βάρος της κοινωνίας μας. Αντίκειται δε σε κάθε έννοια ευνομούμενης πολιτείας, τη στιγμή που τα δικά τους πνευματικά δημιουργήματα (λογισμικό - software) προστατεύονται αυστηρότατα, ακόμα και με επιστράτευση του ΣΔΟΕ. Εμείς οι πνευματικοί δημιουργοί δεν είμαστε αντίθετοι σε αυτό. Ισονομία ζητούμε και προστασία των δικαιωμάτων μας».

Παράδειγμα από τη Γερμανία

Σύμφωνα με την Οδηγία αυτή της Ευρωπαϊκής Ενωσης (2001/29/EC) «η ψηφιακή αναπαραγωγή για προσωπική χρήση επιτρέπεται μόνο εφόσον οι δικαιούχοι αποζημιώνονται». Ετσι, οι χώρες της ΕΕ οφείλουν να προσαρμόσουν τη νομοθεσία τους μέχρι το Δεκέμβρη του 2002. Η χώρα που ήδη εφαρμόζει την οδηγία είναι η Γερμανία. Σύμφωνα με τη Δεύτερη Εκθεση για την Εξέλιξη της εύλογης αμοιβής των άρθρου 54 επ. της Γερμανικής Κυβέρνησης, η ισχύουσα νομοθεσία περιλαμβάνει τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα περιφερειακά συστήματα. Οι σχετικοί οργανισμοί των δημιουργών δημοσίευσαν σχετικό αμοιβολόγιο στο αντίστοιχο ΦΕΚ της Γερμανίας, το οποίο προβλέπει την καταβολή 30 ευρώ για κάθε υπολογιστή. Ηδη γίνονται διαπραγματεύσεις για τις λεπτομέρειες της καταβολής της αμοιβής και των αναδρομικών μεταξύ των οργανισμών και των εταιριών πληροφορικής και με την εποπτεία του αρμόδιου υπουργού Δικαιοσύνης. Στη Γερμανία πέρα από τις φωτοτυπικές συσκευές καταβάλλεται ήδη εύλογη αμοιβή για fax, scanners, readerprinters και cd writers, μετά από σχετικές αποφάσεις του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου. Η αμοιβή για τα παραπάνω ανέρχεται από 16 έως 600 μάρκα, ανάλογα με την ταχύτητα αναπαραγωγής του κάθε μηχανήματος. Πέρα από τα παραπάνω καταβάλλεται αμοιβή και σε ψηφιακά αποθηκευτικά μέσα όπως mini disc, DAT και CDR. Μελέτες που έχουν διεξαχθεί σε Γερμανία, Αυστρία και σκανδιναβικές χώρες αποδεικνύουν ότι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές χρησιμοποιούνται σε μεγάλη έκταση για την αναπαραγωγή έργων πνευματικής ιδιοκτησίας για ιδιωτική χρήση και ιδιαίτερα τα έργα του λόγου.

Το φαινόμενο ΑΕΠΙ

Ομως τα προβλήματα δεν υπάρχουν μόνο μεταξύ δικαιούχων και υπόχρεων. Προβλήματα παρουσιάζονται και μέσα στους ιδίων συμφερόντων κόλπους, όπως συμβαίνει με την Ανώνυμη Εταιρεία Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΑΕΠΙ), η οποία διεκδικεί μονίμως το μονοπώλιο είσπραξης και διαχείρισης, μονοπώλιο που το κατείχε πολλά χρόνια πριν την ψήφιση του νόμου Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Σιγά σιγά, όμως η ΑΕΠΙ χάνει αυτό το μονοπώλιο, καθώς ο νόμος δίνει το δικαίωμα δημιουργίας Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης Δικαιωμάτων, στους οποίους οι δημιουργοί μπορούν να αναθέτουν τη διαχείριση και προστασία των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων. Η ΑΕΠΙ δε φτάνει που εισπράττει πνευματικά δικαιώματα - όντας ένας από τους πλέον εύρωστους οργανισμούς (σύμφωνα με πληροφορίες η ΑΕΠΙ έχει αδιάθετα 6 δισ.) - απαιτούσε να γίνει εισπράκτορας και των συγγενικών δικαιωμάτων. Προσέφυγε, μάλιστα, στο δικαστήριο για αναστολή της απόφασης του υπουργού Πολιτισμού να δώσει στην ΑΕΠΙ το δικαίωμα είσπραξης των πνευματικών όχι όμως και των συγγενικών δικαιωμάτων. Εχει, επίσης, προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας με αίτηση ακύρωσης της υπουργικής απόφασης.

Σκούρα, όμως, τα βρήκε τελευταία η ΑΕΠΙ καθώς οι συνθέτες Σταύρος Ξαρχάκος, Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Μαμαγκάκης, Παναγιώτης Καλατζόπουλος, Νίκος Κυπουργός και Γιώργος Κουμεντάκης υπέβαλαν (από το 1996) καταγγελία κατά της ΑΕΠΙ, ενώπιον της Επιτροπής Ανταγωνισμού (θα συζητηθεί στις 3 του Μάρτη), με την οποία οι καλλιτέχνες ζητούν να υποχρεωθεί η ΑΕΠΙ να μη λειτουργεί καταχρηστικά στις σχέσεις της με τους δημιουργούς.

Συγκεκριμένα ζητούν να υποχρεωθεί η ΑΕΠΙ: Να μειώσει τις προμήθειές της, που είναι 37,5% για τα εκτελεστικά και 25% για τα μηχανικά. Να καταβάλει στους δημιουργούς τους τόκους που προκύπτουν από τα δικαιώματά τους, τα οποία από το 1930 καρπώνεται η ίδια παράνομα. Να επιτρέπει το διαχωρισμό δικαιωμάτων και την ατομική διαχείριση κάποιων δικαιωμάτων, όπως κινηματογραφικές ταινίες ή συναυλίες. Να ενημερώνει αναλυτικά τους δημιουργούς για τα συνολικά έσοδα που εισπράττει από κάθε κατηγορία χρηστών και το αντίστοιχο κόστος διαχείρισης. Να ενημερώνει αναλυτικά τους δημιουργούς σχετικά με τον κανονισμό διανομής. Να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τα δικαιώματα των δημιουργών ιδιαίτερα στο χώρο της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου όπου τα έσοδά της είναι σκανδαλωδώς χαμηλά σε σχέση με τα αντίστοιχα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Να ενημερώνει τους δημιουργούς σχετικά με τα έσοδα που παρακρατεί από τους αλλοδαπούς οργανισμούς (10%) για κοινωνικούς και πολιτιστικούς σκοπούς και με ποια κριτήρια διαθέτει αυτά στους τυχόν αποδέκτες.

Σημειώνουμε, τέλος, ότι παρόμοια καταγγελία έχει γίνει και από την ΕΜΣΕ κατά της ΑΕΠΙ πριν από δύο χρόνια περίπου και η οποία «περιμένει» της σειρά της για συζήτηση.

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

Πηγη: http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=1164822&publDate=3/3/2002

[nikolayev]

@Guybrush

με όλο το σεβασμό,αλλά κόλησες επειδή ανέφερα φάρμακο?Σκέψου λίγο

Μιλάω για την ιδιοποίηση της γνώσης.Γιατί διαφέρει η η υγεία από τους άλλους τομής της επιστήμης(μήπως μάλλον γιατί με αυτήν δε παίζουμε? )

Δηλαδή ο άλλος μπορεί να χρησιμοποιήσει την ανακάλυψη χωρίς να διαβάσει ας πούμε τη δημοσίευση-βιβλίο?

Γνώση Γνώση Γνώση Γνώση Γνώση.

Την κρατάμε για τον εαυτό μας κλειδωμένη σε ένα συρτάρι ή την προσφέρουμε ως κληροδότημα στις επόμενες γενιές για να την χρησιμοποιήσουν για να παράγουν νέα?
Αυτό είναι το ερώτημα.

Και όσον αφορά την αμοιβή του ερευνητή ας του την παρέχει απλόχερα η πολιτεία.

Φυσικά,το πνευματικό δικαίωμα του ανήκει κατά αποκλειστικότητα και για πάντα.

[anonymous-root]

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
«Μάχες» για τα αυτονόητα


Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

Πηγη: http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=1164822&publDate=3/3/2002

A) τα έχω δει όλα γτππ!

Β) εστιάστε λίγο στο κομμάτι για την ΑΕΠΙ. Καρπώνεται λεφτά και δεν πάνε στους δημιουργούς.

(διαβασα το 1/4 του άρθρου αφού ήταν κατεβατό. θα επανέλθω)