Διήγημα: Ιδεολογική Αυτοκτονία

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels.

[aliakmwn]

Ή δείτε το αλλιώς: Αν νοήσουμε την ψυχική μας κατάσταση ως μια συνάρτηση (ημιτονοειδής κολλάει καλά ), τότε για εμένα η ευτυχία είναι τα σημεία στασιμότητας, εκεί όπου η παράγωγος είναι 0 (δηλαδή στην πάνω ή κάτω αιχμή ενός ημιτόνου), τότε που ο χρόνος ουσιαστικά σταματάει να υπάρχει...

Κι αν η εισβολη εξωτερικων καταστασεων - αλλαγων καμπυλωνει το χωροχρονο και αλλαζει τη ροη του - σταματα ποτε ο χρονος να ρεει?


Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
...
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή θανατικό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απʼ τον Άδη κι απʼ τον κόσμο

(Ασχετο )

[KorkoLyk]

Κι αν η εισβολη εξωτερικων καταστασεων - αλλαγων καμπυλωνει το χωροχρονο και αλλαζει τη ροη του - σταματα ποτε ο χρονος να ρεει?

Σε μια μαύρη τρύπα, σταματάει! Έχουμε ορίζοντα γεγονότων εκεί κύριε! Δηλαδή, η ευτυχία είναι μια μαύρη τρύπα. Βέβαια, ενίοτε μπορεί να είναι και μια μαύρη τρίχα.

Στης ομορφιάς το απάνεμο λιμάνι,
ξάπλωσε ήσυχος και αυτός,
το κύμα περιμένοντας να έρθει
σα βράχος που τον έλιωνε ο καιρός.

Μα τα πουλιά πετούσανε επίμονα
κρώζοντας με ανίερες φωνές,
πώς θα'ρθει μια μέρα όπου έξαφνα
θα χάσουν τη σκιά οι φοινικιές.

Κι όταν με κόπο καταφέρει και σηκώσει,
το δύστυχο σαρκίο του που λιμνάζει,
θα δει σηκώνοντας τα μάτια του ψηλά
πως ένας άλλος ήλιος πια χαράζει.

[Zarathoustra]

Αν είναι ρεαλιστικό το διήγημα, στις σελίδες που ακολουθούν θα πρέπει να περιγράφονται σκηνές βίας και ταπείνωσης με θύμα τον συμπαθή ήρωα.

[Turambar]

Το διήγημα (ο Θεός να το κάνει) τελειώνει εδώ.

Ο συγγραφέας όμως γνωρίζει πράγματα πέρα από την καταγεγραμμένη ιστορία.


Όμως η αναφορά μου στην γνώση του αυτή, ίσως καταστρέφει την ελευθερία του αναγνώστη.

Διορθώνω.

[ASDF_]

Eμένα το δίλλημα του διήματος μου έφερε στο μυαλό την ταινία π (όποιος θέλει να την δει ας μην διαβάσει το παρακάτω)

όπου ο πρωταγωνιστής στο τέλος για να δώσει ένα τέλος στην διστυχία του, απόρρεια της έντονης εγκεφαλικής του δραστηριότητας απλά σακατεύει το μυαλό του

[Turambar]

Η ιδεολογική αυτοκτονία, απαιτεί, να γνωρίζεις μια αλήθεια, αλλά να μην την ακολουθείς, γιατί ξέρεις ότι δεν σε οδηγεί εκεί που θες

[Karaμazoβ]

Πόση αλήθεια αποτολμάει ένα πνεύμα; [..] Η πλάνη δεν είναι τύφλωση, η πλάνη είναι ανανδρία

[Turambar]

Σιγά μην κλάψω

Μου λεν αν βγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είνʼ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τʼ αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απʼ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σʼ ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται  πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τʼ αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απʼ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

[trapped]

Σιγά μην κλάψω

Μου λεν αν βγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είνʼ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τʼ αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απʼ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σʼ ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται  πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τʼ αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απʼ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

  8)

[xenia]

σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ 8)

[cecilia]

κι αν κλάψω..? κι αν φοβηθώ...?

[Turambar]

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

[Turambar]

 

[Karaμazoβ]

Αν είναι ρεαλιστικό το διήγημα, στις σελίδες που ακολουθούν θα πρέπει να περιγράφονται σκηνές βίας και ταπείνωσης με θύμα τον συμπαθή ήρωα.

Ζαρα...ο "Ηλίθιος" ??? 

[λήθη]

Είναι ο αμόρφωτος, χωρίς έγνοιες άνθρωπος, ευτυχισμένος?

Κι αν όντως είναι, την θέλουμε αυτήν την ευτυχία? Είναι αναγκαίο να αυτοκτονήσουμε ιδεολογικά για να βρούμε την ευτυχία?

ignorrance is bliss