Το κράτος ανάλγητο στα γνωστά στέκια ναρκωμανών.

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Admins]

Για αλλαγή του public name σας, επικοινωνήστε με έναν από τους Admins.

[Turambar]

EΛΛAΔA   Hμερομηνία δημοσίευσης: 05-11-06
Η Ομόνοια «μετακόμισε» στο Μοναστηράκι
Εγκαταλελειμμένη και ρυπαρή η πλατεία - «πύλη» της τουριστικής Αθήνας, έχει μετατραπεί σε στέκι τοξικομανών

Του Γιωργου Λιαλιου

Τοξικομανείς περιφέρονται σε μικρές ομάδες, σταματούν τους περαστικούς και ζητιανεύουν, φωνάζουν και σπάνε μπουκάλια μπροστά από τις κλειστές πόρτες των πρώτων καταστημάτων της οδού Ηφαίστου. Κάποιοι κάθονται σε μικρές ομάδες στον αεραγωγό του Μετρό, άλλοι στο πλάι του σταθμού και παρατηρούν με θολό βλέμμα τους περαστικούς που απομακρύνονται βιαστικά. Κάποιος νεαρός σωριάζεται λιπόθυμος, δύο άτομα τον πλησιάζουν με αργές κινήσεις και προσπαθούν να τον συνεφέρουν. Λίγα μέτρα πιο δίπλα, το βρώμικο δάπεδο της πλατείας μετατρέπεται στο αυτοσχέδιο κατάστημα Ασιατών ή Αφρικανών μικροπωλητών: φθηνά παντελόνια και τσάντες, πλαστικά παιχνίδια και πλαστά CD, δίπλα στην εκκλησία της Παντάνασσας και στην είσοδο της Πλάκας. Κανείς δεν στέκεται, όλοι προσπερνούν βιαστικά. Η πλατεία στο Μοναστηράκι είναι η νέα Ομόνοια.

Η πλατεία Μοναστηρακίου, η καρδιά της τουριστικής Αθήνας παρουσιάζει σήμερα εικόνα πλήρους εγκατάλειψης. Γκρίζα, ρυπαρή, αφιλόξενη, ενίοτε επικίνδυνη, η «πύλη» από τους σταθμούς του Ηλεκτρικού και του Μετρό προς την Πλάκα, το Μοναστηράκι και του Ψυρρή λειτουργεί ως η χειρότερη δυνατή δυσφήμιση για τον ιστορικό πυρήνα της πόλης.

Πολλές επιθέσεις

Οι καταστηματάρχες της περιοχής, που γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση, παρουσιάζουν μια μελανή καθημερινότητα. «Η πλατεία στο Μοναστηράκι μαζεύει πλέον περιθωριακούς, τοξικομανείς και παράνομους μικροπωλητές που εκδιώχθηκαν από άλλες περιοχές. Ειδικά τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου, η κατάσταση είναι άθλια», λέει στην «Κ» ο κ. Νίκος Κουγιουμτζής, πρόεδρος του Συλλόγου Καταστηματαρχών Μοναστηρακίου. «Παιδιά 15 χρόνων έρχονται στα μαγαζιά μας μισόγυμνα ή ξυπόλυτα και κλαίνε· μας παρακαλούν να τους αφήσουμε να τηλεφωνήσουν στους γονείς τους γιατί τους επιτέθηκαν και τους έκλεψαν τα παπούτσια, το μπουφάν, το κινητό τηλέφωνο. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συνέχεια. Οι τουρίστες έρχονται στο Μοναστηράκι και τους παίρνουν από πίσω ζητιάνοι, τοξικομανείς και μικροπωλητές που πωλούν κλεψίτυπα γυαλιά και ρολόγια. Επάνω στην πλατεία, σκουπίδια, βρωμιά, σιχαίνεσαι να ακουμπήσεις. Και στη μια άκρη, ένα κοντέινερ που έβαλαν για τα απορρίμματα από τις ταβέρνες, που μυρίζει άσχημα. Αυτή είναι η τουριστικότερη είσοδος της Αθήνας».

«Η πλατεία έχει εγκαταλειφθεί, η έλλειψη αστυνόμευσης είναι εμφανής», λέει στην «Κ» ο κ. Βαγγ. Ρογκότης, πρόεδρος του Σωματείου Παλαιοπωλών Αθήνας. «Διακίνηση ναρκωτικών και παρεμπόριο είναι ανεξέλεγκτα. Η δε πλατεία είναι σαν πάρκινγκ. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι μας υποσχέθηκαν ότι θα είναι το πρώτο τους μέλημα. Κάνουμε έκκληση σε όλους τους εμπλεκόμενους να παρέμβουν».

Δύο εργοτάξια

Μία από τις κυριότερες αιτίες της σημερινής εικόνας είναι η ίδια η κατάσταση της πλατείας. Η πλατεία «καταργήθηκε» το 1993, λόγω των εργασιών κατασκευής του σταθμού του Μετρό και της συνεπακόλουθης αρχαιολογικής ανασκαφής. Τα παραπετάσματα από λαμαρίνα την περιέβαλαν για περισσότερα από δέκα χρόνια. Αποσύρθηκαν πριν από τρισήμισι χρόνια (τον Απρίλιο του 2003), όταν εγκαινιάστηκε ο σταθμός, αποκαλύπτοντας μια πλατεία πρόχειρα σκεπασμένη με μπετόν και άσφαλτο. Σήμερα παραμένουν δύο εργοτάξια:

- Το πρώτο, δίπλα στην είσοδο του ΗΣΑΠ, αφορά την ανάδειξη της κοίτης του Ηριδανού (η οποία θα είναι εμφανής μέσα από το σταθμό, αλλά και από την πλατεία). Αρχικά το έργο έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί έξι μήνες μετά τα εγκαίνια του σταθμού, όμως καθυστέρησε τρία χρόνια εξαιτίας των διαγωνισμών του. Τελικά θα παραδοθεί στις αρχές του 2007.

- Το δεύτερο αφορά την αναστήλωση της εκκλησίας της Παναγίας Παντάνασσας, η οποία θα ολοκληρωθεί στα μέσα του ίδιου χρόνου.

Το κύριο πρόβλημα, ωστόσο δεν είναι τα δύο μικρά εργοτάξια, αλλά η γενική εικόνα της πλατείας, όπως παραμένει από το 2003. Για την ανάπλασή της προκηρύχθηκε (το 1998) διεθνής διαγωνισμός από την Εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων (ΕΑΧΑ), το αποτέλεσμα του οποίου ουδέποτε υλοποιήθηκε.

Η μελέτη που κέρδισε το πρώτο βραβείο (αρχιτέκτονες: Nίκος Kαζέρος, Zηνοβία Kωτσοπούλου, Βάδω Mανιδάκη, Χριστίνα Παρακεντέ και Ελένη Tζιρτζιλάκη) «κόλλησε» ανάμεσα στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), την ΕΑΧΑ και τους μελετητές.

Δικαστική διαμάχη

«Η αρχική μελέτη είχε προτείνει την επίστρωση της πλατείας με δώδεκα διαφορετικά πετρώματα, κάτι στο οποίο αντέδρασε το ΚΑΣ και ζήτησε συμπληρωματική μελέτη», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της ΕΑΧΑ, κ. Κυριάκος Γριβέας. «Ακολούθησε μακρά δικαστική διαμάχη που καθυστέρησε πολύ τη διαδικασία. Σήμερα βρισκόμαστε στην τελική φάση ολοκλήρωσης των μελετών και ελπίζουμε ότι σύντομα θα μπορέσουμε να εντάξουμε το έργο στο Γ΄ ΚΠΣ. Αν όλα πάνε καλά, οι εργασίες ανάπλασης θα ξεκινήσουν μέσα στο επόμενο εξάμηνο».

Πηγές του ΥΠΕΧΩΔΕ, ωστόσο, χαρακτηρίζουν την κατάσταση «γόρδιο δεσμό», ο οποίος δεν θα κοπεί παρά μόνο αν υπάρξει σαφής πολιτική παρέμβαση. Η διαμόρφωση της πλατείας, αν ποτέ υλοποιηθεί, αναμένεται να αναβαθμίσει τη γενική εικόνα της περιοχής. «Τουλάχιστον θα βελτιωθεί αισθητικά, θα καθαριστεί και θα φωτιστεί η περιοχή», λέει ο κ. Κουγιουμτζής. «Το θέμα της αστυνόμευσης ελπίζουμε ότι δεν θα περιμένει την ανάπλαση».


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_05/11/2006_204035

[Turambar]

Πίσω από τη βιτρίνα με τα σιντριβάνια και τα δεκάδες χιλιάδες λαμπιόνια υπάρχουν τα σκουπίδια, τα μισοτελειωμένα σκαλοπάτια και οι λακκούβες στους δρόμους
Οι πραγματικές πληγές της Αθήνας
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ

ΔΕΚΑΔΕΣ οικογένειες ζουν στον λόφο Κυνοσάργους, στην οδό Γεωργίου Νούτσου. Ο δρόμος είναι ανηφορικός και για να πάνε στα σπίτια τους οι κάτοικοι ανέβαιναν περίπου 2.500 σκαλοπάτια. Ξαφνικά ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε να ανανεώσει το δίκτυο αποχέτευσης (δική τους πρωτοβουλία) και αναγκαστικά η σκάλα κάτω από την οποία περνούσαν οι σωλήνες κατεστράφη. Και το μεν δίκτυο ανανεώθηκε, η σκάλα όμως ακολούθησε τη... σταδιοδρομία του γεφυριού της Αρτας. Και έτσι εδώ και τριάμισι χρόνια οι κάτοικοι... σκαρφαλώνουν. Διότι οι εργάτες κάθε τόσο παίρνουν μετάθεση για έργα που γίνονται στο κέντρο της Αθήνας. Πέρυσι σταμάτησαν γιατί έπρεπε να ανακατασκευασθούν τα πεζοδρόμια στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, φέτος σταμάτησαν ξανά γιατί χρειάζονται επιπλέον χέρια στα έργα της οδού Πανεπιστημίου. Και οι κάτοικοι του λόφου στωικά περιμένουν να τελειώσει ο εξωραϊσμός της Πανεπιστημίου.

Δεν πρόκειται για μια ακραία περίπτωση αλλά για τη συνήθη πρακτική των υπηρεσιών του δήμου. Κάθε φορά όπου εκτελούνται έργα στο κέντρο της πόλης τα συνεργεία αποσύρονται από την περιφέρεια και οι εργασίες που εκτελούσαν μένουν στη μέση. Στα γραφεία των τεχνικών συμβούλων του Δήμου Αθηναίων ακούγεται συχνά πως σκοπός τους είναι να ξεκινήσουν τα έργα από το κέντρο της Αθήνας και στη συνέχεια να επεκταθούν «σαν ιστός αράχνη
62;» στις γειτονιές. Μια απλή βόλτα στην περιφέρεια, όμως, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πως μπορεί ο «ιστός» στο κέντρο να γνωρίζει μέρες δόξας, αλλά στις γύρω γειτονιές η «αράχνη» έχει εγκατασταθεί μόνιμα και έχει παγιδεύσει τους κατοίκους μεταξύ σκουπιδιών, εγκαταλειμμένων ετοιμόρροπων σπιτιών, κατεστραμμένων πεζοδρομίων και λιμναζόντων υδάτων.

Ο κ. Α. Κωνσταντάτος, κάτοικος της οδού Γ. Νούτσου στον λόφο Κυνοσάργους, έχει πικρή πείρα από την περιβόητη σκάλα. Πέρυσι γλίστρησε και έσπασε το πόδι του. «Και δεν είμαι ο μόνος. Τέτοια ατυχήματα γίνονται συνέχεια. Εχουν φτιάξει μερικά σκαλιά με τσιμέντο αλλά δεν έχουν βάλει κάγκελα και, το κυριότερο, δεν έχουν τοποθετήσει αντιολισθητικές πλάκες, αν και η κλίση του δρόμου είναι μεγάλη. Επίσης, στο κάτω μέρος της σκάλας άνοιξαν κάποια φρεάτια το καλοκαίρι και δεν τα έκλεισαν, με αποτέλεσμα κάθε φορά όπου βρέχει να πλημμυρίζουμε. Μερικά από αυτά τα έργα θα μπορούσαν να τα έχουν τελειώσει αλλά και όταν ήταν εδώ το συνεργείο έρχονταν οι εργάτες στις 9.30 το πρωί και έφευγαν στις 12 το μεσημέρι. Μήπως τους έλεγχε κανένας;».

Ακαδημία Πλάτωνος, ώρα 8 το βράδυ. Η γειτονιά, με εξαίρεση ένα τμήμα της οδού Πλάτωνος, είναι βυθισμένη στο σκοτάδι. Οι φανοστάτες σαν να έχουν τοποθετηθεί τυχαία. Μετά βίας φωτίζουν κάποια σημεία του δρόμου. Οι λιγοστοί διαβάτες περπατούν προσεκτικά, σχεδόν στα τυφλά. Πολλές πλάκες του πεζοδρομίου έχουν φύγει από τη θέση τους, οι λακκούβες παραμονεύουν και διάφορα αντικείμενα περιμένουν ματαίως εδώ και καιρό κάποιο συνεργείο του δήμου να τα μαζέψει. Θερμοσίφωνες, στρώματα, βαρέλια με μπάζα, σανίδες, σίδερα... Επανειλημμέ&
#957;ως οι κάτοικοι έχουν ζητήσει και από το ΥΠΕΧΩΔΕ και από τον Δήμο Αθηναίων να εγκαταστήσουν φανοστάτες σε όλο το μήκος της οδού Πλάτωνος. Ανταπόκριση δεν υπήρξε.

Αλλες τόσες φορές ζήτησαν να τοποθετηθούν φανάρια σε όλες τις διασταυρώσεις του ίδιου δρόμου, γιατί στην περιοχή υπάρχουν πολλά σχολεία και διαρκώς γίνονται τροχαία ατυχήματα με θύματα μαθητές. Μετά από πολλές παρακλήσεις έβαλαν τελικά ένα φανάρι στη διασταύρωση Αργους και Πλάτωνος. Και αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα της περιοχής. «Εχουμε μεγάλο πρόβλημα με τα ερειπωμένα σπίτια», λέει ο κ. Γ. Γαβαθάς, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ακαδημίας Πλάτωνος. «Σε μια πρόχειρη καταγραφή που κάναμε μετρήσαμε περίπου 150 εγκαταλειμμένα κτίρια, αν και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του δήμου είναι μόνο 47. Και τα κτίσματα αυτά δεν αποτελούν μόνο εστίες μόλυνσης αλλά είναι και επικίνδυνα. Πέρυσι μετά από μια νεροποντή κατέρρευσε ένα και πλάκωσε δύο αυτοκίνητα. Το άλσος της Αρχαιολογίας τα βράδια μετατρέπεται σε στέκι τοξικομανών. Υποτίθεται ότι έχει δύο φύλακες αλλά σπανίως εμφανίζονται».

Οι κάτοικοι αποφεύγουν να περνούν από εκεί μετά τη δύση του ηλίου. Αποφεύγουν όμως να λένε και το όνομά τους, γιατί φοβούνται «μη τα δουν γραμμένα και μας σκοτώσουν. Το καφενείο που έχουμε τρεις φορές το διέρρηξαν και μία φορά έκαναν ριφιφί. Ανοιξαν μια τρύπα στο ταβάνι, μπήκαν μέσα και πήραν ό,τι τσιγάρα και τρόφιμα βρήκαν». Η λεπτοκαμωμένη κυρία ξαναπιάνει τη σκούπα. Οσο και να σκουπίσει δεν πρόκειται να καθαρίσει τον δρόμο από το πετρέλαιο των συνεργείων που έχει ποτίσει την άσφαλτο. Ενας ηλικιωμένος κύριος λίγο πιο κάτω, στην οδό
 Μητροδούρου, περπατά προσεκτικά στο πεζοδρόμιο. Εμενε σε αυτή τη γειτονιά 40 χρόνια. Τώρα όλοι οι παλιοί του φίλοι έχουν μετακομίσει σε άλλες περιοχές της Αθήνας· περνά έξω από τα κλειστά σπίτια τους και θυμάται τις παλιές εποχές. «Ούτε εγώ μένω πια εδώ όλο τον χρόνο, όποτε μπορώ πάω στο χωριό μου. Και τα παιδιά μου όταν παντρεύτηκαν ούτε καν σκέφθηκαν να μείνουν σε αυτή τη γειτονιά και ας είναι εδώ το πατρικό τους».

Για κάποιους άλλους τα πράγματα είναι διαφορετικά. «Η ζωή εδώ είναι φθηνή και την έχουμε συνηθίσει», λέει ο Θανάσης, 27 ετών, υπάλληλος σε σουπερμάρκετ. «Αλλωστε δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να πάμε αλλού». Εξίσου κακή η ποιότητα ζωής γύρω από την Ιερά Οδό, την Κωνσταντινουπόλεως και την Πειραιώς, εξίσου συμβιβασμένοι και οι κάτοικοι. Στην οδό Τριπτολέμου τα πεζοδρόμια φιλοξενούν σχεδόν αποκλειστικά σκουπίδια, στα ρείθρα λιμνάζοντα νερά και βοθρολύματα. Παντού μυρωδιά πετρελαίου. Δίπλα στους κάδους απορριμμάτων, που ξεχειλίζουν εξαιτίας της απεργίας των εργατών καθαριότητας, μια ομάδα από δεκάχρονα παιδιά έχει στήσει παιχνίδι με τα σκουπίδια.

Οι κάτοικοι, όσοι έχουν απομείνει, δεν περιμένουν τίποτα πλέον. Ο δήμος αδιαφορεί ό,τι και αν ζητήσουν· σημαντικό ή επουσιώδες. Ενδεικτικό παράδειγμα, το χαρακτηρισμένο από τη Διεύθυνση Πολεοδομίας του δήμου παράνομο πλαίσιο γιγαντοαφίσας στη συμβολή Ιεράς Οδού και Τριπτολέμου. Εδώ και χρόνια οι καταγγελίες πέφτουν βροχή, απάντηση όμως δεν έχουν λάβει. Το ίδιο συμβαίνει με ένα άλλο πλαίσιο στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Τρία χρόνια τώρα καλύπτει την πρόσοψη ενός νεοκλασικού και εμποδίζει τη διέλευση των πε&#
950;ών από το πεζοδρόμιο, αλλά ουδείς ασχολείται.

Στην περιοχή Πατησίων και στην πλατεία Αττικής η μεγάλη πληγή είναι τα 1.250 εγκαταλειμμένα σπίτια. «Από αυτά τα 700 είναι εστίες μόλυνσης, έχουν γίνει σκουπιδότοποι, είναι γεμάτα ποντίκια και η μυρωδιά από τα ψόφια ζώα είναι μερικές φορές ανυπόφορη. Και φυσικά τα κτίρια αυτά είναι στέκια τοξικομανών», λέει η κυρία Βάσω Μπερτσιμά, κάτοικος της πλατείας Αττικής. Η οδός Στρατηγού Καλάρη κάθε φορά που βρέχει μετατρέπεται σε λιμνοθάλασσα. Οι κάτοικοι το ξέρουν και την αποφεύγουν. Ο σταθμός Λαρίσης τα βράδια αποτελεί απαγορευμένη περιοχή για όσους μένουν εκεί γύρω, αλλά έχει γίνει σπίτι για τους άπορους και τους άστεγους της Αθήνας. Στο Παγκράτι «τα προγράμματα καθαριότητας έχουν πολλά κενά, με αποτέλεσμα να μένουν σκουπίδια στις γειτονιές», δηλώνει η κυρία Δήμητρα Αγγελάκη, πρόεδρος του 2ου Διαμερίσματος. «Το πράσινο δεν ποτίζεται αρκετά και το κυριότερο, όταν αποφασίζουμε να μη δώσουμε άδεια λειτουργίας μπαρ κοντά σε σχολεία, οι ιδιοκτήτες πηγαίνουν στις κεντρικές υπηρεσίες και εξασφαλίζουν την άδεια». Η ίδια κατάσταση επικρατεί σχεδόν σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας. Και όλα αυτά σε απόσταση 10 λεπτών από το περιποιημένο κέντρο της πόλης.



Το ΒΗΜΑ, 12/01/1997 , Σελ.: A40


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_05/11/2006_204035

[Turambar]

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΒΟΛΤΑΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΕΚΙ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΩΝ
Γιατί οι χρήστες τον προτιμούν

Λόφος οι σύριγγες στου Στρέφη



Ήταν ουζερί. Αποτελούσε τόπο αναψυχής, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Σήμερα, έχουν μείνει μόνο τα ερείπια. Για να θυμίζουν πώς ήταν κάποτε ο λόφος του Στρέφη...

Ο μύθος λέει ότι στον λόφο του Στρέφη συγκεντρώνονταν όλοι οι ρομαντικοί ποιητές της Αθήνας, οι οποίοι ήθελαν να απαγγείλουν λίγους στίχους κάτω από το φεγγάρι.

Ήταν ο λόφος που αποτελούσε το ιδανικό μέρος για τις «καλές» οικογένειες της πρωτεύουσας, που ήθελαν να κάνουν την κυριακάτικη βόλτα τους μέσα στα δένδρα. Αυτά, πριν από χρόνια. Γιατί, σήμερα, στην καρδιά του λόφου του Στρέφη είναι μόνιμα καρφωμένη μια βελόνα...

Το γηπεδάκι που είναι δίπλα στον λόφο μοιάζει με... οφθαλμαπάτη. Μπορεί τους τελευταίους μήνες η κατάσταση να έχει βελτιωθεί, όμως, ακόμα οι κάτοικοι της περιοχής δεν νιώθουν άνετα ­ πολλοί από αυτούς απαγορεύουν στα παιδιά τους έστω και να πλησιάσουν στον λόφο. Οι δύο νέοι άνθρωποι που άφησαν την τελευταία τους πνοή από ναρκωτικά στου Στρέφη προχθές το βράδυ, έδειξαν ότι το πρόβλημα εξακολουθεί να είναι υπαρκτό. Τι κι αν το νούμερο από τις πεταμένες σύριγγες πάνω στον λόφο έπεσε από επτακόσιες την ημέρα στις εκατό. Έστω και μία να υπήρχε, πάλι πρόβλημα θα ήταν...

«Τα τελευταία χρόνια, ο λόφος του Στρέφη είναι εγκαταλελειμμένος. Ο φετινός χειμώνας ήταν ο χειρότερος που ζήσαμε. Δεν έχουμε τίποτα με τους χρήστες, είναι άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας, όμως η ατμόσφαιρα δεν είναι αυτή που συναντάμε στα πάρκα», λέει ο Πλάτων Ανδριτσάκης, μέλος ενός από τους συλλόγους της περιοχής, των «Εξωστρεφών».

Ο ίδιος, όπως λέει, έχει σώσει αρκετές φορές από βέβαιο θάνατο αρκετούς χρήστες. Όμως, αυτό δεν είναι λύση. Τα δύο ουζερί που κάποτε συγκέντρωναν πολύ κόσμο, ιδιαίτερα τα καλοκαίρια, θυμίζουν εικόνα ερειπίων. Το θέατρο στην «καρδιά» του λόφου, θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα. Όμως...

«Η αστυνόμευση στον λόφο δεν είναι καθόλου επαρκής. Οι χρήστες θέλουν την ησυχία τους και ο λόφος του Στρέφη είναι το ιδανικό μέρος για αυτούς. Ακόμα και το καταστραμμένο ουζερί δεν μπορεί να λειτουργήσει επί του παρόντος, γιατί δεν έχει οικοδομική άδεια», λέει ο αντιδήμαρχος Αθηναίων Άγγελος Μοσχονάς.

Λύση, λοιπόν, δεν φαίνεται να υπάρχει προς το παρόν. Το «γκέτο» του Στρέφη εξακολουθεί να αποτελεί το καταφύγιο για εκατοντάδες χρήστες της Αθήνας.

Τα συνεργεία και οι υγειονομικές υπηρεσίες συνεχίζουν να γεμίζουν τις σακούλες με τις χρησιμοποιημένες σύριγγες. Και ο φωτισμός μέσα στον λόφο εξακολουθεί να είναι χαμηλός. Ίσως, για να κρύψει τις ενοχές αυτής της πόλης...

ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΝ λόφο του Στρέφη και όχι στον Λυκαβηττό; Κατ' αρχάς, επειδή ο λόφος είναι πιο προσπελάσιμος από τους χρήστες. Έπειτα, γιατί τα Εξάρχεια βρίσκονται κοντά. Και, τέλος, γιατί ο λόφος του Στρέφη προσφέρει πολλά σημεία διαφυγής, όπως λένε οι κάτοικοι της περιοχής.

Αρχικά, ο λόφος ήταν νταμάρι που «έκτισε» πολλά αθηναϊκά σπίτια. Μετά το 1920, η έκταση απαλλοτριώθηκε από τον Δήμο Αθηναίων και έγινε πάρκο. Οι χρήστες έκαναν την εμφάνισή τους πριν από είκοσι χρόνια περίπου. Η κ. Μαρία Μανωλάκου ζει στην περιοχή από το 1968. Σήμερα είναι μέλος της ομάδας πρασίνου του συλλόγου «Εξωστρεφείς» και ονειρεύεται να ξαναδεί τον λόφο του Στρέφη όπως τις παλιές, καλές μέρες.

«Κάποτε, ο λόφος ήταν το μέρος όπου δίνονταν τα πρώτα ραντεβού των ερωτευμένων ζευγαριών», λέει. «Σήμερα, τα πράγματα έχουν αγριέψει πολύ. Δεν γίνεται να εξοικειωθείς εύκολα με τόση δυστυχία. Κάναμε στατιστικές στα φαρμακεία της γειτονιάς και διαπιστώσαμε ότι αγοράζονται και χρησιμοποιούνται περίπου εφτακόσιες σύριγγες την ημέρα. Μεγάλο νούμερο...».

Τα παιδιά των γειτονικών σχολείων έχουν μάθει να συντομεύουν το βήμα τους, όταν περνάνε μπροστά από τον λόφο. Τα πράγματα έχουν βελτιωθεί από τις αρχές του χρόνου, αυτό είναι βέβαιο. Όμως, κανείς δε νιώθει ασφάλεια ακόμα...


ΤΑ ΝΕΑ

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=16137&m=N17&aa=1

[aika]

ωχ Παναγία μου, abbis, the resurrection! 

[Turambar]

Είναι για αρχειακούς λόγους η συγκέντρωση αυτών των δημοσιευμάτων παρά για ενημέρωση. Άλλωστε λέει αυτό που ήδη ξέρουμε.


Σχολιάζω ότι στην γρήγορη αναζήτηση που έκανα δεν βρήκα κανένα δημοσίευμα που αφορά χώρους πανεπιστημίων. Όχι ότι αμφιβάλω ότι υπάρχουν, σε άλλο τόπικ που στήθηκε η αφορμή για αυτό, υπήρξε σχετική αναφορά. Απλά στα 30 40 αποτελέσματα που βρήκα με τις φράσεις κλειδια:

"Στέκι Ναρκομανών" "Στέκι Τοξικομανών"

επίσης δεν άνοιξα κανένα φόρουμ

Να σχολιάσω επίσης ότι βρήκα αρκετά σάιτ πολιτικών αυτοδιοικητικών παρατάξεων (αντιπολιτευτικά και μη) τα οποία ανέφεραν διάφορα τέτοια. Τα θεώρησα αναξιόπιστα. Δείχνουν όμως την δύναμη της εντύπωσης και το πώς χρησιμοποιείται αυτό από τους πολιτικούς μας.

[Νessa]

Αυτό με τα πανεπιστήμια... μια θεία μου μου έχει πει ότι, εκεί που δεν είχαν κανένα τέτοιο πρόβλημα στο ΑΠΘ, προέκυψε το θέμα να μπουν κάγκελα (δεν υπήρχαν κάγκελα παλιότερα). Οι φοιτητές γενικά δεν το ήθελαν αυτό, γιατί δεν ήθελαν το άσυλο να έχει περιορισμένο αριθμό ελέγξιμων εισόδων, και υπήρξε μια αντίσταση. Τότε, ξαφνικά, από το πουθενά μέσα σε μια νύχτα εμφανίστηκαν πεταμένες σύριγγες παντού... και τα κάγκελα τελικά μπήκαν

[Turambar]

ξέχασαν να βγάλουν τις σύριγγες μήπως...?

[Νessa]

 

[emmanuel]

      Η σκοτεινή πλευρά του ΑΠΘ

Χρήστες ναρκωτικών ουσιών και περιθωριακά στοιχεία βρίσκουν «άσυλο» στους χώρους του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Oλοι γνωρίζουν, αλλά λίγοι μιλούν για τα όσα συμβαίνουν, για τα κρούσματα κλοπών, αλλά και τις επιθέσεις αγνώστων σε φοιτητές. Oι εκτιμήσεις για τις αιτίες που διαμορφώνουν αυτήν την πλευρά του πανεπιστημίου ποικίλλουν, αποτελεί όμως πραγματικότητα ο ελλιπής φωτισμός, το μειωμένο προσωπικό φύλαξης, αλλά και η εντολή που έχουν να μην εμποδίζουν την είσοδο κανενός και να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους όποτε και από όποιον τους ζητηθεί. Μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας λένε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι «αν αυτή είναι η φύλαξη του πανεπιστημίου, τότε καλύτερα να προσλάβουμε για τις συγκεκριμένες θέσεις ανήμπορους και συνταξιούχους, για να ενισχύσουμε έτσι και το εισόδημά τους».

Κάνουν κακό

Αναφερόμενη στις επιπτώσεις αυτών των γεγονότων τόσο στη λειτουργία, όσο και στην εικόνα του πανεπιστημίου, η πρόεδρος του Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού του ΑΠΘ, Ελευθερία Καρνάβου, σημειώνει ότι οποιαδήποτε υλική ζημία, μεγάλη ή μικρή, συνιστά σοβαρό πρόβλημα. Κάθε είδους συμπεριφορά, εξηγεί, η οποία είναι ανάξια και σε αναντιστοιχία με την ακαδημαϊκή λειτουργία, «μόνον κακό κάνει στη διαδικασία του αγώνα, στον οποίο έχουμε μπει για να προασπίσουμε όχι μόνον το άρθρο 16 και το άσυλο, αλλά και την ακαδημαϊκή αξιοπρέπεια, το ήθος και τη σοβαρότητα».

Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών, Θόδωρος Χατζηπαντελής, σημειώνει ότι πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά ανάξια λόγου. «Oι περισσότερες κλοπές γίνονται σε λεωφορεία και στους δρόμους, η διακίνηση ναρκωτικών γίνεται παντού στην πόλη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πλατεία Ναυαρίνου», τονίζει προσθέτοντας ότι η επίκληση τέτοιων καταστάσεων δεν έχει νόημα.

«Το πανεπιστήμιο θα πρέπει να ζητήσει από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς την εφαρμογή του νόμου για το άσυλο», δηλώνει στον «ΑτΚ» ο κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής, Ιωάννης Κογκούλης, ο οποίος τις προηγούμενες ημέρες διαπίστωσε τις σημαντικές ζημιές και τη βεβήλωση εικόνων και εθνικών συμβόλων που σημειώθηκαν στη διάρκεια της πρόσφατης κατάληψης. Αναρωτιέται μάλιστα αν μπορεί το πανεπιστημιακό άσυλο να προστατεύει τους «γνωστούς αγνώστους», οι οποίοι βεβηλώνουν το χώρο του και τους διακινητές ναρκωτικών ουσιών.

Oχι στην καταστολή

Αντίθετος με όσους προτείνουν κατασταλτικά μέτρα για τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών στους χώρους του πανεπιστημίου δηλώνει ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης. O Γεώργιος Τσιάκαλος υπενθυμίζει προς κάθε κατεύθυνση ότι η χρήση ναρκωτικών αποτελεί μάστιγα για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και εκτιμά ότι το πανεπιστήμιο θα μπορούσε με τις δυνάμεις τις οποίες έχει (ψυχολόγους, κοινωνιολόγους κ.λπ.) να ασχοληθεί με τους ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στους χώρους του και να προσφέρει αποτελεσματικές πολιτικές αντιμετώπισης του προβλήματος. «Εγώ προκλητικά λέω ότι εφόσον κάποιοι κάνουν χρήση ναρκωτικών, προτιμώ να βρίσκονται κοντά στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, ώστε στις δύσκολες στιγμές να μπορούν να πάρουν βοήθεια», δηλώνει χαρακτηριστικά. Αναφερόμενος ακόμη στο άσυλο, το οποίο βρίσκουν στο χώρο του ΑΠΘ «εξωπανεπιστημιακά» στοιχεία, επισημαίνει ότι στις ευρωπαϊκές πόλεις του μεγέθους της Θεσσαλονίκης υπάρχουν πολλές ομάδες νέων ανθρώπων που ενδιαφέρονται να ζήσουν και σε χώρους σχετικής αυτονομίας. «Αυτήν την ανάγκη οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης την αντιμετωπίζουν προσφέροντας τέτοια κτίρια, όμως στη δική μας πόλη δεν αντιμετωπίζεται καθόλου και για το λόγο αυτό στο πανεπιστήμιο συγκεντρώνονται πολλές τέτοιες ομάδες», σημειώνει ο κ. Τσιάκαλος, χαρακτηρίζοντας την έκκληση που γίνεται τον τελευταίο καιρό προς εισαγγελείς και Αστυνομίες να κάνουν χρήση των διατάξεων του νόμου και να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο δήλωση χρεοκοπίας, σε ό,τι αφορά την επιστημονική και πολιτική ικανότητα του πανεπιστημίου να αντιμετωπίσει νέα κοινωνικά φαινόμενα».

Δέσμη προτάσεων για την περιφρούρηση του πανεπιστημίου έχει προτείνει η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ δηλώνει ο υπεύθυνος πόλης της παράταξης, Κ. Μουτσιάνας. Μεταξύ των προτάσεων είναι η διεύρυνση του φάσματος των αδικημάτων που πρέπει να προβλέπονται στο άσυλο, ο επαρκής φωτισμός των χώρων του πανεπιστημίου και η πληρέστερη φύλαξη κάποιων σημείων που αποτελούν εστίες παραβατικότητας.

«Εγκληματίες υπάρχουν και σε πάρκα και στα γήπεδα, θα πρέπει να καταργήσουμε τα πάντα;», διερωτάται ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΠ, Χρόνης Κουσαλίδης.



Πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ