Για καθίστε ρε.
Γίναμε όλοι υποστηρικτές των αδυνάτων χωρίς να ξέρουμε τους αδύνατους. Και δακτυλοδείχνουμε οποιαδήποτε σκεπτικιστική πράξη.
Το άρθρο ποσταρίστηκε χύμα. Δεν έχει σχόλιο, εκτός από ένα θυμωμένο προσωπάκι. Και θίγει διάφορα θέματα.
Μέσα σε αυτό όταν το διάβασα εντόπισα κριτική κατά των celebrities και του ναρκισσσισμού τους και έμμεσο σχόλιο για την καλοπέραση των πλούσιων χωρών. Αυτό ενδυναμώνεται με τις αναφορές του σε βίαιες πρακτικές συμμοριών οι οποίες προφανώς επιπίπτουν σε καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων (πράγμα που γίνεται από κάθε από κάθε κακοπροαίρετη συμμορία σε όλο τον κόσμο). Είχε και κάποια στοιχεία κριτικής του σεξισμού, βλέπε συμπεριφορά στις γυναίκες όταν τους κόβουν τα μαλλιά.
Απ'όλα αυτά, τι θέλετε να συζητήσουμε;
Προσωπικά, βαριέμαι να λέω: Αυτό είναι κακό, που κακά.
Είμαι κολλημένος και θέλω να σκέφτομαι το γιατί. Γιατί στο γιατί, οι ερωτήσεις διαιωνίζονται, βεβαίως. Αλλά θα έχουμε γίνει σοφότεροι και θα κρίνουμε με άλλο μάτι.
Την αρχή στη συζήτηση την έκανα εγώ, θέτοντας θεματικά έναν προβληματισμό, ο οποίος ήταν αυτός καθεαυτός. ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι ήταν προφανώς σε άλλο μήκος κύματος και το συνέδεσαν τον προβληματισμό με ένα επιμέρους θέμα που θίγεται στο άρθρο.
Απαντήσεις όπως του e-Junky
Αν ο κύβος δεν κάνει πλάκα... τί να πω. Απλώς θα του πρότεινα έναν υπέροχο αλβανό για σνιφάρισμα...
με αηδιάζουν. Όχι μόνο για την εικόνα που μου δημιούργησε στο μυαλό, αλλά για ένα στοιχείο απολυτότητας που δε μ'αρέσει και που προφανώς δε στηρίζει καθόλου τη συζήτηση.
Γενικά, το συγκεκριμ
41;νο άρθρο γράφτηκε προκλητικά. Είμαι σίγουρος ότι δεν παρουσιάζει ακριβώς τα γεγονότα, φαίνεται από το ύφος του. Ακόμα και η φωτογραφία δεν αποκλείεται να προέρχεται από κάποια τελετουργία σε ναό όπου κόβουν τα μαλλιά τους.
Δε λέω ότι δεν υπάρχουν περιπτώσεις όπου πάμπτωχοι πουλάνε τα μαλλιά τους, ή ότι δεν υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι το κάνουν με τη βία. Είναι πιθανότητες, άρα μπορεί να συμβαίνουν. Υπάρχει και μια μαρτυρία γι'αυτό, την αναφέρει το άρθρο.
Δε μ'αρέσει (το άρθρο) γιατί εξετάζω και την άλλη άποψη. Παρεμποδίζω τη χαρά των αριστερών όταν βλέπουν τέτοιο άρθρο που να καταδικάζει τον καπιταλισμό/σεξισμό/ρατσισμό, γιατί εντοπίζω και μια τάση να απαξιωθεί η κατάσταση στην Ινδία, να απαξιωθεί ο πολιτισμός τους στα μάτια των δυτικών και να προβάλλονται τα αρνητικά στοιχεία τους μόνο. Η Ινδία είναι μια μεγάλη χώρα με πάρα πολύ πληθυσμό. Από εκεί βγαίνουν τα μυαλά στην πληροφορική (!) κάθε χρόνο, από εκεί βγαίνουν πολλά προϊόντα πρωτογενούς παραγωγής κλπ. Και εκεί κυριαρχούν διαφορετικά έθιμα από τα δικά μας.
Είχα διαβάσει κάπου ότι οι βουδιστές μοναχοί αφήνουν γένια όλο το χρόνο και σε μια συγκεκριμένη μέρα τα βγάζουν μόνοι τους με τα χέρια από το πρόσωπό τους χωρίς να αφήσουν γκριμάτσα πόνου (θεωρείται ασέβεια) και τα αφιερώνουν στο βούδα.
Παρόμοιο, πιο ήπιο, παρατηρείται και στις πόλεις, μόνο που τα ξυρίζουν.
Οι καθολικοί μοναχοί επίσης, παλιά ξύριζαν το κεφάλι τους (οι μοντέρνοι δεν είμαι σίγουρος ότι το κάνουν).
Τα ερωτήματα που θέλω να θέσω είναι, τελικά, εσωτερικά.
Τι σημαίνει το γυμνό κεφάλι τελικά; Πόσο σημαντικό είναι για τον ψυχισμό μας να στέκονται οι τρίχες στο κε
66;άλι μας;
Έχει να κάνει με την φυσιολογική πορεία του μαλλιού; Το ότι γερνάει κάποιος έχει πιθανή άσχημη επίδραση στον ψυχισμό κάποιου, οι λίγες τρίχες είναι τέτοιο σημάδι; Πολύ πιθανό, λέω.
Και γιατί το νιώθουμε αυτό; Είναι κοινωνικό κεκτημένο, δηλαδή επειδή το βλέπουμε στους γύρω μας, ή επειδή δεν αγγίζουμε τίποτα όταν ακουμπάμε το χέρι μας στο κρανίο; Η αίσθηση της απώλειας σε κάποιους μπορεί να είναι βασανιστική, η έννοια ότι υπολείπονται των άλλων, η ψευδαίσθηση του μη-προτύπου.
Είναι και το άλλο, το σχήμα της φύτρας των μαλλιών έχει να κάνει και με τη δήλωση της διαφορετικότητας του καθενός. Όταν όλοι είναι κουρεμένοι γουλί, υπάρχει μια αίσθηση ομοιομορφίας. Η ομοιότητα με τον δίπλα δεν αρέσει στον εγωισμό του ανθρώπου, εφόσον δεν ξέρει τον δίπλα.
Ακόμα, το ξυρισμένο (ή φαλακρό, έτσι; ΑΚΑ λαμπερό
) κεφάλι δημιουργεί μια αίσθηση αγριότητας, ωμότητας, συμφωνείτε; Η θέα του δέρματος, η θέα του σχήματος του κρανίου μας φέρνει πιο κοντά στην ανατομία του σώματος. Μια τέτοια αίσθηση υποθέτω έχει να κάνει με την απόσταση που χωρίζει τον άνθρωπο από το σώμα του. Πόσο φοβόμαστε το σώμα μας, δηλαδή πόσο το ξέρουμε. (οι γιατροί, π.χ. είναι λιγότερο πιθανό να έχουν τέτοιο φόβο)
Προσπάθησα να εξετάσω τις περιπτώσεις χώρια των συνειρμών που αναφέρονται στο σήμερα, όπως οι skinheads ή τα άτομα που πάσχουν από κάποια ασθένεια (λόγω χημειοθεραπείας).
Έχω και άλλα πράγματα να πω, αλλά θα περιμένω η συζήτηση να φτάσει εκεί.
ΥΓ είδα ότι μερικοί είπατε "κύβε, ελπίζω να κάνεις πλάκα". Να αρχίσω τώρα πάλι για την έννοια της σοβαρότητας;
Links
Members
Total Members: 9961
Stats
Users Online
DimKaratzas
Author