Χαίρεται Καταραμένο Αροξόλ (!) και υπόλοιπα μέλη... Η αλήθεια είναι ότι άργησα να απαντήσω και το χα στο μυαλό μου αλλά η δουλειά και διάφορες υποχρεώσεις ανάμεσα στις οποίες ήταν και η παρουσίαση της εργασίας, δεν μου επέτρεψαν να ασχοληθώ. Τώρα που είναι γιορτές και έχω χρόνο ξαναδιάβασα το e-mail...
Κατ αρχάς να σας ευχαριστήσω όλους για το ενδιαφέρον σας και να σας ενημερώσω ότι η εργασία μας πήρε το Βραβείο Αναρτημένης Ανακοίνωσης ανάμεσα σε περίπου 180 από όλο το κόσμο!
Στο θέμα μας... οι
παραϋπνίες είναι ένα θέμα που μας απασχολεί σχετικά πρόσφατα. Συνεπώς δεν υπάρχουν και πολλά δεδομένα γύρω από αυτό. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους η εργασία πήρε το πρώτο βραβείο (τα 372 άτομα θεωρούνται αρκετά μεγάλος αριθμός δείγματος).
Η μεθοδολογία της εργασίας όντως παρουσιάζει ορισμένα αδύναμα σημεία. Για παράδειγμα για να μπω και σε αυτό που ρώτησες, η διανομή τυποποιημένων ερωτηματολογίων προφανώς δεν είναι ιατρική πράξη και δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ιατρική διάγνωση. Οι κλίμακες του
Hamilton και η
BDI όντως χρησιμοποιούνται από ψυχιάτρους και νευρολόγους από όλο το κόσμο και είναι διεθνώς καταξιωμένες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι τα μόνα εργαλεία. Ο κάθε ειδικός έχει την ευχέρεια να χρησιμοποιήσει ότι θέλει είτε αυτά είτε άλλα εργαλεία, αλλά νομίζω ότι οι επιλογές της επιστημονικής μας ομάδας - με την καθοδήγηση μιας Καθηγήτριας του Α.Π.Θ είναι αρκετά αξιόπιστες. Τώρα... οι κλίμακες αυτές κανονικά δίνουν μια ισχυρή ένδειξη για την παρουσία νόσου χωρίς να σημαίνει ότι θέτουν τη διάγνωση. Η κλινική εκτίμηση του ειδικού και η επικοινωνία με τον άνθρωπο ήταν, είναι και θα είναι αναντικατάστατες. 'Αρα λοιπόν μην αγχώνεστε... κάθε περίπτωση είναι διαφορετική! Εδώ θα έλεγε κανείς - μα τι νόημα έχει τότε να γίνει μια τέτοια μελέτη αν είναι αναξιόπιστη; Έλα μου όμως που οι νόμοι της στατιστικής είναι υπέρ μας! Σε ένα τόσο μεγάλο δείγμα η όποια στρέβλωση των δεδομένων και όποια απόκλιση από την πραγματικότητα τείνει να εξομαλυνθεί! Γιατί ο α φοιτητής υπερβάλλει στις απαντήσεις του, ο β υποεκτιμά τη βαρύτητα των συμπτωμάτων, ο γ τίθεται κοντά στην κλινική διάγνωση κι έτσι το συνολικό άθροισμα παριστάνει μια στατιστικά αξιόπιστη πληροφορία. Μας δίνει λοιπόν το δικαίωμα όχι να βγάζουμε συμπεράσματα αλλά να παρουσιάζουμε αξιοπρεπή δεδομένα και να δίνουμε την ευκαιρία σε όλο τους ειδικούς να επαληθεύσουν ή να ερμηνεύσουν διαφορετικά τα δεδομένα μας. Με αυτή την έννοια αυτοί που καθορίζουν τα όποια συμπεράσματα δεν είμαστε εμείς αλλά εσείς! Οι απαντήσεις θα ήταν σίγουρα διαφορετικές αν προέκυπταν μετά από μια προσωπική συνέντευξη αλλά δεν νομίζω ότι θα θέλατε να περάσετε μια τέτοια διαδικασία. Έτσι λοιπόν δεν λέμε "τόσο τοις εκατό των φοιτητών έχει κατάθλιψη" αλλά λέμε "τόσο τοις εκατό παρουσιάζει ένδειξη για κατάθλιψη κατά την κλίμακα BDI"...
Για το επιστημονικό θέμα μας... τα αποτελέσματα (τα οποία και θα σας δώσω σε λίγες μέρες) εμφανίζουν τις παραϋπνίες τις οποίες εξετάσαμε αρκετά διαδεδομένες ειδικά τις ήπιες μορφές ενώ οι σοβαρές μορφές είναι πραγματικά σπάνιες, όπως αναμενόταν, ενώ οι φοιτητές παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά ένδειξης για κατάθλιψη και άγχος. Επίσης προς έκπληξή μας οι φοιτητές Ιατρικής έχουν λιγότερο παραϋπνίες σε σχέση με τους υπόλοιπους. Τώρα τι βάση έχει αυτό θα το συζητήσουμε άλλη φορά. Για να σου δώσω να καταλάβεις τι θα πει παθολογικό Καταραμένο Αροξόλ, θα σου πω ότι οι παραϋπνίες είναι συχνό φαινόμενο στα μωρά ενώ μετά καθώς οριμάζει ο εγκέφαλος εξαφανίζονται σχεδόν προοδευτικά μετά τα 5-6 χρόνια. Η εμφάνιση ή επανεμφάνισή τους κατά την εφηβεία ή την ενήλικη ζωή έχει βρεθεί κατ επανάληψη (και επιβεβαιώνεται από την δικιά μας έρευνα) ότι συσχετίζεται με το άγχος και την κατάθλιψη. Ενώ δεν αποκλείεται συγκεκριμένες μορφές να έχουν νευρολογική - κληρονομική βάση...Τι είναι όμως παθολογικό; Κατ εμάς παθολογικό κατ' αρχάς είναι ότι φέρεται ως παθολογικό για τον ίδιο τον άνθρωπο. Ότι σε ενοχλεί έιναι παθολογικό εξ ορισμού. Από 'κει και πέρα αν σου πει κάποιος ότι τρίζουν τα δόντια σου τη νύχτα δεν νομίζω ότι θα πρέπει να πεις "α ντάξει δεν παίρνω χαμπάρι άρα δεν έχω τίποτα"! Αυτό πες το στον οδοντίατρό σου!! Είναι σαφέστατα μια ένδειξη ότι κάτι τρέχει... Κάποιο stress κάποιο πρόβλημα, κάποια πιεστική κατάσταση συντρέχει. Από την άλλη εξαρτάται τι εννοείς παθολογικό δηλαδή άρρωστο. Απ' ότι φαντάζομαι εσύ φοβάσαι ότι η λέξη παθολογικό λειτουργεί ως ταμπέλα - στίγμα..."Πω πω τι με βρήκε και τι θ' απογίνω" κλπ κλπ! Ντάξει ας χαλαρώσουμε λίγο! Κανείς δεν εννοεί κάτι τέτοιο. Άλλωστε είναι ένα κλισέ πρόβλημα στη σχέση ανθρώπου - ειδικού. Είναι καιρός λίγο να ανοιχτούμε και να μην κολλάμε σε παλιομοδίτικα στερεότυπα. Δεν είναι και κάτι φοβερό, δηλαδή όλοι μπορεί να εμφανίσουν ένα πρόβλημα που να τους απασχολεί λιγότερο ή περισσότερο, δεν σε καταδικάζει. Αν πάρουμε όμως υπ όψιν μας τον ορισμό της υγείας
"Υγεία είναι η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας" τότε είναι παθολογικό. Δεν είναι και καρκίνος αλλά είναι παθολογικό φίλε μου. Το θέμα είναι πως το διαχειρίζεσαι. Δεν είναι φυσικό να πρέπει να σε απασχολήσει λίγο για να λύσεις τα όποια προβλήματά σου; Να προσπαθήσεις τουλάχιστον. Το θέμα είναι να φτάσει κάποιος όσο πιο κοντά γίνεται στην ισορροπία και την ευτυχία - νομίζω. Αλλά αυτό έχει να κάνει με το πως έχεις αντιληφθεί τη ζωή σου σε σχέση με τον εαυτό σου και τους άλλους.
Εν τέλει είναι πάντα θέμα ατομικής ελευθερίας για αυτοπροσδιορισμό και αυτοδιαχείριση. Αν εσένα λιγάκι καταθλιψούλα σε εκφράζει εμένα δεν μου πέφτει λόγος!

Αυτά...ελπίζω να σας κάλυψα...
Χρόνια πολλά και ό,τι επιθυμείτε!