Η απαλλακτική εξέταση του μαθήματος των Ψηφιακών φίλτρων
θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 19.00 το απόγευμα (αντί για
18.00 που ήταν προγραμματισμένο) λόγω έλλειψης αιθουσών

Θανάσης Μαδεμλής

Η απαλλακτική εξέταση του μαθήματος των Ψηφιακών φίλτρων
θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 19.00 το απόγευμα (αντί για
18.00 που ήταν προγραμματισμένο) λόγω έλλειψης αιθουσών

Θανάσης Μαδεμλής

O λόγος που δεν έχεις πρόσβαση είναι αυτός εδώ
Dec 1995

Η πρόσβαση στην ΙΕΕΕ ισχύει για 1998 και έπειτα.
Αυτό μπορούσες να το διαπιστώσεις και μόνος σου, πατώντας το link Access Information στην κορυφή της σελίδας

Το δεν δουλεύει, εξαιτίας της προτεραιότητας των πράξεων.
το σωστό είναι

Την παγίδα που λέγεται recursion την μυρίστηκε κανείς;
Διότι, το binary search πρέπει να γίνει αναδρομίκα.....

Επίσης, αν ακριβώς πριν  το
#include <math.h>

βάλουμε
#define _USE_MATH_DEFINES

τότε έχουμε διαθέσιμες τις μεταβλητές:
[/size]

Ελα,
το λάθος είναι καραμπινάτο.....

int *soundi;
unsigned char *k;
signed char *soundc,*c;

Δύο λύσεις
Με την πρώη λύση, βγάλε όλα τα *
Aκολούθως, σε όλες τις fread, αντι για soundi, βάζεις &soundi
αντι για *k, βάεις σκέτο k

Εναλλακτικά αλλάζεις τη δήλωση ως εξής:
int soundi[1];
   unsigned char k[1];
   signed char soundc[1],c[1];

και αφήνεις το πρόγραμμα ως έχει.


Το λάθος είναι ότι ΔΕΝ είχες δεσμεύσει τη μνήμη.....

Το θέμα "Τροχαία ατυχήματα" δυστυχώς είναι  πολυδιάστατο: Χρειάζεται
1) Σωστή νομοθεσία.
2) Σωστά δημόσια έργα
3) Παιδεία.
4) Συνείδηση.

Συνείδηση: Ο οδηγός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι όταν βγαίνει στον δρόμο, κρατάει στα χέρια του τόσο την ζωή του, όσο και τις ζωές των συνανθρώπων του. Όπως χαρακτηριστικά λέει και ο Ιαβέρης, ο οδηγός πρέπει να νιώθει ότι πάει στον πόλεμο, και ότι όταν οδηγεί, δεν κρατάει απλώς ένα τιμόνι, αλλά ένα εν δυνάμει φονικό όπλο.

Παιδεία: Αυτός είναι ίσως και ο σημαντικότερος παράγοντας στην όλη υπόθεση. Η οδική και οδηγική παιδεία του νεοέλληνα είναι από μηδαμινή έως ανύπαρκτη. Ο τρόπος που μαθαίνουν και εξετάζονται οι υποψήφιοι οδηγοι είναι μάλλον υποκριτικός και "φοροεισπρακτικός". Η παπαγαλία είναι ο μοναδικός τρόπος να περάσεις τα "σήματα" (θεωρητική εκπαίδευση), ενώ για την πρακτική ακούγονται ουκ ολίγα. Η όλη διαδικασία πρέπει να ανανεωθεί εκ βάθρων. Τοσο το εξεταστικό σύστημα, όσο και η διδασκαλία.

Όσον αφορά τώρα τα δημόσια έργα, τα λόγια είναι περιττά. Η γνωστή τακτική της μεγιστοποίησης του κέρδους (των κατασκευαστικών εταιρειών), οδηγεί σε υποβάθμιση της ποιότητας. Επίσης, στα πλαίσια του περιορισμού των δαπανών, επισκευάζουμε τους δρόμους σε 2Ν χρόνια αντί σε Ν που προέβλεψε ο κατασκευαστής (βέβαια, λόγω του προηγούμενου, καταλαβαίνουμε ότι ο δρόμος θα έχει χαλάσει σε Ν/2 ...). Μιλάμε για τραγελαφικές καταστάσεις. Και το επαρχιακό δίκτυο, (εκεί δλδ που γίνονται τα περισσότερα ατυχήματα), είναι μονίμως παραμελημένο.

Και καταλήγουμε στο κυρίοτερο σημείο, τη Σωστή νομοθεσία. Οι νόμοι, δεν πρέπει να είναι κατασταλτικοί, αλλά κυρίως προληπτικοί. Όσον αφορά τη γενιά των οδηγών που έρχεται, πρέπει να δημιουργηθεί το κατάλληλο πλαίσιο για την πραγματική και ουσιαστική εκπαίδευση των οδηγών. Όσον αφορά τους νυν οδηγούς, χρειάζεται κάτι να τους ταρακουνήσει. Καμπάνιες σαν την αυστραλέζικη (δείγμα εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=zY0qw_Yt7bc ), ίσως και πιο σκληρές, πρέπει να προβάλλονται καθημερινά και επι μακρόν. Επιπλέον, χρειάζεται και διασφάλιση ποιότητας του οδικού δικτύου, με θέσπιση ποινικών ρητρών ενάντια στους κατασκευαστές.

Να δώσω κάποιες πληροφορίες για την free (το ίδιο ισχύει και για την delete που θα μάθετε στο επόμενο εξάμηνο).

Όπως αναφέρθηκε, βασικός στόχος τους είναι η αποδέσμευση της μνήμης και η διάθεσή της πάλι πίσω στο λειτουργικό, ώστε να μπορεί να ξαναδεσμευτεί.

Ενας εμπειρικός χρυσός κανόνας στην αποδέσμευσης είναι ο εξής:
Αποδεσμεύουμε τη μνήμη ΑΚΡΙΒΩΣ τη στιγμή που σταματάμε να τη χρειαζόμαστε. ΟΥΤΕ μια εντολή νωρίτερα, ΟΥΤΕ μια εντολή αργότερα.

Γιατί;
Αν αποδεσμεύσουμε νωρίτερα, χάνουμε τα δεδομένα που χρειαζόμαστε.
Αν αποδεσμεύσουμε αργότερα, τότε περιορίζουμε τη διαθέσιμη μνήμη του συστήματος, με αποτέλεσμα να έχουμε ολοένα και λιγότερο διαθέσιμο χώρο στη μνήμη. Αν το πρόγραμμά μας έχει ανάγκη π.χ. απο αρκετούς μεγάλους πίνακες (προσωρινά) σε διάφορα σημεία, αυξάνουμε κατακόρυφα τον κίνδυνο να μας επιστρέψει NULL μια εντολή δέσμευσης, ενώ στην ουσία αν είχαμε κάνει σωστή αποδέσμευση, δεν θα υπήρχε πρόβλημα.

Σε λειτουργικά συστήματα όπως τα Windows ΝΤ, ΧΡ,2000, οπου έχει υιοθετηθεί έξυπνο σύστημα απόδοσης μνήμης σε κάθε προγράμμα που τρέχει, αποφεύγονται 2 σημαντικοί κίνδυνοι:
1) Να πειράχθεί μνήμη που ανήκει σε άλλο πρόγραμμα (ή στο ίδιο το λειτουργικό).
2) Να μείνει δεσμευένη μνήμη μετά το τέλος του προγράμματος.

Λοιπόν, λίγο πριν, ή λίγο μετά τον ορισμό του file pointer, κάνεις new ή malloc, ή ορίζεις μια μεταβλητή με τον Pointer της οποίας κάνεις διάφορα "καλούδια". Σε εκείνη τη μεταβλητή, είναι πολύ πιθανό να έχεις υπερβεί τα όρια, ή να έκανες αθέμιτες ενέργειες με τον pointer. Αν σου είναι εύκολο, ρίξε λίγο τον κώδικα.

Μια πολύ καλή τακτική για να λύσεις τα προβλήματα με τους pointer είναι.... η αποφυγή τους.
Αν μιλάμε για c++ ΜΕ STL, μπορείς να μην χρησιμοποιήσεις ΠΟΤΕ pointer....



Μή νομίζεις ότι και σε καινούριους δεν υπάρχουν τα προβλήματα αυτά. Πάντα, εξαρτάται απο το τι χαζομάρα κάνεις. Έχω φάει πάρα πολλές ώρες στο να λύσω προβλήματα που οφείλονταν ακριβώς σε χαζομάρες με το χειρισμό μνήμης, με 3-4 διαφορετικούς compilers. Κάθε φορά, ακόμα και σε πολύ καινούριους compilers, η συμπεριφορά ήταν απροσδιόριστη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα σήμερα. Προσθέταμε 1-2 χαρακτήρες σε ένα υπάρχον char *. Και ως δια μαγείας... άλλαζε τιμή μια άλλη μεταβλητή.....!!!! (σε VC 2005 compiler παρακαλώ....)

2 πιθανά προβλήματα
α) Το αρχείο αυτό ( s1.txt ) υπάρχει ήδη και είναι κλειδωμένο απο άλλη διεργασία (ή... και την ίδια)
β) Το αρχείο δν μπόρεσε να δημιουργηθεί διότι ο δίσκος είναι γεμάτος ή απαγορεύεται η εγγραφή στο σχετικό σημείο του δίσκου στο χρήστη με του οποίου τα δικαιώματα τρέχεις το πρόγραμμα.

Και στις δύο περιπτώσεις η fopen χτυπάει....

Τώρα είδα το σχετικό post και δεν ξέρω που να πρωτοσχολιάσω:
(Τα σχετικά quotes είναι λίγο δύσκολο για να τα βρω και να τα προσθέσω.)

Τα προβλήματα είνια πολλά και σημαντικά. Αλλά οι περισσότεροι τα αντιμετωπίζουμε εντελώς επιφανειακά. Για πολλά χρόνια προσπαθούν να αντιμετωπιστούν με λανθασμένη προσέγγιση ή/και νοοτροπία.

Ας εξειδικεύσουμε λίγο:
Παρατηρώ μια γενικευμένη αντίδραση απο πολλούς στην αντιμετώπιση κάποιων μαθημάτων στο λύκειο. Προσωπικά πιστεύω ότι εδώ είναι το μεγαλύτερο λάθος: Όταν μιλάμε για μια διαδικασία, όπως η εκπαιδευτική, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη όλα τα επιμέρους βήματα, όχι μόνο αυτό που βγάζει το τελικό αποτέλεσμα. Το εκπαιδευτικό σύστημα, επι πολλά χρόνια, αντιμετωπίζει τις εκπαιδευτικές βαθμίδες σχεδόν ανεξάρτητα και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Μιλάμε για μια λανθασμένη προσέγγιση. Για να αποδώσει το λύκειο αυτά που θέλουμε, πρέπει να έχει γίνει σωστή δουλειά στο γυμνάσιο, και, προφανώς, για να γίνει σωστή δουλειά στο γυμνάσιο, απαιτείται σωστή δουλειά στο δημοτικό. Επικεντρώνουμε τα πράγματα στις αλλαγές του Λυκείου, αγνοώντας τις αλλαγές στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο.

Επιτρέψτε μου να κάνω λοιπόν κι εγώ το σφάλμα, να δώ, μονο το λύκειο (μόνο για λίγο). Το σημαντικότερο σφάλμα που βλέπω στο σημερινό Λύκειο, είναι ο διαχωρισμός των κατευθύνσεων. Χρειάζεται πιο έξυπνος διαχωρισμός, διότι παρατηρείτε έντονα το φαινόμενο του συνωστισμού στην ίδια κατεύθυνση, εντελώς ανόμοιων σχολών ( π.χ.Ιατρικής + ΣΘΕ  + Πολυτεχνείο). Άλλη διάσταση θα δώσει στο μάθημα της βιολογίας ο επίδοξος γιατρός, άλλη ο επίδοξος μηχανικός. Το ίδιο και στα μαθηματικά και στη φυσική.

Επειδή όμως, οι δυνατότητες επιρροής στο τμήμα αυτό είναι μάλλον ανύπαρκτες (τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές) ας επιστρέψουμε στο εσωτερικό του πανεπιστημίου.

Δεν μπορώ παρα να συμφωνήσω σχεδόν απόλυτα με τον κύριο Κεχαγιά, για το θέμα των ΔΕΠ.
Όσον αφορά το πρόγραμμα σπουδών, επιτρέψτε μου να τονίσω ότι αν δεν αλλάξει η εξεταστική νοοτροπία, δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτε. Θεωρώ ότι όλα τα μαθήματα πρέπει να συνοδεύονται από καποιου είδους εργασία. Και μάλιστα, σε κάποια μαθήματα, ίσως θα ήταν απαραίτητο, η εργασία να ήταν σε εβδομαδιαία ή 15ήμερη βάση. Και μην ακούω στόμφες του στυλ 7 εργασίες τη βδομάδα δεν βγαίνουν. Αν θέλεις, βγαίνουν και παραβγαίνουν. Λίγη προσοχή στο μάθημα, λίγο διάβασμα και λίγο ψάξιμο στο Internet μαζί με κουβεντούλα με τουυς συμφοιτητές, δίνουν λύσεις. Και σε τελική ανάλυση, δεν είναι ανάγκη να είσαι κάθε μέρα επι 4ωρου για καφέ. Αφιέρωσε τις 2 ώρες για μια εργασία. Ειλικρινά, τα περισσότερα πράγματα που θυμάμαι απο την φοιτητική πορεία, αφορούν εργασιες. (αν θέλετε, μπορώ να σας πώ αρκετά παραδείγματα)
Αυτό όμως, απαιτεί μικρότερα ακροατήρια, όχι ακροατήρια των 170-300 ατόμων. Έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι διδάσκοντες, θα έβαζαν πολύ ευκολότερα εργασίες, αν είχαν 50-100 άτομα λιγότερα.
Γνωρίζω ότι σε αυτό δυστυχώς οι προτάσεις του πανεπιστημίου δεν εισακούγονται (θυμάμαι χαρακτηριστικό σχόλιο του τότε προέδρου, "Ζητήσαμε λιγότερους απο 100 φοιτητές, και μας στείλαν 200"), αλλά και πάλι, στο χέρι της διοίκησης είναι να βρεί τις κατάλληλες λύσεις, με σωστές αποφάσεις. Διάβαζα τις προάλλες, κάποια απο τα Excel του κυρίου μάργαρη σχετικά με τη χρηματοδότηση απο τις κατανομές του ΤΣΜΕΔΕ και του τακτικού προϋπολογισμού. Εκει μέσα υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα που καλό είναι να τα προσέξουμε:
Αν υπολογίσουμε τον λόγο  (Αριθμός φοιτητών) / (ΕΔΤΠ+ΔΕΠ+ΕΠΙΣΤ.ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ) εύκολα διαπιστώνουμε ότι στο ΤΗΜΜΥ, έχουμε 1 άτομο ανά 31-32 φοιτητές ενώ στα άλλα τμήματα της σχολής, το νούμερο παίζει από 13 έως 23
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το έργο που αναλογεί σε κάθε διδάσκοντα ηλεκτρολόγο είναι έως και 3πλασιο από αυτό που αναλογεί στους συναδέλφους του σε αλλα τμήματα της σχολής. Μήπως ήρθε η ώρα να αυξήσουμε το δυναμικό της σχολής; Και μάλιστα, με φρέσκο αίμα, που έχει όρεξη για δουλειά;

[ΟΚ είναι λίγο μπακάλικο αυτό που έκανα, διότι το βάρος ίσως δεν είναι ισοκατανεμημένο, αλλά και πάλι, αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος]


ΥΓ
1.Κάποιος παραπάνω παρομοίασε το πανεπιστήμιο με μεγάλο πλοίο. Για το ΑΠΘ, θα προτιμούσα την παρομοίωση με δεινόσαυρο (γιατί ίσως είναι πιο ογκωδης και δυσκίνητος απο ένα πλοίο,και είναι αρχαίος, εμμένοντας σε τέτοιες νοοτροπίες).
2. Επίσης, πολλά αναφέρθηκαν για τις Δέσμες. Μπορεί στερεομετρία να μη μάθαμε (εκτός ύλης στην Β' Λυκείου), ο ορισμός του ορίου να ήταν εντός ύλης (αυτός με τα "εψιλοντικα", που έλεγε χαρακτηριστικα ο ...,ποιος ήταν; ), να μην ξέρω πως λειτουργούν τα μιτοχόνδρια και άλλες βιολογικές έννοιες, ούτε έμαθα προγραμματιστικές αρχές στο Λύκειο. Η μεγαλύτερη διαφορά δεν είναι η ύλη. Το πλεονέκτημα τότε ήταν πως στοχεύαμε σε 3 μαθήματα, συναφή με το στόχο μας. Αν δεν πετυχαίναμε στη σχολή που θέλαμε, θα πηγαίναμε σε κάποια άλλη, που είχε παρόμοια μαθήματα. Δεν υπήρχε περίπτωση να δεις στη σχολή "αποτυχημένο γιατρο". ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δεν θέλω να την πώ άχημα σε κάποιον που ενώ στόχευε στην ιατρική τελικά πέρασε ηλεκτρολόγος γιατί δεν έπιασε τη βάση (αν και θα έπρεπε, εξαιτίας των επιλογών του). Τη λέω κυρίως στο σύστημα που επιτρέπει κάτι τέτοιο. Ο κάθε ένας, ανάλογα με τους στόχους του, βλέπει διαφορετικά το κάθε μάθημα

To μάθημα των ψηφιακών φίλτρων θα δοθεί την Δευτέρα 25/2 και ώρα 18.00

Υποσημείωση 2: Παρακαλώ όσοι έχουν δηλώσει το μάθημα να μου στείλουν ένα email στο mademlis στο iti τελεία gr

Panch, μπορείς σε παρακαλώ να αλλάξεις τον τρόπο που γράφεις τα email γιατί οι SPAMMERS καραδοκούν ; Ευχαριστώ πολύ!

Υποσημείωση: Θα ήταν καλό, αν και δεν ειναι απαραίτητο, η εξέταση να γίνει την ίδια μέρα με την εξέταση της Εικόνας.