Έρχεται κάποτε στους περισσότερους από εμάς αργά ή γρήγορα το τέλος των σπουδών μας. Τι συμβαίνει όμως όταν για αυτά τα 5+ χρόνια έχεις αυτοπροσδιοριστεί πλήρως ως φοιτητής τημμυ, έχεις αφήσει πολλά από τα χόμπυ σου και την κοινωνική σου ζωή εξ αιτίας της σχολής, και τώρα πια πρέπει να βγεις στην κοινωνία και να το παίξεις νορμάλ άνθρωπος; Μια έκθεση ιδεών του Έλιοτ.
Αρχικά, κακώς τα έκανα όλα αυτά. Ένα νούμερο του βαθμού πτυχίου δεν αξίζει τόσες θυσίες. Αλλά δεν ήταν μόνο βαθμοθηρικός ο λόγος, ας είμαστε ειλικρινείς. Μου αρέσει η γνώση. Απλά μερικές φορές ο καλός βαθμός δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ξέρεις περισσότερα από κάποιον άλλο, απλά έβαλες πολλή δουλειά σε εργασίες, ξόδεψες πολύ από το χρόνο σου μπροστά στον υπολογιστή κάνοντας βαρετές επαναλαμβανόμενες δουλειές ώστε να έχεις καλά αποτελέσματα και να φαίνονται όμορφα στις εργασίες, ή έλυσες την ίδια άσκηση για 3η φορά κ.ο.κ.
Αλλά το κείμενο αυτό έχει να κάνει με το πώς ξαναεισάγομαι στην κοινωνία. Ή τέλος πάντων προσπαθώ. Και για να το πετύχω αυτό έχω βάλει κάποιους κανόνες.
Ένας από αυτούς είναι ότι δεν μιλάω για τη σχολή ή τη δουλειά μου όταν βγαίνω έξω. Όταν το κάνω, είναι για συγκεκριμένο σκοπό και υπό τον έλεγχο μου. Έχω πολλά περισσότερα να πω για διάφορα θέματα με τα οποία ασχολούμαι εκτός σχολής, και δεν υπάρχει περίπτωση να με βρεις να μιλάω για αυτήν πια σε κοινωνικό περιβάλλον. Αν μιλήσω για τη σχολή σε νέα άτομα που γνωρίζω, θα πάω τη συζήτηση πολύ περισσότερο προς το κομμάτι των συναισθημάτων. Μπορεί να σκεφτώ να πω κάτι παρόμοιο με αυτό που διαβάζετε τώρα. Το θεωρώ πολύ περισσότερο ενδιαφέρον για κάποιο άτομο να μιλήσω για το πώς επηρέασε την οπτική μου στη ζωή και στον κόσμο η σχολή, παρά να γκρινιάζω ή να μιλάω για τεχνικά πράγματα που ούτε νοιάζουν το άλλο άτομο, ούτε καν εμένα δεν μου βγάζουν κάποιο ενδιαφέρον (όπως π.χ. με τί ασχολούμαι). Φυσικά η σχολή δεν είναι ο μπαμπούλας που θα αποφύγω να αναφέρω, αλλά σίγουρα δεν θα πιάσω συζήτηση πάνω στη γνώση και τις πολυάριθμες κακές μου εμπειρίες. Θα μιλήσω για τα καλά, για τους φίλους που γνώρισα και για το τί κέρδισα όλα αυτά τα χρόνια.
Ένας ακόμη κανόνας είναι να μην μιλάω για πολιτικά όταν δεν θέλω. Παλιότερα επειδή κινούμουν σε κάπως πολιτικούς χώρους, υπήρχαν συζητήσεις που μου πιάνανε ξένοι που δεν μου άρεσαν καθόλου. Μπορώ να εξηγήσω πολύ ξεκάθαρα τον λόγο. Εγώ προσωπικά δεν έχω διαβάσει πολλή πολιτική/οικονομική θεωρία (σχεδόν καθόλου για την ακρίβεια) και αρα όταν κάποιος πιο ψαγμένος μου πιάνει τη συζήτηση θεωρεί ότι θα μου κάνει μάθημα για αριστερές ιδέες. Μια τέτοια δυναμική δεν είναι καθόλου ωραία. Την έχω βιώσει, με άτομα να προσπαθούν σαν παιδί να με οδηγήσουν στο συμπέρασμα
άρα φταίει ο καπιταλισμός. Δεν καθόταν να ακούσουν κάτι άλλο. Φυσικά και για εμένα μια μαρξιστική ανάλυση του παρελθόντος και του παρόντος είναι σημαντική. Αλλά όχι
μόνο μαρξιστική. Υπάρχουν τόσες οπτικές με τις οποίες μπορεί να δει κανείς τον κόσμο και η αλήθεια κατά τη γνώμη μου βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε πολλαπλές αναλύσεις. Με αυτό εξάλλου συμφωνεί και η σύγχρονη φιλοσοφική θεωρία του
μεταμοντερνισμού. Έπειτα, υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι μάλλον έχουν ψάξει τα πολιτικά θέματα λιγότερο από μένα, με τους οποίους προσπαθώ να μην έχω την συμπεριφορά του δασκάλου, αλλά παράλληλα να λεω πώς βλέπω εγώ τα πράγματα και γιατί διαφωνώ με τη δική του οπτική, χωρίς όμως να υπάρχει καμία υπόνοια μαλώματος ή μίσους. Γενικά όμως δεν νομίζω ότι κανείς θέλει να μιλάει για πολιτική και εγώ την αναφέρω μόνο εαν ερωτηθώ. Ιδιαίτερα σε νεα άτομα με τα οποία βλέπω ότι είναι πολύ πιθανό να διαφωνήσω πλήρως, δεν κάθομαι καν να ασχοληθώ.
Αθλητισμός. Από το 4ο έτος ξεκίνησα γυμναστήριο και το απολαμβάνω αρκετά. Είναι μια πολύ καλή ασχολία που βοηθάει να σκέφτεσαι περισσότερο το σώμα σου, μιας και η νοοτροπία της σχολής είναι να είσαι ανταγωνιστικός ως προς την εφυία, και έτσι είναι πολύ εύκολο να παραμελήσεις το σώμα σου. Την λέξη ανταγωνισμό την χρησιμοποιώ εδώ και με την καλή έννοια - βλέπω τους γύρω μου να προσπαθουν πολύ και αυτό προωθεί και μένα να τους φτάσω ή να τους ξεπεράσω - και με την κακή έννοια - βλέπω τους γύρω μου να προσπαθούν πολύ, αυτό μου δημιουργεί μίσος προς αυτούς και προσπαθώ να τους σαμποτάρω ώστε να βρεθούν πιο κάτω από εμένα -. Πάντα ήμουν ανταγωνιστικός με την 1η έννοια της λέξης και απέφευγα τα άτομα που ακολουθούν τη 2η. Είναι καλό λοιπόν αυτόν τον ανταγωνισμό σου να τον χρησιμοποιείς και σε άλλα κομμάτια της ζωής όπως ο αθλητισμός. Θα ήθελα πολύ να ξεκινήσω κάποιο άθλημα αλλά έτσι όπως είναι τα πράγματα, το γυμναστήριο μου αρκεί. Ή μάλλον, απλά δεν υπάρχει αρκετός χρόνος στη μέρα για περισσότερα.
Έξοδοι/Κοινωνικοποίηση. Το να βγαίνεις έξω για μερικούς είναι απολαυστικό. Και εμένα μου αρέσει πολύ. Όμως, το βλέπω πια επίσης σαν δουλειά. Η κοινωνικοποίηση είναι κάτι το οποίο θέλω να δουλέψω και άρα αν με προσκαλέσουν κάπου, ακόμη και αν δεν το νιώθω πολύ, θέλω να λεω ναι. Όλα είναι ευκαιρίες, και δεν νιώθω τύψεις που δεν κάνω κάτι
παραγωγικό επειδή το να δουλεύω στην κοινωνικοποίησή μου
είναι παραγωγικό για μένα. Ως πολύ καλός φοιτητής θα περίμενε κανείς ότι δεν θα ήμουν πολύ κοινωνικοποιημένος ή ότι δεν θα είχα πολλά κοινωνικά skills, αλλά θεωρώ ότι είμαι αρκετά καλά ήδη, και πρόκειται να μάθω ακόμη περισσότερα γιατί δεν μου είναι αρκετό! Προτείνω το ίδιο σε όποιον θέλει να δουλέψει πάνω σε αυτό το θέμα. Να βγει έξω να χαμογελάει και να βρίσκει μαλακίες να πει στον κάθε ξένο που θα τον κάνουν να γελάσει. Και κοπλιμέντα. Ως παράδειγμα, είχα πάει σε ένα μαγαζί και ήταν ένα παιδί σερβιτόρος ο οποίος φορούσε μια μπανάνα πλεγμένη σαν κασκόλ με το χέρι. Μου άρεσε πολύ και τον ρώτησα από πού την πήρε. Τελικά χάρηκε πολύ που το παρατήρησα επειδή η αδερφή του έχει ολόκληρο fashion brand με τέτοιου είδους τσάντες και αξεσουάρ, και μας μίλησε για αυτό για λίγο. Είναι αρκετά εύκολο να πιάσεις μια συζήτηση αρκεί ο άλλος να μην είναι ξινός. Αν είναι, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά...
Επανασύνδεση με παλιούς φίλους. Είναι τόσο ευθύνη δική μου, όσο και δική τους που χαθήκαμε. Αλλά τους παίρνω έναν-έναν και κανονίζω να πούμε τα νέα μας. Όλοι έχουν χαρεί που τους το πρότεινα.
Ερωτικά. Προφανώς βγαίνοντας περισσότερο και γνωρίζοντας περισσότερα άτομα το λογικό επακόλουθο είναι να υπάρχει βελτίωση και σε αυτά. Αλλά αυτό για το οποίο θέλω να γράψω είναι ότι αποφάσισα κάτι ακραίο. Απεχθάνομαι τα μηνύματα. Ενδιαφέρεσαι να γνωριστούμε; Θα μιλάμε στο τηλέφωνο και θα βγαίνουμε. Το ξερω... Είναι σοκαριστικό για τα περισσότερα άτομα της ηλικίας μας. Συγγνώμη αν σας προκάλεσα άβολα συναισθήματα και μόνο που το είπα. Αλλά το υποστηρίζω φουλ. Αν δεν θες να μου δώσεις το κινητό σου και μου πεις κάτι τύπου "το ίνστα δεν σου κάνει;"... έχω ξενερώσει πλήρως. Ανάλογα βέβαια και την κατάσταση πάντα. Αλλά δεν πρόκειται να κάνω casual texting με κανένα άτομο εκτός από φίλους μου. Ακόμη και σε αυτούς έχω κόψει τα μηνύματα όμως και συνενοούμαστε πια κυρίως μέσω τηλεφώνου.
Αυτά είχα να πω πιστεύω προς το παρόν. Ξέρω ότι αρκετά άτομα γνωστά μου είναι προς το τέλος των προπτυχιακών σπουδών τους στο τμήμα και περιμένω να γράψουν κάτι, όπως έγραψα εγώ, σε αυτό το νήμα. Πιστεύω ότι μπορεί να δώσει ελπίδα και συμβουλές στους νέους ώστε να περάσουν καλύτερα κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Αν είστε πρωτοετείς/δευτεροετείς πείτε μας πώς νιώθετε τη σχολή ως τώρα. Για πιο μεγάλα έτη που δεν τελειώνουν, πείτε τρόπους που σας βοηθούν να μένετε sane κατά τη διάρκεια των σπουδών.
Show Posts
Links
Members
Total Members: 9946
Stats
Users Online
Όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες στις Ανακοινώσεις και Έκτακτα νέα, βάζουμε τη μεγαλύτερη πλευρά 400 (width=400 ή height=400 ). π.χ. [img height=400 (κλείνει η αγκύλη) 
