ωραίο κείμενο γενικά, αν και σε πολλά σημεία μου γεννάει διάθεση για συζήτηση και όποιος έχει διάθεση..
παραθέτω από ένα blog:
Το ν’ αφήνεις τη ζωή να κυλάει ελεύθερα χωρίς να μένει πίσω της κανένα κατακάθι, σημαίνει ύπαρξη πραγματικής επίγνωσης. Ο ανθρώπινος νους είναι σαν το κόσκινο που άλλα κρατάει κι άλλα αφήνει να περνάνε. Εκείνα που κρατάει έχουν το μέγεθος των επιθυμιών του και οι επιθυμίες, όσο κι αν είναι βαθιές, δυνατές ή ευγενικές, είναι μικρές κι ασήμαντες γιατί η επιθυμία είναι κατασκεύασμα του νου. Χρειάζεται ολοκληρωτική επίγνωση να μη συγκρατείς τη ζωή, αλλά να την αφήνεις να κυλάει ελεύθερα, χωρίς να κάνεις καμιά επιλογή. Πάντοτε διαλέγουμε και κρατάμε· διαλέγουμε εκείνα που έχουν σημασία και τα κρατάμε για πάντα. Αυτό είναι που ονομάζουμε εμπειρία και τον πολλαπλασιασμό των εμπειριών τον ονομάζουμε πλούτο της ζωής. Ο πλούτος της ζωής είναι η απελευθέρωση από την αποθήκευση εμπειριών. Η εμπειρία που παραμένει, που κρατιέται, εμποδίζει εκείνη την κατάσταση όπου το γνωστό δεν υπάρχει. Το γνωστό δεν είναι ο θησαυρός, αλλά ο νους προσκολλιέται σ’ αυτό κι έτσι καταστρέφει ή ρυπαίνει το άγνωστο.
Αν το καλοσκεφτείς, θα δεις πως και το να μην επιλέγεις να κρατάς πράγματα, είναι και αυτό από μόνο του μια επιλογή. Είναι κάτι στο οποίο κατέληξες σαν συμπέρασμα και το εφαρμόζεις, άρα ουσιαστικά επιλέγεις να το κρατήσεις. Κάνεις και πάλι δηλαδή μια επιλογή και επίσης κρατάς κάτι.
Δεν θα πρέπει οι εμπειρίες να μας προκαταβάλλουν για αυτές που πρόκειται να ζήσουμε στη συνέχεια. Πώς μπορεί όμως ένας άνθρωπος να μπορέσει να φτάσει στο συμπέρασμα αυτό;Θα καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό μετά από σκέψεις σε συνδυασμό με τα ερεθίσματά του, τις εμπειρίες του. Χρησιμοποιεί τις υπάρχουσες εμπειρίες του δηλαδή, για να απορρίψει το σύνολο των εμπειριών του.
Όμως ποιο το νόημα του να μην κρατήσεις τίποτα από τη ζωή και να μην κάνεις καμια επιλογή; Θα παρομοίαζα μια τέτοια συμπεριφορά σαν τη συμπεριφορά ενός θεατή που δεν συμμετέχει σε αυτό που κάνει και πάει συνεχώς να δει το ίδιο έργο μιας και ξεχνάει να κρατήσει τη σκέψη αν του άρεσε ή όχι..
Υπάρχουν όμως μερικοί που δεν είναι πιασμένοι σ’ αυτό το «πάνω κάτω», που είναι ελεύθεροι από το να παλεύουν να γίνουν κάτι, έτσι που εσωτερικά υπάρχει μια σταθερότητα που δεν είναι αποτέλεσμα θέλησης, μια σταθερότητα που δεν έχει καλλιεργηθεί, που δεν είναι σταθερότητα από συγκεντρωμένο ενδιαφέρον σε κάτι, ούτε είναι αποτέλεσμα κάποιας δραστηριότητας σαν τις παραπάνω. Εμφανίζεται όταν η θέληση παύει να δρα.
Η θέληση;Μα πρέπει να έχεις θέληση να απαγκιστρωθείς από το πάνω κάτω, αλλιώς δεν απαγκιστρώνεσαι. Χρειάζεται θέληση για να πετύχεις να νιώσεις πια ελεύθερος. Και πώς θα το πετύχεις αυτό αν πρώτα δεν το έχεις δουλέψει στο μυαλό και στην καρδιά σου; Πώς μπορεί αυτή σου η σταθερότητα -αν είναι για καλό- να μην έχει καλλιεργηθεί; Γιατί ακαλλιέργητη σταθερότητα με έλλειψη θέλησης με παραπέμπουν σε κατάθλιψη..
Οι ικανότητες δίνουν στον άνθρωπο μια παράξενη αίσθηση ελευθερίας. Τον κάνουν να νιώθει επίσης ότι είναι ανώτερος από τους άλλους, ότι είναι διαφορετικός. Όλα αυτά του δίνουν μια αίσθηση υπεροχής: κάθεται ικανοποιημένος και κοιτάζει τους άλλους να πασχίζουν και να ντροπιάζονται· δεν έχει συναίσθηση της δικής του άγνοιας και σε τι σκοτάδι βρίσκεται ο νους του. Τα λεφτά και οι ικανότητες προσφέρουν μια πολύ καλή φυγή απ’ αυτό το σκοτάδι. Αλλά και η φυγή είναι ένα είδος αντίστασης που γεννάει τα δικά της προβλήματα. Η ζωή είναι μια περίεργη ιστορία. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα.[/i]
Οι ικανότητες αυτές καθεαυτές, δεν ευθύνονται για το πώς θα τις χρησιμοποιήσει κανείς.
Το αν θα νιώσει κανείς ανώτερος και δε θα νιώθει τη δική του άγνοια, αυτό είναι στοιχείο του χαρακτήρα, μπορεί να λέγεται υπεροψία, μπορεί να λέγεται αλλαζονεία.Το αν θα προσπαθήσει κανείς να ξεφύγει απ' το σκοτάδι, πίνοντας ικανότητες για να ξεχάσει, πάλι δεν είναι λάθος των ικανοτήτων..Στο χέρι του καθενός είναι να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του αλλά και τον κόσμο..
Αυτά όλα που λες έρχονται σε αντίθεση με αυτό που θέλει να μας πει αυτός ο τύπος. Είναι ακριβώς αυτά που αποδοκιμάζει στο κείμενο του.
Με πρώτη ματιά το κείμενο μοιάζει ντετερμινιστικό και απαισιόδοξο κτλ κτλ...
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο τύπος είναι αιώνες μπροστά...