κύριε Κοσμήτορα, Κύριε Πρόεδρε, κύριε Καθηγητά,

Θα σας θυμάμαι πάντα με εκείνο το βροντερό γέλιο βγαλμένο από τη ψυχή και τα μάτια που έβγαζαν σπίθες... σας λέω ότι δεν είχα δει ποτέ ξανά άνθρωπο τόσο παθιασμένο για τη ζωή. Πολεμούσατε το άδικο και διεκδικούσατε την τελειότητα γιατί σε εσάς έμοιαζε και ήταν εφικτή.
Ήσαστε ο Άνθρωπος που έπαιρνε πέτρα και την έστιβε και δε λογάριαζε τίποτα. Αξιοζήλευτα τα απίστευτα κουράγια σας, η αστείρευτη δύναμή σας και το ανεξάντλητο θάρρος σας...παλεύατε διαρκώς ως ακούραστος πολεμιστής...
Ήσαστε Άνθρωπος οραματιστής και φιλόσοφος μιας άλλης εποχής, εκείνης με αληθινά αισθήματα και ειλικρινείς ιδέες... η έντονη προσωπικότητά σας, το ανήσυχο πνεύμα σας, κάποιοι δε μπορούσαν να το αντέξουν, άλλοι το θαύμαζαν και για άλλους υπήρξε πηγή έμπνευσης και κινητήριος δύναμη.

Αισθάνομαι πολύ τυχερή που σας γνώρισα... Τεράστια τιμή αλήθεια... Υπήρξατε μέντορας της ζωής για μένα... πατρική φιγούρα...  
Θα σας θυμάμαι πάντα με απέραντο σεβασμό και αγάπη...
Σας ευχαριστώ για όλα κύριε Μάργαρη...

Υ.Γ. το ξέρω ότι μας βλέπετε από ψηλά και γελάτε... ναι με εκείνο το βροντερό σας γέλιο...  


windows screenshot tool