Γνωριζει κανενας αν απαιτει γενικα γνωσεις απο τα 2 αλλα πεδια ?

Επίσης ερώτηση λίγο νούμπικη ίσως: παράλληλο Ε εννοούμε ότι απλά δεν είναι κάθετο, ε; Γτ σε κάθετη πρόσπτωση δεν θα είναι τα διανύσματα Ε και Η αναγκαστικά κάθετα στο επίπεδο πρόσπτωσης;

Αν ζητάει αντίστροφο μετασχηματισμό ζ σε ακολουθία δίπλευρη ή αριστερής πλευράς πώς τον υπολογίζουμε;;
Γιατί οι πίνακες των βιβλίων είναι για την περίπτωση μονόπλευρου μετασχηματισμού

Παίδες, μια βοήθεια στο θέμα 1 Φεβρουάριος του 16;;;

έχω την x[n]. την σπάω σε x_o[n] και x_e[n], (περιττή και άρτια αντίστοιχα)
ο Fourier της x θα είναι ο X=X_o+X_e, (το άθροισμα των μετασχηματισμών Fourier της περιττής και της άρτιας)
λόγω συμμετρίας και επειδή η x[n] είναι πραγματική κλπ κλπ (βλέπε πινακάκι σελ 97 στον Hayes) θα έχουμε οτι
Χ_ο περιττή και φανταστική
Χ_e άρτια και πραγματική
Η x[n] είναι αιτιατή, άρα x[n]=0 για n<0, το οποίο σημαίνει ότι για n<0 οι x_o και x_e είναι αντίθετες. Άρα για n>0 είναι ίσες. ΔΗΛΑΔΗ αρκεί να βρώ την x_o[n]. (μας δίνει και την τιμή x[0]=1, άρα είμαστε καλυμμένοι!!! )

Τώρα η φτωχή μου λογική μου λέει οτι παίρνω την Χ_ο που είναι ουσιαστικά αυτή που μας δώθηκε Χ_ο=( 3sin(2ω)-2sin(3ω) )*i και ο αντίστροφος Fourier αυτής, είναι η x_ο[n].

προσωπικά πήρα τον τύπο (2.4) στη σελίδα 96 του Hayes, αλλά ή έχω ξεχάσει να λύνω ολοκλήρωμα (πολύυυυυ πιθανό) ή αυτό το πράγμα θέλει υπολογιστή, ή έχω κάνει κάτι λάθος πιο πριν (ή όλα τα παραπάνω  )

Σας παρακαλω πείτε μου άν έχω κάποιο λάθος στη λογική γι να μην ψάχνω τζάμπα τις πράξεις μου.
και αν δεν έχω λάθος στη λογική, δώστε καμιά συμβουλή για τις πράξεις πλιιιιιζ!

Ουσιαστικά θεωρεί ότι αυτό που δίνει η σχέση είναι το n₂, αφού (για μικρά Δ) είναι Δ=(n₁-n₂)/n₁ -> n₂=(1-Δ) n₁.

Τώρα, αυτό που δίνει λογικά είναι σχέση για το καθαρό SiO₂. Κάπου μες στο κείμενο νομίζω είχα διαβάσει ότι στον πυρήνα βάζεις προσμίξεις για να τον ανεβάσεις λίγο. Για αυτό και θεωρεί ότι είναι το n₂ αυτό που δίνεται.

Η τάση με το e^-az ανάλογα, έτσι; Δε βλέπω τύπο που να μην υπάρχει το Γο*e^τάδε, γι'αυτό...

Επίσης (πιο χαζή απορία), στην 8 του φυλλαδίου των κυματοδηγών, το J₁²(ha) γιατί το διώχνουμε κάθε φορά; Από ποια ιδιότητα είναι ίσο με 0;

Αλλαγή μεταβλητής r->r/a. Προκύπτει α^2 αριθμητή α παρονομαστή (βγαίνουν έξω) και ολοκληρώματα από το 0 έως το 1 και από το 1 έως το άπειρο που βγαίνουν. Διαρείς με π*α^2 άρα μένει ένα α στον παρονομαστή. Το ερώτημα είναι εν τέλει μπορούμε να το θεωρήσουμε σταθερό? Πως μεταβάλλεται το V, αν όχι με μεταβολή του α? Σε αυτό παραπέμπει νομίζω και η αρχική εκφώνηση της άσκησης. Οπότε αν έχουμε τώρα μεταβολή ανάλογη ως προς 1/V (έστω), αποδίδοντας την μεταβολή στην αλλαγή του α δεν θα πάει 1/V^2, λόγω του α που μένει στον παρονομαστή?

κατ αρχήν βγάλε το όνομά μου γαμώ την μπαναγία σε παρακαλώ πως γίνεται η αριθμητική ολοκλήρωση να βγάζει ανεξαρτησία από το άγνωστο α, και η αναλυτική λύση με αλλαγή μεταβλητής να βγάζει ότι εξαρτάται?