THMMY.gr

O Φ.Κάστρο είναι ο έβδομος πλουσιότερος αρχηγός κράτους στον κόσμο, λέει το Forbes

Τη λίστα με τους πλουσιότερους αρχηγούς κρατών του πλανήτη δημοσίευσε το αμερικανικό περιοδικό Forbes, ισχυριζόμενο ότι ο Φιντέλ Κάστρο βρίσκεται στην έβδομη θέση με περιουσία 900 εκατ. δολαρίων. Ο Κουβανός ηγέτης έκανε λόγο για λίβελλο και απειλεί με μήνυση.
Σύμφωνα με τη λίστα που επικαλείται η ισπανική εφημερίδα El Mundo, στην πρώτη θέση βρίσκεται ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, Αμπντουλάχ μπιν Αμπντελαζίζ με περιουσία 21 δις δολαρίων και ακολουθούν ο σουλτάνος του Μπρουνέι με 20 δις δολάρια, ο σεΐχης των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων με 19 δις και ο εμίρης του Ντουμπάι με 14 δις δολάρια.
Στην Ευρώπη ξεχωρίζουν ο πρίγκιπας Χανς Ανταμ του Λιχτενστάιν με περιουσία που υπολογίζεται σε 4 δις δολάρια, ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό με 1 δις δολάρια, η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ Β' με 500 εκατ. δολάρια και η βασίλισσα της Ολλανδίας Βεατρίκη με 270 εκατ. δολάρια.
Ο μοναδικός εκπρόσωπος αφρικανικής χώρας στη λίστα είναι ο πρόεδρος της Ισημερινής Γουινέας με περιουσία 600 εκατ. δολαρίων.
Μάλιστα, στην περίπτωση του Φιντέλ Κάστρο, οι άνθρωποι του περιοδικού υποστηρίζουν ότι τα τελευταία χρόνια η περιουσία του έχει αυξηθεί σημαντικά. Είναι χαρακτηριστικό, υποστηρίζουν, ότι το 2003 υπολογιζόταν σε 110 εκατ. δολάρια.

Πηγή: news in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=703494&lngDtrID=245)

Βρείτε μου ένα σεντ και εγώ παραιτούμαι, απαντά ο Κάστρο σε όσους τον θέλουν πλούσιο

Ο Φιντέλ Κάστρο υποσχέθηκε ότι θα παραιτηθεί εάν οι ΗΠΑ καταφέρουν να αποδείξουν ότι διαθέτει προσωπική περιουσία ή έστω και ένα λογαριασμό σε τράπεζα του εξωτερικού. Με τον τρόπο αυτό απάντησε στο δημοσίευμα του Forbes, που τον θέλουν μεταξύ των πλουσιότερων του κόσμου.
«Εάν αποδείξουν ότι έχω ένα λογαριασμό στο εξωτερικό θα εγκαταλείψω το αξίωμα που έχω» δήλωσε στη διάρκεια ειδικής τηλεοπτικής εκπομπής διάρκειας 4,5 ωρών.
Ο Κάστρο κρατούσε στα χέρια του το τεύχος του περιοδικού Forbes, σύμφωνα με το οποίο ο πρόεδρος της Κούβας είναι ο έβδομος πλουσιότερος ηγέτης του κόσμου με περιουσία 900 εκατ. δολαρίων.
Στο άρθρο του με τίτλο «Περιουσίες για βασιλιάδες, βασίλισσες και δικτάτορες», το περιοδικό ισχυρίστηκε ότι η περιουσία του Κουβανού ηγέτη προέρχεται από κρατικές επιχειρήσεις που του ανήκουν, όπως το συνεδριακό κέντρο «Παλάσιο δε Κονβενσιόνες», ή τη Medicuba, η οποία πωλεί εμβόλια και φάρμακα στη χώρα.
«Τους προκαλώ όλους με πρώτοι τον Μπους, αυτό το αρπακτικό, τη CIA, τις 33 υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, τις χιλιάδες τράπεζες που υπάρχουν στον κόσμο. Τους προκαλώ, θα δούμε εάν θα σιωπήσουν τώρα» δήλωσε ο Κάστρο.

Πηγή:news in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=706522)

αφου ειναι κρατικες πως του ανηκουν???
στη Κουβα τα παντα ειναι δημοσια  κανεις δεν κατεχει τιποτα,ολα ειναι κοινα .Δε νομιζω να ισχυει αυτο.ισως ειναι μια ακομα προπαγανδιστικη ειδηση απο την Αμερικη,(η οποια κραταει σε εμπαργκο την Κουβα)  χωρις να ειμαι και απολυτα σιγουρη..

Η εφημερίδα είναι ισπανική...

Αυτά να πας να τα πεις στους πολιτικούς κρατούμενους της Κούβας...

Καλό πάντως ο πλουσιότερος αντιπρόεδρος είναι ο κ Τσένι των ΗΠΑ
Οσον αφορά τον Φιντέλ ε εντάξει μπορεί να μην είναι και από τα καλύτερα παιδιά(άραγε αφού δεν υπάρχουν κόμματα αν δεν κάνω λάθος στην Κούβα ο Φιντέλ τι είναι????και η Κούβα τι έχει δημοκρατία???? ;D ;D ;D)

Και το μέλλον μπορεί να μην είναι ο καπιταλισμός αλλά είναι το παρόν

Εξηγήστε παρακαλώ σε μένα το αστόπαιδο τα εξής: Τι διαφορά έχει ο Φιντέλ από ένα δικτάτορα; Πως συμπεριφέρεται στους αντιφρονούντες; Πόσο καλά ζουν οι Κουβανοί σε σχέση με τους άλλους λαούς; Θα τον κάνουμε ήρωα επειδή αντιστέκεται στους Αμερικάνους; Υπενθυμίζω ότι και ο Στάλιν αντιστάθηκε (γενναία) στον Χίτλερ.

Ασχετο αλλά τώρα μου ήρθε
Αχμαντινετζαν ζούμε πλανητάρχη να σε δούμε ^wav^ ^suspicious^

Είναι απλό ο Φιντέλ είναι και αυτός ένας δικτάτορας με ευρεία βέβαια λαική αποδοχή
Παρόλα αυτά κατονομάζοντας τους πολιτικούς συμπατριώτες του πράκτορες της CIA μου θυμίζει εποχές Παπαδόπουλου στην Ελλάδα ο οποίος ήταν και αποδεκτός από τις κυβερνήσεις πολλών χωρών του ΝΑΤΟ αλλά και από μια μικρή μεν αλλά ισχυρή μειοψηφία της Ελληνικής Κοινωνίας , στην αρχή δεν υπήρχαν αντιδράσεις όπως αυτές του Πολυτεχνείου
Εξού και το all the money τραγούδι του Ξυλούρη :Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί!!!

Μπορεί να σου απαντήσει η κόρη του Φιντέλ.Πρίν από λίγα χρόνια αυτομόλησε στις Ηνωμένες Πολιτείες...

Επίσης μπορεί να σας εξηγήσει οποιοσδήποτε απλός άνθρωπος της Κούβας. Πηγαίντε εκεί, ρωτήστε τον κόσμο για τον Φιντέλ και θα καταλάβετε. Τα υπόλοιπα είναι φούμαρα. Η τεράστια πλειοψηφία των διαφωνούντων με τον Φιντέλ είναι οι καραγκιόζηδες φασιστάκοι που ζουν στο Μαϊάμι και καλοπερνούσαν επί Μπατίστα. Και στην τελική, αν σκεφτείς τις δυσμενείς συνθήκες με τις οποίες τα βγάζει πέρα η χώρα του, όχι δικτάτορας, ήρωας είναι. Γιατί πολύ απλά ο Χίτλερ και ο κάθε Χίτλερ είχε τα πάντα στα πόδια του. Ο Χίτλερ δεν υπέφερε από εμπάργκο, επέβαλε εμπάργκο στην Ευρώπη με τον πόλεμο που διεξήγε.

Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς είναι δυνατόν να υπάρχει κόσμος που ταυτίζει τον Φιντέλ με τον κάθε λογής φασίστα

ελεοσ δλδ

The government restricts academic freedom. Teaching materials for courses such as mathematics or literature must have an ideological content. Affiliation with official Communist Party structures is generally needed to gain access to educational institutions, and students' report cards carry information regarding their parents' involvement with the Communist Party. In 2003, state security forces raided 22 independent libraries and sent 10 librarians to jail with terms of up to 26 years.

Θα θέλατε να φοιτούσατε σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο?

1) Δωσε πηγη

2) Αυτα ειναι ψεματα.

3) Θα ηθελα να σπουδαζω σε ενα Πανεπιστημιο οπου μεσα στα Πεδια θα ανακαλυπτα το Μαρξ, πισω απο την Ιστορια τις παραγωγους των συναρτησεων, και που πανω απ' ολα ως μηχανικο, γιατρο, δικηγορο, δασκαλο ή τεχνικο, θα μου μαθαινε να εχω ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, οτι ο ρολος μου ως επιστημονας ειναι να υπηρετω το κοινωνικο συνολο και οχι να ελαχιστοποιω λογικες συναρτησεις για να φτιαξω πιο αποτελεσματικες "εξυπνες" βομβες και πυραυλικα συστηματα!

Και φυσικα να μου διδαξει πως, δεν ειναι ουτε "ντροπη", ουτε "κακο", αλλα ουτε και για οποιονδηποτε λογο "αδικο" να με στειλει το κρατος στο πιο εγκαταλελειμενο και φτωχο ακριτικο μερος της πατριδας μου (ή και του κοσμου) για να διδαξω ή να γιατρεψω τους μολις 100 κατοικους της περιοχης, αλλα πως αντιθετα θα πρεπει να ειμαι περηφανος να κανω κατι τετοιο!

Κάποιος μπορεί να μην θέλει να μάθει τον Μαρξ...άλλος μπορεί να μην θέλει να έχουν οι σπουδές του πολιτικές προεκτάσεις. Στην Κούβα όμως κανείς δεν έχει αυτήν την επιλογή!!!

Ναι, έχεις δίκιο! Το σύστημα στην Κούβα θεωρητικά έχει πιο ανθρωπιστικό προσανατολισμό και χαρακτήρα αλλά γιατί αρνείσαι να δεις τα μειονεκτήματα? Γιατί εθελοτυφλείς? Τίποτα δεν είναι τέλειο...

Δεν είναι δα και η Ουτοπία....έχει τα στραβά της...

Το "δικαιωμα στην επιλογη" ειναι μια πλανη της καπιταλιστικης κοινωνιας. Σε μερικα ζητηματα δεν υφισταται θεμα επιλογης, διοτι υπαρχει κατι που λεγεται "πραγματικοτητα".

Οταν, ως ανθρωπος, ζεις σε μια κοινωνια ανθρωπων, δηλαδη σε ενα οργανωμενο συστημα του οποιου τα μελη αλληλεπιδρουν, η καθε σου κινηση/πραξη εχει εναν αντικτυπο, δηλαδη επιφερει καποια αποτελεσματα στο κοινωνικο συνολο. Αναλογα τωρα με το κοινωνικο συστημα, μαθαινεις να λαμβανεις υπ' οψη σου, ή να αγνοεις τον πολιτικο αντικτυπο της καθε σου κινησης. Σε μια σοσιαλιστικη κοινωνια, δινεται ιδιαιτερο βαρος σ' αυτο. Αντιθετα στον καπιταλισμο μαθαινεις να σκεφτεσαι μεσα στο μικροκοσμο σου, μεσα στα νοητα καγκελα που μονος σου κατασκευαζεις (με την καθοδηγηση φυσικα του συστηματος).

Δεν τιθεται θεμα επιλογης. Οι μονες επιλογες που εχεις για να ξεφυγεις απο την "κολαση" της συλλογικοτητας ειναι ειτε να αυτοκτονησεις, ειτε να ζησεις στα βουνα μονος κι ερημος, αποκομμενος απ' ολους κι απ' ολα. Διαφορετικα, οι αλληλεπιρροες υφιστανται ουτως ή αλλως - και εδω τιθεται ακομα περισσοτερο θεμα παιδειας, για το κατα ποσον θα εισαι εις θεσιν να τις αναγνωρισεις. Παιδεια που εννοειται οτι δεν προκειται να σου δωσει το καπιταλιστικο συστημα - γιατι αλλιως θα προετοιμαζε την ανατροπη του :D

Αναφορικα με τα υπολοιπα, δεν αρνηθηκα ποτε οτι στην Κουβα υπαρχουν προβληματα, οπως υπηρχαν και στη Σοβιετικη Ενωση. Και προβληματα υπηρχαν, και λαθη εγιναν στην πορεια.
Απεχει πολυ ομως αυτο, απο την ολοκληρωτικη απορριψη μιας προσπαθειας που ειναι ακομα ζωντανη, και θα συνεχισει για πολλα χρονια ακομα (και μετα το θανατο του Fidel) - ποσο μαλλον οταν η απορριψη γινεται σε μια βαση ηλιθια, που απεχει απο την πραγματικοτητα και παραβλεπει ΣΚΟΠΙΜΑ το γεγονος οτι τα μεγαλυτερα προβληματα της Κουβας προερχονται ΑΠΟ ΤΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ και ΤΟΝ ΔΙΑΡΚΗ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ που κανουν οι ιμπεριαλιστικες δυναμεις!

Ναι δεν διαφωνώ ότι το εμπάργκο προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα στην Κούβα αλλά δεν οφείλονται μόνο εκεί.

Αυτό που λες για το "δικαιώμα στην επιλογή" είναι εξωφρενικό. Αυτά που περιγράφεις είναι πράγματα τα οποία συνέβαιναν σε φασιστικά καθεστώτα. Δηλαδή επειδή κατά την γνώμη σου ο Σοσιαλισμός είναι το καλύτερο κοινωνικοπολιτικό σύστημα αυτό σημαίνει ότι πρέπει να "εθίζουμε" όλα τα παιδιά στον σοσιαλισμό. Και ο Χίτλερ πίστευε με την ίδια δύναμη και ίσως πολύ περισσότερη ότι το σύστημα του ήταν το σωστότερο.
Κι έτσι φίλε μου τα παιδιά εντάσσονταν αναγκαστικά στην Ναζιστική νεολαία και όποιος δεν είχε την φωτογραφία του Χίτλερ στο σαλόνι του πήγαινε στην φυλακή και ο χαφιεδισμός ΒΑΣΙΛΕΥΕ!

Καταλαβαίνεις φίλτατε? Και ο Χίτλερ τα πίστευε όλα αυτά το ίδιο ακράδαντα όσο κι εσύ αυτά που πιστεύεις. Θέλω να πω δηλαδή ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει σε κανέναν τίποτα.

Αυτά που λες πατάσσουν την ελευθερία της γνώμης, της άποψης της κρίσης. Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Προτιμώ να χάνομαι στον μικροαστισμό και σε μικρές και στενές αυτοδημιουργητες φυλακές στον καταραμένο μικρόκοσμό μου αλλά να έχω τουλάχιστον την ελευθερία να φωνάξω "ΔΙΑΦΩΝΩ!!!" (κι ας έχει ελάχιστο αντίκτυπο προς την πραγματικότητα) παρά να ζω σε έναν υποτιθέμενα καλοφτιαγμένο κόσμο όπου θα μου έχουν φορέσει παροπίδες κάποιοι οι οποίοι πιστεύουν ακράδαντα ότι εφεύρεσαν το τέλειο κοινωνικοπολιτικό σύστημα.

Και φίλτατε, η παιδεία υπάρχει. Απλά το σύστημα προσπαθεί να σε κάνει να βαριέσαι να την μάθεις...
Σε εμπόδισε κανείς να διαβάσεις όλα τα βιβλία του κόσμου, από το Das Capital του Μαρξ μέχρι το Meine Kampf του Χίτλερ, από τον Κώδικα DaVinci μέχρι το Εκρεμμές του Φουκώ?

Πιάσε και διάβασε τα όλα, ποιος σε εμποδίζει? Δες ταινίες, άκου μουσική, μάθε μουσική, διάβασε ποίηση και θέατρο. Κατέκτησε την γνώση...ποιος σε εμποδίζει?

Συγγνώμη για την έκταση...τελικό συμπέρασμα: προτιμώ να ζω σε έναν μικρόκοσμο στα βιβλιοπωλεία του οποίου κυκλοφορεί και το Das Capital και το Meine Kampf παρά σε μια σοσιαλιστική "Ουτοπία" όπου κυκλοφορεί μόνο το πρώτο...

Ξαναδιαβασε αυτα που εγραψα, γιατι μου φαινεται πως δεν τα 'πιασες...

Δηλαδη μου λες πως ο ανθρωπος ειναι ελευθερος να επιλεξει αν θα επηρεασει την κοινωνια και αν θα επηρεαστει απο αυτην? Ειναι επιλογη σου αυτο?
Οσο αληθινο ειναι το οτι για να επιβιωσεις χρειαζεσαι τροφη. Φυσικα και εχεις δικαιωμα να διαφωνησεις και ως προς αυτο... Μπορεις να διαφωνησεις και ως προς το οτι εισαι ανθρωπος ας πουμε (καποιοι πιστευουν πως ειναι "αγγελοι Κυριοι") ή ως προς το οτι ο κοσμος υπαρχει πραγματικα (μηπως ειμαστε ολοι ιδεες? ειμαστε ονειρα? μηπως ειμαστε μαριονετες των θεων? πιονια σε σκακιερες εξωγηινων? Και χιλιες δυο αλλες τετοιες υπαρξιακες ανησυχιες που οδηγουν σε τελματα εσωστρεφειας, σχιζοφρενεια και απομονωση...)

Ενας ανθρωπος ο οποιος ζει σε μια κοινωνια, και ποσο μαλλον οταν μιλαμε για την δικη μας ανεπτυγμενη κοινωνια, με τις εκμηδενισμενες αποστασεις και την επανασταση της πληροφοριας, επηρεαζει την κοινωνια και επηρεαζεται απο αυτη. Τελεια και παυλα. Καποιοι νιωθουν εγκλωβισμενοι, και θελουν να φυγουν... Το κανουν με διαφορους τροπους, ειτε μεσω υποκαταστατων (ναρκωτικα) ειτε με την φυγη (ολοκληρωτικη-θανατος, ή απλη εξαφανιση) Εφοσον ζεις και κινεισαι αναμεσα σε ανθρωπους, εισαι ταυτοχρονα προϊον και "κατασκευαστης" της κοινωνιας.

Πού κολλαει ο Χιτλερ με ολα αυτα?

Παιδεια φιλτατε δεν ειναι "να μπορεις να διαβασεις ολα τα βιβλια του κοσμου". (Και παρεμπιπτοντως, απο προσωπικη εμπειρια δηλωνω πως οσοι επικαλουνται το Mein Kampf, ειτε για καλο ειτε για κακο, τις περισσοτερες φορες -για να μην πω παντα- ΔΕΝ το εχουν διαβασει...)

Η απαντηση σου δεν εχει καμια σχεση με αυτο στο οποιο αναφερομαι.

Η επιστήμη δεν συμβιβάζεται με ιδεολογίες,θρησκείες και δόγματα. Ο επιστήμονας πρέπει να ερευνά χωρίς καμία απολύτως προκατάληψη αλλιώς αυτό που κάνει δεν είναι επιστήμη.Ο Μάρξ έχει τόση σχέση με την φυσική και τα μαθηματικά όση έχει και η Βίβλος.
Ο επιστήμονας πρέπει να εργάζεται αποκλειστικά με στόχο την αποκάλυψη της αλήθεια και όχι την εξυπηρέτηση οποιουδήποτε συμφέροντος. Αυτό, γιατί κανείς δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων εάν τα αποτελέσματα μιας έρευνας θα ωφελήσουν τελικά το κοινωνικό σύνολο.

Σε μερικά ναι αλλά όχι σε όλα!Το θέμα είναι να υπάρχουν όσο το δυνατό περισσότερες επιλογές για όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους.Απόλυτη ελευθερία δεν υπάρχει πουθενά.

To εμπάργκο είναι όντως σοβαρό πρόβλημα αφορά όμως αποκλειστικά την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών.Καμία άλλη καπιταλιστική χώρα δεν συμμετέχει στον αποκλεισμό.Εξάλλου η Κούβα συνεργάστηκε με την Ιμπεριαλιστική Σοβιετική Ένωση και επιδίωξε να αποκτήσει πυρηνικά όπλα,οπότε ο Φιντέλ φέρει μερίδιο ευθύνης.
Όμως το εμπάργκο δεν δικαιολογεί την συστηματική καταπάτηση βασικών ατομικών ελευθεριών(όπως έχουν καταγραφεί από διεθνείς οργανισμούς) ούτε τις εκτελέσεις αντιφρονούντων.

Είτε με την συγγραφή ποιημάτων,είτε με την σύνθεση μουσικής,είτε με την ανάπτυξη software,είτε με την απόδειξη κάποιου αφηρημένου μαθηματικού θεωρήματος, είτε.....

"Η επιστημη δεν συμβιβαζεται με ιδεολογιες" > Μπορεις να μου αναλυσεις λιγο παραπανω αυτην την προταση, γιατι δεν καταλαβαινω τι θελεις να πεις?

Ο μαρξισμος δεν ειναι δογμα, ιδεολογια ή θρησκεια. Ο μαρξισμος ειναι επιστημη. Ο παραλληλισμος του μαρξισμου με τη θρησκεια ειναι κλασσικη αντιληψη ανθρωπων που δεν ξερουν τι λεει ο Μαρξ.

Περι ιδεολογιας, εχεις καποιο δικιο. Απο τη στιγμη που κατανοει καποιος τι λεει ο Μαρξ, καλειται να επιλεξει με ποιο στρατοπεδο θα παει. Εκει μπαινει ζητημα επιλογης, ιδεολογιας κλπ. Τα ειπαμε και παλιοτερα, να μην τα ξαναλεμε τωρα...


Ο σχεδιασμος ή εκσυγχρονισμος ή βελτιωση ενος βιολογικου οπλου μαζικης καταστροφης, ειτε σου αρεσει ειτε οχι δεν ειναι ανεξαρτητος (ως διαδικασια, αντικειμενο και επιστημη) απο ιδεολογιες και κοσμοθεωριες.

Αποκαλυψη αληθειας... Ωραιο πυροτεχνημα. Ποιας αληθειας ομως και ως προς ποιον? Η ανακαλυψη ενος υπερσυγχρονου οπλου ειναι "ανακαλυψη αληθειας"? Ορισε μου σε παρακαλω την αληθεια, για να μπορεσουμε να συνεχισουμε τη συζητηση (δεν μπορεις να αναφερεσαι σε κατι, και να στηριζεσαι σ' αυτο αν πρωτα δεν εχεις ξεκαθαρισει τι εινια και τι δεν ειναι)


Σαφως, ουτε λογος! Και εννοειται πως δεν αναφερομουν στο τι χρωμα ρουχα θα φορεσουμε ή τι φαϊ θα φαμε (αν και, μπορεις να φτασεις ακομα κι εκει, αν σκεφτεις οτι για να φοραω π.χ. πολυχρωμα τρεντυ ρουχα καποια παιδακια στην αλλη γωνια του πλανητη ματωνουν τα χερια τους και δεν αμοιβονται οσο πρεπει)


Κατ' αρχην, ξανακανεις το ιδιο λαθος που σου επεσημανα σε παλιοτερη συζητηση. Ο ιμπεριαλισμος ως εννοια ειναι κατι πολυ συγκεκριμενο, και δεν μπορει ο καθενας να τον χρησιμοποιει κατα βουληση. Αρα η αναφορα σε "ιμπεριαλιστικη Σοβιετικη Ενωση" ειναι ειτε λαθος-εσκεμμενη, ειτε προερχεται απο αριστεριστικο εγκλωβισμο (αλλα δεν σε κοβω για προσκειμενο στο ΚΚΕ-ΜΛ ;D )

Τα πυρηνικα οπλα της Σοβιετικης Ενωσης ηταν προϋποθεση για τη συνεχιση της υπαρξης της - και τελικα αποδειχτηκε πως ηταν αναγκαια αλλα οχι ικανη συνθηκη απο μονα τους. Οταν τα ιμπεριαλιστικα κρατη εξοπλιζονται σαν αστακοι και απειλουν διαρκως τα σοσιαλιστικα, ειναι λογικο να κανουν κι αυτα το ιδιο για να μην αφανιστουν.


Οι "βασικες ατομικες ελευθεριες" ειναι κι αυτες εξαρτωμενες απο ιδεολογιες, δογματα και συστηματα.

Για σενα που υποστηριζεις το καπιταλιστικο συστημα, ειναι πιο σημαντικο να μπορεις να βγεις στην Ερυθρα Πλατεια και να φωναξεις "ο συντροφος Μπρεζνιεφ ειναι μαλακας" (ατακα απο την ταινια "Λουφα και παραλλαγη" :P ) απο το να εχεις δωρεαν στεγη, διατροφη, παιδεια και υγεια, και δουλεια για ολους.
Εγω πιστευω πως αυτα τα τελευταια ειναι πολυ σημαντικοτερα. Και οσο για το συντροφο Μπρεζνιεφ, το να βγεις στην Ερυθρα Πλατεια και να φωναξεις "ειναι μαλακας" δεν ειναι ακριβως "ελευθερια"... Ψευδαισθηση ειναι, και παραπλανηση.
Οταν ο Μπους βομβαρδιζε το Ιρακ, ή ο Κλιντον την Γιουγκοσλαβια, εκατομμυρια κοσμου βγηκαν στις κατα τοπους "ερυθρες πλατειες" και φωναξαν πως ειναι οχι μονο μαλακας αλλα και εγκληματιας, αλλα δεν ιδρωσε το αφτακι κανενος...

Ο μαρξιστικος (επιστημονικος) ορισμος της ελευθεριας, φιλτατε, βαζει μεσα στον ορισμο της κι αλλη μια παραμετρο: Τις συνθηκες ;)



Ακριβως...

Το ζητημα ειναι, να οικοδομησεις εναν τετοιον κοσμο, ωστε ολα αυτα που αναφερεις να γινονται για την εξυπηρετηση του κοινου καλου, και απο αγαπη για τον συνανθρωπο, και οχι ως διαφορετικες εκφρασεις της ιδιας νοσηρης καταστασης που λεγεται αποξενωση, απομονωση ;)

Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα δεν είναι επιστήμη με την στενή έννοια. Ο Ζαρατούστρα προφανώς εννοούσε κύριως τις θετικές επιστήμες και γενικά οτιδήποτε δεν αναμιγνύεται με τις ανθρώπινες ελευθερίες και δικαιώματα και τα καθεστώτα που καθορίζουν τον τρόπο ζωής στις ανθρώπινες κοινωνίες.


Τι κόλλημα έχεις φάει βρε παλικάρι μου με τα όπλα μαζικής καταστροφής? Αυτό είναι το μόνο που ανέπτυξε η επιστήμη κατά την γνώμη σου? Πες μου ναι και θα ξεριζώσω τα μαλλιά μου.
Το κομπιουτεράκι που έχεις αυτή την στιγμή μπροστά σου ποιος το έφτιαξε? Όλες οι συσκευές που έχεις σπίτι σου και σου κάνει εύκολη την ζωή ποιος τις έφτιαξε? Η επιστήμη...

Μην στέκεσαι σε μερικές μαύρες κηλίδες για να βγάλεις προβληματικό ολόκληρο τον επιστημονικό τομέα. Η ανάπτυξη των όπλων μαζικής καταστροφής έγινε υπό την πίεση τόσο καπιταλιστικών όσο ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ καθεστώτων. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις την επιστήμη γι αυτό...


Νατα πάλι τα υπερσύγχρονα όπλα  ::) ::) ::)
Οι φιλοσοφικές σου αναζητήσεις φίλτατε σταματούν στην βόμβα υδρογόνου? Πες μου όχι γιατί θα απογοητευτώ τα μάλλα. Ο άνθρωπος θέλει συνεχώς να μαθαίνει, να ανακαλύπτει τις αλήθειες αυτού του κόσμου. Η επιστήμη εκτείνεται σε πολύ περισσότερους τομείς από τον πόλεμο...


Προσθέτω. Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ζήσει σε απόλυτη ελευθερία. Χάνει κάθε βάση της θνητής ύπαρξης του. Τεσπα...ας μην ξεφεύγουμε...


Εδώ κάνεις ένα πολύ σοβαρό σφάλμα. Ο διαιτητής σφυρίζει φάουλ και πέναλτυ. Πλάκα μας κάνεις? Ο ιμπεριαλισμός και ο πόλεμος δικαιολογούνται όταν γίνονται κάτω από την "ανθρωπιστική" ομπρέλλα του Σοσιαλισμού????
Σου θυμίζω ότι η Σοβιετική Ένωση έβαλε υπό τον ζυγό της ολόκληρο το αποκαλούμενο (εξ αιτίας αυτού του γεγονότος) ανατολικό μπλοκ όπου επέβαλε ουσιαστικά την στρατοκρατούμενη δικτατορία της και την προπαγάνδα της πάρα την θέληση των λαών αυτών. Κατέπνιξε δε στο αίμα κάθε ειρηνική διαδήλωση για την ελευθερία.

Αν αυτό για σένα δεν είναι ιμπεριαλισμός τότε τι να πω...θες να το ονομάσεις κάπως αλλιώς? Όνομασε το..πάντως το ίδιο πράγμα είναι με αυτό που κάνουν οι ΗΠΑ μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο...

Μήπως η μεταφορά των φιλικών προς τους ανθρώπους σοσιαλιστικών πυρηνικών κεφαλών στην Κούβα δεν ήταν ιμπεριαλιστική κίνηση??? Α ναι συγγνώμη ξέχασα, οι Αμερικανοί πολίτες είναι μικροαστοί και καπιταλιστές, τους αξίζει να πεθάνουν....  :(


Τώρα τι δήλωση ήταν αυτή? Το ίδιο θα μπορούσαν να πουν και οι Αμερικάνοι. Μετά την κατασκευή της πρώτης Αμερικανικης πυρηνικής βόμβας δεν άργησε να κατασκευαστεί και η Σοβιετική. Άλλωστε ανταγωνίζονταν από την αρχή για το ποιος θα τα κάνει πρώτος. Δεν είναι να πεις ότι οι Σοβιετικοί το κάναν από απόλυτη ανάγκη...


 :o :o :o
Μάλιστα, πολύ ανθρωπιστικό αυτό που λες...


Τώρα αυτό το λες γιατί δεν έχεις ζήσει σε κανένα όμορφο καθεστώς όπως αυτό της Σοβιετικής Ένωσης, να σε στέλνουν στα κάτεργα της Σιβηρίας γιατί δεν γουστάρουν την φάτσα σου ή γιατί "μυρίστηκαν" πως θέλεις να ανατρέψεις το Κομμα ή γιατί είπες ότι ο σύντροφος Μπρέζνιεφ είναι μαλάκας...

Πας να δικαιολογήσεις σοβαρότατα εγκλήματα στα πλαίσια ενός υποτιθέμενου οράματος που δεν επετεύχθει ποτέ (=δωρεαν στεγη, διατροφη, παιδεια και υγεια, και δουλεια για ολους).

Και ξέρεις τι? Το σφάλμα βρίσκεται στην τελευταία λέξη ("όλους"). Να την χέσω και την δωρεάν στέγη, διατροφή, παιδεία και υγεία και δουλειά αν δεν είναι για όλους γιατί την ίδια στιγμή που ο σύντροφος Μπρέζνιεφ έλεγε αυτά τα ψέματα στο λαό κάποιοι συνάνθρωποι μας βαρούσαν την αξίνα επί 15 ώρες την ημέρα (και λίγο βάζω) σε κάποιο παγωμένο λοφάκι της Σιβηρίας.


Άντε πάλι με την αποξένωση και την απομόνωση. Γιατί όλα έχουν πολιτική διάσταση για σένα??? Ο άνθρωπος είναι μια θνητή ύπαρξη με τόσο βιολογικές όσο και ψυχολογικές ανάγκες. Αν κάποια από τις δύο κατηγορίες δεν ικανοποιούνται ο άνθρωπος νιώθει δυστυχία και αναλόγως τον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες αντιδρά διαφορετικά. Μη μου πεις ότι ο Σοσιαλισμός ήρθε να λύσει και τα ψυχολογικά προβλήματα (κύριος λόγος αποξένωσης) του κάθε ανθρώπου??? Τύφλα να έχει ο και Φρόυντ δηλαδή...τζάμπα έκανε τις ψυχαναλύσεις του ο άνθρωπος τζάμπα....
Πάρτο το χαμπάρι, είναι ΜΕΓΑ σφάλμα να δίνεις σε όλα πολιτική διάσταση...

Τέλος, όσον αφορά την σχέση επιστήμης και ιδεολογίας θα σου πρότεινα να ψάξεις λίγο τον κο Lyssenko. Και ιδού κάποιες πληροφορίες για τον εν λόγω κύριο...

http://www.comms.dcu.ie/sheehanh/lysenko.htm

Ιμπεριαλισμός ο [imberializmós] O17 : η τάση ενός κράτους να επεκτείνει την οικονομική και πολιτική του επιρροή σε βάρος άλλων κρατών ή λαών, χρησιμοποιώντας τη στρατιωτική ή οικονομική του υπεροχή: Pωμαϊκός ~. Aγγλικός ~· (πρβ. αποικιοκρατία). Γερμανικός / αμερικάνικος / σοβιετικός ~. «O ~, το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού».  [λόγ. < γαλλ. impérialisme (-isme = -ισμός) (ορθογρ. δαν.)]

Εννοώ τον ιμπεριαλισμό με την συνηθισμένη του έννοια.Αν χρησιμοποιείς τον όρο στα πλαίσια του Λενινισμού θα πρέπει εσύ να το διευκρυνίζεις και όχι εγώ.Βέβαια ο ορισμός του Λένιν είναι ιδιαίτερα βολικός,γιατί υιοθετώντας τον γίνεται πλέον αδύνατο να συζητήσεις εάν η συμπεριφορά της Σοβιετικής Ένωσης ήταν Ιμπεριαλιστική.Το να αλλάζεις το νόημα των λέξεων έτσι ώστε να είναι αδύνατο να ασκήσεις κριτική είναι γνωστή τακτική των ολοκληρωτικών καθεστώτων.Ο Οργουελιανός όρος είναι doublespeak,θα σου συνιστούσα να διαβάσεις το 1984(απαγορευμένο στην Κούβα).
Προσκείμενος στο ΚΚΕ-ΜΛ σίγουρα δεν είμαι,αλλά βρίσκω τις απόψεις του ΟΑ-ΚΚΕ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες:

http://www.oakke.gr/ (http://www.oakke.gr/)


Όταν τα Σοσιαλφασιστικά κράτη εξοπλίζονται σαν αστακοί και απειλούν διαρκώς τις φιλελεύθερες δημοκρατίες, είναι λογικό να κάνουν και αυτές το ίδιο να μην αφανιστούν.

Οποιοδήποτε επιθετική ενέργεια μπορεί να χαρακτηριστεί ως αμυντική.Ο Χίτλερ ισχυριζόταν  πως προστάτευε την Άρια φυλή από την επίθεση του Εβραισμού.Ο Στάλιν "προστάτευε" τον λαό από τους σατανικούς Καπιταλιστές. Ο Μπόυς επιτέθηκε στο Ιράκ προληπτικά για να προστατέψει τους φιλήσυχους Αμερικανους πολίτες από την απειλή της διεθνούς τρομοκρατίας.
Η δολοφονία της μητέρας,του πατέρα,της γιαγιάς,της αδελφής και του θείου του Σεχίδη από τον ίδιο ήταν πράξη "αυτοάμυνας".Ο Σεχίδης πίστευε ότι τα θύματα σχεδίαζαν να τον δολοφονήσουν!

Η ανάπτυξη των όπλων μαζικής καταστροφής, είναι πολιτική πράξη.

Και οι επιστήμονες που τα ανέπτυξαν τάχτηκαν σαφώς ΚΑΙ πολιτικά.

Δεν είπαμε ότι δεν είναι. Απλά δεν είναι πολιτική πράξη του επιστήμονα. Ο πυρηνικός φυσικός με το πιστόλι στον κρόταφο δεν τάχθηκε πολιτικά. Αυτός που κρατάει το πιστόλι τάχθηκε πολιτικά...

Όχι, ο πυρηνικός φυσικός, με το κεφάλι στον κρόταφο, θα πρέπει να αρνηθεί.

Αν τιμά την επιστήμη του θα αρνηθεί.

Ανθρώπινη φύση...τι να πεις...δεν μπορείς όμως να κατηγορήσεις την επιστήμη...και πάλι δεν μπορείς. Γιατί αν ο Οπερχάιμερ ήταν μια φορά εγκλημαατίας, αυτός που τον πίεσε να την φτιάξει την ατομική βόμβα (και στην συνέχεια την χρησιμοποίησε) ήταν 1.000.000.000.000 φορές εγκληματίας...

H ανάπτυξη πυρηνικών όπλων ΔΕΝ είναι επιστήμη.Είναι εφαρμογή της επιστήμης.

Διαφωνώ. Ο άνθρωπος που μαθαίνει μια επιστήμη πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Η επιστήμη δεν γίνεται ποτέ κτήμα σου.

και δεν θα μπω στον κόπο να αξιολογήσω την εγκληματικότητα του καθενός σε επίπεδα, όταν ειδικά μιλάμε για τόσες ανθρώπινες ζωές.


@Ζαρατούστρα: Που απαιτεί επιστήμονες που εφαρμόζουν την επιστήμη.

Οταν συμμετεχεις σε μια συζητηση που αγγιζει τα πεδια καποιων επιστημων, οφειλεις να χρησιμοποιεις τις λεξεις με την εννοια που τις δινει η επιστημη, και οχι με αυτο που διαισθητικα αντιλαμβανεσαι εσυ ή ο οποιοσδηποτε.

Σε μεταφερω στον τομεα της επιστημης μας: Πολυς κοσμος, ιδιαιτερα ατομα μεγαλυτερης ηλικιας, οποτε αναφερονται στα κινητα τηλεφωνα μιλανε για "ραδιενεργεια". Η ραδιενεργεια, οπως ξερεις, ειναι κι αυτη μια ακτινοβολια, αλλα δεν ειναι το ιδιο με την ΗΜ ακτινοβολια που στελνουν και δεχονται τα κινητα, και προφανως οι βλαβες που προκαλει (αν προκαλει) δεν ειναι ιδιες. Οταν λοιπον εισαι σε μια παρεα και κανεις μια συζητηση για τα κινητα, χρησιμοποιεις κι εσυ τον ορο "ραδιενεργεια" μονο και μονο επειδη ο πολυς κοσμος εχει κατι λανθασμενο στο νου του?

Και μερικες πληροφοριες παραπανω, για να μην εκτιθεσαι:
1) Ανα
φερθηκα στον ΜΛ χωρο, και οχι συγκεκριμενα στο ΚΚΕ-ΜΛ. Ο ΜΛ χωρος δεν εχει μονο ενα κομμα. Συγκεκριμενα η ΟΑΚΚΕ ειναι μια παλια διασπαση του ΜΛ-ΚΚΕ, και ανηκει κι αυτη στον λεγομενο ΜΛ χωρο (ο οποιος γενικα ειναι μαοϊκος, και η ΟΑΚΚΕ, οπως και το ΚΚΕ-ΜΛ ειναι δεδηλωμενα μαοϊκα κομματα)
(edit: Ακυρο σχολιο, οντως στο ΚΚΕ-ΜΛ αναφερθηκα, αλλα εγινε εκ παραδρομης, εννοουσα τον ΜΛ χωρο γενικοτερα :( )
2) Μια απο τις θεσεις της ΟΑΚΚΕ (για την οποια, εγω την θαυμαζω απεριοριστα) ειναι και η ξεκαθαρη τοποθετηση της υπερ της μακεδονικης μειονοτητας, εχει μαλιστα συνεργαστει με το μειονοτικο κομμα των μακεδονων της Ελλαδας. (Ψαξε παλιοτερη συζητηση στο forum για το μακεδονικο ζητημα)
3) Η ΟΑΚΚΕ θεωρει (θα το βρεις σε κειμενα της) οτι η σημερινη καπιταλιστικη Ρωσια δεν εχει καμια απολυτως διαφορα απο τη Σοβιετικη Ενωση πριν την ανατροπη της...

Τελος, ο Orwell απ' οσο ξερω ηταν συγγραφεας και οχι πολιτικος επιστημων. Ασε που δεν θυμαμαι καπου στο βιβλιο του να αναφερεται στον ιμπεριαλισμο, και μαλιστα να προσπαθει να τον ορισει διαφορετικα.................


Θα μπορουσε να ηταν αληθεια, εαν οι δυτικοι δεν ηταν οι πρωτοι που κατασκευασαν και χρησιμοποιησαν την ατομικη βομβα, εαν οι αμερικανοι δεν ειχαν τοσα αεροπλανοφορα, σε αντιθεση με τους σοβιετικους που δεν ειχαν κανενα... Και προφανως και τα δυο αυτα οπλα ειναι επιθετικα ;)

Μαλλον πρεπει να ξαναδιαβασεις λιγο την ιστορια, να δεις τι ηταν ο Τρουμαν, τι ηταν το δογμα του και ποτε το διατυπωσε...


Γι' αυτο κι εμεις παλευουμε για εναν σοσιαλιστικο κοσμο, για να μην υπαρχουν επιθετικες ενεργειες, και αρα να μην χρειαζονται ουτε αμυντικες ;D


Τραβηγμενο παραδειγμα, αλλα ο πυρηνικος φυσικος εχει παντα την επιλογη να αυτοθυσιαστει, για να μην αιματοκυλισει την ανθρωποτητα...



Ακριβως, και γι' αυτο στα σοσιαλιστικα κρατη, οπως στην Κουβα σημερα, δινεται ιδιαιτερη βαρυτητα στην ανθρωπιστικη παιδεια, και δεν νοειται π.χ. πυρηνικος επιστημονας που δεν κατεχει απο φιλοσοφια, ιστορια και λογοτ
εχνια. Για να μπορεσει ο επιστημονας να αναλαβει τις ευθυνες του, πρεπει πρωτα να ειναι σε θεση να τις αναγνωρισει ωστε να τις αναλαβει. Και για να γινει αυτο χρειαζεται καταλληλη παιδεια, συνολικη μορφωση, και οχι εξειδικευμενη καταρτιση που προωθει (εκ των πραγματων) το καπιταλιστικο συστημα ;)

Ε σαφώς ο πηρυνικός επιστήμονας με γνώσεις φιλοσοφίας θα ρίχνει φιλοσοφημένες πυρηνικές βόμβες...

Αυτός που θέλει να φτιάξει πυρηνικά, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα το καταφέρει...

Εάν ο επιστήμονας είναι σωστά μορφωμένος δεν θα φτιάχνει πυρηνικά.

Και αν κάποιος θέλεις σώνει και καλά να κάνει και γίνει επιστήμονας για να τα φτιάξει, θα καταλάβει στο τέλος ότι δεν πρέπει να τα φτιάξει.


Αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει να κάνει ο επιστήμονας.

Με όποια παιδεία πάρει.

Επιτέλους... στο σοσιαλισμό η εξουσία ασκείται από τα εργατικά συβούλια! Στην Κούβα ασκείται από ένα συγκεντρωτικό κράτος! Αφού δεν υπάρχουν εργατικά συμβούλια, δεν έχει καμία σχέση με το σοσιαλισμό, τελείωσε! Γι'αυτό και δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, γι'αυτό οι ομοφυλόφιλοι είναι στη φυλακή, γι'αυτό έχουν κλείσει τα σύνορα, γι'αυτό τα κομματόσκυλα έχουν προτεραιότητα στην εύρεση εργασίας, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ, γι'αυτό εκτελούν αντιφρονούντες που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ασκούσαν βία, γι'αυτό υπάρχει τόση καταπίεση, γι'αυτό γι'αυτό γι'αυτό...

Θα συμφωνίσω με την προλαλήσασα :-[

(http://www.thmmy.gr/smf/index.php?action=dlattach;topic=5461.0;attach=9994)

Που σημαίνει; Εγώ θα το ερμήνευα ότι ο Φιντέλ είναι ανώτερος άνθρωπος και δέχεται να σφίξει το χέρι αυτού του φασιστοειδούς, γιατί δεν πειράζει, άνθρωπος είναι κι αυτός.

Η φώτο χωρίς σχόλιο θεωρείται οφφ τόπικ (και θυμίζει άλλες πρακτικές γνωστές σε αυτό το φόρουμ...και όχι τόσο αρεστές...).

Εάν δεν υπάρξουν σχόλια θα φύγει, μαζί με αυτό το μήνυμα.

(και ίσως είναι καιρός να βάλουμε ελάχιστο όριο 2-3 λέξεων στα μηνύματα...)

Αν πεις και γιατί τον θεωρείς φασιστοειδή, τότε δε θα χρειαστεί να διαγραφεί και το δικό σου μήνυμα :P
(διότι χαρακτηρισμοί δίχως αιτιολόγηση παραπέμπουν σε παλιές κακές πρακτικές, επίσης γνωστές σε αυτό το φόρουμ :P)

Περί φασιστοειδούς ο λόγος............................................ ........................... :-X :-X


Ο Αγών του!
http://www.iospress.gr/ios2002/ios20021020a.htm

Το κρυφτούλι του κ. Καρατζαφέρη
 http://www.iospress.gr/mikro2006/mikro20060715.htm

Οι νέοι «φίλοι» του Ισραήλ
http://www.iospress.gr/ios2005/ios20050220a.htm

Το Τριώδιο της ακροδεξιάς
http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060226.htm

Ο φαιός δούρειος ίππος
http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060325.htm

εδιτ: όταν σβήσεται την παραπάνω μ@λ@κί@ σβήστε και αυτό εδώ.
Ευχαριστώ.

Μια χαρα φωτογραφια ειναι...
Ασε που ο Καστρο δεν θα εχει μαλλον ιδεα σε ποιον δινει το χερι του...

Βλέπω έχεις έτοιμο το οπλοστάσιό σου Abbi!
(θα έπρεπε βέβαια να έχεις υπ'όψιν ότι 5 παραπομπές από την ίδια πηγή δε συνιστούν πλήρη...βιβλιογραφική αναφορά :P)

Προτείνω η μ@λ@κία που λες, που ήδη έχει πάει στην Ευρωβουλή και απ'ότι φαίνεται έχει και δυναμικό για τη Βουλή (ωω, μας τσούζει? Μήπως γιατί τρώει και από την πίτα του KKE??)
να αποτελέσει χωριστό τόπικ, γιατί το θέμα έχει και ψωμί και ενδιαφέρον...

Ενω οι φωτογραφιες με το "αγγελουδακι" Ηugo Chavez ειναι καλυτερες...
Οπα...θελω και γω χειραψια μαζι του...

Δεν βλεπω κατι παραξενο. Ενας δικτατορας χαιρεταει εναν wannabe δικτατορα...Μαλλον η αντιδραση αφορα στο οτι επρεπε ο χαιρετισμος να ειναι στρατιωτικος...

Τον πρόλαβε ο Κάστρο

ΑΒΑΝΑ

Ο Ελόι Γκουτιέρες Μενόγιο είναι ίσως ο διασημότερος «εχθρός του κουβανικού καθεστώτος». Κάτι που τον ενοχλεί ακόμη έντονα είναι, που επαφές αλλοδαπών διπλωματικών με Κουβανούς αντιφρονούντες στην παραλιακή Μαλεκόν της Αβάνας, τον αφήνουν απέξω.Η ιδέα πως θα μπορούσε -έστω και θεωρητικώς- να δρομολογήσει μια άλλη επανάσταση, τον στοιχειώνει μέχρι σήμερα. «Αν μετανιώνω για κάτι, είναι που δεν κατέλαβα όλα τα στρατόπεδα ταυτοχρόνως, τότε». Ο Ελόι Γκουτιέρες Μενόγιο ονειρεύεται «ότι θα μπορούσε ν' αλλάξει τον ρουν της κουβανικής ιστορίας», όταν την Πρωτοχρονιά του 1959 εισέβαλε, ως πρώτος συνταγματάρχης της επανάστασης, στην Αβάνα με 3.000 άνδρες, μετά την ανατροπή τού δικτατορικού καθεστώτος Μπατίστα, πριν από τους αδερφούς Κάστρο και τον Τσε Γκεβάρα. Στις 8 Ιανουαρίου στέκονταν όλοι μαζί στην εξέδρα των εορτασμών.

«Ημουν πολύ νέος κι άπειρος, μόλις 24 ετών, δεν είχα ένστικτο εξουσίας, ούτε και "μύτη" για την πορεία του συστήματος», λέει ο Μενόγιο σε πρόσφατο φύλλο της γερμανικής «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ». Σήμερα, στα 71 του, με πολύ μειωμένη όραση, δεν μοιάζει να παραιτείται. Την κατοικία του, σ' ένα παρηκμασμένο συγκρότημα κατοικιών στα βόρεια της Αβάνας, τη βρίσκουν με δυσκολία ακόμη κι οι ταξιτζήδες. Στους ξεβαμμένους τοίχους τού τελευταίου πατώματος, που στολίζουν τιμητικές πλακέτες, περνά τις ημέρες του ο διασημότερος «εχθρός του κουβανικού καθεστώτος», όσες φορές χτυπά το τηλέφωνο, τον ζητούν ξένοι διπλωμάτες ή ρεπόρτερ, κι η γραμμή έχει παράσιτα - οι μυστικές υπηρεσίες ακούνε κι αυτές, παρ' όλο που επισήμως δείχνουν ν' αγνοούν εντελώς την παρουσία του στη μεγαλόνησο, όπως και την οργάνωσή του, «Cambio Cubano» («Κουβανέζικη Αλλαγή»).

Ο Μενόγιο, γιος ρεπουμπλικανών προσφύγων του ισπανικού εμφυλίου από τη Μαδρίτη, δεν υποστήριζε τον κομμουνισμό- μάλιστα είχε ρωτήσει τον Φιντέλ «πιστεύεις ότι ένα κομμουνιστικό καθεστώς έχει ελπίδες εδώ, 90 μίλια μόνον από τις ΗΠΑ;», κι ο «μάξιμο λίντερ» απάντησε: «Αν απείχαμε το ίδιο από την ΕΣΣΔ, θα ήμασταν υποχρεωμένοι να 'μαστε εναντίον της - κι αυτοί ιμπεριαλιστές είναι!». Ο συνταγματάρχης βρέθηκε το 1961 εξόριστος στην Αμερική, ξαναγύρισε κρυφά το '65 με την ομάδα μισθοφόρων Alpha 66, αλλά η προσπάθειά του απέτυχε παταγωδώς. Συνελήφθη και ξυλοκοπήθηκε, χάνοντας όραση και ακοή από τη μία πλευρά, κι απελευθερώθηκε μόλις το 1986, με μεσολάβηση του Ισπανού πρωθυπουργού Φελίπε Γκονζάλες.

Πήγε στη Μαδρίτη, αργότερα στο Μαϊάμι, κι έγινε η μετριοπαθής πρόκληση του Κάστρο. Το 1995 ο «μάξιμο λίντερ» τον δέχθηκε σε τρίωρη προσωπική ακρόαση - κι από τότε ζει στην αφάνεια για την κουβανική πολιτική ζωή. Ο ίδιος ο Μενόγιο τονίζει ότι όχι μόνο δεν επιθυμεί τον θάνατο του πρώην συναγωνιστή του, αλλά δεν κρύβει τον θαυμασμό του γι' αυτόν - τον θεωρεί «πανέξυπνο, χαρισματικό ηγέτη, πολύ φιλικό κι ικανότατο να πείσει οποιονδήποτε», ενώ εξακολουθούν να τον εντυπωσιάζουν «η επιβολή του στον λαό κι η δύναμή του να ελέγχει ακόμη και την αντιπολίτευση».

Ο Ελ. Γκουτ. Μενόγιο διαθέτει πολύ καθαρή εικόνα για την κατάσταση στην Κούβα και ελπίζει ν' αλλάξουν κάποια πράγματα, όπως οι χαμηλοί μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων κι η εξάρτηση πολλών από το συνάλλαγμα που στέλνουν συγγενείς «από απέναντι», τα προνόμια για τους αλλοδαπούς εις βάρος των Κουβανών κι η ακρίβεια βασικών ειδών. Αντιθέτως, επαινεί το εξαίρετο επίπεδο παιδείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, που έχει επιφέρει σημαντική αύξηση του προσδόκιμου ζωής στη μεγαλόνησο και μείωση της παιδικής θνησιμότητας, αλλά και τη σχετική κοινωνική ειρήνη.

«Οι ΗΠΑ φέρουν την ευθύνη για όλα», δηλώνει ο Μενόγιο στη «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ». «Ο οικονομικός αποκλεισμός έβλαψε μόνο τον κουβανικό λαό, όχι τη νομενκλατούρα. Κι ο Μπους είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να τύχει στον Κάστρο». Ωστόσο, ο ίδιος νευριάζει με τη συνεχή ανάμιξη και τα κάθε είδους «σχέδια» της υπερδύναμης, όπου τελευταίως απεργάζονται τα πλέον ακραία σενάρια για μια μετα-Κάστρο εποχή στην Κούβα, αλλά και με τις καλές διπλωματικές σχέσεις άλλων αντιφρονούντων με αντιπροσωπείες των ΗΠΑ στην παραλιακή Μαλεκόν της Αβάνας - συναντήσεις απ' τις οποίες εκείνος μένει έξω. Παρ' όλο που -όπως λέει- επιθυμεί για την πατρίδα του μεταρρυθμίσεις, ελεύθερες εκλογές, εθνική ανεξαρτησία.

Στον Μενόγιο δεν επιτρέπεται η επιστροφή στις ΗΠΑ, παρ' όλο που υπήρξε Αμερικανός πολίτης, ενώ η επάνοδός του στην Κούβα τον φέρνει αντιμέτωπο με τον νόμο «Χελμς - Μπάρτον» του 1996, ο οποίος περιέχει κυρίως άρθρα για αυστηρότερη εφαρμογή του αμερικανικού εμπάργκο κατά της Κούβας, κάτι που προβλέπει 10ετή φυλάκιση ή πρόστιμο 250.000 δολαρίων. Και λίγο τον παρηγορεί η ευχετήρια κάρτα που έλαβε τον περασμένο Δεκέμβριο από τον Μπ. Κλίντον, ο οποίος τον αποκαλεί ακόμη «κομαντάντε».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/08/2006

Όσοι κατηγορείτε τον Κάστρο ως δεξιό και δικτάτορα, πράγμα το οποίο είναι τουλάχιστον ιεροσυλία, σκεφτήκατε ποτέ ότι οι αντικαθεστωτικοί, οι αντιδραστικοί και οι αντιφρονούντες, που εκδιώχθηκαν ή αυτοεξορίστηκαν στις ΗΠΑ ήταν φιλαράκια του Μπατίστα?

Όσο για την φωτογραφία, προέρχεται από τα εγκαίνια της πρώτης ορθόδοξης εκκλησίας στην Αβάνα, στα οποία παρέστη ο πατριάρχης Βαρθολομαίος μαζί με ένα πλήθος βασιλιάδων και βασιλοφρόνων (βλέπε τέως, Καρατζαφέρης και το υπόλοιπο σκυλολόι). Συνεπώς όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες ήταν καλεσμένοι της ελληνορθόδοξης αποστολής, δηλαδή του Πατριάρχη (άλλωστε το Φανάρι προσπάθησε να καταπνίξει την Επανάσταση του 21, γιατί να μην καλέσει και τον βασιλιά?). Ο Κάστρο προφανώς έκανε χειραψία με όλους, γιατί είναι πολιτισμένος άνθρωπος και όχι ανθρωποειδές σαν τους δικούς μας πολιτικούς. Επίσης, η φωτογραφία αυτή πλέον δεν υπάρχει πουθενά στο διαδίκτυο πέρα από το site του Καρατζαφέρη, πράγμα διόλου τυχαίο.

Τώρα κάντε την αριθμητική σας.

Ας ανεβάσω κι εγώ, όχι μια φωτογραφία αντί για χίλιες λέξεις, αλλά χίλιες λέξεις αντί μιας φωτογραφίας.


Cuba's achievments and America's Wars

--------------------------------------------------------------------------------

Spoken: Delivered at the May Day rally held in Revolution Square. Havana, May 1, 2003
Source: Discursos e Intervenciones del Comandante en Jefe Fidel Castro Ruz (cuba.cu)
Markup: Christian Liebl
Online Version: Castro Internet Archive (marxists.org) 2003


--------------------------------------------------------------------------------

 

Distinguished guests;

Dear fellow Cubans:

Our heroic people have struggled for 44 years from this small Caribbean island just a few miles away from the most formidable imperial power ever known by mankind. In so doing, they have written an unprecedented chapter in history. Never has the world witnessed such an unequal fight.

Some may have believed that the rise of the empire to the status of the sole superpower, with a military and technological might with no balancing pole anywhere in the world, would frighten or dishearten the Cuban people. Yet, today they have no choice but to watch in amazement the enhanced courage of this valiant people. On a day like today, this glorious international workers’ day, which commemorates the death of the five martyrs of Chicago, I declare, on behalf of the one million Cubans gathered here, that we will face up to any threats, we will not yield to any pressures, and that we are prepared to defend our homeland and our Revolution with ideas and with weapons to our last drop of blood.

What is Cuba’s sin? What honest person has any reason to attack her?

With their own blood and the weapons seized from the enemy, the Cuban people overthrew a cruel tyranny with 80,000 men under arms, imposed by the U.S. government.

Cuba was the first territory free from imperialist domination in Latin America and the Caribbean, and the only country in the hemisphere, throughout post-colonial history, where the torturers, murderers and war criminals that took the lives of tens of thousands of people were exemplarily punished.

All of the country’s land was recovered and turned over to the peasants and agricultural workers. The natural resources, industries and basic services were placed in the hands of their only true owner: the Cuban nation.

In less than 72 hours, fighting ceaselessly, day and night, Cuba crushed the Bay of Pigs mercenary invasion organized by a U.S. administration, thereby preventing a direct military intervention by this country and a war of incalculable consequences. The Revolution already had the Rebel Army, over 400,000 weapons and hundreds of thousands of militia members.

In 1962, Cuba confronted with honor, and without a single concession, the risk of being attacked with dozens of nuclear weapons.

It defeated the dirty war that spread throughout the entire country, at a cost in human lives even greater than that of the war of liberation.

It stoically endured thousands of acts of sabotage and terrorist attacks organized by the U.S. government.

It thwarted hundreds of assassination plots against the leaders of the Revolution.

While under a rigorous blockade and economic warfare that have lasted for almost half a century, Cuba was able to eradicate in just one year the illiteracy that has still not been overcome in the course of more than four decades by the rest of the countries of Latin America, or the United States itself.

It has brought free education to 100% of the country’s children.

It has the highest school retention rate –over 99% between kindergarten and ninth grade– of all of the nations in the hemisphere.

Its elementary school students rank first worldwide in the knowledge of their mother language and mathematics.

The country also ranks first worldwide with the highest number of teachers per capita and the lowest number of students per classroom.

All children with physical or mental challenges are enrolled in special schools.

Computer education and the use of audiovisual methods now extend to all of the country’s children, adolescents and youth, in both the cities and the countryside.

For the first time in the world, all young people between the ages of 17 and 30, who were previously neither in school nor employed, have been given the opportunity to resume their studies while receiving an allowance.

All citizens have the possibility of undertaking studies that will take them from kindergarten to a doctoral degree without spending a penny.

Today, the country has 30 university graduates, intellectuals and professional artists for every one there was before the Revolution.

The average Cuban citizen today has at the very least a ninth-grade level of education.

Not even functional illiteracy exists in Cuba.

There are schools for the training of artists and art instructors throughout all of the country’s provinces, where over 20,000 young people are currently studying and developing their talent and vocation. Tens of thousands more are doing the same at vocational schools, and many of these then go on to undertake professional studies.

University campuses are progressively spreading to all of the country’s municipalities. Never in any other part of the world has such a colossal educational and cultural revolution taken place as this that will turn Cuba, by far, into the country with the highest degree of knowledge and culture in the world, faithful to Mart&iacute;’s profound conviction that "no freedom is possible without culture."

Infant mortality has been reduced from 60 per 1000 live births to a rate that fluctuates between 6 and 6.5, which is the lowest in the hemisphere, from the United States to Patagonia.

Life expectancy has increased by 15 years.

Infectious and contagious diseases like polio, malaria, neonatal tetanus, diphtheria, measles, rubella, mumps, whooping cough and dengue have been eradicated; others like tetanus, meningococcal meningitis, hepatitis B, leprosy, hemophilus meningitis and tuberculosis are fully controlled.

Today, in our country, people die of the same causes as in the most highly developed countries: c
ardiovascular diseases, cancer, accidents, and others, but with a much lower incidence.

A profound revolution is underway to bring medical services closer to the population, in order to facilitate access to health care centers, save lives and alleviate suffering.

In-depth research is being carried out to break the chain, mitigate or reduce to a minimum the problems that result from genetic, prenatal or childbirth-related causes.

Cuba is today the country with the highest number of doctors per capita in the world, with almost twice as many as those that follow closer.

Our scientific centers are working relentlessly to find preventive or therapeutic solutions for the most serious diseases.

Cubans will have the best healthcare system in the world, and will continue to receive all services absolutely free of charge.

Social security covers 100% of the country’s citizens.

In Cuba, 85% of the people own their homes and they pay no property taxes on them whatsoever. The remaining 15% pay a wholly symbolic rent, which is only 10% of their salary.

Illegal drug use involves a negligible percentage of the population, and is being resolutely combated.

Lottery and other forms of gambling have been banned since the first years of the Revolution to ensure that no one pins their hopes of progress on luck.

There is no commercial advertising on Cuban television and radio or in our printed publications. Instead, these feature public service announcements concerning health, education, culture, physical education, sports, recreation, environmental protection, and the fight against drugs, accidents and other social problems. Our media educate, they do not poison or alienate. They do not worship or exalt the values of decadent consumer societies.

Discrimination against women was eradicated, and today women make up 64% of the country’s technical and scientific workforce.

From the earliest months of the Revolution, not a single one of the forms of racial discrimination copied from the south of the United States was left intact. In recent years, the Revolution has been particularly striving to eliminate any lingering traces of the poverty and lack of access to education that afflicted the descendants of those who were enslaved for centuries, creating objective differences that tended to be perpetuated. Soon, not even a shadow of the consequences of that terrible injustice will remain.

There is no cult of personality around any living revolutionary, in the form of statues, official photographs, or the names of streets or institutions. The leaders of this country are human beings, not gods.

In our country there are no paramilitary forces or death squads, nor has violence ever been used against the people. There are no executions without due process and no torture. The people have always massively supported the activities of the Revolution. This rally today is proof of that.

Light years separate our society from what has prevailed until today in the rest of the world. We cultivate brotherhood and solidarity among individuals and peoples both in the country and abroad.

The new generations and the entire people are being educated about the need to protect the environment. The media are used to build environmental awareness.

Our country steadfastly defends its cultural identity, assimilating the best of other cultures while resolutely combating everything that distorts, alienates and degrades.

The development of wholesome, non-professional sports has raised our people to the highest ranks worldwide in medals and honors.

Scientific research, at the service of our people and all humanity, has increased several-hundredfold. As a result of these efforts, important medications are saving lives in Cuba and other countries.

Cuba has never undertaken research or development of a single biological weapon, because this would be in total contradiction with the principles and philosophy underlying the education of our scientific personnel, past and present.

In no other people has the spirit of international solidarity become so deeply rooted.

Our country supported the Algerian patriots in their struggle against French colonialism, at the cost of damaging political and economic relations with such an important European country as France.

We sent weapons and troops to defend Algeria from Moroccan expansionism, when the king of this country sought to take control of the iron mines of Gara Djebilet, near the city of Tindouf, in southwest Algeria.

At the request of the Arab nation of Syria, a full tank brigade stood guard between 1973 and 1975 alongside the Golan Heights, when this territory was unjustly seized from that country.

The leader of the Republic of Congo when it first achieved independence, Patrice Lumumba, who was harassed from abroad, received our political support. When he was assassinated by the colonial powers in January of 1961, we lent assistance to his followers.

Four years later, in 1965, Cuban blood was shed in the western region of Lake Tanganyika, where Che Guevara and more than 100 Cuban instructors supported the Congolese rebels who were fighting against white mercenaries in the service of the man supported by the West, that is, Mobutu whose 40 billion dollars, the same that he stole, nobody knows what European banks they are kept in, or in whose power.

The blood of Cuban instructors was shed while training and supporting the combatants of the African Party for the Independence of Guinea and Cape Verde, who fought under the command of Amilcar Cabral for the liberation of these former Portuguese colonies.

The same was true during the ten years that Cuba supported Agostinho Neto’s MPLA in the struggle for the independence of Angola. After independence was achieved, and over the course of 15 years, hundreds of thousands of Cuban volunteers participated in defending Angola from the attacks of racist South African troops that in complicity with the United States, and using dirty war tactics, planted millions of mines, wiped out entire villages, and murdered more than half a million Angolan men, women and children.

In Cuito Cuanavale and on the Namibian border, to the southwest of Angola, Angolan and Namibian forces together with 40,000 Cuban troops dealt the final blow to the South African troops. This resulted in the immediate liberation of Namibia and speeded up the end of apartheid by perhaps 20 to 25 years. At the time, the South Africans had seven nuclear warheads that Israel had supplied to them or helped them to produce, with the full knowledge and complicity of the U.S. government.

Throughout the course of almost 15 years, Cuba had a place of honor in its solidarity with the heroic people of Viet Nam, caught up in a barbaric and brutal war with the United States. That war killed four million Vietnamese, in addition to all those left wounded and mutilated, not to mention the fact that the country was inundated with chemical compounds that continue to cause incalculable damage. The pretext: Viet Nam, a poor and underdeveloped country located 20,000 kilometers away, constituted a threat to the national security of the United States.

Cuban blood was shed together with that of citizens of numerous Latin American countries, and together with the Cuban and Latin American blood of Che Guevara, murdered on instructions from U.S. agents in Bolivia, when he was wounded and being held prisoner after his weapon had been rendered useless by a shot received in battle.

The blood of Cuban construction workers, that were nearing completion of an international airport vital for the economy of a tiny island fully dependent on tourism, was shed fighting in defense of Grenada, invaded by the United States under cynical pretexts.

Cuban blood was shed in Nicaragua, when instructors from our Armed Forces
were training the brave Nicaraguan soldiers confronting the dirty war organized and armed by the United States against the Sandinista revolution.

And there are even more examples.

Over 2000 heroic Cuban internationalist combatants gave their lives fulfilling the sacred duty of supporting the liberation struggles for the independence of other sister nations. However, there is not one single Cuban property in any of those countries. No other country in our era has exhibited such sincere and selfless solidarity.

Cuba has always preached by example. It has never given in. It has never sold out the cause of another people. It has never made concessions. It has never betrayed its principles. There must be some reason why, just 48 hours ago, it was reelected by acclamation in the United Nations Economic and Social Council to another three years in the Commission on Human Rights, of which it has now been a member for 15 straight years.

More than half a million Cubans have carried out internationalist missions as combatants, as teachers, as technicians or as doctors and health care workers. Tens of thousands of the latter have provided their services and saved millions of lives over the course of more than 40 years. There are currently 3000 specialists in Comprehensive General Medicine and other healthcare personnel working in the most isolated regions of 18 Third World countries. Through preventive and therapeutic methods they save hundreds of thousands of lives every year, and maintain or restore the health of millions of people, without charging a penny for their services.

Without the Cuban doctors offered to the United Nations in the event that the necessary funds are obtained –without which entire nations and even whole regions of sub-Saharan Africa face the risk of perishing– the crucial programs urgently needed to fight AIDS would be impossible to carry out.

The developed capitalist world has created abundant financial capital, but it has not in any way created the human capital that the Third World desperately needs.

Cuba has developed techniques to teach reading and writing by radio, with accompanying texts now available in five languages –Haitian Creole, Portuguese, French, English and Spanish– that are already being used in numerous countries. It is nearing completion of a similar program in Spanish, of exceptionally high quality, to teach literacy by television. These are programs that were developed in Cuba and are genuinely Cuban. We are not interested in patents and exclusive copyrights. We are willing to offer them to all of the countries of the Third World, where most of the world’s illiterates are concentrated, without charging a penny. In five years, the 800 million illiterate people in the world could be reduced by 80%, at a minimal cost.

After the demise of the USSR and the socialist bloc, nobody would have bet a dime on the survival of the Cuban Revolution. The United States tightened the blockade. The Torricelli and Helms-Burton Acts were adopted, both extraterritorial in nature. We abruptly lost our main markets and supplies sources. The population’s average calorie and protein consumption was reduced by almost half. But our country withstood the pressures and even advanced considerably in the social field.

Today, it has largely recovered with regard to nutritional requirements and is rapidly progressing in other fields. Even in these conditions, the work undertaken and the consciousness built throughout the years succeeded in working miracles. Why have we endured? Because the Revolution has always had, as it still does and always will to an ever-greater degree, the support of the people, an intelligent people, increasingly united, educated and combative.

Cuba was the first country to extend its solidarity to the people of the United States on September 11, 2001. It was also the first to warn of the neo-fascist nature of the policy that the extreme right in the United States, which fraudulently came to power in November of 2000, was planning to impose on the rest of the world. This policy did not emerge as a response to the atrocious terrorist attack perpetrated against the people of the United States by members of a fanatical organization that had served other U.S. administrations in the past. It was coldly and carefully conceived and developed, which explains the country’s military build-up and enormous spending on weapons at a time when the Cold War was already over, and long before September 11, 2001. The fateful events of that day served as an ideal pretext for the implementation of such policy.

On September 20 of that year, President Bush openly expressed this before a Congress shaken by the tragic events of nine days earlier. Using bizarre terminology, he spoke of "infinite justice" as the goal of a war that would apparently be infinite as well.

"Americans should not expect one battle, but a lengthy campaign, unlike any other we have ever seen."

"We will use every necessary weapon of war."

"Every nation, in every region, now has a decision to make. Either you are with us, or you are with the terrorists."

"I've called the Armed Forces to alert, and there is a reason. The hour is coming when America will act."

"This is civilization's fight."

"…the great achievement of our time, and the great hope of every time --now depends on us."

"The course of this conflict is not known, yet its outcome is certain … and we know that God is not neutral."

Did a statesman or an unbridled fanatic speak these words?

Two days later, on September 22, Cuba denounced this speech as the blueprint for the idea of a global military dictatorship imposed through brute force, without international laws or institutions of any kind.

"The United Nations Organization, simply ignored in the present crisis, would fail to have any authority or prerogative whatsoever. There would be only one boss, only one judge, and only one law."

Several months later, on the 200th anniversary of West Point Military Academy, at the graduation exercise for 958 cadets on June 3, 2002, President Bush further elaborated on this line of thinking in a fiery harangue to the young soldiers graduating that day, in which he put forward his fundamental fixed ideas:

"Our security will require transforming the military you will lead -- a military that must be ready to strike at a moment's notice in any dark corner of the world. And our security will require all Americans to be forward-looking and resolute, to be ready for preemptive action when necessary to defend our liberty and to defend our lives."

"We must uncover terror cells in 60 or more countries…"

"…we will send you, our soldiers, where you're needed."

"We will not leave the safety of America and the peace of the planet at the mercy of a few mad terrorists and tyrants. We will lift this dark threat from our country and from the world."

"Some worry that it is somehow undiplomatic or impolite to speak the language of right and wrong. I disagree. … We are in a conflict between good and evil, and America will call evil by its name. By confronting evil and lawless regimes, we do not create a problem, we reveal a problem. And we will lead the world in opposing it."

In the speech I delivered at a rally held in General Antonio Maceo Square in Santiago de Cuba, on June 8, 2002, before half a million people of Santiago, I said:

"As you can see, he doesn’t mention once in his speech (at West Point) the United Nations Organization. Nor is there a phrase about every people’s right to safety and peace, or about the need for a world ruled by principles and norms."

/>"Hardly two thirds of a century has passed since humanity went through the bitter experience of Nazism. Fear was Hitler’s inseparable ally against his adversaries… Later, his fearful military force [led to] the outbreak of a war that would inflame the whole world. The lack of vision and the cowardice of the statesmen in the strongest European powers of the time opened the way to a great tragedy.

"I don’t think that a fascist regime can be established in the United States. Serious mistakes have been made and injustices committed in the framework of its political system --many of them still persist-- but the American people still have a number of institutions and traditions, as well as educational, cultural and ethical values that would hardly allow that to happen. The risk exists in the international arena. The power and prerogatives of that country’s president are so extensive, and the economic, technological and military power network in that nation is so pervasive that due to circumstances that fully escape the will of the American people, the world is coming under the rule of Nazi concepts and methods."

"The miserable insects that live in 60 or more countries of the world chosen by him and his closest assistants --and in the case of Cuba by his Miami friends-- are completely irrelevant. They are the ‘dark corners of the world’ that may become the targets of their unannounced and ‘preemptive’ attacks. Not only is Cuba one of those countries, but it has also been included among those that sponsor terror."

I mentioned the idea of a world tyranny for the first time exactly one year, three months and 19 days before the attack on Iraq.

In the days prior to the beginning of the war, President Bush repeated once again that the United States would use, if necessary, any means within its arsenal, in other words, nuclear weapons, chemical weapons and biological weapons.

The attack on and occupation of Afghanistan had already taken place.

Today the so-called "dissidents", actually mercenaries on the payroll of the Bush’s Hitler-like government, are betraying not only their homeland, but all of humanity as well.

In the face of the sinister plans against our country on the part of the neo-fascist extreme right and its allies in the Miami terrorist mob that ensured its victory through electoral fraud, I wonder how many of those individuals with supposedly leftist and humanistic stances who have attacked our people over the legal measures we were forced to adopt as a legitimate defense against the aggressive plans of the superpower, located just a few miles off our coasts and with a military base on our own territory, have been able to read these words. We wonder how many have recognized, denounced and condemned the policy announced in the speeches by Mr. Bush that I have quoted, which reveal a sinister Nazi-fascist international policy on the part of the leader of the country with the most powerful military force ever imagined, whose weapons could destroy the defenseless humanity ten times over.

The entire world has been mobilized by the terrifying images of cities destroyed and burned by brutal bombing, images of maimed children and the shattered corpses of innocent people.

Leaving aside the blatantly opportunistic, demagogic and petty political groups we know all too well, I am now going to refer fundamentally to those who were friends of Cuba and respected fighters in the struggle. We would not want those who have, in our opinion, attacked Cuba unjustly, due to disinformation or a lack of careful and profound analysis, to have to suffer the infinite sorrow they will feel if one day our cities are destroyed and our children and mothers, women and men, young and old, are torn apart by the bombs of Nazi-fascism, and they realize that their declarations were shamelessly manipulated by the aggressors to justify a military attack on Cuba.

Solely the numbers of children murdered and mutilated cannot be the measure of the human damage but also the millions of children and mothers, women and men, young and old, who remain traumatized for the rest of their lives.

We fully respect the opinions of those who oppose capital punishment for religious, philosophical and humanitarian reasons. We Cuban revolutionaries also abhor capital punishment, for much more profound reasons than those addressed by the social sciences with regard to crime, currently under study in our country. The day will come when we can accede to the wishes, so nobly expressed here in his brilliant speech by our beloved brother Reverend Lucius Walker, to abolish such penalty. The special concern over this issue is easily understood when you know that the majority of the people executed in the United States are African American and Hispanic, and not infrequently they are innocent, especially in Texas, the champion of death penalties, where President Bush was formerly the governor, and not a single life has ever been pardoned.

The Cuban Revolution was placed in the dilemma of either protecting the lives of millions of Cubans by using the legally established death penalty to punish the three main hijackers of a passenger ferry or sitting back and doing nothing. The U.S. government, which incites common criminals to assault boats or airplanes with passengers on board, encourages these people gravely endangering the lives of innocents and creating the ideal conditions for an attack on Cuba. A wave of hijackings had been unleashed and was already in full development; it had to be stopped.

We cannot ever hesitate when it is a question of protecting the lives of the sons and daughters of a people determined to fight until the end, arresting the mercenaries who serve the aggressors and applying the most severe sanctions, no matter how unpleasant it is for us, against terrorists who hijack passenger boats or planes or commit similarly serious acts, who will be punished by the courts in accordance with the laws in force.

Not even Jesus Christ, who drove the traders out of the temple with a whip, would fail to opt for the defense of the people.

I feel sincere and profound respect for His Holiness Pope John Paul II. I understand and admire his noble struggle for life and peace. Nobody opposed the war in Iraq as much and as tenaciously as he did. I am absolutely certain that he would have never counseled the Shiites and Sunni Muslims to let them be killed without defending themselves. He would not counsel the Cubans to do such a thing, either. He knows perfectly well that this is not a problem between Cubans. This is a problem between the people of Cuba and the government of the United States.

The policy of the U.S. government is so brazenly provocative that on April 25, Mr. Kevin Whitaker, chief of the Cuban Bureau at the State Department, informed the head of our Interests Section in Washington that the National Security Council’s Department of Homeland Security considered the continued hijackings from Cuba a serious threat to the national security of the United States, and requested that the Cuban government adopt all of the necessary measures to prevent such acts.

He said this as if they were not the ones who provoke and encourage these hijackings, and as if we were not the ones who adopt drastic measures to prevent them, in order to protect the lives and safety of passengers, and being fully aware for some time now of the criminal plans of the fascist extreme right against Cuba. When news of this contact on the 25 was leaked, it stirred up the Miami terrorist mob. They still do not understand that their direct or indirect threats against Cuba do not frighten anyone in this country.

The hypocrisy of Western politicians and a large group of mediocre leaders is so huge that it would not fit in the Atlantic Ocean. Any measure that Cuba adopts for the purposes of its legitimate defense is reported among the top s
tories in almost all of the media. On the other hand, when we pointed out that during the term in office of a Spanish head of government, dozens of ETA members were executed without trial, without anyone protesting or denouncing it before the United Nations Commission on Human Rights, or that another Spanish head of government, at a difficult moment in the war in Kosovo, advised the U.S. president to step up the war, increase the bombing and attack civilian targets, thus causing the deaths of hundreds of innocent people and tremendous suffering for millions of people, the headlines merely stated, "Castro attacks Felipe and Aznar". Not a word was said about the real content.

In Miami and Washington they are now discussing where, how and when Cuba will be attacked or the problem of the Revolution will be solved.

For the moment, there is talk of economic measures that will further intensify the brutal blockade, but they still do not know which to choose, who they will resign themselves to alienating, and how effective these measures may be. There are very few left for them to choose from. They have already used up almost all of them.

A shameless scoundrel with the poorly chosen first name Lincoln, and the last name D&iacute;az-Balart, an intimate friend and advisor of President Bush, has made this enigmatic statement to a Miami TV station: "I can’t go into details, but we’re trying to break this vicious cycle."

What methods are they considering to deal with this vicious cycle? Physically eliminating me with the sophisticated modern means they have developed, as Mr. Bush promised them in Texas before the elections? Or attacking Cuba the way they attacked Iraq?

If it were the former, it does not worry me in the least. The ideas for which I have fought all my life will not die, and they will live on for a long time.

If the solution were to attack Cuba like Iraq, I would suffer greatly because of the cost in lives and the enormous destruction it would bring on Cuba. But, it might turn out to be the last of this Administration’s fascist attacks, because the struggle would last a very long time.

The aggressors would not merely be facing an army, but rather thousands of armies that would constantly reproduce themselves and make the enemy pay such a high cost in casualties that it would far exceed the cost in lives of its sons and daughters that the American people would be willing to pay for the adventures and ideas of President Bush. Today, he enjoys majority support, but it is dropping, and tomorrow it could be reduced to zero.

The American people, the millions of highly cultivated individuals who reason and think, their basic ethical principles, the tens of millions of computers with which to communicate, hundreds of times more than at the end of the Viet Nam war, will show that you cannot fool all of the people, and perhaps not even part of the people, all of the time. One day they will put a straightjacket on those who need it before they manage to annihilate life on the planet.

On behalf of the one million people gathered here this May Day, I want to convey a message to the world and the American people:

We do not want the blood of Cubans and Americans to be shed in a war. We do not want a countless number of lives of people who could be friends to be lost in an armed conflict. But never has a people had such sacred things to defend, or such profound convictions to fight for, to such a degree that they would rather be obliterated from the face of the Earth than abandon the noble and generous work for which so many generations of Cubans have paid the high cost of the lives of many of their finest sons and daughters.

We are sustained by the deepest conviction that ideas are worth more than weapons, no matter how sophisticated and powerful those weapons may be.

Let us say like Che Guevara when he bid us farewell:

Ever onward to victory!


--------------------------------------------------------------------------------

Castro Internet Archive

Απο ενα αφιερωμα στην Κουβα της ΝΕΤ ειχα την εντυπωση οτι ο Καστρουκος σου την εκανε αλλα κουπες σε dt μολις τελιωσαν οι φωτογραφιες. Για πολυ πολιτισμο μιλαμε.

Και εγω σε αυτην την θρησκεια πιστευω. Θα πιασω τωρα μια κοτα και θα την σφαξω στην συναντηση παραλιακα το βραδυ να λουστω με το αιμα της...

H θρησκεία ειναι πλέον ελεύθερη στην Κουβα και οι ναοι ειναι ανοικτοι.Αυτο το αναγνωριζω στον Καστρο, που δεν ακολουθει το παραδειγμα της ΕΣΣΔ και της Κινας σε αυτο το ζητημα.

Η Κουβα δεν έχει επισημη θρησκεια και οι εκει εκκλησιες δεν μπορουν να έχουν περιουσια.

Ποιός είναι αυτό ο Khrushchev Karamazov? (Mε συγχωρείς που δεν ψάχνω μόνη μου, δεν έχω χρόνο, και άλλωστε ξέρω ότι μπορώ να βασίζομαι στις ιστορικές σου γνώσεις ;)

Φυσικά αυτό θα έλεγε ο Κάστρο! Εσύ όμως πού το ξέρεις ότι είναι έτσι;

Προφανώς και δε διάβασα ολόκληρο το κείμενο, θα αρπαχτώ όμως από μια φράση στην οποία καρφώθηκε το μάτι μου.Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: Ο κόσμος στηρίζει τη δράση της επανάστασης. Δεν την κάνει ο ίδιος. Γι'αυτό και δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση ότι αυτή θα είναι υπέρ του. Ήδη έχει εμφανιστεί μια τάξη γραφειοκρατών η οποία έχει προνόμια σε σχέση με τους υπόλοιπους, έχει αναπτύξει δική της ταξική συνείδηση και παλεύει για να διατηρήσει την εξουσία της. Γι'αυτό και υπάρχει τόση καταπίεση, κάτι που δε θα συνέβαινε σε ένα σοσιαλιστικό κράτος (γιατί η εξουσία θα πήγαζε απευθείας από τους εργαζόμενους).

Επειδή χρειάζεται και σχόλιο:
Πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκεύτηκε την Κούβα η Παπαρήγα?

Ρε μηπως δεν ειναι ο Καστρο και ειναι κανενας σωσιας του και τσαμπα συζηταμε τοση ωρα;
Ntoink

Βρε λες?!!  :( 
Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει με ένα έλληνα ηθοποιό...ούτε ξέρω όνομα... έπαιζε σε μια χαζή σειρά στο μεγκα με τον Γλέτσο...Τηλεμπόρα!

(off topic...sorry!)

Μήπως, ο ηθοποιός είναι ο ίδιος ο Φιντέλ??  :P :P

Κουφο...

Εσυ ποτε πηγες στην Ακροπολη ή στο αγαλμα του αγνωστου στρατιωτη ή στην Βουλη τελευταια φορα. Εγω παντως ειδα το πρωι εναν Γερμανο εκει να κοιταει ολο δεος. Αρα ειναι πιο Ελληνας απο εσενα και γουσταρει πιο πολυ την ιστορια μας....

Δεν υπερασπιζομαι την Παπαρρηγα, μονο την λογικη......

Το καλοκαίρι του 2001.

Και εσύ πού ξέρεις με πόσο δέος κοιτούσα?

καλά...
Λοιπόν, κάποια πράγματα φαίνονται και όσο για την Παπαρήγα όλοι οι κομμουνιστές παγκοσμίως την έχουν στο κλάσιμο.
Αλήθεια ξέρετε σε τι πανεπιστήμια σπουδάζουν τα παιδιά της?

Ο μοναδικός πολιτικός της Ελλάδας που έσπασε το εμπάργκο και συναντήθηκε με τον Κάστρο είναι ο Καρατζαφέρης και αυτό τσούζει...

Πού σπουδάζουν τα παιδιά της?

Ντοινγκ....

Εγω δεν σου μιλησα για το δικο σου δεος, σε ρωτησα ποτε πηγες. Αφου ο Γερμανος πηγε πιο προσφατα, αρα γουσταρει πιο πολυ. Και αν παιζει ρολο και το δεος, τι ξερεις τι ενοιωθε ο Καστρο τοτε. Που ξερεις οτι δεν ηταν απλα τυπικο το θεμα, γιατι οταν φιλοξενεις καποιον στην πατριδα σου, πρεπει να εισαι ευγενικος αμζι του. Εν αντιθεσει μερικων(στην αλλη μερια της χειραψιας) που ειναι τελειως αντιθετης αποψης.

Τσουζει καποιους οτι πηγε ο Καρατζαφερης στην Κουβα. Ουαουυυυυυυυυ....... ΣΙγα μην σκισει και κανενα καλτσον... Πηγε με την ιδιοτητα του πολιτικου; Διακυρησσοντας ολα αυτα που πρεσβευει;;; Γιατι αν ηταν ετσι οχι χειραψια, σφαλιαρα επρεπε να φαει. Ρε ουστ....

Για την Παπαρηγα συμφωνω οτι μπορει να εχει τα παιδια της στο Harvard, αλλα χεστηκα. Αυτη πληττεται.

Στην τελικη εσεις δεν ειστε που βριζετε τον Καστρο; Κατα τα αλλα σας τιμαει που κανει χειραψια μαζι του ο Καρατζαφερης; Αποφασιστε τι πιστευετε...

Αντε ολοι μαζι:

ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ με τον Καρατζαφερη
ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ να διωξουμε τους βρωμιαρηδες απ τα δικα μας μερη........
Δωσε!!!!!

Συγγνωμη να ρωτησω κατι ασχετο.
Πως γινεται η Παπαρηγα να βγαινει καθε χρονια η φτωχοτερα των βουλευτων ολα της τα εσοδα να πηγαινουν στο κομμα.Να μην εχει καταθεσεις κτλ. και τα παιδια της να σπουδαζουν στο Harvald (και καλα κανουν);
Υποτροφια εχουν παρει;

επειδή έχει ξανατεθεί αυτό το θέμα και στην τηλεόραση...της Παπαρήγας τα παιδιά δεν σπουδάζουν στην Αμερική...επειδή ομως από ότι φαίνεται δεν έχουν πολιτικές βλέψεις δεν τα βγάζει στο γυαλί ...όπως άλλες οικογένειες....που μας έχουν περικυκλώσει....

Παρακαλείσαι να μη χρησιμοποιείς λατινικούς χαρακτήρες παρά μόνο ελληνικούς εκτός αν συντρέχει ιδιαίτερος λόγος....

Ευχαριστώ....

http://www.hri.org/news/greek/ana/2001/01-12-03.ana.html#08

[08] KKE leader to visit Cuba

Athens, 03/12/2001 (ANA)

Communist Party of Greece (KKE) General Secretary Aleka Papariga departs for Cuba on Monday at the invitation of the Communist Party of Cuba.
She will attend the sessions of the 10th " Sao Paolo Forum", which will be held in Havana until December 7.


http://www.hri.org/news/greek/ana/2005/05-08-26.ana.html#10

[10] KKE leader Papariga speaks about her tour of Cuba and Venezuela

Athens, 25/8/2005 (ANA)

Communist Party of Greece (KKE) Secretary-General Aleka Papariga on Thursday spoke about her tour of Cuba and Venezuela and coveyed her impressions from the contacts she had in these two countries.
Papariga said the exchange of experiences around the matter of the Communist Movement on a national and international level and the necessity to actively show solidarity to the peoples of Cuba and Venezuela was the purpose of her visit.

In Cuba, Papariga had meetings with the International Relations Department of the Communist Party's Central Committee and with the deputy prime minister.

Speaking on the contents of her contacts, the KKE leader underlined that the living conditions for the people of Cuba have improved significantly despite the "imperialistic encirclement and pressure it is receiving."

Her reference to Venezuela was extensive as Papariga, con-veying her impressions, spoke of a complex situation, under-lining the need for solidarity "as Venezuela goes through a dy-namic procedure for the quest of popular power under the slogan of revolution."

According to Papariga it concerns a procedure which is marked by "deep antagonisms and contradictions." She said the proce-dure is propped by President Hugo Chavez and by popular movements. However, Papariga observed that in Venezuela "the reactions are also reorganised, the internal reaction with the help of the United States and other forces of imperialism with the exclusive objective of foreign intervention." She predicted that the clash between the two forces will be unavoidable.

The KKE leader denounced the threats for the assassination of Chavez, stating that already many members of Chavez's party have been murdered. She described as very positive President Chavez's efforts for the confrontation of hunger and Cuba's contribution which has sent to Venezuela 20,000 doctors and other personnel for the confrontation of the problems.

Concluding, Papariga called on the Greek government to examine the possibility of buying oil from Venezuela due to its low cost.


 :-X

Το θέμα επαναφέρθηκε.

Λαθος κινηση :P :P :P

Του ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ
Η προσήλωσή του στο λόγο. Η επιβολή της γοητείας του. Αναζητεί τα προβλήματα όπου κι αν βρίσκονται. Η ορμή των εμπνεύσεών του είναι χαρακτηριστική του τρόπου συμπεριφοράς του.
 
Τα βιβλία εκφράζουν άριστα το εύρος των προτιμήσεών του. Εκοψε το κάπνισμα για να έχει το ηθικό δικαίωμα να το καταπολεμήσει. Του αρέσει να μαγειρεύει ακολουθώντας τις οδηγίες της συνταγής μ' ένα είδος επιστημονικής ζέσης. Διατηρείται σε εξαιρετική φυσική κατάσταση με αρκετές ώρες καθημερινής γυμναστικής και συχνή κολύμβηση.

Ανεξάντλητη υπομονή! Σιδηρά πειθαρχία! Η δύναμη της φαντασίας τον παρασύρει στα απρόβλεπτα. Οσο σπουδαία είναι η συνήθεια της εργασίας άλλο τόσο είναι και η συνήθεια της ξεκούρασης.

Οταν κουράζεται από τη συζήτηση, ξεκουράζεται συζητώντας. Γράφει καλά και του αρέσει να γράφει. Το μεγαλύτερο διεγερτικό στη ζωή του είναι η συγκίνηση του ρίσκου. Το βήμα του αυτοσχεδιαστή μοιάζει να είναι το τέλειο οικολογικό του περιβάλλον. Αρχίζει πάντα με μια σχεδόν ψιθυριστή φωνή, χωρίς συγκεκριμένο στόχο, αλλά επωφελείται από οποιαδήποτε αναλαμπή για να κερδίσει έδαφος, σπιθαμή προς σπιθαμή, μέχρι που κάνει ένα είδος μεγάλης σαρωτικής κίνησης και κυριαρχεί στο ακροατήριό του. Είναι η έμπνευση: η ακατανίκητη και εκθαμβωτική ευλογία που αρνούνται μόνο όσοι δεν είχαν το μεγαλείο να τη ζήσουν. Είναι ο κατ' εξοχήν αντιδογματικός.

Ο Χοσέ Μαρτί είναι ο αρχιβοηθός στη σύνταξη των λόγων του και είχε το ταλέντο να ενσωματώσει την ιδεολογία του στον αισιόδοξο χείμαρρο μιας μαρξιστικής επανάστασης. Η ουσία της δικής του νοοτροπίας θα μπορούσε να βρίσκεται στη βεβαιότητα πως όταν εργάζεται κανείς για τις μάζες απασχολείται βασικά με τα άτομα.


Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του στην άμεση επαφή. Εχει μια γλώσσα για κάθε περίσταση κι ένα διαφορετικό τρόπο πειθούς ανάλογα με τους διάφορους συνομιλητές. Ξέρει να τοποθετείται στο επίπεδο του καθενός και διαθέτει απέραντες και ποικίλες γνώσεις που του επιτρέπουν να κινείται με ευκολία σε οποιοδήποτε μέσο. Ενα πράγμα είναι βέβαιο: όπου και να βρίσκεται, όπως και να βρίσκεται και με όποιον και να βρίσκεται, ο Φιντέλ Κάστρο βρίσκεται εκεί για να κερδίσει.

Η στάση του απέναντι στην ήττα, ακόμα και στις παραμικρές πράξεις της καθημερινής ζωής, μοιάζει να υπακούει σε μια ιδιωτική λογική: ούτε που την παραδέχεται και δεν ησυχάζει στιγμή όσο δεν καταφέρνει να αντιστρέψει τους όρους και να τη μετατρέψει σε νίκη. Κανένας δεν είναι πιο επίμονος από αυτόν όταν έχει βάλει σκοπό να εξετάσει κάτι σε βάθος. Δεν υπάρχει κολοσσιαίο ή μικροσκοπικό σχέδιο που να μην το αναλάβει με έναν παθιασμένο ενθουσιασμό. Και ιδιαίτερα όταν πρέπει να αντιμετωπίσει δυσκολίες. Τότε, όπως ποτέ άλλοτε, εμφανίζεται με μεγαλύτερη προθυμία, με καλύτερη διάθεση. Κάποιος, που πιστεύει πως τον γνωρίζει καλά, του είπε: «Τα πράγματα πρέπει να πηγαίνουν πολύ άσχημα, γιατί φαίνεστε μια χαρά» (...)

Η πιο σπάνια αρετή του ως πολιτικού είναι εκείνη η ικανότητα να διακρίνει την εξέλιξη ενός γεγονότος μέχρι τις πιο απόμακρες επιπτώσεις του... αλλά αυτή η ικανότητα δεν προέρχεται από τη θεία φώτιση παρά είναι το αποτέλεσμα ενός δύσκολου και επίπονου συλλογισμού. Ο καλύτερος βοηθός του είναι η μνήμη και τη μεταχειρίζεται κατά κόρον για να στηρίξει ομιλίες ή προσωπικές συζητήσεις με εκπληκτικούς συλλογισμούς και αριθμητικές πράξεις απίστευτης ταχύτητας.

Απαιτεί την ανεξάντλητη βοήθεια καλομασημένης και χωνεμένης πληροφόρησης. Η εργασία της συγκέντρωσης ειδήσεων προηγείται από τη στιγμή που ξυπνάει. Στο πρωινό καταβροχθίζει τουλάχιστον 200 σελίδες με ειδήσεις από όλο τον κόσμο. Στη διάρκεια της ημέρας παίρνει τις επείγουσες ειδήσεις όπου και να βρίσκεται, υπολογίζει πως καθημερινά διαβάζει περίπου 50 έγγραφα, στα οποία πρέπει να προσθέσει κανείς τις αναφορές των κρατικών υπηρεσιών και των επισκεπτών του και όλα όσα μπορούν να τραβήξουν την ατέλειωτη περιέργειά του.

Οι απαντήσεις πρέπει να είναι ακριβείς, γιατί είναι ικανός να ανακαλύψει την παραμικρή αντίφαση σε μια τυχαία φράση. Μια άλλη πηγή ζωτικής πληροφόρησης είναι τα βιβλία. Είναι ένας αδηφάγος αναγνώστης. Κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει πώς βρίσκει το χρόνο ούτε ποια μέθοδο χρησιμοποιεί για να διαβάζει τόσο πολύ και με τόση ταχύτητα, αν και ο ίδιος επιμένει πως δεν μεταχειρίζεται τίποτα το εξαιρετικό. Πολλές φορές έχει πάρει ένα βιβλίο τα ξημερώματα και το επόμενο πρωινό το συζητάει. Διαβάζει αγγλικά αλλά δεν τα μιλάει. Προτιμάει τα ισπανικά και μπορεί να διαβάσει ένα γραμμένο χαρτί που θα πέσει στα χέρια του οποιαδήποτε στιγμή. Συνήθως διαβάζει οικονομικά και ιστορικά θέματα. Είναι καλός αναγνώστης λογοτεχνίας κι ενημερώνεται προσεκτικά.

Συνηθίζει να κάνει γρήγορες ερωτήσεις. Απανωτές ερωτήσεις σε στιγμιαίες ριπές για να ανακαλύψει το γιατί και το πώς, του γιατί και του πώς, του τελικού γιατί και πώς. Οταν ένας επισκέπτης της Λατινικής Αμερικής του έδωσε μια φορά βιαστικά έναν αριθμό σχετικά με την κατανάλωση ρυζιού των συμπατριωτών του, αυτός έκανε τον υπολογισμό νοερά και είπε: «Για φαντάσου, ο καθένας μας λοιπόν τρώει δύο κιλά ρύζι την ημέρα». Η αριστοτεχνική τακτική του είναι να ρωτάει σχετικά με τα πράγματα που γνωρίζει για να επιβεβαιώνει τις πληροφορίες του. Και σε μερικές περιπτώσεις για να υπολογίσει το διαμέτρημα του συνομιλητή του και να του φερθεί ανάλογα.


Δεν χάνει καμία ευκαιρία για να πάρει πληροφορίες. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Αγκόλα περιέγραψε μια μάχη με τέτοια λεπτομέρεια σε μια επίσημη δεξίωση, που δυσκολεύτηκαν ύστερα να πείσουν έναν Ευρωπαίο διπλωμάτη πως ο Φιντέλ Κάστρο δεν είχε συμμετάσχει σε αυτήν. Η αφήγησή του για τη σύλληψη και τη δολοφονία του Τσε, όσα διηγήθηκε για την επίθεση στο Παλάτι δε λα Μονέδα και για το θάνατο του Σαλβαδόρ Αλιέντε ή για τις καταστροφές του τυφώνα Φλόρα ήταν σπουδαία προφορικά ρεπορτάζ.

Οραματίζεται τη Λατινική Αμερική στο μέλλον όπως ο Μπολίβαρ και ο Μαρτί, μια ολοκληρωμένη και αυτόνομη κοινότητα, ικανή να κατευθύνει το πεπρωμένο του κόσμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η χώρα που καλύτερα γνωρίζει μετά την Κούβα. Εχει βαθιές γνώσεις για τη φύση του λαού, τις δομές της εξουσίας, τις δευτερεύουσες προθέσεις των κυβερνήσεών της και αυτό τον έχει βοηθήσει να διαχειρίζεται το ακατάπαυστο μαρτύριο του αποκλεισμού.

Σε μια πολύωρη συνέντευξη, κοντοστέκεται σε κάθε θέμα, τολμάει να θίξει τις πιο απίθανες περιπλοκές χωρίς να παραμελεί ποτέ την ακρίβεια, γνωρίζοντας πως μία μόνο λανθασμένη λέξη μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες καταστροφές. Ποτέ δεν αρνήθηκε να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση, όσο προκλητική και να είναι, ούτε ποτέ έχει χάσει την υπομονή του. Οσο για αυτούς που του κρύβουν την αλήθεια για να μην του προκαλέσουν παραπάνω στεναχώριες από όσες ήδη έχει: Αυτός τη γνωρίζει. Σ έναν αξιωματούχο που του έκρυβε την αλήθεια είπε: «Μου κρύβετε την πραγματικότητα για να μη με ανησυχήσετε, αλλά όταν τελικά θα την ανακαλύψω θα πεθάνω αντικρίζοντας απότομα τόσες αλήθειες που δεν μου λέγατε». Οι πιο σοβαρές, ωστόσο, είναι οι αλήθειες που του κρύβουν για να καλύψουν τις ανεπάρκειες, γιατί παράλληλα με τα τεράστια επιτεύγματα που στηρίζουν την Επανάσταση, τα πολιτικά, επιστημονικά, αθλητικά, πολιτιστικά επιτεύγματα, υπάρχει μια κολοσσιαία γραφειοκρατική ανικανότητα που επηρεάζει σχεδόν από κάθε άποψη την καθημερινή ζωή και ιδιαίτερα την οικιακή ευτυχία.

Οταν μιλάει με τους ανθρώπους στο δρόμο, η ομιλία του ξαναβρίσκει την εκφραστικότητα και την ωμή ειλικρίνεια της αληθινής αγάπης. Τον φωνάζουν «Φιντέλ». Τον τριγυρίζουν ακίνδυνα, του μιλούν στον ενικό,
συζητούν μαζί του, του φέρνουν αντιρρήσεις, με μια άμεση δίοδο επικοινωνίας από όπου ξεχύνεται η αλήθεια ορμητικά. Τότε είναι που αποκαλύπτεται το ιδιόρρυθμο ανθρώπινο πλάσμα, που η αντανάκλαση της ίδιας της εικόνας του δεν μας αφήνει να δούμε. Αυτός είναι ο Φιντέλ Κάστρο που πιστεύω πως γνωρίζω: ένας άντρας με ασκητικές συνήθειες, αχόρταγες αυταπάτες, με μια σοβαρή μόρφωση του παλιού καιρού, με προσεκτικές κουβέντες και χαμηλούς τόνους και ανίκανος να συλλάβει οποιαδήποτε ιδέα που δεν είναι γιγάντια.

Ονειρεύεται πως οι επιστήμονές του θα ανακαλύψουν την οριστική θεραπεία για τον καρκίνο κι έχει δημιουργήσει μια εξωτερική πολιτική παγκόσμιας δύναμης, σε ένα νησί 84 φορές πιο μικρό από τον κυριότερο εχθρό του. Εχει την πεποίθηση πως το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπινου πλάσματος είναι η καλή διαπαιδαγώγηση της συνείδησής του και πως τα ηθικά κίνητρα, περισσότερο από τα υλικά, είναι ικανά να αλλάξουν τον κόσμο και να γράψουν ιστορία.

Τον έχω ακούσει, τις λιγοστές φορές που νοσταλγεί τη ζωή, να επικαλείται αυτά που θα μπορούσε να είχε κάνει με άλλο τρόπο για να κερδίσει περισσότερο χρόνο. Βλέποντάς τον πολύ καταπονημένο από το βάρος τόσων ξένων πεπρωμένων, τον ρώτησα τι ήταν αυτό που θα ήθελε περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο και αυτός μου απάντησε αμέσως: «να πάω να σταθώ σε μια γωνία».

7 - 17/09/2006
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=12231556

Κάστρο: Ο γιατρός του διαψεύδει τα περί «σοβαρής κατάστασης»

ΑΒΑΝΑ

Σε «πολύ σοβαρή» κατάσταση νοσηλεύεται ο Φιντέλ Κάστρο έπειτα από τρεις αποτυχημένες επεμβάσεις στο παχύ έντερο για εκκολπωματίτιδα και επιπλοκές που του προκάλεσαν περιτονίτιδα, δημοσίευσε χθες στην ιστοσελίδα της η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς», πληροφορίες που και η Αβάνα και ο θεράπων ιατρός του Κουβανού ηγέτη διέψευσαν ως «ανυπόστατες φήμες».

Επικαλούμενη δύο ανώνυμες πηγές από το νοσοκομείο «Μαρανόν» της Μαδρίτης, όπου εργάζεται ο θεράπων ιατρός του Κάστρο, Χοσέ Λουίς Γκαρσία Σαμπρίδο, η «Ελ Παΐς» έγραψε ότι «μια σοβαρότατη λοίμωξη στο παχύ έντερο, τουλάχιστον τρεις αποτυχημένες επεμβάσεις και πολλές επιπλοκές δίνουν μια πολύ σοβαρή πρόγνωση» για την εξέλιξη της υγείας του Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος τρέφεται ενδοφλεβίως. Με εκτενές ρεπορτάζ, η εφημερίδα περιγράφει βήμα-βήμα τις ιατρικές επεμβάσεις αλλά και τις επιπλοκές. Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες της, θα πρόκειται για την πρώτη λεπτομερή αναφορά στην κλινική κατάσταση του Κάστρο που από τον περασμένο Ιούλιο έχει αναθέσει τις υποθέσεις του κράτους στον αδελφό του Ραούλ.

Ο γιατρός του Κάστρο, Σαμπρίδο, είχε πρόσφατα διαψεύσει φήμες ότι ο Κουβανός ηγέτης πάσχει από καρκίνο ενώ χθες, με δηλώσεις του στο CNN, χαρακτήρισε «ανυπόστατες» τις πληροφορίες της «Ελ Παΐς». «Κάθε πληροφορία που δεν προέρχεται άμεσα από την ιατρική ομάδα στερείται βάσης», είπε ο Σαμπρίδο και επανέλαβε τη διάψευση για τα περί καρκίνου.

«Αποκύημα της φαντασίας» των συντακτών της χαρακτήρισε το άρθρο της «Ελ Παΐς» Κουβανός διπλωμάτης στη Μαδρίτη. «Πρόκειται για ακόμα ένα ψέμα και δεν πρόκειται να μιλήσουμε περισσότερο γι' αυτό. Αν οποιοσδήποτε μπορεί να μιλήσει για την ασθένεια του Κάστρο, αυτή είναι η Αβάνα», είπε ο διπλωμάτης, υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας.

Στην Ουάσιγκτον, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τόνι Σνόου ρωτήθηκε για το θέμα και απάντησε ότι το δημοσίευμα της «Ελ Παΐς» είναι σε γνώση του αλλά «πρόκειται μάλλον για ανακεφαλαίωση των προηγούμενων ιατρικών ανακοινωθέντων. Δεν έχουμε κάτι καινούργιο».

Ο τελευταίος άνθρωπος που επισήμως αναφέρθηκε στην υγεία του Κάστρο ήταν ο μεγάλος γιος του, Ντιάζ-Μπαλάρτ Κάστρο: «Πάει καλύτερα», δήλωσε στις 13 Ιανουαρίου από τη Χιλή όπου πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη. Ο ίδιος ο Κάστρο φέρεται να δήλωσε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ότι η ανάνηψή του «απέχει από το να είναι μια χαμένη μάχη».


(Ασοσιέιτεντ-Γαλλικό-ΑΠΕ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/01/2007
 (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=5461.60)