THMMY.gr

Κείμενο που μοιράστηκε στην πανεργατική πορεία στο Ηράκλειο την 1η Δεκέμβρη:

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

         Αναμφίβολα η χρονική στιγμή που διανύουμε αποτελεί κομβικό σημείο για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Η πρώτη φάση των κοινωνικών αγώνων φαίνεται να βαίνει προς το τέλος της και μαζί της θα τελειώσουν οι αμυντικού τύπου διεκδικήσεις, οι συντεχνιακές λογικές και οι απατηλές προσδοκίες για επιστροφή στο παρελθόν της ευημερίας. Στο μεσοδιάστημα πρίν την νέα φάση του κοινωνικού κινήματος, η βάση της κοινωνίας αρχίζει να οργανώνεται.  Ο νέος κύκλος αγώνων, μετά το τέλος των ψευδαισθήσεων αναγκαστικά θα έχει ανατρεπτικά χαρακτηριστικά. Θα είναι αγώνας ενάντια στο καθεστώς.

Η πρώτη φάση της οργάνωσης στη βάση της καπιταλιστικής πυραμίδας έχει αρχίσει να γίνεται με κύριο σημείο αναφοράς την ίδια την επιβίωση. Λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές ενάντια στα διάφορα κρατικά νταβατζιλίκια (χαράτσι, νέοι φόροι), συνεργεία επανασύνδεσης ρεύματος, συλλογικές κουζίνες, αγροτικές κολλεκτίβες, απαλλοτριώσεις σούπερ μάρκετ και σπασίματα πλειστηριασμών συνθέτουν το νέο πολύμορφο μωσαϊκό της αντίστασης των ‘‘ από τα κάτω ’’. Όταν αυτές οι κινήσεις οργανωθούν και αποκτήσουν σαφή χαρακτηριστικά ρήξης με το καθεστώς, θα αποτελέσουν και τη συνολική πρόταση της κοινωνίας για την αυτοδιεύθυνση της. Είναι στο χέρι των αγωνιστών να συμμετέχουν σε αυτές τις διαδικασίες, να διαφυλάξουν τον οριζόντιο χαρακτήρα τους , να τις προωθήσουν και να τις ριζοσπαστικοποιήσουν.

Μαζί με την αλλαγή της οργάνωσης του κοινωνικού ιστού έρχεται και η αλλαγή στη φύση της εργασίας. Δεκαετίες αμυντικών αγώνων πετάχτηκαν στα σκουπίδια μαζί με τα εργασιακά δικαιώματα και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Πλέον το απομεινάρι τους, δηλαδή οι εθιμοτυπικού χαρακτήρα γενικές απεργίες  λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής οργης. Της οργής αυτής που δημιουργείται αναπόφευκτα στο ανθρώπινο πλεόνασμα που μεγαλώνει εφόσον γίνεται όλο και πιο προφανές ότι η καπιταλιστική μηχανή σκοπεύει να λειτουργήσει με το λιγότερο δυνατό προσωπικό.  Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο ότι οι απεργίες  που καλεί η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν πρόκειται να έχουν ποτέ προτάγματα πραγματικής  σύγκρουσης με το καθεστώς και πρέπει να αναζητηθεί ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά που μπορούν να ξανακάνουν την απεργία ένα από τα σημαντικότερα όπλα των αγωνιζόμενων καθώς σήμερα η έννοια της τείνει να εκφυλιστεί.

1-       Απεργίες διαρκείας που χτυπούν την οικονομία σε καίρια σημεία. Όπως έχει φανεί, οι μόνες απεργίες ή καταλήψεις υπηρεσιών από τους εργαζομένους  που «ανησύχησαν» τους από πάνω είναι αυτές που κατάφεραν ένα δυναμικό πλήγμα στην ομαλή ροή της οικονομίας . Απεργίες των εργαζομένων της ΔΕΗ και καταλήψεις των αντίστοιχων κτιρίων, απεργίες των λιμενεργατών, των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας και των οδηγών απορριματοφόρων είναι κινήσεις  έντονης πίεσης.

2-       Απεργίες με προτάγματα αλληλέγγυα με όλα τα καταπιεσμένα κοινωνικά κομμάτια και όχι στείρες συντεχνιακές διεκδικήσεις. Απεργίες για όλη την κοινωνία που σκοπεύουν να γίνουν και απεργίες όλης της κοινωνίας.

Μια απεργία με αυτά τα δύο χαρακτηριστικά μπορεί να γίνει διπλός φόβος για τους από πάνω καθώς είναι μία δομή που μπορεί να πλαισιωθεί από όλη την υπόλοιπη αγωνιζόμενη κοινωνία. Μπορεί να γίνει η εναρκτήρια σπίθα της αναζωπύρωσης του κινήματος και ο ουσιαστικός μοχλός επίθεσης προς το καθεστώς.

Η εποχή που ζούμε χαρακτηρίζεται από τη απόσυρση των κοινωνικών παροχών και συνεπώς από το σπάσιμο της πολυετούς εκεχειρίας ανάμεσα στις αντιμαχόμενες κοινωνικές τάξεις. Το τέλος των παροχών και της πρόνοιας, το σπάσιμο δηλαδή του κοινωνικού συμβολαίου από τα αφεντικά  σηματοδοτεί  και το τέλος της ιδιότητας του ‘’πολίτη’’. Πολίτης σημαίνει ότι αναγνωρίζει κάποιος  το υπάρχον πολίτευμα, αποβλέπει στην αλλαγή εντός των ορίων του και όχι στην ανατροπή του. Πολίτης όμως ενός κράτους που το μόνο του δικαίωμα πλέον είναι η αστυνομική προστασία, την οποία  πληρώνει με πολλαπλάσιες υποχρεώσεις και την οποία πολλές φορές βιώνει και ο ίδιος στο πετσί του, δεν είναι πολίτης είναι προστατευόμενη πόρνη σε μπουρδέλο. Όταν οι αγωνιζόμενοι ξεπεράσουν την ιδιότητα του ‘’πολίτη’’  και καταλάβουν ότι είναι παράλογο να αγανακτείς ζητώντας ψωμί από τον δήμιο πριν σου πάρει το κεφάλι, το κοινωνικό κίνημα θα μπει στην νέα και πιο ριζοσπαστική φάση του. Το τέλος του πολίτη αγανακτισμένου ή μη , θα είναι το τέλος του ραγιά, του σκλάβου και του υπηκόου. Είναι τότε που κάτω από το άθλιο σάρκωμα του πολίτη θα εμφανιστεί ο επαναστατημένος άνθρωπος, δομικό συστατικό μιας συνολικά επαναστατημένης κοινωνίας που δεν θα σκοπεύει να εμπιστευτεί την τύχη της σε κανένα άλλο παρά μόνο στον εαυτό της.

 

LOTTA CONTINUA

το όνομα θα πρέπει να είναι ελληνικό.
δεν ξέρουν όλοι οι εργάτες ιταλικά.

 :-\

μιας και το πηγαμε εκει :P
http://kompreser.espivblogs.net/2011/09/09/take-over-the-city/
[ για να αγορασετε το περιοδικο το στελνω :D ]

ειναι οι εργατες με τους οποιους θελεις να
συνταχθεις ειναι τοσο αδρανεις διανοητικα
που τους ειναι εμποδιο ακομα και το πιο
απλο? που τα θελουν ολα με 'απλα λογια'?

θελω να πω, το πιο ελιτιστικο δεν ειναι να μιλας
για τους εργατες σαν αυτοι να ειναι στοκοι?

ήδη ειναι προβληματικό και ελιτιστικο να μιλας
για τους εργάτες. Το σοβαρό είναι να μιλάς με
τους εργάτες. Αλλά γλωσσικά το να βάλεις ένα
όνομα στα ιταλικά δημιουργεί απόσταση ούτως
ή αλλως.

Επίσης, εγώ προσωπικά θέλω αυτά που μπορούν
να λεχθούν απλά, να λέγονται απλά.

γιατι ειναι ελιτιστικο να μιλας για τους εργατες?
και τι θεμελιωση μπορει να εχει η προταση σου
να μιλησουμε με τους εργατες αν δε μιλαμε ταυτοχρονα
για το τι ειναι οι εργατες και το γιατι πρεπει να τους
μιλησουμε?

εξαλλου,  αν δυσκολευομαι να καταλαβω κατι τοτε σημαινει
οτι αυτο ειναι αχρειαστα περιπλοκο η οτι εγω δεν προσπαθω αρκετα?
εχει νοημα να εξαιτασουμε την απλοτητα ενος κειμενου σαν
αυτονομο χαρακτηριστικο, ανεξαρτητο απο το περιεχομενο
και την απευθυνση του?

εμείς είμαστε εργάτες;
δηλαδη μιλαμε ως εργατες για τους εργατες,
ή από διαφορετικη (ταξική) θεση για τους εργατες;










ΥΓ θανατος στο μεταμοντερνο

Ήδη είναι ηλίθιο
να μιλάτε με στιχάκια
στόκοι

όταν μιλάς για τους εργάτες, έχεις ηδη μιαν απόσταση απ' αυτούς
πολύ απλά γιατι δε μιλάς ως εργάτης.

αν δεν καταλαβαίνω κάτι μπορεί να σημαίνει οποιοδήποτε από τα δύο.
Στα λόγια μου έρχεσαι. Αυτονομία γραπτού σημαίνει ακριβώς περιεχόμενο
και μορφή. Αν κοιτάξεις την απεύθυνση, δηλαδή τους εργάτες, τότε
σίγουρα θα πρέπει να είναι απλό. Γιατί δε θα κάτσει κανείς εργάτης
μετά από την αλλοτρίωση και την κόπωση 12 ωρών εργασίας
που υφίσταται να αναλύσει πρόταση πρόταση αυτό που του γράφεις-
επίσης δεν εχουν ολοι οι εργάτες εξοικείωση με μια ορολογία απαραίτητα.
Μην ξεχνάς ότι τελικά αν είναι χρήσιμο ή άχρηστο κάτι πολύπλοκο
θα καθοριστεί από τον αποδέκτη.

;D

εγώ πάντως είμαι, ως πρόβατο, μέσο παραγωγής.  :D :D :D
εκτός αν με ερωτευτεί ο ιδιοχτήτης μου και γίνω υποκείμενο.


+1  :D

++  ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

έλιωσα

μη το γελάς καθόλου, εγω κριση (ταξικης) ταυτότητας. Δεν ξερω αν ειμαι εργατης ή μικροαστος.  :D

ταξική ψυχοθεραπεία.
πέρνα μια μέρα από το γραφείο να τα πούμε.

θα φερω και τον παπαγιαννακη μαζι, να μιλησουμε για την εργατικη ταξη, και για το που βρισκονται οι πανεπιστημιακοι/ερευνητες  :D

απο που προκυπτει ομως οτι για να μιλησω για τους εργατες πρεπει να ειμαι εξω απο αυτους?
εγω θα ελεγα οτι το να μιλησουν οι εργατες για τους εαυτους τους ειναι προυποθεση για να συγκροτηθουν
εντελει σαν υποκειμενο. εκτος αν μιλαμε για την εργατικη ταξη σαν απογραφικο ζητημα και μονο.

για τα υπολοιπα δεν ερχομαι στα λογια σου. λεω ακριβως το αντιθετο. εσυ λες οτι πρεπει να μιλαμε
απλα στους εργατες γιατι ειναι γκασμαδες και δεν καταλαβαινουν. εγω λεω οτι ουτε μιλας απλα, ακριβως
γιατι δεν υπαρχει 'απλα', ουτε σε φερνει αυτο πιο κοντα στις μαζες γιατι ηδη εχεις θεωρησει οτι αυτες αποτελουνται
απο (διανοητικους εδω) πληβειους.

τι εστί εργάτης?

Εργάτης σήμερα είναι ο μισθωτός σκλάβος. Είναι αυτός που επειδή δεν μπορεί να ρισκάρει να χάσει τη δουλειά του, συνεχίζει να πηγαίνει στη δουλειά του, και να δέχεται να παίρνει 560 Ευρώ ή 700 ή 900 ενώ η δουλειά του αξίζει τόσο ώστε το αφεντικό του να βγάζει από την δουλειά του από 1.000 ως και 100.000 Ευρώ. Και τα νούμερα δεν είναι υπερβολικά.

λιγο πιο αναλυτικα, εδω
http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=57&Itemid=29
[ :P ]

Το να βγάζει το αφεντικό (πιπέρι πιπέρι) διπλάσιο τζίρο σε σχέση με την αμοιβή του εργαζόμενου είναι συνηθισμένο και λογικό.
Το να βγάζει 100.000 από 1 αμοιβή 560 είναι εξωφρενικό και ειλικρινά είμαι περίεργος που το είδες;
Φαντάζομαι έχεις κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα κατά νου γιατί γράφεις "τα νούμερα δεν είναι υπερβολικά"

http://sarajevomag.gr/vivliothiki/block_crisis.html
http://sarajevomag.gr/vivliothiki/block_tetradio_2.html

Στην Κινα αυτη η αναλογια δε παιζει να ναι τοσο υπερβολικη

ο Βαγγελης Μαρινακης, προεδρος του Ολυμπιακου, ειναι εφοπλιστης. Μια απο τις εταιρίες του (εχει τρεις νομιζω, βγαλε τον Ολυμπιακο) είναι η Capital Product Partners, στην οποία κατέχει το 40% των μετοχών
http://goo.gl/r1imI

ο καθαρος τζιρος (εξω λειτουργικα εξοδα και μισθοι δλδ) της εταιρίας το 2010 ήταν 18.919.000$ δήλαδή ο Βαγγέλης Μαρινάκης κέρδισε 7.567.600$ το 2010, μονο απο την μια εταιρια του.
http://goo.gl/Mpa14

δηλαδη αν ενας μεσος ναυτης, βγαζει 2000$ το μηνα ο Βαγγελης Μαρινακης  με το 40% κερδισε 315 φορες παραπανω το 2010.


δυστυχως δεν καταφερα να βρω ποσους απασχολεί ο Βαγγέλας... ο ορισμος του κερδους ανα εργαζόμενο υπαρχει παντως
http://en.wikipedia.org/wiki/Net_income_per_employee



ας παρω ενα ψευδοτυχαιο παραδειγμα την Johnsons & Johnsons, εταιρία καλυντικών, σαμπουαν κτλ
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_companies_by_revenue
http://en.wikipedia.org/wiki/Johnson_%26_Johnson


η εταιρία είχε κερδη καθαρα (net income) το 2010 13,334 δισεκατομμυρια $, και απασχολουσε 114.000 εργατες το 2010. Αρα με μια διαιρεση η johnsons&johnsons εβγαλε περίπου 117.000$ ανα εργαζόμενο.




this is capitalism...και οσο περνανε τα χρονια/δεκαετιες το χασμα εχει ανοδική ταση. Ποιο "λογικο διπλασιο κερδος" , αυτο το χουμε αφήσει πισω μας εδώ και δεκαετείες, τωρα παμε να καταφερουμε απο το <τριψηφιο> φορές παραπάνω, το <τετραψηφιο> φορες απαραπάνω

το γεγονος οτι έχεις συμβιβαστει με την ιδεα του διαχωρισμου σε αφεντικα και εργαζομενους ειναι δικο σου θεμα (για μενα προβλημα). και κατ επεκταση οτι το αφεντικο ειναι λογικο και συνηθισμενο να βγαζει κερδος απο τη δουλεια του εργαζομενου.
 οταν θα χρειαστει να μετρανε το κερδη τους σε dB γιατι θα εχουν χασει το μετρημα ισως να προβληματιστεις για το τι ειναι λογικο και τι οχι.

Διαίρεση δια μετόχους ξέχασες να κάνεις  :P  :-*

βασικα αυτο που οντως ξεχασε ειναι το ποσα θελει για να στησει μια δικη του johnson αυριο που θα το παρει αποφαση

ε εστω εναν ολυμπιακο αν θελαμε να κανουμε εμεις οι ...10.000 ας πουμε ποσα θα επρεπε να βαλουμε ο καθενας

...για γηπεδο για αρχη  ;)

Θα μας δώσουν επιδότηση.  ::)
Άσε που άμα είναι να διαλυθεί ο γάβρος και να ανοίξουμε καινούριο μαγαζί μια βόλτα από Τούμπα και Πολίχνη τ βγαλες αμέσως  :D

βεβαια ισχυει οτι ναι, καινουριο παοκ θα εκανες ομως ο παοκ εινα μεσα ποσα?
40μυρια ? (ετσι θυμαμαι ...μπορει να κανω λαθος)
αλλα με καινουριο γαυρο και στο παρον κλιμα ...επιχορηγησεων και με την τιβι να πληρωνει ψιχουλα...
που θα βασιζοσουνα στην ευρωπη και τις προκρισεις?

εξακολουθω να συμφωνω με αυτα που λενε για τα υπερκερδη ΑΠΛΑ

δεν πιστευω οτι ειναι ολα μαγικα και ωραια στον καπιταλισμο

 E για τα μεγαλα κεφαλια μια χαρα μαγικα ειναι ολα. Εχουν κανει τα κονε τους αυτοι, τις πουστιες τους την εχουνε βρει τη φαση. Οι υπολοιποι απο κατω ειναι οντως δυσκολα (μικρομεσαιοι, μεσαιοι επιχειρηματιες κλπ).

Άμα ξέρετε καμιά περίπτωση που για τα μεγάλα κεφάλια δεν ισχυε αυτό πείτε και σε μένα που μ αρέσει η ιστορία να το μάθω. Σ ότι σύστημα έχει υπάρξει πάντα οι έχοντες εξουσία ζούσαν καλύτερα απ όλους τους υπόλοιπους είτε αυτό το σύστημα λέγετε καπιταλισμός είτε σοσιαλισμός είτε κομμουνισμός είτε δικτατορία είτε φεουδαρχία είτε βασιλεία. Πάντα για τους υπόλοιπους ήταν δύσκολα.
Σήμερα το 1% έχει πλούτο όσο το υπόλοιπο 99% αλλά κι από αυτό το 1% το 1/1000 έχει όσο το υπόλοιπο 1%. Κοινωνικές αδικίες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν δυστυχώς.

 Nαι νταξει συμφωνω αλλα και εμενα απο την αλλη δε μαρεσει να λεω thats life, δε μαρεσει να αποδεχομαι την αδικια ειτε ειναι στα πλαισια του κομμουνισμου ειτε του καπιταλισμου. Αυτο που δε μαρεσει πανω απολα ομως ειναι τα ψεματα περι δημοκρατιας και οτι η ψηφος εχει δυναμη και μλκιες τουμπανα ετσι ωστε να κοιμιζουνε τις μαζες και να υπαρχει μια αποδοχη μη υπαρξης αδικιας ή και να την προσπερνανε εφοσον δε τις αγγιζει σε μεγαλο βαθμο (βολεμα).

σωστος και 100% ον τοπικ

"προοπτικη επαναστασης"

να ξεδιπλωσεις τη σκεψη σου περεταιρω νεε μου

Ούτε εμένα μ αρέσει. Ντάξει δημοκρατία έχουμε ακόμα βέβαια, απλά δεν έχω να προτείνω κάτι για το μετά την επανάσταση ρε παιδί μου...
Ίσως θέλει πιο νέα μυαλά, εμένα με πήρανε τα χρόνια.
Τέλος το να αντιδρούμε απλά για να δείξουμε ότι είμαστε αντίθετοι και να μην προτείνουμε κάποια άλλη λύση πρακτική και όχι φιλολογική το βρίσκω εξίσου λάθος με το να μην αντιδρούμε καθόλου, γιατί στην τελική πάλι το σύστημα βοηθάς(Δεν αναφέρομαι προσωπικά σε σένα γενικά μιλάω)

Καλα δημοκρατια με την εννοια της της ισοτητας και της δικαιοσυνης δεν νομιζω να χαμε ποτε. Απλα τα πραγματα παλιοτερα ηταν χειροτερα και σιγουρα γινοντουσαν πιο φανερα.

 τωρα το 2ο σκελος σηκωνει πολυ συζητηση και δε μαρεσει να γραφω μακρυναρια. Το μονο που δουλευει στο συστημα ρολοι ειναι η προπαγανδα. Οταν αποκολληθουμε απο αυτη, που γινεται για ευνοητους λογους, μια χαρα λυσεις θα αρχισουμε να βρισκουμε...
Φυσικα αυτο ειναι το πιο δυσκολο καθως ΜΜΕ και εκπαιδευση ειναι στα χερια τους και μας βαζουν απο μικρους να σκεφτουμε σε ενα πλαισιο.

 Δεν ειμαι κανας φωστηρας που εχει σκεφτει τα παντα εξω απο το πλαισιο αλλα τουλαχιστον δε σταυρωνω οτιδηποτε ειναι εξω απο αυτο αλλα το βλεπω με κριτικη σκεψη και ζυγιζω τα καλα και τα κακα. Νομιζω αυτο λειπει απο τους περισσοτερους ανθρωπους σημερα και αυτο εμποδιζει καθε ειδους αλλαγη προς το καλυτερο.



 

πολύ ωραίο ποστ (αν κ μου μυρίζει Μπογιό  :P)
εγώ απλά θα προσπαθούσα να βρώ τη σχέση μεταξύ της λέξης "συνηθισμένο" και της λέξης "λογικό"
...
fugifox μια απλή εννοιολογική ανάλυση αυτού που είπες μπορεί να σε πείσει ότι "λογικό" είναι απλά αυτό που έχεις συνηθίσει να βλέπεις, στρεβλά κιόλας (ποιά διπλάσια? μιλάμε για υπερπολλαπλάσια...)

το θεμα δεν ειναι το "τελειο" , αλλα ενα συστημα που θα είναι καλυτερο απο το προηγούμενο και δε θα επαναλαμβάνει λαθη του παρελθόντος. Οι αντιθεσεις δεν εξαφανίζουνται αμέσως, ουτε με τη μια καταργουνται οι ανισότητες, αλλα τουλάχιστον να παμε ενα βημα μπροστα...

...και το πρόβλημα ειναι οτι σε αυτές τις συζητησεις θα εμφανιστει καποια στιγμή απο κάπου το φάντασμα του Σταλιν  :P







δεν καταλαβα ακριβως τι θελετε να πείτε, καντε μου το λιγο πιο λιανά να απαντησω  :P

Δε ήθελα να το πάω στο Στάλιν καθόλου. Έβαλα ότι σύστημα μπορέσα με μια γρήγορη σκέψη να σκεφτώ μέσα. Δυστυχώς και πάλι ρε Κaraμazoβ η πουτ@ν@ η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Κουβέντα να γίνεται μωρέ  :P
Απλά στο post σου τα έσοδα αυτά δεν πάνε σε ένα άτομο μοιράζονται σε μετόχους. Οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε απευθείαν διαίρεση νομίζω για να βγάλουμε μια αναλογία.
Επίσης καλή η λίστα των εσόδων αλλά δεν αναφέρει τα χρέη των εταιρειών. Πολλές που έχει μέσα είτε χρεοκόπησαν στο πρόσφατο παρελθόν(General Motοrs) είτε είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας(DEXIA).
Και όχι δεν τις υπερασπίζομαι ούτε έχω μετοχές στην ExxonMobil  ;D (απλά θέλω να μαι ακριβοδίκαιος)

ειναι και ένα επιχείρημα αυτο: " δεν υπάρχουν καπιταλιστες, οι εταιρίες είναι 'public', τα λεφτα μοιραζονται στους μετοχους". Το χε πει και ο Μπαμπης Παπαδημητρίου "μας δανεισε αμερικανικη τραπεζα που μετοχες της εχει συνταξιούχος δασκάλα στο Αινταχο".

μπορεις να δεις ποιοι είναι οι μετοχοι, αν και όχι σε ολες τις εταιρίες. Δες για την Johnsons & Johnsons ποιοι ειναι οι μετοχοι:

http://investors.morningstar.com/ownership/shareholders-overview.html?t=JNJ&region=USA&culture=en-us

Τραπεζες, χρηματιστηριακές επιχειρήσεις και funds, και "insiders", τα golden boys. Πολλες φορες οδηγουν στα ίδια ατομα, η Vanguard εχει ποσες μετοχες στην J&J με διαφορετικες θυγατρικές (για φορολογικους λογους? δεν ξερω...). Μέχρι και η S&P εχει μετοχες στην J&J. Οι μετοχές που έχουν απλοι εργαζόμενοι αντιστοιχούν σε τοσο μικρο ποσοστό, ωστε να μην μπορουν να εχουν ψηφο στις αποφάσεις στο διοικητικό συμβουλιο, και τα μερίσματα τους είναι αστεία, μπροστα στα μερίσματα του μεγαλομετόχου της Siemens AG πχ:

http://en.wikipedia.org/wiki/Alec_Gores




Μονο το αμερικάνικο τμήμα της GM εκανε αίτηση για χρεωκοπία. Η GM παραμένει η 2η σε πωλησεις αυτοκινητοβιομηχανία παγκοσμίως (το 2011 παιζει να προσπερασει την Toyota). Απλα οι αμερικανοί εργάτες δε συνέφερεραν και εβαλαν το διλλημα στον Ομπαμα ή πληρωνεις τα εξοδα με τους φόρους ή απολυουμε τους ολους τους εργατες στις ΗΠΑ. Η DEXIA προφανως και ηταν ελευθερη να δινει δανεια χωρίς αποθεματικά...και να μην πληρωναν η κυβερνηση θα της εδινε ρευστό ο,τι και να γινοταν.
το οτι υπαρχουν υπερκέρδη δε σημαινει οτι δεν υπαρχουν και χρεωκοπίες. Monopoly δεν έχεις παιξει? :P

στον υπολογισμό του net income, αν συμπεριλαμβάνεται το κόστος επένδυσης για να στηθεί η επιχείρηση from scratch
ή το κόστος δανεισμού,
κάτι σαν κόστος απόσβεσης
αν και έχω την εντύπωση ότι συμπεριλαμβάνεται.

http://en.wikipedia.org/wiki/Net_income
http://en.wikipedia.org/wiki/Interest_expense

αν το "interest expense" είναι ο τοκος δανεισμου, ναι...

Ρε Karaμazoβ δε είπα ότι δεν έχουν μεγάλα κέρδη. Με την λογική που έκανες την διαίρεση για να βγάλεις την αναλογία διαφώνησα μόνο. Ήταν πολύ ευθεία.

Εδώ οι οίκοι αξιολόγησης είναι ταυτόχρονα τα μεγαλύτερα επενδυτικά κεφάλαια τι να λέμε τώρα.
Όσο για την Μonopoly έκανα πάντα τον τραπεζίτη γιατί είμαι μεγάλος καπιτάλας καταβάθος και διαχειριζόμουνα εγώ τα funds  ;D


Και κάτι τελευταίο ψιλοάσχετο. Πριν λίγες μέρες οι κεντρικές τράπεζες έκανα συμφωνία για μείωση των swaps σε δολλάρια. Οι κεντρικές τράπεζες όλου του κόσμου(FED ECB Tράπεζα Ελλάδος κτλ)  είναι πλέον ΑΕ και μάλιστα η σύνθεση των μετόχων είναι μυστική και κρυφή.  8))

δεν ειμαι οικονομολογος, δεν έβγαλα καμια θεωρία ή μεθοδολογία. Ένα τύπο ο κακομοιρης βρηκα και αντικατέστησα τις μεταβλητες  :P
http://en.wikipedia.org/wiki/Net_income_per_employee

μια παραμετρος ειναι, το τι μπορει να σημαινει, κρίνεται στο post-processing των data :P

Τσάμα "μαλώνουμε" νομίζω γιατί εσύ μιλάς για τζίρο εταιρείας προς αμοιβή εργαζομένου και γω μιλάω για τζίρο αφεντικού προς αμοιβή αφού οι κολοσσοί για τους οποίους μιλάμε έχουν 2-3 μεγάλα αφεντικά σίγουρα.

Ι smell matlab burning here  ::)

είναι ψευδαίσθηση και η ροπή του ανθρώπου να μετρήσει και να συγκρίνει το τι-αξίζει;

Η αλήθεια είναι ότι όταν απαντούσα στο ποστ εγώ είχα άλλες εταιρείες και άλλα μεγέθη στο μυαλό μου (ΜΜΕ).
Αλλά, εφόσον το θέμα ανοίγει σε άλλες περιοχές ας δοκιμάσω να απαντήσω.


Όσον αφορά τη διανομή κερδών, όπως σωστά ειπώθηκε, οι εταιρείες αυτές είναι μετοχικές που σημαίνει ότι, τουλάχιστον θεωρητικά,
οποιοσδήποτε μπορεί έχει να γίνει μέτοχος της εταιρείας και να έχει αντίστοιχο δικαίωμα στα κέρδη,
αναλόγως πάντα με το κεφάλαιο που διαθέτει.
Για την οικονομία της συζήτησης θέτω το προφανές ερώτημα και το απαντώ αμέσως.
Είναι δυνατόν ένας εργαζόμενος των 400Ε να έχει δυνατότητα αγοράς μετοχών.
Η απάντηση είναι και αυτή προφανής πως αυτό είναι (σχεδόν) αδύνατον.

Εδώ δεν μιλάμε πλέον για εταιρείες όπου το αποτέλεσμα του εργαζόμενου μετατρέπεται απευθείας σε αξία, αλλά έχουμε υπεραξία.
Δηλαδή, εφόσον παραχθεί ένα καινούριο προιόν μπαίνει στη γραμμή παραγωγής
και έπειτα με σχεδόν μηδενικό πλήθος εργαζόμενων  παράγονται εκατομμύρια "αντίγραφα" του προϊόντος.
Οπότε είναι λογικό να φτάνουμε σε τέτοιες αναλογίες.
Εάν αυτό είναι ταυτόχρονα και ηθικό ή δικαιο είναι διαφορετικό θέμα, το οποίο μπορούμε να το συζητήσουμε στη συνέχεια.
Ωστόσο, λόγω λόγων των ελλιπών γνώσεων που έχω στα οικονομικά,
δεν βλέπω εφικτούς τρόπους για την αποφυγή τέτοιων αναλογιών.
Τι να κάνεις; Να προσλάβεις 100.00 επιπλέον εργαζόμενους χωρίς αντικείμενος ή να δίνεις επιπλέον 100.000Ε σε κάθε εργαζόμενο;
Εάν υπάρχει άλλη λύση που δεν βλέπω θα ήθελα να την ακούσω.


συνηθισμένο γιατί η πρακτική του 100% είναι κοινή.
λογικό αν συνυπολογισεις το κόστος της επένδυσης, του ρίσκου, της αρχικής ιδέας, της απόσβεσης, κτλ κτλ

Καταρχάς, για να καταλάβω τη σκέψη σου και να μπορώ να απαντήσω,
για σένα που δεν έχεις Τό Πρόβλημα που έχω εγώ,
το ορθό είναι το αφεντικό  (πιπέρι πιπέρι ξανά) να μην βγάζει κέρδος
ή να μην υπάρχει καθόλου αφ....κό;

@fugifox

οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (οι αποκαλούμενοι "μικροαστοί" στην μαρξιστικη οικονομικη αναλυση) ειναι αλλο καπελο. Γενικά οποιος εχει πρόβλημα με τον καπιταλισμό, το έχει με το μεγάλο κεφάλαιο, και οι ΜΜΕ συνηθως αγνοούνται στις αναλύσεις. Ναι, φαντάζομαι πως ενα επαρχιακό τεχνικό γραφείο στην Δραμα δεν εχει τετοια κερδη ανα εργαζόμενο οσο έχουν η Shell ή η Petronas, και πολλα απο αυτά τα "μικροαστικα αφεντικά" δουλεύουν μαζι με τους εργαζομενους και καποια εχουν και προσωπικες σχεσεις με τους εργατες τους. Πολλα απο αυτά τα "αφεντικα" εχουν συγκρισιμα κερδη με καποιους εργατικους μισθους. Αλλα αποτελούν ενα μικρο κλασμα της οικονομικης δραστηριότητας (οχι πληθυσμιακα, σε επιπεδο παραγωγης).






Πριν 150+ χρονια οι οικονομολογοι είχαν θεσει το ερώτημα: πως αποκτούν αξια τα προιόντα; Κατα καιρους δωθηκαν απαντησεις, μια ειναι η απαντηση του Ρικάρντο: τα προιόντα αποκτούν αξία επειδή εχει δουλεψει κάποιος ενα x χρονικο διαστημα για να τα κατασκευάσει. Δηλαδη αμα δουλεψεις 2x η αξια του προιοντος θα είναι διπλάσια. Απο την αρχη της βιομηχανικης εποχης ο σκοπός ηταν να πέσει η αξία των προιοντων, ώστε να παραγονται πανομοιοτυπα με λιγοτερο χρονο δουλειας πιο πολλα και πιο φτηνα. Αυτός που το καταφέρνει κυριαρχεί στην αγορα.
Μετα τεθηκε το ερώτημα: πως βγαινει το κέρδος του ιδιοκτητη του εργοστασίου? Με βαση τη θεωρηση του Ρικαρντο, βγαινει απο τη δουλεια των εργατών. Και ο Μαρξ έκανε μια αφαίρεση και ονομασε το κομματι του κερδους που δε γυρναει στον εργατη μεσω του μισθού, υπεραξια.

Αυτα γιατι ανέφερες τους όρους αξια και υπεραξια, για να λεμε τα ίδια πραγματα με τις ιδιες λέξεις.



Αυτό που έχει προταθει κατα καιρούς είναι αυτή η υπεραξία να γυρναει πίσω στους εργατες είτε με φορους στο μεγαλο κεφαλαιο για ενα κοινωνικό κρατος (σοσιαλδημοκρατίες της Σκανδιναβίας) είτε με ενα μοντελο σοσιαλισμου τυπου ΕΣΣΔ, να καταργηθουν οι μεγαλοαστοι, το σοσιαλιστικο κρατος να χρησιμοποιει ενα μερος της για κρατικες υποδομες και να δινει το υπολοιπο στους εργατες. Ετσι, κλεινει και το χασμα πλουσιων - φτωχων. Αυτο δεν αναιρεί να αμοιβεται κανεις περισσοτερο οταν δουλευει περισσότερο, ή να υπονοει οτι δουλειες με μεγαλύτερες ευθυνες και ρισκα, να μην εχουν μεγαλυτερες αμοιβες.
Και φυσικα υπαρχει και η φιλελευθερη αποψη, οτι δεν υπαρχει λογος να γίνει κατι πανω στο θεμα διότι ειναι αδικο να παρεις τα κερδη των επιχειρηματιών, και μακροπρόθεσμα οι μισθοι θα ισορροπησουν στο βελτιστο σημειο για την κοινωνια.

Δλδ αν κάποιος χρειάζεται 10πλάσιο χρόνο για να παράξει το ίδιο προϊόν θα παράξει προϊόντα 10πλάσιας αξίας από τα αρχικά που είναι ίδια; Δλδ αν κάποιος εργαστεί περισσότερο θα αμοιφθεί περισσότερο άσχετα αν η παραπάνω εργασία που πραγματοποιεί δημιουργούν υπεπροσφορά που υπερκαλύπτει κατά πολύ αυτό που θέλει και χρειάζεται η κοινωνία/αγορά (υπερκαλύπτει τη ζήτηση δλδ)
Και κάπου εκεί ο ρικάρντο ξεχάστηκε και επικράτησε ο νόμος προσφοράς-ζήτησης που μας λέει ότι ένα προϊόν έχει αξία επειδή κάποιοι το ζητάνε...εντάξει λέει και άλλα αλλά όλοι τα ξέρουμε...ανέφερα απλώς συγκριτικά με το ρικάρντο



εξαρτάται το πώς ερμηνεύει κανεί το "κυριαρχεί"...η κυριαρχία δεν είναι επ' άπειρον και βασικός στόχος είναι να επιβιώσουν στον ανταγωνισμό.


Με βάση το νόμο προσφοράς ζήτησης το κέρδος του ιδιοκτήτη του εργοστασίου εξάγεται από το πόσα εργοστάσια υπάρχουν και το πόσα ζητάει η αγορά...


και πάλι υπάρχει πρόβλημα παραγωγικότητας... και φορολογώντας τις επενδύσεις που εκ φύσεως εμπεριέχουν ρίσκο δεν είναι και η καλύτερη τακτική εκτός και αν τις επιδοτείς ή τις κρατικοποιείς όλες...όπου τότε είναι που τίθεται ακόμα περισσότερο το θέμα της παραγωγικότητας και το ποιοί αλγόριθμοι θα την εξασφαλίσουν...

o νομος της προσφορας-ζητησης προηγείται του Ρικαρντο και ο ίδιος δε τον αμφισβητούσε. Απλα οταν μπορεις να παραξεις το ίδιο προιόν σε μικροτερη αξια, ο αγοραστής θα σε προτιμήσει, οδηγώντας τον ανταγωνιστή σε κλείσιμο.
εσυ αναφέρεσαι στην ωφελιμιστικη θεωρια, που λεει οτι αξια εχει ο,τι είναι χρησιμο, όπως το νερό στην ερημο εχει μεγάλη αξία ή τα παγωτα σε μια γεμάτη παραλία το καλοκαιρι.
δε νομιζω γενικα, πως η μια θεωρία αποκλειει την αλλη αν θεωρησεις οτι πανομοιοτυπα προιοντα έχουν ιδια ζητηση. Ουτε αναιρει το γεγονος οτι η υπερπροσφορα δημιουργει καπιταλιστικές κρίσεις.



το πρόβλημα με το νομο προσφορας-ζητησης αρχίζει οταν αρχιζουν να υπάρχουν 5 μεγάλες εταιρίες φαρμάκων , 6 πετρελαικές και ουτω καθεξης, και πουλανε προιόντα με ανελαστική ζητηση, ή δημιουργούν ολιγοπώλια σε προιόντα όπως το γάλα ή το γιαουρτι, και χρησιμοποιουν μηχανισμους για να τα διατηρήσουν...

μόνο που δεν είναι πρόβλημα του νόμου προσφοράς ζήτησης αυτό αλλά πρόβλημα του γεγονότος ότι οι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους, ειδικά στην ελλάδα, προτιμούν να προσφέρουν την εργασία τους για την παραγωγή ενός προϊόντος αντί να προσφέρουν το ίδιο προϊόν ή την οργάνωση της παραγωγής του προϊόντος...σε μία κοινωνία που ισχύει ο νόμος προσφοράς-ζήτησης η κοινωνία παίρνει αυτό που της ταιριάζει...

Nομίζω ότι μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Εσύ αναφέρεσαι στις ατομικές και οικογενειακές επιχειρήσεις.
Εγώ αναφέρομαι στις ΜΜΕ, οι οποίες φτάνουν βάσει ορισμού έως και τα 50Μ τζίρο.
Επιπλέον τα ποσοστά τους δεν είναι ένα μικρό κλάσμα της οικονομικής δραστηριότητας.

"SMEs make up a large part of Europe's economy and industry. The EU's 23 million SMEs account for 99% of all businesses and contribute up to 80% of employment in some industrial sectors, such as textiles."
http://ec.europa.eu/research/fp7/index_en.cfm?pg=sme

Αυτός ο όρος είνια κατά Μαρξ.
Στα φοροτεχνικά, υπεραξία θεωρειται η διαφορά μεταξύ λογιστικής αξίας και συμφωνηθείσας τιμής πώλησης.
Σε κάθε περίπτωση, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε, όταν έγραψα υπεραξία εννοούσα (ενδεχομένως να έιναι και λάθος χρήση του όρου)
ότι το εκάστοτε προιόν έχει κάνει απόσβεση και κάθε μονάδα που πωλείται αφήνει πίσω καθαρό κέρδος.



Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι δεν διαφωνώ με τη φορολόγηση των πλουσίων.
Ωστόσο, στην παραπάνω πρόταση υπάρχει ένα bug, το οποίο δεν λύνεται παρά μόνο με την επιβολή πλαφόν.
Αναλυτικότερα, εφόσον μιλάμε για ελεύθερη αγορά και τιμολόγηση, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο,
εάν η φορολόγηση είναι αρκετά υψηλή, η τιμή του προιόντος θα αυξηθεί, ώστε ο επιχειρηματίας να καλύψει τη διαφορά.
Εάν συμβεί αυτό, χαμένος βγαίνει τελικά ο καταναλωτής, ο οποίος θα δει την τιμή του Χ προιόντος να αυξάνεται
με αποτέλεσμα ίσως και να μην μπορεί πλέον να το αγοράσει.

Η ακραία εκδοχή της παραπάνω κατάστασης δεν είναι θεωρητική, αλλά τη ζούμε σήμερα στην Ελλάδα,
βλέπουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο
αύξηση φορολόγησης -> μείωση κατανάλωσης=μείωση κραιτκών εσόδων -> ξανά αύξηση φορολόγησης κτλ
με αποτέλεσμα να μειωθεί η κατανάλωση. Αυτό

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνεις τον μηχανισμό που οδηγεί στα μονοπώλια?
Που δεν γίνεται αυτό που λες ότι γίνεται ΕΙΔΙΚΑ στην Ελλάδα?

Σε ποιο τομέα αυτοοργανωμένοι συνεταιρισμοί έχουν τη μερίδα του λέοντος?

Καλά, έχω όρεξη για ξεθάψιμο παλιών τόπικ σήμερα  :D :P

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ | ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ | ΕΛΛΑΔΑ
«Υπερδύναμη στις οφ σορ η Ελλάδα»
Τουλάχιστον 10.000 υπεράκτιες διακινούν 500 δισ. ευρώ σύμφωνα με το Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Χάρης Καρανίκας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Ως μία από τις πλέον δραστήριες χώρες στον τομέα της υπεράκτιας οικονομίας περιγράφει την Ελλάδα το Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης. Όπως επισημαίνει ο επικεφαλής του διεθνούς τμήματος της οργάνωσης κ. Τζον Κρίστενσεν σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στα «ΝΕΑ», «γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πάρα πολλές υπεράκτιες εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που φοροδιαφεύγουν ή αποφεύγουν να πληρώσουν φόρους».
«Ωστόσο, δεν έχουμε πλήρη εικόνα για το μέγεθος της φοροαποφυγής και της φοροδιαφυγής από οφ σορ στην Ελλάδα».

Σύμφωνα με εκτιμήσεις ελεγκτικών αρχών και τραπεζικών πηγών, οι οφ σορ ελληνικών συμφερόντων ξεπερνούν κατά πολύ τις 10.000. «Οι υπεράκτιες εταιρείες που έχουν στα περιουσιακά τους στοιχεία μόνο ένα ακίνητο μεγάλης αξίας και τίποτα άλλο υπολογίζονται σήμερα στις 1.500. Κατά την εκτίμησή μου αυτές που δραστηριοποιούνται στα χρηματιστηριακά και στις επενδύσεις υπερβαίνουν τις 10.000», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Παναγιώτης Δουβής, πρώην διευθυντής Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ και συγγραφέας του βιβλίου «Οffshore δραστηριότητες». Βάσει μη επιβεβαιωμένων εκτιμήσεων, το μέγεθος της απώλειας εσόδων του κράτους ανέρχεται στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι ελληνικών συμφερόντων υπεράκτιες διακινούν περί τα 500 δισ. ευρώ.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή που προβληματίζουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς: όπως αναφέρουν πηγές της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων- πρώην ΣΔΟΕ- από τις 15.000 αναφορές για ύποπτες συναλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταία 12 χρόνια στην αρμόδια επιτροπή για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, σε περίπου 10.500 εμπλέκονταν είτε άμεσα είτε έμμεσα οφ σορ εταιρείες.

Δεν δίνουν στοιχεία
«Για ξέπλυμα προτιμώνται οι Μπαχάμες, οι Γρεναδίνες και ο Άγιος Βικέντιος, τα νησιά Μάρσαλ και γενικότερα οι απομακρυσμένοι από την Ευρώπη φορολογικοί παράδεισοι που δεν συνεργάζονται με τις Αρχές», επισημαίνουν οι ίδιες πηγές.

«Αυτήν τη στιγμή στον πλανήτη υπάρχουν περισσότεροι από 70 φορολογικοί παράδεισοι. Οι εκτιμήσεις για το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών όσον αφορά τη φοροαποφυγή και τη φοροδιαφυγή μέσω οφ σορ ανέρχονται στο 2,25% του ΑΕΠ της Ε.Ε.», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Κρίστενσεν.

Οι λόγοι για τους οποίους πολλοί Έλληνες προτιμούν να ιδρύσουν μια υπεράκτια εταιρία αντί μιας ελληνικής ανώνυμης ή ομόρρυθμης είναι πολλοί: κατ΄ αρχάς, μια υπεράκτια εταιρεία μπορεί να συσταθεί μέσα σε μία μόλις ημέρα, από έναν και μόνο μέτοχο και με ελάχιστο κόστος. Μάλιστα, εξειδικευμένα δικηγορικά γραφεία αναλαμβάνουν και μέσω Ίντερνετ την ταχύτατη σύστασή της. Αντίθετα για μία ελληνική ανώνυμη εταιρεία απαιτούνται πάνω από 70.000

ευρώ, ανάμειξη δικηγόρου, συμβολαιογράφου και εποπτευουσών αρχών, δύο μέτοχοι το λιγότερο και χρονικό διάστημα τουλάχιστον μιας εβδομάδας.

Ακόμα πιο σημαντικό προνόμιο των υπεράκτιων εταιρειών θεωρείται η δυνατότητα διατήρησης της ανωνυμίας: ανάλογα με τον φορολογικό παράδεισο όπου έχει έδρα η υπεράκτια, είτε δεν υπάρχει υποχρέωση γνωστοποίησης των πραγματικών μετόχων είτε είναι δυνατή η γνωστοποίηση «ονομαστικών» μετόχων, οι οποίοι κατέχουν τις μετοχές για λογαριασμό άλλων. Υπό κανονικές συνθήκες, για να γνωστοποιηθούν τα στοιχεία των πραγματικών μετόχων των υπεράκτιων απαιτείται αίτημα δικαστικής συνδρομής προς τον φορολογικό παράδεισο όπου εδρεύει η οφ σορ. «Είναι μεγάλο πρόβλημα το γεγονός ότι οι περισσότεροι φορολογικοί παράδεισοι δεν συνεργάζονται επί της ουσίας με τις Αρχές- ακόμα και όταν υποβάλλονται αιτήματα δικαστικής συνδρομής. Ακόμα όμως και στην περίπτωση του Λονδίνου και των “δορυφόρων” του φορολογικών παραδείσων, τα αιτήματα δικαστικών συνδρομών αντιμετωπίζονται με “ψυχρότητα”», λέει ο κ. Κρίστενσεν.

«Τα τελευταία τρία χρόνια ελήφθησαν στοιχειώδη μέτρα ούτως ώστε οι Αρχές των φορολογικών παραδείσων να συγκεντρώνουν κάποια στοιχεία για τα φυσικά πρόσωπα. Ανάλογα δε με τον τόπο όπου εδρεύουν οι οφ σορ υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση των αιτημάτων δικαστικής συνδρομής. Για παράδειγμα στο Άιλ οφ Μαν, στη Βρετανία, δίνουν ευκολότερα στοιχεία φυσικών προσώπων- κατόπιν αιτήματος πάντα. Πολύ πιο δύσκολα μπορείς να βρεις πληροφορίες για τους ιδιοκτήτες μιας υπεράκτιας στο Ναούρου», αναφέρουν πηγές της ΥΠΕΕ.

Ωστόσο, δικηγόροι που γνωρίζουν σε βάθος το σύστημα αναφέρουν ότι το προνόμιο της «υπεράκτιας» ανωνυμίας είναι... διάτρητο: «Με μερικές χιλιάδες ευρώ μπορεί κανείς να βρει όχι μόνο ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες οφ σορ, αλλά και παραστατικά των εντολών που δίνουν», επισημαί- νουν.

Το κόλπο με τα ακίνητα

ΟΙ ΠΛΕΟΝ βασικοί λόγοι για τους οποίους προτιμώνται οι υπεράκτιες είναι η αποφυγή τού πόθεν έσχες, είτε πρόκειται για απόκτηση μεγάλης περιουσίας είτε για έσοδα από παράνομες δραστηριότητες, καθώς και η αποφυγή καταβολής φόρων κατά τη μεταβίβαση ακινήτων, αφού ο εκάστοτε κάτοχος των μετοχών της υπεράκτιας εταιρείας αποκτά και την κυριότητα του ακινήτου. Ο φορολογικός νόμος του 2002 προσπάθησε να βάλει φρένο στη φοροαποφυγή στα ακίνητα των υπεράκτιων, επιβάλλοντας ειδικό ετήσιο φόρο 3% επί της αντικειμενικής τους αξίας. Πράγμα που εν μέρει κατάφερε:

«Πριν από το 2003 υπήρχαν τουλάχιστον 3.000 υπεράκτιες εταιρείες με μοναδικό περιουσιακό στοιχείο ένα ακίνητο μεγάλης αξίας. Υπολογίζεται ότι μετά την εφαρμογή του νόμου του 2002- κατά την προθεσμία των έξι μηνών που δινόταν τότε- ο αριθμός αυτών των οφ σορ μειώθηκε κατά 50%. Όμως, εξαιρέθηκαν οι ασχολούμενοι με τη ναυτιλία», επισημαίνει ο πρώην διευθυντής Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ κ. Δουβής. Επιπλέον, ο νόμος του 2002 επιχείρησε να περιορίσει τα φαινόμενα των τριγωνικών συναλλαγών και των υπερτιμολογήσεων με την κατάργηση της έκπτωσης των δαπανών που πραγματοποιούνταν από επιχειρήσεις που εδρεύουν στην Ελλάδα προς υπεράκτιες.

Σε αυτήν τη ρύθμιση όμως οι ενδιαφερόμενοι εντόπισαν ένα «παραθυράκι»: «Από το 2003 και μετά, στις ελληνικές επιχειρήσεις δεν αναγνωρίζονται οι δαπάνες όταν τα τιμολόγια έχουν εκδοθεί από οφ σορ. Βρέθηκε όμως μία μέθοδος, ώστε στα τιμολόγια μεταξύ της υπεράκτιας και του Έλληνα επιχειρηματία να μεσολαβεί μία εταιρεία “αντιπροσώπευσης” (nominee company), που συνήθως έχει έδρα στη Μεγάλη Βρετανία και έτσι να χάνονται τα ίχνη της οφ σορ», λέει ο κ. Δουβής. Και στον τομέα των ακινήτων όμως έχει ήδη δημιουργηθεί πατέντα για χαμηλότερο φορολογικό συντελεστή, μείωση φόρου μεταβίβασης και άλλες ελαφρύνσεις.

Δημιουργούνται κτηματομεσιτικές εταιρείες (real estate) οι οποίες έχουν στην κατοχή τους τα ακίνητα και ως ιδιοκτήτης των εταιρειών αυτών εμφανίζεται μία υπεράκτια. Ωστόσο, επειδή η σύσταση των κτηματομεσιτικών εταιρειών και των υπεράκτιων για τη συγκεκριμένη πατέντα υπολογίζεται ότι κοστίζει τουλάχιστον 5.000 ευρώ τον πρώτο χρόνο και 3.000-4.000 ευρώ ετησίως για τα επόμενα, απευθύνονται στα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια.

http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4515967

+

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
11,5 τρισ. δολ. σε 70 φορολογικούς παραδείσους
22 Ιούλιου 2007
Οικονομικές Ειδήσεις

Βάσει μίας έρευνας, το 2005, έχει υπολογιστεί ότι πλούσιοι ιδιώτες και εταιρείες έχουν αποκρύψει άνω των 11,5 τρισ. δολ. σε off shore φορολογικούς παράδεισους! Σύμφωνα με το Tax Justice Network (Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης), έναν σύνδεσμο που ασκεί πίεση σε φορολογικούς παραδείσους, μόνο μέσα στο 2006 οι off shore φορολογικοί παράδεισοι «προστάτευσαν» πάνω από 225 δισ. δολ. σε φορολογικές αποδόσεις παγκοσμίως, ποσό σχεδόν ίσο με το 1/3 του ΑΕΠ της Ινδίας! Το IRS, Δημόσια Φορολογική Υπηρεσία των ΗΠΑ, δήλωσε μέσα στο 2003 ότι γύρω στα 300 δισ. δολ. εισόδημα από επενδύσεις και επιχειρήσεις μεταφέρθηκε εκτός των ΗΠΑ. Από τότε, αναλυτές της Joint Committee on Taxation υπολογίζουν ότι η ετήσια εκροή κεφαλαίου ξεπερνά τα 400 δισ. δολ. Ενώ σύμφωνα με τον Max Baucus, δημοκράτη γερουσιαστή από τη Μοντάνα, και πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών του Κογκρέσου, τα ποσά των συναλλαγών που εκρέουν από τις ΗΠΑ κάθε χρόνο -έννομα και παράνομα- ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια δολάρια! Το Tax Justice Network υπολογίζει ότι η παγκόσμια διαφυγή φορολογικών εσόδων είναι πάνω από 255 δισ. δολ. τον χρόνο. Ο ΟΟΣΑ υποστηρίζει ότι μέχρι το 2007 το κεφάλαιο που μετετράπη σε off shore επενδύσεις ανέρχεται μεταξύ 5-7 τρισ. δολ. και αποτελεί 6%-8% της συνολικής παγκόσμιας υπό διαχείριση επένδυσης. Από αυτά περίπου 1,4 τρισ. δολ. υπολογίζεται ότι πήγε αποκλειστικά και μόνο στα Κέιμαν Αϊλαντς.

Εντός των «συνόρων» της ή σε «στενή σχέση» με την Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργούν πάνω από εξήντα φορολογικοί παράδεισοι! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με το Savings Tax Directive (STD) κινείται προς την επιβολή ενιαίου φορολογικού καθεστώτος στο σύνολο των χωρών της Ενωσης. Εντονες ήταν οι αντιδράσεις των παραδοσιακά ανεξάρτητων φορολογικά χωρών με μακρά παράδοση μυστικισμού σε τέτοια θέματα. Ετσι, η Επιτροπή αναγκάστηκε να επιτρέψει ευελιξία σε Αυστρία, Λουξεμβούργο και Βέλγιο με την επιβολή φόρου παρακράτησης ύψους 15% μέχρι το 2009. Σε πολλά από τα off shore οικονομικά κέντρα επιβλήθηκε να ακολουθήσουν τις νόρμες της Ε.Ε., όπως οι Ολλανδικές Αντίλλες, η Αρούμπα και μερικά ευρωπαϊκά κέντρα, όπως η Ανδόρα, το Μονακό, το Λιχτενστάιν και το Σαν Μαρίνο. Πολλά από αυτά τα κέντρα θα ακολουθήσουν τον δρόμο του παρακρατηθέντος φόρου, ακόμη και η Ελβετία που αποτέλεσε τον γόρδιο δεσμό σε αυτόν τον τομέα.

Τελευταίες εξελίξεις

Το Γιβραλτάρ πρόκειται να πραγματοποιήσει μία σημαντική μεταρρύθμιση στην φορολογική του νομοθεσία. Θα εξαλείψει τον μηδενικό φόρο στις εταιρείες και θα επιβάλει χαμηλούς φόρους. Το καθεστώς αυτό είναι γνωστό ως «Στρατηγική μηδέν-10» (zero-10 strategy). Το Αϊλ οφ Μαν και το Γιβραλτάρ ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές αυτής της στρατηγικής. Η κυβέρνηση του Αϊλ οφ Μαν εισήγαγε τον Ιούλιο του 2006 τη νομοθεσία που καθορίζει ότι όλες οι εταιρείες μπορούν να απαλλαγούν πλήρως από τον φόρο εκτός από εταιρείες οικονομικών υπηρεσιών που θα υποβάλλονταν σε φόρο ύψους 10%. Όσον αφορά στα νησιά Channel, το Guernsey θα εισάγει τη νομοθεσία τον Ιανουάριο του 2008, ενώ το Jersey θα ακολουθήσει ένα χρόνο μετά. Για να αντισταθμίσουν το χαμένο έσοδο από φόρους στο εγχώριο εισόδημα προτάθηκε σαν εναλλακτική να υιοθετήσουν έναν έμμεσο φόρο. Το Guernsey αποφάσισε αρνητικά, ενώ το Jersey αποφάσισε να επιβάλλει ένα γενικό φόρο πωλήσεων μετά από μεγάλες αντιπαραθέσεις με τον τουριστικό τομέα. Το Αϊλ οφ Μαν, από την άλλη, επιβάλει φόρο προστιθέμενης αξίας εδώ και χρόνια. Ο πρωθυπουργός του Γιβραλτάρ, Peter Caruana, δήλωσε: «Απομακρυνόμαστε από τον μηδενικό φόρο στον χαμηλό φόρο. Ενα διεθνώς ανταγωνιστικό φορολογικό επιτόκιο είναι σημαντικό για την προσέλευση επιχειρηματικής δραστηριότητας. Η φιλοσοφία μας παραμένει ότι ο χαμηλός φόρος ενθαρρύνει τις επενδύσεις και διανέμει πλούτο». Συμπλήρωσε ότι η νομοθεσία αναμένει διάταγμα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετικά με θέματα φορολογικών μεταρρυθμίσεων, αλλά έχει ήδη συμφωνήσει να αποσύρει σταδιακά τη δυνατότητα πλήρους απαλλαγής φόρου για τις εταιρείες (exempt company status) μέχρι το 2010.

Η Ανδόρα έφτασε πρόσφατα σε νέο ρεκόρ ζήτησης ακινήτων. Θεωρείται ο δεύτερος σε προτίμηση φορολογικός παράδεισος για κατοικία μετά το Μονακό στην Ευρώπη, προσφέροντας σχεδόν τις ίδιες ελαφρύνσεις και οφέλη όπως και το Μονακό. Οι τιμές των ακινήτων, όμως, φτάνουν στην Ανδόρα μόλις στο ένα τέταρτο αυτών του Πριγκιπάτου. Όλως παραδόξως, για φορολογικό παράδεισο, τα δάνεια που προσφέρονται για τέτοιου είδους αγορές είναι συγκρίσιμα με αυτά πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών, με επιτόκια σε πολύ κοντινά επίπεδα. Η αγορά ακίνητης περιουσίας ή κατοικίας στην Ανδόρα, όπως και αλλού, είναι ο δρόμος προς την απόκτηση υπηκοότητας εκεί και φυσικά και προς τη χαμηλή φορολόγηση. Το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους του Μονακό που δεν φορολογούνται για το εισόδημά τους. Το Δουκάτο προσελκύει συνεχώς επιχειρηματίες, άνδρες και γυναίκες.

Σημαντική ανάπτυξη
Στο Λουξεμβούργο, τραπεζικά μερίδια και τόκοι, μερίσματα και κέρδη από κεφαλαιοποίηση που ανήκουν σε αλλοδαπούς δεν φορολογούνται ούτε από την κυβέρνηση του Λουξεμβούργου ούτε από άλλη ξένη κυβέρνηση που συνδέεται με την προέλευση του αλλοδαπού. Αυτό το καθεστώς προκάλεσε μία τεράστια ανάπτυξη στον οικονομικό τομέα που έφτασε το 28% του ΑΕΠ. Στο μικρό Δουκάτο υπάρχουν επίσημα δηλωμένες 12.000 εταιρείες μετοχών (holding) μαζί με 1.300 εταιρείες επενδύσεως διαθεσίμων από όλον τον κόσμο. Το Λουξεμβούργο αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο προορισμό στον κόσμο της βιομηχανίας διαχείρισης ομολόγων και έχει τον μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης παγκοσμίως, με καθαρά κέρδη που φτάνουν τα 1,7 τρισ. δολάρια.

Η Κύπρος εξακολουθεί να επιβάλει χαμηλούς φόρους σε εταιρείες και έχει το ατού του off shore προορισμού εντός Ε.Ε. Στη Μάλτα η επίσης χαμηλή φορολογία όλο και προσελκύει νέους επενδυτές. Οι φόροι είναι κάτω του μισού από αυτούς πολλών χωρών της Ε.Ε. Το να αγοράσει κανείς ακίνητη περιουσία εκεί φαίνεται αν μη τι άλλο λογικό. Ειδικότερα κάτοικοι της Μεγάλης Βρετανίας έλκονται κυρίως από το γενικότερο καθεστώς χαμηλής φορολογίας. Οι αγοραστές αυξήθηκαν κατά 10% από το 2006 μέχρι το 2007 και προκάλεσαν σημαντική επίδραση στις τιμές των κατοικιών. Και ενώ Ευρωπαϊκή Ένωση και ΟΟΣΑ προσπαθούν να συντονιστούν και να επιβάλλουν νέο καθεστώς στα εντός συνόρων και δικαιοδοσιών τους, χώρες όπως η ΠΓΔΜ, η Εσθονία, η Ρωσία, η Βοσνία Ερζεγοβίνη και η Βουλγαρία αποτελούν εναλλακτικούς προορισμούς απαλλαγής φόρων.

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ

Αγ. Μαρίνος
Αγ. Κιτς
Αγ. Βίνσεντ και Γρεναδίνες
Αϊλ οφ Μαν: Δεν επιβάλλει εταιρικό φόρο, φόρο από κεφαλαιοποίηση, φόρο κληρονομιάς ή φόρο (πλούτου, περιουσίας, τεκμήριο). Ο φόρος προσωπικού εισοδήματος είναι φιξ στο 18%, μέχρι ένα μάξιμουμ φορολογητέο ύψους 100.000 δολ. Το τραπεζικό εισόδημα φορολογείται με 10%.
Αμερικάνικες Παρθένες Νήσοι: Προσφέρουν 90% απαλλαγή σε εισοδήματα από τις ΗΠΑ και 100% απαλλαγή σε όλους τους άλλους φόρους και τελωνειακούς δασμούς σε συγκεκριμένους εγκεκριμένους φορολογούμενους.
Ανδόρα: Δεν επιβάλει φόρο εισοδήματος.
Ανκίλα: Βρετανική αποικία και off shore τραπεζικό κέντρο.
Αντίγκουα και Μπαρμπούντα
Αρούμπα
Βανουάτου
Βερμούδες: Δεν επιβάλλει φόρο σε ξένο εισόδημα ή κέρδη και επιτρέπει σε ξένες εταιρείες να έχουν στάτους «απαλλαγής». Δεν επιτρέπει κατοχή ακίνητης περιουσίας ή πραγματοποίηση συναλλαγών ούτε και εμπλοκή σε τομείς όπως τραπεζικός, ασφαλιστικός και χρηματιστηριακός. Δεν προσφέρει οφέλη για ιδιώτες, τουναντίον οι ξένοι φορολογούνται υψηλά με μίνιμουμ φόρο γης 15.000 δολ. τον χρόνο!
Βοσνία-Ερζεγοβίνη: Η Republika Srpska τμήμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης επιβάλλει μόνο 10% φόρο κέρδους.
Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι: Το 2000 έρευνα της KPMG έδειξε ότι οι νήσοι ήταν η έδρα του 41% των παγκόσμιων off shore εταιρειών. Θεωρείτο ο μεγαλύτερος φορολογικός παράδεισος στον κόσμο σε αριθμό εταιρειών.
Βουλγαρία: Εταιρικοί φόροι 10% από 1η Ιανουαρίου 2007, φόροι μερισμάτων 7%.
Γιβραλτάρ
Ελβετία: Φορολογικός παράδεισος για ξένους που γίνονται κάτοικοι με διαπραγμάτευση του ποσού εισοδήματός τους που θα τεθεί υπό φορολόγηση ανάλογα με το καντόνι στο οποίο θα μείνουν. Το Vaud είναι το πιο δημοφιλές καντόνι γι αυτόν τον διακανονισμό. Στο καντόνι Zug που είναι δημοφιλές στις εταιρείες έχουν την έδρα τους 6.000 εταιρείες holding
Ινδία: Με τις ευλογίες της κυβέρνησης χρησιμοποιούνται παραθυράκια στις διμερείς συμφωνίες με τον Μαυρίκιο στην προσπάθεια για να προσέλκυση ξένων επενδυτών.
Ιρλανδία: Ο εταιρικός φόρος είναι 10% ή 12%. Εισόδημα που εμβάζεται στην Ιρλανδία από Ιρλανδούς που δε διαμένουν εκεί ή στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να απαλλαχθεί από φόρο.
Καμπιόνε Ιτάλια: Ιταλικό Καντόνι στην Ελβετία.
Κύπρος: Είναι τελευταία πολύ δημοφιλής και περιμένει περισσότερη ανάπτυξη στο μέλλον. Off shore προορισμός εντός Ε.Ε.
Λιχτενστάϊν
Λουξεμβούργο
Μακάο
Μάλτα: Μέτοχοι ορισμένων εταιρειών πληρώνουν φόρους κάτω από 5%.
Μαυρίκιος: Εδρεύουν εικονικές εταιρείες-βιτρίνα ξένων επενδυτών για αποφυγή φόρου.
Μ. Βρετανία: Φορολογικός παράδεισος για ξένους ακόμη και αν διαμένουν στην Αγγλία, διότι διαχωρίζεται νομικά ο όρος κατοικία από τη διαμονή. Δεν πληρώνουν φόρο σε ξένο εισόδημα ακόμη και αν αυτό εμβάζεται στην Αγγλία.
Μονακό: Δεν επιβάλλει φόρο εισοδήματος.
Μπαχάμες: Δεν εισπράττουν φόρο προσωπικού εισοδήματος, κεφαλαίου ή κληρονομιάς.
Μπαρμπάντος: Προτιμά να αναφέρεται ως «καθεστώς χαμηλής φορολόγησης».
Μπελίζ
Ναουρού
Νέβις
Ν. Ζηλανδία: Δεν φορολογεί ξένο εισόδημα από νεοζηλανδέζικα trusts που ιδρύθηκαν από ξένους και των οποίων οι δικαιούχοι είναι επίσης ξένοι. Επιπλέον δε φορολογεί ξένο εισόδημα ή νέους κατοίκους για τέσσερα χρόνια.
Νήσοι Μάχης
Νήσοι Τσάνελ: Δεν αποδίδονται φόροι ξένου εισοδήματος προσωπικού ή εταιρικού. Οι αλλοδαποί δεν φορολογούνται για εγχώριο εισόδημα. Η τοπική φορολογία είναι φιξ στο 20% και 0% στο Σαρκ.
Νήσοι Κουκ
Νησί Νόρφολκ: Δεν επιβάλλει φόρο εισοδήματος.
Νήσοι Τουρκς και Κάικος
ΗΠΑ: Κάποιες πολιτείες -ειδικά το Ντελαγουέαρ- προσφέρουν κίνητρα σε επιχειρήσεις να κάνουν εκεί την έδρα τους. Πολλές τράπεζες και άλλες οικονομικές εταιρείες εδρεύουν στη μικρή πολιτεία.
Ντουμπάι
Παναμάς
ΠΓΔΜ: Εταιρικοί φόροι 10% από το 2008 (τώρα 12%), φόρος εισοδήματος 10% 2008 (τώρα 12%), φόρος επανεπένδυσης κερδών 0%.
Ρωσία: 11% φόρος εισοδήματος.
Σαμόα
Σεϋχέλλες
Ουρουγουάη: Δεν επιβάλλει φόρο εισοδήματος.
Χονγκ Κονγκ: Με πολύ χαμηλά επιτόκια φορολόγησης μπορεί να θεωρηθεί φορολογικός παράδεισος.

Μερικοί φορολογικοί παράδεισοι απαιτούν φόρο εισοδήματος όπως και άλλους φόρους κεφαλαίου και κληρονομιάς. Τα κριτήρια που χαρακτηρίσουν κάποιον ως φορολογούμενο ή μη περιλαμβάνουν υπηκοότητα, τόπο διαμονής και προέλευση εισοδήματος.

Από το Βατικανό ως τις τράπεζες της Ελβετίας
Η προσπάθεια φοροαπαλλαγής με διάφορες μεθόδους υφίσταται από τότε που βγήκαν οι φόροι. Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς, τα κρατίδια του Βατικανού αποτέλεσαν ένα από τους πρώτους φορολογικούς παράδεισους λίγο μετά το 756 μ.Χ.! Πολλές χώρες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια αποτέλεσε τον παλαιότερο φορολογικό παράδεισο. Τα Channel Islands διεκδικούν φορολογική ανεξαρτησία από την εποχή των Νορμανδών (1066), ενώ το Isle of Man αρχειοθετεί την οικονομική του ανεξαρτησία νωρίτερα ακόμη. Παρ όλα αυτά, η μοντέρνα αντίληψη του φορολογικού παράδεισου είναι γενικά αποδεκτό ότι ξεκίνησε κάπου μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Βερμούδες είναι πιθανότατα από τους πρώτους φορολογικούς παράδεισους με τη δημιουργία νομοθεσίας off shore εταιρειών το 1935. Το Λιχτενστάιν από την άλλη αντιπαραθέτει τη νομοθεσία των Trust το 1926 για να προσελκύσει off shore κεφάλαια. Πολλοί ειδικοί, όμως, υποστηρίζουν ότι ο πρώτος πραγματικός φορολογικός παράδεισος είναι η Ελβετία. Στις αρχές του 20ού αιώνα.

Οι ελβετικές τράπεζες αποτέλεσαν ένα καταφύγιο κεφαλαίου για ανθρώπους που ήθελαν να ξεφύγουν από την κοινωνική αναταραχή σε Ρωσία, Γερμανία, Νότιο Αμερική και αλλού. Επίσης, αποτέλεσε παράδεισο για όσους θέλησαν να αποφύγουν τους υψηλούς φόρους που επιβλήθηκαν για αναδόμηση μετά τις καταστροφές του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Στην πορεία. κρατώντας ουδετερότητα και ίδιο φορολογικό καθεστώς. συνέχισε να δέχεται μία μόνιμη εισροή κεφαλαίων αποκλειστικά και μόνο για λόγους φοροαπαλλαγής.

Η χρήση φορολογικών παραδείσων πέρασε διάφορες φάσεις. Από το 1920 ως το 1950 αναφέρονται κυρίως ως μέσα απαλλαγής από προσωπικούς φόρους. Από το 1950 και μετά ακολουθήθηκε η χρήση φορολογικών παραδείσων από εταιρείες με τη μέθοδο της διπλής φορολόγησης. Από τη δεκαετία του 70 και μετά, και ιδιαίτερα μέσα στη δεκαετία του 80, εξελίχθηκαν σε καταφύγια για εταιρείες που ήθελαν να αποφύγουν τελείως τη φορολογία, αλλά και για εισροή επενδύσεων με πλήρη μυστικότητα.
Πηγή Ημερησία

https://www.taxheaven.gr/news/2582/115-tris-dol-se-70-forologikoys-paradeisoys
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••