THMMY.gr

Μοιράστηκε κατά τη διάρκεια καταλήψεων στη Θεσσ/νικη


Η πειθαρχία, η ιεραρχία, η καθηγητική και γονική αυθεντία, τα εξεταστικά σφαγεία, τα κάγκελα (όμοια μ’ αυτά των φυλακών και των ψυχιατρείων), οι τιμωρίες, η «παπαγαλία», όλα αυτά τα σιχαμερά παράγωγα του σχολείου βαφτίζονται «μόρφωση»…
Σάπια τροφή για υπάκουα στρατιωτάκια της κοινωνικής μηχανής. Εκπαίδευση για παραιτημένους που διδάσκονται να κλείνουν τα μάτια μπροστά στο διαρκές έγκλημα της εξουσίας, της κάθε εξουσίας, μικρής ή μεγάλης, που για λίγα ή πολλά χρήματα εγκληματεί πάνω στον άνθρωπο και τη φύση.
Δεν είναι οι επιμέρους νόμοι που εγκληματούν πάνω σε μαθητές και φοιτητές. Είναι όλοι οι νόμοι, είναι το ίδιο το σύστημα διδασκαλίας ( η διδασκαλία του συστήματος). Οι καταλήψεις είναι ένα πρώτο βήμα. Ένα βήμα αυτό-οργάνωσης, όπου δε χωρούν μπάτσοι, καθηγητές, παπάδες και αυθεντίες. Οι βανδαλισμοί και οι καταστροφές σχολικών και πανεπιστημιακών κτιρίων είναι το πιο υγιές δείγμα μιας νεολαίας που ασφυκτιά σε κτήρια-φυλακές. Και στα ερείπια όλων των σχολείων και των σχολών θα γεννηθεί η μοναδική γνώση που αξίζει στα ελεύθερα πνεύματα, η χαρούμενη γνώση της αυτομόρφωσης της ατομικής και συλλογικής κατάφασης προς τη ζωή, δίχως πνευματικές και υλικές αλυσίδες και κάγκελα. Στα ερείπια των σχολείων και των σχολών θα χορέψει η ζωντανή γνώση. Στα ερείπια της κοινωνίας θα χορέψει η ζωή…
ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΙΤΗΜΑ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ! ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΤΩΝ ΜΥΑΛΩΝ. ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΤΟ ΒΡΩΜΕΡΟ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤ΄ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΜΥΑΛΑ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΕΛΙΑ!

ΤΑ ΣΤΟΥΡΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ

Ξυσε το δασκαλο για να βρεις το μπατσο... ::)

Συγγνώμη, αλλά αν αυτό είναι κείμενο για την εκπαίδευση... μάλλον κάτι δεν κατάλαβα καλά.
Απλά μας λέει να τα γαμήσουμε και να τα κάψουμε όλα και (ως εκ θαύματος) θα προκύψει η παιδεία που όλοι επιθυμούμε. Νομίζω δεν αντέχει σε παραπάνω (λογική) κριτική.

Η ζωντανή γνώση θα χορεύει πάντα. Η ζωή θα ρίχνει ζεϊμπέκικα και στις 9 το πρωί.
Γιατί είναι ανάγκη να καταστρέψεις τον πολιτισμό του άλλου; Απλά μην τον ακολουθείς. Να δούμε εκεί τη μαγκιά σου. Πάρε το χέρι της γνώσης και χόρεψε μαζί. Μέτρησε το μπόι σου στη γη και μην κρύβεσαι πίσω από την ανώνυμη βία και καταστροφή.

+1

Παίζει να είναι το πιό απολίτικo κείμενο που έχω διαβάσει τελευταία.

μΠΑΟΚ, ξέρω γω, κι εντάξει

(είναι το μόνο σχόλιο που μπορώ να κάνω)

Οι καθηγητές είναι αυτοί που μέσα σε αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να προσφέρουν γνώση στους μαθητές... οι ίδιοι πρώτοι πρώτοι θα ήθελαν να αλλάξει η δομή του σχολείου, να είναι ελεύθερο το κάθε παιδί να κάνει αυτό που του αρέσει.

Η δουλειά του μπάτσου είναι να ασκεί βία εκ μέρους του κράτους, η εξουσία είναι η ουσία της δουλειάς του. Ο καθηγητής δεν είναι ίδια περίπτωση. Αν και αναγνωρίζω ότι υπάρχει και μια τέτοια πλευρά στη δουλειά του καθηγητή (είναι και λίγο "μπάτσος") λόγω συστήματος, το κύριο έργο του είναι να μεταδώσει γνώση. Σκεφτείτε τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια, όπου τα παιδιά πάνε εθελοντικά.

ανέκαθεν δήλωνα απολίτικος . Πόσο μάλιστα όταν πολιτικοποιημένος σημαίνει να είσαι αριστερούλης ή το πολύ  κοινωνιστής αναρχικός.

την τελική νίκη βέβαια θα την πάρουν αυτοί που θα διαδώσουν την αναρχία και θα σπείρουν το χάος , χωρίς όμως να το φέρουν μέσα τους.

Tο πανεπιστήμιο δεν είναι ταξικός μας σύντροφος, με τους «προοδευτικούς» καθηγητές του και τους «φιλάνθρωπους» προέδρους του. Είναι και θα είναι ακόμα ένας ιδεολογικός μηχανισμός αναπαραγωγής της εξουσιαστικής κοινωνίας, διαχωρισμένο εργαλείο της και εργαλείο διαχωρισμού της (βλέπε και Κ.Μαρξ: «ο εργάτης παράγεται από την αστική κοινωνία όπως κάθε άλλο προϊόν που χρειάζεται»). Το αν κάποιοι σύντροφοι είναι /είμαστε φοιτητές δεν αναιρεί τίποτα, όπως και το ότι πολλοί εργάζονται /εργαζόμαστε δεν κάνει την επαίσχυντη μισθωτή σκλαβιά «προλεταριακό παράδεισο». Κινούμενοι στο εχθρικό πεδίο αυτής της βιτρίνας του κυρίαρχου πολιτισμού, και μάλιστα σε μια κατάληψη , οι αναρχικοί δεν οφείλουν κανένα σεβασμό, το ίδιο όσον αφορά το πεδίο όπου διαδηλώνουν, συγκρούονται, εξεγείρονται(κάθε βιτρίνα τείνει τελικά να γίνει λαμπόγυαλο).Κατά συνέπεια δεν έχουμε να θρηνήσουμε καμμιά ζημιά της (κρατικής) πανεπιστημιακής περιουσίας.

Και για να επανέλθουμε στο χαρακτηρισμό "απολίτικος" :

Η προσπάθεια πλαισίωσης της οποιασδήποτε επαναστατικής κατά τον οποιονδήποτε δράσης μέσα σε ένα "ανατρεπτικό" ρεύμα που καθορίζεται με βάση την εκάστοτε κοινωνική αποδοχή με αφήνει παντελώς αδιάφορο. Pandora, δεν ξέρω πόσο είσαι , πάντως ο Τκάτσεφ θα είχε μία ακόμη πιο επαναστατική απάντηση να σου δώσει.


Ο καθηγητής δυστυχώς είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος του παλιού κόσμου. Ο πιο απάνθρωπος θεσμός πάνω στον οποίο βασίζεται και η διατήρηση του υπάρχοντος , παλιού κόσμου και συνεπώς της ίδια της κοινωνίας έχει ως ανθρώπινα στηρίγματα του τους καθηγητές. Γι αυτό τον λόγο, αν θέλουν να απελευθερώσουν τους μαθητές από τα δεσμά της οποιασδήποτε εξουσιαστικής - υπαρκτής κοινωνίας οφείλουν να απαρνηθούν πρώτα απ' όλα τον κοινωνικό τους ρόλο.

(http://2.bp.blogspot.com/_cVuARofLwh0/SP2kC4OfZGI/AAAAAAAAAGk/RswtPgeD8KQ/s320/DSCN7612.JPG)

(http://1.bp.blogspot.com/_cVuARofLwh0/SP2kDQ7wPQI/AAAAAAAAAGs/0Nac197qiLs/s320/DSCN7611.JPG)

Βασικά, xalastras, αντιφάσκεις. Δηλώνεις απολίτικος ενώ ταυτόχρονα διατυπώνεις "πρέπει" για το σύνολο και τη λειτουργία της κοινωνίας.
Καμιά αμφιβολία γιατί ευνοείς τη μη σταθερότητα του συστήματος αναφέροντας την καταστροφή...

Kybe me kalypses

Σας κομματιάζουν το μυαλό αυτές οι γενικές συνελεύσεις και σκέφτεστε τόσο συνδικαλιστικά . Πέραν τούτου , σταματήστε να διαχωρίζετε την θεωρία από τη δράση και τη δράση από τη θεωρία.

Ε, ναι, κομματιάζουμε το μυαλό για να φτάσουμε στην ολοκλήρωση, κατά ρήμαν. Και κατόπιν στη θέωση κατά κονφούκιο.

...για αυτό τρεχει ο Σύριζα να συμμαζεψει τα ασυμμάζευτα!!

τον πήρε χαμπαρι ο κόσμος τι μαλακίες υποστηρίζει (αυτό που είπε και η Αλέκα "τους χαιδέυει τα αυτία", συμβαίνει όταν δεν πέρνεις ξεκάθαρη θέση καταδικης απο τα μπάχαλα!!).
Να, αυτά και αυτά θεωρει "κίνημα" και λεέι οτι αυτά είναι χαρακτηριστικά "εξέγερσης".  Ολα εξέγερση είναι για τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα!!

...και οι βλακείες αυτου του είδους, "κάψτε τους δασκάλους", είναι κίνημα για αυτούς τους κυρίους!

Αφού βρε censored [χαρακτηρισμός],

και το 90% του λαού να κατέβει στο δρόμο,

αν δε πάει μαζί με το ΠΑΜΕ,

εσύ θα λες ότι είναι αντιλαϊκό προβοκατόρικο αυθόρμητο και ανώριμο κάτι (αλλά όχι κίνημα).

censored [χαιρετισμός με κεφαλαία]

Υ.Γ.: Το περνάω το φίλτρο?

Κάτσε ρε xalastras, δηλαδή το σχολείο και το Πανεπιστήμιο δεν παράγουν έργο; Η γνώση δεν είναι κοινωνικό αγαθό;

Αν καταστρέψεις τα μέσα παραγωγής τι θα πετύχεις; Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούνται στα πλαίσια ενός καταπιεστικού συστήματος δε συνεπάγεται ότι να απορρίψουμε κάθε πτυχή τους. Πχ για την καταπίεση των εργατών σε ένα εργοστάσιο δε φταίνε τα μηχανήματα... ούτε θα κερδίσουν κάτι οι εργάτες αν τα κάψουν.

στις μονόδρομες σχέσεις που κυριαρχούν σε μια εκπαιδευτική διαδικασία,
καθώς αυτές ορίζονται σαφέστατα όταν αντιπαραθέσει κάποιος τις έννοιες "εκπαιδευτής-εκπαιδευόμενος"
υπάρχουν 2 συμπεριφορές που οι παρορμήσεις ενός ανθρώπου δύσκολα θα παρακάμψουν

από την πλευρά του εκπαιδευτή, ο γνωστικά εξουσιαστικός του ρόλος
πιθανότατα θα τον οδηγήσει σε πολλές αυθαιρεσίες,
συνυπολογίζοντας και την σύνηθη πλήρη υπακοή από τον εκπαιδευόμενο,
θα πράξει το μέγα λογικό άλμα,
να προβάλει την διαφαινόμενη ανωτερότητα στο συγκεκριμένο πεδίο,
σε πολλά άλλα πεδία,
που πιάνουν όλο το φάσμα της ζωής

από την πλευρά του εκπαιδευόμενου, ο γνωστικά εξουσιαζόμενος του ρόλος
πιθανότατα θα τον οδηγήσει σε πολλές παραχωρήσεις,
συνυπολογίζοντας και την σύνηθη αιθαιρεσία από τον εκπαιδευτή,
θα πράξει το μέγα λογικό σφάλμα,
ότι αυτή η μονόδρομη σχέση, με τους όρους που και τα 2 συμβαλλόμενα μέλη έχουν ορίσει,
μπορεί να να μεταβληθεί σε συμμετοχική,
και ότι αυτό θα το πετύχει,
δείχνοντας ευγένεια, υπακοή,
μη συναισθανόμενος ότι αυτά, και με την παραπάνω ανάλυση

μας οδηγούν σε φαύλο κύκλο,
όπου το σύνολο των συμβαλλόμενων μελών αδυνατεί να σπάσει

και έτσι μορφώνονται και παρατηρούνται συχνότατα τα 2 πρότυπα,
που πολλοί που βρίσκονται σε άρνηση θα επιχειρήσουν να καταρρίψουν,
αυτό του καθηγητή-γνώστη-της-ζωής-και-καλύτερου-από-τον-μαθητή
και αυτό του μαθητή-ανίδεου-που-κρέμεται-από-τα-πολύ-μεγάλα-φρύδια-της-σοφίας-του-καθηγητή


η ενσυναίσθηση όλων των παραπάνω συμπεριφορών, και ψυχολογικών παρορμήσεων που οδηγούν σε αυτές,
και η συχνότητα παρατήρησης τους,
μας οδηγούν στο να ασκούμε κριτική και στις 2 (καθώς η μια τρέφει και γιγαντώνει την άλλη)
πολλές φορές βίαια, ενοχλητικά,
καθώς πολλοί κοιμούνται τον λύθαργο της μεταδοτικότητας,
χάφτες που περιμένουν το θείο σπέρμα να τους γονιμοποιήσει,

αυτοί που εμπίπτουν στο άλλο πρότυπο συμπεριφοράς,
αναμένεται να εμφανιστούν σύντομα,
και να μας "σπείρουν"
για να δρέψουν τους καρπούς τους αργότερα
ήδη πρέπει να έχετε αρχήσει να καταλαβαίνετε πως επικοινωνούν τα δοχεία


τώρα ο καθένας που έχει γράψει ή σκοπεύει να γράψει κάτι,
ας δει σε ποιό πρότυπο συμπεριφοράς εμπίπτει,
και ας κάνει μια ενδοσκόπηση, να δει τι πραγματικά τον οδηγεί
στο να γράψει αυτά που γράφει



υγ, λίγο ειρωνικό το γεγονός ότι τη στιγμή που γράφονται τα παραπάνω
οργανώνεται "παρά"-μάθημα στην σχολή που, θα ήθελε, να αφορά τα παραπάνω,

πείτε με δύσπιστο, αλλά όσο κάποιος αρνείται να δει θεσμικά τον ρόλο του,
τα συνήθως θολά για τον ίδιο ψυχολογικά κίνητρα πίσω από τις πράξεις του,
και πως το σύστημα τον εκπαιδεύει να εκπαιδεύει το σύστημα,
το κάλεσμα των εκπαιδευτών, και η μάζωξη των εκπαιδευμόνεων
φαντάζομαι θα αποτελέσει μια πολύ πετυχημένη in vivo αναπαράσταση των παραπάνω

πείτε με ρεμάλι, γιατί (μέχρι) τα μεσημέρια (συνηθίζω να) κοιμάμαι,
και δεν θα είχα την νοητική διαύγεια να παρευρεθώ,
για να αποτελέσω και εγώ φυσικά κομμάτι του ενός προτύπου,
άλλωστε η συναίσθηση ενός προβλήματος δεν σημαίνει και την αντιμετώπιση του
και μερικοί αφήνονται
να κολυμπούν στον βούρκο της συσσώρευσης αυτών
και να νομίζουν ότι αυτό είναι καλύτερο, από το να το αγνοούν παντελώς

κάθε συμβολή θεμιτή

Συγγνώμη ρε φίλε, δεν ξέρω πόση ώρα σου πήρε να συντάξεις το κείμενο, αλλά αν ξεπεράσει κανείς τις όμορφες φρασούλες και περάσει στο δια ταύτα, δε λες και τίποτα. Σαν δοκίμιο του Παπανούτσου για τους καθηγητές του '60 μοιάζει. Αλήθεια πιστεύεις πως τα όσα γράφεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότατα;


Από την εμπειρία μου κανένας καθηγητής, τόσο στη δευτεροβάθμια όσο και στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν είχε τέτοιες αξιώσεις.. Να θεωρεί τον εαυτό του, λόγω της κατάρτισής του σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, παντογνώστη και υπερέχοντα των μαθητών του (αν είχες στο μυαλό σου τον κ.Μάργαρη, πάω πάσο :D). Οι καθηγητές εργάζονται όπως οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, κατά συνείδηση. Δυστυχώς οι περισσότεροι θέλουν απλά να τελειώσουν την δουλειά τους, όσο πιο γρήγορα μπορούν και να γυρίσουν σπίτι τους. Σιγά να μην έχουν κάνα κάψιμο να το παίζουν μεσσίες.
Όσο για τη "συνήθη πλήρη υπακοή του εκπαιδευόμενου", νομίζω ότι ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Ρώτα τι γίνεται και σε κανένα Λύκειο, μέχρι και μπαρμπούτι την ώρα του μαθήματος παίζουν. Εδώ εγώ που ήμουν απουσιολόγος, πήρα αποβολή γιατί έβρισα καθηγητή (τα χρειαζόταν ο κώλος του), για ποια υπακοή και θαυμασμό μιλάμε;;


Επιμένω τα δύο (!) πρότυπά σου αναφέρονται στη δεκαετία του '60. Στο ένα ο καθηγητής αναγνωρίζεται ως αυθεντία, γνώστης της ζωής και κατά συνέπεια καλύτερος του μαθητή και στο άλλο, ο μαθητής πεπεισμένος για τις εγγενείς αδυναμίες που συνεπάγεται το νεαρό της ηλικίας του ειδωλοποιεί τον καθηγητή. Ποια είναι η διαφορά επί της ουσίας; Απλά στην δεύτερη περίπτωση ο ίδιος ο μαθητής φτάνει στο συμπέρασμα ότι ο καθηγητή είναι καλύτερός του, ενώ στην πρώτη πρόκειται για μια αντίληψη που χαίρει ευρείας κοινωνικής αποδοχής και έμμεσα επηρεάζει τον μαθητή.
Σήμερα τα πρότυπα που ισχύουν (κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, γιατί στην τριτοβάθμια απλά μας έχουν χεσμένους):
καθηγητής-ηλίθιος-καλός άνθρωπος-τον αφήνει ο μαθητής ήσυχο
καθηγητής-ηλίθιος-ερειστικός-ενίοτε χρειάζεται να επέμβει η πυροσβεστική
καθηγητής-φιλότιμος, πρόθυμος, μεταδοτικός-στοιχειώδης σεβασμός από πλευράς μαθητών-γίνεται μάθημα

κάθε συμβολή θεμιτή

Εξαρτάται από το σχολικό περιβάλλον, Sand... στα σχολεία που πήγαινα εγώ ήταν όπως τα περιγράφει ο Ex_Mechanus.

Και γενικά στο σχολείο η "αυθαιρεσία" αυτή είναι ο κανόνας. Από πού κι ως πού ο δάσκαλος ή ο καθηγητής δικαιούται να επιβάλλει στους μαθητές την "αρμόζουσα" συμπεριφορά (εκτός από τις περιπτώσεις που παρεμποδίζουν το μάθημα); Από πού κι ως πού δικαιούται να εξαναγκάζει τους μαθητές να συμμετέχουν στο μάθημα (παρακολουθώντας ή "λέγοντας το μάθημα" ή απαντώντας σε ερωτήσεις) αν δε θέλουν; Από πού κι ως πού δικαιούται να τους κάνει ηθικολογικά κηρύγματα; Επίσης, το απουσιολόγιο χρησιμοποιείται ως μηχανισμός καταπίεσης και όχι βοήθειας των μαθητών - κανονικά θα έπρεπε να διασφαλίζεται η παροχή μόρφωσης σε όποιον θέλει με όποιον τρόπο θέλει. Και παρεμπιπτόντως, η ευθύνη του μηχανισμού αυτού φορτώνεται σε ένα μαθητή που δεν ξέρει τι να τον κάνει...

Αντε τωρα με τους κωλοκαθηγητες του λυκειου

Εμενα με ειχαν στο ματι,ασε που εχασα και μορια επειδη με εβαλαν χαμηλους βαυμους στα εξαμηνα.Δε ειχα απουσιες να διαβασω στο τελος.Μη μιλησω και για το απολυτηριο που με χαντακωσαν και για τα τηλεφωνηματα στο σπιτι που ανησυχουσαν τους γονεις μου.

Ε λοιπον σκατα (και στα δικα τους) μουτρα. 

αυτό που προσπάθησα να κάνω, αλλά προφανώς δεν πέτυχε και πολύ
δεν ήταν να αναπαραστήσω πιστά την πραγματικότητα

πολλοί ξεφεύγουν από αυτά τα πρότυπα και δεν το θεωρώ της στιγμής να γίνει μια συζήτηση
πάνω στο ποιοί/που/πως/πότε το καταφέρνουν
ακόμα και αν δεν το παραδέχεσαι, πέρνωντας παράδειγμα από τις δικές σου εμπειρίες
μιλάω για συχνά παρατηρούμενα φαινόμενα
των οποίων την γένεση και αναπαραγωγή προσπάθησα να αναλύσω παραπάνω

και σε ποιά βάση κάποιος πρέπει να αντιτίθεται όπου τα παρατηρεί
και δίκαιος ο αγώνας του να τα ξεσκεπάσει
ότι τελικά η "αναίδια" μας δεν είναι τέτοια
αλλά αμετροεπής η "ευγένεια" σας

μην μου απαντήσεις σε αυτά, δεν λέω τίποτα παραπέρα
ξαναδιάβασε το άλλο

αυτο προερχεται απο εδω:
http://www.geocities.com/anarcores/nadir.html
και ,νομιζω, εχει πραγματα να μας πει.

Οτι έχει έχει... αν δν αντιμετωπιζόταν το συγκεκριμένο στέκι όπως αντιμετωπίζεται πολιτικά από τους περισσότερους εδώ.

Αν συνειδητοποιούσαμε τελικά ότι ο αναρχικός δεν οφείλει να σέβεται τίποτα γιατί μ' αυτό τον τρόπο στρέφεται ενάντια σε κάτι πραγματικά ουσιώδες , όπως η ίδια η φύση του ανθρώπου. Γι' αυτό και ως αναρχικός κάποιος θα όφειλε να είναι πρώτα απ' όλα αντικοινωνιστής. Γι' αυτό και ως αναρχικός κάποιος θα όφειλε να έχει ως πρόταγμά του την ολοκληρωτική καταστροφή. Είναι πιο εύκολο άλλωστε μία κατάσταση να την επεξεργαστείς από το μηδέν αντί να αντιστρέψεις το οποιοδήποτε κλίμα. 

Ο μόνος λόγος για τον οποίο ο αναρχικός επαναστάτης , ίσως, πρέπει να στραφεί προς ένα ορισμένο πλήθος ατόμων είναι μόνο και μόνο το γεγονός ότι για πρακτικά θέματα έχει ανάγκη συνεργασίας. Μακάρι να ήταν ικανοί οι πάντες να  καταστρέψουν τα δημιουργήματά τους.

Και επειδή δεν είμαι σε θέση αυτή τη στιγμή να γράψω περισσότερα. Παραθέτω ένα κείμενο που θα δημοσιευτεί στο δεύτερο τεύχος του Xai Lov Giou Magazine (Social Desperation Team ... http://apognosi.blogspot.com )

---

Ο ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΣ ΩΣ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ

Δεν είναι λίγες οι φορές που , στα φθηνά καφενεία – ελεύθερους κοινωνικούς χώρους των διαφόρων στεκιών και καταλήψεων, παρατηρείται έξαρση των αλτρουιστικών ενστίκτων των σπουδαίων ατόμων του αναρχικού χώρου.

Οι νεομυστικιστικές ασκητικές-«ανθρωπιστικές» φρασεολογίες δίνουν και παίρνουν και εξαπολύονται δρυμήτατα «κατηγορώ» απέναντι σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για το ιδιαίτερο συμφέρον του.

Η επανάσταση όμως, αλλά και οποιαδήποτε εξεγερτική δράση είναι πρόβλημα μαθηματικής φύσεως που πρέπει να αναχθεί στην μονάδα.

Το ιδιαίτερο συμφέρον του είναι αυτό που θα οπλίσει τον οποιονδήποτε επαναστάτη (είτε υλικά είτε πνευματικά). Ο αναρχικός επαναστάτης πρέπει να βλέπει το άτομο ως αρχή και τέλος του ευθύγραμμου τμήματος του κοινωνικού συνόλου* .

Το κοινό συμφέρον , λοιπόν , ξεκινά από το ατομικό συμφέρον και όλες οι ενέργειες του αναρχικού επαναστάτη είναι αποτελέσματα του αγιάτρευτου εγωιστικού του συναισθήματος.

Η μόνη κατηγορία που ευσταθεί για τον εγωισμό είναι το γεγονός ότι είναι ολέθριος για το υπάρχον. Το ότι δεν αφιερωνόμαστε στην ευτυχία των άλλων , αλλά στη δικιά μας μέσω του να δείχνουμε στους άλλους τα δεινά τους και τους τρόπους απελευθέρωσής τους από αυτά στρέφεται ενάντια σε οποιοδήποτε «αλλοτρίωμα» (κοινωνικότητα, ηθική, ανθρώπινες δραστηριότητες)

Ο ατομικισμός του επαναστάτη διαφαίνεται και στους τρόπους με τους οποίους –εγωιστικά- διαμορφώνει τους τρόπους δράσης του.

Πάραυτα , ο επαναστατικός ατομικισμός δεν πρέπει να συγχέεται με τον αλλοτριωμένο ατομικισμό (του μικροαστικού φιλανθρωπισμού) . Είναι ανάγκη να κυρηχθεί πόλεμος ενάντια στην υπάρχουσα μορφή αλλοτριωμένου ατομικισμού, η οποία είναι κάτι παραπάνω από ελλιπής (φιλοτομαρισμός και θρησκεία της συσσώρευσης) .

Όπως ακριβώς το κοινό συμφέρον περνάει μέσα από το ατομικό, έτσι και η άρνηση του υπάρχοντος κόσμου περνάει μέσα από την άρνηση του υπάρχοντος ατομικισμού-φιλοτομαρισμού.

Αυτό που τείνουμε να μη συνειδητοποιούμε αμέσως είναι πως η επικρατούσα,στενή και πτωχαίνουσα μορφή του εγωισμού, της αυτοϊκανοποίησης, είναι βαθιά αναμεμειγμένη με το αντίθετο της, με την απάρνηση της αυτοϊκανοποίησης. Επίσης, πως η «απληστία» που κανονικά δοκιμάζουμε και νιώθουμε είναι μια απληστία ριζικά προσμεμειγμένη με την ίδια της την άρνηση, με την πικραμένη αποποίηση' με την απάρνηση της απληστίας που θεμελιώνεται αναγκαστικά στις στενές, περιορισμένες συνθήκες της αυτο-απόλαυσης, που επί του παρόντος είναι διαθέσιμη και, ιδιαίτερα, ήταν στο παρελθόν διαθέσιμη, στις παρελθούσες συνθήκες ακραίας σπάνης, απώλειας και μόχθου. Πιο ειδικά, η μορφή αυτο-απόλαυσης που είναι αποκλεισμένη, η μυστική αυτο-άρνηση που κρύβεται στην καρδιά τουιδιωτικοποιημένου εγωισμού, είναι η απάρνηση όλων των κοινωνικών απολαύσεων, όλων των κοινωνικών ηδονών, των ηδονών της κοινότητας, των από κοινού ηδονών της αυθόρμητης συναναστροφής και εξωστρέφειας, της ζεστασιάς της ανθρώπινης αλληλεγγύης του πλούτου της αυθεντικής γιορταστικότητας, των οργίων των αυθεντικών γιορτών - των ηδονών της συνεύρεσης και της κοινωνικής ικανοποίησης εν γένει. Τα χνάρια όλων αυτών είναι εγκλωβισμένα στα όρια του ολοένα σμικρυνόμενου κύκλου της ιδιωτικής οικο­γένειας, που η ίδια δεν είναι παρά το πυρηνικό απομεινάρι, το υιοθετημένο από το κεφάλαιο, των παρελθουσών πρωτόγονων κομμουνιστικών κοινωνιών συγγένειας και των «διευρυμένων οικογενειών» - απομεινάρι που δημοσιοποιεί την ύστατη αυτοκριτική του με τα αυξανόμενα ποσοστά διαζυγίων, καθώς μάλιστα το διαζύγιο αναγνωρίζεται και επισήμους χαρακτηρίζεται ως «αποξένωση», ως «απομάκρυνση». Και τούτο ιδιαιτέρως στις «προηγμένες» καπιταλιστικές χώρες, δηλαδή, στις χώρες που έχουν φτάσει στα προχωρημένα στάδια κοινωνικής αποξένωσης.

Η υστέρηση στην οικειοποίηση των νεότερων συνθηκών της «μη σπάνης», της δυνητικής και (ήδη σε κάποιο βαθμό) πραγματικής αφθονίας, είναι το γενικό πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να κατανοηθεί το παρόν ιστορικό στάδιο της «διαλεκτικής του εγωισμού». Η θετική στιγμή του αρχικού «hip» κινήματος (της οποίας οι μετέπειτα «επαγγελματίες χίπις» δεν είναι με καμία έννοια κληρονόμοι) - η όλη λιβιδική ανάδυση που άρχισε στη δεκαετία του εξήντα για να υποχωρήσει αρκετά με την ύφεση που ακολούθησε -είναι κατανοητή εν μέρει ως ξεκίνημα της οικειοποίησης εκείνων των νέων συνθηκών.

«Η απληστία, στην πλήρη της έννοια, είναι η μοναδική δυνατή βάση της κομμουνιστικής κοινωνίας. Οι παρούσες μορφές απληστίας διαλύονται, εντέλει, διότι αποδεικνύονται ελλιπώς άπληστες.

Η ουσία του κομμουνισμού είναι ο εγωισμός, η ουσία του εγωισμού είναι ο κομμουνισμός.»

For Ourselves

Η αντιστροφή της προοπτικής που επιχειρούμε στον εγωισμό, η μεταστροφή μας (detournement) της απληστίας και το σκανδαλώδες αποτέλεσμα, η σκανδαλώδης επενέργεια που έχει και που σκοπεύουμε να έχει, στην επικρατούσα συνείδηση, δεν είναι απλώς ένα τυπικό τέχνασμα, δεν είναι ένα αυθαίρετο λεκτικό παιγνίδι. Οι λέξεις, εξαιτίας ακριβώς των νοημάτων τους, είναι ένα αληθινό μέρος της ιστορίας, της «ιστορικής ύλης» και της ιστορικής διαδικασίας. Το να τις εγκαταλείψεις στους σφετεριστές τους, να επινοήσεις καινούριες λέξεις ή να χρησιμοποιήσεις άλλες λέξεις εξαιτίας της δυσκολίας να ανακτήσεις τις αληθινές, ιστορικές λέξεις, σημαίνει να εγκαταλείπεις το πεδίο στον εχθρό. Είναι μία θεωρητική παραχώρηση, που δεν μπορούμε να ανεχθούμε. Το να κάνουμε μια τέτοια παραχώρηση θα σήμαινε μόνο το να συμβάλουμε στη σύγχυση, σε μία σύγχυση που, εν μέρει, σχηματίζει τη βάση της κατεστημένης τάξης. Η εκ μέρους μας αντιστροφή της προοπτικής, αντιθέτως, προχωρεί στη διαύγαση των ίδιων των όρων της σύγχυσης. Είναι ήδη μια επαναστατική πράξη στο επίπεδο των υποκειμενικών συνθηκών της επανάστασης: η αντεστραμμένη προοπτική - η ανατραπείσα προοπτική - είναι η προοπτική της ίδιας της επανάστασης. Η ιδεολογία είναι ο υπέρτατος απατεώνας. Η αξία χρήσης της ιδεολογίας είναι [σαν] ένα εργαλείο εκμετάλλευσης - ο ιδεολόγος χρησιμοποιεί την ιδεολογία για να σε εξαπατήσει, έτσι ώστε να του επιτρέψεις να θέσει τον εγωισμό του πάνω από τον δικό σου εν ονόματι του αλτρουισμού, της ηθικής και του «γενικού συμφέροντος». Η επανάκτηση εκ μέρους μας της θετικής σημασίας μιας λέξης όπως η «απληστία» ή ο «εγωισμός» - που έχει κεντρικά, παγκόσμια και αμοιβαία συμφωνηθεί να είναι υποτιμητική, μειωτική, από τις δύο ακραίες αναπαραστάσεις του σύγχρονου καπιταλισμού (από την ιδεολογία του ιδιωτικού καπιταλισμού και από την ιδεολογία του κρατικού καπιταλισμού, που πασχίζουν να εγκλείσουν την ολότητα της πιθανής εναντίον τους αντίθεσης μέσα στον κόσμο τον περιορισμένο εντός της δικής τους ψευδο-αντιπαλότητας, της δικής τους ψευδο-αντίθεσης) μια τέτοια ανάκτηση, λοιπόν, είναι πράξη επαναστατική, διότι εντοπίζει ακριβώς το σημείο της ουσιώδους ενότητας αυτών των ιδεολογιών, το ακριβές σημείο εκκίνησης ενός αληθινά επαναστατικού κινήματος, το οποίο ξεσπώντας εκεί, ταυτόχρονα, πανομοιότυπα και μοναδικά έρχεται σε ρήξη και με τις δύο αυτές ιδεολογίες. Όχι λιγότερο επαναστατική είναι και η εκ μέρους μας απαλλοτρίωση (και χρήση) μιας λέξης όπως ο «κομμουνισμός», διότι πρόκειται για μια «απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών». Ο «Ελεύθερος Κόσμος» δεν είναι ελεύθερος, και ο «Κομμουνιστικός Κόσμος» δεν είναι κομμουνιστικός.

«Πρωτ' απ' όλα πρέπει να αποφύγουμε να καθορίσουμε πάλι την "κοινωνία" σαν μια αφαίρεση απέναντι στο άτομο. Το άτομο είναι το κοινωνικό ον. Η ζωή του, ακόμα κι αν δεν εμφανίζεται με την άμεση μορφή κοινοτικές ζωής σε κοινωνία με άλλους, είναι λοιπόν έκφραση και επιβεβαίωση της κοινωνικής ζωής. Η ατομική και η ειδοποιός ζωή του ανθρώπου δεν διαφέρουν, όσο κι αν - πράγμα αναπόφευκτο - ο τρόπος ύπαρξης του ατόμου είναι ένας πιο ιδιαίτερος ή πιο γενικός τρόπος της ζωής του είδους ή η ζωή του είδους είναι μια πιο ιδιαίτερή πιο γενική ατομική ζωή [...] Ο άνθρωπος, στο βαθμό που μπορεί να είναι ιδιαίτερο άτομο - και ακριβώς αυτή του η ιδιαιτερότητα τον κάνει άτομο και πραγματικό ατομικό κοινωνικό ον - είναι και ολότητα, η ιδανική ολότητα, η υποκειμενική ύπαρξη της θεωρημένης και βιωμένης κοινωνίας για τον εαυτό της».

(ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ)

*Η επανάσταση ξεκινάει από εμάς και καταλήγει πάλι σε εμάς. Εμείς είμαστε η αφετηρία της επανάστασης, εμείς είμαστε η ίδια η επανάσταση ( παρ’ όλα αυτά, δεν είμαστε και λήξη της επανάστασης, καθώς η επανάσταση δεν έχει λήξη…) Μοναδικό επαναστατικό υποκείμενο είναι ο εαυτός μας. Επαναστατούμε, όχι αποδεχόμενοι μια επιβαλλόμενη –από τα πάνω- συλλογική ταυτότητα (προλετάριος, μετανάστης κλπ), αλλά αρνούμενοι τους επιβαλλόμενους ρόλους. Επαναστατούμε ως συλλογικότητα ατομικιστών.

Ασύμμετρη Απειλή

Ο ατομικισμός είναι η μόνη ορθή επαναστατική βάση. Μέσω του ατομικισμού θα επιτευχθεί η αναρχική κοινωνία.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ Π. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ , Β. κ N. ΠΑΛΑΙΩΚΟΣΤΑ , Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ , Γ. ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ

---

Τελικά απολίτικος είναι αυτός που φέρεται παντελώς καταστροφικά και δρα ατομικιστικά ή μήπως οι αλτρουιστές ρεφορμιστές που σώζουν την ανθρωπότητα , μάχονται στο πλάι της και επικοινωνιακά κερδίζουν την όποια εμπιστοσύνη της (Περιφρούρηση της πανεπιστημιακής περιουσίας, βολτίτσες με τον Μάνθο κ. α. όμορφα)

"Ο αναρχικος τραπεζιτης" του Πεσσοα, εξαιρετικα αφιερωμενο.

Η μαλακια εχει ορια. Η αλαζονια οχι.

+oo

ψηλοπαπαρια. ενταξει
ειναι ωραιο αστειο. αλλα
απο πολιτικη νομιζω
χανει. αλλες προτασεις?

Δεν ειναι "αστειο", ειρωνια ειναι και μαλιστα καλη. Θελει βεβαια και λιγο ανοιχτο μυαλο για να κανεις τους παραλληλισμους.

Αν δεν σου αρεσει, παμε σε πιο αμεσα πραματα: http://video.google.com/videoplay?docid=7807382387321137016

Στον Αναρχικό τραπεζίτη ο Πέσοα παίρνει σαν βάση μια αντίληψη ότι  το φυσικό(αυτό δλδ που είναι πιο κοντά στην "μητέρα φύση") είναι καλύτερο από το οτιδήποτε θα φτιάξει ποτέ ο άνθρωπος,και άρα είναι προτιμότερο.Έτσι καταντάει να βγάλει τρομακτικά άκυρα συμπεράσματα(ότι δλδ ένας τραπεζίτης μπορεί να είναι και αναρχικός,καθώς και πολλά τέτοια).

Σε μια τέτοια βάση το βιβλίο(εκτός από την "διδακτική" του σημασία,η οποία διαφέρει από άτομο σε άτομο) δεν έχει πρακτικές απολήξεις για την πολιτική.....

Εγώ προσωπικά(αλλά και οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύω) δεν πιστεύουν σε μια μονοδιάστατη αντίληψη καλού-κακού,και άρα ο "αναρχικός τραπεζίτης" λίγα έχει να προσφέρει στην κουβέντα.

This is getting interesting...

χοιρε.
προφανως ειναι ειρωνια,
προφανως ειναι καλη,
αλλα νομιζω οτι αραια και που
κανει λογικα αλματα. και γενικα
δεν με καλυπτει γυρω απο τον
ατομικισμο(σαν ρευμα αναρχιας).

την ταινια θα τη δω αργοτερα και
θα σου πω.

"Η τεχνη δεν πρεπει σαν καθρεφτης ν' αντιγραφει, μα σαν φακος να μεγεθυνει", κατα τον Μαγιακοφσκυ.
Ελπιζω να μη μου βγαλετε και τον Πεσσοα... σταλινικο ;D

Η συμπλευση αναρχιας και νεοφιλελευθερισμου δεν ειναι συμπτωματικη, οφειλεται σε κοινες φιλοσοφικες βασεις. Και για τα δυο κινηματα (αν μπορεις να ονομασεις κινημα το νεοφιλελευθερισμο - γιατι οχι?) κοινη φιλοσοφικη βαση ειναι η βουλησιαρχια, η τοποθετηση της συνειδησης πιο ψηλα απο τις νομοτελειες της ιστοριας. Το οτι η αναρχια δανειζεται μαρξιστικη ή μαρξιζουσα φρασεολογια δεν μου λεει κατι, αφου χανει την ουσια του μαρξισμου.

Για να γινω και λιγο προμηθεας: Γι' αυτο θα δεις οτι και οι δυο αντιληψεις χτυπανε μετα μανιας τον κομμουνισμο, στη μαρξιστικη-λενινιστικη του εκδοχη, δηλαδη τα ΚΚ, και συγκεκριμενα σε μας το ΚΚΕ. "Και τους χαϊδευει τ' αφτια ο ΣΥΡΙΖΑ" ;D

Βεβαια, η αναρχια ειναι χειροτερη ως ρευμα κι απο τον τροτσκισμο. Μαλιστα παει ενα βημα πιο περα: Οι τροτσκιστες μπορει να σφαζονται μεταξυ τους και να διασπωνται διαρκως, αλλα τουλαχιστον διατηρουν μια κοινη αναφορα στον Τροτσκυ ή σε ενα μερος του τελοσπαντων. Οι αναρχικοι δεν εχουν ουτε καν την κοινη αναφορα, μοναδικο τους κοινο στοιχειο ειναι μια αναφορα σε μια ελευθερια που δεν οριζεται, σε μια (αντι)εξουσια που δεν προσδιοριζεται. Ετσι βλεπεις κατι ευτραπελα τυπου gillan, να υπερασπιζεται την ελευθερια, και οταν τον ρωτας τι ειναι ελευθερια να σου λεει "η ελευθερια δεν οριζεται"  :o  Ναι, ειναι σαν την Ουσια του Κυριου Ημων ενα πραμα, δεν οριζεται, δεν προσεγγιζεται με τη λογικη, ειναι "υπερλογη", δε χωραει σε λεκτικα καλουπια.

αυτο που λες ισχυει για καποια ρευματα αναρχιας και οχι για καποια αλλα.
προφανως καποιοι αναρχικοι ειναι ιδεαλιστες. αλλα αυτο δεν ειναι αναγκαιο
στοιχειο της αναρχιας. ουσιαστικα για να εχει νοημα ο ορισμος σου θα πρεπει πρωτα
να πουμε τι ακριβως ειναι η αναρχια. πραγμα καταδικασμενο σε αποτυχια.
οποτε ειναι καλυτερα, απο την πλευρα της αποτελεσματικοτητας να αναφερθεις
σε συγκερκιμενα προσωπα και ρευματα.

υγ. ουτε του πεσσοα του εκανε κουκου.

Ομοφοβικεεεεεεεεεεεεε  ^poke^ ^poke^ ^poke^


Καταδικασμενο σε αποτυχια? Μα γιατι?

Αν ομως οντως ειναι ετσι, τοτε το τραβας ακομα πιο περα κι απο μενα, και μου λες σαφως οτι η αναρχια ειναι.. ρευμα του νεοφιλελευθερισμου, με υπαρξιστικες μαλιστα τασεις, αφου μονο σε τετοια μιγματα αποθεωνεται τοσο το ατομο!

Συμφωνω παντως σε γενικες γραμμες μαζι σου.. Αλλωστε ενα απο τα ρευματα της αναρχιας δεν δεχεται καν την υπαρξη θεωρητικων - μιλαμε για εντελως γιαπηδες δηλαδη, ενα βημα πριν τη Wall Street! ;D

 ^banghead^ ^banghead^ ^banghead^ ^banghead^ ^banghead^ ^banghead^ ^banghead^

Μήπως γιατί το κίνημα περιλαμβάνει πλατιά κομμάτια του πληθυσμού που αγωνίζονται/δρουν προς κάποια κατεύθυνση; Λέω μήπως.


Η γνωστή γραφική γελοιότητα, ότι αριστερά είναι μόνο το ΚΚΕ, θα ήταν διασκεδαστική αν δεν ήταν τόσο εκνευριστική. Πόσο ψώνιο μπορεί να είναι ένα κόμμα για να λέει ότι από μόνο του είναι ολόκληρο ιδεολογικό ρεύμα; Έστω κι αν είναι μεγαλύτερο από τις άλλες οργανώσεις που ανήκουν σ'αυτό. Άμα βγω κι εγώ να λέω "χτυπάνε τον κομμουνισμό στη μαρξιστική-λενινιστική του εκδοχή, δηλαδή τη ΔΕΑ" τι αντιμετώπιση θα είχα;


Δε "σφαζόμαστε", μια χαρά συνεργαζόμαστε και μεταξύ μας και με άλλους, πέρα από τις ιδεολογικές μας διαφορές (βλέπε ΣυΡιζΑ). Αντίθετα, το ΚΚΕ έχει το συνήθειο να σφάζει κυριολεκτικά τους άλλους αριστερούς όταν οι συνθήκες του το επιτρέπουν - σε ηπιότερες περιόδους, απλά καταγγέλλει τους πάντες και συμμαχεί... με τον εαυτό του. Εσωστρεφής σέχτα.

αυτο που ειπα ειναι οτι καποια ρευματα του αναρχισμου μπορει να
ειναι ιδεαλιστικα. αυτο ομως δε μπορουμε να το χρησιμοποιησουμε
σαν κλειδι για την αναλυση ολων των ρευματων . γιατι καποια αλλα ρευματα
στηριζουν μια υλιστικη αντιληψη για τα πραγματα. επειδη η βουλισιαρχια δεν
ταιριαζει στη φιλοσοφικη αντιληψη ολων εκεινων που αρνουνται(με τον ενα η αλλο τροπο)
την εξουσια. γιατι  εν τελει η πολυμορφια που χαρακτηριζει την αναρχια ειναι
εμποδιο σε μια τετοια προσπαθεια.

οποτε αυτο που θα ειχε νοημα θα ηταν να πεις "ο ταδε αναρχικος"
η "το ταδε ρευμα/γκρουπ/ομαδα/κατι αναρχικων" λεει αυτο. και αυτο
ειναι μια μαλακια. η ειναι ιδεαλιστικο. η υπαρξιστικος φιλελευθερισμος.

το κατα ποσο αυτο(αυτου του ειδους η πολυδιασπαση) ειναι θεμιτο, το συζηταμε.
το αν καποιοι(ποιοι?) αρνουνται τους διανοουμενους και αν αυτο τους κανει
υπερ-γιαπηδες θα το σχολιασω μολις μαθω για ποιους λες.

οχι παντα

1989 ::)

βτγ

 Το ποστ σου το πηρες?
σαν δωρο τστις γιορτες
 ;D ;D ;D :D ;D

σορρυ

μλκια μου ^sealed^