THMMY.gr

Μέρος πρώτο)

Τα στοιχεία είναι ακλόνητα. Τη χούντα του 67-74 την έκαναν οι κομμουνιστες. Παραθέτω:

α) Τα αστυνομικά τμήματα, ήταν γεμάτα κομμουνιστές... είχαν κάνει κατάληψη.

--- Από κει βγήκε και το σήμα των αναρχικών καταληψιών με το Α κυκλωμένο. Σημαίνει κυκλωμένο Αστυνομικό τμήμα ;D

β) Κάθε κομμουνιστής, επειδή το καθεστώς ήταν δικό τους, είχε από πίσω του ΠΑΝΤΑ έναν σωματοφύλακα για να μη πάθει τίποτα (για λόγους συνομωσίας και για να τα φορτώσουν όλα στους αγνούς φασίστες, αργότερα τους ονόμασαν χαφιέδες).

γ) Οι κομμουνιστές, είχαν πιάσει τις καλύτερες θέσεις στα τουριστικά θέρετρα... ενώ επειδή είχαν βάλει τους άλλους να δουλεύουν, εκείνοι έκαναν όλο το χρόνο διακοπές (Αγ. Ευστράτιος, Μακρόνησος κτλ).

δ) Οι κομμουνιστές, έστειλαν τους Έλληνες καλλιτέχνες στο εξωτερικό, ώστε να κάνουν διεθνή καριέρα. Μερικούς τους έστειλαν διακοπές... μήπως και έχουν καλύτερη έμπνευση (βλ Θεοδωράκη)

ε) Όπως είναι προφανές... τη χούντα την έκαναν οι κομμουνιστές... αφού είχαν στείλει εξορία τον Καραμανλή!. Αυτός όταν γύρισε όμως, φρόντισε να τους εξοντώσει (αντίθετα με τους χουντικούς... που ήταν η βιτρίνα της υπόθεσης κι αυτό ο πανμέγιστος το είχε καταλάβει).

στ) Ο Χριστόδουλος, εκείνη την περίοδο φοβόταν πολύ τους κομμουνιστές, γι' αυτό κρυβόταν και διάβαζε.

ζ) Αν δεν ήταν η χούντα έργο των κομμουνιστών, τότε η Ρωσία θα είχε στείλει τα ΚΝΑΤ και θα είχε λήξει πολύ γρήγορα.!

η) Το Τάνκς που μπήκε στο Πολυτεχνείο... ήταν made in Russia, ενώ τα παιδιά που ήταν μέσα, δεν οργανώνονταν στην ΚΝΕ γι'αυτό και τους εκδικήθηκαν!


χαχαχα

Η Δικτατορία βρήκε την Αριστερά γερασμένη και ηττημένη

Γραφει ο Aντωνης Kαρκαγιαννης/ karkagiannisant@ath.forthnet.gr Γραφει ο Aντωνης

Με συνέλαβαν πολύ πρωί, ξημερώματα, την 21η Απριλίου 1967. Καθώς με οδηγούσαν στο αστυνομικό τμήμα, όπου με υποδέχθηκε ένας πολύ άγριος υπολοχαγός επικεφαλής μιας διμοιρίας στρατού, αισθανόμουν μεγάλη στενοχώρια. Πρώτα γιατί δεν είχα ακόμη κλείσει χρόνο από τότε που είχα απολυθεί από τις φυλακές της Αίγινας, έπειτα από πολυετή κράτηση. Δεν είχα προλάβει να ζήσω ελεύθερος, γιατί αμέσως μετά την αποφυλάκισή μου από την Αίγινα, σε ηλικία 35 ετών, επιστρατεύθηκα με την υποχρέωση να υπηρετήσω έξι μήνες και να πληρώσω τους υπόλοιπους. Απολύθηκα από τον στρατό δύο μήνες πριν από το πραξικόπημα και την εκ νέου σύλληψή μου.

Δεν ήταν όμως αυτό που με στενοχωρούσε τόσο πολύ. Ηταν ότι αφέθηκα να συλληφθώ. Κυριολεκτικά στον ύπνο, με σήκωσαν από το κρεβάτι. Αισθανόμουν ένοχος απέναντι στο Κόμμα, αλλά και απέναντι στον εαυτό μου. Δεν έκανα το καθήκον μου. Αυτό ήταν που με στενοχωρούσε και με κατέθλιβε.

Λίγες ώρες αργότερα, αφού συγκέντρωσαν αρκετούς κρατούμενους στο αστυνομικό τμήμα, με πήγαν στον Ιππόδρομο. Με κατάπληξη βρήκα εκεί όλη την ηγεσία της τότε διφυούς Αριστεράς, της νόμιμης (ΕΔΑ) και της παράνομης (ΚΚΕ), αν και τα όρια μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης ήσαν ασαφή και συγκεχυμένα. Βρήκα εκεί τον Ηλιού, τον Φλωράκη, τον Λουλέ, τον Τρικαλινό, βουλευτές, δημάρχους, δημοσιογράφους της «Αυγής» και της «Δημοκρατικής Αλλαγής», τον Γιάννη Ρίτσο και πολλούς συγκρατουμένους από τις φυλακές. Ελειπαν μόνο τα δύο πιο προβεβλημένα στελέχη της Αριστεράς (της νόμιμης και ταυτόχρονα παράνομης!), ο Μανώλης Γλέζος και ο Λεωνίδας Κύρκος. Οπως μάθαμε αργότερα είχαν συλληφθεί τις πρώτες ώρες της 21ης Απριλίου και κρατούνταν σε ένα μικρό ξενοδοχείο στο Πικέρμι μαζί με τους ηγέτες των άλλων κομμάτων ή στου Γουδή μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου (δεν θυμάμαι καλά). Ηταν παράδοξο, αλλά αισθάνθηκα μεγάλη ανακούφιση, σα να ξαναβρέθηκα στην «οικογένειά μου». Αργότερα συνειδητοποίησα ότι σχεδόν ολόκληρη η ηγεσία της Αριστεράς συνελήφθη στον ύπνο!

Τα όσα συνέβησαν στον Ιππόδρομο τις τέσσερις μέρες που μείναμε εκεί είναι λίγο - πολύ γνωστά. Ξυλοδαρμοί, τρομοκρατία με επιστέγασμα τη δολοφονία του Ελή μπροστά στα μάτια όλων μας. Σκοπός που γράφω αυτό το σημείωμα δεν είναι για να αφηγηθώ γεγονότα και προσωπικές εμπειρίες εκείνης της εποχής. Μέσα από τα γεγονότα και τα πρόσωπα προσπαθώ ακόμη να καταλάβω τι ήταν και τι ήθελε τότε η οργανωμένη Αριστερά.

Στις 25 Απριλίου μάς μετέφεραν με αρματαγωγό στη Γυάρο και εγκατασταθήκαμε στα κτίρια των φυλακών που υπήρχαν εκεί από την περίοδο 1947-1949. Πολλοί από μας τα γνωρίζαμε καλά, γιατί είχαμε κρατηθεί εκεί σε προηγούμενες περιόδους. Τα κτίρια όμως χωρούσαν το πολύ 500-600 κρατούμενους και στη Γυάρο, μέσα σε μια βδομάδα, συγκεντρώθηκαν περίπου 8.000 κρατούμενοι. Από όλη την Ελλάδα. Πολλοί έρχονταν σε κακό χάλι, χτυπημένοι στα αστυνομικά τμήματα. Αλλά και πολλοί κατέφθαναν οργανωμένοι γύρω από τις νομαρχιακές επιτροπές της ΕΔΑ, με συνθήματα και τραγούδια του Θεοδωράκη, λες και πήγαιναν εκδρομή. Εκτός από την πρώτη αποστολή, τη δική μας, που εγκατασταθήκαμε στα κτίρια των φυλακών, όλοι οι άλλοι εγκαταστάθηκαν σε μεγάλες σκηνές που έστησαν οι ίδιοι σε τέσσερις σχετικά απάνεμους όρμους. (Για μένα, το μεγαλύτερο βασανιστήριο της Γυάρου, και στις δύο περιόδους που κρατήθηκα εκεί, ήταν ο αέρας).

Τότε, κυρίως για να οργανώσουμε τη σίτιση, αλλά και την υγειονομική περίθαλψη, κάναμε έναν κατάλογο όλων των κρατουμένων με ονοματεπώνυμο, ηλικία, τόπο διαμονής και ποια προβλήματα υγείας είχε ο καθένας. Δεν ξέρω αν κάποιος περιέσωσε εκείνον τον κατάλογο. Νομίζω ότι θα ήταν σοβαρό ιστορικό στοιχείο. Οι περισσότεροι κρατούμενοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας από προηγούμενες περιόδους κράτησης σε φυλακές και εξορίες. Λιγότεροι από τις οργανώσεις της πολιτικής δράσης.

Σύμφωνα με τον κατάλογο που είχαμε συντάξει, ο μέσος όρος ηλικίας των κρατουμένων ήταν τα 53 χρόνια. Μεγάλος μέσος όρος για ένα κόμμα που θα ήθελε να είναι και... επαναστατικό. Αυτό βέβαια, εν μέρει οφειλόταν στο ότι οι συλλήψεις έγιναν σύμφωνα με παλαιότερους καταλόγους που συνόδευαν το σχέδιο «Περικλής». Εύκολα όμως παρατηρούσες ότι οι κεντρικές και περιφερειακές οργανώσεις στελεχώνονταν από αγωνιστές παλαιοτέρων εποχών, της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου, δοκιμασμένους ήδη στις εξορίες και στις φυλακές.

Η Αριστερά, η νόμιμη και η παράνομη, ήταν ήδη γερασμένη. Οχι μόνον στην ηλικία, αλλά και στις ιδέες και κυρίως στη διάθεση, στο φρόνημα. Μιλούσα με συντρόφους που είχα γνωρίσει σε προηγούμενες περιόδους, από το 1950 και μετά. Η διάθεση ήταν εντελώς διαφορετική. Πρώτα δεν έθεταν κανένα όριο στις προσωπικές θυσίες που απαιτεί η «επανάσταση». Με αυτό το φρόνημα, όσοι επέζησαν του Εμφυλίου Πολέμου, πέρασαν στις δοκιμασίες της μετέπειτα εποχής, πιστεύοντας ότι η ήττα ήταν απλώς ένα επεισόδιο. Ολοι τότε μιλούσαμε για την «επανάσταση» που θα ερχόταν και τελικά δεν ήρθε ποτέ.

Στη Γυάρο το φρόνημα ήταν εντελώς διαφορετικό. Κανείς πλέον δεν μιλούσε για «επανάσταση» και η ήττα επιβεβαιωμένη από το πραξικόπημα ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων, είτε το ομολογούσαν είτε όχι. Η Αριστερά, όπως συγκροτήθηκε και διαμορφώθηκε στην Κατοχή και στον Εμφύλιο, η Αριστερά της ανάτασης και των θυσιών, η Αριστερά της «επανάστασης» που δεν ήλθε ποτέ δεν ήταν μόνο γερασμένη, αλλά και οριστικά ηττημένη. Οι περισσότεροι κρατούμενοι της Γυάρου το 1967 είχαν ζήσει τουλάχιστον μια δεκαετία ελεύθερης ζωής (εκτός φυλακών και εξοριών) και νόμιμης ή μισονόμιμης πολιτικής δράσης. Στο διάστημα αυτό ερωτεύθηκαν, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά και ασκούσαν κάποιο επάγγελμα. Οι υποχρεώσεις της ελεύθερης ζωής σε μια ώριμη πλέον ηλικία βάραιναν πολύ περισσότερο από τις υποχρεώσεις απέναντι στην «επανάσταση».

Θα έλεγα ότι η ζωή τούς είχε κερδίσει. Το ίδιο παρατηρήθηκε και αργότερα, μετά την πτώση της Δικτατορίας, όταν η Αριστερά, κυρίως το ΚΚΕ, άρχισε να ανασυγκροτείται ως οργάνωση και διόλου, κατά τη γνώμη μου, ως ιδέα και φρόνημα. Από αυτήν την ανασυγκροτούμενη Αριστερά πέρασαν με ενθουσιασμό μερικές γενιές νέων. Δεν της έμεινε σχεδόν τίποτα. Μόνο μερικές δεκάδες επαγγελματικών στελεχών. Τους υπόλοιπους τους κέρδισε αυτό που λέμε ζωή. Ο έρωτας, η οικογένεια, το επάγγελμα, η φιλοδοξία της επιτυχίας. Να υποθέσω ότι η Αριστερά είναι πλέον ένα αποστειρωμένο στεγανό έξω από τη ζωή;

Στη Γυάρο έμεινα λίγους μήνες μόνο. Επειτα μας πήραν περίπου 500 κρατούμενους και μας μετέφεραν, πάλι με αρματαγωγό, στο Παρθένι της Λέρου...

Το δημοκρατικό πολίτευμα πριν καταλυθεί το 1967 είχε υπονομευθεί πολιτικά

Γραφει ο Aντωνης Kαρκαγιαννης

Αναγνώστης, αφού διάβασε όσα έγραψε ο Τύπος και άκουσε όσα μετέδωσε η τηλεόραση για τα σαράντα χρόνια από το πραξικόπημα του 1967, μου τηλεφώνησε και μου είπε περίπου τα εξής:

«Γράφετε για το πραξικόπημα με κάποιο είδος κρυφής και ανομολόγητης νοσταλγίας για τη δυστυχία που μας βρήκε. Οι αναμνήσεις από διώξεις, βασανιστήρια, ξερονήσια, από δίκες και καταδίκες καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος από όσα γράφετε. Μετά έρχεται η ίντριγκα του πραξικοπήματος, τα στοιχεία που συνθέτουον τη συνωμοσία των συνταγματαρχών. Πώς πήραν την απόφαση, πώς κινήθηκαν εκείνο το μοιραίο βράδυ, πώς βραχυκύκλωσαν τους στρατηγούς, που και αυτοί ετοίμαζαν το δικό τους πραξικόπημα, και πώς, μέσα σε λίγες ώρες, εξουδετέρωσαν και αιχμαλώτισαν ολόκληρη τη νόμιμη ηγεσία της χώρας, τον βασιλιά, την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, όλους τους έπιασαν στον ύπνο! Φοβάμαι ότι ένας νεότερος (ίσως το 80% του πληθυσμού είναι “νεότεροι”) θα αισθανόταν θαυμασμό για τους συνταγματάρχες πραξικοπηματίες, για την οργανωτικότητα και την αποφασιστικότητά τους και περιφρόνηση για την τότε πολιτική ηγεσία, η οποία αφέθηκε να πιαστεί στον ύπνο και δεν επιχείρησε καν να υπερασπισθεί το δημοκρατικό πολίτευμα, στο οποίο και η ίδια όφειλε την ύπαρξή της.

Δεν αμφισβητώ τα όσα γράφετε. Ηταν τόσα και άλλα τόσα. Ελάχιστα, όμως, ασχοληθήκατε με τα πολιτικά αίτια του πραξικοπήματος. Τι ήταν εκείνο που επέτρεψε στους συνταγματάρχες να οργανωθούν τόσο καλά, να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους και μέσα σε λίγες ώρες να καταλύσουν το δημοκρατικό πολίτευμα, πιάνοντας στον ύπνο ολόκληρη την πολιτική ηγεσία.»

Λίγες μέρες πριν από το πραξικόπημα έτυχε να πάρω μέρος σε μια σύσκεψη στελεχών στα γραφεία της τότε ΕΔΑ. Πλησίαζαν οι εκλογές και αντικείμενο της σύσκεψης ήταν η οργάνωση του προεκλογικού αγώνα, ώστε η Αριστερά να βγει ενισχυμένη. Θυμάμαι τον εισηγητή (μέλος της ηγεσίας της ΕΔΑ και κρυφά της ηγεσίας του παράνομου ΚΚΕ) να λέει ότι η απειλή προέρχεται από την αριστερή δημαγωγία του Ανδρέα Παπανδρέου που προσπαθούσε να υπερφαλαγγίσει την Αριστερά (το κατόρθωσε αργότερα, μετά τη δικτατορία). Συνεπώς τα προεκλογικά συνθήματα της Αριστεράς θα πρέπει να υπερακοντίζουν εκείνα του Ανδρέα Παπανδρέου προς μια πιο ριζοσπαστική αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος.

Μετά την εισήγηση σηκώθηκε ο μακαρίτης Ανδρέας Λεντάκης (ηγετικό στέλεχος της Νεολαίας Λαμπράκη και μετά τη δικτατορία, δήμαρχος Υμηττού επί δύο τετραετίες και βουλευτής) και είπε ότι το ερώτημα δεν είναι ποιος θα βγει ενισχυμένος από τις εκλογές, το ερώτημα είναι αν θα φτάσουμε στις εκλογές. Αρκεί να φτάσουμε στις εκλογές και ας τις κερδίσει η ΕΡΕ. Είπε πολλά και κατέληξε: η κύρια απειλή δεν προέρχεται από τη δημαγωγία του Ανδρέα Παπανδρέου, την οποία πρέπει η Αριστερά να αντιμετωπίσει με περισσότερη δημαγωγία. Η απειλή προέρχεται από την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και τη ματαίωση των εκλογών.

Ο Ανδρέας Λεντάκης, νέος τότε, περίπου τριαντάρης, είχε το δικό του τρόπο να σκέφτεται και να αναλύει τα γεγονότα και νομίζαμε ότι ήταν παράξενος. Δεν ήταν παράξενος. Απλώς σκεφτόταν πιο ελεύθερα και πιο αδογμάτιστα από την ηγεσία και από όλους εμάς.

Τον άμεσο κίνδυνο κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος φαίνεται ότι κατάλαβε και ο ηγέτης της Ενωσης Κέντρου ο Γεώργιος Παπανδρέου. Τον Δεκέμβριο του 1966 συμφώνησε στην πτώση της κυβέρνησης Παρασκευόπουλου και την αντικατάστασή της από αμιγή κυβέρνηση της μειοψηφίας της ΕΡΕ από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Πίστευε και είχε δίκαιο ότι μια κυβέρνηση της «Δεξιάς» με τα ερείσματα που είχε στο Παλάτι, στον Στρατό και στον «συμμαχικό» παράγοντα, ήταν καταλληλότερη για να αντιμετωπίσει την άμεση απειλή κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος και να οδηγήσει ομαλά τη χώρα σε εκλογές. Φαίνεται ότι ο γηραιός και πολύπειρος ηγέτης δεν γνώριζε τότε αυτό που αποκαλύφθηκε αργότερα: ότι το Παλάτι με τους στρατηγούς σχεδίαζε τη δική του εκτροπή και ότι σ’ ένα είδος εκτροπής είχε συμφωνήσει το σύνολο της ηγεσίας της ΕΡΕ.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου και η Αριστερά, παρ’ ότι είχαν ενημερωθεί από τον Γεώργιο Παπανδρέου για τους φόβους του, ότι «στον στρατό δεν έχουμε ούτε λοχία», και ότι η μόνη λύση που απέμενε ήταν ο σχηματισμός κυβέρνησης από τη μειοψηφία της ΕΡΕ αντιμετώπισαν τον ελιγμό ως... «προδοσία του δημοκρατικού αγώνα» και συνέχισαν τη μεταξύ τους πλειοδοσία ακραίων, λαϊκίστικων συνθημάτων. Διακήρυσσαν διάφορες «λεβέντικες» μπαρούφες, ότι δεν θα αποτολμήσουν πραξικόπημα, ότι «ο λαός δεν φοβάται το πραξικόπημα» και θα τιμωρήσει τους πραξικοπηματίες αν το αποτολμήσουν.

Ασφαλώς και δεν φοβούνταν και κανείς δεν αμφισβήτησε τον «ηρωισμό» και τη «λεβεντιά» τους. Αλλά η πολιτική είναι μια δύσκολη τέχνη, πέρα από ηρωισμούς και λεβεντιές. Εκείνο που αμφισβητήθηκε αργότερα ήταν η πολιτική τους οξυδέρκεια, ότι δεν επισήμαναν τον άμεσο και θανάσιμο κίνδυνο που διέτρεχε το δημοκρατικό πολίτευμα, που μόνο με μια βασική συμφωνία όλων των πολιτικών δυνάμεων, με ένα είδος «ιστορικού συμβιβασμού» μπορούσε να αντιμετωπισθεί. Αυτό ακριβώς εννοούσε ο μακαρίτης Ανδρέας Λεντάκης με την «παραδοξότητα», ας γίνουν οι εκλογές και ας τις κερδίσει η ΕΡΕ!

Το 1967 το δημοκρατικό πολίτευμα καταλύθηκε μέσα σε λίγες ώρες χωρίς να προβάλει καμιά αντίσταση, επειδή πριν καταλυθεί είχε υπονομευθεί πολιτικά, ιδιαίτερα μετά τα «ιουλιανά» του 1965. Ενα παράδοξο παιχνίδι μεταξύ ακραίων δυνάμεων, μια αλληλοτροφοδοσία σε ακραία συνθήματα θα έλεγα μια υπόγεια και άτυπη συμμαχία διέβρωσε το δημοκρατικό πολίτευμα, ιδεολογικά το αχρήστευσε. Επεσε όχι σαν ώριμο φρούτο, αλλά σαν σαπισμένο.

Σήμερα το δημοκρατικό πολίτευμα δεν πιστεύω ότι κινδυνεύει γιατί δεν υπάρχουν δυνάμεις να το απειλήσουν. Το παιχνίδι όμως των ακραίων δυνάμεων ανανεώθηκε και συνεχίζει να υπονομεύει το δημοκρατικό πολίτευμα και να το απαξιώνει…

Αυτοί που έζησαν την εποχή εκείνη μάλλον έχουν διαφορετική άποψη από τη δική σου...

penguin

Χαχα.. δεν έχεις χιούμορ εσύ..?

Συγνώμη... αλλά δε μπορώ να αντιμετωπίσω αλλιώς τις αστειότητες που γράφονται αλλού... οπότε παραθέτω τις δικιές μου, κι όποιος... γελάσει.

Αλλά να μου λένε οι εθνικιστές... που οδήγησαν την Κύπρο σε διχοτόμιση, ότι φταίνε οι κομμουνιστές... ομολογώ ότι δε το περίμενα!

Αν μπορείς και γελάς με τα όσα έχουν συμβεί γελά......
Από ότι βλέπεις ότι λέω για την Κύπρο δεν προσωπικά σοφίσματα και παραμύθια που μου ήρθε η έμπνευση να γράψω. Όλα αποδεικνύονται με στοιχεία

 ;D
Juan είσαι κομμουνιστής;

Δηλαδή τι πιστεύεις πως οι κομουνιστές είναι αλάνθαστοι;;;;;;;;
Από τη στιγμή που ευθύνονται για κάτι αντικειμενικά θα πρέπει να το κρίνεις είτε συμμερίζεσαι την ιδεολογία τους είτε όχι.

Όχι... ρεφόρμας είμαι εγώ  ;D


@tedilisius: Δεν αμφιβάλλω ότι ήταν αντίθετοι με την ΕΟΚΑ...

...αμφιβάλλω για το κατά πόσο ευθύνεται για κάποιο κακό, κάποιος που δεν είχε την εξουσία, κάποιος που δεν είχε την πλειοψηφία.


Y.Γ.: Το γέλιο είναι πηγή ζωής!

Χαχαχαχαχαχαχαχα!

Τώρα το διάβασα ολόκληρο! Φοβερό κείμενο!

Με λίγα λόγια... όλα τα δεινά της Κύπρου οφείλονται στο ότι οι Κομμουνιστές... πρόδωσαν ΈΝΑΝ άνθρωπο (αν το έκαναν κι αυτό)!

Φοβερή προδοσία! Κι εις ανώτερα!

Κατά τα άλλα... αλλά λόγια ν' αγαπιόμαστε, διαβάζω για δωδεκάνησα... για Ήπειρο... OMG και 3 lol που λένε!

Όπως λέει και ο penguin, τα γεγονότα μπορεί να είναι και αληθινά... άλλωστε τί να πρωτοπιστέψεις σ'αυτόν τον κόσμο. Το πολιτικό συμπέρασμα όμως είναι ανύπαρκτο.

Σε λίγο θα μας πουν... ότι επειδή κάναν κακό στη χούντα με το Πολυτεχνείο το 73, η χούντα τα ΄χασε και οδήγησε την Κύπρο στη διχοτόμιση. Άρα δε φταίει η χούντα. Οι κομμουνιστές που την πείραξαν φταίνε.

Έτσι ρε Χουάν. Πες τα έξω από τα δόντια. Καθίκια κομμουνιστές!

Αυτο το "δεν ειναι προσπωπικα σοφισματα, εχω στοιχεια" μου θυμιζει Λιακο.

Αυτο που δεν εχω καταλαβει γενικα, ειναι πως οι κομμουνιστες- σημειωτεον περαν 2-3 χωρων κομμουνισμος δεν υπαρχει - μπορουν να εχουν προκαλεσει ολα αυτα τα κακα. Δηλαδη, αν ειναι ολα αυτα να προκαλουνται απο λιγους, τοτε μπραβο δυναμη και μυαλο...

Για τα παντα σε αυτον τον κοσμο, απο το προβλημα της παιδκης παχυσαρκιας μεχρι και το φαινομενο του θερμοκηπιου φταινε οι κομμουνιστες.

Πώς δεν υπάρχουν στοιχεία.

Εμένα μου το αποκάλυψε σε όραμα ο μαρμαρωμένος βασιλιάς.


Ααααχ πάλι με χρόνια με καιρούς...

λ0λ λ0λ λ0λ ;D ;D ;D

Petition τώρα το Κομμουνιστές, να γίνει Kουμμουνιστές!

Down with the political correctness!

 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
 ^wav^



 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ^notworthy^ ^notworthy^

 Κορυφαιο

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τη χρησιμότητα του παρόντος topic?
Δεν την βλέπω! Ας μην μπαίνουμε στην παγίδα να δημιουργούμε θέματα μόνο και μόνο από αντίδραση σε αρρωστημένες καταστάσεις.
Πιστεύω ότι η όποια αντίδραση σε αυτές τις καταστάσεις (αρρωστημένους εθνικισμούς κλπ) δεν έχει κανένα νόημα με τη μορφή που εκφράζεται. Θα μπορούσε κανείς να δώσει απλά τη σωστή κατά τη γνώμη του διάσταση των πραγμάτων.
Στο παρόν topic προσπάθησα με τα δύο άρθρα να εκτρέψω την κουβέντα από το χαβαλέ, αλλά μάταια.

Τουλάχιστον μεταφερετέ το στα αστεία κείμενα...

penguin

Χωρίς να θέλω να τρώω το χρόνο σας επειδή ι ίδια συζήτηση έχει ξαναγίνει και άλλη φορά τόσο την διχοτόμηση κύπρο όσο και την χούντα την επέβαλλαν οι ΗΠΑ και οι φίλοι μας οι Ερωπαίοι επειδή και οι 2 χώρες αληθώριζαν σε μια πιο ανεξάρτητη πορεία για τις 2 χώρες μακρια από τον ανταγωνισμό των ΗΠΑ-ΕΣΣΔ
Βέβαια οι φιλικές σχέσεις Μακάριου με τη Σοβιετική Ενωση κάθε άλλο παρα δικαιολογία ήτανε για την εισβολή αλλα............(θα επανέλθω πιο μετά 8))

Βασικά ο λόγος που δε πήγε στα αστεία κείμενα, ήταν ακριβώς τα δύο σοβαρά που ανέβασες εσύ.

Θέλεις να τα πάμε? Κανένα πρόβλημα. Ως αστείο κείμενο ξεκίνησε.

Και το αστείο έχει τη σοβαρότητά του.

Λεφτεριά στα οφφτόπικ.

Συμφωνώ με τη λογική σου Penguine, αλλά θα έλεγα ότι έχεις δίκιο, αν όλα αυτά δημοσιεύονταν στο τόπικ το οποίο προκάλεσε αυτές τις αστείες αντιδράσεις.

Αν και κωμικό, παραμένει πολιτικό το τόπικ, καλύτερα να γίνεται εδώ η πλάκα παρά στα άλλα.

Να με συγχωρείς αλλά εγώ δεν θεωρώ ότι το συγκεκριμένο topic είναι πολιτικό, ούτε σοβαρό (κατά καμία έννοια).

Είναι τόσο σοβαρό και πολιτικό, όσο σοβαρά και πολιτικά ήταν τα post του άλλου που γέμιζε τις σελίδες με συθήματα υπέρ της ΔΑΠ.

Φανατισμός και ξεροκεφαλιά χωρίς επιχειρήματα από τη μία. Τα ίδια και απο την άλλη...

penguin

To ένα είναι πολιτική σάτιρα, το άλλο είναι ακατάσχετο ποστάρισμα με τη μορφή μποτ.

Μπορεί να βρίσκεις το χιούμορ της εδώ σάτυρας χυδαίο για την αισθητική σου. Η διαφορά όμως παραμένει και νομίζω ότι το καταλαβαίνει καλά, ένα άτομο σαν εσένα.

Από την στιγμή που ο άλλος ανεβάζει το τόπικ "ΠΑΣΟΚ η κατάρα της Ελλάδας" στα πολιτικά έχει κάθε δικαίωμα ο Juan να ανεβάζει αυτό το τόπικ στο ίδιο μέρος. Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στην μαλακία αλλά όχι το δικαίωμα στο δούλεμα φίλε πένγκουιν;

Κανείς δε στερεί κανένα δικαίωμα σε κανέναν. Τουλάχιστον δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση από μέρους μου.
Νομίζω όμως ότι αντιμετωπίζοντας με σοβαρό τρόπο αυτές τις αρρωστημένες καταστάσεις, τις οδηγείς πολύ εύκολα στο περιθώριο, όπου και ανήκουν.
Το αν προκαλέσει μία τέτοια αρρωστημένη (εγκάθετη) θέση εντυπωσιασμό σε κάποιον και τον κάνει οπαδό της αυτό δεν είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε εμείς με σάτυρα (νομίζω). Μάλλον με σκεπτικισμό πρέπει να το αντιμετωπίσουμε και προβληματισμό σχετικά με την καλλιέργεια του καθενός μας.
Δεν είναι θέμα αισθητικής. Δεν εξετάζω την αισθητική. Την ουσία σχολιάζω. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός.

Κλείνω εδώ το θέμα από μέρους μου διότι νομίζω ότι εξαντλήθηκε.

Πάντα φιλικά,

penguin

Αυτή είναι η πάγια τακτική που ακολουθούν πολλοί εδώ μέσα σε σημείο μάλιστα να εισπράττουν σχόλια του στύλ:τί ασχολείσαι με τον καραγκιόζη, άστον να λέει κλπ. Μια στο τόσο αν τα παίρνουμε και ειρωνευόμαστε δεν νομίζω ότι είναι λόγος για κήρυγμα.Ελπίζω να έγινα και εγώ  κατανοητός.
 

Ε, νομίζω ότι πρόκειται για διαφορετική περίπτωση. Εκείνος μπορεί να ήταν τόσο πεπεισμένος ώστε να το πίστευε. Δεν ξες.
Αυτό το τόπικ έχει ξεκάθαρο χαρακτήρα. Ο οποίος γίνεται σαφής από τον ίδιο του τον συγγραφέα (μέγα λάθος, αν θες να κρατήσεις το ενδιαφέρον).

Από την άλλη, η μαλακία είναι προσωπικό δικαίωμα και απαιτείται ένας μόνο να την κάνει. Το δούλεμα χρειάζεται τουλάχιστον δυο.
Χμμμ άλλες διαφορές;

Εγώ προτείνω (και προσπαθώ να το εφαρμόζω) κάθε φορά που ασχολούμαστε και θέλουμε να απαντήσουμε σε κάποιον γραπτά να λέμε κάτι. Όχι να αντιπαραβάλλουμε ξεκάρφωτες ειρωνείες. Γιατί αν δεν μπορούμε να πούμε κάτι, σημαίνει ότι δεν το σκεφτόμαστε.

Επειδή άγγιξα κάπως ευαίσθητα θέματα, αισθάνθηκα ότι όφειλα να το κάνω σαφές. ;)

penguin ασχολιόμαστε πλέον με πολύ σοβαρά πράγματα όπως η αφίσα της ΔΑΠ (συνημμένο) και το πως θα κατέβει. Βλέπεις αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στη ... σε όλους...

Αν θες την αποψή μου για την αφίσα της συγκεκριμένης παράταξης, νομίζω ότι είναι επικοινωνιακά έξυπνη, αλλά ουσιαστικά δεν λέει τίποτα. Κάποιες διαμαρτυρίες που έγιναν για την αφίσα νομίζω ότι δεν χτυπάνε στο κέντρο του προβλήματος. Το κέντρο του προβλήματος είναι οι θέσεις που έχει κάποια παράταξη και όχι ο τρόπος που τις παρουσιάζει. Η ΔΑΠ προσπαθεί να προβάλλει τη μόνη σωστή θέση που είχε (κατά τη γνώμη μου σωστή), ότι δλδ δεν πρέπει να γίνονται καταλήψεις. Δεν μας παρουσιάζει και τις υπόλοιπες θέσεις της... Για αυτό και εξαρχής είπα ότι έιναι επικοινωνιακά έξυπνη και "τουμπάρει" εύκολα κάποιον που δεν είναι ενημερωμένος.

Αυτά για την αφίσα, νομίζω και πολλά είπα...

penguin

Η αναφορά στην αφίσα της ΔΑΠ σε άσχετο τόπικ από το χιλιομπαναρισμένο μέλος με τις γνωστές γραφικές απόψεις, που όπως έχω πει πολλές φορές χρειάζεται άμμεσα ψυχιατρική φροντίδα, δεν μου προκαλεί έκπληξη.Μου προκαλεί έκπληξη όμως η απάντηση του penguin ο οποίος χαρακτηρίζει επικοινωνιακά έξυπνη μια εικόνα με φοιτητές που καίγονται.Πέρα από το γεγονός ότι η δήλωσή σου μου προκαλεί αηδία να σε ρωτήσω γιατί άλλαξαν μια τόσο έξυπνη και σωστή αφίσα μέσα σε μία εβδομάδα;

Ήταν πολύ έξυπνη για να την καταλάβει ο πολύς κόσμος.. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή μας..

 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

respect   ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^