Δείτε πώς λειτουργεί η αξιολόγηση στην Αγγλία!

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels.

[corina]

Τι εννοείς ακριβώς? Δεν μπορώ να καταλάβω το σχόλιό σου... Τι σχέση έχει το "τι είναι φοιτητής" με το γεγονός ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε ντογάνια και δεν ενδιαφερόμαστε, ή σνομπάρουμε διάφορους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, οι οποίοι στο κάτω - κάτω θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να έχουμε πιο ολοκληρωμένη άποψη για την Παιδεία, ή ακόμη και να βρούμε ιδέες για τη βελτίωσή της?

αυτό που εννοω ειναι οτι ειναι ειρωνικό καπως αυτο που λεει,οτι στο κεντρο ειναι ο φοιτητης.Ξερω και εχω ακουσει τι σημαινει να εισαι φοιτητης στην αγγλια,ποσο πολυ αναπτυσσεται η προσωπικοτητα σου.΄Πώς αισθλαβεσαι σαν ανθρωπος,και σαν τι σε βλεπουν.Φοιτητης δεν ειναι απλα η συνεχεια του σχολειου.Φοιτητής ειναι κατι παραπανω.
Στην ελλάδα,και με την εννοια του ασύλου και με αλλες έννοιες,ο ελληνας φοιτητής έχει περισσοτερες ευκαιριες.Φυσικα κατι δεν παει καλά,αλλα αν μη τι αλλο στον τομεα αυτο το συστημα τους με βρισκει αντιθετο.

Οκ, όπως το θέτεις. Αλλά το να παρακολουθούμε και τα Ευρωπαϊκά φοιτητικά δεδομένα παράλληλα, αυτό δεν το θεωρώ κακό...

[corina]

Ρε παιδιά, ο άνθρωπος προφανώς θέλει να πει ότι ήταν πολύ καλά μυαλά και απορεί γιατί δεν τους εκμεταλλεύεται η χώρα μας. Και προφανώς εννοεί ότι οι άνθρωποι αυτοί
έχουν ήδη ενταχτεί επαγγελματικά στην Αγγλία και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε η πιθανή επιστροφή τους στην Ελλαδα φαντάζει ως εφιάλτης.

Ποιό είναι το πρόβλημα? Το ίδιο δεν συμβαίνει με τους περισσότερους που πάνε για μεταπτυχιακά (και διδακτορικό) στις ΗΠΑ?
Πόσοι από αυτούς επιστρέφουν και πότε?
Σαν στιμένες λεμονόκουπες για να 'τσιμπήσουν΄καμμιά θεσούλα καθηγητή ΑΕΙ για ..relax?

ΓΠ

Προσωπικά, συμφωνώ απόλυτα! Και εγώ στη θέση του επιτυχημένου επιστήμονα που ζει στην Αγγλία ή οπουδήποτε αλλού, και μπορεί να δώσει στην εργασία του ακόμη και το 100% των δυνατοτήτων του (και έχει και καλές αποδοχές φυσικά), τρισευτυχισμένη θα ήμουν, και το πιθανότερο θα θεωρούσα τα εντός Ελλάδος δρώμενα πολύ πιο άσχημα από τη "δική" μου κατάσταση!

 Απλά είδα ότι έγινε μια παρανόηση για το ποιος έγραψε τα συγκεκριμένα, γι' αυτό και παρενέβην!

[abdel razek mahmut favala]

Διαβάστε τα παραπάνω Links!. Αφορούν το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Reading στην Αγγλία, το οποίο κινδυνεύει να κλείσει γιατί θεωρείται ασύμφορο οικονομικά, καθώς σύμφωνα με τους υπεύθυνους, οι περιορισμένες χρηματοδοτήσεις που δίνονται στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο πρέπει να διατεθούν σε άλλους τομείς των επιστημών που βρίσκουν μεγαλύτερη εφαρμογή στον επαγγελματικό τομέα. Υπολογίζεται ότι το συγκεκριμένο τμήμα θα έχει κλείσει μέχρι το 2010, ενώ για τελευταία φορά δέχτηκε πρωτοετείς φέτος.
Το πρώτο Link αφορά την ανακοίνωση που εκδόθηκε και αφορά το κλείσιμο του τμήματος, ανώ το δεύτερο αφορά την αντίδραση των φοιτητών και του ακαδημαϊκού προσωπικού.

ενώ, φαντάζομαι, θεμιτό θα ήταν, εφόσον υπάρχει επιθυμία από διδάσκοντες ή/και ερευνητές και από "εν δυνάμει" διδασκόμενους, η κοινωνία να μπορούσε να στηρίξει με πόρους. (?)

...και οι καθηγητές δίνουν στους φοιτητές τα θέματα των εξετάσεων για να γράψουν όλοι άριστα και να πάρει το τμήμα καλή θέση στην "αξιολόγηση"...

μα η "αξιολόγηση" τους δεν εξαρτάται από το επίπεδο των βαθμών.
(απ'ό,τι λένε στο άρθρο της Ελευθεροτυπίας)
επίσης, κριτές - αξιολογητές ενός πανεπιστημίου είναι και καθηγητές από (5) άλλα πανεπιστήμια.

[abdel razek mahmut favala]

παραθέτω ένα απόσπασμα από μία εισήγηση της Ξένιας Χρυσοχόου
με θέμα το σύστημα αξιολόγησης της διδασκαλίας και της έρευνας των πανεπιστημίων (σε λίγο θα τα λέμε εταιρείες) στη Μ. Βρετανία.

[.....

Αξιολόγηση του συστήματος αξιολόγησης

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο ο D. Gillies (UCL), θέτει αυτό το ερώτημα που δεν έχει επίσημα τεθεί. Χρησιμοποιεί την ιστορία της επιστήμης για να αναλύσει τις προόδους της φιλοσοφίας. Αναφέρεται καταρχήν στις προόδους της φιλοσοφίας στη Μεγ. Βρετανία από το 1900-1975 (πριν την είσοδο της αξιολόγησης), αναφέροντας μεταξύ άλλων τον Moore, τον Russell,  τον Ramsey, τον Wittgenstein, τον Popper, τον Feyerabend, θεωρώντας ότι πρόκειται για τις καλύτερες στιγμές της φιλοσοφίας στη Μεγ. Βρετανία. Για αυτή την εκπληκτική παραγωγή δεν υπήρχε ανάγκη μιας διαδικασίας πιστοποίησης της ποιότητας. Προσπαθεί να διαπιστώσει το ίδιο για τα πιο πρόσφατα χρόνια και αισθάνεται αμφιβολία για την κρίση του. Διαπιστώνει έτσι πώς είναι δύσκολο καταρχήν να κρίνει κανείς τη σύγχρονη έρευνα χωρίς την χρονική απόσταση. Το RAE βασίζεται όμως στη σύγχρονη κριτική και κρίση για το ποιοί ερευνητές είναι καλοί και ποιοί όχι.

Αποφασίζει να χρησιμοποιήσει μια μεθοδολογία συλλογισμού ενάντια στα γεγονότα (counterfactual thinking) για να δει τις συνέπειες του RAE σε προηγούμενες εποχές. Με παράδειγμα τον Wittgenstein που έχοντας μια έδρα στο Καιμπριτζ για 17 χρόνια δεν δημοσίευσε τίποτα πριν δημοσιεύσει το Philosophical Investigations, αποδεικνύει μια μεγάλη αδυναμία του συστήματος: το να μην έχει ο ερευνητής το χρόνο που χρειάζεται για να παράξει ένα έργο. Η συνέπεια του RAE στην περίπτωση Wittgenstein θα ήταν να του αφαιρέσουν χρόνο έρευνας (ως μη δραστήριο ερευνητή), να χρειάζεται να διδάσκει περισσότερο σε προπτυχιακό επίπεδο, ή ακόμα να χάσει την θέση του.

Το ίδιο θα συνέβαινε και στον Frege, πατέρα σήμερα της μαθηματικής λογικής που βρίσκεται στη βάση της λογικής των ηλεκτρονικών υπολογιστών, του οποίου το βιβλίο απέσπασε στην εποχή του απαξιωτικές κριτικές σε εθνικό και διεθνές επίπεδο από συναδέλφους με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να πληρώνει ο ίδιος την έκδοση των βιβλίων του και να έχει στο τέλος της καριέρας του στα 70 του μόνο τρεις μαθητές εκ των οποίων ο Carnapπου έκανε γνωστό το έργο του. Με τους σημερινούς κανόνες θα συνταξιοδοτείτο πολύ πρόωρα για να μην αποτελεί βάρος στο τμήμα ως μη καταξιωμένος. Το ίδιο θα συνέβαινε και στον Semmelweis που έκανε μια πρώτη υπόθεση για τον επιλόχιο πυρετό και προέτρεπε τους γιατρούς να χρησιμοποιούν αντισηπτικό πριν εξετάσουν τους ασθενείς τους. Οι απόψεις του πολεμήθηκαν από τους σύγχρονούς του με αποτέλεσμα να χαθούν ανθρώπινες ζωές. Πιθανόν ίδια τύχη να είχε και ο Κοππέρνικος ο οποίος στον πρόλογο του De Revolutionibus Orbium Caelestium δηλώνει ότι εργαζόταν σε αυτό για 36 χρόνια.

Είναι βέβαια ανιστόρητο να εφαρμόζουμε την διαδικασία της αξιολόγησης σε παλιότερες εποχές. Αξίζει όμως να αναρωτηθούμε αν μια τόσο πολύπλοκη διαδικασία σαν την έρευνα μπορεί να αξιολογηθεί στη συγχρονία, με ποσοτικά κριτήρια παραγωγής και μέσα σε βιαστικά χρονικά πλαίσια. Το σημερινό σύστημα δεν νοιάζεται πόσο καλός είσαι αλλά πόσο «δραστήριος» είσαι.
........

Κατ’επέκταση το γεγονός ότι η χρηματοδότηση της έρευνας στα πανεπιστήμια βασίζεται σε αξιολογήσεις που δεν αφήνουν περιθώρια να ερευνηθεί κάτι σε διάρκεια και που γίνονται υπό την κρίση σύγχρονων συναδέλφων, είναι πολύ πιθανό να προωθεί μια έρευνα ρουτίνας που δεν αφήνει χώρο για το μοναδικό φαινόμενο, την έρευνα που σπάει το παράδειγμα.
 
Ποιές είναι όμως οι συνέπειες της αξιολόγησης σήμερα στη Μεγ. Βρετανία;
Καταρχήν πρέπει να ειπωθεί ότι στα 20 χρόνια της λειτουργίας του το ίδιο το σύστημα δεν έχει αξιολογηθεί και δεν υπάρχουν ικανές αποδείξεις ότι βελτίωσε την ποιότητα της έρευνας. Αντίθετα είναι προφανές ότι έχει τις ακόλουθες αρνητικές συνέπειες. Καταρχήν ιεραρχεί τα τμήματα και κατ’επέκταση τα πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων. Παράλληλα πριμοδοτεί τα ήδη πλούσια τμήματα αφήνοντας τα φτωχά να γίνονται ακόμη φτωχότερα.Αποτελεί δε, ένα βαρύ γραφειοκρατικό μηχανισμό. Ουσιαστικά τα τμήματα δεν κάνουν έρευνα αλλά προετοιμάζουν την παρουσίαση της εκθεσής τους επί 4 χρόνια. Αυτή ήταν και η προσωπική μου εμπειρία στο τμήμα όπου δούλευα στη Μεγ. Βρετανία. Ασκούνται τόσο μεγάλες πιέσεις στους πανεπιστημιακούς που τους οδηγούν να επιλέγουν έρευνα ρουτίνας ακόμα και στα διδακτορικά για να προλάβει κανείς τα χρονικά πλαίσια και να είναι δραστήριος.‘Ετσι δημοσιεύει κανείς και ανολοκλήρωτη δουλειά. Η ανακύκλωση άρθρων ή η κατάτμηση μιας έρευνας σε πολλά άρθρα είναι συχνό φαινόμενο. Γενικότερα απαιτείται η γνώση να έχει άμεση λειτουργικότητα. Γίνεται ένα κυνήγι για ερευνητικές χρηματοδοτήσεις από οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε θέμα. Η προαγωγή και εξέλιξη του πανεπιστημιακού ερευνητή εξαρτάται από το πόσα χρήματα φέρνει στο πανεπιστήμιο. Αυτό έχει άμεση επίπτωση στον μισθό του που αυξάνεται και στις ώρες διδασκαλίας του που μειώνονται ανάλογα με τα έσοδα. Το πανεπιστήμιο γίνεται εταιρεία έρευνας που χρησιμοποιεί την ήδη υπάρχουσα γνώση και τα μεθοδολογικά εργαλεία που διαθέτει για να απαντήσει σε ερωτήματα που δεν θέτει και δεν ελέγχει. Το σύστημα πυροδοτεί ένα κλίμα ανταγωνισμού μεταξύ συναδέλφων και οδηγεί τους πανεπιστημιακούς σε ένα παιχνίδι μεταγραφών: όποιος έχει ένα καλό βιογραφικό εκβιάζει το τμήμα του για καλύτερο μισθό ή αξιώματα για να μην μεταπηδήσει σε άλλη «ομάδα», σε άλλο πανεπιστήμιο, μαζί με τις δημοσιεύσεις του! Γενικά η διδασκαλία θεωρείται πάρεργο και αφήνεται σε εκείνους που δεν είναι αρκετά δραστήριοι ερευνητικά. Διαχωρίζονται έτσι οι ρόλοι των πανεπιστημιακών σε δάσκαλους και ερευνητές καταργώντας τη σημαντική αξία του πανεπιστημιακού δασκάλου που δεν είναι απλός αναμεταδότης γνώσεων αλλά τροφοδοτεί την διδασκαλία του από την έρευνά του. Όσον αφορά στην αξιολόγηση της διδασκαλίας, ουσιαστικά επιβραβεύβεται η «παράσταση» που δίνει ο εκπαιδευτικός, τα μέσα που χρησιμοποιεί για την μετάδοση πληροφοριών και όχι η ουσιαστική γνώση.

Οι πανεπιστημιακοί βρίσκονται κάτω από τη συνεχή ένταση να ανταποκριθούν σε κάποιο μοντέλο διδασκαλίας  και συχνά κατά τη διάρκεια των αξιολογήσεων δημιουργείται κλίμα κατάθλιψης και φόβου ενώ ταυτόχρονα καλλιεργείται μια κουλτούρα αποδοχής ενός και μόνο μοντέλου διδασκαλίας. Οι φοιτητές μετατρέπονται σε πελάτες/χρήστες των οποίων οποιαδήποτε απαίτηση πρέπει πάραυτα να ικανοποιηθεί είτε ταιριάζει είτε όχι με την εκπαιδευτική διαδικασία. Συχνά σε δύσκολα ή απαιτητιτικά  μαθήματα η αξιολόγηση από μέρους των φοιτητών είναι αρνητική αφού ότι δεν καταλαβαίνουν αμέσως το αποδίδουν στην ανικανότητα του καθηγητή να το μεταδώσει. Η γνώση όμως δεν είναι μια διαδικασία πομπού-δέκτη. Και όλα αυτά όταν έρευνες δείχνουν ότι οι φοιτητές/χρήστες δεν φαίνεται να χρησιμοποιούν καν την αξιολόγηση ενός τμήματος σχετικά με τη διδασκαλία σαν κριτήριο επιλογής πανεπιστημίου.

......]

ολόκληρο το κείμενο: http://www.poulantzas.gr/keimeno.php?eidos=main&gl=gr&id=37

[Rocket]

 των πανεπιστημίων (σε λίγο θα τα λέμε εταιρείες) στη Μ. Βρετανία.

+100