Γκαρούτσος

Ο Γκαρούτσος, ή αλλιώς δύο χρόνια κομπλόπουλου!
(Ένα μελαγχολικό κείμενο για τα δύο χρόνια ύπαρξης αυτού του blog. Ένα κείμενο για τα πανεπιστήμια, τις απόψεις μας, τη ζωή- πλίνθοι και κέραμοι...Μια μίξη από το "Δέκα χρόνια κομμάτια" του Σαββόπουλου με τις "Απόψεις ενός κλόουν" του Μπελ. Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου όσους έχουν διαβάσει έστω και μια γραμμή αυτού του blog. Και ευχαριστώ πάνω απ' όλα τον Axil και τον Κριστόφ για τις ιδέες τους- αλλά κυρίως για τις πράξεις τους.)

Είναι πολύ της μόδας, ειδικά στις σχολές του Πολυτεχνείου, κάτι παρακμιακά βοηθήματα, κάποιου κ.Γκαρούτσου. Οι φοιτητές τα χρησιμοποιούν πολύ γιατί είναι πολύ αποτελεσματικά για να περνάς τα μαθήματα: είναι μασημένη τροφή, σκέτα λυσσάρια ασκήσεων, γραμμένα γι' αυτόν που θέλει να διαβάσει λίγο πριν την εξεταστική και να πάρει ένα "άγιο πέντε" να ξεμπερδεύει. Αν τα δείτε είναι σκέτη παρακμή: γραμμένα στο χέρι, λες και είναι σημειώσεις της δεκαετίας του '60! Αυτά τα βιβλία αποτελούν την καλύτερη αναλογία που μπορεί κάποιος να δώσει για τα ελληνικά πανεπιστήμα- και μάλλον για τη ζωή γενικά! Τα ελληνικά πανεπιστήμια- και οι ζωές των περισσότερων ανθρώπων- είναι..."Γκαρούτσοι"!

Είναι πρόχειρα, όλα οργανώνονται την τελευταία στιγμή, όλα είναι μέτρια. Υπάρχουν παντού προβλήματα, σχεδόν κανείς δεν ενδιφέρεται- όπως είναι σίγουρο ότι ο Γκαρούτσος δεν ενδιαφέρεται για την ποιότητα ή το υλικό των βιβλίων του. Ο Γκαρούτσος δεν έχει σκοπό να διδάξει τους φοιτητές, ο στόχος του είναι να περάσουν απλά το μάθημα. Αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός των ελλήνων φοιτητών και των καθηγητών τους: να πάρουν εκείνο το ρημάδι το πτυχίο (κανείς δεν ξέρει γιατί χρειάζεται, όπως και κανείς αναγνώστης του Γκαρούτσου δεν ξέρει σε τι χρειάζεται το μάθημα που παλεύει να περάσει) και ο καθηγητής να πάει σπίτι του να "ξεκουραστεί"- ο κάθε "Γκαρούτσος" *δηλαδή το κάθε βιβλίο βοήθημα για το αντοίστιχο μάθημα διαβάζεται μία φορά:πριν από την εξέταση. Αλλά εντάξει: ο Γκαρούτσος έχει και μερικές καλές ασκήσεις μέσα- υπάρχουν και μερικοί καλοί καθηγητές και μερικοί φοιτητές που ενδιαφέρονται. Από τον Γκαρούτσο όλο και κάτι θα μάθεις- και από το πανεπιστήμιο κάτι μπορεί να βγει.

Αλλά αυτή είναι μια ασήμαντη αφορμή. Γράφω για το πανεπιστήμιο γιατί μου μένει μόνο ένα μάθημα για πτυχίο: το καλοκαίρι τελειώνω. Αυτή η προχειρότητα θα σταματήσει για μένα! Πάει η φοιτητική ζωή τελείωσε! Και αυτό το συναίσθημα μελαγχολίας συνδυάζεται άψογα με την επέτειο των δύο χρόνων από τη δημιουργία του κομπλόπουλου! Αυτό το blog είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της φοιτητικής μου ζωής. Υπάρχουν πραγματικές εξομολογήσεις, αληθινές σκέψεις κια προβληματισμοί! Τόσοι προβληματισμοί που θα έκαναν ένα υγιή άνθρωπο να αμφιβάλει για εμάς- και ένα λακανικό να επαληθεύσει την αξία των γραμμάτων χωρίς παραλήπτη.

Αφήστε με λίγο να σας πω: όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο ήμουν πραγματικά διαφορετικός. Πιο εξυπνάκιας, πιο ψωνισμένος(ναι ρε γίνεται και πιο πολύ!), πιο απόλυτος (και απ' αυτό!), πιο ανώριμος. Στα πάντα. Ακόμα θυμάμια την πρώτη μέρα: είχα πάει τελείως ψαρωμένος στην ΑΣΟΕΕ και μπαίνοντας είδα δύο κοπέλες να με κοιτάζουν! Νόμιζα ότι ήταν οι πρώτες μου επιτυχίες.Αλλά ήταν δύο ΔΑΠίτισσες που ψάρευαν πρωτοετείς! Ακόμα θυμάμαι τα ονόματά τους, Μαριέφη και Σπυριδούλα-κλασικά ΔΑΠίτικά ονόματα! Μόλις είχα τελειώσει τους "Φιλόσοφους του Οικονομικού κόσμου", το βιβλίο που μου έδειξε ότι τελικά η επιλογή μου να προτιμήσω τα Οικονομικά από τη Βιολογία είχε και θετικές συνέπειες(αν και πιστεύω πως θα γινόμουν καλός βιολόγος...)! Είχα όρεξη για τα Οικονομικά, μου άρεσαν ,ακόμα μου αρέσουν πολύ. Και το πρώτο εξάμηνο, τι απογοήτευση: καταλήψεις και πορείες, κλειστές σχολές και χαμένες εξεταστικές. Τότε κατάλαβα ότι δεν είμαι επαναστάτης, τότε άρχισα να νιώθω άσχημα που δεν μπορούσα να μοιραστώ το όνειρο της αλλαγής, ένιωθα εκτός και ντρεπόμουν γι' αυτό. Πάλεψω να μπω στο κίνημα, αλλά πιστέψτε με ήταν όλα τόσο απογοητευτικά που δεν μπορούσα με τίποτα! Ντρεπόμουν για τα συνθήματα και τις διαδικασίες, για τα άτομα και τα σύνολα.

Στο δεύτερο έτος όλα αυτά ισχυροποιήθηκαν: κατάλαβα ότι με το ψώνιο που έχω μόνο να σπουδάζω για χρόνια μπορώ και ότι είμαι υπερβολικά φιλελεύθερος για την "πανεπιστημιακή" αριστερά. Το Μάρτη αυτού του χρόνου φτιάξαμε τον κομπλόπουλο! Δεν μπορώ να θυμηθώ αν τότε ήμασταν καλύτερα. Σίγουρα είχαμε τα προβλήματά μας, όπως και τώρα άλλωστε. Μάλλον διαφορετικά όμως...ίσως πιο απλά. Αλλά δεν είμαι σίγουρος. Στο δεύτερο έτος διάβασα πρώτη φορά φιλοσοφία, πήγα στο εξωτερικό, έκλαψα για...(ξέρετε γιατί!), δέθηκα με έναν πολύ καλό φίλο (γεια σου Τάκαρε!) και γενικώς...κάτι έγινε. Τότε γνώρισα τους υπέροχους ιστοσυντρόφους και από τότε μέχρι σήμερα μιλάμε και προβληματιζόμαστε(πιο αραιά βέβαια, αλλά έτσι είναι η ζωή: μπαίνει ανάμεσα στους ανθρώπους!) και τότε άρχισα να καταλαβαίνω τι πλούτο δίνει το internet!

Α το τρίτο έτος ήταν υπέροχο! Κατ' αρχάς, αν ξέρω δυο πράγματα για τα Οικονομικά τώρα, τα έμαθα στο τρίτο έτος. Και αν ξέρω κάτι γενικά για μένα ή για τον κόσμο το έμαθα τότε! Από το πρώτο Interail και μετά, αλλά ειδικά από τα γενέθλια του Κριστόφ και μετά (θυμάσαι ρε εκείνο το βράδυ στη Ρώμης;!) και με τη βοήθεια 2-3 ανθρώπων είχα διαμορφώσει το αποτελεσματικότερο mondus vivendi που είχα μέχρι τότε (τώρα δεν έχω οπότε...)! Ήμουν καλά! Ξεκίναγε το τρίτο έτος ήμουν πραγματικά καλά! Ε και μετά ερωτεύτηκα και όλα πήγαν καλύτερα! Πέρασα υπέροχα πέρυσι και έμαθα και πολλά πράγματα:για τη σχολή, για μένα, για τη ζωή. Το καλοκαίρι ήρθε το δεύτερο Interail: ε είναι να μην είσαι καλά;! Μετά τα πράγματα άρχισαν να χαλάνε: με το που μπηκε το τέτρο έτος άρχισαν τα προβλήματα σε όλους τους τομείς. Αλλά τι να κάνουμε;! Είμαστε εδώ και το παλεύουμε: το παρελθόν είναι παρελθόν και το παρόν παρόν! Α και τα μαθήματα του τελευταίου εξαμήνου ήταν τόσο χάλια που σκέφτηκα να το γυρίσω στη Φυσική!

Και τώρα τι; Θα μου πείτε "καλά τι γράφεις και γιατί"; Δεν έχω ιδέα! Βασικά προσπαθώ να συγκινήσω και κυρίως να συγκινηθώ! Αλλά του κάκου! Και θα γράψω κι άλλα! Για τη σχέση μου με τη σχολή:λοιπόν, μάγκες ήμουν πολύ καλός φοιτητής! Παρακολουθούσα σχεδόν τα πάντα, ακόμα και τος πιο αδιάφορους καθηγητές! Δεν έχω κοπεί ποτέ σε μάθημα: ό,τι έχω δώσει το έχω περάσει! Εντάξει κατεβαίνω μόνο στα σίγουρα...Μ' αρέσει η σχολή. Και πιστεύω ότι όλες οι σχολές είναι ωραίες. Η γνώση αγαπητοί μου αν τύχει σωστού χειρισμού μπορεί να συγκινήσει! Απλά δεν τυχαίνει σχεδόν ποτέ στην Ελλάδα!

Και θέλω να σας πω και για τα πολιτικά μου: λοιπόν, δηλώνω "Φιλελεύθερος Αριστερός" χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς στεγανά! Υποστηρίζω ό,τι μου φαίνεται λογικό και δε με νοιάζει από που προέρχεται! Η πολιτική συγκινεί και αυτή- στο κάτω κάτω είναι δυνατόν να μην συγκινεί ένα πράγμα που παθιάζει τόσο πολύ;!

Και ναι είμαι ρομαντικός και κομπλεξικός, αγχωτικός και τρομαγμένος, ο καλύτερος και ο χειρότερος ταυτόχρονα, μπερδεμένος και πηγμένος, έξυπνος και χαζός, σίγουρος και αβέβαιος, ανοιχτόμυαλος και συντηρητικός, κολλημένος και προοδευτικός! Εγώ φταίω που η πραγματικότητα είναι τόσο σύνθετη, που η ζωή είναι τόσο πολύπλοκοι, που εμείς οι ίδιοι είμαστε ο καθένας ένας κόσμος ξεχωριστός, με τους δικούς του κανόνες;! Μακάρι να μπορούσα να μη με νοιάζει και όλα να μου φαίνονται πιο απλά και όχι τόσο δύσκολα! Να μη χρειάζεται να γράψω αυτό το αδιάφορο κειμενάκι για να ησυχάσω- αλλά δεν μπορώ! Δεν είμαι όπως θέλω να είμαι, ούτε ήμουν ποτέ! Και μάλλον ούτε θα γίνω. Απλά προσπαθώ και παλεύω και στην πορεία βγαίνουν και λάθη, βγαίνουν καλά και βγαίνουν και κακά, βγαίνουν ηρεμίες βγαίνουν και βάσανα! Όλα αγαπητοί μου είναι βάσανα: το πανεπιστήμιο, η δουλειά, η τέχνη, τα χόμπυ, οι σχέσεις, οι φιλίες, τα πάντα είναι βάσανα. Το blog αυτό είναι ένα βάσανο για τους κατόχους του. Αλλά εδώ και δύο χρόνια είναι και ανάσα και θα συνεχίσει να είναι- και αν όχι για κανέναν άλλο, για εμάς, για εμένα...

Πριν λίγο δήλωσα "Φιλελύθερος Αριστερός". Ψέμματα: είμαι κλόουν! Το καλύτερο mondus vivendi έλεγε ότι στις δύσκολες στιγμές πρέπει να βγαίνεις από τον εαυτό σου, να κοιτάς τα πράγματα από πάνω και να γελάς, να σπας πλάκα με τον εαυτό σου, τα παθήματα σου, τη μικρότητα σου, τις διαψεύσεις και τις ήττες σου! Γιατί η ζωή αν έχει κάτι, αυτό είναι πλάκα! Κλόουν, λοιπόν, αλλά και κάτι άλλο: και "συλλέκτης στιγμών". Προσπαθώ να μαζέψω στιγμές ευτυχίας, στιγμές ηρεμίας, στιγμές γαλήνης. Ναι, είναι σπάνιες. Αλλά αποζημιωτικές! Σας ευχαριστώ για όλα! Και, όπως μου έμαθε και ένας καλός φίλος, σας φιλώ!

Δημοσιεύτηκε 7th March 2010