Ο φοιτητής του μέλλοντος
NetBuster:
Ο φοιτητής του μέλλοντος
Συμμετέχει στη διοίκηση των πανεπιστημίων, συναποφασίζει για την εξέλιξη των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και επιλέγει διαφορετικούς πανεπιστημιακούς χώρους για σπουδές, καταργώντας τα εθνικά όρια και τους τοπικούς περιορισμούς: είναι ο φοιτητής του 2010…
Του Αριστείδη Αποστόλου
«Ήταν ένα τυπικό χειμωνιάτικο πρωινό και ο Νίκος απολάμβανε τον καπουτσίνο του στην υγρή πρωτεύουσα της Ιταλίας. Η Ρώμη άρεσε πολύ στο νεαρό φοιτητή: το Κολοσσαίο ήταν βέβαια εντυπωσιακό, το Βατικανό μαγευτικό - και ακόμα ανεξερεύνητο από τον ίδιο - όμως περισσότερο του άρεσε να βρίσκεται στην Πιάτσα ντι Σπάνια ή στη Φοντάνα ντι Τρέβι, χαζεύοντας τους περαστικούς και κυρίως τις όμορφες Ιταλίδες. Όμως, σήμερα, ο Νίκος δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Εκτός από τα μαθήματά του, συμμετείχε και στη διοίκηση του πανεπιστημίου και έπρεπε να είναι παρών στη μεσημβρινή συνάντηση, όπου θα αποφασιζόταν το μέλλον δύο καθηγητών του.
Ωστόσο, εκείνο που πραγματικά τον προβλημάτιζε, ήταν η επιλογή τόπου για τον επόμενο κύκλο των σπουδών του. Το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ αποτελούσε την πρώτη του επιλογή: ένα αχανές ίδρυμα, γεμάτο φοιτητές και ποδήλατα, και την ομώνυμη πόλη να το πλαισιώνει. Ο παραδοσιακός κωπηλατικός αγώνας κόντρα στην Οξφόρδη ήταν ένα ακόμα κίνητρο, όμως ο κύριος λόγος που τον τραβούσε στη βορειανατολική πλευρά της Ευρώπης ήταν ο καθηγητής Δρ. Άνταμς, κορυφή στον ερευνητικό τομέα που είχε επιλέξει ο Νίκος.
Όσο για την επόμενη χρονιά, η επιλογή είχε ήδη γίνει: θα πήγαινε στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Ένα χρόνο περι πλανώμενος, μεταξύ του Πύργου του Άιφελ και της Παναγίας των Παρισίων, περπατώντας στα Ηλύσια Πεδία ή κατά μήκος του Σηκουάνα. Το Παρίσι ήλπιζε ότι θα ήταν ο τελευταίος του σταθμός πριν από την «κατάκτηση» του ενιαίου ευρωπαϊκού του πτυχίου.
Όμως, η ώρα άρχισε να περνάει επικίνδυνα και ο Νίκος αποφάσισε ότι έπρεπε να επιστρέψει στην πραγματικότητα. Με συνοπτικές διαδικασίες, άνοιξε το φορητό υπολογιστή του και, μέσω δορυφορικής σύνδεσης, πλοηγήθηκε στο γαλλικό πανεπιστήμιο. Το άρθρο που τον ενδιέφερε για την ολοκλήρωση της τρέχουσας εργασίας του, βρισκόταν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ιδρύματος. Χωρίς δεύτερη σκέψη, «κατέβασε» ένα αντίγραφο στο σκληρό του δίσκο, και, στη συνέχεια, εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για να κάνει μία σύντομη, εικονική περιήγηση στο Μουσείο του Λούβρου…»
Το παραπάνω δεν είναι απόσπασμα από κάποιο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Αντίθετα, πρόκειται για το κοντινό σχετικά μέλλον, όπως τουλάχιστον διαγράφεται από τη Συνθήκη της Μπολόνια, η οποία στοχεύει στη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου ανώτατης εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με την εν λόγω συνθήκη, το έτος 2010 θα αποτελέσει χρονιά-ορόσημο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στις ευρωπαϊκές χώρες: είναι το τέλος της διαδικασίας της Μπολόνια και, ταυτόχρονα, η αρχή της European Higher Education Area (EHEA), δηλαδή του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου ανώτατης εκπαίδευσης.
Μεταξύ των αλλαγών που προβλέπεται να συμβούν στη ζωή των φοιτητών, συμπεριλαμβάνεται η δυνατότητα επιλογής ιδρύματος και μετάβασης των σπουδαστών από το ένα πανεπιστήμιο στο άλλο, η ενεργή συμμετοχή των φοιτητών στη διοίκηση και στις αποφάσεις των ιδρυμάτων, καθώς και η απονομή κοινών ευρωπαϊκών πτυχίων στους φοιτητές. Ταυτόχρονα, προβλέπεται η εξασφάλιση ενιαίας και υψηλής ποιότητας σπουδών, καθώς και η εισαγωγή πτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών, σχετιζόμενες με την αγορά εργασίας στις διάφορες χώρες.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβούν τα παραπάνω, είναι η ύπαρξη ομογένειας των σπουδών, του εκπαιδευτικού προσωπικού, της οργάνωσης και της λειτουργίας των διάφορων πανεπιστήμιών: γεγονός που θα επιτευχθεί από την αυστηρά προκαθορισμένη συνεργασία των χωρών που συμμετέχουν. Ήδη, ετοιμάζεται το European Credit Transfer System (ECTS), που αποτελεί το ενιαίο σύστημα αξιολόγησης των σπουδών και των πτυχίων. Αυτή τη στιγμή, τη Συνθήκη της Μπολόνια έχουν υπογράψει 29 χώρες - μεταξύ αυτών και η Ελλάδα -, οι οποίες έχουν δεσμευτεί για την αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού τους συστήματος, ώστε να εναρμονιστεί με τις κοινές ευρωπαϊκές απαιτήσεις και προδιαγραφές.
Πιο αναλυτικά, η ΕΗΕΑ αναμένεται να στηριχθεί στα ακόλουθα δομικά στοιχεία:
>>Όλες οι συμμετέχουσες χώρες θα έχουν ένα εθνικό πλαίσιο τίτλων σπουδών, βασισμένων σε τρεις κύκλους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου τα επίπεδα θα έχουν διττή λειτουργία: αφενός την προετοιμασία του σπουδαστή για αγορά εργασίας και αφετέρου, την περαιτέρω οικοδόμηση γνώσεων. Κάθε επίπεδο θα στηρίζεται στο προηγούμενο, ενώ οι αποκτηθέντες τίτλοι θα δίνουν πρόσβαση στα πιο υψηλά επίπεδα.
>>Όλες οι συμμετέχουσες χώρες θα έχουν συγκεκριμένες εθνικές ρυθμίσεις εξασφάλισης ποιότητας, εφαρμόζοντας ένα συμφωνηθέν σύνολο προτύπων και οδηγιών για το EHEA.
>>Όλα τα όργανα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις συμμετέχουσες χώρες θα αναγνωρίσουν τους κοινώς αποδεκτούς βαθμούς, τίτλους και κύκλους σπουδών, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές.
Όπως δηλώνουν οι εκπαιδευτικοί και οι επιστήμονες που ασχολούνται με την ΕΗΕΑ, δεν πρόκειται να υπάρξει εφησυχασμός μετά το 2010. Αντίθετα, η ΕΗΕΑ θα αποτελέσει μία συνεχής διαδικασία που θα εξακολουθήσει να αναπτύσσεται και μετά το 2010. Σε αυτή την προσπάθεια είναι αναγκαίο να συμβάλλουν από κοινού, όλοι οι εμπλεκόμενοι: φοιτητές, εκπρόσωποι και εκπαιδευτικό προσωπικό των πανεπιστημίων, καθώς και οι κυβερνήσεις των χωρών.
Εάν τελικά, η ΕΗΕΑ γίνει πραγματικότητα, ο φοιτητής του 2010 θα βρεθεί στην προνομιούχο θέση να είναι απόλυτα υπεύθυνος για την πορεία των σπουδών του, μέσα σε ένα περιβάλλον υψηλής ασφάλειας και ποιότητας.
Καθημερινη
miss_elec:
H εισαγωγή του άρθρου θυμίζει προσπέκτους ταξιδιωτικού πρακτορείου :P
Δεν ξέρω κάτα πόσον αυτά που αναφέρονται είναι τόσο σύντομα υλοποιήσιμα, νομίζω όμως πώς στο τέλος εκεί θα οδηγηθούν τα πράγματα (ίσως όχι τόσο αυτά που αφορούν στην συνδιοίκηση των πανεπιστημίων...)
Έχοντας πάρει μέρος σε διάφορα προγράμματα στο εξωτερικό μέσω του πανεπιστημίου (βλέπε Erasmus, Best) βλέπω μια τέτοια εξέλιξη σαν ευχής έργον!!
Προσωπικά έχω κερδίσει πολλά από αυτήν την κινητικότητα, και σε προσωπικό αλλά και σε επίπεδο σπουδών.
Βγείτε κι εσείς στο εξωτερικό και γίνετε 'πολίτες του κόσμου'. Αξίζει! ;)
Junior:
Πλάκα πλάκα, εγώ μέχρι τώρα νόμιζα ότι η "Μπολόνια" είναι συνθήκη που λέει να πληρώνουμε δίδακτρα και να περιοριστούν τα εργασιακά μας δικαιώματα ή κάτι τέτοιο
Και ο αλιάκμων είχε βάλει λινκ στην υπογραφή του "Μάθετε εδώ τι λέει η συνθήκη της Μπολόνια" αλλά ποτέ δεν το πάτησα. Τώρα θα μου πεις... και να το πατούσα, θα μάθαινα τι λέει η συνθήκη; Μπα...
aliakmwn:
Quote from: Junior on August 17, 2006, 15:14:52 pm
Πλάκα πλάκα, εγώ μέχρι τώρα νόμιζα ότι η "Μπολόνια" είναι συνθήκη που λέει να πληρώνουμε δίδακτρα και να περιοριστούν τα εργασιακά μας δικαιώματα ή κάτι τέτοιο
Και ο αλιάκμων είχε βάλει λινκ στην υπογραφή του "Μάθετε εδώ τι λέει η συνθήκη της Μπολόνια" αλλά ποτέ δεν το πάτησα. Τώρα θα μου πεις... και να το πατούσα, θα μάθαινα τι λέει η συνθήκη; Μπα...
1) Εισαι offtopic
2) Ε ναι, δεν διαβασες τι λεει το κειμενο, αλλα εχεις αποψη επ' αυτου...
3) Γιατι δεν εψαξες μονος σου να μαθεις τι ειναι η Μπολονια?
4) Κι εγω ειμαι offtopic...
BOBoMASTORAS:
Καλό το κείμενο που έγραψε ο συντάκτης του άρθρου αλλά ίσως θέλει μερικές βελτιώσεις
"Ήταν ένα τυπικό χειμωνιάτικο πρωινό και ο Νίκος απολάμβανε τον καπουτσίνο του στην υγρή πρωτεύουσα της Ιταλίας. Η Ρώμη άρεσε πολύ στο νεαρό φοιτητή: το Κολοσσαίο ήταν βέβαια εντυπωσιακό, το Βατικανό μαγευτικό - και ακόμα ανεξερεύνητο από τον ίδιο - όμως περισσότερο του άρεσε να βρίσκεται στην Πιάτσα ντι Σπάνια ή στη Φοντάνα ντι Τρέβι, χαζεύοντας τους περαστικούς και κυρίως τις όμορφες Ιταλίδες. Όμως, σήμερα, ο Νίκος δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Πρόλαβε να επισκεφτεί μόνο 25 μουσεία, 10 αρχαιολογικούς χώρους και να κάνει μία ολιγόωρη εκδρομή σε ένα κοντινό χωρίο με τη Mercedes SLK του για να φάει σε μία ιστορική ταβέρνα. Άλλωστε ήταν εκεί για σπουδές!
Εκτός από τα μαθήματά του, συμμετείχε και στη διοίκηση του πανεπιστημίου και έπρεπε να είναι παρών στη μεσημβρινή συνάντηση, όπου θα αποφασιζόταν το μέλλον δύο καθηγητών του. Άλλωστε η συνθήκη της μπολώνια είναι φροντίσει να διευρυνθεί το 24ωρο και να γίνει επίσημα 48ωρο για να προλαβαίνει.
Ωστόσο, εκείνο που πραγματικά τον προβλημάτιζε, ήταν η επιλογή τόπου για τον επόμενο κύκλο των σπουδών του. Όλα τα άλλα προβλήματα του είχαν μαγικά λυθεί!.
Το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ αποτελούσε την πρώτη του επιλογή: ένα αχανές ίδρυμα, γεμάτο φοιτητές και ποδήλατα, και την ομώνυμη πόλη να το πλαισιώνει. Ο παραδοσιακός κωπηλατικός αγώνας κόντρα στην Οξφόρδη ήταν ένα ακόμα κίνητρο, όμως ο κύριος λόγος που τον τραβούσε στη βορειανατολική πλευρά της Ευρώπης ήταν ο καθηγητής Δρ. Άνταμς, κορυφή στον ερευνητικό τομέα που είχε επιλέξει ο Νίκος. Σκεφτόταν τις ώρες που θα περνούσε πίνοντας τσάι με το πρίγκιπα κάρολο και τις ατελείωτες ώρες που θα έπαιζε σκουος.
Όσο για την επόμενη χρονιά, η επιλογή είχε ήδη γίνει: θα πήγαινε στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Ένα χρόνο περιπλανώμενος, μεταξύ του Πύργου του Άιφελ και της Παναγίας των Παρισίων, περπατώντας στα Ηλύσια Πεδία ή κατά μήκος του Σηκουάνα. Τα βράδια θα διάβαζε για το πτυχίο του αλλά ακόμη και τότε δε θα ήταν μόνος. Θα του έκανε παρέα το φάντασμα του Λούβρου,ο Μπελφεγκορ, ενώ όταν κουραζόταν θα μπορούσε να ξεκουραστεί κοιτώντας από το παράθυρο του τα κατάφωτα Ηλύσια πεδία. Το Παρίσι ήλπιζε ότι θα ήταν ο τελευταίος του σταθμός πριν από την «κατάκτηση» του ενιαίου ευρωπαϊκού του πτυχίου. Άλλωστε είχε κουραστεί για να κατακτήσει το πτυχίο του, από όλο αυτό το περπάτημα στους αρχαιολογικούς χώρους κόντευε να πάθει πλατυποδία.
Όμως, η ώρα άρχισε να περνάει επικίνδυνα, το 48ωρο κόντευε να τελειώσει και ο Νίκος αποφάσισε ότι έπρεπε επιτέλους να επιστρέψει στην πραγματικότητα. Με συνοπτικές διαδικασίες, άνοιξε το φορητό υπολογιστή του, δωρεά φυσικά του πανεπιστημίου της Ιταλίας και, μέσω δορυφορικής σύνδεσης των 40Gbps, πλοηγήθηκε στο γαλλικό πανεπιστήμιο. Μέσα από την ψηφιακή του βιβλιοθήκη κατέβασε όλα τα συγγράμματα που χρειαζόταν για τον επόμενο κύκλο σπουδών του. Άλλωστε η πρόσβαση σε αυτά ήταν δωρεάν. Το άρθρο που τον ενδιέφερε για την ολοκλήρωση της τρέχουσας εργασίας του, βρισκόταν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ιδρύματος. Χωρίς δεύτερη σκέψη, «κατέβασε» ένα αντίγραφο στο σκληρό του δίσκο, και, στη συνέχεια, εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για να κάνει μία σύντομη, εικονική περιήγηση στο Μουσείο του Λούβρου…"
Τέτοια κείμενα με κάνουν να γελάω. Αυτό γιατί από την μία δεν υπόσχονται την πραγματοποίηση όλων όσων αναφέρουν αλλά δημιουργούν στον αναγνώστη την εντύπωση και την ελπίδα ότι θα πραγματοποιηθούν. Είναι εκπληκτικά λαϊκιστικά. Φυσικά για να γίνουν όλα αυτά δε χρειάζεται τίποτα περίπλοκο. Μία υπογραφή σε μία συνθήκη και όλα υλοποιούνται. Έτσι δεν είναι?
Όσο για τη μπωλόνια εγώ την έχω διαβάσει. Το αρχικό κείμενο της που έχει ανεβεί από το Τάσο σε κάποια φάση στο φόρουμ. Η μπολώνια Δεν έχει καμία σχέση με προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών κτλ. Στους φοιτητές αναφέρεται μόνο στα σημεία που αυτοί επηρεάζουν τη λειτουργία ενός ιδρύματος. Κατά τα άλλα του έχει γραμμένους για να μη χρησιμοποιήσω πιο βαριές εκφράσεις.
Η σύνδεση του παραπάνω κειμένου με τη μπολώνια είναι η εξής. Μπωλόνια->ΕΗΕΑ->κείμενο. Μόνο που η ΕΗΕΑ δεν αποτελεί κάτι θεσμοθετημένο και δεν έχει καταγραφεί. Υποτίθεται ότι θα σχηματιστεί από τις επόμενες συνόδους των υπουργών παιδείας των χωρών της Ευρωπαϊκής ένωσης. (Ναι θα είναι και η κατσίκα εκεί). Επιπλέον η μπολώνια, η συνθήκη δηλαδή που θα οδηγήσει στην ΕΗΕΑ, δε περιγράφει τίποτα από τα παραπάνω αντίθετα όπως αναφέρεται και στο ίδιο το κείμενο ήταν ένας συγκερασμός των απόψεων των υπουργών παιδείας των διαφόρων χωρών. Δε νομίζω ότι οι υπουργοί το πρώτο πράγμα που έχουν στο νού τους είναι να διερύνουν τους προσωπικούς μας ορίζοντες. Ειδικά όταν υπάρχουν χώρες όπως την αγγλία που υπάρχουν τρομακτικά έσοδα από τον "Εκπαιδευτικό τουρισμό"
Navigation
[0] Message Index
[#] Next page