Βιβλιοπροτάσεις

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[Lurpak]

Εγώ θα προτείνω τρία βιβλία που πιστεύω θα αρέσουν σε όλους μας.

1. Αλλοπαρμένες Μεγαλοφυίες του Federico Di Trocchio.
Ένα βιβλίο που γράφει για όλες εκείνες τις ιδέες και τους ερευνητές που αναγκάστηκαν να αγωνιστούν ενάντια στις αντιστάσεις και τις προκαταλήψεις της επιστημονικής κοινότητας. Παρουσιάζει ένα πανόραμα των "λαθών" της επιστήμης, που συχνά αναγνωρίστικαν και διορθώθηκαν μονάχα μετά την πάροδο πολλών αιώνων.

2. Κώδικες και Μυστικά του Simon Singh.
Ένα βιβλίο που πραγματεύεται την αέναη μάχη μεταξύ εκείνων που επινοούν κώδικες και σε εκείνους που τους σπάζουν, από την Αρχαιότητα μέχρι την εποχή του Internet. Τέλειο.

3. Το ψυγείο του Αινστάιν του Steve Silverman.
Μερικές περίεργες και παράδοξες ιστορίες, πέρα για πέρα αληθινές όμως.
Ναι, είναι αλήθεια πως ο Αινστάιν κάποια στιγμή αποφάσισε να σχεδιάσει ένα ψυγείο που όπως διατείνοταν δε θα χάλαγε ποτέ και θα ήταν πολύ οικονομικό.

[kotsouthkias]

---Για τους φαντασιόπληκτους προτίνω πέρα από τα κλασσικά του τολκιν(3*αρχοντες) το χομπιτ (ανεκδοτο:
]     - γιατί ο φρόντο ψαρεύει?

      -γιατί ειναι το χομπι τ'

     & ένα ακόμα

         -που είναι το δαχτυλίδι?

        -στο γκολου μ' )
       

---Γαματα βιβλία είναι όλα του ΣΤΗΒΕΝ ΚΙΝΓΚ!! όποις έχει δει μόνο τισ ταινίες του δεν μπορεί να καταλαβει τι ψυχακιας είναι


ΤΕΛΟΣ προτεινω τον υπάλληλο νομίζω (ενός Ρώσσου είναι αλλα δεν μπορώ να θυμηθω ποιού,παιζει και ντοστογιεφσκι..) του ίδιου συγγραφέα είναι κ ο ΣΩΣΣΙΑΣ όπου κάποιος αναζητα τον εζωτερικό του κόσμο.

[olympia]

Η Ολυμπία ζητά ταπεινά τη συγνώμη σας για την καθυστέρηση της απάντησής της, αλλά εχουν συμβεί διάφορα που με κράτησαν μακριά από το internet.

Ο Τρυποκάρυδος του Τομ Πόμπινς έχει όντως πολύ γέλιο. Είναι μια σατιρική ματιά στην Αμερικανική κοινωνία και στον τρόπο ζωής μιας εκπτωτης βασιλικής οικογένειας. Δυο λέξεις μόνο θα σας πω. ΑΠΕΙΡΟ ΓΕΛΙΟ.

Επισης, αν θέλετε να χαμογελάσει το χειλάκι σας, διαβάστε τα Χαστουκόψαρα του Λένου Χρηστίδη. Είναι μια πολύ χαριτωμένη ιστορία δυο τύπων που αναζητούν έναν άνθρωπο. Το γέλιο της υπόθεσης ξεκινά με την ανάγνωση του οπισθόφυλλου!  

Take care!  

[bouzias]

Δύο απ’τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει είναι το ‘Έγκλημα και Τιμωρία’ και οι ‘Αδελφοί Καραμάζοβ’. Το πρώτο αφηγείται τη ζωή ενός νέου στην Πετρούπολη ο οποίος αποφασίζει να διαπράξει ένα έγκλημα από πνευματική περιέργεια, θέλοντας να αποδείξει στον εαυτό του ότι δεν είναι συνηθισμένος άνθρωπος. Το δεύτερο αφηγείται τη ζωή της οικογένειας Καραμάζοβ (πατέρας και τέσσερις γιοι). Και τα δύο τα έγραψε ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι και διαδραματίζονται στη Ρωσία του 19ου αιώνα. Ο Ντοστογιέφσκι θεωρείται απ’τους μεγαλύτερους συγγραφείς.
Ένα άλλο βιβλίο που επίσης μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση είναι το ‘Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας σ’ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως’. Το έγραψε ο Viktor E. Frankl ψυχίατρος ο οποίος έζησε τρία χρόνια στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Άουσβιτς και Νταχάου. Στο βιβλίο περιγράφει τη ζωή του στα στρατόπεδα και είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Η έκδοση που έπεσε στα χέρια μου είναι πολύ παλιά (1979) και δεν ξέρω αν επανεκδόθηκε από τότε.

[gfloros]

Εγώ θα ήθελα να προτείνω το "Βίος Παράλληλος" του Απόστολου Δοξιάδη. Συγκλονιστικό βιβλίο. Αν και μικρό (λιγότερο από 100 σελίδες) δίνει αφορμή για πολύωρες συζητήσεις. Διότι κάποια πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται...
Θα επνέρθω με περισσότερες προτάσεις στο μέλλον.
Flo

[Tsihiro]

Πολύ ωραίο το θέμα!Πήρα πολλές ιδέες για το καλοκαίρι,αν βαρεθώ τα μπάνια κ θέλω πνευματική ανάταση!Εγώ θα ήθελα να προτείνω το βιβλίο Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΝΟΥ του Colin Blakemore,καθηγητή Νευροφυσιολογίας από τισ πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης.Θέμα του η εξερεύνηση του ανθρώπινου εγκεφάλου και νου.Εξηγούνται διαφορες λειτουργίες του εγκεφάλου,η μαθηση,η μνήμη,η τρέλα,ο πονος κ.α.Γυριστηκε και σε ντοκιμαντερ απο το BBC.

εγώ είχα πραγματικά εντυπωσιαστεί,είναι υπέροχο βιβλιο για όσους αγαπούν τα ντοκιμαντερ με ιατρικά θέματα. αλλα η αληθεια είναι οτι είναι κουραστικό σε κάποια σημεία.

Απο λογοτεχνικά, με είχε συγκινήσει  Ο ΚΛΟΟΥΝ του Χαινριχ Μπελ,κλασικό λογοτεχνικό και ο ΜΑΚΜΠΕΘ του Σεξπιρ (με είχε συγκλονίσει το συγκεκριμένο για την ακριβεια).Αυτά απευθύνονται κυρίως σε ευσυγκίνητους ηλεκτρολογους!

Αλλα βιβλία που προτείνω είναι οι βιογραφίες διαφόρων ζωγράφων απο την σειρά της TASCHEN,πολύ ευχάριστα βιβλία με πολλούς πίνακες, ωραία χρώματα και ενδιαφέρον περιεχόμενο!
Μικρά, δεν χρειαζονται πολλη σκέψη όπως τα προηγούμενα που εξέθεσαν οι συνάδελφοι, και σε διαφορετικό θέμα για αυτούς που θέλουν να ξεφύγουν λίγο από τα μαθηματικά!

[Nessa NetMonster]

Τώρα ξεφεύγουμε από τη λογοτεχνία, αλλά πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε η Tsihiro θα σας προτείνω το βιβλιαράκι M.C.Escher: The graphic work. Πολύ εντυπωσιακό. Κάποια σχέδια θα σας μπερδέψουν μέχρι τελικής πτώσεως.

[Tsihiro]

δεν έχω δει το βιβλίο,αλλά πάντως απο όσες ζωγραφιές του έχω δει,ο ανθρωπος είναι μεγαλοφυια!
Και όχι μόνο ως ζωγράφος...Κατάφερε να συλλάβει με το μυαλό του τα πιο ασύλληπτα σχήματα και εικόνες -με γεωμετρική αντίληψη- και είχε το ταλέντο να τα απεικονίσει..
Δηλάδη ένας ζωγράφος με μαθηματική σκέψη..


Ζηλεύω!!

[Dr. Gonzo]

 για τους (so-called) ρομαντικούς (αν υπάρχουν ακόμη)

 Το κόκκινο και το μαύρο

ισως το καλύτερο μυθιστόρημα ενός (πολύ) παρεξηγημένου συγγραφέα.

[Turambar]

Μόλις διάβασα το "ΛΟΣΤΡΕ" του Λένου Χρηστίδη και το προτείνω οπωσδήποτε...

Και πηγαίνοντας σε γενικότερες απόψεις, πέραν των πρόσφατων διαβασμάτων μου.

Ο ΠΥΡΓΟΣ του ΚΑΦΚΑ, αν έχετε διαβάσει κάτι άλλο από Κάφκα δεν χρειάζεται να πω τίποτα το ιδιαίτερο. Για τους υπόλοιπους, μπείτε στον παράξενα οργανωμένο κόσμο του Κάφκα, περιπλανηθείτε στον δαιδαλώδη κόσμο του και χαθείτε στην αδυναμία του ατόμου απέναντι σε μια παράξενη κοινωνία. Του ίδιου με είχε τρελλάνει και το "ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ", το οποίο το έγραψε σε μία νύχτα, τιμήστε το διαβάζοντας το και εσείς σε μία νύχτα. (Μαξ Μπροντ ήσουν μαλάκας ως φίλος, μα σ'αγαπω)


Δεν ξέρω τι να πρωτοπροτείνω από Κούντερα, γιατί κάθε ένα είναι για διαφορετική περίπτωση. Θα πω την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ γιατί έχει πραγματικά την πιο ονειρική δομή που έχω δει. Ο Κούντερα είναι λάτρη του μυθιστορήματος πάνω από όλα (ως τέχνη) και αν νιώθεται κάπως έτσι διαβάστε το "Καινές Διαθήκες". Δεν είναι μυθιστόρημα, εκτός και αν το μυθιστόρημα θεωρηθεί ότι είναι ο πρωταγωνιστής του βιβλίου αυτού.

Τέλος να πω ότι ο Στήβεν Κινγκ με έφερε στον κόσμο του βιβλίου (και είναι το μεγαλύτερο μου κίνητρο να θέλω να γράφω) και αν σας αρέσουν οι φανταστικοί κόσμοι, διαβάστε το "Dark Tower". Είναι εφταλογία αλλά δεν θα σας κουράσει αυτός ο άνθρωπος.... ποτε...

Πιο τέλος, θεωρώ περιττό να πω ότι το Σιλμαρίλιον είναι το καλύτερο βιβλίο στον κόσμο. Αν δεν ξέρετε ποιος το έχει γράψει... μη μπείτε στον κόπο να ψάξετε... δεν σας ενδιαφέρει δυστυχώς.

Αυτά προς το παρόν.

[Karaμazoβ]

Προσφατα τελειωσα το "Οι Δαιμονισμένοι" του Φ.Ντοστογιεφσκι, και φυσικά το συνιστω. Ειναι ενα περίεργο βιβλιο το οποιό εκτος απο υπαρξιακα ζητηματα έχει και έντονο πολιτικό χαρακτήρα καθως θιγει τους κινδύνους μιας επανάστασης. Προφητικό βιβλίο θα έλεγα αφου προέβλεψε την Οκτωβριανη Επανασταση 50 χρονια πριν.


Αλλα προσφατα που προτείνω επισης:

"Η Αργω" του Γ.Θεοτοκά. Ένα βιβλιο με πρωταγωνιστές φοιτητές της δεκαετίας του '30 αλλα σε πολλά σημεία επίκαιρο ακόμη και σημερα. Ειναι εντυπωσιακο το πως ο Θεοτοκάς εκανε μια ακριβής αναπαράσταση - ως εναλλακτική πραγματικότητα- μιας κοινωνιας της δεκαετιας του '30 με πραξικοπήματα, κομμουνιστικές επαναστάσεις και πολιτική και κοινωνικη ασταθεια.

"Οι Φρουροί της Αχαίας" του Τασου Αθανασιάδη. Η ιστορία της εχθρας των οικογενειων Βίλλη-Νέζη και Καζιάνη απο το '21 ως την χούντα των συνταγματαρχών με φόντο την Πάτρα και το Αίγιο. Το βιβλιο αυτό ειχε γυριστεί σειρα στο ΜΕΓΚΑ με επιτυχία(όπως και τα αλλα βιβλια του Αθανασιαδη : "Η αιθουσα του θρόνου" ,"Τα παιδια της Νιοβης" και οι "Πανθέοι".)

"Ο Φτωχούλης του Θεου" του Ν.Καζαντζακη. Απο Καζαντζάκη συνειστώ καθε βιβλιο.Εδω εχουμε τη συγκινητική βιογραφία μιας αγνης ψυχης, του άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης, γραμμένη ομως απο έναν συγγραφέα που δεν ήταν χριστιανος(αν και ο ίδιος ηταν αινιγματικος ως προς αυτο το ζητημα).

[nad]

 Μιας και το καλοκαιράκι είναι σίγουρα εποχή κατάλληλη για διάβασμα, να προτείνω κι εγώ με τη σειρά μου:
 1) Στέφαν Τσβάιχ. Σημαντικός αυστριακός λογοτέχνης, του οποία τα έργα τοποθετούνται από το 1900 και μετά, αλλά όχι ιδιαίτερα γνωστός(τουλάχιστον έτσι νομίζω). Γενικά γράφει διηγήματα, οπότε το πιο πιθανό είναι να βρείτε κάποια συλλογή του. Πιο πολύ μου άρεσαν το Αμόκ, που είναι και από τα πιο γνωστά του, Το γράμμα μιας άγνωστης και Το εικοσιτετράωρο μιας γυναίκας.
 Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικός ο τρόπος αφήγησής του, μιας και βάζει συνήθως τον ήρωα να διηγείται σε κάποιο 3ο πρόσωπο την ιστορία του.

 2) Ευγενία Φακίνου(σταθερή αξία). Πρόσφατα είδα το 7ο ρούχο από μία ερασιτεχνική θεατρική ομάδα, κι έτσι την ξαναθυμήθηκα. Νομίζω ότι το καλυτερό της είναι το Γάτα με πέταλα, αλλά συστήνω και αυτό που διάβασα πρόσφατα το Η μεγάλη πράσινη. Με λίγα λόγια, ένα ταξίδι προς την αναζήτηση ονείρων.

[nad]

 Αυτήν την περίοδο διαβάζω το 1984 του Τζωρτζ Όργουελ. Δε θα το σχολιάσω ακόμη(περιμένω να το τελειώσω), απλά θα μου επιτρέψετε να παραθέσω κάποια αποσπάσματα, που νομίζω πάνε πολύ με το κλίμα των ημερών.

 << Αφότου εμφανίστηκε για πρώτη φορά η μηχανή, έγινε φανερό σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους ότι η ανάγκη του ανθρώπινου μόχθου και, κατά συνέπεια, σε μεγάλο βαθμό, της ανθρώπινης ανισότητας είχε εκλείψει. Αν η μηχανή χρησιμοποιόταν γι' αυτόν το σκοπό, η πείνα, η υπερεργασία, ο αναλφαβητισμός και η αρρώστια θα εξαφανίζονταν μέσα σε λίγες γενιές....
 ...Αλλά ήταν επίσης φανερό πως μια γενική αύξηση του πλούτου απειλούσε με καταστροφή -γιατί πραγματικά με μια έννοια ήταν καταστροφή- μια κοινωνία ιεραρχική. Σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι θα δούλευαν λίγο, όπου ο καθένας θα είχε αρκετή τροφή, θα ζούσε σε σπίτι με λουτρό και ψυγείο, θα είχε δικό του αυτοκίνητο ή ακόμα και αεροπλάνο, η πιο φανερή και ίσως η πιο σημαντική μορφή της ανισότητας θα είχε κιόλας εξαφανιστεί. Αν γενικευόταν, ο πλούτος δε θα παρείχε καμιά διάκριση. Αναμφίβολα, θα μπορούσε να φανταστεί κανείς μια κοινωνία όπου ο πλούτος, με την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας και της πολυτέλειας θα μοιραζόταν ίσα, ενώ η δύναμη θα έμενε στα χέρια μιας μικρής προνομιούχας τάξης. Αλλά, στην πράξη, μια τέτοια κοινωνία δε θα μπορούσε να μείνει σταθερή για πολύ. Γιατί, αν όλοι απολάμβαναν με τον ίδιο τρόπο τις ανέσεις και την ασφάλεια, η αποβλακωμένη από τη φτώχεια μεγάλη μάζα των ανθρώπων θα μπορούσε να μορφωθεί και να μάθει να σκέφτεται για τον εαυτό της ∙ και όταν γινόταν αυτό, αργά ή γρήγορα αυτή η μάζα θα καταλάβαινε ότι η προνομιούχα μειοψηφία δεν είχε κανένα λόγο ύπαρξης και θα την έβγαζε από τη μέση. Με λίγα λόγια, μια ιεραρχική κοινωνία δε μπορούσε να σταθεί παρά μόνο βασισμένη στη φτώχεια και την άγνοια....
 ... Τα προϊόντα έπρεπε να παράγονται, αλλά να μη διανέμονται. Στην πράξη, ο μόνος τρόπος για να το πετύχουν αυτό, ήταν να κάνουν συνεχώς πόλεμο.
 Ο πόλεμος κατ' ουσίαν είναι η καταστροφή, όχι απαραίτητα της ανθρώπινης ζωής, αλλά των προϊόντων του ανθρώπινου μόχθου. Ο πόλεμος είναι ο τρόπος με τον οποίον μπορούν να καταστραφούν, να διαλυθούν στη στρατόσφαιρα ή και να βυθιστούν στα βάθη της θάλασσας υλικά, που αλλιώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν τις μάζες να ζουν πιο άνετα και κατά συνέπεια να σκέφτονται περισσότερο απ' όσο είναι επιθυμητό....
 ... Ο πόλεμος όχι μόνο πραγματοποιεί τις απαραίτητες καταστροφές, αλλά τις πραγματοποιεί με τρόπο ψυχολογικά αποδεκτό. Κατά πρώτον, θα ήταν πολύ πιο απλό να σπαταληθεί το πλεόνασμα  του μόχθου των ανθρώπων χτίζοντας ναούς και πυραμίδες, ανοίγοντας λάκκους και γεμίζοντάς τους πάλι, ή ακόμα παράγοντας μεγάλες ποσότητες αγαθών και βάζοντάς τους έπειτα φωτιά. Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν αρκετό για την οικονομική και όχι για τη συναισθηματική βάση μιας ιεραρχικής κοινωνίας.>>

 Τα λέει ή δεν τα λέει όλα;

[Turambar]

Είναι σαφώς καταπληκτικό βιβλίο, δεν είναι τυχαίο που έχει γίνει κοινή γνώση πολλά από αυτά που γράφονται στο βιβλίο χωρίς καν να το έχουμε διαβάσει. Και στον πρώτο πληθυντικό μιλάω για τον άπειρο κόσμο.


Ένα από τα καλύτερα γκράφιτι που έχω δει ποτέ ήταν ένα απέναντι από το Πολυτεχνείο που το είδα μετά από την φετινή Πρωτοχρονιά. έγραφε:

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 1984

[Strub]

Σε αυτό το site υπάρχουν πολλά     λογοτεχνικά βιβλία!

http://arthursclassicnovels.com/arthurs/