Το ίντερνετ ,η έκραση, η τέχνη, η επανάσταση και οι μεταξύ τους σχέσεις...

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[g]

Κάποιες συνειρμικές σκέψεις που έγιναν λόγω του quote.

Κύβε, απ ό,τι καταλαβαίνω αντιδράς στην ιδέα να τοποθετηθεί η τέχνη στον πάγκο του εργαστηρίου, κατω απο το μικροσκόπιο, να ερευνηθούν οι μηχανισμοί της, και ουτω καθεξης.

Και να το κάνεις αυτό, έτσι όπως το εκφράζεις ,δεν έχεις τους μηχανισμους -δυνατότητα, εσύ μετά να χρησιμοποιήσεις τα συμπεράσματα που θα βγάλεις για οποιοδήποτε "θέλω".Πρέπει αυτά τα συμπεράσματα να έχουν κάποια δύναμη επεξήγηματική δηλαδή για κάποια ομάδα η για την ανθρωπότητα ασπούμε πιο γενικά) Αν επίσης όντως καταφέρεις να  "πιάσεις" την τέχνη ,αυτό που θα έχεις στον πάγκο σου πλέον θα είναι ενα μάλλον ενα πτώμα ,ενα κειμήλιο... οχι η ζωντανή τέχνη .Αυτή   ποτέ δεν θα κάτσει να την γραπώσεις και να εξετάσεις τους μηχανισμούς της στατικά (η διαλεκτική στη μελέτη της διαδικασίας εδώ πάει περίπατο μάλλον, με την δικαιολογία ότι το αντικείμενο είναι πολύ θολό και περίπλοκο και κανείς δεν θα το καταλάβει ...μιλώντας πάντα για την τέχνη μετά την εξάπλωση του διαδικτύου).Μια πιθανότητα απο την άλλη ,είναι να μελετήσεις με τέτοιον τρόπο το σώμα της ,ώστε να προλάβεις μελλοντικά την εξέλιξη της... αλλά και πάλι, το ζήτημα τελικά δεν είναι στην τέχνη αυτή καθεαυτή όπως  δεν είναι και στην μελέτη του εγκεφάλου (το ανάλογο του νεκρού σώματος της τέχνης ) πχ όταν μιλαμε για κοινωνικά φαινόμενα και πολιτική η όταν αναζητάμε την ίδια μας την φύση.
Επιπροσθέτως το όραμα που προτάσσεις (ως κομμουνιστόφιλος   ), δύσκολα ενδιαφέρεται για την  επιστημονική μελέτη της καλλιτεχνικής δημιουργίας καθεαυτής (είπαμε και να ήθελε δηλαδή χλωμό ...) αλλά μάλλον στο συγκεκριμένο επίπεδο και λίγο χιουμοριστικά συνδέοντας το παραπάνω,  είναι πιο λογικό να ενδιαφέρεται ΟΝΤΩΣ για τη  μελέτη του εγκεφάλου και πως να εξασφαλίσει ασφαλή - ελεγχόμενα αποτελέσματα για οποιαδήποτε εισροή (τέχνη - παράσταση) ως προς την κατευθυνση που θέλει .
Μου φαίνεται οτι αν το βήμα που έκανες παραπέρα απο τις κλασικές μαρξιστικές ιδέες είναι το "να βάλουμε στον πάγκο του εργαστηρίου την τέχνη" ,είσαι μάλλον μόνος σου σε αυτό.

Απο κει και πέρα προχωράμε διαλέγοντας δρόμους, αυτού που λέμε "στράτευσης"*  (ΚΟΚΚΙΝΗΣ ) και πολέμου απέναντι σε αυτούς που θέλουν να κάνουν την τέχνη καταναλωτικό αντικείμενο εξολοκλήρου , καθολικά(απλοποίηση φυσικά) .Δεν ξέρουμε τι είναι τελικά αυτή αλλά ξέρουμε τι δεν θέλουμε να γίνει και τι δεν θέλουμε εμείς να γίνουμε μέσω αυτής.

* Η στράτευση δεν έχει να κάνει με κόκκινα η μάυρα φόντα αλλά με την επιθυμία ενάντια στην ρομποτοποίηση/προγραμματισμό του ανθρώπου απο το ευφυές κεφάλαιο.Εδώ είναι αναγκάια η εισαγωγή μιας ακόμα διάστασης και της κίνησης (επειδή τίθεται ερώτημα χωρίων ..πχ η σύγχρονη κλασική μουσική, πού ανήκει περισσότερο και με ποιόν τρόπο αυτή επηρεάζει τελικά, και αν το κάνει , την διαιώνιση της εξαθλίωσης και εμποδίζει την πρόοδο προς τον παγκόσμιο ανθρωπισμό ,αν και ακόμα επιφανειακά αφοσιωμένη στο πνέυμα και τις παλιές αρχές που επιτάσει η ηθική του μουσικού.Κάτι δηλαδή που δεν απαντιέται με σκέψη αλλά με παρατήρηση - εμπειρία, στο παρόν  των ανθρώπων που την ασκούν ,την δέχονται και την προωθούν .Τα ίδια ερωτήματα τίθενται και για την σύγχρονη ζωγραφικη - γραφιστική ασπούμε και φωρογραφία κτλπ) .

εδιτ: Συμπεραίνεται, ότι τα μέσα της τέχνης παίζουν σημαντικό ρόλο ,με αποτέλεσμα η καινοτομία και ο πειραματισμός να είναι απαραίτητα στοιχεία ,χωρίς βέβαια να μετατραπούν σε εμμονή και να χαθεί η οποιαδήποτε συγκινησιακή αξία λόγω απουσίας : ριζών - ιστορiκότητας (τελικά συνέχειας) - παράδοσης - βιωμάτων .Εδώ κάπου νομίζω ότι δεν φτάνει ο "ντετερμινισμός " της διαλεκτικής παράδοσης για να περιγράψει κάποια φαινόμενα... δεν μπορεί να δεχτεί ασπούμε ότι 100 φρικιά η νέρντς μπορούν να παράγουν κάτι που το κεφάλαιο δεν θα μπορεί να αφομοιώσει ,να παράγουν μια δικιά τους γλώσσα που αυτόματα θα είναι επαναστατική γιατί είναι πολύ μπροστά για να δεχτεί το υπάρχων και εκφράζει την θέληση για επιτάχυνση των διαδικασιών (αυτό για κάποιον λόγo το βλέπω στην σύγχρονη ηλεκτρονική και στο industrial των 80's πχ κάπως διαστρεβλομένα).Οτι μπορεί να φτιάξεις κάτι που δεν υπάρχει πρόβλημα να το αντιμετωπίσεις σαν νοήμον οντότητα δηλαδή.

 


Θα κάνω ενα (αν)ησυχαστήριο και γώ να μην γεμίζει τα τόπικ με ασυναρτησίες  

[4Dcube]

το αγαπημενο σου πραγμα στον κοσμο, ενα τσιτατο απο μαρξ.

Feuerbach resolves the religious essence into the human essence. But the human essence is no abstraction inherent in each single individual.

In its reality it is the ensemble of the social relations.

Feuerbach, who does not enter upon a criticism of this real essence, is consequently compelled:

1. To abstract from the historical process and to fix the religious sentiment as something by itself and to presuppose an abstract – isolated – human individual.
2. Essence, therefore, can be comprehended only as “genus”, as an internal, dumb generality which naturally unites the many individuals.

http://www.marxists.org/archive/marx/works/1845/theses/theses.htm

Διαβάζω καλά, "religious essence"; Πες μου σε παρακαλώ ότι δεν κάνεις αναλογία με την τέχνη...

Δεν ξερω αν πρεπει να απαντήσω βασικα, εχουν αντιπαρατεθεί οι κύριες θέσεις.

Κύβε, απ ό,τι καταλαβαίνω αντιδράς στην ιδέα να τοποθετηθεί η τέχνη στον πάγκο του εργαστηρίου, κατω απο το μικροσκόπιο, να ερευνηθούν οι μηχανισμοί της, και ουτω καθεξης.

Ρε συ, αν μπορείς να το κάνεις, κάντο
Και αυτό γιατί δεν είναι κάτι συγκεκριμένο η "τέχνη". Πες μου κάτι συγκεκριμένο, π.χ. ένα τραγούδι, έναν πίνακα, το ποσό του φανατισμού που εκφράζουν μερικά έργα και μαζί σου.
Αυτό που προτείνω είναι πιο πρακτικό. Να μην πιάσεις την τέχνη στον πάγκο αλλά να φτιάξεις την τέχνη στον πάγκο!


@g
ρε συ όντως γράφεις πιο στρωτά το πρωί






Πάντως παιδιά, έχω απογοητευτεί από τις αναλύσεις οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών συστημάτων που δεν είναι... συστημικές!
Τι να μου πουν αναλύσεις που επιλέγουν να μην πάρουν υπόψη το σφαιρικό γίγνεσθαι αλλά μια κουτσουρεμένη αφαίρεσή του; Δεν πάμε πουθενά με τα "έστω ανοιχτήρι"... Θέλουμε να την ανοίξουμε την κονσέρβα.

Βασικά, αφήστε τις κονσέρβες και φτιάξτε φρέσκα πράματα.

[Turambar]

Αρχικά ομολογώ ότι σας χάνω λίγο στα θέματα της τέχνης.
Ίσως γιατί σκάλωσα στην ιδέα ότι υπάρχει μια απογοήτευση, στην τέχνη που μπορεί να παραχθεί μέσω ίντερνετ, και πώς αυτό εκδηλώνεται στο  9gag και τα συναφή.

Αν είμαι εκτός θέματος συγχωρήστε με.

Εγώ θέλω να δηλώσω γοητευμένος και περίεργος για αυτό που παράγεται μέσω αυτών των κοινωνικών δικτύων (ας τα χαρακτηρίσω) έκφρασης.
Στα μάτια μου είναι μία προσπάθεια που μπορεί να συγκριθεί με τις ζωγραφιές των σπηλαίων, όπου αναπαρηστούσαν το κυνήγι.

Το βλέπω σαν τα δειλά και άστοχα (ίσως) βήματα μιας φυλής που βρίσκει τον δρόμο της σε κάτι που τώρα γεννιέται. Αυτό που δημιουργείται είναι μια διαφορετική, καινούρια παγκόσμια συνείδηση, και είναι γεννημένη από τα κάτω προς τα πάνω όμως αυτή τη φορά.

Τα rage comics μάλιστα, που είναι από τις λίγες κατηγορίες που εμφανίζονται στο 9gag (που κυρίως παρακολουθώ) στα οποία υπάρχει και η πιο στοιχειώδης παρουσία αυτού που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τέχνη (καθώς απαιτούν όπως και να το κάνουμε μια δημιουργικότητα) , με ενθουσιάζουν! Είναι η μετουσίωση του παραλληλισμού μου με τις ζωγραφιές των σπηλαίων. Η ποταπή χυδαία και αηδιαστικά κενή βαθιών νοημάτων καθημερινότητα, απεικονίζεται σε αισχρά γελοίες καρικατούρες των 6-7 εναλλαγών, δημιουργώντας όμως ένα νέο κώδικα επικοινωνίας, που όμως γεννήθηκε και απέκτησε ουσία μέσα σε αυτό το μέσο που λέμε ίντερνετ. Και τώρα ξεπηδάει από  εκεί.

Για μένα είναι η πρώτη μορφή τέχνης που δημιουργείται αποκλειστικά και μόνο γιατί υπάρχει το ίντερνετ. Γιατί έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό που μόνο το ίντερνετ μπορεί να προσφέρει: Το πλήρες αμφίδρομο, από όλους προς όλους.


Ας γίνουμε με τη φαντασία μας απάνθρωποι επιστήμονες που στο βωμό της επιστήμης θυσιάζουμε ψυχές και ανθρώπους. Ας πάρουμε δυο φανταστικούς λοιπόν ανθρώπους, μόλις γεννήθηκαν και τους αμολήσουμε μαζί, χωρίς καμία επαφή με τον πολιτισμό μας, τους παρακολουθούμε όμως και φροντίζουμε να μη τους φάνε τα θηρία, και να μπορέσουν να αναπτυχθούν έτσι από μόνοι τους. Προφανώς δεν θα φτιάξουν μια πολύπλοκη γλώσσα όπως αυτές που μιλάμε σήμερα, αλλά θα σχηματίσουν ένα κώδικα επικοινωνίας μεταξύ τους, για τους καθαρά πρακτικά λόγους. Νοήματα, χειρονομίες, αγγίγματα και ότι άλλο μπορούν.
Δεν θα μπορούν να συζητήσουν για φιλοσοφία, φυσικές επιστήμες, ή για τις επιρροές που έχει δεχθεί το υποσυνειδητό τους από την έλλειψη ισχυρής πατρικής φιγούρας. Παίρνει χρόνο για να φτάσεις εκεί.


Όσο χαριτωμένα και παιδικά ήταν τα σχέδια στις σπηλιές, τόσο πιο επαναστατικά ήταν για την ανθρώπινη διανόηση.

Το τι μπορεί να προσφέρει το ίντερνετ στην τέχνη, μένει να το δούμε στο μέλλον. Αλλά μια νέα ενδιαφέρουσα προοπτική εμφανίζεται επιτέλους μπροστά μας, όπου το ίντερνετ μπορεί να παράγει τέχνη με τον τρόπο του, αντί να αναπαράγει την τέχνη όπως την φανταστήκαμε πριν από αυτό.



(δεν επεκτάθηκα στο κομμάτι της παγκόσμιας ηλεκτρονικής κουλτούρας, για την οποία και πάλι αυτού του είδους οι χυδαιότητες με κάνουν να ενθουσιάζομαι, αλλά ήδη έγραψα πάρα πολλά)