Για την ψυχαγωγία και τη μόδα... που μας σερβίρουν

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[Nessa NetMonster]

Προς Nessa
Διαστρέβλωσες την έννοια της ταξικότητας.
Θέλουν να "διασκεδάζεις καλύτερα" τραγουδώντας το "όλα καλά", βλέποντας Τατιανα-Fame story κλπ....
Εσύ αυτό θες???

Δεν έχει και τόση σημασία τι θέλουν αυτοί και τι θέλω εγώ. Καταρχάς γιατί δε μπορώ να επιλέξω τι μου αρέσει και τι όχι. Το "παρά πέντε" πχ είναι μια ελαφρή κωμωδία που δε μου προσφέρει καμία "ψυχαγωγία", με την αρχική έννοια της λέξης. Το ξέρω. Αλλά μπορώ να αυθυποβληθώ ότι δε μου αρέσει; Και ύστερα επειδή μπορώ να επωφεληθώ δεχόμενη ερεθίσματα από εναλλακτικούς τρόπους σκέψης. Ο Ισαάκ Ασίμωφ πχ στη "Γαλαξιακή Αυτοκρατορία" επιχειρεί μια κοινωνιολογική ανάλυση από άλλη σκοπιά. Θα πρέπει να απαξιώσω το έργο αυτό επειδή δε συμβαδίζει με το Μαρξ; Όχι βέβαια. Στο κάτω κάτω η τέχνη είναι για να σου δίνει προβληματισμούς που τους κρατάς στο πίσω μέρος του μυαλού σου.

[Cyberkat]

Διαφωνώ σε δύο βασικά σημεία με την λογική του κειμένου του RFA, την  αξιολόγηση της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης με κριτήρια χρησιμότητας για την κοινωνία και τον εμπλουτισμό της έννοιας της αισθητικής με άλλες σημασίες πέρα από αυτό που είναι, η έκφραση της ομορφιάς. Η διαφωνία ουσιαστικά είναι βαθύτερη, έχει να κάνει με την διείσδυση της πολιτικής σε τομείς της ζωής του ανθρώπου, που εγώ θεωρώ ιδιωτικούς και απολιτικούς. Θα μου πείτε, γιατί τώρα η μόδα είναι απολιτική? δεν προβάλλεται η ιδεολογία της καλής και ακριβής μάρκας? Φυσικά. Γι’ αυτό και το προτεινόμενο μοντέλο, που θα αντικαταστήσει το υπάρχον, οφείλει να μην προβάλλει τίποτε και όχι απλώς να διαφημίζει κάτι άλλο.
Φυσικά και υπάρχει βαρβαρότητα, και έχει να κάνει με τον καθημερινό βιασμό της αισθητικής μας από τα κύματα της υποκουλτούρας, βιασμός που είναι το ίδιο άγριος από τους πληρωμένους καημένους του Μικρούτσικου, από τις γιγάντιες κιτς ταμπέλες, όσο και από τους τεράστιους όγκους μπετόν στο κέντρο της Μόσχας. Η βαρβαρότητα φυσικά και ενισχύεται από το εκφυλισμένο τερατούργημα που λέγεται καπιταλισμός, αλλά πηγάζει από τον ίδιο τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει από τον άνθρωπο και όχι από το εποικοδόμημα, δηλαδή το εκάστοτε πολιτκο-οικονομικό-φιλοσοφικό σύστημα. Μ’ άλλα λόγια παιδεία και μόρφωση και όχι καλούπια.
Αν κάτι είναι αισθητικά ωραίο, είναι αισθητικά ωραίο. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να κριθεί. Το αν εξυπηρετεί την σοσιαλιστική ή την καπιταλιστική ιδεολογία είναι απολύτως άσχετο και δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στην έννοια της αισθητικής ομορφιάς. Η τέχνη δεν οφείλει να υπακούει σε κανέναν κανόνα.
Τέλος, επειδή έχω αρχίσει να γερνάω, απ’ ότι φαίνεται, έχω αρχίσει να μην ανέχομαι με οποιαδήποτε ανταμοιβή την ιδέα ενός συστήματος ή μιας κατάστασης αυξημένου ελέγχου. Δεν μου αρέσει να μου λένε τι να κάνω βρε αδερφέ. Δεν μου αρέσει να μου λένε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να μου αρέσει. Κι επειδή, η βαθύτερη αιτία της δυστυχίας του ανθρώπου δεν είναι τα μ@λ@κισμένα κοινωνικά συστήματα (ΟΛΑ) αλλά η ίδια του η ζωή και η μοίρα, θέλει να πίνει και να μεθάει μέχρι αισθητικής αηδίας ακούγοντας σκυλάδικα πότε-πότε, χωρίς να τον πρήζουν ούτε οι πολιτικές σκοπιμότητες των πράξεών του, ούτε οι υποκρισίες των δήθεν μεγάλων ελλήνων καλλιτεχνών που δεν βρίσκουνε κοινό, ούτε οι #### οι δημοσιογράφοι και οι δείκτες που μας βγάζουν αναλφάβητους και υδροκέφαλους γενικότερα.
Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν δέχονται αναγωγή σε κάτι άλλο. Αυτά πρέπει να τα αφήνουμε ήσυχα. 
Τέλος, επειδή δεν μου αρέσουν οι ορισμοί, κι επειδή αντίθετα με πολλούς δεν πιστεύω στην ιερότητα της ετυμολογίας των λέξεων, διασκέδαση δεν είναι κάτι που σκέφτεσαι αν είναι σωστό ή όχι, πριν το κάνεις.

[Vulcan]

Ρωτας εμενα??Η απαντηση που θα σου δωσω για τη διασκεδαση και την ψυχαγωγια δε θα σου αρκει.

Καλά μωρέ, δεν πειράζει, μην με παίζεις....

[Nessa NetMonster]

Ποιος είχε στην υπογραφή του εκείνη την άφταστη ατάκα του Όσκαρ Γουάιλντ για την τέχνη; (Από την εισαγωγή στο "πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι", όπως και αυτή στη δική μου υπογραφή)

[Vulcan]

Αλέξης Δαμιανός ας πούμε, θεός σχωρέσ' τις αμαρτίες και τ' ανομήματά του...
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=5188.msg65008;topicseen#new
Μέχρι το πλοίο, Ευδοκία, Ηνίοχος.
α) Ψυχαγωγία ή διασκέδαση;  :'(
β) Η τέχνη δεν οφείλει να υπακούει σε κανέναν κανόνα;
γ) Η βαθύτερη αιτία της δυστυχίας του ανθρώπου δεν είναι τα μ@λ@κισμένα κοινωνικά συστήματα (ΟΛΑ) αλλά η ίδια του η ζωή και η μοίρα;
δ)....
βάλτε μόνοι σας τα υπόλοιπα που είπατε οι μεν και οι δε και προβληματιστείτε, ευκαιρία είναι.

[NetBuster]

Σε ρωτησα ποιες κοινωνιες αποκαλεις ελευθερες, οχι ποιες ειναι "πιο ελευθερες" απο αλλες... Για να μπεις στη διαδικασια της συγκρισης, πρεπει πρωτα να εχεις ξεκαθαρισει την ιδιοτητα, με βαση την οποια κανεις τη συγκριση.

Οταν λες "ο Α ειναι πιο ψηλος απο τον Β", ξερεις τι ειναι το υψος, κι ετσι μπορεις να συγκρινεις.

Ευχαριστω δεν το ηξερα αυτο..

Πρωτον. Στο ξεκαθαρισα οτι η σημερινη κοινωνια δεν ειναι πληρως ελευθερη ουτε καν πολυ. Ποια κοινωνια ειναι ελευθερη??Αυτη που θα σου επιτρεπει να κανεις οτι θες γνωριζοντας αμεσα τις συνεπειες των πραξεων σου.Αυτη ακριβως η ιδιοτητα της να παραδιδει γνωση στα μελη της θα την κανει να δομειται με τροπο λογικο,ορθολογιστικο κατα κυριο λογο.

Δευτερον, ελευθερα μυαλα. Σχετικα με τον Bunuel να σου πω πω κατ'αρχας οτι εχω δει μονο "Cet obscur objet du désir". Σ'αυτην την ταινια αναγεφεται στην κοινωνια προφανως αλλα απ'οτι γνωριζω σε μικροτερο βαθμο.(Χαρακτηριστικες οι σκηνες με τα τανκς).Αν τον θεωρω ελευθερο μυαλο? Δεν εχω πειστει για το μεγεθος του απο μια ταινια που ομολογουμενως μου αρεσαν αρκετα στοιχεια της. Αλλα δεχομαι την αποψη σου αφου προφανως δεν αναφερεσαι στον ιδιο αλλα στην -εντελως αδοκιμο- συνομοταξια του. Ναι και οι επικριτες του συστηματος του καπιταλιστικου ειναι ελευθερα μυαλα. Γιατι - δικος μου ορισμος- βλεπουν περα απο αυτο που υπαρχει. Δε σημαινει ομως οτι μονο αυτοι εχουν οραμα για το μελλον. Ελευθερο μυαλο ηταν και ο Χατζηδακις που τοσο υποτιμηθηκε απο τη αριστεροφιλοσοφικη νονμενκλατουρα. Προφανως αφου ηταν σπουδαιος καλλιτεχνης.

[NetBuster]

Ρωτας εμενα??Η απαντηση που θα σου δωσω για τη διασκεδαση και την ψυχαγωγια δε θα σου αρκει.

Καλά μωρέ, δεν πειράζει, μην με παίζεις....

Σορρυ ηταν που βιαζομουν και λιγο..
Ψυχαγωγια ΚΑΙ διασκεδαση...Και τα δυο σε μετρο αριστο.

[aliakmwn]

Πρωτον. Στο ξεκαθαρισα οτι η σημερινη κοινωνια δεν ειναι πληρως ελευθερη ουτε καν πολυ. Ποια κοινωνια ειναι ελευθερη??Αυτη που θα σου επιτρεπει να κανεις οτι θες γνωριζοντας αμεσα τις συνεπειες των πραξεων σου.Αυτη ακριβως η ιδιοτητα της να παραδιδει γνωση στα μελη της θα την κανει να δομειται με τροπο λογικο,ορθολογιστικο κατα κυριο λογο.

Ναι αλλα εδω, αφ' ενος μπλεκεις στην ελευθερια σου καποιες αλλες εννοιες, αφ' ετερου αφηνεις απ' εξω καποια πολυ βασικα ζητηματα.

Ποια κοινωνια ειναι ελευθερη??Αυτη που θα σου επιτρεπει να κανεις οτι θες γνωριζοντας αμεσα τις συνεπειες των πραξεων σου.

Ενα τραβηγμενο παραδειγμα:
Δηλαδη, ελευθερη ειναι μια κοινωνια οπου θα μου επιτρεπεται λ.χ. να σκοτωσω εναν ανθρωπο, αρκει να επιβεβαιωσω πως γνωριζω αμεσα τις συνεπειες των πραξεων μου?
Η συνεπεια της πραξης μου θα ειναι το να χαθει μια ανθρωπινη ζωη, και το να τιμωρηθω, αναλογα με τους νομους. Το γνωριζω πολυ καλα, εχω συναισθηση.
Ελευθερια λοιπον ειναι το να μπορω να το κανω?

Τωρα αυτο: Αυτη ακριβως η ιδιοτητα της να παραδιδει γνωση στα μελη της θα την κανει να δομειται με τροπο λογικο,ορθολογιστικο κατα κυριο λογο. δεν μπορω να καταλαβω τι σχεση εχει με το παραπανω...
Γραφεις πως "η ιδιοτητα της κοινωνιας να παραδιδει γνωση, θα την οδηγησει σε μια ορθολογιστικη δομηση"...
"Παραδιδει γνωση"... Γνωση παραδιδεται και απο την Ιερα Εξεταση, που ειναι ενδεχομενως η μονη αρμοδια να ερμηνευει της Γραφες, ή ισως απο τη δικαστικη καστα που ειναι η μονη αρμοδια να ερμηνευει τους νομους, ή ακομα και απο τον μπατσο της γειτονιας, που ειναι ο μονος αρμοδιος να φροντιζει για την τηρηση των νομων...
Πού κολλαει ο ορθος λογος με ολα τα παραπανω?

Δευτερον, ελευθερα μυαλα. Σχετικα με τον Bunuel να σου πω πω κατ'αρχας οτι εχω δει μονο "Cet obscur objet du d?sir". Σ'αυτην την ταινια αναγεφεται στην κοινωνια προφανως αλλα απ'οτι γνωριζω σε μικροτερο βαθμο.(Χαρακτηριστικες οι σκηνες με τα τανκς).Αν τον θεωρω ελευθερο μυαλο? Δεν εχω πειστει για το μεγεθος του απο μια ταινια που ομολογουμενως μου αρεσαν αρκετα στοιχεια της. Αλλα δεχομαι την αποψη σου αφου προφανως δεν αναφερεσαι στον ιδιο αλλα στην -εντελως αδοκιμο- συνομοταξια του. Ναι και οι επικριτες του συστηματος του καπιταλιστικου ειναι ελευθερα μυαλα. Γιατι - δικος μου ορισμος- βλεπουν περα απο αυτο που υπαρχει. Δε σημαινει ομως οτι μονο αυτοι εχουν οραμα για το μελλον. Ελευθερο μυαλο ηταν και ο Χατζηδακις που τοσο υποτιμηθηκε απο τη αριστεροφιλοσοφικη νονμενκλατουρα. Προφανως αφου ηταν σπουδαιος καλλιτεχνης.

Δεν μπορω να καταλαβω, με ποια λογικη η "αριστεροφιλοσοφικη νομενκλατουρα" (sic) υποτιμα, και μαλιστα προφανως, τους σπουδαιους καλλιτεχνες - εκτος αν δεν επιασα αυτο που εννοεις...

Ναι και οι επικριτες του συστηματος του καπιταλιστικου ειναι ελευθερα μυαλα. Γιατι - δικος μου ορισμος- βλεπουν περα απο αυτο που υπαρχει.
Δηλαδη ο ορισμος σου ειναι πως "ελευθερο μυαλο ειναι αυτος που βλεπει περα απο αυτο που υπαρχει"?

Αυτα για τωρα, περισσοτερα το βραδυ

[Andreas_T]

Cybercat...πολύ ενδιαφέροντες οι προβληματισμοί σου ....
(θα προσπαθήσω να ανταποδώσω βάζοντας τους παρακάτω αντι-προβληματισμούς)
Πολιτική-Τέχνη

Η τέχνη έχει να κάνει με το εκφράζειν* και εκφράζεσθαι*.....
.....το εκφράζειν και εκφράζεσθαι έχει να κάνει με την πολιτική??


Η πολιτική έχει να κάνει με τη ρύθμιση σχέσεων εξουσίας μεταξύ τάξεων-στρωμάτων....
.....το εκφράζειν και εκφράζεσθαι έχει να κάνει με την (ταξική) θέση σου
     ως εξουσιαζόμενος ή εξουσιαστής???

Είναι η τέχνη μορφή επικοινωνίας???
Επικοινωνία κ πολιτική....τι σχέση έχουν???

ΥΓ. Εκφραζειν*= εκφράζεις  άνθρωπους με τη καλλιτεχνική σου δημιουργία
     Εκφράζεσθα*ι= εκφραζεσαι απο ορισμένη καλλιτεχνική δημιουργία

"Άνθρωπος κ Κοινωνία"

Μπορείς να αλλάξεις την ζωή σου χωρίς να αλλάξεις την κοινωνία???
Μπορείς να αλλαξεις την κοινωνία χωρίς να αλλάξεις την ζωή σου???

ΥΓ. Σε ένα φεστιβάλ της ΚΝΕ είχαμε κεντρικό σύνθημα
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


Τέχνη-τεχνική
 
Η αισθητική μηπως αφορά περισσότερο τεχνική???
Η τεχνική καθορίζει απόλυτα την τέχνη????


Αυτά για την ώρα.....
....πρέπει να πάω για τις ετοιμασίες της προβολής της Cinerγειας τωρα
(λεπτομέρειες στο http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=5147.0)
....όσοι (α)πιστοι προσέλθετε
καλό βράδυ

[Cyberkat]

Πολιτική-Τέχνη

«Εάν το αίτημα των φυσικών και των φιλοσοφικών αναζητήσεων είναι να εννοήσει ο άνθρωπος τον Κόσμο, η τέχνη αντιστρέφει αυτό το αίτημα. Το τρομαχτικό αίτημα που θέτει η τέχνη είναι, να εννοηθεί ο άνθρωπος από τον Κόσμο.»

«Η Τέχνη είναι ένα λεκτικό απόν. Όταν θα έχει βρει τις Ακριβείς λέξεις της, την συγκεκριμένη, πλήρη ομιλία της, θα έχει οριστικά χαθεί.»

Γιώργος Χειμωνάς

Θα έλεγα ότι η τέχνη έχει να κάνει με το εκφράζειν. Το εκφράζεσθαι, το πως αντιλαμβάνεται και απολαμβάνει ο θεατής, ακροατής, αναγνώστης την τέχνη είναι το υπόλοιπο μισό της καλλιτεχνικής εμπειρίας (δημιουργία – αντίληψη της δημιουργίας). Φυσικά και το εκφράζειν και εκφράζεσθαι έχει να κάνει με την πολιτική, όπως και πολλά άλλα πράγματα, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποια εξαιρετική συγγένεια μεταξύ τους πέρα από το γεγονός ίσως ότι πρόκειται για ανθρώπινα κατασκευάσματα που «καταναλώνονται» από ανθρώπους. Μ’ άλλα λόγια η πολιτική μπορεί να εκφραστεί μέσω της τέχνης όπως και η τέχνη μέσω της πολιτικής, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι υπάρχει μεταξύ τους κάποια a priori σχέση. Δηλαδή, η τέχνη είναι αυτόνομη, όπως και η πολιτική, χωρίς αυτό να τις εμποδίζει να συνδυάζονται ώστε να υπάρξει η στρατευμένη τέχνη και η έντεχνη πολιτική (μακάρι να υπήρχε αυτή η έννοια…αλλά που??? Με τέτοια τούβλα στην βουλή…). Μπορεί παρ’ όλα αυτά μια χαρά να υφίσταται αυθύπαρκτη απολιτική τέχνη.

Το εκφράζειν-εκφράζεσθαι έχει να κάνει με την ταξική μου θέση ως εξουσιαζόμενος-εξουσιαστής? Κάποιος που αντιλαμβάνεται την ταξική του θέση και τους τρόπους με τους οποίους αυτή επιδρά στην αντίληψή του της πραγματικότητας, μπορεί να επιλέξει αν θα είναι έρμαιο αυτής ή όχι. Και όχι, εγώ δεν δέχομαι ότι όλη η ουσία των πραγμάτων συσπειρώνεται στην ταξική θέση του ανθρώπου. Υπάρχουν βαθύτερα πράγματα, γι’ αυτό και η τέχνη ως τρόπος έκφρασης είναι ανώτερη της πολιτικής. Μιλάει κατευθείαν (η καλή τέχνη) στο κοινό ανθρώπινο υπόστρωμα με πολύ πιο άμεσο και πολύ πιο αληθινό τρόπο.

Τέλος, διαφωνώ με την λογική ότι επειδή δυο έννοιες έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, είναι απόλυτα συναφείς. Έτσι, μπορούμε να σχετίσουμε τα πάντα μεταξύ τους. Συνεπώς, φυσικά και η τέχνη, ως προϊόν μιας εποχής και μιας παγκόσμιας συγκυρίας, μπορεί ή και θέλει να ειδωθεί ως πολιτικό σχόλιο αλλά υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα σε αυτό και στο να θεωρούμε απαραίτητο συστατικό της τέχνης, την υπακοή της σε κάποια ιδεολογία.

¨Άνθρωπος και Κοινωνία

Συμφωνώ με αυτό που λες, ότι τα δυο παραπάνω ερωτήματα είναι αλληλένδετα.
Θα το διατυπώσω κάπως αλλιώς, το αίτημα για την αλλαγή του κόσμου πρέπει να πηγάζει από την ανάγκη του ανθρώπου να αλλάξει την ζωή του. Δεν μπορεί το πρώτο να επιβάλλεται στο δεύτερο. Γι’ αυτό και εγώ διαφωνώ με μοντέλα πολιτικά και φιλοσοφικά που επιδιώκουν να ρυθμίσουν τις λεπτομέρειες της ζωής των ανθρώπων. Έχω την εντύπωση ότι αν αρκεστούμε στο αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη και πως αυτή θα εγκαθιδρυθεί και θα εφαρμοστεί, αυτό αρκεί. Αν και συμφωνώ με το κείμενο του Χρονά σε κάποια σημεία και σε άλλα διαφωνώ κάθετα, το θεωρώ περιττό, αν όχι καταπιεστικό. Και το ξαναλέω, μπορεί σήμερα με το υπάρχον σύστημα, να είμαστε δέσμιοι, κάποτε χωρίς να το καταλαβαίνουμε κιόλας, κι αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο στο μέλλον αυτού του είδους η ελευθερία πρέπει να κατοχυρωθεί. Εγώ θα έλεγα λοιπόν
ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Τέχνη – Τεχνική

«Η Τέχνη είναι η πιο χαρισματική τεχνική να φτάνεις στην Αλήθεια του Κόσμου.»

(Περί Αισθητικής: ορισμός εξαιρετικά αφιερωμένος στους ορισμο-λάγνους)

Ο όρος Αισθητική, με τη σημασία που έχει σήμερα, εμφανίζεται στα μέσα του 18 αιώνα, αν και μεγάλοι φιλόσοφοι όπως ο Καντ, που ανήκουν στον ίδιο αιώνα, δεν τον χρησιμοποιούν με την έννοια που του δίνουμε εμείς σήμερα. Ο όρος Αισθητική, με την έννοια Φιλοσοφία του ωραίου, χρησιμοποιείται για πρώτη φορά από τον Alexander Gottlieb Baumgarten(1714-1762), καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης, ο οποίος δημοσίευσε στα 1750 ένα βιβλίο με τίτλο Aestetica Acroamatica, σε 2 τόμους. Αντίθετα, ο Καντ, 30 χρόνια μετά, στην Κριτική του Ορθού Λόγου(1781), δίνει στον όρο Αισθητική μια εντελώς διαφορετική σημασία. Με τον όρο αυτό εννοεί τη μελέτη των δυο a priori εποπτειών της εμπειρίας, του χώρου και του χρόνου. Μόνο στα 1790, στην Κριτική της κριτικής δύναμης, όπου ασχολείται με τη θεωρία του γούστου, μεταχειρίζεται τον όρο Αισθητική με τρόπο που να έχει σχέση με την φιλοσοφία του ωραίου, μα κι εδώ εντελώς συμπτωματικά. Ωστόσο ο όρος σιγά-σιγά θα καθιερωθεί με την έννοια που του έδωσε ο Baumgarten.
Τον όρο Αισθητική τον αντλεί ο Baumgarten από την ανάγκη να ξεχωρίσει τα αισθητά αντικείμενα από τα νοητά, επηρεασμένος στο σημείο αυτό από την πλατωνική φιλοσοφία. Ενώ τα αισθητά αντικείμενα τα συλλαμβάνουμε μέσα από τις αισθήσεις μας, τα νοητά τα συλλαμβάνουμε ανεξάρτητα από τις αισθήσεις μας. Επειδή, όμως, τα αντικείμενα που εξετάζει η τέχνη, είναι απαραίτητο να υποπίπτουν στις αισθήσεις μας, η θεωρία του ωραίου είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εποπτεία των αισθήσεων. Γι’ αυτό και την φιλοσοφία του ωραίου την ονομάζει Αισθητική. Με αυτή την έννοια ο όρος Αισθητική έχει επικρατήσει ως σήμερα.

Γεωργιου Μουρελου, Εισαγωγικά Μαθήματα Φιλοσοφίας

Το βιβλίο είναι λίγο αρχαίο οπότε δεν θα εκπλαγώ αν τα παραπάνω δεν είναι και τόσο εύστοχα… επίσης δεν θα εκπλαγώ αν εξακολουθεί να διδάσκεται στο πανεπιστήμιο από το 70…

Συνεπώς η αισθητική είναι η φιλοσοφία του ωραίου και σε αυτήν δεν υπεισέρχεται κάποιος άλλος παράγοντας πέρα από την ομορφιά, ομορφιά που μπορεί να απαιτεί εκπαίδευση και εγκεφαλική επεξεργασία για να την αντιληφθείς ή που μπορεί να είναι πιο άμεσα και εύκολα προσλήψιμη. Δεν αντιλαμβάνομαι τον διαχωρισμό μεταξύ τέχνης και τεχνικής, αν μπορείς εξήγησέ το λίγο περισσότερο. Αν εννοείς κάτι παρόμοιο με την διάκριση μορφής και περιεχομένου, νομίζω ότι οι καλλιτέχνες αυτού του αιώνα το έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν υφίσταται.

Μετά από αυτό το κατεβατό, η ελπίδα για πτυχίο απομακρύνεται στον ορίζοντα...Άντε καληνύχτα

Με την διασκέδαση και την ψυχαγωγία τι γίνεται? Μήπως η διάκριση είναι κάποιο σνομπ τρικ των διανοουμένων?

[aliakmwn]

Εικαστικη παρεμβαση:

[KorkoLyk]

Ποιος είχε στην υπογραφή του εκείνη την άφταστη ατάκα του Όσκαρ Γουάιλντ για την τέχνη; (Από την εισαγωγή στο "πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι", όπως και αυτή στη δική μου υπογραφή)

Εγώ. Και τολμώ να πω ότι με εκφράζει απόλυτα, όσο εφηβικό κι αν είναι να χρησιμοποιήσω αυτήν την φράση.

Πάντως άλλο διασκέδαση/ψυχαγωγία, κι άλλο τέχνη. Η τέχνη μπορεί ενίοτε να διασκεδάσει/ψυχαγωγήσει, αλλά ό, τι σε διασκεδάζει ή/και σε ψυχαγωγεί δεν είναι τέχνη...

Η φωτό που έβαλε ο Στάθης είναι ένα καλό παράδειγμα. Νομίζω ότι αυτοί που βρίσκονται εκεί μέσα πιστεύουν πραγματικά ότι διασκεδάζουν (και μπορεί όντως να συμβαίνει, μπορεί και όχι), αλλά όσοι από αυτούς νομίζουν ότι αυτό που γίνεται εκεί μέσα είναι τέχνη, ουαί κι αλλοίμονό τους...ή μήπως μας;

[Turambar]

Η τέχνη της διασκέδασης, η διασκέδαση της τέχνης

Διασκέδαση με τέχνη.

Τέχνη με διασκέδαστικό τρόπο.


Τα κέντρα διασκέδασης της φωτογραφίας, είναι καταστήματα που πουλάνε αυτό που πουλάνε, και όποιοι αγοράζουν, ξέρουν τι αγοράζουν.

Άλλάζουμε σελίδα!

Υπήρξε πίνακας του Πικασο που σας προκαλεσε να χορέψετε τσιφτετέλι;

Το τσιφτετέλι είναι τέχνη;


Μπουφ!

[Cyberkat]

Παρέμβαση στην εικαστική παρέμβαση

                                                                   ΤΟΠΙΟ

Ο Νέο-Έλληνας δεν κατορθώνει να διαμορφώσει φυσιογνωμία και να γνωρίσει τα μέτρα του

Λευτερώνει τον τόπο του το 21, αλλά τον κρίνουν ακατάλληλο να αξιοποιήσει την λευτεριά του

Του καλλιεργούν έντεχνα την ιδέα μιας Μεγάλης Ελλάδας, ενώ δεν του αναγνωρίζουν ικανότητες να κυβερνήσει την –κερδισμένη- μικρή

Νιώθει μειωμένος αφού πείστηκε πως η μικρή Ελλάδα του ‘πεφτε λίγη και τη Μεγάλη δεν την κατάχτησε

Για να αντέξει τις αντιφάσεις επιρρίπτει τις αποτυχίες του στους άλλους

Αισθάνεται παλικαράς και αήττητος, αλλά απορεί που του κάθισαν στο σβέρκο φαιδρά ανθρωπάκια σαν δικτάτορες

Του συντηρούν όλα του τα ελαττώματα  και την αυταρέσκεια του υπανάπτυχτου, κρατώντας τον δέσμιο της αμορφωσιάς του που του αποκλείει τον διάλογο με το κράτος, τη δικαιοσύνη, την εκκλησία, την ηγεσία του

Ποτέ λαός δεν κοροϊδεύτηκε τόσο ξεδιάντροπα  τώρα και δυο αιώνες από τους λογής λογής ξεπουλημένους ηγέτες του

Περιφρονημένος πάντα από έναν νεόπλουτο διανοουμενισμό που ηδονίζεται να καθρεφτίζει την υπεροχή του στην συστηματικά συντηρημένη λαϊκή υπανάπτυξη

Περισπούδαστος ειδωλολάτρης της λέξης, των τίτλων, των διπλωμάτων και της φωνής του, ο διανοούμενος διεκδικεί μια ταυτότητα ανωτερότητας από μια μάζα που δεν προσπάθησε ποτέ να ανασύρει από τα βαθιά σκοτάδια ούτε και προβλήθηκε σαν αντίπαλός του

Ο διανοούμενος επιβιώνει με κλεμμένα πρόσωπα, κλεμμένα συνθήματα και ανύπαρκτο ήθος, ένας νόθος κράχτης κάθε εντυπωσιακής ιδεολογίας

Ονειροπόλος ή σαλτιμπάγκος ακολουθεί τον ίδιο κώδικα αυτοσχεδιασμού επαναλαμβάνοντας το ίδιο «εθνικό έργο» - Ο Σπουδαίος- , ρόλος ιδανικός για την αυτοπροβολή και το ναρκισσισμό του

Ένας ανεπανάλητπος και κοινότοπος θλιβερός θεατρίνος που διαιωνίζει.

   Ααχ, τα παλιά καλά χρόνια!


Λιλή Ζωγράφου, Συβαρίτισσα

[Turambar]

Ποτέ λαός δεν κοροϊδεύτηκε τόσο ξεδιάντροπα  τώρα και δυο αιώνες από τους λογής λογής ξεπουλημένους ηγέτες του

καλά για αυτό μη παίρνεις και όρκο Λιλή μου.

Περισπούδαστος ειδωλολάτρης της λέξης, των τίτλων, των διπλωμάτων και της φωνής του, ο διανοούμενος διεκδικεί μια ταυτότητα ανωτερότητας από μια μάζα που δεν προσπάθησε ποτέ να ανασύρει από τα βαθιά σκοτάδια ούτε και προβλήθηκε σαν αντίπαλός του

Ο διανοούμενος επιβιώνει με κλεμμένα πρόσωπα, κλεμμένα συνθήματα και ανύπαρκτο ήθος, ένας νόθος κράχτης κάθε εντυπωσιακής ιδεολογίας

Ονειροπόλος ή σαλτιμπάγκος ακολουθεί τον ίδιο κώδικα αυτοσχεδιασμού επαναλαμβάνοντας το ίδιο «εθνικό έργο» - Ο Σπουδαίος- , ρόλος ιδανικός για την αυτοπροβολή και το ναρκισσισμό του

Ένας ανεπανάλητπος και κοινότοπος θλιβερός θεατρίνος που διαιωνίζει.

   

εδώ χώσε Λιλή μου γιατί ξεφύγαμε