ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[Andreas_T]

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ

Η ελευθερία είναι μια  έννοια που  παίρνει και διαφορετικό νόημα σε σχέση με την περίοδο της ιστορίας που εξετάζουμε .
Στη πρωτόγονη κοινωνία όπου δεν υπήρχαν τάξεις , δεν υπήρχε εκτεταμένος καταμερισμός εργασίας , θα μπορούσαμε να πούμε ότι ελευθερία ήταν - αν και ο άνθρωπος εκείνη την περίοδο δεν είχε τη δυνατότητα να διατυπώσει αφηρημένες έννοιες -  για τον πρωτόγονο άνθρωπο να τιθασέψει τα φυσικά φαινόμενα. , να προστατέψει τον εαυτό του την οικογένεια του τη φυλή του από αυτά  κ.λ.π. Ο άνθρωπός ήταν απόλυτος σκλάβος της φύσης.
Με την διαμόρφωση των ταξικών κοινωνιών η έννοια της ελευθερίας σχετίζεται με την κοινωνική απελευθέρωση και βέβαια σε κάθε ταξικό εκμεταλλευτικό σύστημα καθορίζεται από τον τρόπο παραγωγής. Έτσι στη δουλοκτητική κοινωνία η έννοια ελευθερία  σημαίνει κάποιος να πάψει να είναι δούλος , στη φεουδαρχία η έννοια ελευθερία σχετίζεται με την απελευθέρωση των δουλοπάροικων . Παράλληλα τη περίοδο της φεουδαρχίας δεν καταπιέζονται μόνο οι δουλοπάροικοι αλλά και οι πρώτοι καπιταλιστές οι οποίοι  είναι δέσμιοι του νομικού και κρατικού πλαισίου που προστατεύει τα προνόμια των φεουδαρχών. Τη περίοδο της διαμόρφωσης εθνικής συνείδησης και των εθνών - κρατών τη περίοδο δηλαδή διαμόρφωσης σε κάθε έθνος της εθνικής αστικής τάξης , η έννοια ελευθερία σχετίζεται με την απελευθέρωση του έθνους δηλαδή με τη δυνατότητα κάθε εθνική αστική τάξη να έχει το δικό της οικονομικό χώρο τη δικιά της εθνική αγορά από πού θα μπορεί να βρει εργατική δύναμη , να διακινήσει τα εμπορεύματα της.
Τη περίοδο που ο καπιταλισμός φτάνει στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο , η έννοια ελευθερία συνδέεται με την απελευθέρωση των εργατών από τη καπιταλιστική εκμετάλλευση αλλά και ακόμα και  των καταπιεζόμενων λαών και χωρών  από την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και αποικιοκρατία.
Σε κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα υπάρχουν δύο ειδών «ελευθέριες» αυτή του εκμεταλλευτή (δουλοκτήτη, φεουδάρχη , καπιταλιστή) , δηλαδή η ελευθερία να εκμεταλλεύεται και η ελευθερία όπως την αντιλαμβάνεται ο εκμεταλλευόμενος δηλαδή η απελευθέρωση του από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
Η έννοια λοιπόν της ελευθερίας είναι σχετική και έχει ταξική βάση.

Πώς όρισαν οι κλασσικοί του Μαρξισμού την έννοια της ελευθερίας
Ο μαρξισμός - λενινισμός θεωρεί ότι ελευθερία σημαίνει η δυνατότητα του ανθρώπου να κατανοήσει τις αντικειμενικές συνθήκες της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας  και να δράσει με βάση αυτή τη γνώση και κατανόηση για να την αλλάξει προς το συμφέρον του.
Οι κλασσικοί του Μαρξισμού άσκησαν πολεμική στις θεωρίες περί απόλυτης ελευθερίας . Οι οποίες επί της ουσίας αγνοούσαν το γεγονός ότι το άτομο είναι προϊόν της κοινωνίας , ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητο από τις κοινωνικές συνθήκες . Τα δεδομένα κατανόησης της αναγκαιότητας και των αντικειμενικών συνθηκών για να αλλάξεις τη κοινωνία  στα δίνει η ίδια κοινωνία δεν μπορεί κανένας να ξεφύγει από αυτά τα κοινωνικά  όρια . Π.χ. δεν θα μπορούσε σε άλλες συνθήκες όπως  στη φεουδαρχία να διαπιστωθεί η αναγκαιότητα μιας κοινωνίας χωρίς ταξική εκμετάλλευση με τον ίδιο τρόπο που γίνετε  κατανοητό στον καπιταλισμό , όχι γιατί οι καταπιεσμένοι δεν θα το ήθελαν αλλά γιατί δεν θα μπορούσαν αντικειμενικά να το προσεγγίσουν με τα μέσα που διέθεταν (πείρα , ανάπτυξη της παραγωγής, επιστήμη) και ακόμα περισσότερο να χαράξουν δραστηριότητα για να το πετύχουν.
Η ελευθερία λοιπόν για τους μαρξιστές - λενινιστές δεν είναι ένα αφηρημένο ιδανικό.
Η αταξική κομμουνιστική κοινωνία  χαρακτηρίζεται από τους κλασσικούς σαν βασίλειο της ελευθερίας γιατί τότε οι ανθρωπότητα απαλλαγμένη από τις αντιθέσεις του καπιταλισμού , από τους κοινωνικούς περιορισμούς  θα μπορεί να θέσει στην υπηρεσία της τις νομοτέλειες κίνησης της ιστορίας και της φύσης . Τότε «.. η ελεύθερη ανάπτυξη του κάθε ατόμου , αποτελεί την προϋπόθεση της ελεύθερης εξέλιξης της κοινωνίας» (Κ. Μαρξ).»

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

[Andreas_T]

Ελευθερία και καπιταλισμός

Η πλειοψηφία της νεολαίας στο καπιταλισμό και ιδιαίτερα στο ιμπεριαλιστικό στάδιο του ζει σε μια αντίφαση. Από τη μια διαμορφώνεται η αντίληψη τόσο  αντικειμενικά όσο  και μέσα από συστηματική προπαγάνδα ότι ζει σε μια «ελεύθερη κοινωνία» , ότι έχει «ελευθερία επιλογής» σε όλους τομείς της ζωής της  . Από την άλλη μέσα στην ίδια τη ζωή αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση , το πολιτισμό , την έκφραση , τη δημιουργία , η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το εργασιακό μέλλον , η αφαίρεση δικαιωμάτων και καταχτήσεων ,ο αυταρχισμός.
Ο καπιταλισμός και η αστική  κοινοβουλευτική δημοκρατία παρουσιάζονται σαν «ελεύθερες κοινωνίες» . Το αστικό σύνταγμα λέει ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι.  Η αλήθεια είναι ότι  ο εργάτης στο καπιταλισμό είναι ελεύθερος σε σχέση με τον δούλο και το δουλοπάροικο που αναγκάζονταν με φυσικό ή νομικό καταναγκασμό να δουλεύεί  για το δουλοκτήτη ή το φεουδάρχη, να αποτελεί με ένα τρόπο μέρος της ιδιοκτησίας του και να έχει πάνω του δικαιώματα ζωής και θανάτου. Η ουσία της καταπίεσης στο καπιταλισμό είναι συγκαλυμμένη. Η «ελευθερία» που προσφέρει ο καπιταλισμός  έχει σαν «όριο» της τον «οικονομικό καταναγκασμό» που λέει με απλά λόγια ότι όποιος δεν πουλήσει την ικανότητα του  για δουλειά (βλέπε την εργατική του δύναμη) στο καπιταλιστή δεν θα μπορέσει να ζήσει. Ο εργάτης , το παιδί του εργάτη που θα γίνει εργάτης , ο φτωχός αγρότης , ο φτωχός μικρομεσαίος νοιώθει τη καταπίεση της οικονομικής λειτουργίας του καπιταλισμού που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Αυτή η οικονομική λειτουργία βέβαια προστατεύεται και νομικά και πολιτικά, όλος ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί με στόχο την προστασία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας , των μονοπωλίων . Οι περίφημες «κρατικές παρεμβάσεις» δεν κάνουν τίποτα άλλο από αυτό , οι νόμοι , οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις οι αντιλαϊκές πολιτικές. Στο καπιταλισμό σαν πρώτο δικαίωμα αναγνωρίζεται αυτό της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής η ελευθερία του καπιταλιστή . Αυτό αντικειμενικά είναι ελευθερία για τη συντριπτική μειοψηφία της καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι καπιταλιστικοί οικονομικοί νόμοι λειτουργούν αντικειμενικά με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται ότι σε όλο και ποιο λίγα χέρια θα συγκεντρώνεται ο πλούτος, και οι κρατικές παρεμβάσεις διορθώνουν αποκλίσεις από αυτούς τους νόμους. Όταν αμφισβητείτε από το κίνημα η ελευθερία του καπιταλιστή δηλαδή η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η εξουσία των καπιταλιστών έχουμε και μέτρα σε πολιτικό επίπεδο , πολιτική αντίδραση , καταστολή αυταρχισμό , διώξεις δίκες μέχρι και κατάργηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, φασισμός και δικτατορίες. «Κύριοι αστοί ατομιστές οι λόγοι σας για την απόλυτη ελευθερία δεν είναι παρά καθαρή υποκρισία . Σε μια κοινωνία που στηρίζεται πάνω στη δύναμη του χρήματος , σε μια κοινωνία όπου οι λαϊκές μάζες φυτοζωούν μέσα στην αθλιότητα , ενώ μια χούφτα πλούσιοι ζουν σαν παράσιτα , δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική , αληθινή ελευθερία».(Β.Ι. Λένιν).

Στο καπιταλισμό ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να θεωρηθεί «ελεύθερος» είναι αυτός που παλεύει συνειδητά και οργανωμένα για την ανατροπή του . Δηλαδή για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης , για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου . Αυτός ο άνθρωπος είναι ο Κομμουνιστής.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

[Andreas_T]

Ελευθερία και Σοσιαλισμός.

«Ανάμεσα στην καπιταλιστική κοινωνία και την κομμουνιστική , τοποθετείτε η περίοδος του επαναστατικού μετασχηματισμού της καπιταλιστικής σε κομμουνιστική . Στη περίοδο αυτή αντιστοιχεί μια μεταβατική πολιτική περίοδος όπου το κράτος δεν μπορεί να είναι άλλο παρά η επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου».(Κ. Μαρξ βλέπε:Κ.Μαρξ- Φ. Ένγκελς , Διαλεχτά Έργα τόμος Α’ σελ 58).
Η ανθρώπινη ιστορία έζησε μια πρώτη εμπειρία προσπάθειας οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια σειρά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης , την ΕΣΣΔ , και τον κόσμο. Όλη τη περίοδο οικοδόμησης του Σοσιαλισμού αλλά και σήμερα μετά την ανατροπή του στην Ανατολική Ευρώπη και στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ , από τη πλευρά τόσο αστών όσο και τόσο μικροαστών υπάρχει μια εκτεταμένη φιλολογία για  στην ανελευθερία που πρόσφερε ο σοσιαλισμός σε αυτούς τους λαούς , τη συντριβή του ατόμου , της διαφορετικότητας , τον ολοκληρωτισμό , του μονοκομματισμού κ.λ.π.
Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το τρόμο τους απέναντι στην αντικειμενική πραγματικότητα που λέει ότι το μέλλον της ανθρωπότητας δεν είναι ο καπιταλισμός αλλά ο σοσιαλισμός σήμερα η αντι-σοσιαλιστική προπαγάνδα έχει ενταθεί έχει  πάρει διαστάσεις μυθολογίας σε σχέση με παλιότερα.. 
Αυτή η μεταβατική περίοδος που διατυπώνεται στο παραπάνω κείμενο του Μάρξ η δικτατορία του προλεταριάτου έχει συγκεκριμένα καθήκοντα:
-    Καταργεί την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής . Προχωράει στη κοινωνικοποίηση τους . Στον πανεθνικό σχεδιασμό της οικονομίας.
-    Καταργεί το αστικό κράτος και τους αστικούς θεσμούς στρατό κ.λ.π. Και δημιουργεί νέους θεσμούς και εργατικό κράτος. Δηλαδή κράτος που έχει σαν στόχο να προστατέψει την κοινωνικοποιημένη παραγωγή. Διαμορφώνονται θεσμοί άμεσης λαϊκής συμμετοχής και άμεσης δημοκρατίας στους χώρους δουλειάς και κατοικίας όπου ασκείτε άμεσος  έλεγχος στην κρατική διοίκηση , ο λαός παίρνει ενεργό μέρος στη διοίκηση.
-    Το κράτος συνεχίζει να υπάρχει μέχρι την κατάργηση των ταξικών αντιθέσεων που συνεχίζουν να υπάρχουν σε αυτή τη μεταβατική περίοδο. Έχει σαν ρόλο να προστατεύσει την επανάσταση από αυτούς που θέλουν την καπιταλιστική παλινόρθωση. Με αυτή την έννοια δεν μπορεί να είναι αποδεκτή η λειτουργία κομμάτων ή οργανώσεων που προπαγανδίζουν την καπιταλιστική παλινόρθωση. Στις σοσιαλιστικές χώρες δεν καταργήθηκε γενικά ο πολυκομματισμός καταργήθηκαν και σε ένα βαθμό εγκαταλείφθηκαν από τις λαϊκές μάζες τα αστικά κόμματα.
-    Διευρύνονται τα κοινωνικά δικαιώματα . Η ανεργία τείνει να εξαφανιστεί , εξασφαλίζεται η δημόσια δωρεάν υγεία , μόρφωση , δημιουργείτε ένα δημόσιο δωρεάν σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Μειώνεται ο εργάσιμος χρόνος διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για να έχουν πρόσβαση οι εργάτες στη γνώση , το πολιτισμό.
Ας σταθούμε σε αυτά και ας συγκρίνουμε σήμερα τη ζωή που ζει η νεολαία , οι εργαζόμενοι η σύγκριση είναι συντριπτική και ούτε οι καπιταλιστές την αποτολμούν . Η οικονομική απελευθέρωση των εργατών από την καπιταλιστική εκμετάλλευση απελευθερώνει τη νεολαία , και τις υπόλοιπα καταπιεσμένα στρώματα , απελευθερώνει επίσης της παιδείας , την επιστήμη , τη κοινωνική πρόνοια και τα υποτάσσει στις ανάγκες της πλειοψηφίας του λαού.
Ή όπως έλεγε ο Μάρξ στο  «οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός , εκτός από τις αλυσίδες τους. Με την επανάσταση έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο».


Πηγές :
1.   «Πρώτες γνώσεις στη μαρξιστική - λενινιστική φιλοσοφία», Έριχ Χαν - Άλφρεντ Κόζινγκ, εκδόσεις ΟΔΗΓΗΤΗΣ
2.   «Αντί - Ντύρινγκ», Φ. Ένγκελς, εκδόσεις ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΔΗ
3.   «Κράτος και Επανάσταση», Β.Ι. Λένιν, εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
4.   «Μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος», Κ. Μαρξ - Φ. Ένγκελς, εκδόσεις Σ.Ε.
5.   «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους», Φ. Ένγκελς, εκδόσεις Σ.Ε.
6.   «Κομμουνιστικές Αξίες και Σοσιαλισμός» Μαϊλη -Μαμάτσης - Μπέλλου (εκδόσεις ΣΕ 1994)

[KorkoLyk]

Καλή τοποθέτηση...μου αρέσει πάντως ένας πιο φιλοσοφικός, πιο ελεύθερος ίσως ορισμός της ελευθερίας...

Εγώ πίστευα πάντα ( και αφού διάβασα Μαρξ και Ένγκελς ) ότι η ελευθερία είναι κυρίως μια κατάσταση εσωτερική και προσωπική. Επομένως δεν μπορεί κάποιος να μιλάει για ελευθερία του ανθρωπίνου γένους, αν πρώτα το κάθε άτομο δεν ορίσει την ελευθερία του ξεχωριστά. Και τί σημαίνει αυτό για εμένα; Να ξεπεράσει πρώτα τις προσωπικές του αλυσίδες, τα κολλήματά του, τις αγκυλώσεις του και γενικά ό, τι τον κρατά δεμένο σε τρόπους σκέψεις και συμπεριφορές, εφόσον αυτή η κατάσταση δεν του αρέσει και έχει επίγνωσή της. Αλλιώς δεν θα μπορέσει ποτέ να δράσει ως άτομο, παρά μόνο ως φερέφωνο.

Φυσικά η συνειδητοποίηση δεν έρχεται από μόνη της. Συνήθως περνάει (και) μέσα από το δρόμο του συλλογικού, και φυσικά από το δρόμο της δράσης και της πράξης.

Οι όποιες αντιρρήσεις στις θεωρίες που έγραψα είναι ευπρόσδεκτες. 

[Andreas_T]

Καταρχάς χαίρομαι που το post έδωσε ερέθισμα να ανοίξει η κουβέντα

Αναφορικά με τις παρατηρήσεις σου:

_Ο "ορισμός" που παρέθεσα είναι φιλοσοφικός και πιο συγκεκριμένα διαλεχτικός υλιστικός (όπως και η συνολική θεώρηση μου για τα πράγματα)

""Εγώ πίστευα πάντα ( και αφού διάβασα Μαρξ και Ένγκελς ) ότι η ελευθερία είναι κυρίως μια κατάσταση εσωτερική και προσωπική.""

--Η ελευθερία(και όχι μόνο) είναι ένοια που δεν προυπάρχει της κοινωνίας. Αν την αντιληφθούμε σαν εσωτερική - προσωπική με τον τρόπο που νομίζω ότι το θέτεις, τοτε....
έχουμε την ιδεαλιστική ερμηνεία (η συνειδηση προϋπάρχει του είναι = πχ Θεοί και Σατανάδες που "υπάρχουν" έξω, ανεξάρτητα, αόριστα  από εμάς -ενώ αντιθέτως είναι γέννημα θρέμα της κοινωνίας οι θρησκείες_πρωτόγονη κοινωνία-οι εκλησίες_δουλοκτητική κοινωνία βάση διαλεχτικού υλισμου)
Τώρα αν εννοείς υποκειμενική αντιληψη της ελευθερίας αυτό που πιστεύεις ...ναι είναι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ορίζεται σαν ένα απλό πιστεύω (εσωτερική-προσωπική) και αγνοώντας την κοινωνική-ταξική διάσταση του.
 
  ""Να ξεπεράσει πρώτα τις προσωπικές του αλυσίδες, τα κολλήματά του, τις αγκυλώσεις του και γενικά ό, τι τον κρατά δεμένο σε τρόπους σκέψεις και συμπεριφορές, εφόσον αυτή η κατάσταση δεν του αρέσει και έχει επίγνωσή της. Αλλιώς δεν θα μπορέσει ποτέ να δράσει ως άτομο, παρά μόνο ως φερέφωνο.""

--Αυτό το ζήτημα που βάζεις έχει να κάνει κύρια με την χειραφέτηση μιας χειραγωγημένης συνείδησης.
(η χειραγώγηση έτσι και η χειραφέτηση αναπτύσσοντα επίσηςι σε κοινωνικό επίπεδο). Η χειραγώγηση αναπτύσσεται πάνω στην άγνοια, ημιμάθεια με σκοπό τη διαμόρφωση στρεβλής συνείδησης.

Η ελευθερία ως έννοια συνδέεται άμεσα με τις ανάγκες σου κοινωνικές και προσωπικές. Πιο συγκεκριμένα έχει να κάνει με τα δικαιώματα σου.
Είσαι ελεύθερος να μορφωθείς ? (εξαρτάται από την ταξική σου προέλευση)
Είσαι ελεύθερος να μην πεθάνεις απο αρρώστια που γιατρεύεται? (εξαρτάται από την ταξική σου προέλευση)
Είσαι ελεύθερος να αθληθείς, να εκφραστείς - εκφράσεις πολιτιστικά (εξαρτάται από την ταξική σου προέλευση)
κλπ....


Αν και θεωρούμασε "ισότιμοι" πολίτες με τον Λατση, Βαρδινογιάννη κλπ., δεν νομίζω να είμαστε το ίδιο ελεύθεροι...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Εχω δουλειά και αργησα....πρεπει να την κάνω....

[jimi]

Θα συμφωνήσω με τον KorkoLyk για το τι είναι η ελυθερία.Αλλά ,κατά τη γνώμη μου,για να σκιαγραφήσει κανείς τη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων θα πρέπει να φύγει από τις ετικέτες του σοσιαλισμού,κομμουνισμού και καπιταλισμού.Τώρα για το αν είμαστε τόσο ελεύθεροι όσο ο Λάτσης αυτό είναι μεγάλη ιστορία......Εγώ λέω ότι μπορεί να είμαστε και πιο ελεύθεροι από αυτόν.



Υ.Σ:Παρεπιπτόντως γράψε και για τη θεωρία του αναρχίσμού....

[Johnny English]

Ελευθερία είναι όλα αυτά που ειπώθηκαν + το δικαίωμα να τα απαρνηθείς και να ζήσεις σε ένα άλλο σύστημα... Κάτι που έλειψε όπως και πολλά άλλα κατά την εφαρμογή της θεωρίας...

[Andreas_T]

Συναδέλφια αναπαράγεται το γενικόλογη αόριστη (και κυρίαρχη) διαστρεβλωμένη έννοια της ελευθερίας.
Άλλοι δώσαν την ίδια τους τη ζωή για αυτήν την έννοια-αξία-ιδανικό.....
παρακαλώ αιτιολογείται τις τοποθετήσεις για πιο εποικοδομητική συζήτηση - αντιπαράθεση.....

ΥΓ.
Jimi
1)οι "ετικέτες" είναι κοινωνικά συστήματα και όπως είναι γνωστό στη πολιτική οικονομία αλληλοκαθορίζουν  το αντιστοιχο εποικοδόμημα (επιστήμες, ηθική, θεσμοί κλπ.)
2)Όταν έχεις τα τρις+++ μύρια ευρώ πλαστικό χρημα- μέσα παραγωγής για να τα πολλαπλασιάζεις και τους πολιτικους υποδουλους για να νομοθετούν για πάρτυ σου (ή αλλιώς είσαι ¨"νεο"βασιλιάς...βλ Λατση, Κοκκαλα, κλπ.)...δεν νομίζω να είσαι το ίδιο ελεύθερος να κάνεις ή να μην κάνεις οτιδήποτε σε συγκριση με ενα φοιτητή (λαϊκής οικογένειας) ή ένα εργαζόμενο.
3)Γράφω αυτά που με εκφράζουν....ίσως σε άλλο topic ανοίξω ζήτημα αντιπαράθεσης με αναρχισμό...αν έχεις όμως κάτι να πεις δεν θα μείνει ασχολίαστο

Papados
Αναπαράγεις την αντικομμουνιστική προπαγάνδα με τον ίδιο τρόπο που η Λουκά βρίζει τον Πανούση
Στην ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης τα συστήματα αλλάζουν όχι με μάγικα αλλά με βίαιες λαϊκές επαναστάσεις (καμία κυρίαρχη τάξη δεν έδωσε πίσω τα κλεμμένα - πολιτική, οικονομική εξουσία - στις μάζες "ειρηνικά").Έτσι και το πέρασμα από φεουδαρχία σε καπιταλισμό δεν ήταν ειρηνικό....ολοι οι βασιλείς - αυλικοί - παρατρεχάμενοι που δεν είχαν δικαίωμα να απαρνηθούν τη νέα κοινωνική πραγματικότητα καταπιεστηκαν - παραγκωνίστικαν και κατέληξαν στα μουσεία.
Όταν και σήμερα η μειοψηφία αστική τάξη είναι "ελευθερη να κλέβει την ελευθερία" της εργατικής τάξης των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης, της αγροτιάς, μην νομίζεις ότι αιώνια θα έχει το δικαίωμα να εκμεταλευέται τη δουλειά χεριού και μυαλού. Μελετησε λίγο την ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης...
γιατί λαός που δεν ξέρει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει  

( εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμε___επιτίθομαι στις κυριαρχες  προλήψεις - ιδεολογήματα,
 όχι προσωπικά σε κανένα σας...ερεθίσματα για προβληματισμό θέλω να σπείρω που θα μας δώσει όλους από κάτι )

[jimi]

Η ποσότητα χρημάτων δεν είναι κριτήριο για το πόσο ελεύθερος είσαι.Ένας άνθρωπος με πολλά χρήματα έχει και πολλές ευθύνες και πέφτει σε έναν φαύλο κύκλο διατήρησης,αύξησης και επένδυσης του κεφαλαίου του.Το να ζεις με μοναδικό σκοπό το χρήμα και όχι σαν ένα μέσο για να κάνεις καλύτερη τη ζωή σου ,ήδη έχεις σκλαβωθεί σε κάτι.Δεν είσαι πια ελεύθερος.....

[Andreas_T]

Αυτοί που καταπιέζονται από την κοινωνική πραγματικότητα με τους όρους που αναφέρεις είναι τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης. Πχ οι επαγγελματο-βιοτέχνες...που βαράνε και 12ωρα στα μαγαζιά - επιχειρήσεις τους για να ξεχρεώσουν τα χρέη - συντηρήσουν τα όσα έχουν.

Όταν μιλάμε όμως για μεσαία και πάνω στρώματα αστικής τάξης (πχ σε βιομηχανία επισιτισμού βλ. από Σιδέρης κυλικεία μέχρι Goodies ) αυτοί -οι ιδιοκτήτες-  στρογγυλο-κάθονται σε ένα καναπέ και δίνουν διαταγές στα οικονομικά επιτελεία και τους διευθυντές καταστημάτων τους για να κόψουν το λαιμό τους να βγει το κέρδος να πάρουν ένα ακόμα κοτερο δώρο στη συλλογή του γιου τους. Έχουν το πλαστικό χρήμα στη καβάντζα και τα μέσα παραγωγής για να το πολλαπλασιάζουν και εννοείται ότι αν "μπουν μέσα" σε μια επένδυση 500 χιλιάρικα δεν λέει τιποτα αν έχουν τόσα κέρδη το χρόνο και πισινη μυρια για να ζήσουν και τα δισεγγονα χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους.

Μακάρι οι αστοί να μισούσαν την οικονομική-πολιτική  εξουσία που κλέβουν...και να την μοιράζονταν με το λαό, αλλά δυστυχώς δεν το βλέπω

[Andreas_T]

θα κάνω άλλο post για το "χρήμα" και τον ρόλο - ιστορία του

[Johnny English]

Πρώτη φορά μου συμβαίνει να γράφω μία πρόταση και να παίρνω ως απάντηση όλη αυτή την κριτική από έναν άνθρωπο που δε γνωρίζω και δε με γνωρίζει κυρίως...

Αναλυτικά:

Συνάδελφε RFA, νομίζω σ'αυτή τη φάση της ιστορίας, την οποία τυχαίνει να έχω μελετήσει, είναι πιο χρήσιμο να κάνουμε κριτική σ'αυτό το σύστημα παρά να το θεοποιούμε. Μ'αυτό το πνεύμα έγραψα ότι έγραψα. Δεν γνωρίζω την αντικομμουνιστική προπαγάνδα διότι δεν με επηρρεάζει και λυπάμαι αν έμοιαζε έτσι. Ωστόσο για το θέμα της ελευθερίας είμαι κάθετος.

Να επεκταθώ:

Ενδεχομένως, να έχει αποδειχθεί ότι όλες οι ανατροπές των συστημάτων ήρθαν με βία και αίμα. Ωστόσο δεν αντέχω αυτούς που απλώς περιμένουν να καταρρεύσει ένα σύστημα, να γίνει ανυπόφορο και τότε να επικρατήσει το καλύτερο. Πάλεψε τώρα, να κάνεις τη ζωή των ανθρώπων όσο καλύτερη γίνεται. Αν δεν τα καταφέρεις τότε η ύστατη λύση είναι η ανατροπή με βία. Βία από τη πλειοψηφία του λαού. Και όποιος δεν θέλει ας φύγει.

Σήμερα η πλειοψηφία του λαού δυστυχώς αποδοκιμάζει αυτό το σύστημα, μάλλον λόγω της πρόσφατης πτώσης του (προσωπικά θεωρώ ότι έπεσε μαζί με το θάνατο του Λένιν). Υπάρχει η ανάγκη για κριτική, για βελτιώσεις, για ανανέωση προς τη σημερινή πραγματικότητα. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει από αυτούς που το εκφράζουν προς το παρών.

Τέλος ένα αισιόδοξο μήνυμα. Σε όλη την ιστορία ο άνθρωπος αλλάζει συστήματα, ψάχνοντας ολοένα και πιο δίκαια. Όταν μεταπηδάει από το ένα στο άλλο συνήθως δεν αντέχει πολύ και ξαναπέφτει πίσω. Έπειτα όμως επικρατεί το δικαιότερο. Αυτό θα γίνει και πάλι...

[jimi]

Αυτοί που καταπιέζονται από την κοινωνική πραγματικότητα με τους όρους που αναφέρεις είναι τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης. Πχ οι επαγγελματο-βιοτέχνες...που βαράνε και 12ωρα στα μαγαζιά - επιχειρήσεις τους για να ξεχρεώσουν τα χρέη - συντηρήσουν τα όσα έχουν.

Όταν μιλάμε όμως για μεσαία και πάνω στρώματα αστικής τάξης (πχ σε βιομηχανία επισιτισμού βλ. από Σιδέρης κυλικεία μέχρι Goodies ) αυτοί -οι ιδιοκτήτες-  στρογγυλο-κάθονται σε ένα καναπέ και δίνουν διαταγές στα οικονομικά επιτελεία και τους διευθυντές καταστημάτων τους για να κόψουν το λαιμό τους να βγει το κέρδος να πάρουν ένα ακόμα κοτερο δώρο στη συλλογή του γιου τους. Έχουν το πλαστικό χρήμα στη καβάντζα και τα μέσα παραγωγής για να το πολλαπλασιάζουν και εννοείται ότι αν "μπουν μέσα" σε μια επένδυση 500 χιλιάρικα δεν λέει τιποτα αν έχουν τόσα κέρδη το χρόνο και πισινη μυρια για να ζήσουν και τα δισεγγονα χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους.

Μακάρι οι αστοί να μισούσαν την οικονομική-πολιτική  εξουσία που κλέβουν...και να την μοιράζονταν με το λαό, αλλά δυστυχώς δεν το βλέπω

Δεν νομίζω να είναι τόσο απλά τα πράγματα.Αυτοί που κατέχουν τα μέσα παραγωγής δεν είναι δυνατόν να στρογγυλοκάθονται.Αλλά ακόμα και να το κάνουν και πάλι δεν είναι ελεύθεροι.Εγκλωβίζονται σε έναν κόσμο που δημιουργούν πολλές φορές οι ίδιοι.Εξαρτώνται από τα πάντα και τους πάντες.Και το σίγουρο είναι ότι ένα λέθος μπορεί να τους κοστίσει πάρα πολλά.Δεν ζούνε με λίγα λόγια......

[Andreas_T]

Δεν επιτίθομαι προσωπικά σε σένα....κρίνω ίσως με έντονο πάθος (=να δίνεσαι ολοκληρωτικά σε κάτι....το να ζεις και να πεθαίνεις σαν ανθρωπος είναι το να ζεις και να πεθαίνεις για ένα ιδανικό-Γληνός- με εκφραζει επαρκώς ) αντιλήψεις που και γω δυστυχώς με αυτές μεγάλωσα....
Τους περισσότερους συναδελφους τους ξέρω, με ξέρουν φατσικά-προσωπικά αλλά θα θελα να κρατήσω την ανωνυμία μου για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων (όσο είναι δυνατή αυτή τη στγμή που....  κρατικοί φορείς -βλ.πλήρης ασυλία ΚΥΠ- ένα τηλεφωνο στον ΟΤΕ να κάνει μαθαίνει ποιος-που είμαι ....αν και μάλλον θα μας έχουν ήδη φακελλωμένους τους κομμουνιστές για μελλοντικά σχέδια τους.... βλ.διώξεις κομμουνιστών στην Γερμανία- αντικομμουνστικό μνημόνιο κλπ )

Επι του θέματος τώρα:

1)Εννοείτε πως όχι απλά χρήσιμο αλλά επιβάλλεται να κάνουμε κριτική στην πρώτη ιστορική εμπειρία - παρακαταθήκη προσπάθειας οικοδόμησης σοσιαλισμού στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης (δυστυχώς η στείρα χειραγωγημένη στάση - αντικομμουνισμός -  κυριάρχησε περισσότερο από την εποικοδομητική κριτική). Θα κάνω άλλο post -αύριο μάλλον- για κριτική πάνω στον υπαρκτό σοσιαλισμό.

2)
α)Βασικά στα συστήματα δεν "καταρρέουν"...."ερχονται" σε κρίσεις που μπορεί να φέρουν εξεγέρσεις- επαναστάσεις (ανάλογο του υποκειμενικού παράγοντα ="χονδρικά" πόσο οι "μάζες" αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα ρήξης- ανατροπής συστήματος) ή γίνεται παλλινόρθωση -βίαιη ή "από τα μέσα"- παλαιότερου συστηματος (βλ. Αγγλία του 1600 παλινορθωση σε φευδαρχία , Σοβ. Ένωση παλινόρθωση σε καπιταλισμό)
β)Εννοείται πως δεν καθόμαστε να περιμένουμε μια κρίση....αλλά παλευουμε στο σήμερα ανάπτυξη φοιτητικού -ταξικού εργατικού - αγροτικού κινήματος που θα διεκδικεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αλλά στην αγωνιστική πράξη φαίνεται ότι τα όσα θα πρεπε να χουμε φοιτητές-εργατες-λαός δεν διαπραγματεύεται να στα δώσει η άρχουσα τάξη....παρόλα πρέπει αυτά αντιστεκόμαστε στην επιθετικότητα απένατι στα δικαιώματα μας μορφωτικά (βλ. καταργηση αρθ 16 = στα ισια μας λένε δημοσια-δωρεάμ παιδεία ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ), εργασιακά (βλ. από κατάργηση συλλογικών συμβασεων, διευθέτηση χρόνου εργασίας μέχρι για τα μας   αυξηση εισφορών στο ταμείο μας ΤΣΜΕΔΕ τη στιγμή που όχι μόνο δεν παρέχει ανάλογες υπηρεσίες αλλά λειτουργεί ως κερδοσκοπικός μηχανισμός ή τα δελτία παροχής υπηρεσιών που αποτελούν μορφή "μαυρης" ερργασίας μηχανικων,...κλπ ) δικαιωματά μας. Όπως επίσης και στην αντεπίθεση με μαζικούς όρους όταν πάμε υπάρχει δυνατότητα απόσπασης κατακτήσεων (δυστυχώς όχι εύκολα ειρηνικά...βλ. αμερική για ένα 8ωρο μόνο πόσοι χάσαν και την ζωή τους).
γ)πάντα η ταξική βία ξεκινά από τον κυρίαρχο εναντίον του απείθαρχου καταπιεζόμενου....(εκφράζεται σε "ειρηνικές" περιόδους με πρόληψη_νομοι - καταστολή_σώματα ασφαλείας με κρατική ευθύνη)

Με εκφράζει ο σοσιαλισμός αλλά όπως ο καπιταλισμός στην Ουγκάντα δεν είναι ίδιος με τον καπιταλισμό των ΗΠΑ παρά μόνο σε επίπεδων γενικών αρχών (κυρίαρχες παραγωγικές σχέσεις κλπ.)..... Αλλά τέσπα για να προλάβω να κοιμηθώ για το αυριανο πρωϊνό ξυπνημα θα κάνω άλλο post για την κριτική στον υπαρκτό σοσιαλισμό (καθώς και κάποια στοιχειώδη για ιστορικό υλισμό=πως μελετούν την ιστορία οι κομμουνιστές )

Τέλος η πλειοψηφία του λαού -σοβιετικού=το λησμονά, ελληνικού=διακατέχεται από ημιμάθεια μέχρι αγνοια- για την προσπάθεια οικοδόμησης του Σοσιαλισμού στη Σοβ. Ένωση, ενώ η αντικομμουνιστική προπαγανδα κυριαρχεί (λόγω συσχετισμών) και οι ορκισμένοι εχθροί κομμουνισμού (βλ. τσιράκια αστικής ταξης) μιας κ εχουν κ τα μέσα χειραγωγούν για τους "κακους" κομμουνιστές.....'

Έπεται συνέχεια........

[Johnny English]

Θα ανοίξω μια μικρή παρένθεση σ'αυτά που λες αναμένοντας βέβαια και τη συνέχεια...

Δυστυχώς δεν υπάρχει ανωνυμία στο internet καθώς ανά πάσα στιγμη ξέρουν που βρίσκεσαι, από ποιο τηλέφωνο συνδέεσαι (εκτός αν μπαίνεις από net cafe)...

Εσύ πιστεύεις ότι αν μία κυβέρνηση (δυτική) κατεβάσει ένα νομοσχέδιο που είναι καθαρά υπέρ της εργατικής τάξης (υποθετικά μιλώντας), τα σημερινά κομμουνιστικά κόμματα θα το ψηφίσουν; Εγώ έχω την πεποίθεση ότι θα βάλουν τον πήχη εκεί που ξέρουν ότι δεν μπορεί να φτάσει κανείς, ίσως ούτε εκείνοι, ώστε να αποφύγουν να στηρίξουν κάτι τέτοιο. Γιατί απλά δεν ψηφίζουν τίποτα, αρνητικό ή θετικό, αν δεν πέσει πρώτα το  "απάνθρωπο καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό" όπως το χαρακτηρίζουν σύστημα. Άρα ποια είναι η συμμετοχή στη βελτίωση του σήμερα, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες; Γιατί δεν κατεβάζουν κυβερνητικές προτάσεις;

Τους θεωρώ επίσης βασικούς υπέυθυνους που λόγω της επικοινωνιακής τους ανυπαρξίας έχουν καταφέρει κόμματα όπως το "Λαος" σε όλη την Ευρώπη να αποκτήσουν δύναμη από απογοητεύμενους ανθρώπους...