Οικονομική κρίση και τρόποι αντιμετώπισης της από την Ελλάδα

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[Ex_Mechanus]

μη τα μπερδευεις
ο Ριζοσπαστης ειναι ΚΚΕ!οχι ΜΜΕ!
 

Θεϊκή ατάκα!!!

nai, oti prepei gia tin teleutaia selida

[Karaμazoβ]

Αριθμοί που σοκάρουν

Εκτόξευση της ανεργίας στο 20% προβλέπει για το ερχόμενο Φθινόπωρο, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ, λόγω των εύκολων απολύσεων και των λουκέτων σε χιλιάδες καταστήματα. Νέοι και γυναίκες τα πρώτα θύματα.

Μαύρες είναι οι προβλέψεις του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ για την ανεργία, καθώς προβλέπει για το ερχόμενο Φθινόπωρο αύξηση του ποσοστού ανεργίας στο 20%.

Αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός των ανέργων θα αγίξει το 1.000.000, κάτι που ουσιαστικά γυρίζει τη χώρα πίσω στο 1960, όταν οι Έλληνες έπαιρναν το δρόμο για το εξωτερικό ως μετανάστες, με στόχο να βρουν δουλειά.

Σύμφωνα με τους επιστημονικούς συνεργάτες του ΙΝΕ ΓΣΕΕ η ραγδαία αύξηση της ανεργίας, θα προέλθει, από:

* Την αύξηση των απολύσεων, που στην εποχή του ΔΝΤ που ζει η Ελλάδα, είναι πλέον ιδιαίτερα εύκολες για τους εργοδότες.

*Την ενίσχυση της μερικής απασχόλησης ή της απασχόλησης μιας ή δύο ημερών την εβδομάδα. Ο αριθμός των μερικώς απασχολούμενων ανέρχεται σε 283.240 άτομα.

*Την αύξηση της ανεργίας στις σχετικά μεγαλύτερες ηλικίες που δεν είναι εύκολο να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι άνεργοι άνω των 30 ετών στο πρώτο τρίμηνο του έτους αυξήθηκαν κατά 92.810, δηλαδή κατά 33,5%.

*Την περιορισμένη προσφορά εργασίας

*Τη λήξη συμβάσεων ορισμένου χρόνου, οι οποίες δεν ανανεώνονται.

*Τα χιλιάδες λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γεγονός που συνεπάγεται απολύσεις

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο της ΓΣΕΕ, οι άνεργοι σε σχέση με το προηγούμενο έτος αυξήθηκαν κατά 124.420 ανέργους, φθάνοντας τους 586.767. Οι νέοι άνεργοι υπολογίζονται σε 138.290.

Οι μακροχρόνια άνεργοι (όσοι δηλαδή αναζητούν εργασία πάνω από 1 έτος) αποτελούν το 44,6% των ανέργων έναντι 41,6% που αποτελούσαν το προηγούμενο έτος (261.580 έναντι 190.840).

Το εργατικό δυναμικό της χώρας ανέρχεται σε 5.012.392, από τα οποία 4.425.625 είναι απασχολούμενοι, 568.767 είναι άνεργοι, ενώ το ποσοστό ανεργίας εμφανίζει αύξηση κατά 2,4 ποσοστιαίες μονάδες έναντι του 2009 (11,7% έναντι 9,3%).

http://news247.gr/oikonomia/ergasia/provlepsh_gia_1_000_000_anergoys.449491.html

[Αιμιλία η φτερωτή χελώνα]

<a href="https://www.youtube.com/watch?v=WED5lYbDTiw" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=WED5lYbDTiw</a>

[Karaμazoβ]

Ελληνικά χρέη, Γερμανικά πάντσερ, Ευρωπαϊκή Δικτατορία και Οικονομία βασισμένη στο Φακελάκι

09:04 - Δευ 06/09/2010, tvxsteam


Τον Ιανουάριο, ο Υπουργός Εξωτερικών Γκουίντο Βεστερβέλε τόνιζε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Καθημερινή: «Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη ότι η ελληνική κυβέρνηση θα καταπολεμήσει δυναμικά τις δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας».

Όταν τον Φεβρουάριο ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ελλάδας Θεόδωρος Πάγκαλος παρέπεμψε στα ναζιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις ακόμα εκκρεμούσες γερμανικές αποζημιώσεις, υπήρξε οξεία αντίδραση από την Καγκελαρία στο Βερολίνο. Η ελληνική κρίση και οι γερμανικές αποζημιώσεις «δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους», ανέφεραν. Σύντομα, το περιοδικό «Focus» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τίτλο: «Ελλάδα - Απατεώνες στην Ευρω-οικογένεια – θα μας φέρει πίσω η Ελλάδα τα λεφτά μας;» Το εξώφυλλο του περιοδικού κοσμούσε ένα φωτομοντάζ, το οποίο έδειχνε το ελληνικό άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, να σηκώνει το μεσαίο δάκτυλο προς τον αναγνώστη.

Του Winfried Wolf, Lunapark 21

Τον Απρίλιο, τέλος, το «Spiegel» έκανε το πορτρέτο της δήθεν τυπικής αθηναϊκής οικογένειας της Ανθούλας και του Γιάννη Παπαδάκη, οι οποίοι είχαν ολοκληρωτικά εξοικειωθεί με την ελληνική οικονομία του «φακελακίου» –την οικονομία του λαδώματος– αλλά έδειχναν κατανόηση ότι αυτό «δεν πρέπει να συνεχιστεί». Το ρεπορτάζ συμμορφώνεται απνευστί στη γενικότερη καμπάνια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, την οποία η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ συνοψίζει πάντα με την πρόταση: «Και τώρα η Ελλάδα πρέπει να κάνει τα μαθήματα της!»

Τέσσερις μήνες, τέσσερα θέματα, τέσσερις διαπιστώσεις: η Ελλάδα, πρώτον, έχει δομικές αδυναμίες. Δεύτερον, δεν υπάρχουν γερμανικά χρέη προς την Ελλάδα και ούτε επιτρέπεται να αναφέρεται το θέμα των αποζημιώσεων σε σύνδεση με την σύγχρονη κρίση στην Ελλάδα. Τρίτον, ο πραγματικός κατηγορούμενος είναι το ελληνικό κράτος, το οποίο θέτει σε κίνδυνο το κοινό «μας» νόμισμα. Τέταρτον, η χώρα πρέπει από εδώ και πέρα, για άλλη μια φορά, να επιστρέψει στο θρανίο και πριν από όλα να βρει έντιμες, ειλικρινείς οικονομικές αξίες.

Από πολλές απόψεις παραποιείται έτσι η αλήθεια. Στην πραγματικότητα, οι δομικές αδυναμίες της Ελλάδας είναι σε σημαντικό βαθμό ένα προϊόν της ιστορίας που έχει καθοριστεί από τις ευρωπαϊκές μεγάλες δυνάμεις. Σε αυτή συγκαταλέγονται και οι καταστροφές που προξενήθηκαν από τη γερμανική Βέρμαχτ και τα SS και οι μη καταβληθείσες αποζημιώσεις. Η σύγχρονη ελληνική κρίση έθεσε σε κίνδυνο το Ευρώ – αλλά ήταν πρώτα το ίδιο το κοινό νόμισμα, το οποίο επέφερε την κρίση στην Ελλάδα. Το σημερινό ευρωπαϊκό σχέδιο για την διευθέτηση της ελληνικής κρίσης έχει στόχο, πρωτίστως, ότι η Ελλάδα (η οποία έχει πάρει σαφώς πολύ ακριβά ευρωπαϊκά δάνεια) κατ’ αρχήν να παραμείνει ικανή να πληρώνει τα χρέη της, έτσι ώστε να μπορεί μεταξύ άλλων να συνεχίζει να αγοράζει και να αποπληρώνει γερμανικά εξαγώγιμα αγαθά και γερμανικούς και γαλλικούς εξοπλισμούς. Τέλος η οικονομία του λαδώματος δεν πρόκειται για αποκλειστικό ελληνικό είδος. Πολλάκις, για παραπάνω από έναν αιώνα, αποτελεί είδος εξαγωγής των κορυφαίων ευρωπαϊκών χωρών, των τραπεζών και των εταιριών τους προς την Ελλάδα. Για το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της οικονομίας που βασίζεται στο φακελάκι, ευθύνεται η Siemens.

Δομικές αδυναμίες

Αναμφίβολα, η Ελλάδα έχει δομικές αδυναμίες – όπως όλες οι χώρες που ανήκουν στην ομάδα με τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό PIGS: η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία. Ωστόσο, όπως στην περίπτωση των δομικών αδυναμιών των νέων γερμανικών κρατιδίων, υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες για τις αδυναμίες αυτές.

Οι αδυναμίες προκαλούνται εν μέρει από εσωτερικούς και εν μέρει από εξωτερικούς παράγοντες. Οι δομικές αδυναμίες των δύο ιβηρικών χωρών έχουν να κάνουν με τον φασισμό, που κυριαρχούσε εκεί για σχεδόν μισό αιώνα και υποστηριζόταν από τις δυτικές δημοκρατίες και από το ΝΑΤΟ. (Στην περίπτωση της Πορτογαλίας, ο φασισμός συμπληρώνεται από την αποικιοκρατική ιστορία μέχρι το 1973). Στην Ιταλία, παίζουν σημαντικό ρόλο η ιστορική ανισορροπία μεταξύ Βορρά και Νότου και οι διεφθαρμένες δομές της μαφίας στη Νότια Ιταλία και Σικελία. Επίσης, οι νότιες χώρες της ΕΕ έχουν στο σύνολό τους δομικές αδυναμίες, οι οποίες οφείλονται στην εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά και στην καθιέρωση του ευρώ, που άρχισαν να «χτίζονται» στη δυτική Ευρώπη από το τέλος του 1950 με την ΕΟΚ/ΕΚ/ΕΕ. Μέσω αυτής της διαδικασίας –με την αποδόμηση των εμπορικών φραγμών και των προστατευτικών δασμών και με τα βήματα για τη διεύρυνση της ΕΕ–οι οικονομικά παραγωγικότερες και πιο εύρωστες οικονομίες, με πρώτη από όλες τη Δυτική Γερμανία, μπόρεσαν να κυριαρχήσουν στην καπιταλιστική Ευρώπη. Οι βιομηχανίες των πιο αδύναμων χωρών έχαναν σταθερά έδαφος. Από την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος, αυτές οι νότιες χώρες βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό κάτω από την επίθεση της εξαγωγικής βιομηχανίας των οικονομικά ευρωστότερων χωρών, προ πάντων της Γερμανίας. Με το ευρώ χάσανε το επιτυχημένο εδώ και μισό αιώνα εργαλείο της νομισματικής υποτίμησης.

Στην Ελλάδα, πέρα από αυτό, οι δομικές αδυναμίες είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα ξένης κυριαρχίας και ελέγχου για ενάμιση αιώνα. Ο βασιλικός οίκος, κατά την ίδρυση του ελληνικού κράτους το 1830, τοποθετήθηκε στην Ελλάδα από τη Γερμανία […] Η Ελλάδα καταλήφθηκε επανειλημμένα από ξένα στρατεύματα […] Αυτή η χώρα από την στιγμή της ίδρυσης της, βρίσκεται σε ισχυρή εξάρτηση από τα κράτη που κυριαρχούν στην Ευρώπη και, από το 1945 μέχρι το 1975, σε εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Περίπου για τέσσερις δεκαετίες, η χώρα τελούσε υπό στρατιωτική κυριαρχία, βρισκόταν είτε σε εξωτερικό είτε σε εμφύλιο πόλεμο, και κάτω από φανερή ή κεκαλυμμένη δικτατορία (δικτατορία Μεταξά, το αυταρχικό καθεστώς μετά τον πόλεμο, δικτατορία των Συνταγματαρχών).
Κρατική Πτώχευση Ι και II

Από την ίδρυση του κράτους το 1830, η Ελλάδα ήταν σε μεγάλο βαθμό οικονομικά εξαρτημένη από τις πιο εύρωστες οικονομικά ευρωπαϊκές χώρες. Αμέσως μετά την επίτευξη της επίσημης ανεξαρτησίας, οι Βρετανοί χορήγησαν δάνεια στο νέο κράτος. Τακτικά επαναλαμβανόμενες εξεγέρσεις, επαναστάσεις, κατοχή, στρατιωτικές περιπέτειες και η πολιτική των μεγαλοϊδιοκτητών, του στρατού και της αυλής άφησαν το κρατικό χρέος να φουσκώνει και να καταλήξει το 1893 σε μια πρώτη κρατική πτώχευση. Η βαθιά οικονομική κρίση οδήγησε τους πολίτες σε μαζική έξοδο: στα χρόνια 1890-1914 μετανάστευσε το ένα έκτο του ελληνικού πληθυσμού, κυρίως προς τις ΗΠΑ και την Αίγυπτο.
Η τότε δομή των χρεών διαβάζεται σε μεγάλο βαθμό όπως η σημερινή δομή του ελληνικού χρέους: «Από τα 770 εκατομμύρια χρυσά φράγκα, που ήταν απαραίτητα ως δάνεια, έτσι ώστε το ελληνικό κράτος να παραμείνει ζωντανό, μόνο 6% θα δίνονταν για επενδύσεις στον παραγωγικό τομέα, ενώ τα υπόλοιπα θα δίνονταν για στρατιωτικά έξοδα, στρατιωτικές αποζημιώσεις και για κάλυψη του μόνιμου ελλείμματος του προϋπολογισμού».

Για το κράτος-παρία Ελλάδα πριν από 110, πριν από 90 και πριν από 80 χρόνια υπήρχε μια δοκιμασμένη «λύση», για να ξεφύγει φαινομενικά από την κρίση. Αυτή περιελάμβανε, ότι η χώρα κατά κάποιο τρόπο κατ’ εντολή των πιστωτριών τραπεζών θα έμπαινε σε στρατιωτικές περιπέτειες. Το 1897 η Ελλάδα έκανε μια εκστρατεία ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία οδήγησε σε στρατιωτική καταστροφή και σε διεθνή έλεγχο των οικονομικών του ελληνικού κράτους. Το 1919 οι Έλληνες στρατιώτες χρησιμοποιήθηκαν σαν αστυνόμοι της Αντάντ ενάντια στη νεαρή ρωσική επανάσταση στην Ουκρανία. Στα 1920-1922 ο ελληνικός στρατός έκανε εκστρατεία ενάντια στην νεαρή αστική τουρκική επανάσταση. Αυτή έληξε με την Μικρασιατική Καταστροφή: 1,2 εκατομμύρια Ελληνίδες και Έλληνες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη σημερινή Τουρκία και να εγκατασταθούν –κυρίως– στην Ελλάδα.

Το 1932 προέκυψε –σαν όψιμο αποτέλεσμα αυτών των εκστρατειών και σαν επακόλουθο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης– η δεύτερη κρατική πτώχευση. Η Ελλάδα έλαβε νέα δάνεια μόνο με υπέρογκα επιτόκια και με την προτίμηση των Βρετανών επενδυτών. Το μοντέλο των υπέρογκων τόκων είναι, παρεμπιπτόντως, και το μοντέλο του Απρίλη 2010. Αυτό που έχει αλλάξει μόνο είναι η προέλευση των πιστωτών: σήμερα είναι κυρίως Γάλλοι, Ελβετοί και Γερμανοί πιστωτές, εκείνοι που έχουν στα βιβλία τους τα ελληνικά εξωτερικά χρέη.

Εγκλήματα πολέμου και αποζημιώσεις

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, τα SS και η Βέρμαχτ διέπραξαν βαρύτατα εγκλήματα πολέμου. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων από τον άμαχο πληθυσμό εκτιμήθηκε γύρω στις 160.000. Ανάμεσα τους, 60.000 Έλληνες Εβραίοι, οι οποίοι απελάθηκαν και δολοφονήθηκαν. Επίσης, πέθαναν 300.000 άνθρωποι από την πείνα και το κρύο, γιατί οι Γερμανοί κατακτητές επέταξαν τις σοδειές. Χίλια επτακόσια χωριά και 400.000 σπίτια καταστράφηκαν και 1,2 εκατομμύρια Ελληνίδες και Έλληνες έμειναν άστεγοι. 
Το 1946 υπολογίστηκε το ύψος των αποζημιώσεων που δικαιούται η Ελλάδα από τις νικητήριες δυνάμεις στα επτά δισεκατομμύρια δολάρια. Με σημερινές αξίες, αυτό είναι πάνω από 50 δισεκατομμύρια ευρώ –χωρίς τους απαραίτητους τόκους.

Η συμφωνία του Λονδίνου για τα χρέη το 1953 κατέληξε ότι οι αποζημιώσεις θα μπορούσαν να δοθούν με ένα ειρηνευτικό συμβόλαιο μετά από την γερμανική επανένωση. Το 1959, το πρώην «πολεμικό διοικητικό συμβούλιο» της Θεσσαλονίκης συνέλαβε και καταδίκασε τον Μαξ Μέρτεν, ως υπεύθυνο για την απέλαση και εξολόθρευση των Εβραίων αυτής της πόλης. Τότε, υπήρχε ο κίνδυνος να υπογραφεί κάποια συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και μέσω αυτής να γίνει μία de facto αναγνώριση του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας από την Αθήνα. Για να εμποδιστεί αυτό και για να απελευθερωθεί ο Μέρτεν, η Βόννη το 1961 παρείχε μια «πληρωμή επανόρθωσης», ύψους 115 εκατομμυρίων μάρκων. Η Αθήνα έστειλε τον Μέρτεν στη Δυτική Γερμανία, όπου –με την συμφωνία της κυβέρνησης της Βόννης– θα δικαζόταν ενώπιον γερμανικού δικαστηρίου, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.


Για την κυβέρνηση της Βόννης, η συμφωνία του 1961 ήταν μια επικερδής επιχείρηση. Από εδώ και πέρα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει «κλείσει». Ωστόσο, ούτε ο χαρακτήρας της συμφωνίας ούτε το ύψος της πληρωμής δικαιολογούν μία τέτοια ερμηνεία.

Με την επανένωση του 1990, το θέμα των αποζημιώσεων τέθηκε ξανά στη δημόσια ημερήσια διάταξη. Οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις και οι ελληνικοί σύνδεσμοι των θυμάτων πρόβαλαν εκ νέου τις απαιτήσεις τους. Ακόμα η ελληνική δικαιοσύνη έκρινε δίκαιες αυτές τις απαιτήσεις. Ήταν τότε που η ελληνική κυβέρνηση (σε μεγάλο βαθμό εξαρτώμενη από τη γερμανική εύνοια) άρχισε να επεμβαίνει κάθε φορά την τελευταία στιγμή και να αποτρέπει μία –ήδη εγκεκριμένη από το ανώτατο ελληνικό δικαστήριο–δήμευση γερμανικής περιουσίας στην Αθήνα, με την οποία θα δηλωνόταν η αξίωση για αποζημιώσεις. […]

Με απάτη στην Ευρωζώνη;


Στην αρχή του εγχειρήματος του Ενιαίου Νομίσματος υπήρχαν από την πλευρά της γερμανικής κυβέρνησης δύο στόχοι: από τη μια θα έπρεπε ο χώρος στον οποίο θα ισχύει το κοινό νόμισμα να είναι κατά προτίμηση μεγάλος. Με αυτό τον τρόπο θα δημιουργούνταν μια σίγουρη μεγάλη αγορά για τις γερμανικές εξαγωγές, όπου με την καθιέρωση αυτού του κοινού νομίσματος σε όλες τις χώρες της ζώνης του ευρώ, δεν υπάρχει πια η δυνατότητα της νομισματικής υποτίμησης. Από την άλλη πλευρά υποχρεούνται όλα τα μέλη της ζώνης να ακολουθήσουν μια αυστηρή οικονομική πολιτική – αν χρειαστεί και στην πλάτη των πληθυσμών τους. Από εκεί προέρχονται τα «κριτήρια του Μάαστριχτ», με τα οποία το ετήσιο έλλειμμα δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το τρία τοις εκατό του ΑΕΠ και τα συνολικά δημόσια χρέη το 60% του ΑΕΠ. Στην πραγματικότητα και τα δύο κριτήρια καταπατήθηκαν από την αρχή – και όχι μόνο από την Ελλάδα. Για παράδειγμα το δημόσιο χρέος της Ιταλίας ή του Βελγίου ήταν ήδη από την εισαγωγή του ευρώ περίπου 100% - παρόμοιο με το ελληνικό.

[…] Το διάστημα 1979-1993 η δραχμή υποτιμήθηκε γύρω στο 86%. Αυτό σημαίνει ότι οι τιμές για τα γερμανικά εξαγώγιμα προϊόντα σχεδόν διπλασιάστηκαν. Από την εισαγωγή του ευρώ δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί πια αυτό το μέσο, όπως και για τις άλλες οικονομικά αδύναμες χώρες της Ευρωζώνης. Η ικανότητα ανταγωνισμού της Ελλάδας μειώθηκε δραστικά. Αυτό επιδεινώθηκε όταν η κυβέρνηση του Βερολίνου – με την υποστήριξη των γερμανικών συνδικαλιστικών ηγεσιών – προώθησε μία πολιτική «παγώματος των μισθών» στο εσωτερικό, συνοδευόμενη με μία επιθετική πολιτική προώθησης των εξαγωγών.

[…] Όταν μπήκε η Ελλάδα στην ΕΕ (τότε ακόμα Ευρωπαϊκή Κοινότητα), εξάγονταν παραπάνω προϊόντα και υπηρεσίες από ό,τι εισάγονταν. Από το μέσο της δεκαετίας του ’90 ο προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός. Το 2009 το έλλειμμα έφτασε το 10% του ελληνικού ΑΕΠ. […]

Το πολλές φορές υποσχόμενο ειδύλλιο μίας περισσότερο ή λιγότερο αρμονικής «ευρω-οικογένειας» έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την πραγματικότητα. Αντίθετα, η ευρω-οικογένεια είναι ένα κλαμπ πανίσχυρων οικογενειακών αρχηγών, με μία σαδομαζοχιστική καγκελάριο στην κορυφή, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους σχετικά αδύναμους από τα «οικογενειακά μέλη» και σαν αποτέλεσμα αναπτύσσουν τη συνεχώς αυξανόμενη εξάρτηση των μικρότερων χωρών μελών στην δικιά τους βάση δύναμης. Σε αυτή την οικογένεια η κακοποίηση είναι δομικά προαπαιτούμενη.

«Αθηναϊκές ασκήσεις για το σπίτι» ή «Η τρίτη κρατική πτώχευση σε δόσεις»

Όταν η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ απαίτησε από την Ελλάδα να κάνει τώρα «τις ασκήσεις της», αυτό σημαίνει πολύ συγκεκριμένα μία ευρεία κοινωνική αποψίλωση: Απαιτούμενα, εκτεταμένα και ήδη εφαρμοζόμενα είναι η αύξηση των συνταξιοδοτικών ορίων ηλικίας, η μεγάλη αύξηση του ΦΠΑ, η μείωση του αριθμού των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, καθώς και ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης της μέχρι τώρα δημόσιας ιδιοκτησίας.

Έτσι θα επιδεινωθεί η ελληνική κρίση εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης, το έλλειμμα θα φτάσει στα ύψη και το χρέος θα μεγαλώσει.

Από τις αρχές του 2010 επιταχύνεται στην Ελλάδα η μείωση του ΑΕΠ. Ο κίνδυνος μίας – τώρα τρίτης – κρατικής πτώχευσης είναι ρεαλιστικός, ακόμα και όταν, το 2010, εισρεύσουν τα συμφωνηθέντα εντός της ΕΕ 45 δισεκατομμύρια ευρώ και τα δάνεια του ΔΝΤ, και όταν στα επόμενα δύο χρόνια –όπως έχει ήδη συμφωνηθεί εντός της ΕΕ– έρθουν παρόμοια νέα δάνεια. Οι τόκοι των νέων δανείων είναι ομολογουμένως υψηλοί. Οι πιστώτριες χώρες και τράπεζες θέλουν έτσι να πετύχουν να παραμείνει η Ελλάδα μία αγορά για τις εξαγωγές τους. Θέλουν να βγάλουν κέρδος από τα δάνεια και με αυτόν τον τρόπο να ενισχύσουν την ελληνική εξάρτηση.�η Αθήνα λαμβάνει εκ νέου χαρακτήρα ημιαποικίας, σαν αυτές που υπήρχαν σε παλαιότερους καιρούς, και σαν αυτή που υπάρχει ήδη στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Αυτό, στο πλαίσιο των νέων δανείων της ΕΕ και του ΔΝΤ, είναι ένα είδος οικονομικού πραξικοπήματος μέσω της ΕΕ. 
Κατά τα άλλα, η στάση των κυρίαρχων κρατών της ΕΕ προς την Ελλάδα χρησιμεύει και ως παράδειγμα ενάντια στον λαό των δικών τους χωρών. Ο τυπικά αριστερός, Έλληνας αρχηγός της κυβέρνησης, πρέπει να εξαναγκαστεί, να επιβάλλει στο λαό του ένα μάθημα σοκ και δέους. Αλλιώς απειλείται με νέα δικτατορία. Ο επικεφαλής οικονομικών θεμάτων στη Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ, Νικολάους Πάιπερ, δήλωσε τα εξής (με σαφή αναφορά στην τελευταία δημοκρατική κυβέρνηση πριν από τη δικτατορία του ναζιστικού κόμματος):
Έξοδα εξοπλισμών


Στο πλαίσιο της τόσο έντονης συζήτησης σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας υπάρχει ένας τομέας που δεν εμφανίζεται: τα ελληνικά έξοδα εξοπλισμών. Το αντίθετο: πρόκειται για μια παλιά μορφή εξάρτησης, η οποία έχει ενταθεί με τη νέα κρίση.
 Τη δεκαετία του ’90 ξεκίνησε μια νέα φάση εξοπλιστικού ανταγωνισμού ανάμεσα στις δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα και την Τουρκία. Στο χρονικό διάστημα από το 1990 μέχρι το 2008, η Ελλάδα αγόρασε πολεμικό υλικό περίπου 75 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι εξοπλιστικές αγορές της Τουρκίας φτάνουν το διπλάσιο ποσό.

Η διαμάχη δεν οφείλεται μόνο στην πολεμική ιστορία των δύο χωρών. Είναι επίσης επίκαιρα πραγματική: το 1974 τουρκικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Βόρεια Κύπρο και παραμένουν έως σήμερα ως δύναμη κατοχής. Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη κυκλοφορούν τακτικά πάνω από ελληνικά νησιά κοντά στις τουρκικές ακτές. Το τουρκικό ναυτικό περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό αποβατικών σκαφών, τα οποία έχουν στρατιωτικο-τεχνικό νόημα μόνο σε περίπτωση απόβασης σε ελληνικά νησιά.
Το ΝΑΤΟ, στο οποίο είναι μέλη οι δύο χώρες, και η ΕΕ, στην οποία είναι μέλος η Ελλάδα και με την οποία συνδέεται η Τουρκία, δεν έχουν πάρει κανένα μόνιμο μέτρο για να διευθετήσουν αυτή τη σύγκρουση.

Ο λόγος είναι προφανής: Από αυτή τη σύγκρουση επωφελούνται οι σημαντικότερες δυνάμεις στην ΕΕ, πρώτα από όλες η Γερμανία και η Γαλλία. Σύμφωνα με την τελευταία αναφορά του SIPRI (Διεθνές Ερευνητικό Ινστιτούτο της Στοκχόλμης για την Παγκόσμια Ειρήνη) η Τουρκία είναι πρώτη στις εισαγωγές εξοπλισμού από την Γερμανία με 15,2%. Ακολουθεί η Ελλάδα με 12,9%.

Το 2009 το ποσοστό του ΑΕΠ για τα ελληνικά έξοδα εξοπλισμών ήταν 4,3%. Αυτό είναι σχεδόν το διπλάσιο του αντίστοιχου γερμανικού. Ακόμα πιο χτυπητή περίπτωση είναι η αγορά καινούριων όπλων. Ενώ ο ελληνικός πληθυσμός είναι το 0,2% του παγκόσμιου πληθυσμού, το ποσοστό της ελληνικής συμμετοχής στην παγκόσμια αγορά όπλων είναι το εικοσαπλάσιο (4% ή 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ). Η Αθήνα παίρνει το μεγαλύτερο μέρος των όπλων της από τη Γερμανία και τη Γαλλία. […]

Στις αρχές του 2010, όταν ο Γερμανός υπουργός εξωτερικών Βεστερβέλε βρέθηκε στην Αθήνα για επίσημη επίσκεψη, προώθησε ένα μεγάλο συμβόλαιο για αγορά από την Αθήνα πολεμικών αεροσκαφών Eurofighter. Πρόκειται για τη συμφωνημένη αγορά 60 πολεμικών αεροσκαφών, αξίας περίπου 5 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Όλα τα τωρινά μέτρα λιτότητας της ελληνικής κυβέρνησης εξοικονομούν για το 2010 4,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Μόνο για την αγορά νέων εξοπλισμών, η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση στην Αθήνα θα δώσει για το τρέχον έτος 2,8 δισεκατομμύρια. Δηλαδή, οι νέες αγορές όπλων αντιστοιχούν σχεδόν στο 60% της υποτιθέμενης εξοικονόμησης, η οποία σχεδιάζεται στον κοινωνικό τομέα.

Κεντρικό ρόλο στη βιομηχανία εξοπλισμών παίζει το συγκρότημα επιχειρήσεων της Siemens. Η Siemens AG είναι ο προμηθευτής της τεχνολογίας κυψελών καυσίμων στα υποβρύχια της HDW-Werft, που έχουν παραδοθεί στην Αθήνα. Η Siemens έχει ακόμα το 49% της κατασκευάστριας των πάντσερ KMW. Ο «σοσιαλιστής» Έλληνας αναπληρωτής υπουργός εθνικής άμυνας, Πάνος Μπεγλίτης, ανακοίνωσε το Μάρτιο του 2010: «Θα ανταποκριθούμε σε όλα τα εξοπλιστικά συμβόλαια, που έκλεισε η προηγούμενη κυβέρνηση». […]

Οικονομία βασισμένη στο «φακελάκι»


[…] Πράγματι ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού κράτους διαμορφώθηκε από τη διαφθορά: οι πραγματικά κυρίαρχοι – οι πιστώτριες τράπεζες από τη Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, οι βιομηχανίες όπλων, που εξοπλίζουν την Ελλάδα και πάρα πολλές επιχειρήσεις πληρώνουν εδώ και δεκαετίες στους συνεταίρους τους στην Ελλάδα τεράστια ποσά που προορίζονται για «λάδωμα», για να επιτύχουν με αυτόν τον τρόπο τα δάνεια και τα μεγάλα συμβόλαια.

Το παράδειγμα της Siemens είναι εδώ προεξέχον: πρόκειται για γενικευμένη πρακτική, όπως έχει δείξει και η περίπτωση με το συγκρότημα της MAN και η θυγατρική της Ferrostahl. […]

Η οικονομία που βασίζεται στο «φακελάκι» λειτουργεί παρεμπιπτόντως και προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μετά την πτώση της χούντας έγινε δυνατό να τεκμηριωθεί λεπτομερώς, ότι στα χρόνια από το 1967 μέχρι το 1974 πολλά άρθρα, φιλικά προς τη χούντα στις δυτικογερμανικές εφημερίδες όπως στη Welt, στη Stuttgarter Nachrichten, στη Nürnberger Zeitung και στο περιοδικό Report, είχαν πληρωθεί με «φακελάκι». Προέρχονταν από τη χούντα: οι αποδείξεις δημοσιοποιήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ’70 – μετά την πτώση της χούντας. […]

Εναλλακτικές


Το –επίσης εισαγόμενο και επιβαλλόμενο– πρόγραμμα περικοπών δεν πρόκειται να δώσει τέλος μεσοπρόθεσμα στην ελληνική κρίση. Αυτή θα επιδεινωθεί περαιτέρω. Τα νέα δάνεια θα μεγαλώσουν την εξάρτηση της Ελλάδας, ιδιαίτερα αφού το επιτόκιο του 5% είναι υψηλό και αφού αυτά τα δάνεια είναι συνδεδεμένα στην πραγματικότητα με ένα είδος καταναγκαστικού καθεστώτος, μέσω της ΕΕ και του ΔΝΤ. Μία ελληνική κρατική πτώχευση με αυτούς τους όρους απλώς αναβάλλεται. 
Μία αποτελεσματική πολιτική για την εξουδετέρωση της κρίσης στην Ελλάδα, για την οποία η ΕΕ φέρει μεγάλη ευθύνη, πρέπει να έχει τα ακόλουθα τέσσερα στοιχεία:

Πρώτον: Απαραίτητη είναι μια συνεπής ειρηνευτική πολιτική: καμιά αγορά καινούριων όπλων, μαζική μείωση των γενικών εξόδων εξοπλισμού και μια γενικευμένη ειρηνευτική πολιτική προς την Τουρκία, συμπεριλαμβανομένης μίας λύσης του Κυπριακού. Παράλληλα πρέπει να σταματήσουν οι εξοπλιστικές προμήθειες προς την Τουρκία.

Δεύτερον: Απαραίτητη είναι μια ριζική φορολόγηση μόνο των περιουσιών και των υψηλών εισοδημάτων.

Τρίτον: Τα ελληνικά χρέη πρέπει να μειωθούν δραστικά και να αναδιαρθρωθούν. Εδώ πρέπει να γίνει μια σωστή περικοπή των χρεών, γιατί, στην αντίθετη περίπτωση μιας άτακτης περικοπής, θα έχει δραστικές επιπτώσεις για όλη την Ευρώπη. Μία ελληνική κρατική χρεοκοπία θα ήταν το επόμενο στάδιο της παγκόσμιας κρίσης, η οποία θα ήταν απλά το προστάδιο για ακόμα μεγάλες χρεοκοπίες κρατών – όπως στην Πορτογαλία, την Ισπανία και προπάντων την Μεγάλη Βρετανία. Οι κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις μίας τέτοιας εξάπλωσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δεν έχουν καν εκτιμηθεί.

Τέταρτο: Το γερμανικό πολεμικό χρέος πρέπει να πληρωθεί. Η Γερμανία πρέπει να ομολογήσει τα εγκλήματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και να αποδεχτεί τα εξ αυτών χρέη. Αυτό περιλαμβάνει και την αποπληρωμή των αποζημιώσεων από τη Γερμανία, αν χρειαστεί, με τη σύμπραξη της Αυστρίας και της Ιταλίας.

http://tvxs.gr/node/65156

[png]

Ε μην τρελαθούμε κιόλας ότι φταίει η μη καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων...

Αυτά είναι επιχειρήματα επιπέδου Αυτιά, κατά τη γνώμη μου.

Με την ίδια λογική κι εμείς χρωστάμε ακόμα τα δάνεια της Αγγλίας.

Χάνουμε το δάσος και προσέχουμε το δέντρο.

Κι έπειτα, τόσα χρόνια τις χρωστάνε, τώρα στην ανάγκη τις ζητάμε;

Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία είναι απείρως πιο σημαντικά.

[provataki]

Με την ίδια λογική κι εμείς χρωστάμε ακόμα τα δάνεια της Αγγλίας.

μα ποιος σου 'πε οτι μας τα χαρίσανε;  




(στην τελική οι εγγλεζοι εχουνε τις Καρυατιδες!  )

[Karaμazoβ]

Άντε και στα δικα μας...



Μαζί του και τρεις υπουργοί

Στο Ειδικό Δικαστήριο ο πρώην πρωθυπουργός της Ισλανδίας για την οικονομική κατάρρευση

Ρέικιαβικ, Ισλανδία

Ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός της Ισλανδίας Γκέιρ Χάαρντε και τρία μέλη του υπουργικού του συμβουλίου που κατηγορούνται για αμέλεια στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008 θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη, αποφάνθηκε το Σάββατο αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή.

Η επιτροπή επιβεβαίωσε τα αποτελέσματα της «έκθεσης Αλήθεια» που δημοσιοποιήθηκε τον Απρίλιο και που υπογραμμίζει την εξαιρετικά μεγάλη αμέλεια των βασικών πολιτικών ηγετών της χώρας καθώς και τραπεζιτών της εποχής της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος της Ισλανδίας, που οδήγησαν τη νήσο σε μια οικονομική κρίση άνευ προηγουμένου.

Όπως σημείωνε η έκθεση, τα μέλη της κυβέρνησης του Χάαρντε δεν είχαν τη δύναμη και τη θέληση να επιβάλλουν όρια στο οικονομικό σύστημα.

Στην 274 σελίδων έκθεσή της, η κοινοβουλευτική επιτροπή εκτιμά ότι, εκτός του πρώην πρωθυπουργού, στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας θα πρέπει να οδηγηθούν τρεις πρώην υπουργοί: ο Οικονομικών Αρνι Μάτιενσεν, ο υπουργός Εμπορίου Μπιοργκβίν Σίγκουρντσον και η Σόλρουν Γισλαντότιρ, υπουργός Εξωτερικών.

Η επιτροπή, τα μέλη της οποίας ήταν διχασμένα για τη στάση που θα έπρεπε να τηρήσουν, αποφάνθηκε τελικά ότι οι υπουργοί επέδειξαν αμέλεια και ζητά «να δικαστούν και να τιμωρηθούν καταλλήλως από το Ανώτατο Δικαστήριο».

Τη Δευτέρα το Κοινοβούλιο θα μελετήσει την έκθεση και θα διορίσει έναν εισαγγελέα καθώς και δικαστές που θα αποτελέσουν το Ανώτατο Δικαστήριο το οποίο θα λειτουργήσει για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, το 1905.

Οι ποινές του Δικαστηρίου, μπορεί να κυμανθούν από την επιβολή προστίμων μέχρι και τη φυλάκιση για μέχρι δύο έτη.

«Πρόκειται για μια σοβαρότατη κατηγορία κατά του πολιτικού μας συστήματος, των πολιτικών ανδρών, του κοινοβουλίου, του Χρηματιστηρίου και άλλων, πρόκειται για ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ανέφερε η πρωθυπουργός Γιοχάνα Σιγκουρντατότιρ, που ανήκει στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.


in.gr - 12/9/2010

[Karaμazoβ]

Νέα ιρλανδική «χορηγία» 5 δισ. ευρώ για τη διάσωση της Anglo Irish Βank

Η ιρλανδική κυβέρνηση θα καταβάλει επιπλέον 5 δισ. ευρώ για τη διάσωση της Anglo Irish Bank. Οι οικονομικές δυσχέρειες της τράπεζας αποσταθεροποιούν την οικονομία της χώρας, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα των Financial Times.

Το κόστος διάσωσης της Anglo Irish Βank, μέχρι σήμερα είχε εκτιμηθεί σε 25 δισ. ευρώ. Μετά την ανακοίνωση της πρόσθετης χορηγίας ύψους 5 δισ. ευρώ, το κόστος ανέρχεται πλέον σε 30 δισ. ευρώ.

Το συγκεκριμένο ποσό αντιστοιχεί στο 20% του ΑΕΠ της Ιρλανδίας.

Σύμφωνα με τους Financial Times, η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας δέχθηκε να χορηγήσει τα επιπλέον 5 δισ. ευρώ με την ελπίδα της ανάταξης των οικονομικών της τράπεζας.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών Μπράιαν Λένιχαν αναμένεται να ανακοινώσει την αναδιάρθρωση μέρους του μακροπρόθεσμου χρέους της Anglo Irish Βank.

Τα επιτόκια των δεκαετών ιρλανδικών και πορτογαλικών ομολόγων έφθασαν χθες στο υψηλότερο επίπεδό τους από την εισαγωγή του ευρώ εδώ και δέκα χρόνια.

Την ίδια στιγμή, αυξάνονταν διαρκώς οι ανησυχίες για την μακροπρόθεσμη πιστοληπτική ικανότητα των δύο χωρών.


http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=208101

[Karaμazoβ]

Ανοιξαν τις πύλες της κολάσεως,

του Γιώργου Δελαστίκ
08:27 - Πέμ 25/11/2010

    Στον... 19ο αιώνα επιστρέφουν οι εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα μετά την απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου να υποκύψει στις απαιτήσεις των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας και να καταργήσει ουσιαστικά τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.

Η αναγόρευση ως υπέρτατων των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών χωρίς «ανάρμοστους περιορισμούς» στις ζημιογόνες επιχειρήσεις αλλά και σε εκείνες που παρουσιάζουν σοβαρή μείωση του κύκλου εργασιών τους έχει δραματικές συνέπειες για τις αποδοχές των υπαλλήλων τους.

Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις θα μπορούν να μειώνουν όσο θέλουν και όσες φορές θέλουν τους μισθούς των εργαζομένων σε αυτές! Τον ένα μήνα π.χ. 10%, τον επόμενο μήνα άλλο ένα 10% μείωση, το επόμενο εξάμηνο νέα μείωση 20% ή ό,τι τέλος πάντων νομίζει ανά πάσα στιγμή ο κάθε επιχειρηματίας ότι τον συμφέρει να κάνει σχετικά με τους μισθούς του κάθε εργαζόμενου στην επιχείρησή του.

Ανοιξε τις πύλες της κολάσεως για τους εργαζόμενους και στον ιδιωτικό τομέα δηλαδή η κυβέρνηση Παπανδρέου με αυτή τη στάση της. Δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες ακόμη και μεγάλους και παλιούς εργαζόμενους, που αυτή τη στιγμή τους αμείβουν π.χ. με 1.500 ή 2.000 ευρώ, να τους ρίξουν στα... 740 ευρώ.

Μάλιστα μέχρι να δημοσιευθεί μετά από ένα δεκαήμερο το πλήρες κείμενο του Μνημονίου-3, όπως θα το εγκρίνουν η ΕΕ και το ΔΝΤ, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι αν θα ισχύει προσωρινά ακόμη και το κατώτατο όριο των 740 ευρώ της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ή αν θα έχει καταργηθεί αμέσως και αυτό, όπως απαιτούν η ΕΕ και το ΔΝΤ ώστε οι μισθοί να πέσουν στο... 500ρικο ή και πιο χαμηλά!

Πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει ήδη υπογράψει στο Μνημόνιο-2 της 6ης Αυγούστου 2010 ότι «η κυβέρνηση διασφαλίζει ότι οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων» και ότι «η κυβέρνηση αποσύρει τη διάταξη που επιτρέπει στο υπουργείο Εργασίας να επεκτείνει όλες τις κλαδικές συμβάσεις σε εκείνους που δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις (Κεφάλαιο 1, υποκεφάλαιο 4, «Διαρθρωτικές Μεταρρυθμίσεις», παράγραφος «Για την ενίσχυση των θεσμών της αγοράς εργασίας»).

Αφ’ ης στιγμής η κυβέρνηση έχει υπογράψει αυτά τα πράγματα χωρίς καμία επιφύλαξη, δεν υπάρχει περίπτωση η ΕΕ και το ΔΝΤ να μην απαιτήσουν τελικά την πλήρη και άνευ όρων εφαρμογή τους, ακόμη και αν τώρα επιτρέψουν στην κυβέρνηση να διατηρήσει κάποιο φύλλο συκής για μερικούς μήνες προκειμένου να τη διευκολύνουν να περάσει αυτό το εφιαλτικό μέτρο. Eνα μέτρο το οποίο θα αλλάξει για πάντα τη ζωή των εργαζομένων στη χώρα μας, καταβαραθρώνοντας τους μισθούς και το βιοτικό τους επίπεδο. Είναι όντως αποκαρδιωτικό το φαινόμενο να εφαρμόζει μια τέτοια πολιτική η κυβέρνηση Παπανδρέου, την οποία έφεραν θριαμβευτικά στην εξουσία πρωτίστως οι εργαζόμενοι και τα υπόλοιπα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, πιστεύοντας τις διακηρύξεις της για καλυτέρευση της ζωής τους.

Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν πραγματικά να βοηθήσει επιχειρήσεις που βρίσκονται σε δυσκολίες, έχει πολλούς άλλους τρόπους να το κάνει. Είναι γελοίο το επιχείρημα που προβάλλουν σοβαροφανώς ορισμένοι ότι δήθεν η Ελλάδα υστερεί σε ανταγωνιστικότητα εξαιτίας του εργασιακού κόστους. Αφού η χώρα μας είναι... 14η (!) στους μισθούς μεταξύ των 15 χωρών της «παλιάς» ΕΕ. Εχουμε δηλαδή τους χαμηλότερους μισθούς σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη πλην της Πορτογαλίας και θα τους κόψουμε κι από πάνω;

Χρειάζεται πολύ «σοσιαλιστικό» μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι αυτή η πολιτική οδηγεί τους εργαζόμενους σε εξαθλίωση και την αγορά σε καταβαράθρωση; Ανόητοι είναι δηλαδή οι έμποροι και οι επαγγελματοβιοτέχνες που τάσσονται αναφανδόν εναντίον της κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων; Θέλουν να πληρώνουν περισσότερο τους υπαλλήλους τους χωρίς λόγο ή απλούστατα καταλαβαίνουν ότι, αν εκατομμύρια εργαζόμενοι φτωχύνουν, οι ίδιοι θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους;

ΤΡΟΪΚΑ-Νοοτροπία κατακτητών

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ τη χρήση της... ελληνικής (!) γλώσσας οι «γκαουλάιτερ» της τρόικας της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν χθες στην Αθήνα. Αρνήθηκαν να παραστεί διερμηνέας, απαιτώντας οι Ελληνες δημοσιογράφοι να τους απευθύνονται μόνο στα αγγλικά και αγνόησαν επιδεικτικά ερώτηση που υποβλήθηκε στα ελληνικά! Προφανώς οι υπάλληλοι της ΕΕ και του ΔΝΤ αισθάνονται ότι απολαμβάνουν εξουσιών αντίστοιχων με εκείνες της... γερμανικής «κομαντατούρας» κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής! Αφού όμως αυτή η βαθύτατα ταπεινωτική για την Ελλάδα συμπεριφορά τους γίνεται ανεκτή, γιατί να μη συμπεριφέρονται ως κατακτητές;

http://tvxs.gr/node/71820

[Godhatesusall]

Από το παρακάτω λινκ δείτε μόνο τα διαγράμματα

http://www.dailykos.com/storyonly/2010/6/16/876547/-Reagan-Revolution-Home-To-RoostIn-Charts

τα σχόλια είναι liberal gibberish

[Karaμazoβ]

O επόμενος παρακαλω... ειχανε ελληνες μετανάστες και εκει, όπως και στην Ιρλανδια, και η ελληνικη κρατικιστικη νοοτροπία τους οδηγησε στο ΔΝΤ


Στο μηχανισμό στήριξης η Πορτογαλία

Στις αγκαλιές του μηχανισμού στήριξης και η Πορτογαλία. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Ντος Σάντος, επιβεβαίωσε την ανάγκη άμεσης προσφυγής. Νωρίτερα, ο Ζοζέ Σόκρατες είχε δηλώσει πως θα απευθύνει αίτημα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Με μία απλή και απολύτως λιτή δήλωση, ο υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας, Τεσέιρεα Ντος Σάντος, επιβεβαίωσε και ταυτόχρονα επισήμανε την ανάγκη άμεσης προσφυγής της χώρας του στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης.

Μιλώντας στο πρακτορείο LUSA αλλά και σε αλλά πορτογαλικά μέσα ενημέρωσης, ο Πορτογάλος υπουργός επισήμανε πως η χώρα του "εξωθήθηκε ανεύθυνα σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση στις χρηματοπιστωτικές αγορές".

Στη συνέχεια, αν και σημείωσε πως η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, τόνισε ότι είναι απαραίτητο να προσφύγουμε στους διαθέσιμους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς, στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Αυτό θα απαιτήσει - κατέληξε - την εμπλοκή και δέσμευση όλων των πολιτικών παρατάξεων της Πορτογαλίας.

Την όλη κατάσταση είχε προετοιμάσει ο πρωθυπουργός Ζοζέ Σόκρατες, ο οποίος δήλωσε ότι αποφάσισε να απευθύνει αίτημα για οικονομική βοήθεια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Σε τηλεοπτικό του διάγγελμα ο κ. Σόκρατες ανέφερε ότι η καταψήφιση στο πορτογαλικό κοινοβούλιο της δέσμης μέτρων λιτότητας, την οποία είχε προτείνει η κυβέρνησή του, επιδείνωσε την οικονομική κατάσταση της χώρας και της πρόσβασής της στις αγορές, καθιστώντας αναπόφευκτη την προσφυγή σε εξωτερική βοήθεια.

http://news247.gr/kosmos/news/allh_mia_xwra_twn_p_i_g_s_zhta_vohtheia_logw_krishs.827779.html

[antonios]

Άντε, επιτέλους.... τόσο καιρό περιμέναμε και την Πορτογαλία για να μαζευτούμε πολλοί....
Έτσι είναι, όταν κανείς δεν αντιλαμβάνεται σε τι κατάσταση βρίσκεται...
Όπως έγινε και εδώ τέθηκε το δίλλημα χρεωκοπία ή ΔΝΤ....
στην Ελλάδα, οι πιο πολλοί λέγανε χρεωκοπία, άσχετα που δεν ξέραμε τι συνεπάγεται.... ευτυχώς επιλέξαμε ΔΝΤ, το ίδιο έκανε και η Πορτογαλία, αφού μόνη της δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα....
Ας ελπίσουμε να είναι σύντομη η περιοδεία μας!!!
Βλέπω βέβαια και Ιταλία να έρχεται σε λίγο καιρό στο πλαι μας...

[Social_waste]

κατσε ρε, ποιοι λεγανε χρεωκοπια?
και μαλιστα ηταν και οι πιο πολλοι?
κυβερνηση-μεσα πχ ακομα δεν εξορκιζουν
το δαιμονα? νδ-λαος-μπακογιαννη επισης?

[Karaμazoβ]

η μειοψηφία, όσον αφορα τα κομματα,ήταν υπέρ της στασης πληρωμων. Συγκεκριμένα μόνο η αριστερα ήταν υπερ το πολυ μιας μερικης αποπληρωμής

[Karaμazoβ]

Στο παρά πέντε απέφυγε στάση πληρωμών ο Ομπάμα

Δημοσίευση : 09/04/2011 09:51 - Τελ. ανανέωση : 09/04/2011 09:56

Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί κατέληξαν σε συμφωνία σχετικά με τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ, μία ώρα πριν από την προθεσμία που θα ανάγκαζε την κυβέρνηση να κλείσει πολλές υπηρεσίες.

Μέχρι αργά το βράδυ της Παρασκευής (08/04) διαδραματίζονταν ένα θρίλερ για ένα πιθανό shutdown στις ΗΠΑ, δηλαδή την διακοπή της λειτουργίας σημαντικών υπηρεσιών του δημοσίου, λόγω εσωτερικής στάσης πληρωμών. Ξένα πρακτορεία αναφέρουν ότι ενδεχόμενη διακοπή λειτουργίας υπηρεσιών του δημοσίου θα επηρέαζε περίπου 800.000 εργαζόμενους.

Τα συμβαλλόμενα μέρη συμφώνησαν να περικόψουν περίπου 38 δισεκατομμύρια δολάρια από τις δαπάνες για το έτος μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα  είπε ότι η μείωση θα είναι δύσκολη αλλά αναγκαία. "Μερικές από τις περικοπές συμφωνήσαμε να είναι επώδυνη", είπε και συμπλήρωσε "Είναι η μεγαλύτερη ετήσια μείωση των δαπανών στην ιστορία".

Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε  πραγματοποιήσει διαδοχικές συναντήσεις με τον ηγέτη των Δημοκρατικών στη Γερουσία Χάρρι Ρέντ  και τον ηγέτη των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή των Αντιπροσώπων Τζόν Μπόνερ στο Λευκό Οίκο.

http://cosmo.gr/Finance/America/317887.html