Ναρκωτικά

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[Zarathoustra]

Αν μιλαμε για το χρηστη, επειδη τυχαινει να εχω συναναστραφει με χρηστες, πιστεψτε με, δεν υπαρχει κανενα απολυτως ατομο μπλεγμενο στα ναρκωτικα που να μην θελει να ξεφυγει.

Και σου ξαναλεω πως συμφωνω, μονο που ο χρηστης εκ των πραγματων δεν ειναι ελευθερος να επιλεξει.

Αν νομιζεις πως ο χρηστης ειναι "ελευθερος" να επιλεξει αναμεσα στην εξαρτηση και στην απεξαρτηση τοτε τι να πω......

Μήπως βλέπεις κάποια αντίφαση;

Επίσης το παράδειγμα με το παιδί και την ένεση είναι ατυχές.H ένεση θα γίνει υποχρεωτικά,γιατί έχουμε να κάνουμε με ανήλικο.Ένας ενήλικας όμως έχει δικαίωμα να αρνηθεί οποιαδήποτε ιατρική πράξη,ανεξάρτητα αν αυτό είναι εις βαρός της υγείας του.

[Nessa NetMonster]

η κοπέλα επέλεξε να σκοτώσει?

Ναι. Και είναι απόλυτα δικαιολογημένη επιλογή, γιατί αποτελεί αυτοάμυνα.
 

το κοριτσάκι επέλεξε να γίνει μαμά ή (εκ)βιάστηκε (γιατί φαντάζομαι με τον "σύντροφο" της θα αντάλλαζαν όρκους αιώνιας αγάπης)?

Όχι.

[supernova2.0]

O Turambar μου ζήτησε να μεταφέρω το εξής μήνυμα:

Το μόνο πρόβλημα με τις εκλογές είναι ότι είμαστε πάρα πολύ. Θα έπρεπε να ζούμε σε μικρότερες ανεξάρτητες κοινωνίες. Αυτό όμως είναι όντως άλλο θέμα.

Από εκεί και πέρα τα παραδείγματα δεν χαλάν πιστεύω τον ορισμό της ελευθερίας που παραθέσαμε. Αν κάποιος καταπιέζει τον άλλον, προφανώς έχουμε θέμα στέρησης της ελευθερίας.

Η χρήση των ναρκωτικών μπορεί να είναι ηλίθια, αλλά δεν θα έπρεπε η ηλιθιότητα να είναι παράνομη...

γιατί τότε πάμε όλοι στη φυλακή

[Nessa NetMonster]

Πολύ την αναλύσαμε την "ελευθερία επιλογής"... μήπως το χάσαμε το μπαλάκι; Το θέμα είναι ανάμεσα σε ΤΙ επιλέγουν αυτά τα άτομα και τι θέλουν πραγματικά;

[Zarathoustra]

Απο 'κει κι επειτα, εαν μου μιλησεις για περιπτωσεις ανθρωπων που ζουν σε φιλικο περιβαλλον, δεν εχουν προβληματα, ειναι ολα σωστα ρυθμισμενα και λειτουργικα, αλλα παρ' ολα αυτα επιμενουν να αυτοκαταστρεφονται, ε τοτε μου μιλας για ανθρωπους ψυχικα διαταραγμενους που χρειαζονται βοηθεια!
Γι αυτο υπαρχει η ψυχιατρικη επιστημη, για να βοηθαει τους ανθρωπους που χωρις λογο εχουν τασεις αυτοκαταστροφης, ειτε αμεσης οπως η αυτοκτονια ειτε μακροπροθεσμης οπως με εθισμους σε ουσιες!

Και με ποιόν τρόπο ακριβώς βοηθάει η ψυχιατρική επιστήμη;Παλιά ήταν της μόδας τα ηλεκτροσόκ και οι λοβοτομές(προσοχή,για το καλό των ασθενών παντα!).Τώρα η προσφιλέστερη μέθοδος θεραπείας είναι η χορήγηση ηρεμιστικών,τα οποία είναι ναρκωτικά 1000% και εξαιρετικά εθιστικά.Αποτέλεσμα?Χιλιάδες νοικοκυρές,εργαζόμενοι,επιχειρηματίες και άλλοι "νομοταγείς" πολίτες εθισμένοι στα ψυχιατρικά φάρμακα.

[aliakmwn]

Και με ποιόν τρόπο ακριβώς βοηθάει η ψυχιατρική επιστήμη;Παλιά ήταν της μόδας τα ηλεκτροσόκ και οι λοβοτομές(προσοχή,για το καλό των ασθενών παντα!).Τώρα η προσφιλέστερη μέθοδος θεραπείας είναι η χορήγηση ηρεμιστικών,τα οποία είναι ναρκωτικά 1000% και εξαιρετικά εθιστικά.Αποτέλεσμα?Χιλιάδες νοικοκυρές,εργαζόμενοι,επιχειρηματίες και άλλοι "νομοταγείς" πολίτες εθισμένοι στα ψυχιατρικά φάρμακα.

Αν αποφασιζες να σπουδασεις ψυχιατρικη, θα ηξερες και πώς ακριβως βοηθαει η ψυχιατρικη επιστημη, δεν ειμαι ο καταλληλος να σε διαφωτισω. Εντουτοις πιστευω πως αντιλαμβανεσαι οτι αυτο που ειπες ηταν τελειως ακυρο.
Το οτι οι γιατροι δεν εχουν συνειδηση δεν σημαινει πως θα απορριψουμε την ψυχιατρικη επιστημη - η ασυνειδησια των γιατρων ειναι κι αυτη κομματι του προβληματος.

Αν μιλαμε για το χρηστη, επειδη τυχαινει να εχω συναναστραφει με χρηστες, πιστεψτε με, δεν υπαρχει κανενα απολυτως ατομο μπλεγμενο στα ναρκωτικα που να μην θελει να ξεφυγει.

Και σου ξαναλεω πως συμφωνω, μονο που ο χρηστης εκ των πραγματων δεν ειναι ελευθερος να επιλεξει.

Αν νομιζεις πως ο χρηστης ειναι "ελευθερος" να επιλεξει αναμεσα στην εξαρτηση και στην απεξαρτηση τοτε τι να πω......

Μήπως βλέπεις κάποια αντίφαση;

Καμια αντιφαση. Διαβασε το προσεκτικοτερα.
Μην προσπαθειτε να ανακαλυψετε αντιφασεις εκει που δεν υπαρχουν μονο και μονο για να προκαλεσετε εντυπωσεις...

Επίσης το παράδειγμα με το παιδί και την ένεση είναι ατυχές.H ένεση θα γίνει υποχρεωτικά,γιατί έχουμε να κάνουμε με ανήλικο.Ένας ενήλικας όμως έχει δικαίωμα να αρνηθεί οποιαδήποτε ιατρική πράξη,ανεξάρτητα αν αυτό είναι εις βαρός της υγείας του.

Το οτι εχει δικαιωμα δεν σημαινει πως ειναι και εις θεσιν.
Επισης, ακομα και στην αστικη μας δημοκρατια με τα πολλα της δικαιωματα, αν υπαρχει διαγνωση για ψυχικη παθηση, ο νομος προσταζει την υποχρεωτικη θεραπεια του ασθενους, ή την απομονωση του για την προστασια του συνολου.

Αρα και παλι δεν ειναι παντα στο χερι του ενηλικα να αρνηθει τη θεραπεια.

Παιξε λιγο με τις αναλογιες, δεν κανει κακο.


Nessa:

Υφίσταται. Δεν του τα έδωσε κανείς με το ζόρι. Παίρνει ναρκωτικά γιατί αισθάνεται καλύτερα όταν παίρνει ναρκωτικά από ότι όταν δεν παίρνει, και αυτό συμβαίνει ΠΡΙΝ εθιστεί γιατί κανείς δεν εθίζεται με την πρώτη φορά!

Ισως τελικα αυτη να ειναι η μεγαλη μας ιδεολογικη διαφωνια:

Εγω πιστευω οτι τα ναρκωτικα (οπως και το αλκοολ, το τσιγαρο, την trush tv) του τα δινει με το ζορι η κοινωνια. Οχι μονο επειδη δεν του μαθαινει να αντεπεξερχεται στις δυσκολιες που προκυπτουν, αλλα και επειδη ειναι εχθρικη απεναντι του και του καλλιεργει τασεις φυγης...
Κι αυτο γιατι πιστευω οτι η καπιταλιστικη κοινωνια ειναι κατα βαθος πολυ ανελευθερη, τοσο ωστε οι πολιτες να μην ειναι σε θεση να αναγνωρισουν τη σκλαβια τους - ακομα και οι ψυλλιασμενοι...

---

Εχω την εντυπωση πως βαλτωσαμε, δεν υπαρχουν περιθωρια περαιτερω αναλυσης. Ο,τι καταλαβε καταλαβε ο καθενας.

Εαν υπαρχει καμια καινουργια αποψη για ερεθισμα, ας κατατεθει.

Ααααα και κατι αλλο: Πραγματι ο καπιταλισμος ειναι ψυχικη ασθενεια. Μονο που θεραπευεται με Επανασταση και οχι με ψυχοφαρμακα

[Nessa NetMonster]

...του τα δινει με το ζορι η κοινωνια. Οχι μονο επειδη δεν του μαθαινει να αντεπεξερχεται στις δυσκολιες που προκυπτουν...

Έστω. Ας το πάμε έτσι. Και πώς θα μάθει να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες; Δεν πρέπει να πάρει πάνω του την ευθύνη να αλλάξει τη ζωή του; Αν τον πάρεις εσύ από το χεράκι να τον "θεραπεύσεις", ουσιαστικά τον ξαναρίχνεις στην ίδια αδιέξοδη κατάσταση όπου βρισκόταν πριν αρχίσει τα ναρκωτικά. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται...

Δεν πρέπει κάποτε να ενηλικιωθούμε επιτέλους;

[aliakmwn]

Εαν εσυ αυτο καταλαβες...

[Nessa NetMonster]

 

[Turambar]

Πάντως να σχολιάσω ότι ακόμα το ηλεκτροσόκ θεωρείται αποδεκτή μέθοδος θεραπείας σε κάποιες νοσήματα. Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα. Μήπως επειδή είναι επώδυνα; Σιγά τα αυγά.

Πάντα με τα φάρμακα και τις θεραπείες το θέμα είναι πόσο σοβαρότερη είναι η ασθένεια από τα προβλήματα που δημιουργεί η θεραπεία. Οι γιατροί δεν είναι χασάπηδες, επιστήμονες είναι.

Απλά οι ασθενείς συχνά παρασύρονται στην χρήση των φαρμάκων.

Όντως σκαλώσαμε Αλιάκμων. Ας περιμένουμε να καθίσουν οι απόψεις των άλλων στα κεφάλια μας και επιστρέφουμε
Μια δεύτερη ανάγνωση θα βοηθήσει... χμ

[Zarathoustra]

Aς γίνω και εγώ ....Αbbis

Nαρκωτικά: Mόνο η ελεύθερη χρήση θα τσακίσει τα κυκλώματα

Και ξαφνικά τα ναρκωτικά έγιναν το πρώτο θέμα της ελληνικής επικαιρότητας. Ευτυχώς αυτή την φορά χωρίς κάποιους θανάτους μοναχικών νέων ανθρώπων σε παγκάκια συνοικιακών κηπαρίων η σε τουαλέτες δημοτικών αποχωρητηρίων. Το έναυσμα έδωσε η μερικά εύστοχη παρατήρηση του Γιώργου Παπανδρέου στη διάρκεια συνέντευξής του στο ΚΛΙΚ πως λύση στο πρόβλημα της διακίνησης των ναρκωτικών θα μπορούσε να δώσει η νομιμοποίηση της κάνναβης και η ελεύθερη πιθανώς καλλιέργειά της από τους χρήστες της. Λάβροι ξεχύθηκαν να τον κατασπαράξουν, μαζί με κάθε ιερόσυλο υπονομευτή της κοινωνικής μας ηρεμίας που θα τολμούσε να ασπασθεί την άποψή του, οι περίπου επαγγελματίες περιοδεύοντες και συνεντευξιαζόμενοι ηθικολογούντες ναρκωτομάχοι. Σε περίοπτη θέση, δίπλα σε θρησκολογούντες νεο-ορθόδοξους μεταμαρξιστές και μυωπικά δαιμονολογούντες παλαιοσυντηρητικούς, διάπυρσος η ηγεσία του δογματικού ΚΚΕ ζήτησε επιτακτικά την κεφαλή του Αναπλ. Υπουργού Εξωτερικών επί πίνακι!

Το μέτωπο των αντιδράσεων κατά των προτάσεων για τον περιορισμό μέχρι και την κατάργηση της ποινικοποίησης της χρήσης ναρκωτικών ουσιών έχει βαθιές ρίζες στον αντιδραστικό κρατισμό που διατρέχει την ελληνική κοινωνία. Οι έλληνες έχουν εθιστεί να πιστεύουν πως κάθε πρόβλημα έχει "τεχνικές" λύσεις. Δηλ. περιμένουν κάποια κρατική διοικητική παρέμβαση ώστε να δοθεί η κατάλληλη διέξοδος. Δυστυχώς όμως το ζήτημα των ναρκωτικών - όπως και σήμερα πλέον το πρόβλημα της ανεργίας, της χρεοκοπίας των ασφαλιστικών συστημάτων και της αύξησης της εγκληματικότητας - δεν επιδέχονται "τεχνική" θεώρηση. Αποτελούν προβλήματα προσαρμογής του λαού ολόκληρου σε μιά σειρά καινούργιων δεδομένων που ανατρέπουν συθέμελα τον παραδοσιακό τρόπο αντιμετώπισης των κοινωνικών ζητημάτων. Στην εποχή των ταχύτατων αλλαγών, του χάους και της διευρυνόμενης ανασφάλειας, πολιτικές που στηρίζονται στην σιγουριά των αριθμών και στην ανεδαφική λογική των κάθετων εντολών δεν έχουν καμία ελπίδα επιτυχίας. Τα περισσότερα προβλήματα σήμερα απαιτούν σκληρή δουλειά προσαρμογής από όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα. Κι έχουν ανάγκη από ηγεσίες ικανές να εμπνεύσουν, να διδάξουν και να οδηγήσουν. Για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών ουσιών δεν υπάρχει λύση μέσα από κάποια αυτόνομη, κατά βάση αυταρχική, κρατική εντολή. Οι ευθύνες της οικογένειας, του σχολείου, του πανεπιστημίου και της εκκλησίας δεν εξουδετερώνονται μέσα από την τυφλή ανάθεση στις διωκτικές αρχές της ευθύνης καταπολέμησης, με συνήθως αναποτελεσματικά κατασταλτικά μέσα, της διάδοσης των παραισθησιογόνων σκευασμάτων.

Η ουσία του προβλήματος της καταπολέμησης της διάδοσης χρήσης ναρκωτικών ουσιών βρίσκεται στο ξεπέρασμα μιάς βαθιά διαδομένης κοινωνικής νεύρωσης. Ένοχη για τα αδιέξοδα που ταλανίζουν τις δομές και τις καταρρακωμένες της αξίες, η κοινωνία αρνείται να αναγνωρίσει τις ευθύνες της για το περιθώριο στο οποίο η ίδια οδηγεί πολλά απογοητευμένα της μέλη. Έτσι επιμένει να απαιτεί την οριστική εξαφάνιση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Χωρίς να αντέχει να εξετάσει τους λόγους που οδηγούν στη διάδοσή τους. Τις διαλυμένες δηλ. και συχνά μονοπυρινικές οικογένειες. Την αδιαφορία γονιών και δασκάλων για τα πραγματικά προβλήματα των παιδιών, Την περιθωριοποίηση της εκκλησίας και κάθε άλλης πνευματικής μεσολαβούσας διαδικασίας από την καρδιά των οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων. Τον εξευτελισμό της πολιτικής και γενικότερα του δημόσιου βίου της χώρας με την προβολή μοντέλων ζωής που καταξιώνουν την γλοιώδη κοινωνική αναρρίχηση, τον άκοπο πλουτισμό, την διαφθορά, την απατεωνιά και τον "γκλαμουριασμένο" υπόκοσμο. Αλλά βέβαια πλήρη εξαφάνιση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών είναι από τα πράγματα αδύνατο να συμβεί. Αυτοί που είναι εθισμένοι στη χρήση παραισθησιογόνων θα τα βρίσκουν είτε αυτά είναι νόμιμα είτε είναι παράνομα. Είναι γνωστό πως και στις φυλακές γίνεται ευρεία χρήση κάθε είδους ναρκωτικών ουσιών!!

Παραισθησιογόνα εξάλλου χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι σε κάθε εποχή, σε κάθε σχεδόν γωνιά της γής σε ολόκληρη περίπου την διαδρομή της ιστορίας. Η ένταση και το εύρος της χρήσης, άρα κατά συνέπεια και το μέγεθος του προβλήματος, συνήθως βρισκόταν σε άμεση συνάρτηση με την νομιμότητα η όχι της σχετικής δραστηριότητας. Το Χόνγκ Κόνγκ λ.χ. ιδρύθηκε σαν εμπορικό λιμάνι των προνομιακά αναγνωρισμένων από την Βρετανική Αυλή εμπόρων του οπίου. Που μάλιστα διέθεταν και 2-3 έδρες στην Αγγλική Βουλή ακριβώς για να διασφαλίζουν την διαιώνιση του σχετικού εισαγωγικού μονοπωλίου!! Μέχρι τα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα, που η χρήση παραισθησιογόνων ήταν νόμιμη, η αξία της ηρωίνης και της κοκαΐνης, που προμήθευαν στις ΗΠΑ σε ταμπλέτες φαρμακεία και μπακάλικα, ήταν σχεδόν μηδαμινή. Με την βαθμιαία απαγόρευση της χρήσης όλο και περισσοτέρων ουσιών τόσο πιό πολύ μεγάλωνε η εμπορευματική τους αξία, προσελκύετο το ενδιαφέρον του οργανωμένου εγκλήματος (Ιταλικές οικογένειες της Μαφίας, Ιαπωνική Γιάκουζα, Κινέζικες Τριάδες, Κολομβιανά Καρτέλ, Τζαμαικανές συμμορίες), αύξανε ο αριθμός των χρηστών και πολλαπλασιάζονταν οι θάνατοι από χρήση η από την έξαρση της εγκληματικότητας.

Η πολιτική της καταστολής και της απαγόρευσης, όπου εφαρμόσθηκε, απέτυχε σχεδόν απόλυτα. Όσο αυστηρότεροι υπήρξαν οι νόμοι της καταστολής τόσο μεγαλύτερη υπήρξε η αύξηση της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Οι μεγαλύτερες ποινές προκαλούν άμεση αύξηση της αξίας του διακινουμένου παράνομου προϊόντος, μεγαλώνοντας συνάμα θεαματικά τα κέρδη των κυκλωμάτων της διακίνησης. Σαν αποτέλεσμα, περισσότερα χρήματα είναι διαθέσιμα για την διεύρυνση της διαφθοράς, με την εξαγορά μέρους των διωκτικών και των δικαστικών αρχών. Διευρύνεται έτσι η ατιμωρησία, διογκώνεται η αυθαιρεσία και καταδικάζονται χιλιάδες νέοι άνθρωποι να πέσουν θύματα της επιθετικής τώρα πιά εμπορικής πολιτικής των κυκλωμάτων του εγκλήματος. Μήπως είναι τυχαίο πως όσοι κατά καιρούς συλλαμβάνονται, στις περισσότερες χώρες, σαν δήθεν "έμποροι ναρκωτικών" δεν είναι παρά εξαθλιωμένοι φτωχοπρόδρομοι που είναι αντικειμενικά αδύνατο να διαθέτουν τα τεράστια κεφάλαια που είναι απαραίτητα για την διακίνηση και εμπορία τέτοιων κολοσσιαίων ποσοτήτων παράνομων εμπορευμάτων; Εν τούτοις, σε καμία σχεδόν περίπτωση η λεγόμενη τσιμπίδα του οποιουδήποτε "αυστηρού" νόμου δεν έχει ακουμπήσει πάνω στους πραγματικούς υπερκεφαλαιούχους που έχουν την δυνατότητα να κινήσουν την σχετική αγορά. Το μέγεθος της υποκρισίας γίνεται ακόμη πιό φανερό με την διαπίστωση πως στις χώρες που έχει εισαχθεί ακόμη και η ποινή του θανάτου για εμπόρους και χρήστες, όπως οι χώρες της παλιάς Ινδοκίνας (Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Λάος, Μυανμάρ/Βιρμανία), λειτουργεί περίπου ανεξέλεγκτα σαν "κράτος εν κράτει" - στο περίφημο "Χρυσό Τρίγωνο" - το μεγαλύτερο κύκλωμα παραγωγής, διακίνησης και εμπορίας σκληρών ναρκωτικών στον κόσμο!! Αυστηρότερη καταστολή λοιπόν σημαίνει περισσότερα κέρδη στους εμπόρους των ψεύτικών ελπίδων, μεγαλύτερη διαφθορά των κρατικών αρχών, ευκολότερη διακίνηση των παράνομων εμπορευμάτων και περισσότερα νέα παιδιά θύματα της ηρωίνης και της κοκαΐνης.

Πριν από μερικά ο χρόνια ο τότε Πρόεδρος Μπούς ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες έναν δυναμικό κι ακατάπαυστο αγώνα ενάντια στην δικαίμηση των ναρκωτικών. Ανταποκρινόμενος στο αίτημα της αμερικανικής κοινωνίας για γρήγορες και τεχνικές λύσεις δεν μπόρεσε να σταθεί όρθιος απέναντι στις πραγματικές του ευθύνες. Και να εξηγήσει στην κοινωνία πως ήταν καθαρά δικό της ζήτημα η μείωση της χρήσης. Υποσχέθηκε λοιπόν κι υλοποίησε μιά σειρά από εκτεταμένα και πολυδάπανα μέτρα "καταστολής". Δισ. δολάρια ξοδεύτηκαν για την αστυνομία, την Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών, το FBI, την ακτοφυλακή - ακόμη και για τις δυνάμεις καταδρομών. Χρησιμοποιήθηκε κάθε δυνατή νέα τεχνολογία, ενώ οι διπλωματικές αρχές της χώρας δεν δίστασαν να αξιοποιήσουν κάθε μέσο που υπήρχε στη διάθεσή τους για να πιέσ
ουν ξένες κυβερνήσεις που υποπτεύονταν πως διευκόλυναν γνωστούς εμπόρους ναρκωτικών ουσιών. Έγιναν επιθέσεις αμερικανών κομάντος μέσα στην Κολομβία, ενώ με μέθοδο που θύμιζε Ράμπο συνελήφθη ακόμη κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του Παναμά.

Τα αποτελέσματα υπήρξαν από ασήμαντα μέχρι αρνητικά. Οι διακινούμενοι τόνοι παράνομων ουσιών αυξήθηκαν, μετά από ένα μικρό μόνο διάστημα κάμψης που όμως οφείλετο αποκλειστικά και μόνο στην ενδιάμεση στροφή της κατανάλωσης - λόγω της λεγόμενης μόδας του ράπ και της club culture - στο κράκ, το έκσταση και σε άλλα χημικά παρασκευάσματα που στην αρχή δεν ήσαν καταγεγραμμένα σαν παράνομα και κατά συνέπεια δεν μπορούσαν και στατιστικά να συνυπολογισθούν με τα απαγορευμένα παραισθησιογόνα. Οι ρυθμοί αύξησης των χρηστών παρέμειναν σταθεροί ενώ τα στατιστικά ποσοστά των θανάτων δεν άλλαξαν!! Μόνο τελευταία, μετά ουσιαστικά την εγκατάλειψη της εκστρατείας Μπούς, παρατηρείται μιά ελαφριά κάμψη στον αριθμό των χρηστών στις ΗΠΑ. Που όμως δεν οφείλεται σε οποιαδήποτε μέτρα καταστολής, αλλά μάλλον σε διαρθρωτικές αλλαγές του στύλ ζωής συγκεκριμένων κοινωνικών υπο-ομάδων (με βάση την λεγόμενη "ηθική πλειοψηφία") των αμερικανικών μεγαλουπόλεων. Με άλλα λόγια, σε ορισμένα κοινωνικά στρώματα, εκεί κυρίως που αστικές δυνάμεις άρχισαν να δίνουν έμφαση σε αλλιώτικες αξίες κι επιλογές, η μόδα άρχισε να αποβάλει την χρήση ναρκωτικών ουσιών!!

Αφού δεχθούμε πως είναι αδύνατο στην πράξη να εμποδίσουμε αυτόν που πραγματικά τις έχει ανάγκη να βρεί παραισθησιογόνες ουσίες, το πρόβλημα γίνεται σαφώς πιό απλό. Στόχος θα πρέπει να είναι η μείωση των θανάτων, ο περιορισμός της εγκληματικότητας που συχνά εκδηλώνεται, με αφορμή τα ναρκωτικά, κι εναντίον ανύποπτων και άσχετων με το ζήτημα πολιτών και η αποτελεσματική αποτροπή της μύησης νέων παιδιών στον κόσμο των ναρκωτικών παραισθήσεων και της ψεύτικης ευτυχίας. Η καταστολή και η απαγόρευση είναι φανερό πως δεν φέρνουν αποτελέσματα σε κανένα από αυτά τα μέτωπα. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: \


Θάνατοι από ναρκωτικά.
Παρά την αντίληψη που υπάρχει, τα νέα παιδιά δεν πεθαίνουν επειδή χρησιμοποιούν ναρκωτικά. Οι θάνατοι προέρχονται από νοθευμένες η υπερβολικές δόσεις. Οφείλονται δηλ. αποκλειστικά και μόνο στην παρανομία, στην αυθαιρεσία με την οποία διακινείται το σχετικό εμπόρευμα και στην έλλειψη ελέγχου της ποιότητάς του. Η απαγόρευση δηλ. προκαλεί τους θανάτους. Δεν είναι τυχαίο πως στην Ολλανδία που αποποινικοποιήθηκε η χρήση, για όσα χρόνια υπήρξαν μετά από αυτό στατιστικές, οι θάνατοι είχαν αρχίσει σταθερά να μειώνονται. Στο Χόνγκ Κόνγκ υπάρχουν ηλικιωμένοι άνθρωποι που πλησιάζουν τα 90 τους και που καπνίζουν όπιο σχεδόν ασταμάτητα από την εποχή που ήσαν 20 ετών!! Τα ναρκωτικά δεν τους έχουν φέρει κοντύτερα στον θάνατο από οποιαδήποτε άλλη φυσική αιτία. Σε πολλές χώρες είναι γνωστό πως ξεχωριστά στελέχη της κοινωνίας, κυρίως στις τέχνες και στους χώρους των τεχνολογιών και των υπηρεσιών αιχμής, έκαναν και κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Χωρίς η υγεία τους να αντιμετωπίζει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Βέβαια η χρήση προκαλεί άλλα προβλήματα. Κατασκευάζει ανθρώπους εξαρτημένους, με μειωμένη θέληση και δυνατότητα πρωτοβουλίας. Νωχελικούς και ψυχολογικά ασταθείς. Αυτό όμως είναι μιά επιλογή που αφορά στον προσωπικό σχεδιασμό της ζωής του καθενός. Κι ένας αλκοολικός ακόμη έχει παρόμοια προβλήματα, που σε ορισμένες περιπτώσεις δυνατόν να είναι και οξύτερα. Δεν είναι αρμοδιότητα της πολιτείας να παρεμβαίνει για να σώζει τον καθένα από την φθορά του εαυτού του. Αν αύριο αποδειχθεί πως η σοκολάτα δυνατόν να οδηγήσει σε παχυσαρκία που επιδεινώνει τις πνευματικές δυνατότητες του ανθρώπου, θα είναι δυνατόν να δεχθούμε να τιμωρείται με φυλάκιση η χρήση σοκολάτας; Η αντιμετώπιση λοιπόν των παραισθησιογόνων με τον ίδιο τρόπο που η πολιτεία τοποθετείται απέναντι στο αλκοόλ θα έσωζε ζωές, θα τσάκιζε τα κέρδη των εμπόρων και θα αποκαθιστούσε μια απαραίτητη κοινωνική σύνεση και ισορροπία.

Η μείωση της εγκληματικότητας.
Άμεσο παράγωγο του προβλήματος των ναρκωτικών είναι η αύξηση της εγκληματικότητας που αφορά και εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που δεν έχουν σχέση με το πρόβλημα. Ο απελπισμένος ναρκομανής συχνά εγκληματεί είτε λειτουργώντας σαν μεσάζων για την μύηση ανύποπτων νέων παιδιών, είτε επιχειρώντας φόνους και ληστείες για να εξασφαλίσει τα οικονομικά μέσα που είναι απαραίτητα για την δόση του. Η νομιμοποίηση της χρήσης κα η ελεύθερη διάθεση κάτω από κρατικό έλεγχο των αναγκαίων ουσιών σε όσους τις έχουν ανάγκη εξουδετερώνει τα παραπάνω προβλήματα και μειώνει δραστικά το πλέγμα του εγκλήματος και της παρανομίας. Στην Ολλανδία και πάλι, η νομιμοποίηση της χρήσης είχε σαν άμεσο θεαματικό αποτέλεσμα την δραματική μείωση της γενικής εγκληματικότητας στην χώρα!

Η αποτροπή της μύησης.
Το πιό κρίσιμο πρόβλημα για μιά αποτελεσματική πολιτική ανάσχεσης του κύματος εξάπλωσης της χρήσης παραισθησιογόνων ουσιών είναι η προστασία του ανύποπτου και ψυχικά υγιούς νέου ανθρώπου που συχνά γίνεται θύμα της οικονομικής βουλιμίας των εμπόρων και των οργάνων τους. Η πολιτική της καταστολής κάνει την μύηση ανύποπτων νέων ανθρώπων επικερδή επιχείρηση. Κάθε νέο παιδί που εισάγεται στον κόσμο των παραισθησιογόνων, χωρίς συνήθως κάτι τέτοιο να είναι δική του συνειδητή επιλογή, αποτελεί πηγή κερδών και συνεχούς πλουτισμού για τον έμπορο και τα βαποράκια. Η νομιμοποίηση της χρήσης και η ελεύθερη διάθεση κάθε είδους ναρκωτικής ουσίας από ελεγχόμενα κρατικά κέντρα καταργεί τα περί τον έμπορο δορυφορικά επαγγέλματα ενώ τσακίζει στην καρδιά τους τα κέρδη των σκοτεινών αυτών κυκλωμάτων. Χωρίς το κίνητρο του κέρδους ποιός θα επενδύει δισεκ. για να διαθέτει εμπόρευμα που ελεύθερα πλέον θα διακινεί σε πρώτη φάση το κράτος; Στην Ολλανδία και πάλι το πρώτο συμπέρασμα που βγήκε από την κατάργηση της ποινικοποίησης της χρήσης υπήρξε ακριβώς η μείωση του μέσου όρου ηλικίας των χρηστών! Δηλ. όλο και λιγότερα νέα παιδιά παρασύρονται στο κύκλωμα. Αυτοί βέβαια που έκαναν χρήση, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν ναρκωτικές ουσίες χωρίς όμως τον κίνδυνο των εκβιασμών και της εξαθλίωσης και δίχως την επικείμενη απειλή του θανάτου.

Σαν κοινωνία οφείλουμε να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια στις πιό σκοτεινές πτυχές των αδυναμιών μας. Και να δεχθούμε τις ευθύνες μας. Δεν είναι της πολιτείας αρμοδιότητα η εξάλειψη των ψυχολογικών συμπλεγμάτων με τα οποία η έλλειψη αστικής ηθικής και ο καταβαραθρωμένος αυτοσεβασμός μας, έχουν φορτώσει τα νέα παιδιά. Και που οδηγούν ορισμένα απ αυτά στην αναζήτηση διεξόδων μέσα από "αλλιώτικες" εμπειρίες, μέσω της παραζάλης της ταχύτητας των τεχνικών ψευδαισθήσεων και με την "φυγή" από την μοναξιά και την (αυτοκατασκευασμένη) ασχήμια της καθημερινότητας. Ο αγώνας ενάντια σ αυτή την κατρακύλα αποτελεί ευθύνη των γονέων, των δασκάλων, ίσως και των ιερωμένων. Αυτό που έχει αξία είναι να μετρήσουμε τον εαυτό μας αν αντέχει να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια. Η κατακραυγή που προκάλεσαν οι όχι για πρώτη φορά ειπωμένες σκέψεις του Γ. Παπανδρέου, δείχνει πως ακόμα δεν έχουμε το θάρρος να δούμε το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση. Κι επιλέγουμε την εύκολη διέξοδο της ανάθεσης σε κάποιον άλλο της ευθύνης. Δολοφονούμε τον αγγελιοφόρο γιατί δεν αντέχουμε το βάρος της αλήθειας του μηνύματος που φέρνει. Προσφεύγοντας σε τέτοιες αντιδράσεις απελπισίας, διευκολύνουμε ακριβώς τα ίδια εγκληματικά κυκλώματα που δήθεν επιδιώκουμε να εξαρθρώσουμε. Πότε θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε;

[Zorbas-E-]

 Όταν το ΠΑΣΟΚ προτείνει την ελεύθερη διακίνηση των μαλακών ναρκωτικών εννοεί πως θα διατίθενται σε περίπτερα; Σε Φαρμακεία; Θα πληρώνουμε και ένα 19% ΦΠΑ;
Θα φέρει επάνω ταινία ασφαλείας το ματσάκι χόρτο από την εφορία και ημερομηνία λήξεως όπως τα υπόλοιπα σκευάσματα; Θα γράφει το Υπουργείο Υγείας συνιστα κτλ;
Θα επιτρέπονται οι διαφημίσεις στα περιοδικά; Στα καπνοπωλεία θα πωλούνται και αξεσουάρ του μαστούρα; Θα έχουμε δικαίωμα εμπορίας; Στα εστιατόρια στους χώρους καπνιζόντων θα επιτρέπεται η χρήση; Θα είναι μόνο για ενήλικες ή για όλες τις ηλικίες. Διότι πχ. για το αλκοόλ τέτοια απαγόρευση σε σούπερ μάρκετ δεν υπάρχει

Μπορεί κάποιος να καταθέσει ολόκληρη την πρόταση του ΠΑΣΟΚ;

ευχαριστώ

[abbis]

Το πρόβλημα της χρήσης ναρκωτικών δεν είναι η χρήση απλά μιας χημικής ουσίας. Είναι το «γιατί» της χρήσης, το τι συμβολίζει η χρήση, τι σύστημα αξιών και στάσης ζωής συνοδεύει τη χρήση.
Όσοι κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών, προσπαθούν με αυτά να καλύψουν τα εσωτερικά τους κενά. Οι νέοι που κάνουν χρήση ναρκωτικών, καταφεύγουν σε αυτά, γιατί θέλουν,  «να την ακούσουν». Δηλαδή να ξεφύγουν από την πραγματικότητα ή να έρθουν σε κατάσταση ευφορίας με τη χρήση της ουσίας ή να βρουν ψευδαίσθηση επικοινωνίας με την παρέα. Προσπαθούν δηλαδή να κατασκευάσουν συνθήκες, οι οποίες δεν υπάρχουν κάτω από φυσιολογικές καταστάσεις: Η πραγματικότητα είναι σκληρή, δεν αφήνει περιθώρια ευφορίας, στην παρέα δεν υπάρχει η δυνατότητα επικοινωνίας, καθώς τα μέλη της δεν μοιράζονται κοινές σκέψεις, αξίες, ιδανικά.
Χρησιμοποιείται, λοιπόν, η ουσία ως μέσον φυγής τόσο από τα προσωπικά όσο και από τα γενικότερα αδιέξοδα που έχει ο καθένας, αλλά και ως μέσον κάλυψης εσωτερικών αναγκών. Χρησιμοποιείται από κάποιον δηλαδή η ουσία, σε τελική ανάλυση, ως μέσον φυγής από τον ίδιο τον εαυτό του. Όσοι κάνουν χρήση, επιδιώκουν σε μια τεχνητή πραγματικότητα να βρουν ό,τι η καθημερινότητα τους στερεί. Έναν κοινωνικό ρόλο, ταυτότητα, ανακούφιση από τα προβλήματα, επικοινωνία, ψευδαισθήσεις επιτυχίας, ευτυχία.
Το φαινόμενο συνεπώς της συνάντησης μιας προσωπικότητας με μια ναρκωτική ουσία, σε μια συγκεκριμένη κοινωνικο-ιστορική στιγμή, παίρνει πολύ συγκεκριμένο κοινωνικό χαρακτήρα στην κοινωνία μας και σε όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες σαν τη δική μας. Αυτός ο συγκεκριμένος κοινωνικός χαρακτήρας αποσιωπάται από όλα τα αστικά απολογητικά ρεύματα, επειδή τους ενοχλεί

[Nessa NetMonster]

Δηλαδή όποιος έχει λανθασμένη στάση ζωής του την αλλάζουμε με το ζόρι;

[abbis]

 Η στάση ζωής διαμορφώνεται ανάλογα με το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα στο οποίο ζει κανείς....Για να νιώθει συνεπώς κάποιος την ανάγκη «να την ακούσει», για να πέσει δηλαδή στο λούκι των ναρκωτικών, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην είναι ευτυχισμένος. Την ευτυχία όμως από τα μέλη της κοινωνίας μας τη στερεί ο καπιταλισμός και η εκμεταλλευτική του φύση. Τη στερεί η πλεονεξία του κεφαλαίου για ολοένα και περισσότερα υπερκέρδη σε βάρος των δικαιωμάτων, των αναγκών και των ελευθεριών των εργαζομένων. Οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση, η ανεργία, η μισθωτή εργασία, η οικονομική δυσχέρεια, ο κοινωνικός, οικονομικός και πολιτικός αποκλεισμός.
Αυτά αποτελούν το έδαφος, πάνω στο οποίο το κεφάλαιο κλέβει την ευτυχία από τους εργαζομένους και τη νεολαία, δημιουργώντας έτσι την ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον, το άγχος και την αβεβαιότητα. Αυτές είναι οι συνθήκες που δεν επιτρέπουν στη νεολαία να εκπληρώσει τις προσδοκίες της και να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή.
Όσοι λοιπόν ισχυρίζονται ότι τα ναρκωτικά τα ακολουθούν ομάδες νεολαίας από περιέργεια, επειδή τάχα είναι απαγορευμένα, πρέπει να εξηγήσουν το πώς γίνεται η «περιέργεια» αυτή να είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο συγκεκριμένων ομάδων νέων ανθρώπων. Αυτών που η καπιταλιστική μας κοινωνία τους έχει δείξει με τον πιο άγριο τρόπο τα δόντια της. Φυσικά το πρόβλημα της εξάρτησης διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, όμως με ιδιαίτερη αγριότητα χτυπά τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.
Τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί ο καπιταλισμός για τα λαϊκά στρώματα, αποτελούν συνεπώς αναγκαία συνθήκη για να εμφανιστεί το φαινόμενο χρήσης των ναρκωτικών.