Στίχοι τραγουδιών

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ]

Επίσημη ενημέρωση για Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ και η συζήτηση στο forum.

[meltemi]

Μανώλης Μητσιας(Μιχαλης Χατζηγιαννης)-Το παρτυ
Στιχοι:Λινα Νικολακοπούλου.

 :'( :'(

[lambros]

Οι πόνοι της Παναγίας

Ξυλούρης Νίκος

Μουσική/Στίχοι: Θάνος Λουκάς/Βάρναλης Κώστας

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ΄άδικο φωνάζεις
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θε να σπαράζεις

Συ θάχεις μάτια γαλανά, θάχεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή κι΄από κακόν καιρό
από το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό
Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος ή προδότης

Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ
να σκύβω, την ανάσα σου ν΄ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου ΄τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι
κ΄ύστερ΄ απ΄το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολειό με πλάκα και κοντύλι...

Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ΄αλήθεια, φως της αστραπής
χτυπήσει ο Κύρης τ΄ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις
θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν
Δεν είν΄αλήθεια πιο χρυσή, σαν την αλήθεια της σιωπής
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν
 :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(

[dusky again]

Αν ήσουν μαζί μου - Μιχάλης Χατζηγιάννης


 Γκρίζα μέρα απ' το πρωί
Ούτε χρώμα ούτε φιλί
Κρύος και πικρός καφές
Κι οι κουρτίνες μου κλειστές
Φεύγω πάω για δουλειά
Πάλι με μισή καρδιά
Μα δε φταίει άλλος κανείς
Που εσύ δεν ψάχνεις να με βρεις

Μα αν με βρεις
Η μέρα αυτή θα είναι αλλιώς
Και στο σκηνικό θα μπαίνει φως
Αν ήσουν μαζί μου αλλιώς θα ξυπνούσα
Θα' χα άλλη αναπνοή κι όλα αλλιώς θα τα ζούσα
Αν ήσουν μαζί μου αλλιώς θα πονούσα
Πιο γλυκά και πιο απλά αλλιώς θα ζούσα

Πάλι νύχτωσε νωρίς
Κι εσύ δεν ψάχνεις να με βρεις
Απ' το δρόμο σου περνώ
Κι όπου με βγάλει οδηγώ
Γκρίζα μέρα απ' το πρωί
Ούτε χρώμα ούτε φιλί
Ίσως κι απόψε να κλειστώ
Σε κάποιο σπίτι φιλικό

Μα αν με βρεις
Η μέρα αυτή θα είναι αλλιώς
Και στο σκηνικό θα μπαίνει φως
Αν ήσουν μαζί μου αλλιώς θα ξυπνούσα
Θα' χα άλλη αναπνοή κι όλα αλλιώς θα τα ζούσα
Αν ήσουν μαζί μου αλλιώς θα πονούσα
Πιο γλυκά και πιο απλά αλλιώς θα ζούσα ...

  αν ήσουν μαζί μου... 

[meltemi]

Αν μου τηλεφωνούσες
Μιχάλης Χατζηγιάννης


Θέλω να σου μιλήσω
θέλω να 'μαι μαζί σου
και να σε αποκοιμίσω
να' μαι η αναπνοή σου

Έτσι να με ακούσεις
μη μ' αφήσεις να φύγω
μ' έρωτα να με λούσεις
αν ερχόσουν για λίγο

Αν μου τηλεφωνούσες
θάνατος η φωνή σου
που δεν ξεχνάω ποτέ..

Έτσι που με φιλούσες
λες και ήμουν ζωή σου
σαν να 'πες σ' όλα ναι..

Πνίγομαι σε πελάγη
χέρι σου πια δε φτάνω
τόσο μεγάλα λάθη
μα μέσα σου τα χάνω

Θέλω εδώ να μένω
που σ' έχω αγαπήσει
κι ούτε καταλαβαίνω
αν έχουμε χωρίσει

Αν μου τηλεφωνούσες
θάνατος η φωνή σου
που δεν ξεχνάω ποτέ..

Έτσι που με φιλούσες
λες και ήμουν ζωή σου
σαν να 'πες σ' όλα ναι..

Αν μου τηλεφωνούσες.....

 
...

[meltemi]

kon 

[Turambar]

Καλύτερες μέρες

Τα ίδια και τα ίδια ξανά.
Όλες τις μέρες μʼ αγκαλιάζει το άγνωστο
Μα είναι κάτι που με στέλνει ψηλά
Πως θα σε βρω κάποτε στον παράδεισο


Ίσως να ʼρθουν καλύτερες μέρες
Με υποσχέσεις να χαθούν τα παλιά
Ίσως να ʽρθουν καλύτερες μέρες
Ίσως να ʽρθουν καλύτερες μέρες για μας.

Τα βήματα σου ακολουθάω τυφλά
Μικρό παιδί που τη μητέρα του έχει χάσει
Σαν στρατιώτης που απʼ το πόλεμο γυρνά
Σαν πουλί που δε μπορεί άλλο να πετάξει.

Ίσως να ʼρθουν καλύτερες μέρες
Με υποσχέσεις να χαθούν τα παλιά
Ίσως να ʽρθουν καλύτερες μέρες
Ίσως να ʽρθουν καλύτερες μέρες για μας.
[/center]


δεν έχω άλλες πληροφορίες για αυτό το τραγούδι. Αν ξέρετε κάτι στείλτε μου (το τραγουδούσε μια μπάντα του σχολείου μου, λέτε να είναι δικό τους; μπα... αυτό πίστευα τότε και για το δημοσθένους λέξεις.... )

[poly1]

Φοβάμαι (Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός)

Είναι η νύχτα φυτευτή κι έχει ροή φωτεινή
είναι μουντό το πρωί κι είναι μια μέρα σκοτεινή
είναι μια ανάσα χρόνια κι ειν' η εποχή μια πνοή
κι είναι μεγάλη και αιώνια σα μια ρουφηξιά η ζωή
 
Κι είναι η γη στρογγυλή
κι όμως ο κόσμος αυτός είναι επίπεδος
κι ο νους από το φως είναι ταχύτερος πρώτος και καλύτερος
κάθε γιος Χριστός κάθε πόρνη Παναγιά
κάθε κόρη Αφροδίτη και κάθε μάνα με γεια
και με χάρη και μακάρι και κάθε εχθρός παλικάρι
κάθε πόλεμος αγώνας κάθε βήμα προσευχητάρι
κι είναι οι μπόμπες πεφταστέρια σ' αυγουστιάτικη βραδιά
κι είναι κοσμήματα ... κρεμασμένα στην καρδιά

(Φοβάμαι) πως δε θ' αντέξω την ομορφιά
(Κοιμάμαι) μα έχω τα μάτια μου ανοιχτά
(Θυμάμαι) τι μου 'χες πει μια νυχτιά
πριν ονειρευτώ να σιγουρευτώ
πως θα 'χω τα βλέφαρά μου κλειστά
 
Δεν είν' ο κόσμος σου αυτός είναι διαφορετικός, σου' χα πει μια νυχτιά θυμάμαι
Πώς ό,τι φαίνεται είναι αλλιώς κι ό,τι φτιάχνεις ο ουρανός, μια βροχή, μια φωτιά φοβάμαι
 
Έχει ένα κρύο πηχτό κι έχει ένα καύσωνα σκληρό
έχει ένα κόκκινο ουρανό κι έναν ήλιο μακρινό
μα εγώ χαμπάρι (κοιμάμαι) για τη μεγάλη στιγμή
που θα γίνουν οι πιο μπερδεμένες λέξεις αριθμοί
καθαροί κι οι ρυθμοί της φασαρίας μουσική
να 'σαι εκεί μου χες πει που βγάζουν όλοι οι προορισμοί
για να δεις δημιουργό την ανθρωπότητα (φοβάμαι)
καλλιτέχνη (φοβάμαι) την καθημερινότητα
συγκίνηση, φόβος κι αυτοεκτίμηση
βλέποντας νέους ζωγράφους να ξεπηδούν απ' τη διαφήμιση
κι από τους βρώμικους κόλπους της δημοσιογραφίας
ένα νέο κύμα λογοτεχνίας
απ' τις κατώτερες τάξεις φιλοσόφων παρατάξεις
κι απ' τις προνομιούχες κοινωνικές αναταράξεις
ένας δεύτερος ήλιος θα ρίχνει δεύτερες σκιές
καθώς θα σκάνε εκατό χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές
 
Δεν είν' ο κόσμος σου αυτός...
 
Ήταν τα λόγια σου γλυκά και τα φιλιά σου πικρά
τα ταξίδια μεγάλα τα φτερά σου μικρά
είχες φουρτούνα στα μάτια και μια πλημμύρα στην κόγχη
ένα σου χάδι δυο ζωές ένα σου ναι δυο όχι
βρήκα μια θάλασσα κρυφή ήπια μια θάλασσα στυφή
μου 'κανε δώρο ένα ξερόβραχο η ζωή
κι εγώ σ' αυτή μια τελευταία αναπνοή
κι ένα βυθό για κρεβάτι κι άνοιξα υδάτινο δρόμο
στο μονοπάτι του εφιάλτη
και μ' έβγαλε έξω απ' το μπουκάλι (φοβάμαι)
με μια ζάλη παστρικιά κι ένα βρώμικο μυαλό
πάλι (να 'μαι) στο ίδιο παιχνίδι ξανά
έγινε η σέντρα κι είχαμ' όλοι μας τα χέρια ανοιχτά
 
(Φοβάμαι πέσαν τα φώτα ξανά)
Έμεινα μόνος στο τσιμέντο με τα καθίσματ' αδειανά
κι έγινε το βλέμμα μου παράθυρο να το σκάσω απ' το παρόν μου
μα ήταν όνειρο μόνο
 
Κεκλεισμένων των θυρών, ελευθερία
 
Δεν είν' ο κόσμος σου αυτός...

Αρβανιτάκη - Ρόδες

 

[estergio]

Terror-X-Crew, Mη φοβασαι
 
Από τον δίσκο "Η πόλις εάλω

Οι σκέψεις μου χαμένες
κάτι τις έχει δεμένες
και με τυλίγει
γι'άλλη μια φορά κάτι με πνίγει
το μυαλό μου κάνει παιχνίδια ψάχνει στήριγμα
ακούω ένα ύπουλα σφύριγμα όχι πάλι κύρηγμα
κάποιος εκεί στο βάθος υποστηρίζει με πάθος
πως είμαι λάθος
και όλα τριγύρω μου μοιάζουνε τάφος
χαμένος στην αρένα παλεύω τον εαυτό μου
νιώθω σαν να μην είναι το μυαλό μου δικό μου
κάποιος μου βάζει έμμονες ιδέες πως έχω αποτύχει
κι αν είμαι ακόμα ζωντανός είναι κατά τύχη
γι'αυτό πιάνω μικρόφωνο
και βγάζω φωνή μέσ'από το μεγάφωνο
πρέπει να μιλήσω να τον αφήσω άφωνο
για όλα τα χρόνια που παραμένω στθερός
σε ότι επιλέγω σ'ότι πιστεύω
χωρίς να ξεφεύγω
ποτέ δεν ντράπηκα για 'κείνο που 'θελα να γίνω
ξέρω να κρίνω
και αυτό που είμαι αυτό θα μείνω
πάντοτε μέσα μου είχα ένα δίλλημα που μ'έκαιγε
μα πάντα ακολουθούσα τη φωνή εκείνη που μ'έλεγε
"Ποτέ μη λυπάσαι γι'αυτό που διάλεξες να 'σαι
δε χρωστάς σε κανένα γι'αυτό κανένα μη φοβάσαι

Ρεφραιν
Μη φοβάσαι ότι και να γίνει μη φοβάσαι
φτάνει μόνο αληθινός να ξέρεις να'σαι
Μη φοβάσαι ότι και να γίνει μη φοβάσαι
φτάνει μόνο να μην κοιμάσαι

Έχει τόσο φως κι όμως όλα σου φαίνονται μαύρα
με μια μάνα που τρώει πάντα τα παιδιά της
και συ μόνος σε μια πόλη 5 εκατομμυρίων
φυλάγεσαι από παντού από τα στόματα των κυρίων
περπατάς και φοβάσαι να σηκώσεις το βλέμμα σου
κάποιοι αντλούν ενέργεια ρουφώντας το αίμα σου
από τη μέρα της γέννας σου πεταμένος γυμνός
κουλουριασμένος σε μια γωνία
ενός κρύου λεπτού δωματίου
έχοντας πέσει θύμα ενός μακάβριου αστείου
προσπαθάς να φυλαχτείς από τις όξινες σταγόνες
εδώ και χρόνια κι όμως σου φαίνονται αιώνες
επειδή είν'το τέλος κάθε φάσης της ζωής σου η αρχή
για ένα αδιέξοδο
ψάχνεις απεγνωσμένα την έξοδο
τρέχεις με ένα αυτοκίνητο προς σ'ένα γκρεμό
με φρένα σπασμένα κι ένα ψυχοπαθή οδηγό
είναι η τελευταία σου ευκαιρία να σωθείς
πήδα έξω
πήδα τώρα ή ποτέ καταλαβέ το
το απεραντο γκρίζο
απ'τα θεμέλια κατεστρεψέ το μη το σκέφτεσαι άλλο
ο μόνος φόβος είναι ο φόβος
κι από δω και πέρα ποτέ δε θα σαι μόνος

Ρεφραιν

[dusky again]

Κανείς - Μιχάλης Χατζηγιάννης


Κανείς δε ζει μαζί μου
Μετράω τη δύναμη μου
Και ποια πες μου ποια σχέση
Μπορεί να με χωρέσει
Μετράω τους έρωτες μου
Και ποιος άξιζε πες μου
Με ποιον έγινα ένα
Για ποιον έχασα εμένα
Κανείς κι ήρθανε τόσοι
Κανείς δε μ' έχει νιώσει
Εσύ ήσουν μονάχα
Αυτό που ακόμα θα'χα

Για ποιον έζησα
Για ποιον πέθανα
Για ποιον έφυγα
Για ποιον έμεινα
Για ποιον τέλειωσα
Για ποιον άρχισα
Για ποιον πρόλαβα
Για ποιον άργησα...

 

[Karaμazoβ]

Σε 8 μερες ο "θεος" του Heavy Metal ερχεται στην Ελλαδα!!


Dio - The Last In Line

We're a ship without a storm
The cold without the warm
Light inside the darkness that it needs, yeah

We're a laugh without a tear
The hope without the fear
We are coming - home

We're off to the witch
We may never never never come home
But the magic that we'll feel
Is worth a lifetime

We're all born upon the cross
The throw before the toss
You can release yourself
But the only way is down

We don't come alone
We are fire we are stone
We're the hand that writes
Then quickly moves away

We'll know for the first time
If we're evil or divine
We're the last in line
We're the last in line

Two eyes from the east
It's the angel or the beast
And the answer lies between
The good and bad

We search for the truth
We could die upon the tooth
But the thrill of just the chase
Is worth the pain

We'll know for the first time
If we're evil or divine
We're the last in line
We're the last in line

We're off to the witch
We may never never never come home
But the magic that we'll feel
Is worth a lifetime

We're all born upon the cross
The throw before the toss
You can release yourself
But the only way you go is down

We'll know for the first time
If we're evil or divine
We're the last in line
We're the last in line

[dusky again]

  Μοναξιά μου όλα - Πυξ λαξ



Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
Αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν

Σαν Δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
Στα μάτια σου να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες

Μοναξιά μου όλα
μοναξιά μου τίποτα
Μην μ' αφήνεις τώρα
που είναι όλα πιο δύσκολα

Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός κάποιον να ξεγελάσεις
Και ένα κακό που ήρθε χθες τρέχεις για να προφτάσεις
Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά τα βράδια του θανάτου
Έρωτας που θυμίζει πια αρένα στ' άγγιγμα του

Έρωτα μου τώρα έρωτα μου τίποτα
Μην μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα...

[arkas]

Χορδές που σκούριασαν δεν παίζονται οι ελπίδες
ούτε τα όνειρα και οι ευχές
Γι αυτό και σου έστησα πολλές μικρές παγίδες
μήπως σε πιάσει μια απ' αυτές...
 

Πως χάνω τον έλεγχο και πέφτω πάλι στη μάχη
Ενώ δε πρέπει πια σκαλίζω πάλι τη στάχτη
Πως χάνω τον έλεγχο και στο μυαλό και στο σώμα
Κι ενώ δεν πρέπει πια εγώ σε θέλω  ακόμα
 
 
Μια δυναμώνουνε την άλλη πάλι σβήνουν
τα βήματά σου τα γνωστά
Γεννάνε έρωτες μα πάντα τους αφήνουν
σε ξένες πόρτες σαν μωρά...


Μιχαλης Χατζηγιαννης-Χανω τον ελεγχο   Απλα πολυ ωραιο τραγουδι

[arkas]

Άλλο δράμα δεν θα ζήσω φτάνει αυτό το τωρινό
Μόνος μου θα διασχίσω πάλι τον ωκεανό

Κι άμα τύχει και λυγίσω, Θεέ μου σχώρα με
Κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα  με
Κι άμα τύχει και λυγίσω Θεέ μου σχώρα με
Κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα με
 
Άλλο δεν θα φάω τραύμα, άλλη τέτοια ανταμοιβή
Μόνος μου θα δω το θαύμα, μόνος μου και το Ραβή
Κι αν στον έρωτα κυλήσω, Θεέ μου σχώρα με 
Κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα με     
 
Άλλο κλάμα δεν θα ρίξω, φτάνει αυτό το αποψινό
Το κενό θα διαρρήξω, πάω να πιάσω ουρανό

Κι αν με δεις να φτάνω πάνω, Θεέ μου σχώρα με   
Κι άμα πέσω να πεθάνω παρηγόρα με ...


Ελευθερια Αρβανιτακη-Παω να πιασω Ουρανο

[Karaμazoβ]

Επίσης , 6/6/06 μαζί με τον Dio εμφανίζονται οι melodic death metallers απο το Gothemburg της Σουηδίας...


In Flames - The Jester Race

Rush faster on the one-way lane
the answers so silent

Rusty gods in their machine-minds armours
grind our souls in the millstone of time
the "deathbed harvest" is dead man's banquet
of mould ridden bread and black, poisoned wine

And we go..our steps so silent
And we go..our blooded trace;
The Jester Race

Calling our to the gathered masses;
their answers so silent

And we go..our steps so silent
And we go..our blooded trace;
The Jester Race

Embracing the tools of the neo-wolf age
that speak of silence and silence alone

Offering the tokens, the reliced idols
to the heirs of the newly raped ground
inferior even to the transparent winds
lesser in motion and sound

And we go..our steps so silent
And we go..our blooded trace;
The Jester Race

There is no trace of me
in their altered blueprints of life

Gaia impaled on their horns and lances
to fumes from her body give case
as the throng of blind mind savour the scent,
dream-dead from prosaic and hate

Sunwind strokes the electroheart,
ignition roars through the corridors,
stream launching the binary vessels

Vanities in extreme formations
ride into tomorrow's rigid great face
The Machinery outlives the futile scripts
of our dying jester race

[Appelsinpiken]

Benighted--Opeth.....  
 
Come into this night
Here we'll be gone
So far away
From our weak and crumbling lives
Come into this night
When days are done
Lost and astray
In what's vanished from your eyes

What came and distorted your sight
Saw you benighted by your fright

Come into this night
Your plight alone
Carry your weight
You are flawed as all of us
Come into this night
You only home
It's never too late
To repent, suffer the loss

What came and distorted your sight
Saw you benighted by your fright

What came and distorted your sight
Saw you benighted by your fright

Come into this night
When you're able
To undo your deeds
And atone with your lonely soul
Once you're into this night
All minds are stable
Forget all your needs
Lose the grip of all control