Για την καταδίκη των εγκλημάτων του Κομμουνισμού από την ΕΕ

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πρόγραμμα Χειμερινής Εξεταστικής 2024-2025]

Πρόγραμμα Χειμερινής Εξεταστικής 2024-2025

[Zorbas-E-]

Παραθέτω το επίσημο κείμενο το οποίο θα τεθεί προς ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 24-27 Ιανουαρίου 2006.
_____________________

H πολιτική επιτροπή υιοθετεί κείμενο για την καταδίκη των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων
14/12/2005

Η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, στη σημερινή της συνάντηση στο Παρίσι, υιοθέτησε ένα σχέδιο απόφασης και ένα σχέδιο σύστασης για την «Ανάγκη Διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων». Το κείμενο που προετοιμάστηκε από τον Γ. Λίντμπλαντ (Σουηδία, EPP/CD) καταδικάζει ισχυρά τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από αυτά τα καθεστώτα και εκφράζει «συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση στα θύματα των εγκλημάτων». Σύμφωνα με την επιτροπή, «αυτή η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας θα ανοίξει το δρόμο για παραπέρα συμφιλίωση».

Έκθεση: «Ανάγκη Διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων»

Εισηγητής Γ. Λίντμπλαντ (Σουηδία, EPP/CD)

Σχέδιο Απόφασης (σελ 1-2)
Σχέδιο σύστασης (σελ 3)
Επεξηγηματικό Μνημόνιο (σελ 4-11)
Ι. Σχέδιο Απόφασης
Η Συνέλευση αναφέρεται στην απόφασή της 1096 (1996) πάνω σε μέτρα για τη διάλυση κομμουνιστικών ολοκληρωτικών συστημάτων.
Τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα που άσκησαν εξουσία στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη τον περασμένο αιώνα, και τα οποία εξακολουθούν να είναι στην εξουσία σε αρκετές χώρες του κόσμου, έχουν χαρακτηριστεί, χωρίς εξαιρέσεις, από τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι παραβιάσεις ποικίλουν ανάλογα με την κουλτούρα, τη χώρα και την ιστορική περίοδο και περιλαμβάνουν ατομικές και συλλογικές δολοφονίες και εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πείνα, εκτοπίσεις, βασανιστήρια, δουλική εργασία, και άλλες μορφές μαζικού φυσικού τρόμου.
Τα εγκλήματα δικαιολογήθηκαν στο όνομα της θεωρίας της πάλης των τάξεων και της αρχής της δικτατορίας του προλεταριάτου. Η ερμηνεία και των δύο αρχών νομιμοποίησε την «εξάλειψη» ανθρώπων που θεωρούνταν επιζήμιοι στην οικοδόμηση μια νέας κοινωνίας και, κατά συνέπεια, εχθροί των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων. Ένας τεράστιος αριθμός των θυμάτων σε κάθε χώρα αφορούσε πολίτες τους. Αυτή ήταν ιδιαίτερα η περίπτωση της πρώην ΕΣΣΔ που κατά πολύ ξεπέρασαν τους άλλους λαούς σε αριθμό θυμάτων.
Η Συνέλευση αναγνωρίζει πως παρά τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων, κάποια Ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα έχουν συμβάλλει στην επίτευξη της δημοκρατίας.
Την πτώση των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη δεν έχει ακολουθήσει σε όλες τις περιπτώσεις μια διεθνής έρευνα πάνω στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από αυτά. Επιπλέον, οι πρωτεργάτες αυτών των εγκλημάτων δεν έχουν υποχρεωθεί σε δίκη από τη διεθνή κοινότητα όπως ήταν η περίπτωση με τα φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα του Εθνικού Σοσιαλισμού (Ναζισμού).
Κατά συνέπεια, η δημόσια συνείδηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι πολύ πενιχρή. Κομμουνιστικά κόμματα είναι νόμιμα και δραστήρια σε ορισμένες χώρες, ακόμα και αν σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έχουν πάρει αποστάσεις από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα στο παρελθόν.
Η Συνέλευση είναι πεισμένη πως η συνείδηση της ιστορίας είναι μιας από της προϋποθέσεις για την αποφυγή παρομοίων εγκλημάτων στο μέλλον. Ακόμα, η ηθική εκτίμηση και καταδίκη εγκλημάτων που διαπράχθηκαν παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση των νέων γενεών. Η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας πάνω στο παρελθόν μπορεί να αποτελέσει μια αναφορά για τις μελλοντικές τους πράξεις.
Επιπρόσθετα, η Συνέλευση πιστεύει πως αυτά τα θύματα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα τα οποία είναι ακόμα ζωντανά ή οι οικογένειές τους, δικαιούνται συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση για τα βάσανά τους.
Ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα εξακολουθούν να υπάρχουν σε ορισμένες χώρες του κόσμου και εγκλήματα συνεχίζουν να διαπράττονται. Η αίσθηση των εθνικών συμφερόντων δεν θα πρέπει να αποτρέψει χώρες από επαρκή κριτική των σημερινών ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων. Η Συνέλευση καταδικάζει ισχυρά όλες τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Οι συζητήσεις και οι καταδίκες που έχουν λάβει χώρα μέχρι σήμερα σε εθνικό επίπεδο σε κάποιες χώρες μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν μπορούν να δώσουν άφεση στην διεθνή κοινότητα από το να πάρει μια καθαρή θέση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα. Έχει μια ηθική υποχρέωση να το πράξει δίχως καθυστέρηση
Το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι καλά προετοιμασμένο για μια τέτοια συζήτηση σε διεθνές επίπεδο. Όλες οι πρώην Ευρωπαϊκές κομμουνιστικές χώρες, με την εξαίρεση της Λευκορωσίας, είναι τώρα μέλη του, και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το κράτος δικαίου είναι βασικές αρχές που υποστηρίζει.
Κατά συνέπεια, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση καταδικάζει ισχυρά τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα και εκφράζει συμπάθεια, κατανόηση και αναγνώριση στα θύματα των εγκλημάτων
Ακόμα, καλεί όλα τα κομμουνιστικά ή μετά-κομμουνιστικά κόμματα στις χώρες μέλη του που δεν το έχουν κάνει ακόμα, να επανεκτιμήσουν την ιστορία του κομμουνισμού και το ίδιο τους το παρελθόν, να πάρουν καθαρές αποστάσεις από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα και να τα καταδικάσουν δίχως ταλάντευση.
Η Συνέλευση πιστεύει πως αυτή η καθαρή θέση της διεθνούς κοινότητας θα ανοίξει το δρόμο για την παραπέρα συμφιλίωση. Ακόμα, ευελπιστούμε πως θα ενθαρύννει τους ιστορικούς σε όλο τον κόσμο να συνεχίσουν την έρευνά τους που αποσκοπεί στον καθορισμό και την αντικειμενική επαλήθευση για το τι έλαβε χώρα.

[apostolos1986]

Νομίζω ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν είναι ακριβώς η Ε.Ε. Δεν ανήκει στην Ε.Ε.
Είναι άλλος οργανισμός!!Τώρα να μου πεις τυπικό είναι το θέμα, γιατί οι χώρες της Ε.Ε. συμμετέχουν συν κάποιες ακόμη αλλά έτσι για τους τύπους...Ας πούμε και η Τουρκία συμμετέχει νομίζω.

[aliakmwn]

Τα Συμβουλια, τα Δικαστηρια και τα Επιτροπατα, ας κανουν πρωτα κατι για τα εγκληματα της αστικης δημοκρατιας στις χωρες του τριτου κοσμου απο τους ιμπεριαλιστικους πολεμους, τα πειραματα-δοκιμες (πυρηνικα, χημικα και βιολογικα οπλα) και πανω απ' ολα απο την ΠΕΙΝΑ και την ανισοτητα, και μετα ας ασχοληθουν και με την ιστορια... Ισως τοτε να την ερμηνευσουν με τετοιον τροπο, ωστε τοσο αυτα που βαφτιζουν ως "εγκληματα", οσο και τα αλλα που κρυβουν πισω απο τη λαμψη της "πολιτισμενης" και "δημοκρατικης" καταναλωσης, να μην επαναληφθουν ποτε ξανα...

Κι αν δε γουσταρουν, υπαρχει κι αλλος δρομος...
http://www.iospress.gr/ios1999/ios19990214a.htm


Ας μην κοροϊδευομαστε, το ψηφισμα αυτο ειναι ενας τρομακτικος Δουρειος Ιππος, καθως με "δημοκρατικες" διαδικασιες, και στο ονομα της "συμφιλιωσης", ηδη ξεκινησαν διωξεις εναντιον Κομμουνιστικων Κομματων (βλ. νεολαια Κομμουνιστικου Κομματος Τσεχιας).

[chabos4]

Συμφωνώ μαζί σου αλλά μην ξεχνάς ότι και τα Κομμουνιστικά καθεστώτα έχουν κάνει ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε τριτοκοσμικές χώρες (Αφγανιστάν, Τσετσενία, Χονγκ Κονγκ, Ταυλάνδη).
Απάνθρωπα πυρηνικά πειράματα έχει κάνει η Ε.Σ.Σ.Δ στην Σιβηρία,
ενώ παράλληλα τους πολίτες των καθεστώτων αυτών δεν θα τους χαρακτήριζες χορτάτους...

Το σωστό θα ήταν να καταδικάσεις και τους μεν και τους δε για αυτά που έχουν κάνει στον κόσμο και να καταδικάσεις στη συνέχεια την μεροληψία εις βάρος των Κομουνιστών, όπως και έκανες.

[Turambar]

Νομίζω απλά ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης, κατοχυρώνει με τον τρόπο του τη νίκη του νεοφιλελευθερισμού απέναντι στον κουμουνισμό. Σηκώνει το χέρι ψηλά στο ρινγκ της ιστορία, και όπως κάθε ηττημένος κατηγορείται ότι έκανε αισχρά πράγματα.

Όχι ότι δεν έκανε, αλλά απλά ο διαιτητής φέρεται στον άλλον σαν αθώα περιστερά.

Αν σε 10 χρόνιο η δύση κατέρρεε από τον ισλαμικό ξεσηκωμό (αν υπάρχει πραγματικά κάτι τέτοιο) η δύση θα καταγραφόταν από την ιστορία ως απόγονος του ναζισμού, λόγω των εκλεπτυσμένων μεθόδων της.

Απλά μαθήματα ιστορίας.

[abbis]

ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Η πτώση της κομμουνιστικής εξουσίας στα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στις αρχές της δεκαετίας του '90 του 20ού αιώνα προκάλεσε πολλές συζητήσεις σχετικά με την πολιτική και νομική αντιμετώπιση σειράς πράξεων και των εγκλημάτων που είχαν διαπραχτεί στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Αναδείχτηκε ως σοβαρό ζήτημα η στάση απέναντι στους υπεύθυνους αυτών των πράξεων όπως και η πιθανή άσκηση διώξεων σε βάρος τους. Σε όλες τις πρώην κομμουνιστικές χώρες διεξάχθηκαν συζητήσεις σε εθνικό επίπεδο σχετικά με το ζήτημα αυτό και σε ορισμένες από τις χώρες αυτές υιοθετήθηκαν νόμοι για την «αποκομμουνιστικοποίηση» ή και για την «εξισορρόπηση» (lustration).


2. Σε όλες αυτές τις χώρες το ζήτημα αυτό θεωρήθηκε συστατικό στοιχείο μιας ευρύτερης διαδικασίας που είχε ως στόχο την αποδόμηση του προηγούμενου καθεστώτος και το πέρασμα στη δημοκρατία. Η διαδικασία αυτή είχε κατανοηθεί ως ένα εσωτερικό ζήτημα των χωρών αυτών ενώ η καθοδήγησή του εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας και ιδιαίτερα από πλευράς του Συμβουλίου της Ευρώπης είχε επικεντρωθεί στην πρόληψη πιθανών παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων.


3. Στο πνεύμα αυτό συντάχθηκαν δύο εκθέσεις της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης που αφορούσαν τα μέτρα για την αποδόμηση των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών συστημάτων, η μια από τον κ. Εσπερσεν (Espersen) και η άλλη από τον κ. Σεβερίν (Severin). Οι εκθέσεις αυτές είχαν γίνει εξ ονόματος της Επιτροπής Νομικών Ζητημάτων και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, αντίστοιχα, το 1995 και το 1996. Η πρώτη έκθεση επέστρεψε στην επιτροπή μετά από τη συζήτησή της στην (Κοινοβουλευτική) Συνέλευση, η δεύτερη οδήγησε στην υιοθέτηση της Απόφασης 1096 (1996).


4. Παρ' όλα αυτά μέχρι στιγμής ούτε το Συμβούλιο της Ευρώπης ούτε και καμία άλλη διεθνής διακυβερνητική οργάνωση ανταποκρίθηκε στο καθήκον για μια γενικευμένη αποτίμηση της κομμουνιστικής εξουσίας ούτε όσον αφορά την ανάγκη για μια σοβαρή συζήτηση για τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο όνομα της εξουσίας αυτής, ούτε όσον αφορά τη δημόσια καταδίκη τους. Ακόμα περισσότερο, και αυτό είναι κάτι που είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό, δεν έγινε μια σοβαρή και σε βάθος συζήτηση για την ιδεολογία που ήταν στη ρίζα της τόσο μεγάλης τρομοκρατίας, μαζικής παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που προκάλεσε το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων και τα πολλά δεινά για ολόκληρα έθνη.

Ενώ ένα άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς του 20ού αιώνα, και συγκεκριμένα ο ναζισμός, αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης, καταδικάστηκε διεθνώς και οι υπεύθυνοι παραπέμφθηκαν στη Δικαιοσύνη. Παρόμοια εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα το κομμουνισμού ούτε διερευνήθηκαν ούτε αντιμετώπισαν την οποιαδήποτε διεθνή καταδίκη.


5. Η απουσία διεθνούς καταδίκης μπορεί εν μέρει να εξηγείται από το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν ακόμα χώρες στις οποίες η εξουσία βασίζεται στην κομμουνιστική ιδεολογία. Η επιθυμία για τη διατήρηση καλών σχέσεων με ορισμένες από αυτές ίσως να εμποδίζει ορισμένους πολιτικούς να ασχοληθούν με αυτό το δύσκολο θέμα. Επιπλέον, υπάρχει και το γεγονός ότι ορισμένα ενεργά και σήμερα πολιτικά πρόσωπα είχαν υποστηρίξει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα. Για προφανείς λόγους τα πρόσωπα αυτά θα προτιμούσαν να αποφύγουν την ενασχόληση με το ζήτημα των ευθυνών. Σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα που δεν έχουν καταδικάσει ρητά τα εγκλήματα του κομμουνισμού. Τέλος, μερικά στοιχεία της κομμουνιστικής ιδεολογίας, όπως η ισότητα, η κοινωνική δικαιοσύνη, ακόμα ασκούν έλξη σε ορισμένους πολιτικούς, οι οποίοι φοβούνται ότι η καταδίκη των εγκλημάτων του κομμουνισμού θα ταυτιστεί με την καταδίκη της κομμουνιστικής ιδεολογίας.


6. Οπως και να έχουν όμως τα πράγματα ο εισηγητής είναι της άποψης ότι υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη για μια δημόσια συζήτηση για τα εγκλήματα του κομμουνισμού και για την καταδίκη τους σε διεθνές επίπεδο. Αυτή η διαδικασία πρέπει να προωθηθεί για πολλούς λόγους αμέσως, χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση. Πρώτο, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο για τον καθένα ότι καταδικαστέο είναι το κάθε έγκλημα, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου που διαπράχθηκε στο όνομα μιας ιδεολογίας που προβάλλει ακόμα και τις πιο αξιοσέβαστες αξίες, όπως την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Από τον κανόνα αυτό δεν υπάρχει καμία εξαίρεση. Το στοιχείο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τις νέες γενεές, που δεν έχουν προσωπική εμπειρία από τα κομμουνιστικά καθεστώτα. Μια ξεκάθαρη τοποθέτηση της διεθνούς κοινότητας για το παρελθόν μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές της δράσεις.


7. Φαίνεται ότι σε ορισμένες χώρες είναι ζωντανό ακόμα ένα είδος νοσταλγίας για τον κομμουνισμό. Αυτό το γεγονός δημιουργεί τον κίνδυνο ο κομμουνισμός να κερδίσει την εξουσία στη μια ή στην άλλη χώρα. Σκοπός της παρούσας έκθεσης είναι να συμβάλει στη γενική ενημέρωση για την ιστορική διαδρομή αυτής της ιδεολογίας.


8. Δεύτερο. Οσο ακόμα θύματα των κομμουνιστικών καθεστώτων ή οι οικογένειές τους είναι στη ζωή θα πρέπει να μπορούν να απολαύσουν ηθική ικανοποίηση για όσα υπόφεραν.


9. Τέλος, όχι λιγότερο σημαντικό είναι το γεγονός ότι κομμουνιστικά καθεστώτα εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα σε ορισμένες χώρες του κόσμου, ενώ συνεχίζονται τα εγκλήματα στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Κατά την άποψή μου το Συμβούλιο της Ευρώπης, η οργάνωση που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν έχει το δικαίωμα να μένει αδιάφορο και να σιωπά ακόμα και εάν τα κράτη αυτά δεν είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης: Η διεθνής καταδίκη θα ενισχύσει την αξιοπιστία και τα επιχειρήματα στην εσωτερική αντιπολίτευση που δρα στο εσωτερικό των χωρών αυτών και μπορεί να συμβάλει σε θετικές εξελίξεις. Αυτό είναι και το λιγότερο που μπορεί να προσφέρει στις χώρες αυτές η Ευρώπη που αποτελεί το λίκνο της κομμουνιστικής ιδεολογίας.


10. Πρέπει να τονιστεί ότι στην παρούσα έκθεση δεν υπάρχει κανένα θέμα για οποιαδήποτε οικονομική αποζημίωση των θυμάτων των εγκλημάτων του κομμουνισμού. Η μόνη μορφή αποκατάστασης που προτείνεται είναι ηθικής φύσης.


11. Η 15η επέτειος της πτώσης των κομμουνιστικών καθεστώτων σε ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί μια καλή ευκαιρία για μια τέτοια πρωτοβουλία. Το Συμβούλιο της Ευρώπης βρίσκεται σε ιδανική θέση να προωθήσει αυτό το καθήκον μια και τα περισσότερα από τα μισά κράτη-μέλη του είχαν δοκιμάσει την κομμουνιστική εξουσία.


12. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας αυτής της έκθεσης, η Επιτροπή οργάνωσε μια ακρόαση με συμμετοχή εξεχουσών προσωπικοτήτων, των οποίων η εντρύφηση στο θέμα συνέβαλε σημαντικά στην προετοιμασία της παρούσας έκθεσης (Δες πρόγραμμα για την Ακρόαση στο Παράρτημα 1). Επίσης, διενέργησα αποστολές συλλογής στοιχείων (fact-finding) σε Βουλγαρία (16 Μάη 2005), Λετονία (3 Ιούνη 2005) και Ρωσία (16-17 Ιούνη 2005) (Δες συνημμένα προγράμματα των επισκέψεων στα παραρτήματα 2-4). Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στις εθνικές κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες αυτών των χωρών για τη βοήθειά τους στην προετοιμασία των επισκέψεων.


13. Επιθυμώ να τονίσω ότι αυτή η έκθεση με κανέναν τρόπο δεν προτίθεται να αποτελέσει μια εξαντλητική απογραφή των κομμουνιστικών εγκλημάτων. Η ιστορική έρευνα θα πρέπει να αφεθεί στους ιστορικούς, και ήδη υπάρχει ένας αρκετά ουσιαστικός όγκος φιλολογίας για το θέμα, που χρησιμοποίησα όταν προετοίμαζα την παρούσα έκθεση. Αυτή η έκθεση είναι σχεδιασμένη ως πολιτική εκτίμηση των εγκλημάτων του κομμουνισμού.

....Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/12/2005&id=6281&pageNo=6&direction=1

[abbis]

...Συνέχεια...

ΙΙ. ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΏΤΩΝ

14. Τα κομμουνιστικά καθεστώτα, όπως αυτά που διερευνούνται σε αυτή την έκθεση μπορούν να οριστούν με βάση έναν αριθμό χαρακτηριστικών, συμπεριλαμβανομένων συγκεκριμένα της εξουσίας ενός μοναδικού μαζικού κόμματος δεσμευμένου, τουλάχιστον στο φραστικό επίπεδο, στην κομμουνιστική ιδεολογία. Η εξουσία είναι συγκεντρωμένη μέσα σε μια μικρή ομάδα κομματικών ηγετών που δε λογοδοτούν ή περιορίζονται από το κράτος δικαίου.


15. Το κόμμα ελέγχει το κράτος σε τέτοιο βαθμό που τα όρια μεταξύ των δύο είναι θολά. Ακόμα, επεκτείνει τον έλεγχό του στον πληθυσμό και σε κάθε πλευρά της καθημερινής ζωής σε ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο.


16. Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι είναι ανύπαρκτο, ο πολιτικός πλουραλισμός είναι καταργημένος και κάθε γνώμη όπως και κάθε απόπειρα ανεξάρτητης αυτοοργάνωσης τιμωρούνται αυστηρά.


17. Για να επιβάλλει τον έλεγχό του πάνω στη δημόσια ζωή και για να προλάβει κάθε ενέργεια πέρα από τον έλεγχό του, τέτοια κομμουνιστικά καθεστώτα επεκτείνουν τις αστυνομικές δυνάμεις σε ένα πρωτοφανή βαθμό, εγκαθιδρύουν δίκτυα πληροφοριοδοτών και ενθαρρύνουν την καταγγελία. Το μέγεθος των αστυνομικών σχηματισμών, ο αριθμός των μυστικών πληροφοριοδοτών παραλλάσσουν σε διαφορετικές εποχές και χώρες, αλλά πάντα υπερβαίνουν κατά πολύ τους αριθμούς σε κάθε δημοκρατική χώρα.


18. Τα ΜΜΕ είναι μονοπώλιο ή ελέγχονται από το κράτος. Αυστηρή προληπτική λογοκρισία εφαρμόζεται ως κανόνας. Κατά συνέπεια, το δικαίωμα στην πληροφόρηση παραβιάζεται και η ελευθεροτυπία είναι ανύπαρκτη.


19. Η εθνικοποίηση της οικονομίας, που είναι ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της κομμουνιστικής εξουσίας, απορρέει ευθέως από την ιδεολογία και βάζει περιορισμούς στην ατομική ιδιοκτησία και την ατομική οικονομική δραστηριότητα. Ως συνέπεια οι πολίτες είναι πιο ευάλωτοι απέναντι στο κράτος το οποίο είναι ο μονοπωλιακός εργοδότης και η μόνη πηγή εισοδήματος.


20. Η κομμουνιστική εξουσία διήρκεσε 80 χρόνια στη χώρα στην οποία για πρώτη φορά δημιουργήθηκε, συγκεκριμένα στη Ρωσία, τότε μετονομασμένη ως Σοβιετική Ενωση. Σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη ήταν περίπου 45 χρόνια. Εξω από την Ευρώπη κομμουνιστικά κόμματα κυβερνούν για πάνω από 50 χρόνια στην Κίνα, τη Βόρεια Κορέα και το Βιετνάμ και πάνω από 40 στην Κούβα και 30 στο Λάος. Κομμουνιστικές κυβερνήσεις βασίλεψαν για κάποιο διάστημα σε διαφορετικές Αφρικανικές, Ασιατικές και Νοτιοαμερικανικές χώρες κάτω από την τότε σοβιετική επιρροή.


21. Πάνω από 20 χώρες σε 4 ηπείρους μπορούν να καταταχθούν ως κομμουνιστικές ή υπό κομμουνιστική διακυβέρνηση για κάποια χρονική περίοδο. Εκτός από τη Σοβιετική Ενωση και τους 6 ευρωπαϊκούς δορυφόρους της, η λίστα περιλαμβάνει - το Αφγανιστάν, την Αλβανία, την Αγγόλα, την Μπενίν, την Καμπότζη, την Κίνα, το Κογκό, την Κούβα, την Αιθιοπία, τη Βόρεια Κορέα, το Λάος, τη Μογγολία, τη Μοζαμβίκη, το Βιετνάμ, τη Νότια Υεμένη και τη Γιουγκοσλαβία.


22. Ο αριθμός του πληθυσμού που ζούσε υπό κομμουνιστική εξουσία μέτραγε πάνω από 1 δισεκατομμύριο πριν το 1989.


23. Η μακροβιότητα και η γεωγραφική επέκταση υποδηλώνουν διαφορές και τροποποιήσεις στην πράξη των κομμουνιστικών εξουσιών σε διαφορετικές χώρες, κουλτούρες και εποχές. Το κομμουνιστικό καθεστώς εξελίχθηκε, ως αποτέλεσμα της εσωτερικής του δυναμικής ή απαντώντας στις διεθνείς περιστάσεις. Είναι δύσκολο να συγκρίνουμε τις κομμουνιστικές εξουσίες στη Ρωσία το 1930, στην Ουγγαρία το 1960 ή στην Πολωνία το 1980.


24. Ωστόσο, παρά τη διαφορετικότητα, μπορεί κανείς να καθορίσει κοινά χαρακτηριστικά του ιστορικού κομμουνιστικού καθεστώτος ανεξάρτητα από χώρα, κουλτούρα ή χρόνο. Ενα από τα πιο προφανή χαρακτηριστικά είναι η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


...Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/12/2005&id=6281&pageNo=6&direction=1

[abbis]

...Συνέχεια...

III. ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

25. Η κομμουνιστική εξουσία έχει νωρίς εξαρχής χαρακτηριστεί από τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για να επιτύχουν και να διατηρήσουν την εξουσία, τα κομμουνιστικά καθεστώτα πήγαν πιο πέρα από τις ατομικές δολοφονίες και τις τοπικές σφαγές και ενσωμάτωσαν το έγκλημα στο σύστημα εξουσίας. Είναι αλήθεια πως αρκετά χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, και μετά από δεκάδες χρόνια στη Σοβιετική Ενωση και την Κίνα, ο τρόμος έχασε λίγο από την αρχική του ισχύ. Ωστόσο, η «ανάμνηση του τρόμου» έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στις κοινωνίες, η ενδεχόμενη απειλή υποκατέστησε τις πραγματικές ωμότητες. Ακόμα, αν εμφανιζόταν ανάγκη, τα καθεστώτα κατέφευγαν στον τρόμο όπως φαίνεται από την Τσεχοσλοβακία το 1968, την Πολωνία το 1971, 1976 και 1981 ή την Κίνα το 1989. Αυτός ο κανόνας ισχύει για όλα τα ιστορικά και τρέχοντα κομμουνιστικά καθεστώτα ανεξάρτητα χώρας.


26. Σύμφωνα με προσεκτικούς υπολογισμούς (ακριβή στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα) ο αριθμός των ατόμων που σκοτώθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα, κατανεμημένα κατά χώρες ή περιοχές μπορεί να δοθεί ως εξής:

-- Σοβιετική Ενωση: 20 εκατομμύρια θύματα

-- Κίνα: 65 εκατομμύρια

-- Βιετνάμ: 1 εκατομμύριο

-- Βόρεια Κορέα: 2 εκατομμύρια

-- Καμπότζη: 2 εκατομμύρια

-- Ανατολική Ευρώπη: 1 εκατομμύριο

-- Λατινική Αμερική: 150.000

-- Αφρική: 1,7 εκατομμύρια

-- Αφγανιστάν 1,5 εκατομμύρια

Αυτοί οι αριθμοί περιλαμβάνουν μια ποικιλία καταστάσεων: ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, θύματα πείνας και εκτοπίσεων.


27. Τα παραπάνω νούμερα είναι ντοκουμενταρισμένα, και αν είναι μόνο εκτιμήσεις αυτό γίνεται γιατί υπάρχει έδαφος να υποψιαστούμε πως θα πρέπει να είναι πολύ υψηλότερα.


28. Το σημαντικό χαρακτηριστικό των κομμουνιστικών εγκλημάτων ήταν η καταστολή ενάντια σε ολόκληρες κατηγορίες αθώων ανθρώπων, των οποίων το μοναδικό «έγκλημα» ήταν το ότι ανήκαν σε αυτές τις κατηγορίες. Με αυτό τον τρόπο, στο όνομα της ιδεολογίας, τα καθεστώτα δολοφόνησαν δεκάδες εκατομμυρίων πλουσίων αγροτών (κουλάκοι), ευγενείς, αστούς, Κοζάκους, Ουκρανούς και άλλες ομάδες.


29. Αυτά τα εγκλήματα είναι ευθεία αποτελέσματα της θεωρίας της πάλης των τάξεων, που επέβαλε την «εκκαθάριση» ανθρώπων που δε θεωρούνταν χρήσιμοι στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας. Ενας τεράστιος αριθμός των θυμάτων ήταν υπήκοοι των χωρών.


30. Στα τέλη της δεκαετίας του '20, στη Σοβιετική Ενωση, η GPU (πρώην Czecka) εισήγαγε ποσοστώσεις: κάθε περιοχή ήταν υποχρεωμένη να παραδώσει έναν ορισμένο αριθμό «ταξικών εχθρών». Τα νούμερα καθορίζονταν κεντρικά από την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος. Ετσι οι τοπικές αρχές όφειλαν να συλλάβουν, να εκτοπίσουν και να εκτελέσουν συγκεκριμένο αριθμό ατόμων. Αν αποτύγχαναν να το πράξουν, υπόκεινταν οι ίδιοι σε δίωξη.


31. Από την άποψη του αριθμού θυμάτων, η λίστα των πιο σημαντικών κομμουνιστικών εγκλημάτων περιλαμβάνει τα παρακάτω:

-- Ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις ανθρώπων που θεωρούνταν πολιτικοί αντίπαλοι, χωρίς ή με αυθαίρετες δίκες, αιματηρές καταστολές διαδηλώσεων και απεργιών, θανάτωση ομήρων και αιχμαλώτων πολέμου στη Ρωσία το 1918-22. Ελλειψη πρόσβασης σε αρχεία (καθώς και έλλειψη οποιωνδήποτε ντοκουμέντων για αναρίθμητες εκτελέσεις) κάνει αδύνατο το να «δοθούν ακριβείς αριθμοί, αλλά ο αριθμός των θυμάτων αποτιμάται σε δεκάδες χιλιάδες.

-- Θάνατος από πείνα περίπου 5 εκατομμυρίων ατόμων ως αποτέλεσμα επιτάξεων, ιδιαίτερα στην Ουκρανία το 1921-1923. Ο λιμός χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό όπλο από αρκετά κομμουνιστικά καθεστώτα και όχι μόνο στη Σοβιετική Ενωση.

-- Εξόντωση 300.000 - 500.000 Κοζάκων μεταξύ 1919 και 1920.

-- Δεκάδες χιλιάδες χάθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εδώ ξανά, έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία κάνει την έρευνα αδύνατη.

-- 690.000 άτομα καταδικάστηκαν αυθαίρετα σε θάνατο και εκτελέστηκαν ως αποτέλεσμα του «διωγμού» από το κομμουνιστικό κόμμα το 1937-1938. Χιλιάδες άλλων εκτοπίστηκαν ή τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα. Συνολικά μεταξύ 1ης Οκτώβρη 1936 και 1ης Νοέμβρη 1938 περίπου 1.565.000 συλληφθήκανε και από αυτούς 668.305 εκτελέστηκαν. Σύμφωνα με πολλούς μελετητές αυτά τα νούμερα είναι υποτιμημένα και θα πρέπει να επαληθευτούν όταν όλα τα αρχεία γίνουν προσβάσιμα.

-- Μαζικές δολοφονίες περίπου 30.000 «κουλάκων» (πλούσια αγροτιά) κατά την αναγκαστική κολεκτιβοποίηση του 1929-1933. Αλλα 2 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν το 1930-1932.

-- Χιλιάδες απλοί άνθρωποι στη Σοβιετική Ενωση κατηγορήθηκαν για σχέσεις με τους «εχθρούς» και εκτελέστηκαν την περίοδο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Για παράδειγμα, το 1937 περίπου 144.000 άνθρωποι συνελήφθησαν και από αυτούς 110.000 εκτελέστηκαν, αφού κατηγορήθηκαν για επαφές με Πολωνούς πολίτες που ζούσαν στη Σοβιετική Ενωση. Επίσης το 1937, 42.000 εκτελέστηκαν στη βάση ότι είχαν σχέσεις με Γερμανούς εργάτες στην ΕΣΣΔ.

-- 6 εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν της πείνας, ως αποτέλεσμα μιας εσκεμμένης κρατικής πολιτικής το 1932-1933.

-- Δολοφονίες και εκτοπίσεις εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών, Ουκρανών, Λιθουανών, Εσθονών, Μολδαβών και κατοίκων της Βεσαραβίας το 1941 και 1944-45.

-- Εκτόπιση των Γερμανών του Βόλγα το 1941, των Τατάρων της Κριμαίας το 1943, Τσετσένων και Ινγκούς το 1944.

-- Εκτόπιση και εξόντωση του ενός τετάρτου του πληθυσμού στην Καμπότζη το 1975-1978.

-- Εκατομμύρια θυμάτων των εγκληματικών πολιτικών του Μάο Τσε Τουγκ στην Κίνα του του Κιμ Ιρ Σεν στη Βόρειο Κορέα. Εδώ ξανά έλλειψη ντοκουμέντων δεν επιτρέπει ακριβή στοιχεία να δοθούν.

-- Πολυάριθμα θύματα σε άλλα μέρη του κόσμου - Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική - σε χώρες που αυτοαποκαλούνται κομμουνιστικές και έχουν ευθεία αναφορά στην κομμουνιστική ιδεολογία.

Αυτή η λίστα σε καμία περίπτωση δεν εξαντλείται εδώ. Δεν υπάρχει πρακτικά χώρα ή περιοχή υπό κομμουνιστική διοίκηση, που δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει τη δική της λίστα πόνου.


32. Στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργήθηκαν από το πρώτο κομμουνιστικό καθεστώς ήδη από το Σεπτέμβρη του 1918 και έγιναν ένα από τα πιο ντροπιαστικά σύμβολα των κομμουνιστικών καθεστώτων. Το 1921, υπήρχαν ήδη 107 στρατόπεδα συγκέντρωσης με πάνω από 50.000 κρατούμενους. Η εξαιρετικά υψηλή θνησιμότητα σε αυτά τα στρατόπεδα μπορεί να δειχτεί από την κατάσταση στο στρατόπεδο της Κροστάνδης: Από τους 6.500 κρατούμενους που τοποθετήθηκαν το Μάρτη του 1921, μόνο 1.500 ήταν ζωντανοί ένα χρόνο μετά.


33. Το 1940 ο αριθμός των κρατουμένων έφτανε τα 2.350.000 σε 53 συμπλέγματα - στρατοπέδων συγκέντρωσης, 425 ειδικές αποικίες, 50 αποικίες ανηλίκων και 90 σπίτια νεογέννητων.


34. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '40 υπήρχαν κατά μέσο όρο 2,5 εκατομμύρια κρατούμενοι σε στρατόπεδα κάθε στιγμή. Υπό το φως του ρυθμού θνησιμότητας, αυτό σήμαινε πως ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που είχαν τοποθετηθεί σε στρατόπεδα ήταν πολύ υψηλότερος.


35. Συνολικά, μεταξύ 15 και 20 εκατομμυρίων ανθρώπων πέρασαν από στρατόπεδα μεταξύ 1930 και 1953.


36. Στρατόπεδα συγκέντρωσης επίσης δημιουργήθηκαν σε άλλα κομμουνιστικά καθεστώτα, αξιοσημείωτα στην Κίνα, στη Βόρειο Κορέα, Καμπότζη και Βιετνάμ.


37. Η εισβολή από το Σοβιετικό Στρατό σε αρκετές χώρες κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ακολουθήθηκε συστηματικά από μαζικό τρόμο, συλλήψεις, εκτοπίσεις και δολοφονίες. Μεταξύ των χωρών που επηρεάστηκαν περισσότερο, ήταν η Πολωνία. (175.000 θύματα, περιλαμβανομένης της δολοφονίας 800 αξιωματικών, που αριθμεί το 17,5% του συνολικού πληθυσμού), η Λιθουανία, Λετονία (119.000 θύματα)
, Βεσαραβία και Βόρεια Βουκοβίνα.


38. Εκτόπιση ολόκληρων εθνών ήταν ένα σύνηθες πολιτικό μέτρο, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1940-41 περίπου 330.000 Πολωνοί πολίτες που ζούσαν στις περιοχές που κατέλαβε ο Σοβιετικός Στρατός εκτοπίστηκαν στην Ανατολική Σοβιετική Ενωση, κυρίως στο Καζαχστάν. 900.000 Γερμανοί από την περιοχή του Βόλγα εκτοπίστηκαν το φθινόπωρο του 1941. 93.000 Καλμούκοι εκτοπίστηκαν το Δεκέμβρη του 1943. 521.000 Τσετσένοι και Ινγουσέτοι εκτοπίστηκαν το Φλεβάρη του 1944. 180.000 Τάταροι της Κριμαίας εκτοπίστηκαν το 1944. Η λίστα δε θα ήταν πλήρης, δίχως να αναφέρουμε τους Λετονούς, Λιθουανούς, Εσθονούς, Ελληνες, Βούλγαρους, Αρμένιους της Κριμαίας, Τούρκους και Κούρδους από τον Καύκασο.


39. Οι εκτοπίσεις επίσης αφορούσαν στους πολιτικούς αντιπάλους. Από το 1920 οι πολιτικοί αντίπαλοι στη Ρωσία εκτοπίζονταν στα νησιά Σολόβσκι. Το 1927 το στρατόπεδο που οικοδομήθηκε στο Σολόβσκι περιείχε 13.000 κρατούμενους από 48 διαφορετικές εθνότητες.


40. Τα πιο βίαια εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων, όπως οι μαζικές δολοφονίες και γενοκτονία, βασανισμός, δουλική εργασία, και άλλες μορφές μαζικού φυσικού τρόμου, συνεχίστηκαν στη Σοβιετική Ενωση και σε μικρότερη έκταση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έως το θάνατο του Στάλιν.


41. Από τα μέσα της δεκαετίας του '50, ο τρόμος στα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κράτη μειώθηκε σημαντικά, αλλά η επιλεκτική δίωξη διάφορων ομάδων και ατόμων συνεχίστηκε. Περιελάμβανε παρακολούθηση από την αστυνομία, συλλήψεις, φυλάκιση, πρόστιμα, αναγκαστική ψυχιατρική θεραπεία, διάφορους περιορισμούς της ελευθερίας κίνησης, διακρίσεις στην εργασία που συχνά οδηγούσαν στη φτώχεια και στον επαγγελματικό αποκλεισμό, δημόσια ταπείνωση και συκοφαντία. Τα μετασταλινικά ευρωπαϊκά κομμουνιστικά καθεστώτα εκμεταλλεύτηκαν την ευρεία διάδοση φόβου για ενδεχόμενες διώξεις που ήταν έντονα χαραγμένες στη συλλογική μνήμη. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, η ανάμνηση του περασμένου φόβου σταδιακά αδυνάτισε, έχοντας μικρότερη επίδραση στις νέες γενιές.


42. Ωστόσο, ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτών των σχετικά ήρεμων περιόδων, τα κομμουνιστικά καθεστώτα ήταν ικανά να καταφύγουν σε μαζική βία αν ήταν αναγκαίο, όπως δείχνουν τα γεγονότα στην Ουγγαρία του 1956, στην Τσεχοσλοβακία το 1968, ή στην Πολωνία το 1956, το 1968, το 1970 και το 1981.


43. Η πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων στη Σοβιετική Ενωση και άλλες ευρωπαϊκές χώρες διευκόλυνε την πρόσβαση σε ορισμένα αρχεία που τεκμηριώνουν τα κομμουνιστικά εγκλήματα. Πριν το 1990, αυτά τα αρχεία ήταν πλήρως απροσπέλαστα. Τα ντοκουμέντα που μπορούν να βρεθούν εκεί συνιστούν μια σημαντική πηγή πληροφόρησης για τους μηχανισμούς εξουσίας και λήψης αποφάσεων, και συμπληρώνουν την ιστορική γνώση για τη λειτουργία του κομμουνιστικού συστήματος.

...Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/12/2005&id=6281&pageNo=6&direction=1

[abbis]

...Συνέχεια...

IV. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

44. Φαίνεται να επιβεβαιώνεται ότι η εγκληματική διάσταση των κομμουνιστικών καθεστώτων δεν ήταν αποτέλεσμα περιστάσεων, αλλά μάλλον αποτέλεσμα συνειδητών πολιτικών, επεξεργασμένων από τους θεμελιωτές τέτοιων καθεστώτων ακόμα πριν πάρουν την εξουσία. Οι ιστορικοί κομμουνιστές ηγέτες ποτέ δεν έκρυψαν τους στόχους τους, που ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου, η εξάλειψη των πολιτικών αντιπάλων και κατηγοριών του πληθυσμού που ήταν ασύμβατες με το νέο μοντέλο κοινωνίας.


45. Η κομμουνιστική ιδεολογία, όπου και όποτε εφαρμόστηκε, είτε στην Ευρώπη είτε αλλού, πάντα κατέληξε σε μαζικό τρόμο, εγκλήματα, και μεγάλης έκτασης παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οταν κανείς αναλύει τις συνέπειες της εφαρμογής αυτής της ιδεολογίας, δεν μπορεί να αγνοήσει τις ομοιότητες με τις συνέπειες μιας άλλης ιδεολογίας του 20ού αιώνα, και συγκεκριμένα του ναζισμού. Αν και αμοιβαία εχθρικά, αυτά τα δύο καθεστώτα μοιράζονταν ένα αριθμό κοινών χαρακτηριστικών.


46. Ωστόσο, ενώ ο εγκληματικός και καταδικαστέος χαρακτήρας της ναζιστικής ιδεολογίας και καθεστώτος είναι αδιαμφισβήτητος για τουλάχιστον μισόν αιώνα, και οι ηγέτες του και πολλοί αυτουργοί έχουν λογοδοτήσει, η κομμουνιστική ιδεολογία και τα καθεστώτα δεν έχουν αντιμετωπίσει μια συγκρίσιμη αντίδραση. Τα εγκλήματα σπάνια έχουν υποστεί μια νομική δίωξη και πολλοί από τους αυτουργούς δεν έχουν ποτέ συρθεί στη Δικαιοσύνη. Κομμουνιστικά κόμματα εξακολουθούν να είναι δραστήρια σε κάποιες χώρες, και δεν έχουν καν πάρει αποστάσεις από το παρελθόν, όταν υποστήριζαν και συνεργάζονταν με τα εγκληματικά κομμουνιστικά καθεστώτα.


47. Τα κομμουνιστικά σύμβολα χρησιμοποιούνται ανοιχτά, και η δημόσια συνείδηση για τα κομμουνιστικά εγκλήματα είναι πολύ ισχνή. Η εκπαίδευση των νέων γενεών σε πολλές χώρες ασφαλώς δε βοηθά να μειωθεί αυτή η απόσταση.


48. Πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα συγκεκριμένων χωρών επηρεάζουν το βαθμό κριτικής κάποιων από τα ακόμη ενεργά κομμουνιστικά καθεστώτα. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην περίπτωση της Κίνας.


49. Ως εισηγητής, έχω τη γνώμη πως δεν πρέπει να υπάρχει περαιτέρω καθυστέρηση στην καταδίκη της κομμουνιστικής ιδεολογίας και εγκλημάτων σε διεθνές επίπεδο. Αυτό πρέπει να γίνει τόσο από τη Συνέλευση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, όσο και από την Επιτροπή Υπουργών σε διακυβερνητικό επίπεδο. Προσωπικά, δε συμμερίζομαι τη θέση κάποιων συναδέλφων πως θα πρέπει να γίνει μια καθαρή διάκριση μεταξύ ιδεολογίας και πρακτικής. Η τελευταία απορρέει από την πρώτη και, αργά ή γρήγορα, οι καλές προθέσεις υπερκεράζονται από το ολοκληρωτικό μονοκομματικό σύστημα και τις καταχρήσεις του.


50. Θα πρέπει να είναι καθαρό, ωστόσο, πως αυτά που καταδικάζονται είναι εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα της κομμουνιστικής ιδεολογίας και όχι κάποια ιδιαίτερη χώρα. Οι ίδιοι οι Ρώσοι ήταν οι πρώτοι και περισσότεροι από τα θύματα της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Σε κάθε μια χώρα, όπου οι κομμουνιστές κατέλαβαν την εξουσία, τα εγκλήματα ήταν συγκρίσιμα. Αυτή η έκθεση ελπίζω ότι θα συνεισφέρει στην παραπέρα συμφιλίωση, που βασίζεται στην ιστορική αλήθεια και κατανόηση.


51. Η Συνέλευση θα πρέπει να συστήσει στην Επιτροπή Υπουργών τη συγκρότηση μιας επιτροπής, που θα διεξάγει ολοκληρωμένες έρευνες, αναφορικά με τα κομμουνιστικά εγκλήματα στις χώρες - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Παράλληλα, τα κράτη - μέλη που δεν το έχουν πράξει θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να φτιάξουν τέτοιες επιτροπές σε εθνικό επίπεδο. Αυτές οι επιτροπές αναμένεται να συνεργαστούν στενά με την Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης.


52. Ο απώτερος στόχος της δουλιάς του Συμβουλίου της Ευρώπης και των εθνικών επιτροπών θα είναι να θεμελιώσουν στοιχεία και να προτείνουν συγκεκριμένα μέτρα, αποσκοπώντας στο να φέρουν μια σύντομη απονομή δικαιοσύνης και αποζημίωση και να αποδώσουν τιμή στη μνήμη των θυμάτων.


53. Οι απαραίτητες συνθήκες για την επιτυχία της δουλιάς των επιτροπών είναι η πρόσβαση σε αρχεία, ιδιαίτερα στη Ρωσία. Κατά συνέπεια, η αντίστοιχη νομοθεσία στις εμπλεκόμενες χώρες και ιδιαίτερα στη Ρωσία θα πρέπει να συμμορφωθεί με τη σύσταση της Επιτροπής Υπουργών 13 (2000) για μια ευρωπαϊκή πολιτική πρόσβασης σε αρχεία.


54. Τέλος, αλλά όχι τελευταίο, η Επιτροπή Υπουργών θα πρέπει να εκκινήσει μια καμπάνια πληροφόρησης στα κράτη - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα εγκλήματα του κομμουνισμού. Αυτό θα περιλαμβάνει την αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων. Τα κράτη - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης θα πρέπει να ενθαρρυνθούν

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/12/2005&id=6281&pageNo=6&direction=1

[abbis]

Νομίζω ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν είναι ακριβώς η Ε.Ε. Δεν ανήκει στην Ε.Ε.
Είναι άλλος οργανισμός!!Τώρα να μου πεις τυπικό είναι το θέμα, γιατί οι χώρες της Ε.Ε. συμμετέχουν συν κάποιες ακόμη αλλά έτσι για τους τύπους...Ας πούμε και η Τουρκία συμμετέχει νομίζω.

Τι είναι το Συμβούλιο της Ευρώπης
Το Συμβούλιο της Ευρώπης - καμία σχέση με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - θεσμοθετήθηκε το 1949 και εδρεύει στο Στρασβούργο, στη Γαλλία. Οταν ιδρύθηκε δε δέχτηκε τη συμμετοχή των τότε σοσιαλιστικών χωρών γι' αυτό και ονομάστηκε «Συμβούλιο του ψέματος». Εχει 46 κράτη - μέλη, μεταξύ των οποίων και 21 χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Δεν αποτελεί όργανο της ΕΕ, καθώς ο ρόλος του είναι διακριτός, ωστόσο και τα 25 κράτη - μέλη της συμμετέχουν και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Ενας παραγκωνισμένος και απαρχειωμένος θεσμός, που από το 1989 «ξανα-αποκτά νόημα», προκειμένου να λειτουργεί ως:

Ο ύστατος πολιτικός θεματοφύλακας και κέρβερος όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης
Υποστηρικτής των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ώστε να σταθεροποιηθούν πολιτικά, θεσμικά και συνταγματικά, παράλληλα με την οικονομική μεταρρύθμιση
Και να αποκτήσουν γνώση εφαρμογής σε τομείς όπως ανθρώπινα δικαιώματα, τοπική δημοκρατία, εκπαίδευση, πολιτισμό και περιβάλλον.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης συνθέτουν:
η Υπουργική Επιτροπή, όπου συμμετέχουν οι 46 υπουργοί Εξωτερικών των κρατών μελών, ή οι αντιπρόσωποί τους (πρέσβεις, μόνιμοι αντιπρόσωποι)
Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση με 630 μέλη, εκ των 46 μελών, οι οποίοι προέρχονται από τα εθνικά κοινοβούλια. Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση εκλέγει Πολιτική Επιτροπή που αποτελείται από 39 μέλη (είναι η επιτροπή που ενέκρινε το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και πρόκειται να το εισηγηθεί στα τέλη Γενάρη στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση)
Η Σύνοδος των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/12/2005&id=6281&pageNo=5&direction=1

[abbis]

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ
Πρώην υπουργός, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ

 
Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό θέμα, προκλήθηκε από μία πρωτοβουλία ενός Σουηδού βουλευτή, ο οποίος είναι γνωστός κι ως όργανο της Τουρκίας, πιστεύω ότι έχει κι υλικά ανταλλάγματα, οι Τούρκοι τον φιλοξενούν, λέγεται ότι έχει ένα διαμέρισμα στην Κωνσταντινούπολη, κι ο άνθρωπος αυτός ξεχειλίζει από μίσος, αν θέλετε, εναντίον κάθε προοδευτικής ιδέας και κίνησης στην Ευρώπη και το εκδηλώνει ποικιλοτρόπως, και σε θέματα που αφορούν τον τρόπο ζωής ας πούμε τις αμβλώσεις κλπ. Αλλά δεν πιστεύω ότι είναι μόνος, πιστεύω ότι υπάρχει μία ευρύτερη κίνηση, απόδειξη ότι ήταν κι η πλειοψηφία που δημιουργήθηκε και οι στόχοι είναι πολλοί. Ο ένας, είναι κυρίως της άκρας δεξιάς δηλαδή, αναθεώρηση της ευρωπαϊκής Ιστορίας, να ξαναγραφτεί η Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και να στιγματιστεί η Σοβιετική Ενωση, οι Ενοπλες Δυνάμεις της Σοβιετικής Ενωσης που έπαιξαν τεράστιο ρόλο και βεβαίως οι απανταχού κομμουνιστές που ήταν σε όλες τις κατεχόμενες χώρες που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην Αντίσταση και να αμβλυνθεί η κριτική του χιτλερισμού με τη λογική ότι υπάρχουν διάφοροι ολοκληρωτισμοί κι ένας απ' αυτούς ήταν κι ο Χίτλερ ας πούμε, αυτή είναι η μία προσέγγιση. Η άλλη προσέγγιση έχει πρακτικούς στόχους στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, Τσεχία, Ουγγαρία κλπ., όπου οι δυνάμεις της Δεξιάς προσπαθούν να ταυτίσουν συνολικά την Αριστερά με ορισμένα λάθη του παρελθόντος και ορισμένες δυσάρεστες καταστάσεις και να έχουν την παράταξη αυτή στιγματισμένη ως εγκληματική παράταξη. Να σκεφτείτε ότι υπήρχε άρθρο που έλεγε ότι η ιδεολογία του κομμουνισμού οδηγεί σε εγκληματικές συμπεριφορές. Αυτό καταφέραμε και το διαγράψαμε γιατί ήταν πάρα πολύ χοντρό και κει δεν μπόρεσε να περάσει, δυστυχώς υπάρχει συζήτηση, θα επαναληφθεί στη Γενική Συνέλευση. Η συζήτηση αυτή έγινε στην Πολιτική Επιτροπή, είχαμε μία μειοψηφία που αποτελείτο από μερικούς από τους Ρώσους βουλευτές, όχι όλους, από την άλλη μεριά σύμπασα η τουρκική αντιπροσωπεία του Αζερμπαϊτζάν που δεν είναι χώρες άψογες από δημοκρατική άποψη ψηφίζανε υπέρ της δημοκρατίας και εναντίον του κομμουνισμού, ήταν ελαφρώς γελοίο αυτό. Υπάρχουν ορισμένοι Ιταλοί, ορισμένοι Γάλλοι συνάδελφοι, εμείς θα κάνουμε μεγάλη προσπάθεια, θα είναι και η κυρία Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ, και θα συμμετέχει στις προσπάθειες αυτές για να κινητοποιήσουμε τουλάχιστον τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες της Αριστεράς. Εγώ σκοπεύω να το κάνω θέμα και στο σοσιαλιστικό γκρουπ, όπου θα συνεδριάσουμε τη Δευτέρα το πρωί πριν ξεκινήσει η Γενική Συνέλευση στις 23 Ιανουαρίου, όπου θα ξανανοίξει η συζήτηση. Πιστεύω ότι στη Γενική Συνέλευση θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να αποτρέψουμε τη συζήτηση αυτή, σκοπός μας δεν είναι να πριμοδοτήσουμε τα κομμουνιστικά κόμματα, εγώ όπως ξέρετε δεν ανήκω στο κομμουνιστικό κόμμα, με ενδιαφέρει η υγεία της πολιτικής ζωής και κυρίως με ενδιαφέρει η ακεραιότητα της Ιστορίας, η οποία έχει σημασία για το μέλλον, γι' αυτό και στην ομιλία μου είπα ότι στην Ελλάδα οι κομμουνιστές έχουν τίτλους δόξης διότι ήταν πρωτεργάτες σ' όλους τους δημοκρατικούς αγώνες του ελληνικού λαού και στην Κατοχή και μετέπειτα στην επταετή δικτατορία. Και δεν μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει για έλλειψη ευαισθησίας για τη δημοκρατία.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/12/2005&id=6281&pageNo=2&direction=1

[bakeneko]

Κατ'αρχήν δε στρέφεται εναντίον του κομμουνισμού γενικά αλλά εναντίον των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων τα οποία έχουν παραβιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το λάθος που είναι; Διαφωνεί κανείς ότι αυτά τα εγκλήματα πρέπει να καταδικαστούν;

[Alexkasgr]

Αυτό που σχολίασε ο aliakmwn είναι ο ετεροχρονισμός της καταδίκης αυτής και οι όποιες σκοπιμότητες κρύβονται πίσω από αυτόν, την στιγμή που κανένας στην Ευρώπη δεν τολμάει να καταγγείλει την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ που αποτελεί το μέγιστο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μαζί σου aliakmwn!

[abbis]

Δήλωση Μίκη Θεοδωράκη για το αντικομμουνιστικό μνημόνιο

Το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε να αλλάξει την Ιστορία. Να την διαστρεβλώσει εξισώνοντας τα θύματα με τους θύτες. Τους εγκληματίες με τους ήρωες. Τους κατακτητές με τους απελευθερωτές και τους Ναζιστές με τους Κομμουνιστές.

Θεωρεί ότι αυτοί οι μεγαλύτεροι εχθροί του Ναζισμού, οι Κομμουνιστές, είναι εγκληματίες και μάλιστα εξ ίσου με κείνους! Και τώρα ανησυχεί και διαμαρτύρεται, γιατί ενώ οι Χιτλερικοί καταδικάστηκαν από την διεθνή κοινότητα, δεν συνέβη ακόμα το ίδιο και με τους Κομμουνιστές.

Για τον λόγο αυτόν αντιπροτείνει αυτή η καταδίκη να γίνει τώρα από την Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 24-27 του προσεχούς Ιανουαρίου.

Στο μεταξύ ανησυχεί γιατί «η δημόσια συνείδηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι πολύ πενιχρή». Και ακόμα γιατί «τα κομμουνιστικά κόμματα είναι νόμιμα και δραστήρια σε ορισμένες χώρες ακόμα και αν δεν έχουν πάρει αποστάσεις από τα εγκλήματα αυτά.

Με άλλα λόγια το Συμβούλιο της Ευρώπης προαναγγέλλει την μελλοντική δίωξη των Ευρωπαίων Κομμουνιστών που δεν έχουν κάνει ακόμα δήλωση μετανοίας σαν κι αυτή που ζητούσαν οι δήμιοι της Γκεστάπο και οι βασανιστές στην Μακρόνησο.

Ίσως αύριο να αποφασίσουν να θέσουν εκτός νόμου τα Κομμουνιστικά κόμματα μισανοίγοντας έτσι την πόρτα για να περάσουν οι βρυκόλακες των Χίτλερ και των Χίμλερ που όπως είναι γνωστό, ξεκίνησαν την καριέρα τους απαγορεύοντας τα Κομμουνιστικά κόμματα και κλείνοντας τους Κομμουνιστές σε στρατόπεδα θανάτου.

Τελικά όμως πνίγηκαν μέσα στο αίμα των δικών τους θυμάτων, των 20 εκατομμυρίων νεκρών της Κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης και τόσων και τόσων εκατοντάδων χιλιάδων σκοτωμένων Κομμουνιστών, που όπως συνέβη και στην Ελλάδα, μπήκαν επί κεφαλής των κινημάτων εθνικής αντίστασης σε όλη την Ευρώπη.

Όμως αυτοί οι κύριοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, ως προς την επιθυμία τους να νεκραναστήσουν μεθόδους καταδικασμένες στη συνείδηση της Ιστορίας και των Λαών, έρχονται δεύτεροι, γιατί τους έχουν ήδη προλάβει οι μεγάλοι τους αδερφοί, οι ΗΠΑ, που με Χιτλερικές μεθόδους εξοντώνουν ολόκληρους λαούς όπως στο Ιράκ, που το κατάντησαν μια κατεστραμμένη χώρα γεμάτη αμερικανικές φυλακές, όπου καθημερινά βασανίζονται φριχτά και φανερά χιλιάδες αθώα θύματα.

Γι’ αυτό το μεγάλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, όπως και για το σύγχρονο Χιτλερικό στρατόπεδο βασανιστηρίων, το Γκουαντανάμο, το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν έχει τίποτα να πει.

Πώς λοιπόν να τους πιστέψει κανείς ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν ακόμα και το ίδιο τους το σπίτι, η Ευρώπη, έχει μεταβληθεί σε ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου τα αεροπλάνα της CIA, φορτωμένα με ανθρώπους χωρίς δικαιώματα, τους οδηγούν σε ειδικές φυλακές μέσα στην ίδια την Ευρώπη, για να βασανιστούν;

Τέτοιοι πολίτες δεν μπορεί να είναι κατήγοροι. Στο Δικαστήριο της Ιστορίας, που θα καταδικάσει κάποτε τα αμέτρητα εγκλήματα των μεγάλων τους αδελφών, από το Βιετνάμ έως την Χιλή και από την Νότια Αμερική έως το Ιράκ, θα είναι υπόδικοι με την κατηγορία της ανοχής, αν όχι της συνενοχής.

Δυστυχώς σήμερα είμαι υποχρεωμένος να μιλώ περισσότερο στο όνομα των νεκρών παρά των ζωντανών. Στο όνομα λοιπόν των νεκρών συντρόφων μου Κομμουνιστών, αυτών που πέρασαν από την Γκεστάπο, τα στρατόπεδα θανάτου και τους τόπους των εκτελέσεων για να εξοντωθεί ο Ναζισμός και να θριαμβεύσει η Λευτεριά, έχω να απευθύνω στους «κυρίους» αυτούς μόνο μια λέξη: ΝΤΡΟΠΗ !

Αθήνα, 22/12/2005
Μίκης Θεοδωράκης

[Turambar]

Δεν έχουν πάρει οι σημερινοί κομμουνιστές αποστάσεις από το ολοκληρωτικό καθεστώς του Στάλιν και των γελοίων (ως πλειοψηφία) διαδόχων του;

Πάντως όσοι δεν καταδικάζουν τα εγκλήματα που έγιναν εκεί είναι καταδικαστέοι από όλους, αλλά είπαμε, δε μπορείς να καταδικάσεις κάποιον για τον τρόπο που σκέφτεται, και αυτή η σκέψη είναι ανώτερη όλων σε ένα περιβάλλον δημοκρατίας.